Yine dönüp baktığımda bir iç daha çektim. Hiçbir şey ve hiç kimse olmamasına rağmen arkama bakmadan kaçmam için arkamı sağlama aldığımdan emin olmam lazımdı. Acaba ona güvenebilir miydim? Bilmiyorum. Açık ama saklı yerlerde ilerliyordum. Bu olayların artık geride kaldığını düşünüyordum. Ama şöyle bir düşününce benim de bir yakınım cinayete kurban gitseydi bende onu öldüren kişinin hayatında yaşayabileceği en yüksek acıyu yaşatırdım. Hemen ardından da yaşamını sonlandırırdım. Ama benim suçum neydi ki? Meslek sonuçta bu. Bunlara rağmen arkamda toz bırakmadan kaçmalıydım...