Sessizlik en kötü girdaptır bazen . İçine çeker sizi , en derinlere .Konuşmak neye yarasın kelimeler bile sessizliğe âşık olduktan sonra... Dışarıdan gelen rüzgarın ıslık sesi bir cıyaklama gibi kulaklarımı tırmalıyor ve nemli zemin ellerimi ıslatıyordu . Islak yerden zorlukla doğrulmaya çalıştım . Gözlerim zifiri karanlığın oyununa geliyor ve sanki bir sonsuzluk varmış gibi bir yere takılıyordu . Karanlıktan bile karanlık bir şey gözlerimi oraya hapsediyordu. Benim karanlık ama en güzel sonsuzluğum iki adım ötemdeydi...