Bir yaş günün daha uzakta geçiyor Bu hasret öyle büyük ki söz dinlemiyor Uzakta geçen 4.yaş günüydü. Ve bu hep böyle olacaktı Zaten uzunca yollar Kavuşamaz ki kollar Beni mutlu sanıyorlar Beni mutlu sanıyorlar. Her bir nota ruhumu delip geçerken karşımda beni dinleyen onlarca insan acaba acımı hissedebiliyor muydu? Mutsuzken mutluluk rolünü iyi oynayabiliyor muydum? Pişmanlıklar, yarım kalan şeyler, ve hiç yaşanamayacaklar...İnsanların arasında onun siluetini görür gibi oldum. Parmaklarım mikrofonu daha sıkı kavradı. Bunun bir hayalden ibaret olduğunu biliyordum. Oysa sarhoş da değildim. Dört yılın üzerine daha kaç yıl koyacaktım bilmiyordum ama unutacaktım.