Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi...
neden ben psikopat,kıskanç bi üvey abim var birde şerefsiz hergün sevgilisini getirip nispet yapıyor Peki yapcak ya ben ona karşı bişey duyuyorsam
Duyuyor musunuz? Şehirler ötesinden. Denizler kadar uzaklardan gelen o bağırış seslerini. Belki de yalnızca ben duyuyorum içimdeki savaşın seslerini... Bir tarafın savaşı kazandığını sandığın an, pes ettiği andır. Oysa pes etmişiz yalnızca. Şimdi uzaktan geldiğini duyuyorum o ikinci savaşın. Bizim koşarak uzaklaştığım...