Dağların arasındaki, dev surlarla çevrili Gasana gözüne çok güzel gelmişti. Neden eve gelmiş gibi hissediyordu ki? Neden burada yaşadığı zamanlarda kendisini mutlu zannetmeye başlamıştı? Buradayken aldığı nefes bile içine sıkıntı olarak doluyordu halbuki. Ama yok laf anlatamamıştı kendisine. Nasıl olur da özlerim bu yolu? Yıllar işte... Burayı bile gözüme güzel getirdi. Aslında nefretle ayrılmıştı buradan. Asla bir daha gelmem demişti. Gücü yetse her yerini ateşe vermek istemişti. Hayır, huzurlu hissetmemeliydi. İçine nefret dolmalıydı. Dışarıdaki acılara gözünü yummuş, iğrenç bir yerdi burası. Burada sadece alçaklar ve benciller kalabilirdi. Sağlığı ve gücü yerinde biri ancak şerefi yoksa kalabilirdi burada. Ve onlar gibi olanlar ancak burayı özlerdi. Bir anda bütün huzurunu kaçırmıştı. İçi tekrar öfke ve sıkıntı dolmuştu. Bunu başardığına sevindi. Zaten huzurunu bozmaktan çok keyif alırdı. Yapması da ne kadar kolay, kendi kendine oluveriyor.