telefonu elime aldığım sırada kapı çaldı, annem açar diye önemsemedim . telefonumun kapalı olduğunu gördüğümde telefonu şarja taktım .siyah koltuğuma oturup kitap okuyacaktım ki odamın kapısı açıldı ve içeri buse girdi . buseyi görünce kaşlarım çatıldı. buse bu eve gelmezdi , acaba ne olmuştu? çünkü buse acil olmadığı sürece bizim eve gelmezdi . " Esim, benimle iki dakika dışarı gelebilirmisin?" diye sordu buse . sadece kafamı olumlu anlamda sallamakla yetindim . aşağıya indiğimizde buse bana sıkı sıkı sarıldı " özür dilerim , beni affet lütfen . bunu yapmak zorundaydım " dedi . ben kaşlarımı çatarak onun üzgün yüzüne bakarken o, ağlamaya başladı . tam ağzımı açıp ne yaptığını soracaktım ki arkamdan biri bana bir bez koklattırdı. kendimi uykunun kollarına bırakmadan önce duyduğum son ses " lütfen ona zarar vermeyin " diyen busenin sesiydi .