Yaşamım; tutamayacağım sözler vermemekle, her anımın kıymetini bilmekle ve özgür olduğumdan emin olmakla geçmişti. Çünkü öleceğimi, "Yok Olanlar"ın arasına katılcağımı biliyordum. Oysa ayaklarımı bastığım bu toprak, bu gökyüzü ve Avarnalar bana yalan söylemişti. Kullanılıp atılan bir parşömen parçasından farksız, tüm hayatım benden çalınmış, kendimi ölümü düşlerken bulmuştum. Hani umut diyorlardı ya, o sadece kısa vadede geçerliydi. "Elveda Faylina," diye fısıldadım dolu gözlerimle. Elveda yaşanabilecek en güzel yer...