Κάποτε ήταν δύο καλές φίλες. Κάθε μέρα ήταν μαζί. Κρατούσαν συντροφιά η μία στην άλλη. Πότε δεν άφησε η μια την άλλη για κανέναν λόγο. Όμως ήρθε μία μέρα όπου διαλύθηκε αυτή η φιλία για ένα αγόρι.
Ήταν 1η Απριλίου 2004. Τα κορίτσια κάθονταν στο προαύλιο του σχολείου και έλεγαν αστεία. Το ένα κορίτσι αγαπούσε ένα αγόρι. Και αυτό το αγόρι επίσης. Και τότε το αγόρι έκατσε δίπλα στο κορίτσι. Το κορίτσι είχε παγώσει,δεν ήξερε τι να κάνει. Η φίλη της έφερε κοντά αυτά τα δύο άτομα και αγαπήθηκαν μεταξύ τους. Πίστευε ότι έκανε το σωστό. Όμως και αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Οι δύο φίλες χάθηκαν. Το κορίτσι έστελνε συνεχώς μηνύματα στην φίλη της μα δεν απαντούσε. Ήταν μαζί με το αγόρι και είχε ξεχάσει όλα αυτά τα χρόνια που ένα κορίτσι της κρατούσε συντροφιά και την έκανε να γελάει, που δεν την άφησε πότε να κλάψει. Η φίλη της είχε απογοητευτεί δεν πίστευε ότι θα γινόταν αυτό. Το αγόρι χώρισε το κορίτσι. Το κορίτσι έτρεξε στην φίλη της με δάκρυα. Μόλις μπήκε στο σπίτι της ένιωθε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Πήγε στο δωμάτιό της και είδε το κορίτσι μέσα μία λίμνη από τα δικά της αίματα. Το κορίτσι είχε αποφασίHak Cipta Dilindungi Undang-Undang