"Sence ay mı yıldızlar mı?" Yumuşacık sesi gözlerimi gökyüzünden çekip ona dikmeme sebep oldu. Hala kocaman olmuş gözleriyle gökyüzünü izliyordu. Kendimi ufak bir çocukla berabermişim gibi hissettim o an. "herşeyden daha parlak olan, güneş'ten bile daha çok parlayan gözlerini seçsem olur mu?" Onun kocaman gözlerinde kaybolup dalıp gitmiştim ve ne dediğimin farkında bile değildim. Bir anda yüzü bana doğru döndü. Ne dediğimin farkına göz göze geldiğimiz an vardım ama artık çok geçti. Kalp atışlarım 140a çıkmış, onun vereceği tepkiyi bekliyordum...