Londra'nın gri gökyüzü, yüzleri fazla tanınan beş genci saklamaya yetmeyebilirdi. Ama onlar, iki genç kızın yanı başındayken, 'sıradan' insanlardan başkası değillerdi. Anormal hayatlarını 'normal' yaşamaya çalışan bu yedili, ün etraflarını sarmış olsun ya da olmasın, bir aradayken zaten hiç bir zaman 'normal' kalma...
“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak...
'Bana bir şans vermedin bile. Senin gözünde her zaman bir fandım. Sesini duyunca bacakları titreyen, yaptığın her iyilikte binlerce kez teşekkür eden, sarıldığında bayılacağından korkup kollarını daha sıkı sardığın bir fan. Beni sevmedin, sadece sana hissettirdiklerimi sevdin. Çünkü sen benim dünyamın merkeziydin, sen...
