အခန်း(၁၀)အချစ်အကြောင်းသာ
(Unicode)
ချင်းလန်အတော်လေးဒေါသထွက်နေသည်၊
အကြောင်းရင်းကတော့ ရှောင်ဖျင်အာကသူ့ကို
အလုပ်ကိုပေးမသွား၍ဖြစ်သည်။
"ရှုရှုကခုမှ ၃၇ရှိသေးတာနော်၊ မလှုပ်ရှားနိုင်တော့လောက်အောင်ထိအိုနေတာမဟုတ်သေးဘူး၊ ဘာလို့အလုပ်သွားလို့မရရတာလဲ၊မင်းအတောင်တွေစုံသွားပြီဆိုတိုင်းရှုရှုကိုအနိုင်မကျင့်နဲ့"
ချန်းလန်ဒေါသတွေအရမ်းထွက်နေ၍ ဝရန်တာမှာစိုက်ထားတဲ့ပူစီနံရွက်တော်တော်များများကိုဆွဲခူးလိုက်ပြီး
အကုန်ဆူနေတဲ့ရေနွေးကရားထဲကိုကောက်ထည့်လိုက်သည်။
လီဖန်အမ်းလည်းနှစ်သိမ့်သည့်အနေဖြင့်ချင်းလန်အား
နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်အလုပ်ကိုမသွားခိုင်းတယ်ဆိုတာက
ရှုရှုကခုသလောတအားပင်ပန်းနေတဲ့ပုံစံဖြစ်နေတာမို့၊ခဏလောက်အနားယူစေချင်လို့ပါ"
သူပြောတာတွေကလည်းတကယ်တော့မမှားပေ။
ချင်းလန်ခန္ဓာကိုယ်ကထိုထိခိုက်မှုတွေခံရပြီးနောက်ပိုင်း
ကျန်းမာရေးကပါယို့ယွင်းလာသည်ထင်။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကသိသိသာသာအရင်လိုဖြတ်ဖြတ်လတ်လတ်မရှိတော့။
သူမကြာခဏအအေးမိလိုက် အဖျားဝင်လိုက်နဲ့
ဖြစ်လာသည်။ သူ့အစာအိမ်ပြန်ဖြစ်မည်ဆိုးသည့်အတွက်သူ့မှာအစားအသောက်ပုံစံကိုလည်းအထူးဂရုစိုက်နေရသည်။လီဖန်အမ်းကနေ့တိုင်းလိုလိုသူနား
ကနေမကွာတော့ဘဲ၊သူ့စိတ်တစ်ခုလုံးကလည်း ချင်းလန်အပေါ်သာအာရုံစိုက်ထားသည်။ အကယ်လိုချင်းလန်
သူ့အခြေနေတစ်ခုခုဖြစ်လို့ဖုံးကွယ်ချင်ရင်တောင်
ဖုံးကွယ်လို့မရတော့။ ချင်းလန်တစ်ခါမှဒီလိုတင်းတင်းကျပ်ကျပ်စောင့်ရှောက်မခံဘူး၍ နေသားမကျဖြစ်နေသည်။
လီဖန်အမ်းဖက်တာခံလိုက်ရပြီးနောက်
ချင်းလန်အမူအရာပျော့ပြောင်းသွားပြီး
" မင်းကခုမှအလုပ်စဝင်ကာစဆိုတော့
လစာကသိပ်မများသေးဘူးလေ၊အဲ့လစာတစ်ခုတည်းနဲ့တော့ကုန်ကျစရိတ်တွေအကုန်လုံးကိုတောင့်ခံနိုင်မှာ
မဟုတ်ဘူး"
နှစ်လယ်ပိုင်းလောက်ရောက်တော့၊လီချန်ဟွိုင်းကသူတို့
နှစ်ယောက်အတွက်မြို့လည်ခေါင်ကအိမ်တစ်လုံးကို
ဝယ်ပေးခဲ့သည်။ ချင်းလန်ကတော့သူ့ဆီကဘာပစ္စည်းကိုမှလက်မခံချင်ပေမယ့်၊လီဖန်အမ်းကတော့စိတ်ထဲမထား၍ချင်းလန်အတွက်သော့ကိုယူထားလိုက်သည်။
ချင်းလန်လည်းလီချန်ဟွိုင်းကသူ့သားအတွက်ပစ္စည်းများပေးသည်ကိုတားမရ။ သူထပ်ပြီးမငြင်းဆန်တော့ပေမယ့် တကယ်တမ်းတော့သူအဲ့ကိုမပြောင်းချင်။
လီဖန်အမ်းချင်းလန်ကိုသူ့ဘက်သို့လှည့်လိုက်ပြီး
လက်မောင်းထဲထည့်ဖက်ထားကာပြုံးလိုက်ပြီး
ပြောသည်။
"ရွေးချယ်စရာနှစ်ခုရှိတယ်၊ ကျွန်တော်တို့နေဖို့
မြို့လည်ခေါင်ကအိမ်ကိုရွေ့ပြီး ည၁၂ရောက်တိုင်းဘားကအပြန်ကျွန်တော်အမြဲဝင်ခေါ်မယ်..
အဲ့လိုမှမဟုတ်ရင်တော့......"
လီဖန်အမ်း ချင်းလန်နားရွက်လေးကိုနမ်းလိုက်ရင်းအင်္ကျီအောက်ထဲလက်လျှိဝင်လိုက်သည်။ချင်းလန်
နားရွက်ထဲတမင်တကာလေပူတွေမှုတ်လိုက်ကာ
"ငါကိုယ်တော့်အပိုင် ကိုယ်လုပ်တော်အဖြစ်
ဖမ်းချုပ်ထားမယ်"
ချင်းလန်တောင်ကိုယ်ကိုကျုံ့သွားမိသည်၊သူစိတ်ထဲ၌ထိုကလေးဒီလိုစကားလုံးတွေကိုဘယ်ကနေတက်လာသလဲဟူ၍တွေးမိလိုက်သည်။သူဒီစကားလုံးတွေကိုရင်းနှီးနေသည်၊သူနည်းနည်းလောက်ထပ်တွေးလိုက်ပြီးမှ
သတိရသွားခဲ့သည်၊သေစမ်း အဲဒါသူ့စကားလုံးတွေဘဲမဟုတ်ဘူးလား။
"ကောင်စုတ်လေး၊မင်းကတခြားကောင်းတာတွေကျမလေ့လာဘဲ၊ငါရဲ့ မိန်းမငယ်လေးတွေကိုဖလစ်တဲ့နည်းလမ်းတွေကိုဘဲလေ့လာနေလိုက်"
ချင်းလန်ကိုယ်တိုင်သူဝတ်ထားတဲ့အင်္ကျီကိုညင်ညင်သာသာဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး လီဖန်အမ်းခေါင်းကိုအင်္ကျီ ဖြင့်အုပ်ချလိုက်သည်။
"မှတ်ပြီလားရှုရှုကမင်းကိုအခုအပြစ်ပေးလိုက်ပြီ"
"ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်သုံးတဲ့နည်းလမ်းက
ရှုရှုဖလစ်တင်းလေ တူမှမတူတာကို..."
အဆုံး၌ချင်းလန်သဘောတူလိုက်တော့သည်။
ထိုကလေးကတော့ဘာမှမပြောပေမယ့်ချင်းလန်စိတ်ထဲသိသည် ထိုကလေးသူ့အတွက်စိတ်မကောင်းဖြစ်နေသည်ဆိုတာကို။ထိုကလေးက သူ၁၈နှစ်အရွယ်လောက်ကတည်းကသူ့ကို ကူညီပံ့ပိုးပေးချင်နေခဲ့တာဖြစ်သည်။အရင်အချိန်တွေကတည်းကအမြဲသူနှင့်အတူပိုက်ဆံထွက်ရှာချင်နေခဲ့သည်၊ဒါမှညတိုင်းသူ့ဘေးနားမှာချင်းလန်အေးအေးဆေးဆေးအိပ်စက်နိုင်မည်ဟူ၍။
ချင်းလန်လည်းဘာမှမလုပ်ဘဲအေးဆေးထိုင်နေချင်
ခဲ့တာပေါ့။ကံမကောင်းသည်ကနေ့ခင်းဘက်မှာအေးဆေးလုပ်နိုင်တဲ့အလုပ်မှာရှိသင့်တဲ့အရည်အချင်းမျိူးသူ့မှာမရှိခဲ့သည့်အပြင်ဒီအသက်အရွယ်မှသင်ယူဖို့ဆိုတာလည်းမဖြစ်နိုင်တော့။အခုချိန်မှာတော့ လီဖန်အမ်းမှာသူ့အိမ်မက်သူအကောင်ထည်ဖော်နိုင်စွမ်းရှိနေပြီဖြစ်၍
သူ့ရဲ့ ရှုရှု အနေနဲ့ ပေးနိုင်တဲ့အကူအညီမှန်သမျှဘာလို့
မပေးဘဲနေရမှာလဲ။
လီဖန်အမ်းသူရဲ့အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းကို
ကျောင်းမှာစတင်လုပ်ကိုင်ဖြစ်သည်။သူ့ရဲ့ကောင်းမွန်တဲ့
သင်ကြားပြသမှုတွေကြောင့် ညကျောင်းကကျောင်းသားတွေအတွက်ပါသင်ကြားပေးဖို့ဖိတ်ကြားခံခဲ့ရသည်။
တစ်နေ့တာအတန်းချိန်တွေအကုန်လုံးကိုသင်ကြားပေးပြီးနောက်အချိန်က ည၁၁နာရီအထိဖြစ်ဖြစ်သွားတက်သည်။သူနီးစပ်ရာဆိုင်က ဆန်ပြုတ်ပူပူလေးနဲ့ ပေါင်မုန့်ဝင်ဝယ်လိုက်ပြီး၊ချင်းလန်အားသွားကြိုဖို့မောင်းထွက်လာခဲ့သည်၊အချိန်ကတော့ကွက်တိဘဲဖြစ်သည်။
အခုအချိန်မှာသူကဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်၍၊
အမြဲသပ်သပ်ရပ်နှင့်ဝတ်စုံပြည့်ဝတ်ဆင်လေ့ရှိသည်။
လီဖန်အမ်းမှာအရပ်ရှည်၍ ကောင်းမွန်သောခန္ဓာကိုယ်
အချိုးအဆစ်ရှိပြီး၊ အမြဲကားပေါ်ကနေဆင်းလာတိုင်း
သူရဲ့ စူးရှတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ချောမောလှတဲ့မျက်နှာကိုမြင်လိုက်ရတိုင်း ကြည့်မိတဲ့မုန့်ချွမ်းတောင်ရှက်သွေးဖြာသွားလေ့ရှိသည်။
"ငါသတိထားမိလာတယ်နောက်ပိုင်းမင်းရဲ့ရှောင်ဖျင်အာလေးကအတော်လေးဆွဲဆောင်မှုရှိလာတယ်၊ သူအရွယ်
ရောက်လာလေပိုကြည့်ကောင်းလေဖြစ်နေပြီ"
"တိတ်စမ်း၊သေချာတာပေါ့၊ သူ့ကိုပျိုးထောင်ခဲ့တဲ့လူကဘယ်သူမို့လို့လဲ"
မုန့်ချွမ်းမပြောရင်တောင်သူလည်းသတိထားမိသည်။
ရှောင်ဖျင်အာကသူ့အဖေ လီချန်ဟွိုင်းရဲ့ နိုင်ငံရေးပုဂ္ဂိုလ်
တစ်ယောက်ရဲ့ အဆင်းလက္ခဏာကို အမွေဆက်ခံထားပုံရသည်။ လီဖန်အမ်းသည်လည်း ထိုကဲ့သို့ဝတ်စုံပြည့်
ဝတ်ဆင်ထားသည်မျိုးနှင့်အလွန်လိုက်ဖက်လေသည်။
ချင်းလန်ကြည့်မိလိုက်တဲ့ချိန် နက်ခ်တိုင်ကိုဖြုတ်ထား၍
လည်ပင်နားကကော်လံကအနည်းငယ်ဖွင့်ဟနေသည်။
ထိုပုံစံကသူရဲ့အရင်ကခေါင်းမာတက်တဲ့ပုံစံကိုပျောက်ကွယ်သွားစေပြီး၊ ကြွက်သားအပြည့်ပုံစံနှင့် ဟော်မုန်း
အပြည့်အဝထုတ်လွှင့်နေသလိုပင်။
သူ့ကိုသေအောင်သတ်နေသလိုဘဲ
ဟုချင်းလန်တွေးလိုက်သည်။
"အလုပ်ချိန်ကပြီးတော့မှာလား" လီဖန်အမ်းဆန်ပြုတ်နဲ့
ပေါင်မုန့်ကိုစားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်။ သူရဲ့အသံကိုက
ဆွဲဆောင်မှုရှိလို့နေသည်။
"ခဏနေရင်ပြီးတော့မှာ၊ခုရှောင်လင်အထဲမှာအင်္ကျီ
လဲနေတယ်" သူတို့နှစ်ယောက်တွဲနေသည်မှာ
အချိန်အတော်ကြာပြီဖြစ်သော်လည်း၊ချင်းလန်ရဲ့
တစိတ်တပိုင်းကတော့ လီဖန်အမ်းကိုအမြဲစွဲလန်း
လျက်ရှိသည်။ လီဖန်အမ်းကိုစိုက်ကြည့်နေမိသည့်အချိန်မျိုးတွေဆို သူနှစ်မြောသွားကာသူ့စိတ်တွေပျောက်ဆုံး
သွားလေ့ရှိသည်။ချင်းလန်သူ့အတွက် ဖျော်ရည်တစ်ခွက်
ချပေးလိုက်ပြီး၊လိမ်လိမ်မာမာနဲ့စားပွဲပေါ်မှာထိုင်ပြီးဆန်ပြုတ်သောက်နေလိုက်သည်။
"အေးသွားပြီလား၊ရာသီဥတုကလည်းနည်းနည်းစအေး
လာပြီဆိုတော့နက်ဖြန် အနွေးထမင်းဘူးလေးသွားဝယ်ရအောင်" လီဖန်အမ်းသူဖြည်းဖြည်းချင်းဆန်ပြုတ်
သောက်နေသည်ကိုထိုင်ကြည့်နေပြီး၊သူ့မျက်လုံးမှာကျေနပ်အားရမှုတွေနဲ့ရွန်းပနေသည်။
"မအေးပါဘူး၊အပူချိန်ကအနေတော်ပါဘဲ"
ချင်းလန်ပေါင်မုန့်တစ်လုံးလောက်ကိုယူပြီး
ပါးစပ်ထဲထည့်လိုက်သည်။နှစ်ခါလောက်ဝါးလိုက်ပြီး
ပြောသည်။
"နောက်တစ်ခေါက်ကျဆန်ပြုတ်ဘဲဝယ်ခဲ့ရတယ်၊
အသက်လည်းရနေပြီဆိုတော့၊ ဝိတ်တက်လာမှာဆိုးလို့"
ချင်းလန်ပြောလိုက်တဲ့ချိန်ပါးစပ်ထဲကပေါင်မုန့်ကမကုန်သေး၍ မျက်နှာလေးကဖောင်းနေပြီး၊ ချင်းလန်
"ဝိတ်"ဆိုတဲ့စာလုံးကိုပြောလိုက်ချိန် နှုတ်ခမ်းလေးအနည်းငယ်ဆူသွားသည်။ လီဖန်အမ်းနှလုံးသားလေး
တုန်ခါသွားပြီး၊သူ့ခေါင်းထဲ"so cute"ဆိုတဲ့စာလုံးနှစ်လုံးသာပေါ်လာသည်။
လီဖန်အမ်းဘားထဲဝင်လာတဲ့အချိန်ကတည်းက
နေကာမျက်မှန်နဲ့လူတစ်ယောက်လက်ထဲဝိုင်ခွက်ကိုင်
ထားလျက် လီဖန်အမ်းနားမှာခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်
လျှောက်နေသည်။နောက်ဆုံးမှာတော့ သတ္တိရှိသွား၍လားမသိ သူတို့နှစ်ယောက်ဆီသို့လျှောက်လာသည်။ ထိုလူဘာမှမပြောခင် ချင်းလန်ချက်ချင်း
ခေါင်းမော့လိုက်ကာ
"စိတ်တော့မကောင်းပါဘူး၊သူ့မှာပိုင်ရှင်ရှိနှင့်ပြီးသားပါ"
ချင်းလန်နောက်ထပ်ပေါင်မုန့်တစ်လုံးကို
ထိုနေကာမျက်မှန်နဲ့လူကြီးအားစိုက်ကြည့်ပြီး
အားရပါးရဝါးနေပြီး၊မျက်နှာအမူအရာကတော့
တည်ငြိမ်ပြီးမာကျောနေသည်။ထိုလူကတော့ချက်ချင်း
နောက်သို့ပြန်ဆုတ်သွားပြီး၊ sorryဟူ၍ခေါင်းလေး
ငြိမ့်ပြကာထွက်သွားတော့သည်။
ထိုဖြစ်စဥ်တစ်ခုလုံးမှာ လီဖန်အမ်းကတော့
ခေါင်းကိုနောက်သို့တောင်လှည့်မနေ၊ ချင်းလန်ရဲ့
ပါးစပ်ကိုသာငေးကြည့်နေပြီး ဒီညအိပ်ခန်းထဲမှာ
ဘဲလုပ်ရင်ကောင်းမလား၊ဒါမှမဟုတ်ဧည့်ခန်းထဲမှာလုပ်ရင်ကောင်းမလားစဥ်းစားနေသည်။
ချင်းလန်ဘားထဲကထွက်ထွက်လာချင်းသူသည်းမခံနိုင်တော့၍အော်လိုက်သည်။
"ယင်ကောင်တွေများလိုက်တာဟ"
လီဖန်အမ်းသူ့အတွက်ကားတံခါးကိုဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
သူမနေနိုင်တော့၍ရယ်လိုက်သည်။ယင်ကောင်တွေကချင်းလန်နားမှာတင်မဟုတ် သူ့နားမှာလည်း
အတော်လေးပျံဝဲနေသော်လည်းသူကတော့ ဒေါသမထွက်ပေမယ့် ချင်းလန်ကတော့အတော်လေးဒေါသ
ထွက်နေပြီဖြစ်သည်။ကားမောင်းနေရင် လီဖန်အမ်း
ချင်းလန်ရဲ့ နူးညံ့ပြီးဖွေးအုနေတဲ့ပါးပြင်လေးကို
လှမ်းကြည့်မိလိုက်သည်။ ဤလူသားပေါ်ကို အမှတ်အသားတွေပေးထားပြီး တစ်ကမ္ဘာလုံးမှာရှိတဲ့လူတွေအားလုံးကိုသူ့လူဖြစ်ကြောင်းပြောပြပြီး၊ဒီလူနားကနေအားလုံးကိုဝေးဝေးမှာနေစေချင်တဲ့ခပ်ဆိုးဆိုးအတွေးမျိုးကိုသူတွေးနေမိသည်။ထိုသို့အတွေးမျိုး
ပေါက်ဖွားလာသည့်တစ်ပြိုင်နက်သူစိတ်တွေထိန်းချုပ်၍
မရနိုင်တော့။
နှစ်ဦးစလုံးအိမ်ထဲမရောက်ခင်အထိစိတ်ထိန်းထားဖို့ကိုကျရှုံးသွားခဲ့ကြသည်။ကားဂိုထောင်ထဲသို့ဝင်လိုက်ပြီးကားစက်ရပ်လိုက်ပြီးတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် ချင်းလန်သူ့လက်ကိုဖယ်ရှားလိုက်သည်။ လီဖန်အမ်းမှာတော့လမ်းတစ်လျှောက်လုံး ချင်းလန်ကပွတ်သပ်ကာဆွပေးနေ၍ သူ့အရာမှာအချိန်အတော်ကြာမာကြောနေပြီသားဖြစ်သည်။ လီဖန်အမ်းချင်းလန်ကိုပွေ့ ချီလိုက်ပြီး၊ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုခွဲထားလိုက်ကာ သူ့ပေါင်ပေါ်မှာ နေရာယူခိုင်းလိုက်သည်။
ကားထဲကအပူချိန်မှာတဖြည်းဖြည်းနဲ့မြှင့်တက်လာ
သည်။သူတို့နှစ်ယောက်အချင်းချင်း
ပြင်းပြင်းထန်ထန်နမ်းရှိုက်နေကြချိန်လီဖန်အမ်းကတော့ချင်းလန်ရဲ့ခါးကိုဆော့ကစားပေးနေရသည်ကို
သဘောကျသည်၊ အဓိကကတော့ခါးကချင်းလန်ရဲ့
အလွယ်တကူခံစားလွယ်သောနေရာဖြစ်နေသည်။
သူ့ရဲ့ခါးကခလုတ်လိုပင်ဖြစ်သည်၊ တစ်ချက်လေးထိလိုက်ရုံနဲ့ ချင်းလန်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ခါသွားပြီး
ပျော့ပြောင်းသွားကာအရည်ပျော်ကျတော့မတက်ဖြစ်
သွားတက်သည်။ ချင်းလန်ကတော့ထိုနေရာကိုခံနိုင်ရည်မရှိသော်လည်း လီဖန်အမ်းကတော့ သူကျေနပ်တဲ့အထိ
ကစားပေးလေ့ရှိသည်။
ပြင်းရှကာနက်ရှိုင်းလွန်းတဲ့ရှည်ကြာသောအနမ်းကြောင့်
ချင်းလန် မူးဝေလာခဲ့သည်။ ချင်းလန်အင်္ကျီမှာ
ကြယ်သီးတစ်ဝက်လောက်ကဖြုတ်ပြီးသားဖြစ်နေပြီး
သူ့ရဲ့ပါးပြင်တွေကလည်းရဲလို့နေသည်။ထိုအရာက
လီဖန်အမ်းကို ရင်ခုန်သွားစေပြီး၊ သူ့စိတ်တွေမထိန်းထားနိုင်တော့။ လီဖန်အမ်း ချင်းလန်ရဲ့ နူးညံ့နေတဲ့လည်ပင်းသားလေးကိုကိုက်လိုက်ပြီး၊ စုပ်လိုက်ကာ
အမှတ်အသားလေးချန်ထားပေးလိုက်သည်။
ချင်းလန်နာကျင်မှုကြောင့် ဆတ်ခနဲဖြစ်သွားကာ
အော်ညည်းလိုက်သည်။ချင်းလန်လက်မောင်းမြှောက်လိုက်ကာဖက်ထားလိုက်ပြီး လီဖန်အမ်းကိုယ်ပေါ်မှာ
တွဲလောင်းခိုနေလိုက်ပြီး မျက်နှာကို ရင်ဘတ်ပေါ်မှာအပ်ထားလိုက်ကာလေကို အငမ်းမရ ရှုရှိုက်နေမိသည်။
ထိုအပြုအမှုကလီဖန်အမ်းရဲ့ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းဆော့
ကစားနေတာထက်ပိုစိတ်ကြွစေသည်။ သူချင်းလန်ရဲ့အဝတ်အစားတွေအကုန်လုံးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး
ကားအံ့ဆွဲထဲမှာရှိတဲ့ ချောဆီဗူးကိုထုတ်လိုက်ပြီး
သူ့လက်ပေါ် အတော်လေးပမာဏများများညစ်ထည့်လိုက်ကာအလျင်အမြန်ဖြင့်သူ့လက်ချောင်းတွေကို
ချင်းလန်ရဲ့ ကျုံ့နေတဲ့အပေါက်လေးဆီသို့စတင်
ထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။
"အွန့်...." ချင်းလန်ခေါင်းကိုလီဖန်အမ်းလည်ပင်း
နားသို့ရွေ့လိုက်ပြီး၊ လီဖန်အမ်းကသူရဲ့ပခုံးသားလေးတွေကိုလျက်ပေးနေသည်။
လီဖန်အမ်းသူ့ပခုံးကိုထပ်ငုံခဲထားလိုက်ပြီး၊အောက်ပိုင်းမှာထည့်ထားတဲ့လက်ချောင်းတွေကလည်းအဆက်မပြတ်လှုပ်ရှားပေးနေသဖြင့်၊ချင်းလန်ဒီလိုဆက်တိုက်လှုံဆော်မှုများကြောင့်ကြာကြာမခံတော့ဘဲ
ပြီးမြှောက်သွားခဲ့၍အားတောင်မရှိချင်တော့။
လီဖန်အမ်းကသူ့အတွင်းထဲကိုကျဲ့ပေးတဲ့နေရာမှာအမြဲလောသည်။ ကြည့်ရတာတော့ချင်းလန်ကအမြဲ
သူ့ကိုစနောက်နေ၍သူစိတ်မရှည်တော့တာဖြစ်မည်။
ဒါပေမယ့်လည်း ချင်းလန်ဒီလိုသူ့အတွင်းသားကို
ပြင်ဆင်ပေးနေတဲ့အရသာကိုကြိုက်သည့်အပြင်ငုံခဲလိုက်တဲ့ချိန်ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့စူးစူးနှင့်နှင့်ခံစားချက်ပါလိုက်ပါလာသည်မျိုးကိုပိုသဘောကျသည်၊ သူရဲ့အပိုင်ဆိုတဲ့ခံစားချက်မျိုးကိုပိုခံစားရစေသည်။ဒါကတော့အမှန်တိုင်းဘဲဖြစ်သည်။
T/N-I'm sure you're masochist( >////< )
သူတို့မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြုလုပ်သည့်အခါတွင်လည်း
တစ်ဖက်လူကရှောင်ဖျင်အာဆိုတာကိုသူမြင်ရသည်၊
ထိုအချိန်မျိုး၌ချင်းလန် လီဖန်အမ်းမျက်နှာကို
ကြည့်မိလိုက်လျှင်သူ့ရဲ့ အထဲမှာရှိနေသည်က
ရှောင်ဖျင်အာရဲ့ ပူနွေးနေတဲ့အရာဆိုတာကို
အဆက်မပြတ်သတိပေးသလိုဖြစ်၍ သူ့အတွက်
ခံစားမှုအထွဋ်အထိပ်ဖြင့်ပြီးမြောက်ဖို့ကပို၍လွယ်ကူ
သွားစေသည်။
သူတို့နှစ်ယောက်အတူပြီးကြသည့်အခါမျိုးသည်၊
ချင်းလန်ကို လီဖန်အမ်းခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးအဆက်မပြတ်စောင့်ပေးပြီးမှ နှစ်ယောက်သားအတူပြီးလေ့ရှိသည်။ထိုသို့သောအရာတွေကြောင့်လီဖန်အမ်းသူ့ကိုSMအပေါ် စိတ်ယိုင်းယိမ်မှုများရှိနေသလားဟူ၍
သံသယဝင်စေသည်။သို့သော် ချင်းလန်ကြိုက်နှစ်သက်သည်ဖြစ်၍ လီဖန်အမ်းကလည်း ချင်းလန်သဘောထားအတိုင်းလုပ်ဆောင်ပေးလေ့ရှိပြီး၊
အကောင်းဆုံးကြိုးစား၍ချင်းလန်သဘောကျလောက်
မယ့်နာကျင်မှုမျိုးကိုပေးလေ့ရှိသည်၊သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်ကိုကြီးကြီးမားမားထိခိုက်စေမည်အထိတော့သူမလုပ်။
ဒီရက်ပိုင်းအတွင်းသူတို့အကြိမ်ကြိမ်လုပ်ဖြစ်၍
ချင်းလန်ရဲ့ ဝင်ပေါက်လေးကအတော်အသင့်
ဖြေလျော့နေပြီးအလွယ်တကူဖွင့်သွားသည်၊
ချောဆီရဲ့အကူအညီနဲ့ စတင်ဝင်ရောက်ဖို့ပြင်ဆင်ခြင်းကလည်းချောချောမွေ့မွေ့ ပြီးဆုံးသွားပြီဖြစ်သည်။
လီဖန်အမ်း ချင်းလန်ရဲ့ ခံစားလွယ်တဲ့ခါးလေးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီးသူ့ရဲ့ပူနွေးတင်းမာနေတဲ့အရာတစ်ခုလုံးကိုချင်းလန်အတွင်းထဲသို့တစ်ချက်တည်းစောင့်သွင်းလိုက်သည်။သူတွန့်ဆုတ်နေတာမျိုး၊ချုပ်တည်းထားမျိုးနည်းနည်းမှရှိမနေ။ချင်းလန် နာကျင်မှုကြောင့်မျက်ရည်
တွေကျလာခဲ့သည်။သူအမြဲလိုလိုကလူကျီစယ်နေပြီး
ရဲသော်လည်းဒီလိုအခြေနေမျိုးတွင်တော့
သူတုန်လှုပ်သွားကာ ငိုရှိုက်နေရဆဲ။
"ရှောင်ဖျင်အာ....အွင်းခံစားလို့ကောင်းတယ်၊
ရှုကြိုက်တယ်...နည်းနည်းမြန်မြန်လေး
ထပ်လုပ်ပေး....."
ကားရှေ့နေရာကကျဥ်းပြီးသူလှုပ်ရှားမှုတွေကိုကန့်သတ်နေ၍၊သူမြန်မြန်လုပ်ဆောင်လို့အဆင်မပြေ၊
ချင်းလန်ကိုချီလိုက်ပြီးကားနောက်ထိုင်ခုံသို့ပြောင်းရွေ့
ပေးလိုက်သည်။ လီဖန်အမ်းခုထိသူရဲ့ ဝတ်စုံတွေကို
မချွတ်ရသေးဖြစ်၍ သူငုံချီလိုက်ချိန် ချင်းလန်ရဲ့
အဝတ်မရှိသောခန္ဓာကိုယ်ကိုသူ့အဝတ်အစားတွေနဲ့ထိမိသွားချိန်သူ့ဆီကထူးခြားခြားခံစားချက်တစ်မျိူးရှိနေပြီး
ချင်းလန်အားလှုံဆော်ပေးနေမိမှန်းသူသိလိုက်သည်။
ချင်းလန်ကလည်းသတိထားမိသည်ဖြစ်၍
သူ့ခါးလေးကိုအသာလေးလိမ်လိုက်ကာ၊ ခြေဖျားလေး
နှင့် လီဖန်အမ်းမေးစေ့ကိုပွတ်သပ်လိုက်သည်။မြူစွယ်နေတဲ့လေသံဖြင့်
"ပရော်ဖက်ဆာလီ....ကျွန်တော်ဘာဆက်
လုပ်ရမှာလဲဟင်၊ခင်ဗျားရဲ့တပည့်လေးကမသိတော့ဘူး"
လီဖန်အမ်းထိုစကားကိုကြားလိုက်ချိန်သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကသွေးတွေငယ်ထိပ်ကိုဆောင့်တက်သွားပြီး၊
ဦးခေါင်းခွံပါထုံကျင်သွားခဲ့သည်။သူ ချင်းလန်ကို
ခြေကျင်းဝတ်ကနေကိုင်၍ဆွဲမှောက်လိုက်ပြီး၊
သူရဲ့လုံးဝန်းနေတဲ့တင်သားနှစ်မွှာကိုဆွဲခွာလိုက်ပြီး၊
နောက်တစ်ကြိမ်သူရဲ့ပူနွေးပြီးတင်းမာနေတဲ့
အရာကြီးတစ်ခုလုံးကိုထိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။
"မင်းလေးကမသိဘူးဆိုတော့...ဒီကဆရာက
သင်ပြပေးရမှာပေါ့"
"အ...ရှောင်ဖျင်အာ....အရမ်း..မြန်..မြန်လွန်းတယ်
အွင်း..နည်းနည်း..လျှော့အုံး...အ"
သူတို့ချစ်တင်းနှောတဲ့အခါတိုင်းသူတို့နှစ်ဦးနှစ်ဖက်
စိတ်ကျေနပ်သွားသည်အထိလုပ်လေ့ရှိသည်။
လီဖန်အမ်းဒီတစ်ခါတော့ ချင်းလန်အထဲမှာနှစ်ခါတောင်
ပြီးခဲ့သည်။ အဆုံးမှာတော့ ချင်းလန်မှာအားလုံးဝမရှိတော့၍၊သူသတိလစ်နေချင်ယောင်ဆောင်လိုက်တော့
သည်။ လီဖန်အမ်းကတော့ သူ့အဝတ်တွေနဲ့သူ့ကိုပတ်ပေးလိုက်ပြီး၊ အိမ်ထဲသို့သယ်သွားတော့သည်။
လီချန်ဟွိုင်းသူ့တို့အတွက်ဝယ်ပေးထားတဲ့အိမ်က
အတော်လေးကိုကျယ်သည်၊ သူတို့အရင်ကနေခဲ့တဲ့
အိမ်ထက်ကိုအတော်လေးနေရာကျယ်ဝန်းသည်။
ရေချိုးခန်းနှစ်ခန်းရှိပြီးအဓိကအိပ်ခန်းကိုချိတ်ဆိတ်ထားသည်။ လီဖန်အမ်းရေချိုးကန်ထဲ၌ရေနွေးဖြည့်
ပေးလိုက်ပြီးချင်းလန်အားသန့်စင်ပေးဖို့ ရေကန်ထဲကို
စိမ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုအချိန်၌ ချင်းလန်သည်
သူ့ရဲပုံမှန်ပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲ ရေနှစ်မှာကိုကြောက်နေသည့်ကလေးငယ်တစ်ယောက်လိုမျိုးဖြစ်နေပြီးလီဖန်အမ်းလက်မောင်းကိုမြဲမြဲမြံမြံဆွဲကိုင်ထားပြီး၊သူနှစ်သွားမှာကိုကြောက်ရွံ့နေသည်။
ချင်းလန်သည်သူတို့ဓါတ်လှေကားထဲရောက်သည်အထိနှိုးနေခဲ့ပြီး၊ အိမ်ထဲရောက်တော့အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
ထို့ကြောင့်နောက်ပိုင်းအပြုအမှုတွေကအလိုအလျောက်တုန့်ပြန်ခြင်းဖြစ်သည်။လီဖန်အမ်း အနည်းငယ်ထူးဆန်းသည်ဟုတွေးမိသည်။ လီဖန်အမ်းအရင်က
ထိုသို့သောလက္ခဏာမျိုးကိုနည်းနည်းပါးပါးတော့သတိထားမိ၍ ချင်းလန်ရေနည်းနည်းတော့ကြောက်
တက်လိမ့်မည်ဟူ၍တော့တွေးမိဖူးသည်။ သူတို့အရင်နေသည့်နေရာမှာကရေချိုးကန်မရှိ၍သူအရင်ကသတိမထားမိခဲ့။နောက်ပိုင်းလီဖန်အမ်း ချင်းလန်ရဲ့အဝတ်တွေကိုသိမ်းဆည်းပေးနေသည့်အချိန်၌ အဝတ်ဗီရိုကြီးထဲတွင် ရေကူးဝတ်စုံနှစ်ထည်ရှိနေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ထိုခါမှအရင်ကချင်းလန်သူ့ကို ရေကူးဖို့ခေါ်ခေါ်သွားပေးခဲ့ဖူးတာကိုသတိရတော့သည်။လီဖန်အမ်းကတော့ထိုကတည်းကကျင့်သားရသွား၍၊ရေမကြောက်တက်။
(T/N ဒီနေရာမှာ လီဖန်အမ်းကိုယ်တိုင်က confuseဖြစ်နေတာပါအရင်ကတောင်ရေအတူတူ
ကူးကြသေးတာကိုဆိုတာမျိုး၊ ချင်းလန်ဘာလို့
ရေကြောက်သွားတာလည်းသိကြတယ်မလား)
ချင်းလန်နှိုးလာသောအခါ လီဖန်အမ်းထိုအကြောင်းကို
မေးကြည့်လိုက်သည်။ ချင်းလန်စဥ်းစားလိုက်ပြီး
အဓိပ္ပါပယ်မရှိတာတွေစတင်ပြောလာတော့သည်၊
သူကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ horroကားတစ်ကားကတကယ်
အဖြစ်ပျက်နှင့်တူ၍ သူ့စိတ်ထဲစွဲသွားတာဟူ၍ဘာညာ။
လီဖန်အမ်းအပေါ်ယံမှာတော့ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်၊
ဒါပေမယ့်သူ့စိတ်ထဲမှာတော့စတင်ရေရွတ်မိတော့သည်။
လာပြန်ပြီအရင်ကလိုဒီပုံစံအတိုင်း၊ ချင်းလန်စကားလမ်းကြောင်းစလွှဲပြီဆိုလျှင် သူအရေးကြီးတဲ့အကြောင်းအရာတစ်ခုခုကိုမေးမိလိုက်၍ဖြစ်သည်။
နှစ်ကုန်ပိုင်းလောက်ရောက်သောအခါ
လီချန်ဟွိုင်းဆီမှ message တစ်စောင်ဝင်လာခဲ့သည်။
လုညီအကိုနှစ်ယောက်နိုင်ငံခြားမှာ မူးယစ်ဆေး
မှောင်ခိုကူးသန်းရောင်းဝယ်မှုနဲ့အဖမ်းခံထားရပြီး၊
သူတို့ကိုတရုတ်ဘက်ကိုပြန်ပို့လိုက်ပြီးခု Bမြို့ကထောင်
ထဲမှာသူတို့ကိုထိန်းသိမ်းထားသည်ဟူ၍။ လီဖန်အမ်းထိုစာကိုလက်ခံရရှိပြီးနောက်ပိုင်း၊သူတို့ဆီသွားတွေ့ ဖို့
ချင်းလန်မသိအောင် အဖေရဲ့အသိသူငယ်ချင်းဟောင်းတစ်ယောက်ဆီသွားတွေ့အုံးမည်ဟူ၍အမည်ခံလိုက်သည်။
သူသိဖို့လိုနေတဲ့အကြောင်းအရာတွေရှိသေးသည်။
ဥပမာ-ပထမဆုံးချင်းလန်ဘာကြောင့်ဝန်ခံခဲ့ရတာလဲရယ်၊ချင်းလန်ထောင်ထဲမှာနေခဲ့ရတုန်းကဘယ်လိုဖြတ်သန်းခဲ့ရလဲဆိုတာတွေဘဲဖြစ်သည်။
လုဇုန်ဇဲထင်သည်ကတော့သူတို့ဆီလာတွေ့တဲ့လူက
ချင်းလန်ဘဲဖြစ်မည်ဟူ၍၊သို့သော်သူထွက်လာသောအခါ အေးစက်စက်အကြည့်တွေနဲ့လူငယ်လေး
တစ်ယောက်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။သူ့မျက်လုံးတွေကို
မှေးကျဥ်းကာသေချာကြည့်လိုက်ပြီးမှ ထိုလူငယ်က
ချင်းလန်ရဲ့ချစ်သူမှန်းမှတ်မိတော့သည်။
"ရှည်လျားတဲ့ပုံပြင်တစ်ပုဒ်ကိုအတို
ချုံ့ပေးဖို့လာတာ" လီဖန်အမ်းပြောလိုက်ပြီး
"ကျွန်တော် ခင်ဗျားနဲ့ဆွေးနွေးဖို့လာခဲ့တာ"
လုဇုန်ဇဲသူ့ဆံပင်တွေကရိတ်ထားသည်ဖြစ်၍
သူ့ခေါင်းကိုမော့လိုက်တဲ့အချိန်မှာသူ့မျက်လုံးထောင့်တွေမှာအရေးကြောင်းတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေသည်။
"မင်းကချင်းလန်အကြောင်းသိချင်တာလား"
"ဟုတ်တယ်၊ကျွန်တော် ခင်ဗျားနဲ့ခင်ဗျားညီရဲ့ စီရင်ချက်အတွက်တစ်ခုခုလုပ်ပေးလို့ရတယ်နော်၊ ခင်ဗျားလည်းသိပါတယ်ကျွန်တော့်မှာအဲ့လိုမျိုးလုပ်နိုင်စွမ်းရှိမှန်း"
လုဇုန်ဇဲသူ့ကိုသံသယအကြည့်ဖြင့်ကြည့်လိုက်သည်။သူအရင်ကတည်းကလီဖန်အမ်းအဖေအကြောင်းကြားဖူးသည်ဖြစ်၍ ချင်းလန်ကိုသာအကြပ်ကိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။လီဖန်အမ်းစကားတွေကသူ့ကိုဆွဲဆောင်နေသည်၊သူတို့ချင်းလန်ကိုတောင်ချောချောမွေ့မွေ့ထုတ်နိုင်ခဲ့သေးတာဘဲ၊ သူတို့ရဲ့ စီရင်ချက်ကိုလျှော့ချတာလောက်ကတော့မခက်ခဲဘူးဟုထင်သည်။
"မင်းဘာကိုသိချင်လို့ဒီလိုလုပ်ပေးမယ်ပြောရတာလဲ"
လီဖန်အမ်းသူ့မျက်လုံးကိုမှေးလိုက်ပြီးဖြည်းဖြည်းချင်း
ပြောလာသည်။
"ချင်းလန်ရေကိုကြောက်နေတယ်၊နောက်ပိုင်းညအိပ်နေရင်းကိုယ့်ကကျုံ့ကျုံ့သွားပြီး ညလယ်လောက်ကျလန့်
လန့်နှိုးနေတယ်၊ကျွန်တော်အိမ်မှာမရှိတဲ့အချိန်တွေဆို သူမီးဖွင့်ပြီးအိပ်တယ်၊သူအရင်ကအဲ့လိုမျိုးမဟုတ်ဘူး၊အခုသူတစ်ခုခုကိုအမြဲထိတ်လန့်နေတယ်၊ အဲဒါတွေအကြောင်းခင်ဗျားကတော့ကျွန်တော့်ထက်ပိုသိမှာပါ
ဟုတ်တယ်မလား" သူလုဇုန်ဇဲကိုပြန်ကြည့်လိုက်သည်။
လုဇုန်ဇဲရဲ့မျက်နှာအမှုရာရုတ်တရက်အကျည်းတန်
သွားသည်။ သူအတော်ကြာလေးစဥ်းစားရခက်နေပြီး
သူပြောလာသည်။
"အဲဒါတွေအကုန်လုံးက
တောက်ကျင်းရဲ့နေရာမှာထားတာတယ်၊ မင်းအဲဒါတွေအတွက် သူ့ဆီကိုသွားလို့ရတယ်"
လီဖန်အမ်းသူ့မျက်လုံးထဲကဖုံးကွယ်ထားတဲ့အကြည့်တွေကိုဖယ်ရှားလိုက်ပြီး၊ သူ့အကြည့်တွေတစ်ခဏအတွင်း
စူးရှသွားသည်။
"ခင်ဗျားရဲ့သဘောထားကြီးမှုအတွက်ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျ"
လုဇုန်ဇဲမျက်မှောင်ကျုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"ဘာကိုဆိုလိုတာမှမဟုတ်ပါဘူး၊ ခင်ဗျားကိုဒီထောင်ထဲမှာဘဲပုပ်သိုးသွားစေချင်ရုံပါ၊ ကျွန်တော်ကြိုးစားကြည့်ပေးပါ့မယ်ခင်ဗျားရဲ့စီရင်ချက်ကိုတစ်သက်တစ်ကျွန်းဖြစ်သွားဖို့နဲ့ဘယ်တော့မှ ပြစ်ဒဏ်လျှော့မသွားစေဖို့"
"မင်း.." လုဇုန်ဇဲမျက်လုံးတွေကျွတ်ထွက်တော့မတက်
ဖြစ်နေသည်။
လီဖန်အမ်းကျောပေးလိုက်ပြီးလှောင်ရယ်လိုက်သည်။
"ခင်ဗျားတို့ချင်းလန်ကိုနာကျင်အောင်စလုပ်ကတည်းက၊
ခင်ဗျားတို့အကျိုးဆက်ကိုခံစားရဖို့ ခံနိုင်အောင်ကြိုတင်
ပြင်ဆင်ထားသင့်တာကို၊အခုပုံစံကိုကြည့်ရတာတော့
မပြင်ဆင်ထားခဲ့ဘူးထင်တယ်"
"ငါမင်းကိုအကုန်ပေးလိုက်တယ်လေ!!!"
"ဒါပေါ့၊ကျွန်တော်အရင်ဖတ်ကြည့်ပြီးရင် ရဲဆီကိုလွှဲပေးလိုက်မယ်လေ၊ ဒီလိုမျိုးတစ်ယောက်ယောက်ကို
အကွက်ဆင်ချောက်ချတာမျိုးရဲ့ အပြစ်ဒဏ်ကဘယ်လောက်တောင်ပြင်းထန်မလဲမသိဘူးနော်"
လီဖန်အမ်းအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး၊နောက်ထပ်ဘာစကားမှ
မပြောချင်တော့၍ ထွက်လာခဲ့လိုက်တော့သည်။
ညပိုင်းချင်းလန်အလုပ်ဆင်းလာတော့
ရှောင်ဖျင်အာသူ့ကိုရဲတက်နေတဲ့မျက်လုံးတွေနဲ့စိုက်
ကြည့်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရပြီး၊တစ်ယောက်ယောက်ဆီကအနိုင်ကျင့်ခံလာရသလိုပင်။ချင်းလန်ရုတ်တရက် ထိတ်လန့်သွားပြီးအလျင်အမြန်ပြေးကာသူ့မျက်နှာ
ကိုထိကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။
"ရှောင်ဖျင်အာဘာဖြစ်လို့လဲ၊ ဘယ်သူကအနိုင်ကျင့်လိုက်လို့လဲ"
သူမေးပြီးပြီးချင်း၊ လီဖန်အမ်းကသူ့ကိုလက်မောင်းထဲဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။ ချင်းလန်အနည်းငယ်ကြောင်
အနေပြီး ကားရှေ့မှန်ကြားမှာရှိနေတဲ့ဖိုင်အိတ်ကို
တွေ့ လိုက်သည်၊အဲဒါကသူ့ကိုပိုစဥ်းစားရခက်သွားစေသည်။ သူ ရှောင်ဖျင်အာရဲ့ ပခုံးကိုဖွဖွလေးပုတ်ပေးလိုက်ပြီးနှစ်သိမ့်ပေးလိုက်သည်။
"သင်ကြားမှုစံနှုန်းအတိုင်းအတာရဲ့ရလဒ်လား
ဘာလို့လဲရာနှုန်းမပြည့်လို့လားကိစ္စမရှိပါဘူး၊
နောက်နှစ်တွေရှိသေးတာဘဲကြိုးစားလို့ရပါသေးတယ်၊
မင်းကခုမှငယ်ငယ်လေးရှိသေးတာ စိတ်မပူနဲ့နော်..ဟုတ်ပြီလား"
လီဖန်အမ်းသူ့ကိုရုတ်တရက်ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနမ်းလာပြီး၊ သူ့နှုတ်ခမ်းကိုပါဝါးစားတော့မတက်နမ်းနေသည်။ လီဖန်အမ်းကသားရဲတစ်ကောင်လိုဖြစ်နေပြီး
ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းနမ်းရှိုက်နေသောကြောင့်ချင်းလန်
မှာအသက်ရှုလို့တောင်မဝတော့။ ချင်းလန် သူဘာဖြစ်နေလဲသေချာမသိရ။ သူ လီဖန်အမ်းပခုံးအားတွန်းထုတ်ဖို့အားအလုံလောက်စုလိုက်ကာ တွန်းထုတ်လိုက်ပြီး၊
သူ့လက်ပေါ် ရေကျလာသလိုခံစားလိုက်ရသည်။
လီဖန်အမ်းငိုနေသည်၊ ချင်းလန်လုံးဝအလန့်တကြား
တုန့်လှုပ်သွားကာသူ့ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ထားပေးလိုက်ပြီး
"ဘာဖြစ်လာခဲ့လို့လဲ၊ မင်းကိုအနိုင်ကျင့်လိုက်တာဘယ်သူလဲရှုရှုကိုပြောပြ"
လီဖန်အမ်းဒေါသမထွက်နိုင်တော့၊ သူချင်းလန်ကိုညင်ညင်သာသာလေးပြောင်းကိုင်ထားလိုက်ပြီး မသိလျှင်
တန်ဖိုးကြီးရှားပါးပစ္စည်းတစ်ခုကိုကိုင်ထားသလိုမျိူး။
သူ့အသံမှာအက်ကွဲနေသည်။
" ချင်းလန်....ချင်းဇုရှီ"
"အွန်း" ချင်းလန်ချက်ချင်းပြန်ဖြေလိုက်သည်။
လီဖန်အမ်းသူဘာမှထပ်မပြောနိုင်တော့၊သူ့စိတ်ထဲမှာတော့ပြောစရာအကြောင်းအရာတွေအများကြီးရှိနေသည်၊ အသံသွင်းဖောင်တိန်အကြောင်း၊ဓါတ်ပုံတွေအကြောင်းနဲ့ နောက်ဆုံးဝန်ခံလိုက်ရသည့်အကြောင်း။
သူအရင်တုန်းက ချင်းလန်အကွက်ဆင်ခံလိုက်ရသည်ကို
သိသော်လည်းအဖြစ်မှန်ကဒီလိုဖြစ်နေလိမ့်မယ်လို့သူထင်မထားခဲ့။ခု သူစကားပြောမလို့ဖြစ်သော်လည်း
ဘာသာစကားတွေအကုန်လုံးမှေးမိန်ကုန်ပြီး ချင်းလန်ရှေ့တွင် ဘာတစ်ခုမှအသုံးမဝင်တော့။ သူတစ်ခွန်းမှမပြောနိုင်တော့။ သူ့လည်ချောင်းထဲအစိုင်အခဲကြီးတစ်ခု
ပိတ်နေပြီး၊တစ်ဆို့နေခြင်းကြောင့်နာကျင်နေသည်။
"နောက်တစ်ချိန်မှာဘာတွေဘဲဖြစ်လာဖြစ်လာကျွန်တော်ရှုရှုကိုဘယ်တော့မှထားမသွားတော့ဘူး၊ကျွန်တော်ကတိပေးတယ်" အချိန်အတော်ကြာသွားသည့်တိုင် သူ့ပြောလာသည့်အကြောင်းအရာကဒီတစ်ခုတည်းဖြစ်သည်။
ချင်းလန်အဖက်ခံထားရ၍ လီဖန်အမ်း
နှလုံးခုန်သံတွေပြင်းထန်နေသည်ကိုကြားရသည်။
ဘာတွေဖြစ်နေလဲဆိုတာကိုသူရေးရေးလေးခန့်မှန်းမိ
၍၊ သူလည်းစိတ်လျှော့လိုက်ပြီး လီဖန်အမ်းအား
ပြန်လည်ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပြီး သက်ပြင်းချလိုက်ကာ
"မရင့်ကျက်သေးတဲ့ကလေးလေးအတိုင်းဘဲ"
လီဖန်အမ်းသူ့ခေါင်းကို ချင်းလန်ပခုံးပေါ်မှောက်ထားကာ "ဟုတ်တယ်ကျွန်တော်ကမရင့်ကျက်ဘူး၊
အမြဲရှုရှုအပေါ်မှာဘဲအားကိုးနေမှာ၊ကျွန်တော်ရဲ့ တစ်ဘဝလုံးကို ရှုရှုအပေါ်မှာဘဲမှီခိုထားမှာ"
ချင်းလန်လည်းရယ်ရမလား ငိုရမလားမသိတော့။
"ဟုတ်ပါပြီ မှီခိုခွင့်ပေးပါ့မယ်"
လီဖန်အမ်းသူယူလာတဲ့ အချက်အလက်တွေကိုချင်းလန်
အားပေးမမြင်စေချင်၊သူချင်းလန်ကိုနောက်တစ်ခါ
ထိုစိတ်ဒဏ်ရာအဟောင်းကြီးကိုထပ်ဆွမပေးချင်၍
သူအချက်အလက်တွေစုစည်းလိုက်ပြီးနောက်ပိုင်းရဲလက်ထဲသာတိုက်ရိုက်အပ်လိုက်တော့သည်။ ချင်းလန်ရဲ့စိတ်ဒဏ်ရာကိုတော့ဖြည်းဖြည်းချင်းအချိန်နှင့်အတူ သူကိုယ်တိုင်ကူညီကုသပေးဖို့ဘဲရှိသည်။ကံကောင်းစွာဖြင့် ဒီတစ်ချိန်မှာတော့သူ့အတွက်အချိန်အလုံလောက်ရှိသည်။
ဒီကမ္ဘာပေါ်မှာစက်ဆုပ်စရာကောင်းတဲ့အရာတွေကို
ရှင်းပစ်နိုင်ဖို့နည်းလမ်းတွေရှိပါတယ်၊သူဝင်မပါတော့ရင်တောင် သူတို့ကိုအလွှတ်မပေးမည့်လူတွေရှိသည်။
လီဖန်အမ်းသူ့ကိုယ်သူလူကောင်းလို့တော့တွေးသည်၊
ဒါပေမယ့်သူက သူတော်စင်တော့မဟုတ်။ ချင်းလန်က
သူရဲ့နောက်ဆုံး နယ်နမိတ်ဘဲဖြစ်သည်။သူ့ကိုလာထိတဲ့မည်သူကိုမဆို သူသနားညှာတာမည်မဟုတ်။ပြီးတော့
သနားညှာတာမှုဆိုတာမျိုးက အစကတည်းက သနားညှာတာမှုရှိတဲ့လူမျိုးမှပေးဖို့ထိုက်တန်တာဖြစ်သည်။
နှစ်ပတ်လောက်ကြာမှာတော့ ဆောင်းရာသီအားလပ်ရက်ဖြစ်သည်။လီဖန်အမ်းရက်ရှည်ခွင့်တင်လိုက်ပြီး၊သူတို့နှစ်ယောက်အတွက်ဗီဇာလျှောက်လိုက်သည်။ သူ ချင်းလန်ကိုအပူပိုင်းဒေသ ကမ်းခြေဆီကိုအလည်ခေါ်သွားလိုက်သည်။ ပူနွေးတဲ့နေရောင်ခြည်ကိုလည်းခံစားရင်းချင်းလန်ရဲ့ ရေကြောက်တဲ့စိတ်ဒဏ်ရာကို ကျော်လွှားနိုင်အောင် သန့်ရှင်းကြည်လင်ကာအောက်ခြေကိုပါမြင်နိုင်တဲ့ပင်လယ်ရေဖြင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းကုစားပေးသည်။သူတို့ပင်လယ်ကမ်းခြေကနေပြန်လာသော်အခါဘတ်စ်ကားစီးလိုက်ပြီး ဟိုတယ်သို့ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ကားဒရိုင်ဘာကတရုတ်သီချင်းတွေကိုအတော်လေးနှစ်သက်တဲ့လူဖြစ်သည်ထင်၊ကားပေါ်မှာသူတို့ရှိနေတဲ့တစ်လျှောက်လုံး တရုတ်သီချင်းသာဖွင့်ထားသည်။
ဘတ်စ်ကားပေါ်မှာလူသိပ်မရှိ၍ သူတို့နှစ်ဆုံးခုံတန်းမှာ
ဘေးချင်းကပ်ထိုင်လိုက်ပြီးပင်လယ်ပြင်ကြီးနဲ့ကောင်းကင်တို့တစ်ရောင်တည်းဖြစ်နေသည်ကိုကြည့်
နေလိုက်သည်။ပင်လယ်ပြင်ကတိုက်ခတ်လာတဲ့လေညင်းလေးက သူတို့ဆံပင်တွေကြားညင်ညင်သာသာ
ဖြတ်တိုက်သွားပြီး ပင်လယ်ရေလိုငန်ကျွိကျွိအရသာကိုသာတစ်ပါတည်းသယ်ဆောင်လာသည်။
ဘတ်စ်ကားကလမ်းမထက်မှာညင်ညင်သာသာရွေ့လျားနေသည်။ လီဖန်အမ်း ချင်းလန်ခေါင်းကိုသူ့ပခုံးပေါ်သို့
ပြောင်းရွေ့လိုက်ပြီး အိပ်လို့အဆင်ပြေအောင်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ချင်းလန်လက်ကိုသူ့လက်ဖဝါးတွေကြားထဲမှာရစ်ပတ်ထားလိုက်ပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။
ပြတင်းပေါက်အပြင်ဘက်မှာနေဝင်ရီတရောစအချိန်ဖြစ်နေပြီး၊ တဖြည်းဖြည်းနဲ့နေလုံးကြီးသည်
ပင်လယ်ပြင်ကြီးထဲသို့နှစ်ဝင်ကာပျောက်ကွယ်သွားတော့မည်ဖြစ်သည်။သူလည်းမျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်ကာမှ သီချင်းသံမှလွှင့်ပျံလာတဲ့စာသားတွေကို
သေသေချာချာကြားရတော့သည်။
"မင်းကငါ့ဘဝမလို့၊မင်းကိုငါအဖော်ပြုပေးမယ်၊ပျော်ရွင်ရသည်ဘဲဖြစ်စေ၊ဝမ်းနည်းရသည်ဘဲဖြစ်စေ၊ချိုမြိန်ရသည်ဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ခါးသီးရသည်ဘဲဖြစ်ဖြစ်၊ မှန်သည်ဖြစ်စေမှားသည်ဖြစ်စေ။ငါ့ကိုလည်းအဖော်ပြုပေးပါဆက်လျှောက်ရမယ့်ဘဝတစ်လျှောက်လုံးကိုတဖြည်းဖြည်းနဲ့
ပုံမှန်လေး၊ နောက်ဆုံးအချိန်မတိုင်ခင်အထိ"
Until the end of time......
......................The End..........................
အခန္း(၁၀)အခ်စ္အေၾကာင္းသာ
(Unicode)
ခ်င္းလန္အေတာ္ေလးေဒါသထြက္ေနသည္၊
အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ေ႐ွာင္ဖ်င္အာကသူ႕ကို
အလုပ္ကိုေပးမသြား၍ျဖစ္သည္။
"႐ႈ႐ႈကခုမွ ၃၇႐ွိေသးတာေနာ္၊ မလႈပ္႐ွားႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ထိအိုေနတာမဟုတ္ေသးဘူး၊ ဘာလို႔အလုပ္သြားလို႔မရရတာလဲ၊မင္းအေတာင္ေတြစုံသြားၿပီဆိုတိုင္း႐ႈ႐ႈကိုအႏိုင္မက်င့္နဲ႔"
ခ်န္းလန္ေဒါသေတြအရမ္းထြက္ေန၍ ဝရန္တာမွာစိုက္ထားတဲ့ပူစီနံ႐ြက္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုဆြဲခူးလိုက္ၿပီး
အကုန္ဆူေနတဲ့ေရေႏြးကရားထဲကိုေကာက္ထည့္လိုက္သည္။
လီဖန္အမ္းလည္းႏွစ္သိမ့္သည့္အေနျဖင့္ခ်င္းလန္အား
ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္အလုပ္ကိုမသြားခိုင္းတယ္ဆိုတာက
႐ႈ႐ႈကခုသေလာတအားပင္ပန္းေနတဲ့ပုံစံျဖစ္ေနတာမို႔၊ခဏေလာက္အနားယူေစခ်င္လို႔ပါ"
သူေျပာတာေတြကလည္းတကယ္ေတာ့မမွားေပ။
ခ်င္းလန္ခႏၶာကိုယ္ကထိုထိခိုက္မႈေတြခံရၿပီးေနာက္ပိုင္း
က်န္းမာေရးကပါယို႔ယြင္းလာသည္ထင္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကသိသိသာသာအရင္လိုျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္မ႐ွိေတာ့။
သူမၾကာခဏအေအးမိလိုက္ အဖ်ားဝင္လိုက္နဲ႔
ျဖစ္လာသည္။ သူ႕အစာအိမ္ျပန္ျဖစ္မည္ဆိုးသည့္အတြက္သူ႕မွာအစားအေသာက္ပုံစံကိုလည္းအထူးဂ႐ုစိုက္ေနရသည္။လီဖန္အမ္းကေန႔တိုင္းလိုလိုသူနား
ကေနမကြာေတာ့ဘဲ၊သူ႕စိတ္တစ္ခုလုံးကလည္း ခ်င္းလန္အေပၚသာအာ႐ုံစိုက္ထားသည္။ အကယ္လိုခ်င္းလန္
သူ႕အေျခေနတစ္ခုခုျဖစ္လို႔ဖုံးကြယ္ခ်င္ရင္ေတာင်
ဖုံးကြယ္လို႔မရေတာ့။ ခ်င္းလန္တစ္ခါမွဒီလိုတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ေစာင့္ေ႐ွာက္မခံဘူး၍ ေနသားမက်ျဖစ္ေနသည္။
လီဖန္အမ္းဖက္တာခံလိုက္ရၿပီးေနာက္
ခ်င္းလန္အမူအရာေပ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီး
" မင္းကခုမွအလုပ္စဝင္ကာစဆိုေတာ့
လစာကသိပ္မမ်ားေသးဘူးေလ၊အဲ့လစာတစ္ခုတည္းနဲ႔ေတာ့ကုန္က်စရိတ္ေတြအကုန္လုံးကိုေတာင့္ခံႏိုင္မွာ
မဟုတ္ဘူး"
ႏွစ္လယ္ပိုင္းေလာက္ေရာက္ေတာ့၊လီခ်န္ဟြိဳင္းကသူတို႔
ႏွစ္ေယာက္အတြက္ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ကအိမ္တစ္လုံးကို
ဝယ္ေပးခဲ့သည္။ ခ်င္းလန္ကေတာ့သူ႕ဆီကဘာပစၥည္းကိုမွလက္မခံခ်င္ေပမယ့္၊လီဖန္အမ္းကေတာ့စိတ္ထဲမထား၍ခ်င္းလန္အတြက္ေသာ့ကိုယူထားလိုက္သည္။
ခ်င္းလန္လည္းလီခ်န္ဟြိဳင္းကသူ႕သားအတြက္ပစၥည္းမ်ားေပးသည္ကိုတားမရ။ သူထပ္ၿပီးမျငင္းဆန္ေတာ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းေတာ့သူအဲ့ကိုမေျပာင္းခ်င္။
လီဖန္အမ္းခ်င္းလန္ကိုသူ႕ဘက္သို႔လွည့္လိုက္ၿပီး
လက္ေမာင္းထဲထည့္ဖက္ထားကာျပဳံးလိုက္ၿပီး
ေျပာသည္။
"ေ႐ြးခ်ယ္စရာႏွစ္ခု႐ွိတယ္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ေနဖို႔
ၿမိဳ႕လည္ေခါင္ကအိမ္ကိုေ႐ြ႕ၿပီး ည၁၂ေရာက္တိုင္းဘားကအျပန္ကြၽန္ေတာ္အၿမဲဝင္ေခၚမယ္..
အဲ့လိုမွမဟုတ္ရင္ေတာ့......"
လီဖန္အမ္း ခ်င္းလန္နား႐ြက္ေလးကိုနမ္းလိုက္ရင္းအက်ႌေအာက္ထဲလက္လွ်ိဝင္လိုက္သည္။ခ်င္းလန္
နား႐ြက္ထဲတမင္တကာေလပူေတြမႈတ္လိုက္ကာ
"ငါကိုယ္ေတာ္႕အပိုင္ ကိုယ္လုပ္ေတာ္အျဖစ္
ဖမ္းခ်ဳပ္ထားမယ္"
ခ်င္းလန္ေတာင္ကိုယ္ကိုက်ံဳ႕သြားမိသည္၊သူစိတ္ထဲ၌ထိုကေလးဒီလိုစကားလုံးေတြကိုဘယ္ကေနတက္လာသလဲဟူ၍ေတြးမိလိုက္သည္။သူဒီစကားလုံးေတြကိုရင္းႏွီးေနသည္၊သူနည္းနည္းေလာက္ထပ္ေတြးလိုက္ၿပီးမွ
သတိရသြားခဲ့သည္၊ေသစမ္း အဲဒါသူ႕စကားလုံးေတြဘဲမဟုတ္ဘူးလား။
"ေကာင္စုတ္ေလး၊မင္းကတျခားေကာင္းတာေတြက်မေလ့လာဘဲ၊ငါရဲ႕ မိန္းမငယ္ေလးေတြကိုဖလစ္တဲ့နည္းလမ္းေတြကိုဘဲေလ့လာေနလိုက္"
ခ်င္းလန္ကိုယ္တိုင္သူဝတ္ထားတဲ့အက်ႌကိုညင္ညင္သာသာဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး လီဖန္အမ္းေခါင္းကိုအက်ႌ ျဖင့္အုပ္ခ်လိုက္သည္။
"မွတ္ၿပီလား႐ႈ႐ႈကမင္းကိုအခုအျပစ္ေပးလိုက္ၿပီ"
"ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္သုံးတဲ့နည္းလမ္းက
႐ႈ႐ႈဖလစ္တင္းေလ တူမွမတူတာကို..."
အဆုံး၌ခ်င္းလန္သေဘာတူလိုက္ေတာ့သည္။
ထိုကေလးကေတာ့ဘာမွမေျပာေပမယ့္ခ်င္းလန္စိတ္ထဲသိသည္ ထိုကေလးသူ႕အတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနသည္ဆိုတာကို။ထိုကေလးက သူ၁၈ႏွစ္အ႐ြယ္ေလာက္ကတည္းကသူ႕ကို ကူညီပံ့ပိုးေပးခ်င္ေနခဲ့တာျဖစ္သည္။အရင္အခ်ိန္ေတြကတည္းကအၿမဲသူႏွင့္အတူပိုက္ဆံထြက္႐ွာခ်င္ေနခဲ့သည္၊ဒါမွညတိုင္းသူ႕ေဘးနားမွာခ်င္းလန္ေအးေအးေဆးေဆးအိပ္စက္ႏိုင္မည္ဟူ၍။
ခ်င္းလန္လည္းဘာမွမလုပ္ဘဲေအးေဆးထိုင္ေနခ်င္
ခဲ့တာေပါ့။ကံမေကာင္းသည္ကေန႔ခင္းဘက္မွာေအးေဆးလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္မွာ႐ွိသင့္တဲ့အရည္အခ်င္းမ်ိဴးသူ႕မွာမ႐ွိခဲ့သည့္အျပင္ဒီအသက္အ႐ြယ္မွသင္ယူဖို႔ဆိုတာလည္းမျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။အခုခ်ိန္မွာေတာ့ လီဖန္အမ္းမွာသူ႕အိမ္မက္သူအေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိေနၿပီျဖစ္၍
သူ႕ရဲ႕ ႐ႈ႐ႈ အေနနဲ႔ ေပးႏိုင္တဲ့အကူအညီမွန္သမွ်ဘာလို႔
မေပးဘဲေနရမွာလဲ။
လီဖန္အမ္းသူရဲ႕အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းကို
ေက်ာင္းမွာစတင္လုပ္ကိုင္ျဖစ္သည္။သူ႕ရဲ႕ေကာင္းမြန္တဲ့
သင္ၾကားျပသမႈေတြေၾကာင့္ ညေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေတြအတြက္ပါသင္ၾကားေပးဖို႔ဖိတ္ၾကားခံခဲ့ရသည္။
တစ္ေန႔တာအတန္းခ်ိန္ေတြအကုန္လုံးကိုသင္ၾကားေပးၿပီးေနာက္အခ်ိန္က ည၁၁နာရီအထိျဖစ္ျဖစ္သြားတက္သည္။သူနီးစပ္ရာဆိုင္က ဆန္ျပဳတ္ပူပူေလးနဲ႔ ေပါင္မုန္႔ဝင္ဝယ္လိုက္ၿပီး၊ခ်င္းလန္အားသြားႀကိဳဖို႔ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္၊အခ်ိန္ကေတာ့ကြက္တိဘဲျဖစ္သည္။
အခုအခ်ိန္မွာသူကဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္၍၊
အၿမဲသပ္သပ္ရပ္ႏွင့္ဝတ္စုံျပည့္ဝတ္ဆင္ေလ့႐ွိသည္။
လီဖန္အမ္းမွာအရပ္႐ွည္၍ ေကာင္းမြန္ေသာခႏၶာကိုယ္
အခ်ိဳးအဆစ္႐ွိၿပီး၊ အၿမဲကားေပၚကေနဆင္းလာတိုင္း
သူရဲ႕ စူး႐ွတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ေခ်ာေမာလွတဲ့မ်က္ႏွာကိုျမင္လိုက္ရတိုင္း ၾကည့္မိတဲ့မုန္႔ခြၽမ္းေတာင္႐ွက္ေသြးျဖာသြားေလ့႐ွိသည္။
"ငါသတိထားမိလာတယ္ေနာက္ပိုင္းမင္းရဲ႕ေ႐ွာင္ဖ်င္အာေလးကအေတာ္ေလးဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိလာတယ္၊ သူအ႐ြယ္
ေရာက္လာေလပိုၾကည့္ေကာင္းေလျဖစ္ေနၿပီ"
"တိတ္စမ္း၊ေသခ်ာတာေပါ့၊ သူ႕ကိုပ်ိဳးေထာင္ခဲ့တဲ့လူကဘယ္သူမို႔လို႔လဲ"
မုန္႔ခြၽမ္းမေျပာရင္ေတာင္သူလည္းသတိထားမိသည္။
ေ႐ွာင္ဖ်င္အာကသူ႕အေဖ လီခ်န္ဟြိဳင္းရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္ရဲ႕ အဆင္းလကၡဏာကို အေမြဆက္ခံထားပုံရသည္။ လီဖန္အမ္းသည္လည္း ထိုကဲ့သို႔ဝတ္စုံျပည့္
ဝတ္ဆင္ထားသည္မ်ိဳးႏွင့္အလြန္လိုက္ဖက္ေလသည္။
ခ်င္းလန္ၾကည့္မိလိုက္တဲ့ခ်ိန္ နက္ခ္တိုင္ကိုျဖဳတ္ထား၍
လည္ပင္နားကေကာ္လံကအနည္းငယ္ဖြင့္ဟေနသည္။
ထိုပုံစံကသူရဲ႕အရင္ကေခါင္းမာတက္တဲ့ပုံစံကိုေပ်ာက္ကြယ္သြားေစၿပီး၊ ႂကြက္သားအျပည့္ပုံစံႏွင့္ ေဟာ္မုန္း
အျပည့္အဝထုတ္လႊင့္ေနသလိုပင္။
သူ႕ကိုေသေအာင္သတ္ေနသလိုဘဲ
ဟုခ်င္းလန္ေတြးလိုက္သည္။
"အလုပ္ခ်ိန္ကၿပီးေတာ့မွာလား" လီဖန္အမ္းဆန္ျပဳတ္နဲ႔
ေပါင္မုန္႔ကိုစားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။ သူရဲ႕အသံကိုက
ဆြဲေဆာင္မႈ႐ွိလို႔ေနသည္။
"ခဏေနရင္ၿပီးေတာ့မွာ၊ခုေ႐ွာင္လင္အထဲမွာအက်ႌ
လဲေနတယ္" သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြဲေနသည္မွာ
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း၊ခ်င္းလန္ရဲ႕
တစိတ္တပိုင္းကေတာ့ လီဖန္အမ္းကိုအၿမဲစြဲလန္း
လ်က္႐ွိသည္။ လီဖန္အမ္းကိုစိုက္ၾကည့္ေနမိသည့္အခ်ိန္မ်ိဳးေတြဆို သူႏွစ္ေျမာသြားကာသူ႕စိတ္ေတြေပ်ာက္ဆုံး
သြားေလ့႐ွိသည္။ခ်င္းလန္သူ႕အတြက္ ေဖ်ာ္ရည္တစ္ခြက္
ခ်ေပးလိုက္ၿပီး၊လိမ္လိမ္မာမာနဲ႔စားပြဲေပၚမွာထိုင္ၿပီးဆန္ျပဳတ္ေသာက္ေနလိုက္သည္။
"ေအးသြားၿပီလား၊ရာသီဥတုကလည္းနည္းနည္းစေအး
လာၿပီဆိုေတာ့နက္ျဖန္ အေႏြးထမင္းဘူးေလးသြားဝယ္ရေအာင္" လီဖန္အမ္းသူျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆန္ျပဳတ္
ေသာက္ေနသည္ကိုထိုင္ၾကည့္ေနၿပီး၊သူ႕မ်က္လုံးမွာေက်နပ္အားရမႈေတြနဲ႔႐ြန္းပေနသည္။
"မေအးပါဘူး၊အပူခ်ိန္ကအေနေတာ္ပါဘဲ"
ခ်င္းလန္ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးေလာက္ကိုယူၿပီး
ပါးစပ္ထဲထည့္လိုက္သည္။ႏွစ္ခါေလာက္ဝါးလိုက္ၿပီး
ေျပာသည္။
"ေနာက္တစ္ေခါက္က်ဆန္ျပဳတ္ဘဲဝယ္ခဲ့ရတယ္၊
အသက္လည္းရေနၿပီဆိုေတာ့၊ ဝိတ္တက္လာမွာဆိုးလို႔"
ခ်င္းလန္ေျပာလိုက္တဲ့ခ်ိန္ပါးစပ္ထဲကေပါင္မုန္႔ကမကုန္ေသး၍ မ်က္ႏွာေလးကေဖာင္းေနၿပီး၊ ခ်င္းလန္
"ဝိတ္"ဆိုတဲ့စာလုံးကိုေျပာလိုက္ခ်ိန္ ႏႈတ္ခမ္းေလးအနည္းငယ္ဆူသြားသည္။ လီဖန္အမ္းႏွလုံးသားေလး
တုန္ခါသြားၿပီး၊သူ႕ေခါင္းထဲ"so cute"ဆိုတဲ့စာလုံးႏွစ္လုံးသာေပၚလာသည္။
လီဖန္အမ္းဘားထဲဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ကတည္းက
ေနကာမ်က္မွန္နဲ႔လူတစ္ေယာက္လက္ထဲဝိုင္ခြက္ကိုင္
ထားလ်က္ လီဖန္အမ္းနားမွာေခါက္တုန္႔ေခါက္ျပန္
ေလွ်ာက္ေနသည္။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သတၱိ႐ွိသြား၍လားမသိ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆီသို႔ေလွ်ာက္လာသည္။ ထိုလူဘာမွမေျပာခင္ ခ်င္းလန္ခ်က္ခ်င္း
ေခါင္းေမာ့လိုက္ကာ
"စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး၊သူ႕မွာပိုင္႐ွင္႐ွိႏွင့္ၿပီးသားပါ"
ခ်င္းလန္ေနာက္ထပ္ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးကို
ထိုေနကာမ်က္မွန္နဲ႔လူႀကီးအားစိုက္ၾကည့္ၿပီး
အားရပါးရဝါးေနၿပီး၊မ်က္ႏွာအမူအရာကေတာ့
တည္ၿငိမ္ၿပီးမာေက်ာေနသည္။ထိုလူကေတာ့ခ်က္ခ်င္း
ေနာက္သို႔ျပန္ဆုတ္သြားၿပီး၊ sorryဟူ၍ေခါင္းေလး
ၿငိမ့္ျပကာထြက္သြားေတာ့သည္။
ထိုျဖစ္စဥ္တစ္ခုလုံးမွာ လီဖန္အမ္းကေတာ့
ေခါင္းကိုေနာက္သို႔ေတာင္လွည့္မေန၊ ခ်င္းလန္ရဲ႕
ပါးစပ္ကိုသာေငးၾကည့္ေနၿပီး ဒီညအိပ္ခန္းထဲမွာ
ဘဲလုပ္ရင္ေကာင္းမလား၊ဒါမွမဟုတ္ဧည့္ခန္းထဲမွာလုပ္ရင္ေကာင္းမလားစဥ္းစားေနသည္။
ခ်င္းလန္ဘားထဲကထြက္ထြက္လာခ်င္းသူသည္းမခံႏိုင္ေတာ့၍ေအာ္လိုက္သည္။
"ယင္ေကာင္ေတြမ်ားလိုက္တာဟ"
လီဖန္အမ္းသူ႕အတြက္ကားတံခါးကိုဖြင့္ေပးလိုက္သည္။
သူမေနႏိုင္ေတာ့၍ရယ္လိုက္သည္။ယင္ေကာင္ေတြကခ်င္းလန္နားမွာတင္မဟုတ္ သူ႕နားမွာလည္း
အေတာ္ေလးပ်ံဝဲေနေသာ္လည္းသူကေတာ့ ေဒါသမထြက္ေပမယ့္ ခ်င္းလန္ကေတာ့အေတာ္ေလးေဒါသ
ထြက္ေနၿပီျဖစ္သည္။ကားေမာင္းေနရင္ လီဖန္အမ္း
ခ်င္းလန္ရဲ႕ ႏူးညံ့ၿပီးေဖြးအုေနတဲ့ပါးျပင္ေလးကို
လွမ္းၾကည့္မိလိုက္သည္။ ဤလူသားေပၚကို အမွတ္အသားေတြေပးထားၿပီး တစ္ကမ႓ာလုံးမွာ႐ွိတဲ့လူေတြအားလုံးကိုသူ႕လူျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပၿပီး၊ဒီလူနားကေနအားလုံးကိုေဝးေဝးမွာေနေစခ်င္တဲ့ခပ္ဆိုးဆိုးအေတြးမ်ိဳးကိုသူေတြးေနမိသည္။ထိုသို႔အေတြးမ်ိဳး
ေပါက္ဖြားလာသည့္တစ္ၿပိဳင္နက္သူစိတ္ေတြထိန္းခ်ဳပ္၍
မရႏိုင္ေတာ့။
ႏွစ္ဦးစလုံးအိမ္ထဲမေရာက္ခင္အထိစိတ္ထိန္းထားဖို႔ကိုက်႐ႈံးသြားခဲ့ၾကသည္။ကားဂိုေထာင္ထဲသို႔ဝင္လိုက္ၿပီးကားစက္ရပ္လိုက္ၿပီးတာနဲ႔တစ္ၿပိဳင္နက္ ခ်င္းလန္သူ႕လက္ကိုဖယ္႐ွားလိုက္သည္။ လီဖန္အမ္းမွာေတာ့လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လုံး ခ်င္းလန္ကပြတ္သပ္ကာဆြေပးေန၍ သူ႕အရာမွာအခ်ိန္အေတာ္ၾကာမာေၾကာေနၿပီသားျဖစ္သည္။ လီဖန္အမ္းခ်င္းလန္ကိုေပြ႕ ခ်ီလိုက္ၿပီး၊ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုခြဲထားလိုက္ကာ သူ႕ေပါင္ေပၚမွာ ေနရာယူခိုင္းလိုက္သည္။
ကားထဲကအပူခ်ိန္မွာတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ျမႇင့္တက္လာ
သည္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အခ်င္းခ်င္း
ျပင္းျပင္းထန္ထန္နမ္း႐ိႈက္ေနၾကခ်ိန္လီဖန္အမ္းကေတာ့ခ်င္းလန္ရဲ႕ခါးကိုေဆာ့ကစားေပးေနရသည္ကို
သေဘာက်သည္၊ အဓိကကေတာ့ခါးကခ်င္းလန္ရဲ႕
အလြယ္တကူခံစားလြယ္ေသာေနရာျဖစ္ေနသည္။
သူ႕ရဲ႕ခါးကခလုတ္လိုပင္ျဖစ္သည္၊ တစ္ခ်က္ေလးထိလိုက္႐ုံနဲ႔ ခ်င္းလန္တစ္ကိုယ္လုံးတုန္ခါသြားၿပီး
ေပ်ာ့ေျပာင္းသြားကာအရည္ေပ်ာ္က်ေတာ့မတက္ျဖစ္
သြားတက္သည္။ ခ်င္းလန္ကေတာ့ထိုေနရာကိုခံႏိုင္ရည္မ႐ွိေသာ္လည္း လီဖန္အမ္းကေတာ့ သူေက်နပ္တဲ့အထိ
ကစားေပးေလ့႐ွိသည္။
ျပင္း႐ွကာနက္႐ိႈင္းလြန္းတဲ့႐ွည္ၾကာေသာအနမ္းေၾကာင့္
ခ်င္းလန္ မူးေဝလာခဲ့သည္။ ခ်င္းလန္အက်ႌမွာ
ၾကယ္သီးတစ္ဝက္ေလာက္ကျဖဳတ္ၿပီးသားျဖစ္ေနၿပီး
သူ႕ရဲ႕ပါးျပင္ေတြကလည္းရဲလို႔ေနသည္။ထိုအရာက
လီဖန္အမ္းကို ရင္ခုန္သြားေစၿပီး၊ သူ႕စိတ္ေတြမထိန္းထားႏိုင္ေတာ့။ လီဖန္အမ္း ခ်င္းလန္ရဲ႕ ႏူးညံ့ေနတဲ့လည္ပင္းသားေလးကိုကိုက္လိုက္ၿပီး၊ စုပ္လိုက္ကာ
အမွတ္အသားေလးခ်န္ထားေပးလိုက္သည္။
ခ်င္းလန္နာက်င္မႈေၾကာင့္ ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားကာ
ေအာ္ညည္းလိုက္သည္။ခ်င္းလန္လက္ေမာင္းေျမႇာက္လိုက္ကာဖက္ထားလိုက္ၿပီး လီဖန္အမ္းကိုယ္ေပၚမွာ
တြဲေလာင္းခိုေနလိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ရင္ဘတ္ေပၚမွာအပ္ထားလိုက္ကာေလကို အငမ္းမရ ႐ႈ႐ိႈက္ေနမိသည္။
ထိုအျပဳအမႈကလီဖန္အမ္းရဲ႕ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းေဆာ့
ကစားေနတာထက္ပိုစိတ္ႂကြေစသည္။ သူခ်င္းလန္ရဲ႕အဝတ္အစားေတြအကုန္လုံးကို ခြၽတ္ပစ္လိုက္ၿပီး
ကားအံ့ဆြဲထဲမွာ႐ွိတဲ့ ေခ်ာဆီဗူးကိုထုတ္လိုက္ၿပီး
သူ႕လက္ေပၚ အေတာ္ေလးပမာဏမ်ားမ်ားညစ္ထည့္လိုက္ကာအလ်င္အျမန္ျဖင့္သူ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို
ခ်င္းလန္ရဲ႕ က်ံဳ႕ေနတဲ့အေပါက္ေလးဆီသို႔စတင္
ထိုးသြင္းေပးလိုက္သည္။
"အြန္႔...." ခ်င္းလန္ေခါင္းကိုလီဖန္အမ္းလည္ပင္း
နားသို႔ေ႐ြ႕လိုက္ၿပီး၊ လီဖန္အမ္းကသူရဲ႕ပခုံးသားေလးေတြကိုလ်က္ေပးေနသည္။
လီဖန္အမ္းသူ႕ပခုံးကိုထပ္ငုံခဲထားလိုက္ၿပီး၊ေအာက္ပိုင္းမွာထည့္ထားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေတြကလည္းအဆက္မျပတ္လႈပ္႐ွားေပးေနသျဖင့္၊ခ်င္းလန္ဒီလိုဆက္တိုက္လႈံေဆာ္မႈမ်ားေၾကာင့္ၾကာၾကာမခံေတာ့ဘဲ
ၿပီးေျမႇာက္သြားခဲ့၍အားေတာင္မ႐ွိခ်င္ေတာ့။
လီဖန္အမ္းကသူ႕အတြင္းထဲကိုက်ဲ႕ေပးတဲ့ေနရာမွာအၿမဲေလာသည္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ခ်င္းလန္ကအၿမဲ
သူ႕ကိုစေနာက္ေန၍သူစိတ္မ႐ွည္ေတာ့တာျဖစ္မည္။
ဒါေပမယ့္လည္း ခ်င္းလန္ဒီလိုသူ႕အတြင္းသားကို
ျပင္ဆင္ေပးေနတဲ့အရသာကိုႀကိဳက္သည့္အျပင္ငုံခဲလိုက္တဲ့ခ်ိန္ျဖစ္ေပၚလာတဲ့စူးစူးႏွင့္ႏွင့္ခံစားခ်က္ပါလိုက္ပါလာသည္မ်ိဳးကိုပိုသေဘာက်သည္၊ သူရဲ႕အပိုင္ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳးကိုပိုခံစားရေစသည္။ဒါကေတာ့အမွန္တိုင္းဘဲျဖစ္သည္။
T/N-I'm sure you're masochist( >////< )
သူတို႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္လည္း
တစ္ဖက္လူကေ႐ွာင္ဖ်င္အာဆိုတာကိုသူျမင္ရသည္၊
ထိုအခ်ိန္မ်ိဳး၌ခ်င္းလန္ လီဖန္အမ္းမ်က္ႏွာကို
ၾကည့္မိလိုက္လွ်င္သူ႕ရဲ႕ အထဲမွာ႐ွိေနသည္က
ေ႐ွာင္ဖ်င္အာရဲ႕ ပူေႏြးေနတဲ့အရာဆိုတာကို
အဆက္မျပတ္သတိေပးသလိုျဖစ္၍ သူ႕အတြက္
ခံစားမႈအထြဋ္အထိပ္ျဖင့္ၿပီးေျမာက္ဖို႔ကပို၍လြယ္ကူ
သြားေစသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတူၿပီးၾကသည့္အခါမ်ိဳးသည္၊
ခ်င္းလန္ကို လီဖန္အမ္းခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေလးအဆက္မျပတ္ေစာင့္ေပးၿပီးမွ ႏွစ္ေယာက္သားအတူၿပီးေလ့႐ွိသည္။ထိုသို႔ေသာအရာေတြေၾကာင့္လီဖန္အမ္းသူ႕ကိုSMအေပၚ စိတ္ယိုင္းယိမ္မႈမ်ား႐ွိေနသလားဟူ၍
သံသယဝင္ေစသည္။သို႔ေသာ္ ခ်င္းလန္ႀကိဳက္ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္၍ လီဖန္အမ္းကလည္း ခ်င္းလန္သေဘာထားအတိုင္းလုပ္ေဆာင္ေပးေလ့႐ွိၿပီး၊
အေကာင္းဆုံးႀကိဳးစား၍ခ်င္းလန္သေဘာက်ေလာက္
မယ့္နာက်င္မႈမ်ိဳးကိုေပးေလ့႐ွိသည္၊သို႔ေသာ္ ခႏၶာကိုယ္ကိုႀကီးႀကီးမားမားထိခိုက္ေစမည္အထိေတာ့သူမလုပ္။
ဒီရက္ပိုင္းအတြင္းသူတို႔အႀကိမ္ႀကိမ္လုပ္ျဖစ္၍
ခ်င္းလန္ရဲ႕ ဝင္ေပါက္ေလးကအေတာ္အသင့္
ေျဖေလ်ာ့ေနၿပီးအလြယ္တကူဖြင့္သြားသည္၊
ေခ်ာဆီရဲ႕အကူအညီနဲ႔ စတင္ဝင္ေရာက္ဖို႔ျပင္ဆင္ျခင္းကလည္းေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ၿပီးဆုံးသြားၿပီျဖစ္သည္။
လီဖန္အမ္း ခ်င္းလန္ရဲ႕ ခံစားလြယ္တဲ့ခါးေလးကိုဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီးသူ႕ရဲ႕ပူေႏြးတင္းမာေနတဲ့အရာတစ္ခုလုံးကိုခ်င္းလန္အတြင္းထဲသို႔တစ္ခ်က္တည္းေစာင့္သြင္းလိုက္သည္။သူတြန္႔ဆုတ္ေနတာမ်ိဳး၊ခ်ဳပ္တည္းထားမ်ိဳးနည္းနည္းမွ႐ွိမေန။ခ်င္းလန္ နာက်င္မႈေၾကာင့္မ်က္ရည္
ေတြက်လာခဲ့သည္။သူအၿမဲလိုလိုကလူက်ီစယ္ေနၿပီး
ရဲေသာ္လည္းဒီလိုအေျခေနမ်ိဳးတြင္ေတာ့
သူတုန္လႈပ္သြားကာ ငို႐ိႈက္ေနရဆဲ။
"ေ႐ွာင္ဖ်င္အာ....အြင္းခံစားလို႔ေကာင္းတယ္၊
႐ႈႀကိဳက္တယ္...နည္းနည္းျမန္ျမန္ေလး
ထပ္လုပ္ေပး....."
ကားေ႐ွ႕ေနရာကက်ဥ္းၿပီးသူလႈပ္႐ွားမႈေတြကိုကန္႔သတ္ေန၍၊သူျမန္ျမန္လုပ္ေဆာင္လို႔အဆင္မေျပ၊
ခ်င္းလန္ကိုခ်ီလိုက္ၿပီးကားေနာက္ထိုင္ခုံသို႔ေျပာင္းေ႐ြ႕
ေပးလိုက္သည္။ လီဖန္အမ္းခုထိသူရဲ႕ ဝတ္စုံေတြကို
မခြၽတ္ရေသးျဖစ္၍ သူငုံခ်ီလိုက္ခ်ိန္ ခ်င္းလန္ရဲ႕
အဝတ္မ႐ွိေသာခႏၶာကိုယ္ကိုသူ႕အဝတ္အစားေတြနဲ႔ထိမိသြားခ်ိန္သူ႕ဆီကထူးျခားျခားခံစားခ်က္တစ္မ်ိဴး႐ွိေနၿပီး
ခ်င္းလန္အားလႈံေဆာ္ေပးေနမိမွန္းသူသိလိုက္သည္။
ခ်င္းလန္ကလည္းသတိထားမိသည္ျဖစ္၍
သူ႕ခါးေလးကိုအသာေလးလိမ္လိုက္ကာ၊ ေျခဖ်ားေလး
ႏွင့္ လီဖန္အမ္းေမးေစ့ကိုပြတ္သပ္လိုက္သည္။ျမဴစြယ္ေနတဲ့ေလသံျဖင့္
"ပေရာ္ဖက္ဆာလီ....ကြၽန္ေတာ္ဘာဆက္
လုပ္ရမွာလဲဟင္၊ခင္ဗ်ားရဲ႕တပည့္ေလးကမသိေတာ့ဘူး"
လီဖန္အမ္းထိုစကားကိုၾကားလိုက္ခ်ိန္သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးကေသြးေတြငယ္ထိပ္ကိုေဆာင့္တက္သြားၿပီး၊
ဦးေခါင္းခြံပါထုံက်င္သြားခဲ့သည္။သူ ခ်င္းလန္ကို
ေျခက်င္းဝတ္ကေနကိုင္၍ဆြဲေမွာက္လိုက္ၿပီး၊
သူရဲ႕လုံးဝန္းေနတဲ့တင္သားႏွစ္မႊာကိုဆြဲခြာလိုက္ၿပီး၊
ေနာက္တစ္ႀကိမ္သူရဲ႕ပူေႏြးၿပီးတင္းမာေနတဲ့
အရာႀကီးတစ္ခုလုံးကိုထိုးသြင္းလိုက္ျပန္သည္။
"မင္းေလးကမသိဘူးဆိုေတာ့...ဒီကဆရာက
သင္ျပေပးရမွာေပါ့"
"အ...ေ႐ွာင္ဖ်င္အာ....အရမ္း..ျမန္..ျမန္လြန္းတယ္
အြင္း..နည္းနည္း..ေလွ်ာ့အုံး...အ"
သူတို႔ခ်စ္တင္းေႏွာတဲ့အခါတိုင္းသူတို႔ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္
စိတ္ေက်နပ္သြားသည္အထိလုပ္ေလ့႐ွိသည္။
လီဖန္အမ္းဒီတစ္ခါေတာ့ ခ်င္းလန္အထဲမွာႏွစ္ခါေတာင္
ၿပီးခဲ့သည္။ အဆုံးမွာေတာ့ ခ်င္းလန္မွာအားလုံးဝမ႐ွိေတာ့၍၊သူသတိလစ္ေနခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့
သည္။ လီဖန္အမ္းကေတာ့ သူ႕အဝတ္ေတြနဲ႔သူ႕ကိုပတ္ေပးလိုက္ၿပီး၊ အိမ္ထဲသို႔သယ္သြားေတာ့သည္။
လီခ်န္ဟြိဳင္းသူ႕တို႔အတြက္ဝယ္ေပးထားတဲ့အိမ္က
အေတာ္ေလးကိုက်ယ္သည္၊ သူတို႔အရင္ကေနခဲ့တဲ့
အိမ္ထက္ကိုအေတာ္ေလးေနရာက်ယ္ဝန္းသည္။
ေရခ်ိဳးခန္းႏွစ္ခန္း႐ွိၿပီးအဓိကအိပ္ခန္းကိုခ်ိတ္ဆိတ္ထားသည္။ လီဖန္အမ္းေရခ်ိဳးကန္ထဲ၌ေရေႏြးျဖည့္
ေပးလိုက္ၿပီးခ်င္းလန္အားသန္႔စင္ေပးဖို႔ ေရကန္ထဲကို
စိမ္ေပးလိုက္သည္။ ထိုအခ်ိန္၌ ခ်င္းလန္သည္
သူ႕ရဲပုံမွန္ပုံစံမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ေရႏွစ္မွာကိုေၾကာက္ေနသည့္ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လိုမ်ိဳးျဖစ္ေနၿပီးလီဖန္အမ္းလက္ေမာင္းကိုၿမဲၿမဲျမံျမံဆြဲကိုင္ထားၿပီး၊သူႏွစ္သြားမွာကိုေၾကာက္႐ြံ႕ေနသည္။
ခ်င္းလန္သည္သူတို႔ဓါတ္ေလွကားထဲေရာက္သည္အထိႏိႈးေနခဲ့ၿပီး၊ အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္ပိုင္းအျပဳအမႈေတြကအလိုအေလ်ာက္တုန္႔ျပန္ျခင္းျဖစ္သည္။လီဖန္အမ္း အနည္းငယ္ထူးဆန္းသည္ဟုေတြးမိသည္။ လီဖန္အမ္းအရင္က
ထိုသို႔ေသာလကၡဏာမ်ိဳးကိုနည္းနည္းပါးပါးေတာ့သတိထားမိ၍ ခ်င္းလန္ေရနည္းနည္းေတာ့ေၾကာက္
တက္လိမ့္မည္ဟူ၍ေတာ့ေတြးမိဖူးသည္။ သူတို႔အရင္ေနသည့္ေနရာမွာကေရခ်ိဳးကန္မ႐ွိ၍သူအရင္ကသတိမထားမိခဲ့။ေနာက္ပိုင္းလီဖန္အမ္း ခ်င္းလန္ရဲ႕အဝတ္ေတြကိုသိမ္းဆည္းေပးေနသည့္အခ်ိန္၌ အဝတ္ဗီ႐ိုႀကီးထဲတြင္ ေရကူးဝတ္စုံႏွစ္ထည္႐ွိေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ထိုခါမွအရင္ကခ်င္းလန္သူ႕ကို ေရကူးဖို႔ေခၚေခၚသြားေပးခဲ့ဖူးတာကိုသတိရေတာ့သည္။လီဖန္အမ္းကေတာ့ထိုကတည္းကက်င့္သားရသြား၍၊ေရမေၾကာက္တက္။
(T/N ဒီေနရာမွာ လီဖန္အမ္းကိုယ္တိုင္က confuseျဖစ္ေနတာပါအရင္ကေတာင္ေရအတူတူ
ကူးၾကေသးတာကိုဆိုတာမ်ိဳး၊ ခ်င္းလန္ဘာလို႔
ေရေၾကာက္သြားတာလည္းသိၾကတယ္မလား)
ခ်င္းလန္ႏိႈးလာေသာအခါ လီဖန္အမ္းထိုအေၾကာင္းကို
ေမးၾကည့္လိုက္သည္။ ခ်င္းလန္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး
အဓိပၸါပယ္မ႐ွိတာေတြစတင္ေျပာလာေတာ့သည္၊
သူၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ horroကားတစ္ကားကတကယ္
အျဖစ္ပ်က္ႏွင့္တူ၍ သူ႕စိတ္ထဲစြဲသြားတာဟူ၍ဘာညာ။
လီဖန္အမ္းအေပၚယံမွာေတာ့ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္၊
ဒါေပမယ့္သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့စတင္ေရ႐ြတ္မိေတာ့သည္။
လာျပန္ၿပီအရင္ကလိုဒီပုံစံအတိုင္း၊ ခ်င္းလန္စကားလမ္းေၾကာင္းစလႊဲၿပီဆိုလွ်င္ သူအေရးႀကီးတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခုခုကိုေမးမိလိုက္၍ျဖစ္သည္။
ႏွစ္ကုန္ပိုင္းေလာက္ေရာက္ေသာအခါ
လီခ်န္ဟြိဳင္းဆီမွ message တစ္ေစာင္ဝင္လာခဲ့သည္။
လုညီအကိုႏွစ္ေယာက္ႏိုင္ငံျခားမွာ မူးယစ္ေဆး
ေမွာင္ခိုကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈနဲ႔အဖမ္းခံထားရၿပီး၊
သူတို႔ကိုတ႐ုတ္ဘက္ကိုျပန္ပို႔လိုက္ၿပီးခု Bၿမိဳ႕ကေထာင္
ထဲမွာသူတို႔ကိုထိန္းသိမ္းထားသည္ဟူ၍။ လီဖန္အမ္းထိုစာကိုလက္ခံရ႐ွိၿပီးေနာက္ပိုင္း၊သူတို႔ဆီသြားေတြ႕ ဖို႔
ခ်င္းလန္မသိေအာင္ အေဖရဲ႕အသိသူငယ္ခ်င္းေဟာင္းတစ္ေယာက္ဆီသြားေတြ႕အုံးမည္ဟူ၍အမည္ခံလိုက္သည္။
သူသိဖို႔လိုေနတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ႐ွိေသးသည္။
ဥပမာ-ပထမဆုံးခ်င္းလန္ဘာေၾကာင့္ဝန္ခံခဲ့ရတာလဲရယ္၊ခ်င္းလန္ေထာင္ထဲမွာေနခဲ့ရတုန္းကဘယ္လိုျဖတ္သန္းခဲ့ရလဲဆိုတာေတြဘဲျဖစ္သည္။
လုဇုန္ဇဲထင္သည္ကေတာ့သူတို႔ဆီလာေတြ႕တဲ့လူက
ခ်င္းလန္ဘဲျဖစ္မည္ဟူ၍၊သို႔ေသာ္သူထြက္လာေသာအခါ ေအးစက္စက္အၾကည့္ေတြနဲ႔လူငယ္ေလး
တစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။သူ႕မ်က္လုံးေတြကို
ေမွးက်ဥ္းကာေသခ်ာၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ ထိုလူငယ္က
ခ်င္းလန္ရဲ႕ခ်စ္သူမွန္းမွတ္မိေတာ့သည္။
"႐ွည္လ်ားတဲ့ပုံျပင္တစ္ပုဒ္ကိုအတို
ခ်ံဳ႕ေပးဖို႔လာတာ" လီဖန္အမ္းေျပာလိုက္ၿပီး
"ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ေဆြးေႏြးဖို႔လာခဲ့တာ"
လုဇုန္ဇဲသူ႕ဆံပင္ေတြကရိတ္ထားသည္ျဖစ္၍
သူ႕ေခါင္းကိုေမာ့လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာသူ႕မ်က္လုံးေထာင့္ေတြမွာအေရးေၾကာင္းေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနသည္။
"မင္းကခ်င္းလန္အေၾကာင္းသိခ်င္တာလား"
"ဟုတ္တယ္၊ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားနဲ႔ခင္ဗ်ားညီရဲ႕ စီရင္ခ်က္အတြက္တစ္ခုခုလုပ္ေပးလို႔ရတယ္ေနာ္၊ ခင္ဗ်ားလည္းသိပါတယ္ကြၽန္ေတာ္႕မွာအဲ့လိုမ်ိဳးလုပ္ႏိုင္စြမ္း႐ွိမွန္း"
လုဇုန္ဇဲသူ႕ကိုသံသယအၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္။သူအရင္ကတည္းကလီဖန္အမ္းအေဖအေၾကာင္းၾကားဖူးသည္ျဖစ္၍ ခ်င္းလန္ကိုသာအၾကပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။လီဖန္အမ္းစကားေတြကသူ႕ကိုဆြဲေဆာင္ေနသည္၊သူတို႔ခ်င္းလန္ကိုေတာင္ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ထုတ္ႏိုင္ခဲ့ေသးတာဘဲ၊ သူတို႔ရဲ႕ စီရင္ခ်က္ကိုေလွ်ာ့ခ်တာေလာက္ကေတာ့မခက္ခဲဘူးဟုထင္သည္။
"မင္းဘာကိုသိခ်င္လို႔ဒီလိုလုပ္ေပးမယ္ေျပာရတာလဲ"
လီဖန္အမ္းသူ႕မ်က္လုံးကိုေမွးလိုက္ၿပီးျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ေျပာလာသည္။
"ခ်င္းလန္ေရကိုေၾကာက္ေနတယ္၊ေနာက္ပိုင္းညအိပ္ေနရင္းကိုယ့္ကက်ံဳ႕က်ံဳ႕သြားၿပီး ညလယ္ေလာက္က်လန္႔
လန္႔ႏိႈးေနတယ္၊ကြၽန္ေတာ္အိမ္မွာမ႐ွိတဲ့အခ်ိန္ေတြဆို သူမီးဖြင့္ၿပီးအိပ္တယ္၊သူအရင္ကအဲ့လိုမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး၊အခုသူတစ္ခုခုကိုအၿမဲထိတ္လန္႔ေနတယ္၊ အဲဒါေတြအေၾကာင္းခင္ဗ်ားကေတာ့ကြၽန္ေတာ္႕ထက္ပိုသိမွာပါ
ဟုတ္တယ္မလား" သူလုဇုန္ဇဲကိုျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။
လုဇုန္ဇဲရဲ႕မ်က္ႏွာအမႈရာ႐ုတ္တရက္အက်ည္းတန္
သြားသည္။ သူအေတာ္ၾကာေလးစဥ္းစားရခက္ေနၿပီး
သူေျပာလာသည္။
"အဲဒါေတြအကုန္လုံးက
ေတာက္က်င္းရဲ႕ေနရာမွာထားတာတယ္၊ မင္းအဲဒါေတြအတြက္ သူ႕ဆီကိုသြားလို႔ရတယ္"
လီဖန္အမ္းသူ႕မ်က္လုံးထဲကဖုံးကြယ္ထားတဲ့အၾကည့္ေတြကိုဖယ္႐ွားလိုက္ၿပီး၊ သူ႕အၾကည့္ေတြတစ္ခဏအတြင္း
စူး႐ွသြားသည္။
"ခင္ဗ်ားရဲ႕သေဘာထားႀကီးမႈအတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်"
လုဇုန္ဇဲမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ"
"ဘာကိုဆိုလိုတာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ ခင္ဗ်ားကိုဒီေထာင္ထဲမွာဘဲပုပ္သိုးသြားေစခ်င္႐ုံပါ၊ ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားၾကည့္ေပးပါ့မယ္ခင္ဗ်ားရဲ႕စီရင္ခ်က္ကိုတစ္သက္တစ္ကြၽန္းျဖစ္သြားဖို႔နဲ႔ဘယ္ေတာ့မွ ျပစ္ဒဏ္ေလွ်ာ့မသြားေစဖို႔"
"မင္း.." လုဇုန္ဇဲမ်က္လုံးေတြကြၽတ္ထြက္ေတာ့မတက္
ျဖစ္ေနသည္။
လီဖန္အမ္းေက်ာေပးလိုက္ၿပီးေလွာင္ရယ္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ားတို႔ခ်င္းလန္ကိုနာက်င္ေအာင္စလုပ္ကတည္းက၊
ခင္ဗ်ားတို႔အက်ိဳးဆက္ကိုခံစားရဖို႔ ခံႏိုင္ေအာင္ႀကိဳတင္
ျပင္ဆင္ထားသင့္တာကို၊အခုပုံစံကိုၾကည့္ရတာေတာ့
မျပင္ဆင္ထားခဲ့ဘူးထင္တယ္"
"ငါမင္းကိုအကုန္ေပးလိုက္တယ္ေလ!!!"
"ဒါေပါ့၊ကြၽန္ေတာ္အရင္ဖတ္ၾကည့္ၿပီးရင္ ရဲဆီကိုလႊဲေပးလိုက္မယ္ေလ၊ ဒီလိုမ်ိဳးတစ္ေယာက္ေယာက္ကို
အကြက္ဆင္ေခ်ာက္ခ်တာမ်ိဳးရဲ႕ အျပစ္ဒဏ္ကဘယ္ေလာက္ေတာင္ျပင္းထန္မလဲမသိဘူးေနာ္"
လီဖန္အမ္းအဆုံးသတ္လိုက္ၿပီး၊ေနာက္ထပ္ဘာစကားမွ
မေျပာခ်င္ေတာ့၍ ထြက္လာခဲ့လိုက္ေတာ့သည္။
ညပိုင္းခ်င္းလန္အလုပ္ဆင္းလာေတာ့
ေ႐ွာင္ဖ်င္အာသူ႕ကိုရဲတက္ေနတဲ့မ်က္လုံးေတြနဲ႔စိုက္
ၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီး၊တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကအႏိုင္က်င့္ခံလာရသလိုပင္။ခ်င္းလန္႐ုတ္တရက္ ထိတ္လန္႔သြားၿပီးအလ်င္အျမန္ေျပးကာသူ႕မ်က္ႏွာ
ကိုထိကိုင္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ေ႐ွာင္ဖ်င္အာဘာျဖစ္လို႔လဲ၊ ဘယ္သူကအႏိုင္က်င့္လိုက္လို႔လဲ"
သူေမးၿပီးၿပီးခ်င္း၊ လီဖန္အမ္းကသူ႕ကိုလက္ေမာင္းထဲဆြဲဖက္ထားလိုက္သည္။ ခ်င္းလန္အနည္းငယ္ေၾကာင္
အေနၿပီး ကားေ႐ွ႕မွန္ၾကားမွာ႐ွိေနတဲ့ဖိုင္အိတ္ကို
ေတြ႕ လိုက္သည္၊အဲဒါကသူ႕ကိုပိုစဥ္းစားရခက္သြားေစသည္။ သူ ေ႐ွာင္ဖ်င္အာရဲ႕ ပခုံးကိုဖြဖြေလးပုတ္ေပးလိုက္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္သည္။
"သင္ၾကားမႈစံႏႈန္းအတိုင္းအတာရဲ႕ရလဒ္လား
ဘာလို႔လဲရာႏႈန္းမျပည့္လို႔လားကိစၥမ႐ွိပါဘူး၊
ေနာက္ႏွစ္ေတြ႐ွိေသးတာဘဲႀကိဳးစားလို႔ရပါေသးတယ္၊
မင္းကခုမွငယ္ငယ္ေလး႐ွိေသးတာ စိတ္မပူနဲ႔ေနာ္..ဟုတ္ၿပီလား"
လီဖန္အမ္းသူ႕ကို႐ုတ္တရက္ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနမ္းလာၿပီး၊ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုပါဝါးစားေတာ့မတက္နမ္းေနသည္။ လီဖန္အမ္းကသားရဲတစ္ေကာင္လိုျဖစ္ေနၿပီး
ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းနမ္း႐ိႈက္ေနေသာေၾကာင့္ခ်င္းလန္
မွာအသက္႐ႈလို႔ေတာင္မဝေတာ့။ ခ်င္းလန္ သူဘာျဖစ္ေနလဲေသခ်ာမသိရ။ သူ လီဖန္အမ္းပခုံးအားတြန္းထုတ္ဖို႔အားအလုံေလာက္စုလိုက္ကာ တြန္းထုတ္လိုက္ၿပီး၊
သူ႕လက္ေပၚ ေရက်လာသလိုခံစားလိုက္ရသည္။
လီဖန္အမ္းငိုေနသည္၊ ခ်င္းလန္လုံးဝအလန္႔တၾကား
တုန္႔လႈပ္သြားကာသူ႕ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကိုင္ထားေပးလိုက္ၿပီး
"ဘာျဖစ္လာခဲ့လို႔လဲ၊ မင္းကိုအႏိုင္က်င့္လိုက္တာဘယ္သူလဲ႐ႈ႐ႈကိုေျပာျပ"
လီဖန္အမ္းေဒါသမထြက္ႏိုင္ေတာ့၊ သူခ်င္းလန္ကိုညင္ညင္သာသာေလးေျပာင္းကိုင္ထားလိုက္ၿပီး မသိလွ်င္
တန္ဖိုးႀကီး႐ွားပါးပစၥည္းတစ္ခုကိုကိုင္ထားသလိုမ်ိဴး။
သူ႕အသံမွာအက္ကြဲေနသည္။
" ခ်င္းလန္....ခ်င္းဇု႐ွီ"
"အြန္း" ခ်င္းလန္ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္သည္။
လီဖန္အမ္းသူဘာမွထပ္မေျပာႏိုင္ေတာ့၊သူ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ေျပာစရာအေၾကာင္းအရာေတြအမ်ားႀကီး႐ွိေနသည္၊ အသံသြင္းေဖာင္တိန္အေၾကာင္း၊ဓါတ္ပုံေတြအေၾကာင္းနဲ႔ ေနာက္ဆုံးဝန္ခံလိုက္ရသည့္အေၾကာင္း။
သူအရင္တုန္းက ခ်င္းလန္အကြက္ဆင္ခံလိုက္ရသည္ကို
သိေသာ္လည္းအျဖစ္မွန္ကဒီလိုျဖစ္ေနလိမ့္မယ္လို႔သူထင္မထားခဲ့။ခု သူစကားေျပာမလို႔ျဖစ္ေသာ္လည္း
ဘာသာစကားေတြအကုန္လုံးေမွးမိန္ကုန္ၿပီး ခ်င္းလန္ေ႐ွ႕တြင္ ဘာတစ္ခုမွအသုံးမဝင္ေတာ့။ သူတစ္ခြန္းမွမေျပာႏိုင္ေတာ့။ သူ႕လည္ေခ်ာင္းထဲအစိုင္အခဲႀကီးတစ္ခု
ပိတ္ေနၿပီး၊တစ္ဆို႔ေနျခင္းေၾကာင့္နာက်င္ေနသည္။
"ေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာဘာေတြဘဲျဖစ္လာျဖစ္လာကြၽန္ေတာ္႐ႈ႐ႈကိုဘယ္ေတာ့မွထားမသြားေတာ့ဘူး၊ကြၽန္ေတာ္ကတိေပးတယ္" အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသြားသည့္တိုင္ သူ႕ေျပာလာသည့္အေၾကာင္းအရာကဒီတစ္ခုတည္းျဖစ္သည္။
ခ်င္းလန္အဖက္ခံထားရ၍ လီဖန္အမ္း
ႏွလုံးခုန္သံေတြျပင္းထန္ေနသည္ကိုၾကားရသည္။
ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆိုတာကိုသူေရးေရးေလးခန္႔မွန္းမိ
၍၊ သူလည္းစိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး လီဖန္အမ္းအား
ျပန္လည္ေပြ႕ဖက္ထားလိုက္ၿပီး သက္ျပင္းခ်လိုက္ကာ
"မရင့္က်က္ေသးတဲ့ကေလးေလးအတိုင္းဘဲ"
လီဖန္အမ္းသူ႕ေခါင္းကို ခ်င္းလန္ပခုံးေပၚေမွာက္ထားကာ "ဟုတ္တယ္ကြၽန္ေတာ္ကမရင့္က်က္ဘူး၊
အၿမဲ႐ႈ႐ႈအေပၚမွာဘဲအားကိုးေနမွာ၊ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ တစ္ဘဝလုံးကို ႐ႈ႐ႈအေပၚမွာဘဲမွီခိုထားမွာ"
ခ်င္းလန္လည္းရယ္ရမလား ငိုရမလားမသိေတာ့။
"ဟုတ္ပါၿပီ မွီခိုခြင့္ေပးပါ့မယ္"
လီဖန္အမ္းသူယူလာတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကိုခ်င္းလန္
အားေပးမျမင္ေစခ်င္၊သူခ်င္းလန္ကိုေနာက္တစ္ခါ
ထိုစိတ္ဒဏ္ရာအေဟာင္းႀကီးကိုထပ္ဆြမေပးခ်င္၍
သူအခ်က္အလက္ေတြစုစည္းလိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းရဲလက္ထဲသာတိုက္႐ိုက္အပ္လိုက္ေတာ့သည္။ ခ်င္းလန္ရဲ႕စိတ္ဒဏ္ရာကိုေတာ့ျဖည္းျဖည္းခ်င္းအခ်ိန္ႏွင့္အတူ သူကိုယ္တိုင္ကူညီကုသေပးဖို႔ဘဲ႐ွိသည္။ကံေကာင္းစြာျဖင့္ ဒီတစ္ခ်ိန္မွာေတာ့သူ႕အတြက္အခ်ိန္အလုံေလာက္႐ွိသည္။
ဒီကမ႓ာေပၚမွာစက္ဆုပ္စရာေကာင္းတဲ့အရာေတြကို
႐ွင္းပစ္ႏိုင္ဖို႔နည္းလမ္းေတြ႐ွိပါတယ္၊သူဝင္မပါေတာ့ရင္ေတာင္ သူတို႔ကိုအလႊတ္မေပးမည့္လူေတြ႐ွိသည္။
လီဖန္အမ္းသူ႕ကိုယ္သူလူေကာင္းလို႔ေတာ့ေတြးသည္၊
ဒါေပမယ့္သူက သူေတာ္စင္ေတာ့မဟုတ္။ ခ်င္းလန္က
သူရဲ႕ေနာက္ဆုံး နယ္နမိတ္ဘဲျဖစ္သည္။သူ႕ကိုလာထိတဲ့မည္သူကိုမဆို သူသနားညႇာတာမည္မဟုတ္။ၿပီးေတာ့
သနားညႇာတာမႈဆိုတာမ်ိဳးက အစကတည္းက သနားညႇာတာမႈ႐ွိတဲ့လူမ်ိဳးမွေပးဖို႔ထိုက္တန္တာျဖစ္သည္။
ႏွစ္ပတ္ေလာက္ၾကာမွာေတာ့ ေဆာင္းရာသီအားလပ္ရက္ျဖစ္သည္။လီဖန္အမ္းရက္႐ွည္ခြင့္တင္လိုက္ၿပီး၊သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အတြက္ဗီဇာေလွ်ာက္လိုက္သည္။ သူ ခ်င္းလန္ကိုအပူပိုင္းေဒသ ကမ္းေျခဆီကိုအလည္ေခၚသြားလိုက္သည္။ ပူေႏြးတဲ့ေနေရာင္ျခည္ကိုလည္းခံစားရင္းခ်င္းလန္ရဲ႕ ေရေၾကာက္တဲ့စိတ္ဒဏ္ရာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ သန္႔႐ွင္းၾကည္လင္ကာေအာက္ေျခကိုပါျမင္ႏိုင္တဲ့ပင္လယ္ေရျဖင့္ျဖည္းျဖည္းခ်င္းကုစားေပးသည္။သူတို႔ပင္လယ္ကမ္းေျခကေနျပန္လာေသာ္အခါဘတ္စ္ကားစီးလိုက္ၿပီး ဟိုတယ္သို႔ျပန္လာခဲ့ၾကသည္။ကားဒ႐ိုင္ဘာကတ႐ုတ္သီခ်င္းေတြကိုအေတာ္ေလးႏွစ္သက္တဲ့လူျဖစ္သည္ထင္၊ကားေပၚမွာသူတို႔႐ွိေနတဲ့တစ္ေလွ်ာက္လုံး တ႐ုတ္သီခ်င္းသာဖြင့္ထားသည္။
ဘတ္စ္ကားေပၚမွာလူသိပ္မ႐ွိ၍ သူတို႔ႏွစ္ဆုံးခုံတန္းမွာ
ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္လိုက္ၿပီးပင္လယ္ျပင္ႀကီးနဲ႔ေကာင္းကင္တို႔တစ္ေရာင္တည္းျဖစ္ေနသည္ကိုၾကည့္
ေနလိုက္သည္။ပင္လယ္ျပင္ကတိုက္ခတ္လာတဲ့ေလညင္းေလးက သူတို႔ဆံပင္ေတြၾကားညင္ညင္သာသာ
ျဖတ္တိုက္သြားၿပီး ပင္လယ္ေရလိုငန္ကြၽိကြၽိအရသာကိုသာတစ္ပါတည္းသယ္ေဆာင္လာသည္။
ဘတ္စ္ကားကလမ္းမထက္မွာညင္ညင္သာသာေ႐ြ႕လ်ားေနသည္။ လီဖန္အမ္း ခ်င္းလန္ေခါင္းကိုသူ႕ပခုံးေပၚသို႔
ေျပာင္းေ႐ြ႕လိုက္ၿပီး အိပ္လို႔အဆင္ေျပေအာင္လုပ္ေပးလိုက္သည္။ခ်င္းလန္လက္ကိုသူ႕လက္ဖဝါးေတြၾကားထဲမွာရစ္ပတ္ထားလိုက္ၿပီး တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။
ျပတင္းေပါက္အျပင္ဘက္မွာေနဝင္ရီတေရာစအခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီး၊ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေနလုံးႀကီးသည္
ပင္လယ္ျပင္ႀကီးထဲသို႔ႏွစ္ဝင္ကာေပ်ာက္ကြယ္သြားေတာ့မည္ျဖစ္သည္။သူလည္းမ်က္လုံးေတြကိုမွိတ္ထားလိုက္ကာမွ သီခ်င္းသံမွလႊင့္ပ်ံလာတဲ့စာသားေတြကို
ေသေသခ်ာခ်ာၾကားရေတာ့သည္။
"မင္းကငါ့ဘဝမလို႔၊မင္းကိုငါအေဖာ္ျပဳေပးမယ္၊ေပ်ာ္႐ြင္ရသည္ဘဲျဖစ္ေစ၊ဝမ္းနည္းရသည္ဘဲျဖစ္ေစ၊ခ်ိဳၿမိန္ရသည္ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ခါးသီးရသည္ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ မွန္သည္ျဖစ္ေစမွားသည္ျဖစ္ေစ။ငါ့ကိုလည္းအေဖာ္ျပဳေပးပါဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံးကိုတျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ပုံမွန္ေလး၊ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မတိုင္ခင္အထိ"
Until the end of time......
......................The End..........................