" Söylesene sen hiç vazgeçmezmisin ? " diye sordu bozuk türkçesiyle " Hiç ... " diyebildim sadece . " Belli etmemeye çalışsanda kaburgalarının altında bir yerlerde umutlar beslediğin gün gibi ortada " dedi fısıltıyla. " Asla ama asla inkar etmedim Polya ... " Bu gece kurduğum ilk uzun cümle buydu. Çünkü o içimde uyutmaya çalıştığım feryadı , tan yeliyle beraber yavaş yavaş ayaklandırıyordu. " Peki ona geri dönecekmisin ?" Sorularının ardı sıra gelmiyordu asla. Gerçi onu tanıdığım ilk günden bu yana hep böyleydi ya. Ben cevap vermedikçe o daha çok soruyor , o sordukça ben daha da bunalıyordum. " Birine geri dönebilmek için, bir zamanlar onunla birlikte olmamız gerekmez mi Polya ? "
3 parts