Λενιώ-Λαμπρος "Η πρώτη μας φορά"
Άγριες Μέλισσες
Λίγο μετά την αποφυλάκιση της, η Ελένη παλεύει να επιστρέψει στην παλιά της ζωή. Κάτι που θα καταφέρει μόνο με τους σωστούς ανθρώπους στο πλευρό της...
Τι κι' αν τα πράγματα γίνονταν αλλιώς; Η λιακάδα μετά τη μπόρα; Η σπίθα της αγάπης στη καταχνιά που φέρει το σκοτάδι; Οι άγριοι καιροί; Διαφάνι 1966. Λίγο πριν μπει ο χειμώνας ήρθε η άνοιξη. Κι όταν το σκοτάδι έμοιαζε να χε διαλυθεί, το κρύο κι η καταχνιά σκέπασαν τα πάντα. Πως όμως μπορεί κανείς να βρει ζ...
Σκοτάδι παντού για την Ελένη από τη στιγμή που ο Λάμπρος στάλθηκε στην εξορία. Μόνο μια μικροσκοπική ακτίνα φωτός μπορεί να ρίξει ελάχιστο φως στην ψυχή της...
Η ιστορία αυτή είναι εμπνευσμένη και βασισμένη σε κάποια σημεία στο fanfiction του @kwstantisstamiris "Μετά τη Φωτιά". Ξεκινά από την στιγμή που η Ελένη, έγκυος, εγκαταλείπει τον τόπο της για να βρεθεί στο πλευρό του εξόριστου Λάμπρου.
Ο Λάμπρος περνάει τους πρώτους μήνες εξόριστος στη Λέρο. Η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει πιθανόν να γίνει ακόμα σκληρότερη, όταν κάποιο πρωινό αντικρίζει ένα θέαμα που του κόβει την ανάσα...
Η ιστορία της Ελένης και του Λάμπρου από το πρώτο επεισόδιο ως τώρα από την όψη της Ελένης. Κάθε σκέψη και κάθε συναίσθημα που ένιωθε κάθε φορά που συναντιόντουσαν.
Τα μέσα του 1966 βρήκαν το Διαφάνι να μετράει τις πληγές του. Κανείς δεν είχε μείνει ανεπηρέαστος από τα γεγονότα που ταλάνιζαν εδώ και χρόνια το χωριό. Η ελπίδα, όμως, αναγεννιέται πάντα μέσα από τα χαλάσματα, αγγίζοντας ακόμη και τους πιο σημαδεμένους... ακόμη και τον Λάμπρο και την Ελένη... Μία ιστορία για το τι θα...
Όταν τα τρία κορίτσια συναντιούνται στο μικρό καφενεδάκι στη «Λάρισα»...
Να μη ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα, που έβαλες εμένα πάνω από εσένα, αψηφώντας το χρόνο, την απόσταση, την ταλαιπωρία σου. Που έκανες πράξη την υπόσχεση σου πως θα παλέψουμε να πάρω πίσω αυτό που μου στέρησαν. Ούτε συ θέλω να την ξεχάσεις αυτή τη μέρα. Να σου θυμίζει πάντα πόσο εύκολα φέρνεις το φως στις ζωές όσων αγαπάς...
Η αγάπη είναι αρκετά δυνατή για να ξεπεράσει κάθε εμπόδιο και δυσκολία. Είναι ικανή, όμως, να ξεπεράσει ακόμα και τον θάνατο; Δύο ερωτευμένες καρδιές, κλεισμένες μέσα σε μία μικρή, λευκή αχιβάδα, μπορούν να καταφέρουν τα πάντα...
Ίσως συνέβη στο Σταμιρέικο, δύο μέρες μετά τα Χριστούγεννα του 1975... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
Άγριες Μέλισσες - ΛΛ Μικρό αφήγημα για την επίσκεψη της Λενιώς στη Λέρο (εκτός canon - το γράφω λίγο πριν προβληθεί το επεισόδιο)
Πως θα είχε εξελιχθεί η ιστορία του Λάμπρου και της Ελένης, αλλά και των αδελφών Σταμιρη αν ο Σέργιος δεν πέθαινε εκείνο το πρώτο βράδυ ;
Κι όλα αρχίζουν και πάλι τελειώνουν Το ξέρω αγάπη μου θα βρεθούμε ξανά Έχω τη βεβαιότητα του κύματος προτού σπάσει την πέτρα
Μια σχέση που έπρεπε να κρατήσει, διαλύθηκε. Δύο γάμοι που δεν έπρεπε να γίνουν, έγιναν. Ένα μωρό, δύο πατεράδες, πολλοί νεκροί και πάνω απ' όλα ο έρωτας,ο ανυπέρβλητος και απόλυτος.
Ένα παιδί χωρίς γονείς. Δύο γονείς χωρίς παιδί. Πόσο μετράει η αγάπη; Πόσο δύναμη έχει; Πόσα εμπόδια μπορεί να διαλύσει; Ποια μοίρα έφερε στο δρόμο της Ελένης, την Ευγενία;
Τι θα γινόταν αν ο Λάμπρος όταν έλαβε το γράμμα της Ελένης στο στρατόπεδο πήγαινε να τη βρει για να της εξηγήσει και να της ζητήσει να κάνουν μια νέα αρχή; Θα δεχτεί να γυρίσουν σελίδα στη σχέση τους ή θα τερματιστεί για πάντα;
Τι θα αποφασίσει να κάνει η Ελένη με αυτό που έμαθε;Πως θα το αντιμετωπίσει μόνη της; Άραγε θα γυρίσει πίσω ο αγαπημένος της Λάμπρος; Φτάνει μια χαραμαδα ελπίδας,για να ζήσουν μετά από τόσα εμπόδια την απόλυτη ευτυχία;
Το κείμενο αποτελεί μια διαφορετική εξέλιξη για μια ήδη υπάρχουσα σκηνή. Τι θα γινόταν αν ο Λάμπρος έβρισκε τον Βοσκαρη στο σπίτι της Ελένης, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν είχε πάει να τη βιάσει ξανά? Πως θα αντιδράσει ο Λάμπρος βλέποντας τους χειρότερους εφιάλτες του, να ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια του? Θα παλέψουν...
Ο Λάμπρος πρεπει να μείνει μακριά της. Η Ελένη πρεπει να τον ξεχάσει από την στιγμη που βλεπει πως αυτή η ιστορία ανήκει πλεον στο παρεθλον. Ανήκει όμως στα αλήθεια στο παρελθόν; Οσο και αν τους ποναει οι αποφάσεις τους έχουν παρθεί. Θα καταφέρουν όμως να τις κρατήσουν, ακόμα και αν βρεθουν ξανά προσωπο με προσωπο; ...
Ἔρος δηὖτέ μ᾿ ὀ λυσιμέλης δόνει, γλυκύπικρον ἀμάχανον ὄρπετον.. (Σαπφώ) Πάλι σπαραζει με ο έρωτας, που παραλύει το σώμα γλυκόπικρο, άγριο σερπετο.. ( Μετάφραση Βουτιερίδη)
Βρισκόμαστε στα τέλη του '56, την περίοδο που ο Λάμπρος μόλις είχε πάρει μετάθεση στη Δράμα , στο χωριό της Θεοδοσίας . Τι θα γινόταν αν δεν προλάβαινε να συμβεί τίποτα μεταξύ τους; Αν ένας από μηχανής Θεός του έδινε και πάλι ζωή; Τη ζωή που στερήθηκε τόσα χρόνια.
Το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1966, μετά τα τραγικά συμβάντα στο Διαφάνι, όλοι παλεύουν να επουλώσουν τις πληγές τους. Κυρίως ο Λάμπρος. Και ενώ όλα μοιάζουν να καλυτερεύουν, μια συνηθισμένη μέρα στο σχολείο του ματώνει ξανά τις πληγές...
21 Απριλίου 1967. Η μέρα που άλλαξαν όλα. Η μέρα που η Ελλάδα πέρασε από το φως στο σκοτάδι. Και ενώ όλη η χώρα βρισκόταν σε αναβρασμό, η ζωή στο Διαφάνι κυλούσε φυσιολογικά για όλους. Και τότε όλα ανατράπηκαν. Η ευτυχία δύο ανθρώπων κατέρρευσε μέσα σε λίγα λεπτά. Ένα στιγμιαίο λάθος. Μια εξορία. Μια νέα ζωή για τον Λ...
Όσα σε πλήγωσαν, τα έκανες ασπίδα, τίποτα να μη σε αγγίζει πια. Κι όσα όνειρα γέννησε η αγάπη, τα κλείδωσες στην αποθήκη, κι ακόμα εκεί σε περιμένουν...
Για εκείνους σπίτι δεν ήταν οι τοίχοι και τα χώματα, το "σπίτι" τους ήταν η αγκαλιά τους.
Μια προσωπική εκδοχή για το τι έγινε πριν φύγει ο Λάμπρος για να πάει να σπουδάσει στην Αθήνα δάσκαλος μακριά από την μοναδική του αγάπη. (Η γραφή του βιβλίου γίνεται ξεκάθαρα και μόνο για προσωπικούς λόγους χωρίς να θέλει να θίξει κανέναν)