[[Zawgyi]]
“က်င္း..အဆင္ေျပတာေသခ်ာလို႔လား?"
"ငါ့ကိုယံုစမ္းပါ..မင္းကိုလိမ္ညာဘူးလို႔လား?"
လုခ်န္အသံတိတ္သြားသည္။အလိမ္အညာေတြသည္ေရတြက္လို႔ပင္မႏိုင္တာကိုသူတို႔ႏွစ္ၪီးစလံုးေကာင္းစြာသိ၏။ဤေခ်ာေမာေသာမေကာင္းဆိုးဝါးသည္ေမးလာရဲေသး၏။
"ဟုတ္တာေပါ့..မင္းငါ့ကိုဘယ္ေတာ့မွဘယ္အခါမွမလိမ္ညာဖူးဘူး",
လုခ်န္၏အေထ့အေငါ့စကားေၾကာင့္က်င္းလည္းမတတ္သာပဲရယ္ေမာမိသည္။သူတို႔ႏွစ္ၪီးသည္ေလွမွေခၚေဆာင္သြားေသာေရကန္၏ေျမာက္ဘက္ျခမ္းကမ္းပါးရံသို႔ဆင္းလိုက္ၾကသည္။
ေတာင္၏ႏွင္းဖံုးေနေသာလမ္းက်ဥ္းေလးတြင္တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ဆဲြရင္းေလ်ွာက္လွမ္းလာၾကသည္။ဝါးပင္မ်ားမွသစ္ရြက္ခတ္သံမ်ားသည္ေနွးေကြးၿပီးတစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းေနေသာေျခလွမ္းမ်ားေတြေနာက္လိုက္ပါလ်က္။ေတာင္ငယ္သည္ဝါးေတာမ်ားျဖင့္ဖံုးကာထား၏။လတ္ဆတ္ေသာေလႏွင့္သဘာဝ၏ေတးသံစဥ္တို႔သည္တစ္ၪီးတစ္ေယာက္၏စိတ္ကိုအမွန္ပင္တည္ၿငိမ္ေစ၏။
ေတာင္ထိပ္ကိုေရာက္သည္ႏွင့္လုခ်န္ဘဝတစ္သက္တာ၌အလွပဆံုးေသာျမင္ကြင္းကိုျမင္ရလိမ့္မည္ဟုက်င္းေျပာလာခဲ့သည္။လုခ်န္ကေတာ့သံသယဝင္မိသည္။က်င္းကိုယ္တိုင္ထက္ပိုၿပီးလွပေသာအံ့ၾသသင့္ဖြယ္ေကာင္းေသာအရာကရိွေသးလို႔လား?
ဟန္က်ိဳးသည္ေမြးရပ္ေျမျဖစ္ေသာ္ျငားလည္းရႈေမ်ွာ္ခင္းမ်ားကိုလိုက္ၾကၫ့္စားရန္လုခ်န္အခြင့္မသာခဲ့။အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ဓားျမေခါင္းေဆာင္ဆိုေသာတာဝန္မ်ားႏွင့္သာပိေနခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ေတာင္ေပၚမွာႀကီးျပင္းလာခဲ့သူျဖစ္တာေၾကာင့္ျမင္ေနက်ျဖစ္ေသာျမင္ကြင္းမ်ား၏အလွအပေတြကိုလုခ်န္ခံစားၾကၫ့္၍မရ။သူ႔အတြက္ေတာင္ေတြဆိုသည္မွာခံတပ္အျဖစ္သံုးေသာအရာသတ္သတ္သာ။ထို႔ေၾကာင့္ေတာင္ငယ္အေၾကာင္းက်င္းေျပာလာေတာ့လုခ်န္ေမးခြန္းေတြထုတ္ေနခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေတာင္ငယ္သည္က်င္းေျပာခဲ့သလိုပဲရုပ္လံုးေပၚလွ၏။အသက္ရႈမွားႏိုင္ေသာရႉေမ်ွာ္ခင္းမ်ားကိုပေဟဠိဆန္ၿပီးခမ္းနားေသာအေရာင္အဝါမ်ားကထပ္ေပါင္းေပးထားသည္။မေရမတြက္ႏိုင္ေသာအနီေရာင္ေက်ာက္ခဲမ်ားသည္ေတာင္ငယ္အႏွံ႔ေနရာယူထားသည္မွာေတာင္ငယ္ကိုတမူထူးျခားေစ၏။
က်င္းကေတာ့ဤေနရာသည္သူ၏သီးသန႔္ပိုင္ဆိုင္မႈတစ္ခုဟုဆို၏။သာမန္နယ္ခံမ်ားလာခြင့္ပိတ္ပင္ထားသၫ့္အတြက္အရိုင္းဆန္ေသာသဘာဝမွာလည္းတစ္ၪီးတစ္ေယာက္မွထိေတြ့ထားျခင္းမရိွေသး။ေတာင္၏ေနရာအခ်ိဳ႕မွာလည္းအနားယူဖို႔ရာဇရပ္ေဆာင္မ်ားကိုေဆာက္လုပ္ခိုင္းထားေသးသည္။ၾကၫ့္ရသည္မွာက်င္းသည္ဤေနရာသို႔ယခင္ကမၾကာခဏလာပံုရ၏။
"အေရ႔ွမွာအေဆာင္ငယ္တစ္ေဆာင္ရိွတယ္..တခဏေလာက္နားၾကတာေပါ့"
လုခ်န္ေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။မရင္းႏွီးေသာေနရာကိုအဆင္အျခင္မဲ့ေလ်ွာက္မသြားလို၍လုခ်န္တြင္ဒီထက္ပိုသာေသာအႀကံမရိွ။ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ?ဓားျမေတြရိွေနႏိုင္တာပဲ။
မျဖစ္ႏိုင္တာေတြေတြးေတာရင္းအေတြးယဥ္ေၾကာ၌ေမ်ာေနသည္မွာအေဆာင္ငယ္အတြင္းက်င္းေခၚေဆာင္သြားတာကိုေတာင္သတိမမူမိ။အသိျပန္ဝင္လာခ်ိန္တြင္သူ႔ဝတ္ရံုရွည္၏ႀကိဳးစမွာက်င္းလက္ခ်က္ေၾကာင့္ေျပသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေတြ့လိုက္သည္။ရီေဝေဝျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ခါးစည္းႀကိဳးမရိွေတာ့ေသာေဘာင္းဘီကိုက်င္းမွဆဲြခၽြတ္ၿပီးေနၿပီ။
"က်င္း!!"
လုခ်န္စိတ္တိုစြာၾကည့္လိုက္ခ်ိန္တြင္က်င္းသည္ေဘာင္းဘီႀကိဳးစကိုေလမွလႊဲရင္းေကာက္က်စ္စဥ္းလဲစြာရယ္ေမာေတာ့သည္။
"ျပန္ေပး!!"
"မေပးဘူး"
လုခ်န္စိတ္အလိုမက်ျဖစ္ေနေသာအသြင္ကိုသေဘာက်စြာၾကၫ့္ေနရင္းေဘာင္းဘီကိုသက္ဆိုင္ရာေနရာသို႔အတင္းျပန္ဆဲြရင္းအလုပ္မ်ားေနေသာလုခ်န္ေၾကာင့္က်င္းရယ္ေမာမိသည္။လုခ်န္မ်က္ႏွာသည္ရဲပေတာင္းခတ္ေနၿပီးရွက္ရြံ႔မႈေၾကာင့္အံတင္းတင္းႀကိတ္ထား၏။
ရုတ္တရက္လုခ်န္မ်က္ဝန္းထက္ဥာဏ္မ်ားေသာအေတြးတစ္စပံုရိပ္ထင္သြားသည္။က်င္းအနားကိုျဖည္းၫွင္းစြာတိုးကပ္ကာ
"ျပန္ေပး"
လုခ်န္လက္ေတြကိုေရွာင္ဖယ္ရင္းက်င္းသည္ႃပံုးစစႏွင့္
"ယူႏိုင္ရင္ယူေလ"
ႀကိဳးစကိုလိုက္ဆဲြမၫ့္အစားက်င္းကိုရင္ခြင္တြင္းသို႔လုခ်န္ဆဲြသြင္းလိုက္သည္။ရုတ္တရက္ျဖစ္သြားေသာအျခင္းအရာေၾကာင့္က်င္းတစ္ေယာက္အကာအကြယ္မဲ့သြားသည္။လုခ်န္၏ရယ္ရြယ္ခ်က္ကိုနားလည္သြားခ်ိန္မွာေတာ့ေနာက္က်သြားၿပီ။
အျဖဴေရာင္ႀကိဳးစကိုကိုင္ၿပီးေအာင္ႏိုင္သူအႃပံုးႏွင့္ႃပံုးေနေသာလုခ်န္ကိုၾကၫ့္ၿပီးက်င္းအံ့ၾသသင့္ရံုသာတတ္ႏိုင္သည္။
“ငါ့ႀကိဳးကိုယူထားလို႔ရတယ္.ငါဒါပဲယူလိုက္ေတာ့မယ္"
လုခ်န္စေနာက္ရင္းႀကိဳးစကိုခါးထက္ခ်ည္လိုက္သည္၊
"ၾကၫ့္ရတာႀကိဳးျဖည္တာနဲ႔အဝတ္ခၽြတ္တဲ့ေနရာမွာအေတာ္ကၽြမ္းက်င္ေနပံုပဲ"
လုခ်န္လိုအလ်င္စလိုမဟုတ္ပဲအမည္းေရာင္ႀကိဳးစကိုအျဖဴေရာင္ဝတ္ရံုထက္၌ခ်ည္လိုက္သည္။
"ေက်းဇူးပါ..ငါကအေတာ္ဆံုးဆိုတဲ့သူဆီကသင္ခဲ့တာ"
ရယ္ေမာသံမ်ားသည္ေတာအုပ္၏ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေသာေလထုအတြင္းသို႔ပ်ံ႔လြင့္လာ၏။
"အဲ့တာဆိုလည္းေနာက္တစ္မ်ိဳးငါထပ္သင္ေပးပါရေစ..ဒီမွာေတာ့မဟုတ္ဘူး"
အဓိပၸာယ္ေဖာ္မရေသာအႃပံုးတစ္ခုက်င္းႏႈတ္ခမ္းထက္ျဖစ္တည္လာသည္။
"အဲ့လိုေတာ့မဟုတ္.."
"မင္းငါ့ကိုေပးရမွာတစ္ခုက်န္ေသးတယ္"
သူတစ္ၪီးတစ္ေယာက္မွရိွမေနေသာေတာင္ငယ္၊စိမ္းျမေရာင္ဖံုးလြမ္းေနေသာပတ္ဝန္းက်င္၊မေသမ်ိဳးမ်ားပင္မယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ေခ်ာေမာလွပေသာလူသား၊ေနာက္ထပ္ဘာလာမလဲဆိုတာလုခ်န္ေကာင္းေကာင္းႀကီးရိပ္စားမိတာေပါ့။
"ငါနားမလည္ေတာ့ဘူး..မင္းဘာလို႔ဒီလိုမ်ိဳးလုပ္ရတာအရမ္းသေဘာေနတာလဲ?'
လုခ်န္ေမးခြန္းကိုျပန္ေျဖျခင္းမရိွ ျပင္းျပစြာနမ္းရိႈက္လာၿပီး
"သြားရေအာင္..ေနမဝင္ခင္ပန္းတိုင္ေရာက္ဖို႔လိုတယ္..အံ့ၾသသင့္ဖြယ္ရာရႈေမ်ွာ္ခင္းေတြကိုလြတ္သြားလိမ့္မယ္"
တစ္ေန့ထက္တစ္ေန့ပို၍ဥာဏ္ထက္လာေသာလုခ်န္ေၾကာင့္လိႈ႔ဝွက္ခ်က္မေပၚသြားရန္က်င္းလြန္စြာဂရုစိုက္ရသည္။လုခ်န္ကန႔္ကြက္မည္ကိုသိေန၍လည္းအဓိကအေၾကာင္းအရာကိုလုခ်န္အားေပးသိ၍မျဖစ္။လုခ်န္ကန႔္ကြက္ေလေလက်င္းထံတြင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခ်င္စိတ္ပိုမ်ားေလေလေပ။လုခ်န္သာသိသြားလ်ွင္ေပ်ာ္စရာေတြကိုဖ်က္ဆီးပါလိမ့္မည္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေလ်ွာက္လာသၫ့္အေတာ္အတြင္းအနားယူရန္အျဖစ္ေကာရူခင္းရူကြက္ေကာင္းအေနအျဖစ္ေကာက်င္းေရြးခ်ယ္ေဆာက္လုပ္ထားေသာအေဆာင္ငယ္မ်ားတြင္ေခတၲမ်ွရပ္နားၾကသည္။နားယဥ္ေနေသာေရစီးသံကိုလုခ်န္နားထက္ၾကားေနရ၏။
တသြင္သြင္စီးဆင္းေနေသာေရတံခြန္သည္လြန္စြာတခမ္းတနားျဖစ္မေနေပမဲ့သူ႔အသြင္ႏွင့္သူေတာ့တင္တယ္လွသည္။ပယင္းေက်ာက္ႏွယ္ၾကည္လင္ေနေသာေရအလ်င္ႏွင့္ပန္းရိုင္းတို႔ကလည္းမ်က္စိတဆံုး၊အနီေရာက္ေက်ာက္ခဲမ်ားကလည္းျပန႔္က်ဲလ်က္။ေရခဲတမ်ွေအးျမေသာေရထက္ေနေရာင္ျခည္ျဖာခ်ခ်ိန္တြင္ျဖစ္ေပၚလာေသာသက္တံ့ငယ္သည္အံ့ၾသမႈအေပါင္းထပ္ေလာင္းလ်က္အလွေပၚအလွဆင့္ေပးေန၏။
"က်င္း..ဒီလိုေနရာမ်ိဳးကိုဘယ္လိုလုပ္ရွာေတြ့တာလဲ?ျပာပန္းခတ္ေနတဲ့ၿမိဳ႔ေပၚကဘဝကိုပဲမင္းသေဘာက်တယ္ထင္ေနတာ"
"ၿမိဳ႔ေပၚမွာေနရတာကိုပဲသေဘာက်မယ္ဆိုရင္ငါဘာလို႔ေတာင္ေပၚကဓားျမေလးနဲ႔ေတြ့ၿပီးဇနီးအျဖစ္ေတာ္ေကာက္မိမွာလဲ?"
ဂရုမထားေသာအသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္လုခ်န္မ်က္ေစာင္းကေရာက္ရိွလာသည္။က်င္းကေတာ့မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လ်က္ပိုျမင့္ေသာေနရာတြင္ရိွေသာဇရပ္ေဆာင္ကိုလက္ညိုးၫႊန္ျပကာ
"အဲ့ဒီေနရာကဆိုရင္အကုန္လံုးကိုျမင္ရတယ္"
တစ္ႏိုင္ငံလံုးၿပိဳလဲသြားေစႏိုင္ေသာအသက္ရူရပ္မတတ္ဆဲြညို႔ႏိုင္ေသာအႃပံုးသည္က်င္းႏႈတ္ခမ္းထက္ျဖစ္တည္ေန၍လုခ်င္ရင္ထဲမွာေတာ့အနည္းငယ္စိတ္မသတ္မသာျဖစ္မိသည္။
က်င္းေျပာသည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ဤေနရာမွဆိုလ်ွင္ေရကန္ျပင္တစ္ခုလံုးကိုအေပၚစီးမျွမင္ေတြ့ႏိုင္သည္။ထူးကဲေသာေရကန္၏အလွတရားမ်ားသည္သူမ်က္စိေရ႔ွေမွာက္ဝယ္ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ႏွယ္။
ႏွစ္ၿခိဳက္သေဘာက်မႈမ်ားကိုမထိန္းထားႏိုင္ေတာ့ပဲလုခ်န္တိုးၫွင္းစြာပင့္သတ္ရိႈက္မိသည္။ေရျပင္တစ္ခြင္ဝိုးတဝါးဖံုးကာထားေသာတိမ္ဆိုင္မ်ားႏွင့္တယီးတယိုင္ေလယူရာယိမ္းႏဲြ႔ေနၾကေသာၾကာႏြယ္ၾကာရြက္မ်ား...အာ..ထိုတမ်ွတင့္တယ္ခမ္းနားေသာျမင္ကြင္းသည္လုကန္ႏွင့္ရင္းႏွီးလြန္းေန၏။
"ဟုတ္တာေပါ့..ငါတို႔ရဲ့ၾကာပန္းဥယ်ာဥ္ကိုဒီေရကန္ရဲ့ပံုစံကိုယူၿပီးေဆာက္လုပ္ခဲ့တာ..မင္းကိုအိမ္မွာေနထိုင္ေနရသလိုပဲခံစားေစခ်င္တယ္"
က်င္းသည္စိတ္ဖတ္တတ္ေသာလူတစ္ၪီးႏွယ္လုခ်င္ရင္ထဲမွေမးခြန္းေတြကိုျပန္ေျဖလာသည္။
ျဖစ္ႏိုင္လ်ွင္လုခ်န္အတြက္ေရကန္ကိုမထုတ္ၿပီးနန္းေတာ္ရိွရာသို႔ေဆာင္းၾကဥ္းေပးခ်င္ပါေသးသည္။
ဂရုထားေသာက်င္းအျပဳအမႈေၾကာင့္လုခ်န္ၾကည္ႏူးစြာအံၾသသင့္သြားလ်က္သူ႔ရင္တြင္းလႈပ္ခတ္သြားမႈကိုမဖံုးကြယ္ထားႏိုင္ေတာ့။နန္းတြင္းရိွၾကာပန္းဥယ်ာဥ္တြင္ရိွေနတိုင္းလုခ်န္အၿမဲတမ္းစိတ္ေအးသက္သာရိွခဲ့သည္။
ပ်င္းရိဖြယ္ရာေကာင္းေသာနန္းေတာ္မွာသူေပ်ာ္ရႊင္ရန္အတြက္က်င္းဒီေလာက္အထိအားထုတ္ခဲ့တာလား?ဒါေပမဲ့လုခ်န္သည္ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြၾကာတာေတာင္မရိပ္စားမိခဲ့။
ထိုအျဖစ္အပ်က္ေၾကာင့္ရွက္ရြံ႔သြားေသာလုခ်န္သည္ေဘးသို႔အၾကၫ့္လဲြလိုက္၏။
က်ိဳးေနပံုရေသာတံတားသည္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ကာတသြင္သြင္စီးဆင္းေနေသာေရအလ်င္ႏွင့္ယွက္တိုက္ေရြ့လ်ားေနသည္။
"တံတားက်ိဳးလို႔ေခၚတယ္.တကယ္တမ္းက်ိဳးေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး.ေဆာင္းအခါသမယေနေရာင္ျခည္ကဆီးႏွင္းအေပ်ာ္ျမန္ေစတာမလို႔ဒီကၾကၫ့္မယ္ဆိုရင္က်ိဳးသေယာင္ေပၚေနတာ"
က်င္း၏ရွင္းျပခ်က္ကိုလုခ်န္ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
"တံတားေပၚကေနျမင္ရတဲ့ေရကန္ရႈခင္းကလည္းမဆိုးလွပါဘူး..အေတာ္ပင္ႏွစ္ၿခိဳက္ဖြယ္ရာေကာင္းတယ္"
"ငါကနယ္ခံပါ..မင္းကပိုေတာင္သိေနတယ္"
"နယ္ခံလို႔သာဆိုေပမဲ့မင္းေဒသရဲ့အလွအပေတြကိုတစ္ခါမ်ားအသိအမွတ္ျပဳသေဘာက်ဖူးလို႔လား?ဟိုတဖက္လြင္ျပင္မွာရိွတဲ့ျမက္ေတြကပိုစိမ္းတယ္"
"မင္းက်ေတာ့ေရာ?ၿမိဳ႔ေတာ္ကိုသေဘာေတြ့ဘူးလို႔လား?ငါကေတာင္မင္းထက္တုန္းအန္အေၾကာင္းပိုသိေနၪီးမယ္"
အခုလတ္တေလာတြင္လုခ်န္သည္ယွဥ္ၿပိဳင္ရတာမ်ိဳးကိုသေဘာက်ႏွစ္ၿခိဳက္ေနေၾကာင္းက်င္းသတိျပဳမိ၏။က်င္းႏွင့္မရရေအာင္ေသးေသးေလးကအစလိုက္ယွဥ္ၿပိဳင္ေလ့ရိွသည္။ႏိုင္ေနတယ္ဟုယူဆသြားခ်ိန္တြင္ဝံ့ႂကြားစြာေတာက္ပလာတတ္ေသာမ်က္ဝန္းညိုမ်ားကိုၾကၫ့္ရသည္မွာလည္းက်င္းအတြက္သေဘာေတြ့စရာတစ္ခု။သူ႔လက္ထဲတြင္ရိွေနသကဲ့သို႔တုန္းအန္ႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီးအလံုးစံုသိေပမဲ့လည္းလုခ်န္သေဘာအက်သာဝန္ခံေပးလိုက္သည္။
"မင္းေျပာတာလည္းမွန္ပါတယ္..ငါကငယ္စဥ္ကတည္းကအျပင္မွာပဲေမြ့ေလ်ွာ္တဲ့သူမလို႔တုန္းအန္ကေနထြက္ေျပးေနခဲ့တာမ်ားတယ္..ဟန္က်ိဳးကိုဟိုးယခင္တုန္းကေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္..ေရကန္ရဲ့အလွဟာငါ့စိတ္ကိုအဆံုးမရိွဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့တယ္"
မ်က္လံုးေထာင့္စြန္းကေနက်င္းအေနာက္ကိုေရြ့လာသည္ကိုလုခ်န္ျမင္သည္။လက္မ်ားကိုဆန႔္တန္းကာေနာက္ေက်ာမွသိုင္းဖက္လာသည္။သို႔ေသာ္ျငားလည္းလုခ်န္သည္အဖက္ခံရျခင္းထက္သူကပဲဖက္ခ်င္ေနမိ၏။မထင္ထားေသာအျမန္ႏႈန္းႏွင့္က်င္းေနာက္ေရာက္သြားကာခါးမွသိုင္းဖက္ၿပီးရင္ခြင္ထဲထၫ့္ထားလိုက္သည္။က်င္းအၿမဲတမ္းဖက္ထားခဲ့သလိုပဲက်င္းပုခံုးထက္ေမးတင္ထားလိုက္သည္။
က်င္းအၿမဲတမ္းထို႔သို႔ဖက္ရတာသေဘာက်သည္မွာလည္းအံ့ၾသစရာေတာ့မေကာင္း။အမွန္ပင္ထို႔သို႔ဖက္ရျခင္းသည္သက္ေတာင့္သက္သာရိွလွ၏။ေနြးေထြးက်စ္လစ္ေသာခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးရင္ခြင္တြင္းေရာက္ေနရာက်င္းသည္သူပိုင္ဆိုင္တာျဖစ္ေၾကာင္းအတတ္သိႏိုင္၏။
လုခ်န္အေနာက္မွဖက္လာသည္အားခြင့္ျပဳထားကာေခါင္းကိုေစာင့္ငဲ့ရင္းႏူးညံ့နက္ရိႈင္းေသာအနမ္းေတြကိုစတင္လိုက္သည္။
က်င္း၏ဘက္လက္သည္လုခ်န္လည္ပင္းကိုဆဲြကိုင္ကာအနမ္းေတြကိုပို၍နက္ရိႈင္းေစသည္။လုခ်င္၏လိုခ်င္တပ္မက္မႈမ်ာကိုဘယ္လိုႏိုးထရမလဲက်င္းေကာင္းေကာင္းသိသည္။လိမၼာကၽြမ္းက်င္ေသာလ်ွာဖ်ားေလးသည္လုခ်န္၏ခံတြင္းအမိုးဖ်ားကိုႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာတိုးေဝ႔ွေန၏။
အသိစိတ္ေတြေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ကာလုခ်န္၏အရိုင္းဆန္ေသာစိတ္ဆႏၵေတြသည္တမ်ွမ်ွေတာက္ေလာင္လာ၏။ေခ်ာ္ထြက္တိုးေဝ႔ွေနေသာလ်ွာဖ်ားေလး၏ဒဏ္ေၾကာင့္လုခ်န္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းအၾကားပုန္းကြယ္ေနေသာအရာသည္တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ပူေနြးေရာင္ကိုင္းလာကာက်င္းေနာက္ေက်ာကိုသြားေထာက္မိေတာ့သည္။
က်င္းလည္းညာလက္ကိုေနာက္ေက်ာကိုေထာက္ေနေသာလုခ်န္အရာဆီသို႔ပို႔လိုက္သည္။ေဘာင္းဘီခံေနတာေတာင္အျပင္းအထန္တုန္ယင္ေနသည္ကိုက်င္းသိရိွနိင္သည္။လုခ်န္ထံမွညည္းသံထြက္လာေစဖို႔ရာအေပၚမွဖြဖြေလးပြတ္ဆဲြလိုက္ရံုသာလိုသည္။လုခ်န္၏ထိပ္ပိုင္းသည္ရာဂစိတ္ျပင္းထန္ေနေသာအရိွန္ႏွင့္အရည္ၾကည္မ်ားလိမ့္ဆင္းလ်က္စိုထိုင္းေန၏။
ယမန္ေန့ေလွေပၚတြင္ကူးလူးဆက္ဆံရာ၌က်င္းတမင္ပင္အခ်ိန္ခ်ဳံ႔ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။လုခ်န္ကိုဒီကေန့အတြက္ခံႏိုင္ရည္ရိွေစရန္အလႊတ္ေပးခဲ့ျခင္းသာ။ဒီကေန့ေတာ့လုခ်န္ကိုယ္တိုင္ေတာင္မသိပါေသာရင္တြင္းပုန္းေအာင္းေနသၫ့္ရမၼက္မ်ားကိုလႊတ္ေပးရမည္။မူးယစ္ဆဲြမက္စရာေကာင္းလြန္းေသာသူသာ။
ေက်နပ္မႈႏွင့္ႃပံုးေနတုန္းလုခ်န္၏တုန္ရီေနေသာလက္သည္သူ႔၏အေရ႔ွပိုင္းအားထိေတြ့ရန္လွမ္းလာ၏။သူ၏ဧကရာဇ္ေလးသည္မွာလည္းလုခ်န္အရာႏွင့္ထူးမျခားနား။ကိုင္တြယ္လာမၫ့္သူကိုကမ္းလင့္လ်က္။စိတ္မရွည္ျခင္းမ်ားအစိုးရလာခ်ိန္တြင္အရွက္မဲ့စြာထြက္ေပၚလာတတ္ေသာလုခ်န္၏လိုခ်င္ရမၼက္မ်ားေၾကာင့္က်င္းပင့္သတ္ရိႈက္မိသည္။က်င္း၏က်ီစယ္ကာထိေတြ့မႈေတြကိုလုခ်န္ဆက္လက္မခံစားႏိုင္ေတာ့။ႏွလံုးခုန္သံမ်ားသည္ေျဗာင္းဆန္ေနၿပီးအသက္ရူသံမ်ားကလည္းမူမမွန္ေတာ့။လုခ်န္ကိုက္လာေတာ့မည္ကိုႀကိဳသိ၍က်င္းလည္းလ်ွာကိုျပန္ရုတ္လိုက္သည္။တစ္ခါတုန္းကအထြတ္အထိပ္ေရာက္ေနေသာဆႏၵတို႔သည္က်င္းတင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားမႈေၾကာင့္စိတ္မလိုမက်ျဖစ္ရင္းအသိလြတ္လ်ွက္က်င္း၏လ်ွာကိုကိုက္ခဲ့ဖူး၏။
ဤမ်ွအခ်ိန္အၾကာႀကီးအတူရိွေနၿပီးေနာက္ခ်စ္တင္းေနွာရာတြင္တံု႔ဆိုးေနခဲ့ေသာလုခ်န္သည္မရိွသေလာက္ေလ်ာ့ပါးသြားခဲ့၏။က်င္းထံမွမျဖစ္ႏိုင္တာေတာင္းဆိုလာလ်ွင္ေတာ့အၿမဲတမ္းျငင္းဆိုေလ့ရိွသည္။သို႔ေပမဲ့လုခ်န္လက္ခံလာေအာင္နည္းလမ္းမရွာႏိုင္လ်ွင္က်င္းဆိုတာလည္းရိွမည္မဟုတ္။
လုခ်န္စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္အသိလြတ္သြားေအာင္လုပ္ရသည္မွာက်င္းအတြက္ေတာ့လြယ္ကူလွ၏။ႏူးညံေသာအထိအေတြ့၊စိတ္မရွည္ျခင္းမ်ားပေပ်ာက္လ်က္သာမန္ႏွင့္မတူပဲဆက္ဆံရံုသာ။အၿမဲတမ္းေျပာေလ့ရိွေသာေနာက္ေတာက္ေတာက္စကားမ်ားေတာ့မဆိုရန္လိုသည္။စကားသံတိတ္လ်က္အခ်စ္မ်ားကိုအနမ္းႏွင့္ေဖာ္ျပၿပီးေပြ့ဖက္ရန္သာလိုသည္။သူ၏နည္းလမ္းကိုလုခ်န္သံသယဝင္သိရိွသြားမွာဆိုး၍လည္းက်င္းရံဖန္ရံခါသာသံုးျဖစ္သည္။
ပံုမွန္အားျဖင့္က်င္းသည္လုခ်န္ကိုလြန္စြာ၊အလြန႔္အလြန္၊အလြန္အမင္းရွက္ေသြးျဖာေစေသာညစ္ညမ္းစကားမ်ားျဖင့္မထိတထိစေလ့ရိွသည္။လုခ်န္၏ေဒါသျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွသည္မို႔က်င္းလည္းမၾကာခဏစေနာက္ေနမိျခင္းျဖစ္သည္။
လုခ်န္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရန္ျဖည္းၫွင္းစြာလွၫ့္လာၿပီးခ်ိဳၿမိန္ေသာႏႉတ္ခမ္းကိုအသာေလးလ်က္လိုက္သည္။လုခ်န္၏မျပၫ့္ဝေသးေသာလိုခ်င္ရမၼက္မ်ားေၾကာင့္ရီေဝေဝျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာသည္သူ႔မ်က္စိေရ႔ွတြင္က်ဆင္းလာ၏။နဂိုထက္ပိုမည္းေမွာင္ေနေသာမ်က္ဝန္းနက္ထဲတြင္သဘာဝရႈခင္းမ်ားေရာင္ျပန္ဟပ္ေနရမၫ့္အစားက်င္းတစ္ၪီးတည္းသာရိွသည္။ေဝဝါးေနေသာမ်က္ဝန္းတို႔သည္ဇရပ္ေဆာင္ထဲတြင္ဂြမ္းေမြ့ယာရိွေနသည္အားသတိမျပဳႏိုင္ေတာ့။က်င္းသည္ေနာက္လိုက္ပါမ်ားကိုညခ်မ္းအခ်ိန္ကိုျဖတ္သန္းမၫ့္ေနရာအားႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားခိုင္းခဲ့၏။သက္ေတာင့္သက္သာရိွေစေသာခ်ည္သားအိပ္ရာလႊမ္းသည္အိပ္ရာထက္ဖံုးကာထား၏။
ရမၼက္မ်ားအၾကားစုန္ဆန္မကူးခတ္ႏိုင္ေတာ့ေသာလုခ်န္မွာေတာ့က်င္းထံမွအျမန္ဝင္ေရာက္လာကာသူ၏လိုခ်င္မႈေတြကိုျဖၫ့္ဆည္းေပးဖို႔ရန္သာေတာင္းတလ်က္။က်င္းကေတာ့အလ်င္လိုျခင္းမရိွဘဲတစ္လႊာခ်င္းခြာခ်လ်က္။ဆန႔္က်င္ဘက္အေရာင္ျဖစ္ေသာခါးစည္းႀကိဳးအစံုသည္ပထမဆံုးေျပက်သြား၏။ေျပက်သြားေသာႀကိဳးႏွင့္အတူလုခ်န္သည္လည္းက်င္းလ်ွာဖ်ားကိုအငမ္းမရစုတ္ယူေနသည္။တြန္းတိုက္ေနေသာလုခ်န္လ်ွာဖ်ားကိုသြားႏွင့္ဖိေခ်လိုက္တဲ့အခါခ်စ္ရသူမ်က္ဝန္းသည္ေမ်ာ္လင့္ေစာင့္စားမႈေတြႏွင့္ေတာက္ပလာ၏။
ရွက္ရြံ႔ေနရန္မလိုသလိုတားျမစ္ဖို႔လည္းမလိုတာေၾကာင့္လုခ်န္၏ေတာက္ေလာင္ေနေသာရမၼက္မီးေတြသည္အတြင္းေကာအျပင္ေကာေလာင္ၿမိဳက္ကာျပာက်လုမတတ္ပင္။
အဝတ္မ်ားကိုၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ခ်ေနေသာက်င္းမ်က္ႏွာထက္ႏွစ္သက္အားရမႈႏွင့္လိုရင္တပ္မက္မႈမ်ားျပၫ့္လ်က္။လုခ်န္အဝတ္မ်ားကိုျဖၫ့္ခ်င္းစြာပင္ခၽြတ္ေပးေန၏။ဘယ္ေတာ့မွလုခ်န္ထံမွလႊဲသြားမည္မဟုတ္ေသာမ်က္ဝန္းတို႔ႏွင့္ၾကၫ့္လ်က္သူ႔ကိုယ္ေပၚမွဝတ္ရံုကိုျဖည္ခ်လိုက္ရာျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္ေသာခႏၶာကိုယ္သည္ေလဟာနယ္အတြင္းလစ္ဟာလာ၏။
မ်ားမ်ားစားစားမေတြးႏိုင္ေတာ့ပဲႏွင္းတမ်ျွဖဴဆြတ္ေနေသာေခ်ာေမြ့ေသာႂကြေသားဆန္ေသာခႏၶာကိုယ္ကိုကိုင္တြယ္ရန္လုခ်န္လက္လွမ္းလိုက္သည္။သို႔ေပမဲ့က်င္းသည္လုခ်န္လက္မ်ားကိုေခါင္းအထက္တြင္စုထိန္းကိုင္ထားလိုက္သည္။
"စိတ္မပူနဲ႔..ဒီေန့ညေတာ့ငါလႊတ္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး"
နား၌တိုးကပ္ကာေျပာလာေသာစကားေၾကာင့္လုခ်န္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ယင္လာသည္။လုခ်န္ထံမွရိုးသားပြင့္လင္းေသာတံု႔ျပန္မႈမ်ားကိုက်င္းႏွစ္ၿခိဳက္လွသည္။
အားေနေသာလက္တစ္ဖက္သည္လုခ်န္ရင္ဘက္ထက္အဖုေလးမ်ားကိုမထိတထိပြတ္တိုက္ၿပီးခ်က္ရိွရာသို႔ေရာက္သြားသည္။က်င္းဘာေတြမ်ားလုပ္ေနလဲအံ့ၾသေနေသာလုခ်န္အသြင္ေၾကာင့္ဘယ္နားရြယ္နားသံသီးကိုတစ္ခ်က္လ်က္ၿပီးလည္ပင္းဆီသို႔ဆင္းသြားသည္။ပ်ားရည္ေရာင္အသားဆိုင္အႏွံ႔ကိုက္လိုက္ယွက္လိုက္လုပ္ေနၿပီးေထာင္တတ္ေနေသာအဖုေလးကိုဖိေခ်လိုက္သည္။ရုတ္တရက္တစ္ကိုယ္လံုးက်ဥ္တတ္လာတာေၾကာင့္လုခ်န္လည္း
"အမ္း.."
ထိရံုမ်ွသာႏွင့္ထိန္းမထားႏိုင္ေတာ့ေသာခံစားခ်က္မ်ားေၾကာင့္သူအၿမဲတမ္းရွက္ရြံ႔ေနခဲ့ေသာတဏွာရာဂမ်ားသည္စိတ္အားထက္သန္မႈမ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလဲကုန္၏။
"မင္းဒီေလာက္အထိမခံႏိုင္ျဖစ္ဖူးတာငါျဖင့္မွတ္ေတာင္မမွတ္ဘူး..ငါ့အထိအေတြ့ကိုအရမ္းလိုခ်င္ေနတာလား?ေလွေပၚမွာတုန္းကအလံုအေလာက္မေပးခဲ့လို႔လား?”
လုခ်န္အနည္းငယ္ေတာ့မိန္းေမာေတြေဝေနသည္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာသူသိေပမဲ့သူမေျဖခ်င္။ေျဖမၫ့္အစားက်င္းစိတ္တိုင္းက်ထိေတြ့ေစၿပီးက်င္းကိုအေျဖျပသခ်င္သည္။ေျပေလ်ာ့ေနၿပီျဖစ္ေသာက်င္းဖမ္းခ်ဳပ္ထားမႈမွလက္ရုတ္ကာလည္တိုင္ကိုဆဲြကိုင္ၿပီးမ်က္ႏွာခ်င္းနီးေစလိုက္သည္။တိတ္ဆိတ္စြာအနမ္းႏွင့္တံု႔ျပန္လာသူႏွင့္အႃပံုးဖက္ေနေသာက်င္း...။
က်င္းသည္လုခ်န္ရင္ဘတ္ထံသို႔ျပန္လည္ေရာက္ရိွသြား၏။ရင္ဘတ္ေပၚမွအဖုေလးကိုႏူးညံ့စြာေထြးေပြ့ေနျခင္းႏွင့္အတူေအာက္မွသေကာင့္သားကလည္းႀကီးသထက္ႀကီးမားလာသည္။တံေတြးမ်ားရႊဲကာတင္းမာေနေသာလုခ်န္ရင္ဘက္ထက္ကအဖုေလးမ်ားသည္က်င္း၏ရမၼက္ဆန္ဆန္တိုက္ခိုက္မႈေအာက္တြင္ရွက္ေသြးျဖာေနၾကသည္။
ခါးထက္ေရာက္လာေသာက်င္းလက္သည္စိတ္လႈပ္ရွားမႈႏွင့္တုန္ယင္ေနေသာအငယ္ေလးႏွင့္ထိေတြ့မိ၏။လိုအပ္ေသာအရာကိုေတာင္းတလ်က္ဝမ္းဗိုက္ပိုင္းေရာက္တဲ့အထိဆန႔္တန္းေနသည္။
ေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းတတ္ေသာအႃပံုးသည္ႏႈတ္ခမ္းထက္တြင္ရိွၿပီးပံုမွန္ထက္ပို၍ပင္စိတ္အားထက္သန္ေနေသာေရွာင္ခ်န္ေၾကာင့္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အံ့ၾသသင့္ေနသည္။ဒီကေန့လိုမ်ိဳးဟင္းလင္းျပင္မွာႏွီးေနွာရတာကိုလုခ်န္သေဘာက်တာမ်ားျဖစ္ေနမလား?မဟုတ္ဘူးျငင္းဆိုလ်ွင္ေတာင္စစ္မွန္ေသာအတြင္းစိတ္ကသစၥာေဖာက္သြားလိမ့္မည္။ဒါမွမဟုတ္က်င္းကပဲစူးရဲစြာၾကၫ့္မိေနခဲ့လို႔လား?
စိတ္အားထက္သန္မႈေတြကိုဖံုးကြယ္ႏိုင္စြမ္းမရိွေတာ့ေသာလုခ်န္၏တဆက္ဆက္တုန္ေနေသာအရာထံမွအရည္ၾကည္မ်ားကလည္းမရပ္တန႔္ႏိုင္စြာလ်ံက်လ်က္။ရွက္ေသြးျဖာေနေသာပန္းႏုေရာင္အဝဆီသို႔စီးက်လာရာေျမၾကီးလတ္ခတ္မလဲြႄကံုႀကိဳက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာဧကရာဇ္ေလးအတြက္ေခ်ာေမြ့ေအာင္အဆင္သင့္ျပင္ေပးေနသည္။
လုခ်န္၏ဒူးေခါင္းႏွစ္ဖက္ကိုဖိတ္ေခၚမႈအားလက္ခံေၾကာင္းျပလိုဟန္ႏွင့္ဆဲြကားလိုက္သည္။
"တယ္ၾကၫ့္ေကာင္းတဲ့ျမင္ကြင္းပဲ"
ေနြးေထြးေသာခႏၶာကိုယ္ပူးကပ္လာခ်ိန္တြင္တုန္ယင္ျခင္းေတြကိုဖိႏိွပ္မထားႏိုင္ေတာ့ပဲလုခ်န္ပင့္သတ္ရိႈက္မိသည္။ေနရာလတ္မက်န္သူ႔ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ထိေနသည္ကိုလုခ်န္ခံစားလို႔ရ၏။လက္ေတြကိုရမၼက္ေတြေၾကာင့္ပူေလာင္ေနေသာခႏၶာကိုယ္ကိုတင္းက်ပ္စြာေထြးေပြ့ရန္ၿမွောက္လိုက္သည္။မ်က္လံုးမ်ားကိုမိွတ္ထားၿပီးႏူးညံ့ေခ်ာေမြ့ေနေသာက်င္း၏ေနာက္ေက်ာျပင္ႏွင့္လက္ဖဝါးထိေတြ့ေနမႈကိုခံစားေမ်ာဝင္ေန၏။သူအရာႏွင့္က်င္းအရာသည္လည္းအလယ္တြင္ပူးကပ္ေနတာေၾကာင့္သာယာေသာခံစားခ်က္ကိုရလိုအားျဖင့္မသိလိုက္ပါပဲကိုယ္ကိုလႈပ္ရွားမိသြားသည္။
က်င္းသည္သူ၏ခႏၶာကိုယ္ကိုျဖည္းၫွင္းစြာလွၫ့္လိုက္ၿပီးေနာက္လုခ်န္၏လိႈ႔ဝွက္နယ္ပယ္သည္သူ႔မ်က္လံုးမ်ားေရ႔ွတြင္ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေဖာ္ျပေနၿပီးသူ၏အရာကေတာ့လုခ်န္၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ရိွေနသည္။တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပေနေသာေနေရာင္ေအာက္တြင္တစ္ၪီးတစ္ေယာက္၏အစိတ္အပိုင္းမ်ားကေတာ့ကိုယ္စီ၏မ်က္စိေရ႔ွေမွာက္တြင္ရိွေနသည္။
ႏွစ္မ်ားၾကာလာတာေတာင္အလြန္အမင္းရွက္ရြံ႔ေနဆဲျဖစ္ေသာလုခ်န္သည္အေတာ္ၾကာမွတစ္ခါပါးစပ္ႏွင့္ျပဳစုေပးေလ့ရိွ၏။သာမန္အရြယ္အစားထက္ပိုမိုႀကီးမားေနေသာက်င္းအရြယ္အစားႏွင့္လုခ်န္အခုအခ်ိန္ထိအသားမက်ေသးဘူး။သူ၏စိတ္ဆႏၵမ်ားကိုက်င္းတမင္ထိန္းထားတတ္ေသာအခ်ိန္မွာဆိုလ်ွင္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာေကာင္းေအာင္ေဖာင္းကားေနလိမ့္မည္။ယခုကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ဤတစ္ႀကိမ္မွာသာၿပီးေျမာက္ေအာင္လုခ်န္မလုပ္ႏိုင္လ်ွင္ေနာက္ေပါက္ေလးသည္က်ူးေက်ာ္သူ၏ဒဏ္ကိုခံႏိုင္မွာမဟုတ္တာကိုလုခ်န္ေတြးပူေနမိသည္။
ဆိုင္းတျြခင္းမရိွေတာ့ပဲနီရဲေနေသာအေခ်ာင္းတံကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးပါးစပ္ဟကာထိပ္ဖူး၏တစ္ေလ်ွာက္လံုးကိုလ်ွာႏွင့္မရစ္ေခြခင္ထိပ္ပိုင္းေလးကိုအသာလ်က္လိုက္သည္။ဧကရာဇ္၏ေထာက္တိုင္တစ္ေလ်ွာက္ကိုညင္သာစြာလ်ွာႏွင့္ေလ်ွာဆင္း၍တင္းမာၿပီးအရည္မ်ားတဆတ္ဆတ္လ်ွံက်ေနေသာဧကရာဇ္ကိုပါးစပ္အတြင္းေနရာယူေစသည္။
ေနရာယူထားတာရိွ၍မပီမသထြက္ေပၚေနေသာညည္းသံသည္က်င္းကိုပို၍စိတ္အားတတ္ႂကြေစ၏။အခ်ိန္မဆဲြပဲလုခ်န္၏ဓားျမေလးကိုပါးစပ္အတြင္းထၫ့္ကာလ်ွာႏွင့္ကစားေပးၿပီးစုပ္ယူလိုက္သည္။အထိမခံႏိုင္ေသာထိပ္ဖူးတစ္ေလ်ွာက္ကိုလ်ွာႏွင့္လ်က္ေနသလိုပဲထိပ္ဖ်ားအဝေလးကိုလ်ွာဖ်ားႏွင့္ကၽြမ္းက်င္စြာေဆာ့ကစားေန၏။ဓားျမေလးကိုပါးစပ္အတြင္းခပ္နက္နက္ပို႔ေဆာင္လိုက္ရာက်င္းအရာမွာလည္းလုခ်န္ပါးစပ္အတြင္းခပ္နက္နက္ဝင္ေရာက္သြား၏။
အတူတကြလုပ္ေဆာင္ေနၾကတာျဖစ္ေပမဲ့က်င္းႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္လုခ်န္၏ကၽြမ္းက်င္မႈသည္အေဝးမွာသာရိွ၏။လုခ်န္သည္က်င္းသင္ေပးထားသၫ့္အတိုင္းအားပါပါႏွင့္စုပ္ယူေနသလိုလ်ွာကိုလည္းလွၫ့္၍ကစားေပးေန၏။လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္စြမ္းရိွေသာက်င္း၏ေယာက်္ားသားအနံ႔အသက္မ်ားသည္လုခ်န္၏အေတြးအေခၚယူဆခ်က္မ်ားကိုေပ်ာက္ရွေစ၏။စိတ္ထဲ၌တဏွာရမၼက္မ်ားသာရိွသည္။သာမန္ထက္ပိုႀကီးေသာအရြယ္အစားသည္အာေခါင္အထိနက္ရိႈင္းစြာေရာက္ေနၿပီကိုလည္းရမၼက္မႊန္၍သတိမမူမိ။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲႏွစ္ေယာက္စလံုး၏အရာမ်ားသည္အျပင္းအထန္တုန္ယင္လာၿပီးအျဖဴေရာင္အရည္မ်ားထြက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းအခ်က္ျပလာ၏။ထိန္းခ်ဳပ္မႈရိွေသာက်င္းအဖို႔ခႏၶာကိုယ္ကိုအခ်ိန္မွီလွၫ့္လိုက္တာေၾကာင့္အျဖဴေရာင္ထူထဲပ်စ္ႏွစ္ေသာအရည္မ်ားသည္ဝမ္းဗိုက္ထက္လ်ံက်လာ၏။
လုခ်န္သည္ၿပီးေျမာက္ေသာခံစားခ်က္ကိုအေတာ္ၾကာျပၫ့္ျပၫ့္ဝဝေတာင္မခံစားလိုက္ရ။သူေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္သည္က်ဥ္းေျမာင္းေသာဝင္ေပါက္အတြင္းက်င္းအဆင္ေျပစြာဝင္ေရာက္ႏိုင္ရန္က်င္း၏ပုခံုးထက္ေရာက္ရိွသြား၏။
ပူေနြးေစးကပ္ေနေသာအရည္မ်ားကိုေခ်ာဆီအျဖစ္အသံုးျပဳျပီးေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လ်ေသာလက္ေခ်ာင္းကိုလုခ်န္၏အက္ကဲြရာအတြင္းဝင္ေစလိုက္သည္။တင္းက်ပ္ေနေသာဂူဝကိုၿဖိဳခဲြကာအတြင္းပိုင္းသို႔တိုးဝင္လိုက္၏။နာက်င္မႈေၾကာင့္မဟုတ္ပဲရုတ္တရက္ဝင္ေရာက္လာေသာသာယာမႈေၾကာင့္လုခ်န္ပင့္သတ္ရိႈက္မိသည္။ထူးကဲေသာအတြင္းပိုင္းသို႔ထိျခင္းဟာလုခ်န္၏စိတ္မ်ားကိုလြတ္သြားေစသည္။
"အား..အာ့"
အတြင္းပိုင္းကိုခပ္မွန္မွန္ထိုးစိုက္ရင္းခ်ယ္လွယ္ေနသည္။က်င္းလက္ေခ်ာင္းပို၍နက္ဝင္သြားခ်ိန္တြင္လုခ်န္တြင္းဝသည္မွာလည္းလက္ႏွစ္ေခ်ာင္းစာဝင္လို႔ရသၫ့္အေျခအေနေရာက္သြားသည္။
လက္သံုးေခ်ာင္းမ်ွေခ်ာေမြ့စြာဝင္ေရာက္ႏိုင္ခ်ိန္မွာေတာ့ဒူးႏွစ္ဖက္အၾကားတြင္ရိွေနဆဲအေနအထားႏွင့္လုခ်န္၏ဆဲြေဆာင္ကာေမ်ွာ္လင့္ေစာင့္စားေနေသယအဝအတြင္းသို႔ၪီးတည္ကာခ်စ္ရသူႏွင့္တစ္သားတည္းျဖစ္ေစသည္။
တစ္ႀကိမ္ၿပီးသြားၿပီးသားျဖစ္ေပမဲ့လည္းနဂိုထက္ႀကီးမားတင္းမာဆဲျဖစ္ေသာက်င္းအရာသည္ေနြးေထြးေသာတြင္းဝအတြင္းအေပါက္ပိုက်ယ္လာေအာင္ထိုးဆိုက္ေနသလားပင္။က်င္း၏ကၽြမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာခ်ိန္ဆထားေသာလႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ပို၍ပင္နက္သထက္နက္ေအာင္တြန္းပို႔ေပးေန၍ေအာက္ကခႏၶာကိုယ္ေလးသည္မွာလည္းတဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနသည္။နက္သထက္နက္ေအာင္ပို႔ေကာ့ေပးေသာလုခ်န္အတြက္ရရိွလာေသာအရည္ေပ်ာ္ေလာက္ႏိုင္သၫ့္သာယာမႈမ်ားကေတာ့စင္ၾကည္ေသာဝမ္းသာပီတိမ်ားျဖစ္၏။ဤအခ်ိန္မွာေတာ့အႏွီလူသားေနာက္လိုက္ပါေပ်ာ္ဝင္ရရံုကလဲြၿပီးက်န္တာမရိွ။
အၾကားအလပ္မရိွပူးကပ္ေနက်သလိုညည္းသံမ်ားကလည္းသံၿပိဳင္ထြက္ေပၚေနသည္။အခုအခ်ိန္တြင္လုခ်န္သည္က်င္းအပိုင္ျဖစ္သလိုက်င္းသည္မွာလည္းလုခ်န္အတြက္ပဲျဖစ္၏။စိတ္ေကာခႏၶာပါတစ္သားတည္းထပ္တူက်ေနသူႏွစ္ၪီးသည္အခ်ိန္ၾကာလာသလိုအႀကိမ္ေရမ်ားလည္းမေရတြက္ႏိုင္ေတာ့။သာယာမႈမ်ားဆိုသည္မွာလည္းေလ်ာ့ပါးသြားတယ္ဆိုတာမရိွ။ခ်ိတ္ဆက္ေနေသာခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ႏွစ္ၪီးအၾကားရိွခ်စ္ျခင္းတရားေတြသည္အတိုင္းအဆမရိွတိုးၿမဲတိုးဆဲျဖစ္၏။
သာယာျခင္းနယ္ပယ္တြင္နစ္ျမဳတ္ေနေသာ္ျငားလည္းထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ့ေသာညည္းသံမ်ားအၾကားတြင္က်င္းနာမည္ကိုေအာ္ေခၚဖို႔ရန္လုခ်န္ေမ့မေနခဲ့။ၾကားေနရေသာေရတံခြန္စီးက်သံမ်ားသည္ရင္ခြင္အတြင္းေတာက္ေလာင္ေနေသာရမၼက္အရိွန္ကိုကိုယ္စားျပဳေပးေန၏။
ခါးကိုစီးခ်က္က်လႈပ္ရွားရင္းလုခ်န္၏ေထာက္မတ္ေနေသာအရာကိုလည္းတဆက္တည္းပံုမွန္အထက္ေအာက္ဆဲြခ်ေပးေနသည္။လုခ်န္ကေတာ့အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာညည္းၫူေနေတာ့သည္။သို႔ေသာ္လည္းလုခ်န္အထြတ္အထိပ္မေရာက္ခင္တြင္လက္၏လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ခါးကိုေရာပါက်င္းရပ္တန႔္လိုက္သည္။လုခ်န္ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းကိုပုခံုးထက္မွခ်ၿပီးေအာက္ကအရာကိုလည္းမထုတ္ေသးပဲအလိုမျပၫ့္၍စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနေသာမ်က္ႏွာေလးကိုတသသေငးေမာ့ၾကၫ့္ေနေတာ့သည္။
ထင္မွတ္ထားသလိုပဲလုခ်န္သည္လႊင့္ထုတ္ႏိုင္မၫ့္နည္းလမ္းကိုစတင္ရွာေဖြေတာ့၏။ယစ္မူးေစေသာလုခ်န္ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ရမၼက္ခိုးေဝေနေသာအမူအရာမ်ားႏွင့္အတူကာမဆန္ေသာလႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္က်င္းစိတ္ရွည္သည္းခံေစာင့္စားခဲ့ရေသာရတနာမ်ားျဖစ္၏။ထိုသို႔ေသာလုခ်န္ေရာက္လာရင္အေတာ္ခဲယဥ္းလွသည္။
က်င္းကိုအံ့ၾသသင့္ေစသည္မွာလုခ်န္သည္ရုတ္ခ်င္းထထိုင္ကာႏွစ္ၪီးသားဆက္ႏြယ္မႈအားအဆက္မျပတ္ေစရပဲေအာက္သို႔တြန္းလွဲလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။က်င္း၏အေပၚတြင္ကပိုကယိုထိုင္ေနလ်က္နားအနားတိုးကပ္ကာတိုးတိုးေလးစကားဆိုသည္။
"မင္းဘာလုပ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာငါမသိဘူးထင္မေနနဲ႔"
က်င္းသည္ေခတၲမ်ွၾကက္ေသေသသြားၿပီးရယ္သံေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ထြက္လာ၏။အမွန္ပင္အနာဂတ္တြင္ဒီထက္ပိုၿပီးသတိထားဖို႔ေတာ့လိုေနၿပီ။သူ႔အႀကံအစည္ကိုနားလည္ေပမဲ့ယခုတစ္ႀကိမ္မွာေတာ့လိုက္ပါစီးေမ်ာဖို႔သာဆံုးျဖတ္လိုက္ေသာလုခ်န္သည္အနာဂတ္တြင္ထိုသို႔အထိန္းအကြပ္မဲ့ေသာပံုစံကိုျပပါေလေတာ့မလားက်င္းလည္းေသခ်ာမသိ။
ဤသည္မွာက်င္း၏အေမ်ွာ္အျမင္ရိွရိွနားလည္ေပးကာလုပ္ေဆာင္ေပးမႈမ်ားအေပၚေက်းဇူးတင္လိုေသာအေနျဖင့္လက္ခံေပးခဲ့ေၾကာင္းကိုက်င္းကေတာ့သတိမထားမိခဲ့။လုခ်န္ေမြးရပ္ေျမႏွင့္ေဝးကြာေသာေနရာ၌စိတ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ရာသီးသန႔္လုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္မ်ားႏွင့္ယွဥ္လ်ွင္ဤလိုက္ေလ်ာေပးမႈသည္ေသးငယ္ေနပါၪီးမည္။က်င္း၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကိုလိုက္ေလ်ာေပးရန္လုခ်န္ဆံုးျဖတ္ထားလိုက္ၿပီျဖစ္သည္။
က်င္းအေပၚတြင္တသိမ့္သိမ့္စီးေမ်ာေနရင္းခၽြေးမ်ားႏွင့္ပနံသင့္ေနေသာျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္အလွပိုင္ရွင္ကိုလည္းလုခ်န္ရွင္းလင္းစြာျမင္ေနရသည္။ပိုးသားအသြင္ဆံႏြယ္တို႔ျဖန႔္က်ဲေနသည္မွာႂကြေသားအသြင္ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ေတာ့လိုက္ဖက္ညီလွသည္။ႏူးညံ့ေသာလည္ပင္းသားတို႔ကာဆုပ္ကိုင္လွၫ့္ပါဟုကမ္းလင့္ေနသလိုပင္။က်စ္လစ္သန္မာေသာရင္ဘက္သည္ေသြးသားဆႏၵတို႔ေၾကာင့္ျမင့္တစ္ခ်ီနိမ့္တလွၫ့္။
မသိလိုက္ပါပဲလုခ်န္သည္အခ်ိဳသာဆံုးအႃပံုးႏွင့္နတ္ဘုရားအသြင္လူသားကိုႏူးညံ့စြာပင္ေထြးေပြ့မိ၏။နဖူးျပင္မွစကာခၽြန္ထက္ေသာႏွာေခါင္း၊ႏူးညံ့ပူေထြးေသာႏႈတ္ခမ္းဆိုင္ကိုေမးေစ့သို႔မဆင္းသြားခင္လက္ႏွင့္အေတာ္ၾကာထိေတြ့ေနမိသည္။ၿပီးလ်ွင္လက္ႏွစ္ဖက္လံုးကိုလည္တိုင္၌ေနရာယူေစလိုက္သည္။ႏူးညံ့ေခ်ာေမြ့လွသည္ျဖစ္ရာခပ္သာသာတစ္ခ်က္တည္းႏွင့္က်ိဳးေၾကသြားႏိုင္သည္။က်င္းကေတာ့စိုးရိမ္စိတ္အလ်င္းမရိွႃပံုး၍သာေနသည္။
လက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္က်င္း၏ဂတ္ပိုးေနရာကိုအားနဲ႔ဖစ္ညစ္လိုက္သည္။လုခ်န္ေခါင္းငံု႔ၿပီးက်င္း၏လည္တိုင္အတြင္းဝင္တိုးေနမိသည္။လုခ်န္၏အသက္ရႈသံခပ္ျပင္းျပင္းႏွင့္မႈတ္ထုတ္လိုက္ေသာေလပူမ်ားသည္က်င္း၏နားထက္ရပ္တည္ေနၿပီးလုခ်န္မရည္ရြယ္ပဲလုပ္လိုက္ေသာလုပ္ရပ္သည္က်င္း၏ေသြးသားဆႏၵမ်ားကိုလႈံေဆာ္ေနပံုရ၏။ခႏၶာကိုယ္သည္မသိမသာတုန္ယင္လာသည္။ဤတစ္ခါေတာ့စုပံုလာေသာကာမရည္တို႔သည္ေပါက္ကဲြလုမတတ္ျဖစ္လာၿပီးစိတ္ဒုကၡအႀကီးအက်ယ္ေရာက္ေနသူမွာလုခ်န္မဟုတ္ပဲက်င္းကိုယ္တိုင္သာ။
လ်ွင္ျမန္စြာျဖင့္က်င္းသည္အထက္ေအာက္ပံုစံေျပာင္းလိုက္၏။လုခ်န္ပါးစပ္အတြင္းလ်ွာသည္ကၽြမ္းက်င္စြာသြားလာေနၿပီးပူးကပ္ေနေသာပါးစပ္အတြင္းမွတစ္ၪီးတစ္ေယာက္၏ရနံ႔မ်ားကိုပါခံစားရနိင္သည္။
လုခ်န္သည္သူ႔လိႈ႔ဝွက္ခ်က္ကိုသိသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းလိုက္နာရန္သာဆံုးျဖတ္လိုက္ပံုရ၏။
"ေရွာင္ခ်န္၊က်ယ္က်ယ္ေလးညည္းပါၪီး"
က်င္းထင္မွတ္ထားသည္ႏွင့္ဆန႔္က်င္လ်က္အက္တက္တက္အသံျဖင့္လုခ်န္စကားျပန္ေျပာလာသည္။
"ငါေအာ္ရင္ေတာင္ေရတံခြန္အသံနဲ႔ၾကားရမွာမဟုတ္..အမ္း း း း.."
လုခ်န္တြင္းဝ၏အနက္ဆံုးအပိုင္းသို႔က်င္းမွရုတ္တရက္ထိုးသြင္းလာမႈေၾကာင့္အဆံုးမွာေတာ့လုခ်န္က်ယ္ေလာင္စြာညည္းၫူမိသြားသည္။
ရုတ္တရက္လႈပ္ရွားလိုက္တာျဖစ္တာေၾကာင့္လုခ်န္၏အတြင္းသားနံရံေတြသည္က်ဳံ႔ဆင္းလာၿပီးက်င္း၏ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာကိုဖ်စ္ညစ္ၾကရာက်င္းလည္းပဲအတူညည္းၫူမိ၏။
က်င္းမွခါးကိုအထက္ေအာက္ေရြ့လ်ားေနစဥ္ကတည္းကလုခ်န္သည္လည္းျပင္းထန္ေသာတပ္မက္ျခင္း၏ေရလိႈင္းအတြင္းလိုက္ပါနစ္ျမဳပ္ေနၿပီျဖစ္သည္။အေသြးအသားမ်ားကိုတစ္ခါပြတ္ဆဲြသြားတိုင္းမေဖာ္ျပႏိုင္ေသာသာယာမႈကိုသူရရိွသည္။က်င္း၏အရိွန္ျမင့္လာေသာအသက္ရႉသံတို႔သည္လုခ်န္၏နားထက္တြင္ေတာ့ေတးသံစဥ္မ်ားႏွယ္။ေအးျမေသာရာသီဥတုျဖစ္ေသာ္ျငားလည္းႏွစ္ၪီးသားမွထြက္ေသာအပူရိွန္မ်ားႏွင့္ဇရပ္ေဆာင္သည္အေတာ္ပင္ပူေနြးလာ၏။ေတာ္ဝင္စံုတဲြ၏အလြန႔္အလြန္ခ်စ္တင္းေနွာမႈမ်ားကိုမ်က္ျမင္ေတြ့ရတာကိုရွက္ရြံ႔ေနသၫ့္အလားခၽြေးနံ႔မ်ားႏွင့္အခ်စ္ရည္နံ႔မ်ားသည္ႏွင္းေတာထဲတြင္ေပ်ာက္ရွကုန္၏။
ကိစၥမ်ားၿပီးေျမာက္သြားခ်ိန္တြင္မွန္ကန္ေသာအသက္ရႈသံမ်ားကိုျပန္လည္ရွာေဖြရင္းအားအင္ျပန္လည္ရရိွသူသည္က်င္းပင္ျဖစ္၏။ဇရပ္ေဆာင္၏ေဘးနားသို႔ေလ်ွာက္သြားၿပီးေရတေကာင္းမွေရႏြေးမ်ားကိုသြန္းေလာင္းလိုက္သည္။ေရတေကာင္းအတြင္းမွေရမ်ားေအးမသြားေစရန္အတြက္အေသအခ်ာအလံုပိတ္ထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ခႏၶာကိုယ္ထက္အခ်စ္ရည္မ်ားကိုေဆးေၾကာသန႔္စင္ရန္ေရႏြေးထဲပိုးသားပုဝါကိုႏွစ္ခ်လိုက္သည္။
လုခ်န္ေမာဟိုက္ေနရာမျွပန္လည္ေကာင္းမြန္လာေအာင္ေစာင့္ရင္းေကာင္းကင္ယံသည္အေရာင္ေျပာင္းသြားခဲ့ၿပီ။
"ေရွာင္ခ်န္၊လာပါၪီး"
ကေလးတစ္ေယာက္ႏွယ္ေပ်ာ္ရႊင္တတ္ႂကြေနရင္းလုခ်န္ကိုလွမ္းေခၚလာ၏။ေနွးေကြးစြာျဖင့္က်င္းအနားသို႔လုခ်န္ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲမ်က္စိေရ႔ွေမွာက္ရိွခမ္းနားထည္ဝါေသာအလွတရားေၾကာင့္လုခ်န္ေျပာစရာစကားမ်ားပင္ေပ်ာက္ရွကုန္သည္။
မေရမတြက္ႏိုင္ေသာအနီေရာင္ေက်ာက္ခဲတံုးမ်ားသည္ေနရာအႏွံ႔ပ်ံ႔က်ဲေနရာဆည္းဆာေရာက္ခ်ိန္တြင္ေတာ့ပႂတၲမားစီခ်ယ္ထားသလိုတဖိတ္ဖိတ္တလက္လက္ေတာက္ပေနသည္။သဘာဝ၏အလွတရားမ်ားသည္ဆည္းဆာ၏ပံ့ပိုးမႈႏွင့္အတူျပဇာတ္ဆန္စြာခင္းက်င္းျပသလာခဲ့၏။
ရႈေမ်ာခင္းမ်ားသည္ေတြေဝမိန္းေမာေစသလိုမ်က္စိက်ိန္းမတတ္လွပလြန္းလွ၏။
"ေရတံခြန္ကိုၾကၫ့္ပါၪီး"
လုခ်န္အၾကၫ့္မ်ားသည္ေရတံခြန္ရိွရာသို႔ေရာက္ရိွသြား၏။ျမင္ေတြ့လိုက္ရေသာလြန္စြာအံ့ၾသသင့္ဖြယ္ရာျပယုဂ္ေၾကာင့္လုခ်န္သည္ပါးစပ္ပင္ဟမိသြားေလသလားခံစားလိုက္ရသည္။
ေရတံခြန္ေနာက္ဝယ္လိႈဏ္ဂူရိွေနသည္။လိႈဏ္ဂူအတြင္းကေက်ာက္တံုးနီေတြဟာအျပင္ထက္ပိုႀကီးၿပီးအတြင္းထဲမွာရိွေနေပမဲ့လည္းေရာင္စဥ္ျဖာထြက္ႏိုင္ေသးသည္။အက္ေၾကာင္းရာမ်ားမွတစ္ဆင့္ျဖာထြက္လာေသာေရာင္စဥ္တန္းသည္ေဘးပတ္လည္ရိွေက်ာက္တံုးမ်ားႏွင့္ေရျပင္ထက္အလင္းေရာင္ေပးေန၏။ေရတံခြန္သည္မသိလ်ွင္ေရအစားအဖိုးထိုက္ေသာေက်ာက္သားေက်ာက္စိုင္မ်ားတသြင္သြင္စီးက်ေနသလားေတာင္ထင္ရ၏။
"ဘယ္လိုသေဘာရလဲ?"
က်င္း၏လက္မ်ားသည္လုခ်န္ခါးထက္ရစ္ပတ္လာ၏။
"ဒီအရာေတြအကုန္လံုးမင္းကိုေပးခ်င္တာ"
"ေတာင္တစ္ေတာင္လံုးလား?"
က်င္းေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္။
အမွန္တိုင္းေျပာရလ်ွင္လုခ်န္သည္အဖိုးထိုက္သည္ျငားဘာျငားဂရုစိုက္တတ္ေသာသူမဟုတ္။ဒီအတိုင္းသာသဘာဝအလွတရားကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးရံုသာ။
"အင္း..မဆိုးပါဘူး..အသက္ႀကီးလာရင္ဒီလိုခမ္းနားထည္ဝါတဲ့ရႈခင္းေတြကိုၾကၫ့္ရင္းအခ်ိန္ကုန္ဆံုးလို႔ရတာေပါ့..ငါတစ္ေယာက္တည္း..ေအးေအးေဆးေဆး..စိတ္အေနွာင့္အယွက္ေပးမဲ့သူမပါပဲနဲ႔"
"ငါ့စကားငါျပန္ရုတ္သိမ္းတယ္..တစ္ေယာက္တည္းေနဖို႔အစီအစဥ္ခ်ေနတယ္ဆိုရင္နန္းေတာ္မွာသာငါနဲ႔တစ္သက္လံုးအတူေနသြားတာကပိုေကာင္းတယ္"
“ေလာကီစည္းစိမ္ေတြကိုငါမမက္ေမာပါဘူး..ဒီမွာငါတစ္ေယာက္တည္းေနတယ္ဆိုရင္ေတာင္ငါေပ်ာ္ရႊင္မိမွာမဟုတ္ဘူး..ခမ္းနားထည္ဝါတဲ့ရႈေမ်ွာ္ခင္းေတြထက္စာရင္ညီအစ္ကိုေတြနဲ႔တဲစုတ္မွာအတူေနရတာကိုပို၍ႏွစ္ၿခိဳက္မိပါေသးတယ္"
"မင္းဘယ္ေတာ့မွတစ္ေယာက္တည္းရိွေနမွာမဟုတ္ဘူး"
ၫွို႔ယူဖမ္းစားစြမ္းႏိုင္ေသာအလွတရားမ်ားကိုႏွစ္ၪီးသားသည္ေနစံုးစံုးျမဳပ္သြားေသာအခ်ိန္အထိၾကၫ့္ခဲ့ၾက၏။လျခမ္းေကြးႏွင့္အတူတဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပေနေသာၾကယ္စင္တန္းတို႔သည္ေနမင္းအစားေဟမန္၏ေကာင္းကင္ယံ၌ေနရာေျပာင္းလဲယူလိုက္ၾကသည္။က်င္းသည္ခႏၶာကိုယ္အေနြးဓာတ္ရေအာင္မီးမဖိုပဲတစ္ၪီးႏွင့္တစ္ၪီးပူးကပ္၍သာေနြးေထြးေစ၏။
အေတာ္ၾကာမွသာက်င္းဘာေၾကာင့္မီးမေမႊးသည္ကိုလုခ်န္နားလည္သြားသည္။မေရမတြက္ႏိုင္ေသာပိုးစုန္းၾကဴးတို႔သည္မီးေရာင္အစားထိုးေပးရန္ထြက္ျပဴလာၾက၏။
အံ့ၾသသင့္ဖြယ္ရာျမင္ကြင္းမ်ားကိုတစ္စုတစ္စည္းတည္းထားၾကၫ့္လ်ွင္မနက္ခင္း၏ထည္ဝါမႈသည္ညေနခင္းႏွင့္အလားတူပင္။ေရစင္တန္းစီမွေငြေရာင္အလင္းတန္းႏွင့္ေက်ာက္တံုးနီမ်ားဆီမွာပႂတၲမားေရာင္အလင္းတန္းမ်ားသည္မနက္ခင္းလင္းေရာင္ျခည္ျဖာက်ခ်ိန္တြင္ေရာယွက္ေထြးေပြ့လ်က္။ေငြစင္တန္းမ်ားသည္ပန္းပင္ရိုင္းမ်ားထံတြင္တင္က်န္ေနဆဲျဖစ္သည္။ေတာင္ကိုဝန္းရံထားေသာတိမ္စိုင္တို႔သည္ႏွင္းဆီေသြးေရာင္ျဖာေန၏။
သို႔ေသာ္ျငားလည္းလုခ်န္အတြက္ေတာ့ထိုရႈမဆံုးႏိုင္ေသာျမင္ကြင္းမ်ားထက္စာလ်ွင္သူႏွင့္အတူရိွေနေသာဧကရာဇ္ရႊမ္းယြမ္က်င္းသာအံ့ၾသသင့္ဖြယ္အေကာင္းဆံုး၊အလွပဆံုး၊အထည္ဝါဆံုး၊အခ်စ္ရဆံုးသူျဖစ္၏။
က်င္းသာအတူမရိွလ်ွင္ေရာင္စံုျခယ္ေသာရႈေမ်ွာ္ခင္းမ်ားဆိုသည္မွာလည္းေမွာင္မိုက္သြားေပလိမ့္မည္။
ဇရပ္ေဆာင္အျပင္သို႔ထြက္ရပ္လိုက္ခ်ိန္တြင္ေနေရာင္ျခည္ျဖာက်လာတာေၾကာင့္ႏွင္းအသြင္ေဖြးျဖဴေသာအသားအေရသည္တဖ်ိဳးဖ်ိဳးတျဖတ္ျဖတ္ပင္။ေတာက္ပလင္းလက္ေနေသာမ်က္ဝန္းအစံုသည္အဖိုးထိုက္ေသာေက်ာက္တံုးမ်ားထက္ပင္ခမ္းနားထည္ဝါလွ၏။
ေနေရာင္ျခည္၏လႊမ္းႃခံုမႈေအာက္တြင္တဖိတ္ဖိတ္လင္းလက္ေနေသာက်င္းကိုၾကၫ့္ရင္းလုခ်န္ရင္အတြင္းသို႔အမ်ိဳးအစားစံုလင္ေသာခံစားခ်က္မ်ားတိုးဝင္ေရာက္လာ၏။ဤလူ႔ေလာကႏွင့္သက္ဆိုင္ျခင္းမရိွသူဟုလုခ်န္ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္က်င္းသည္ၿပီးျပၫ့္စံုလွ၏။ဤနတ္ဘုရားအသြင္ပုဂၢိုလ္သည္လုခ်န္ကိုခ်စ္ပါသတဲ့လား?
"ဘာမ်ားလဲ?ငါ့ကိုဘာလို႔အဲ့လိုၾကၫ့္ေနတာလဲ?လာပါၪီး..သြားစရာေနရာေတြမ်ားစြာက်န္ပါေသးတယ္"
ဆန႔္တန္းလာေသာက်င္းလက္ကိုလုခ်န္တင္းက်ပ္စြာဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
တိုးတိတ္စြာျဖင့္သူေတာင္းဆုတစ္ခုႁခြေနမိသည္။
'သက္ဆံုးတိုင္အထိမင္းငါ့ကိုခ်စ္သြားႏိုင္ပါေစ၊ကမ႓ာႀကီးအဆံုးသတ္သည္အထိငါနဲ႔အတူရိွေနေပးပါ'
သက္ျပင္းခ်ေနေသာလုခ်န္ထံသို႔က်င္းလွၫ့္ၾကၫ့္လာၿပီး
"စိတ္မပူပါနဲ႔..ဘာပဲျဖစ္ေနငါမင္းကိုဘယ္ေတာ့မွလက္လႊတ္မွာမဟုတ္ဘူး"
သူ႔စိတ္ကိုဘယ္လိုမ်ားက်င္းဖတ္တတ္ေနသလိုဆိုတာလုခ်န္နားမလည္ေပမဲ့အတိုင္းအဆမရိွေသာဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္မ်ားႏွင့္သူ႔ႏွလံုးသားသည္လည္းေနြးေထြးသြား၏။
"ေရကန္ႏွင့္အေစာင့္ေတာင္တန္းေတြအေၾကာင္းငါေျပာျပမယ္"
ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာမနက္ခင္း၌က်င္း၏ေတးသံသာေလးကိုၾကားေနရျခင္း၊စကားေျပာလိုက္တိုင္းအျဖဴေရာင္အေငြ့မ်ားထြက္သြားသည္ကိုျမင္ေနရျခင္း၊လက္ဖဝါးဆီမွေနြးေထြးမႈကိုခံစားေနရျခင္းတို႔ေၾကာင့္သာက်င္းသည္သူ၏အပိုင္ျဖစ္ေၾကာင္းလုခ်န္ယံုၾကည္မိျခင္းျဖစ္သည္။အသက္ရူမွားႏိုင္ေသာေတာင္တန္းတခြင္ကိုလက္ခ်င္းတဲြေလ်ွာက္လွမ္းပါၪီးမည္။
ေနဝင္ဆည္းဆာအလွတရားမ်ားကိုၾကယ္စင္တန္းမ်ားကေနရာယူသြားေပမဲ့လုခ်န္ရင္တြင္းမွက်င္းကိုေတာ့ဘယ္သူႏွင့္မွအစားမထိုးႏိုင္ပါ။က်င္း၏ျဖစ္တည္မႈကိုအစားထိုးေပးႏိုင္ေသာသူလုခ်န္ထံတြင္ရိွမေန။
ေနမင္းသည္ေနဝင္ခ်ိန္တြင္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသလိုမိုးေသာက္ခ်ိန္တြင္ျပန္လည္တစ္ေခါက္အဆံုးမရိွထြက္ေပၚလာေလလိမ့္မည္။
အဆံုးအစမရိွေသာခ်စ္ျခင္းမ်ားျဖင့္.....
••••••
[TN/HHYLေလးဟာျဖင့္extraအကုန္ၿပီးသြားပါၿပီရွင္..fanfiction 1ႏွင့္2ေပါင္းၿပီး Volume3အေနနဲ႔ထြက္မွာပါ..စာအုပ္ထဲမွာextraပါထၫ့္ေပးထားပါတယ္]
[[Unicode]]
“ကျင်း..အဆင်ပြေတာသေချာလို့လား?"
"ငါ့ကိုယုံစမ်းပါ..မင်းကိုလိမ်ညာဘူးလို့လား?"
လုချန်အသံတိတ်သွားသည်။အလိမ်အညာတွေသည်ရေတွက်လို့ပင်မနိုင်တာကိုသူတို့နှစ်ဦးစလုံးကောင်းစွာသိ၏။ဤချောမောသောမကောင်းဆိုးဝါးသည်မေးလာရဲသေး၏။
"ဟုတ်တာပေါ့..မင်းငါ့ကိုဘယ်တော့မှဘယ်အခါမှမလိမ်ညာဖူးဘူး",
လုချန်၏အထေ့အငေါ့စကားကြောင့်ကျင်းလည်းမတတ်သာပဲရယ်မောမိသည်။သူတို့နှစ်ဦးသည်လှေမှခေါ်ဆောင်သွားသောရေကန်၏မြောက်ဘက်ခြမ်းကမ်းပါးရံသို့ဆင်းလိုက်ကြသည်။
တောင်၏နှင်းဖုံးနေသောလမ်းကျဥ်းလေးတွင်တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက်ဆွဲရင်းလျှောက်လှမ်းလာကြသည်။ဝါးပင်များမှသစ်ရွက်ခတ်သံများသည်နှေးကွေးပြီးတစ်လှမ်းချင်းလှမ်းနေသောခြေလှမ်းများတွေနောက်လိုက်ပါလျက်။တောင်ငယ်သည်ဝါးတောများဖြင့်ဖုံးကာထား၏။လတ်ဆတ်သောလေနှင့်သဘာဝ၏တေးသံစဥ်တို့သည်တစ်ဦးတစ်ယောက်၏စိတ်ကိုအမှန်ပင်တည်ငြိမ်စေ၏။
တောင်ထိပ်ကိုရောက်သည်နှင့်လုချန်ဘဝတစ်သက်တာ၌အလှပဆုံးသောမြင်ကွင်းကိုမြင်ရလိမ့်မည်ဟုကျင်းပြောလာခဲ့သည်။လုချန်ကတော့သံသယဝင်မိသည်။ကျင်းကိုယ်တိုင်ထက်ပိုပြီးလှပသောအံ့သြသင့်ဖွယ်ကောင်းသောအရာကရှိသေးလို့လား?
ဟန်ကျိုးသည်မွေးရပ်မြေဖြစ်သော်ငြားလည်းရှုမျှော်ခင်းများကိုလိုက်ကြည့်စားရန်လုချန်အခွင့်မသာခဲ့။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်ဓားမြခေါင်းဆောင်ဆိုသောတာဝန်များနှင့်သာပိနေခဲ့ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။တောင်ပေါ်မှာကြီးပြင်းလာခဲ့သူဖြစ်တာကြောင့်မြင်နေကျဖြစ်သောမြင်ကွင်းများ၏အလှအပတွေကိုလုချန်ခံစားကြည့်၍မရ။သူ့အတွက်တောင်တွေဆိုသည်မှာခံတပ်အဖြစ်သုံးသောအရာသတ်သတ်သာ။ထို့ကြောင့်တောင်ငယ်အကြောင်းကျင်းပြောလာတော့လုချန်မေးခွန်းတွေထုတ်နေခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
တောင်ငယ်သည်ကျင်းပြောခဲ့သလိုပဲရုပ်လုံးပေါ်လှ၏။အသက်ရှုမှားနိုင်သောရှူမျှော်ခင်းများကိုပဟေဠိဆန်ပြီးခမ်းနားသောအရောင်အဝါများကထပ်ပေါင်းပေးထားသည်။မရေမတွက်နိုင်သောအနီရောင်ကျောက်ခဲများသည်တောင်ငယ်အနှံ့နေရာယူထားသည်မှာတောင်ငယ်ကိုတမူထူးခြားစေ၏။
ကျင်းကတော့ဤနေရာသည်သူ၏သီးသန့်ပိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုဟုဆို၏။သာမန်နယ်ခံများလာခွင့်ပိတ်ပင်ထားသည့်အတွက်အရိုင်းဆန်သောသဘာဝမှာလည်းတစ်ဦးတစ်ယောက်မှထိတွေ့ထားခြင်းမရှိသေး။တောင်၏နေရာအချို့မှာလည်းအနားယူဖို့ရာဇရပ်ဆောင်များကိုဆောက်လုပ်ခိုင်းထားသေးသည်။ကြည့်ရသည်မှာကျင်းသည်ဤနေရာသို့ယခင်ကမကြာခဏလာပုံရ၏။
"အရှေ့မှာအဆောင်ငယ်တစ်ဆောင်ရှိတယ်..တခဏလောက်နားကြတာပေါ့"
လုချန်ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။မရင်းနှီးသောနေရာကိုအဆင်အခြင်မဲ့လျှောက်မသွားလို၍လုချန်တွင်ဒီထက်ပိုသာသောအကြံမရှိ။ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ?ဓားမြတွေရှိနေနိုင်တာပဲ။
မဖြစ်နိုင်တာတွေတွေးတောရင်းအတွေးယဥ်ကြော၌မျောနေသည်မှာအဆောင်ငယ်အတွင်းကျင်းခေါ်ဆောင်သွားတာကိုတောင်သတိမမူမိ။အသိပြန်ဝင်လာချိန်တွင်သူ့ဝတ်ရုံရှည်၏ကြိုးစမှာကျင်းလက်ချက်ကြောင့်ပြေသွားပြီဖြစ်ကြောင်းတွေ့လိုက်သည်။ရီဝေဝေဖြစ်နေချိန်တွင်ခါးစည်းကြိုးမရှိတော့သောဘောင်းဘီကိုကျင်းမှဆွဲချွတ်ပြီးနေပြီ။
"ကျင်း!!"
လုချန်စိတ်တိုစွာကြည့်လိုက်ချိန်တွင်ကျင်းသည်ဘောင်းဘီကြိုးစကိုလေမှလွှဲရင်းကောက်ကျစ်စဥ်းလဲစွာရယ်မောတော့သည်။
"ပြန်ပေး!!"
"မပေးဘူး"
လုချန်စိတ်အလိုမကျဖြစ်နေသောအသွင်ကိုသဘောကျစွာကြည့်နေရင်းဘောင်းဘီကိုသက်ဆိုင်ရာနေရာသို့အတင်းပြန်ဆွဲရင်းအလုပ်များနေသောလုချန်ကြောင့်ကျင်းရယ်မောမိသည်။လုချန်မျက်နှာသည်ရဲပတောင်းခတ်နေပြီးရှက်ရွံ့မှုကြောင့်အံတင်းတင်းကြိတ်ထား၏။
ရုတ်တရက်လုချန်မျက်ဝန်းထက်ဥာဏ်များသောအတွေးတစ်စပုံရိပ်ထင်သွားသည်။ကျင်းအနားကိုဖြည်းညှင်းစွာတိုးကပ်ကာ
"ပြန်ပေး"
လုချန်လက်တွေကိုရှောင်ဖယ်ရင်းကျင်းသည်ပြုံးစစနှင့်
"ယူနိုင်ရင်ယူလေ"
ကြိုးစကိုလိုက်ဆွဲမည့်အစားကျင်းကိုရင်ခွင်တွင်းသို့လုချန်ဆွဲသွင်းလိုက်သည်။ရုတ်တရက်ဖြစ်သွားသောအခြင်းအရာကြောင့်ကျင်းတစ်ယောက်အကာအကွယ်မဲ့သွားသည်။လုချန်၏ရယ်ရွယ်ချက်ကိုနားလည်သွားချိန်မှာတော့နောက်ကျသွားပြီ။
အဖြူရောင်ကြိုးစကိုကိုင်ပြီးအောင်နိုင်သူအပြုံးနှင့်ပြုံးနေသောလုချန်ကိုကြည့်ပြီးကျင်းအံ့သြသင့်ရုံသာတတ်နိုင်သည်။
“ငါ့ကြိုးကိုယူထားလို့ရတယ်.ငါဒါပဲယူလိုက်တော့မယ်"
လုချန်စနောက်ရင်းကြိုးစကိုခါးထက်ချည်လိုက်သည်၊
"ကြည့်ရတာကြိုးဖြည်တာနဲ့အဝတ်ချွတ်တဲ့နေရာမှာအတော်ကျွမ်းကျင်နေပုံပဲ"
လုချန်လိုအလျင်စလိုမဟုတ်ပဲအမည်းရောင်ကြိုးစကိုအဖြူရောင်ဝတ်ရုံထက်၌ချည်လိုက်သည်။
"ကျေးဇူးပါ..ငါကအတော်ဆုံးဆိုတဲ့သူဆီကသင်ခဲ့တာ"
ရယ်မောသံများသည်တောအုပ်၏ငြိမ်းချမ်းသာယာသောလေထုအတွင်းသို့ပျံ့လွင့်လာ၏။
"အဲ့တာဆိုလည်းနောက်တစ်မျိုးငါထပ်သင်ပေးပါရစေ..ဒီမှာတော့မဟုတ်ဘူး"
အဓိပ္ပာယ်ဖော်မရသောအပြုံးတစ်ခုကျင်းနှုတ်ခမ်းထက်ဖြစ်တည်လာသည်။
"အဲ့လိုတော့မဟုတ်.."
"မင်းငါ့ကိုပေးရမှာတစ်ခုကျန်သေးတယ်"
သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှရှိမနေသောတောင်ငယ်၊စိမ်းမြရောင်ဖုံးလွမ်းနေသောပတ်ဝန်းကျင်၊မသေမျိုးများပင်မယှဥ်နိုင်အောင်ချောမောလှပသောလူသား၊နောက်ထပ်ဘာလာမလဲဆိုတာလုချန်ကောင်းကောင်းကြီးရိပ်စားမိတာပေါ့။
"ငါနားမလည်တော့ဘူး..မင်းဘာလို့ဒီလိုမျိုးလုပ်ရတာအရမ်းသဘောနေတာလဲ?'
လုချန်မေးခွန်းကိုပြန်ဖြေခြင်းမရှိ ပြင်းပြစွာနမ်းရှိုက်လာပြီး
"သွားရအောင်..နေမဝင်ခင်ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့လိုတယ်..အံ့သြသင့်ဖွယ်ရာရှုမျှော်ခင်းတွေကိုလွတ်သွားလိမ့်မယ်"
တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ပို၍ဥာဏ်ထက်လာသောလုချန်ကြောင့်လှို့ဝှက်ချက်မပေါ်သွားရန်ကျင်းလွန်စွာဂရုစိုက်ရသည်။လုချန်ကန့်ကွက်မည်ကိုသိနေ၍လည်းအဓိကအကြောင်းအရာကိုလုချန်အားပေးသိ၍မဖြစ်။လုချန်ကန့်ကွက်လေလေကျင်းထံတွင်အကောင်အထည်ဖော်ချင်စိတ်ပိုများလေလေပေ။လုချန်သာသိသွားလျှင်ပျော်စရာတွေကိုဖျက်ဆီးပါလိမ့်မည်။
အချိန်အတော်ကြာလျှောက်လာသည့်အတော်အတွင်းအနားယူရန်အဖြစ်ကောရူခင်းရူကွက်ကောင်းအနေအဖြစ်ကောကျင်းရွေးချယ်ဆောက်လုပ်ထားသောအဆောင်ငယ်များတွင်ခေတ္တမျှရပ်နားကြသည်။နားယဥ်နေသောရေစီးသံကိုလုချန်နားထက်ကြားနေရ၏။
တသွင်သွင်စီးဆင်းနေသောရေတံခွန်သည်လွန်စွာတခမ်းတနားဖြစ်မနေပေမဲ့သူ့အသွင်နှင့်သူတော့တင်တယ်လှသည်။ပယင်းကျောက်နှယ်ကြည်လင်နေသောရေအလျင်နှင့်ပန်းရိုင်းတို့ကလည်းမျက်စိတဆုံး၊အနီရောက်ကျောက်ခဲများကလည်းပြန့်ကျဲလျက်။ရေခဲတမျှအေးမြသောရေထက်နေရောင်ခြည်ဖြာချချိန်တွင်ဖြစ်ပေါ်လာသောသက်တံ့ငယ်သည်အံ့သြမှုအပေါင်းထပ်လောင်းလျက်အလှပေါ်အလှဆင့်ပေးနေ၏။
"ကျင်း..ဒီလိုနေရာမျိုးကိုဘယ်လိုလုပ်ရှာတွေ့တာလဲ?ပြာပန်းခတ်နေတဲ့မြို့ပေါ်ကဘဝကိုပဲမင်းသဘောကျတယ်ထင်နေတာ"
"မြို့ပေါ်မှာနေရတာကိုပဲသဘောကျမယ်ဆိုရင်ငါဘာလို့တောင်ပေါ်ကဓားမြလေးနဲ့တွေ့ပြီးဇနီးအဖြစ်တော်ကောက်မိမှာလဲ?"
ဂရုမထားသောအသုံးအနှုန်းကြောင့်လုချန်မျက်စောင်းကရောက်ရှိလာသည်။ကျင်းကတော့မသိချင်ယောင်ဆောင်လျက်ပိုမြင့်သောနေရာတွင်ရှိသောဇရပ်ဆောင်ကိုလက်ညိုးညွှန်ပြကာ
"အဲ့ဒီနေရာကဆိုရင်အကုန်လုံးကိုမြင်ရတယ်"
တစ်နိုင်ငံလုံးပြိုလဲသွားစေနိုင်သောအသက်ရူရပ်မတတ်ဆွဲညို့နိုင်သောအပြုံးသည်ကျင်းနှုတ်ခမ်းထက်ဖြစ်တည်နေ၍လုချင်ရင်ထဲမှာတော့အနည်းငယ်စိတ်မသတ်မသာဖြစ်မိသည်။
ကျင်းပြောသည်မှာအမှန်ပင်ဖြစ်သည်။ဤနေရာမှဆိုလျှင်ရေကန်ပြင်တစ်ခုလုံးကိုအပေါ်စီးမှမြင်တွေ့နိုင်သည်။ထူးကဲသောရေကန်၏အလှတရားများသည်သူမျက်စိရှေ့မှောက်ဝယ်ပန်းချီကားတစ်ချပ်နှယ်။
နှစ်ခြိုက်သဘောကျမှုများကိုမထိန်းထားနိုင်တော့ပဲလုချန်တိုးညှင်းစွာပင့်သတ်ရှိုက်မိသည်။ရေပြင်တစ်ခွင်ဝိုးတဝါးဖုံးကာထားသောတိမ်ဆိုင်များနှင့်တယီးတယိုင်လေယူရာယိမ်းနွဲ့နေကြသောကြာနွယ်ကြာရွက်များ...အာ..ထိုတမျှတင့်တယ်ခမ်းနားသောမြင်ကွင်းသည်လုကန်နှင့်ရင်းနှီးလွန်းနေ၏။
"ဟုတ်တာပေါ့..ငါတို့ရဲ့ကြာပန်းဥယျာဥ်ကိုဒီရေကန်ရဲ့ပုံစံကိုယူပြီးဆောက်လုပ်ခဲ့တာ..မင်းကိုအိမ်မှာနေထိုင်နေရသလိုပဲခံစားစေချင်တယ်"
ကျင်းသည်စိတ်ဖတ်တတ်သောလူတစ်ဦးနှယ်လုချင်ရင်ထဲမှမေးခွန်းတွေကိုပြန်ဖြေလာသည်။
ဖြစ်နိုင်လျှင်လုချန်အတွက်ရေကန်ကိုမထုတ်ပြီးနန်းတော်ရှိရာသို့ဆောင်းကြဥ်းပေးချင်ပါသေးသည်။
ဂရုထားသောကျင်းအပြုအမှုကြောင့်လုချန်ကြည်နူးစွာအံသြသင့်သွားလျက်သူ့ရင်တွင်းလှုပ်ခတ်သွားမှုကိုမဖုံးကွယ်ထားနိုင်တော့။နန်းတွင်းရှိကြာပန်းဥယျာဥ်တွင်ရှိနေတိုင်းလုချန်အမြဲတမ်းစိတ်အေးသက်သာရှိခဲ့သည်။
ပျင်းရိဖွယ်ရာကောင်းသောနန်းတော်မှာသူပျော်ရွှင်ရန်အတွက်ကျင်းဒီလောက်အထိအားထုတ်ခဲ့တာလား?ဒါပေမဲ့လုချန်သည်ဒီလောက်နှစ်တွေကြာတာတောင်မရိပ်စားမိခဲ့။
ထိုအဖြစ်အပျက်ကြောင့်ရှက်ရွံ့သွားသောလုချန်သည်ဘေးသို့အကြည့်လွဲလိုက်၏။
ကျိုးနေပုံရသောတံတားသည်တဖိတ်ဖိတ်တောက်ကာတသွင်သွင်စီးဆင်းနေသောရေအလျင်နှင့်ယှက်တိုက်ရွေ့လျားနေသည်။
"တံတားကျိုးလို့ခေါ်တယ်.တကယ်တမ်းကျိုးနေတာတော့မဟုတ်ဘူး.ဆောင်းအခါသမယနေရောင်ခြည်ကဆီးနှင်းအပျော်မြန်စေတာမလို့ဒီကကြည့်မယ်ဆိုရင်ကျိုးသယောင်ပေါ်နေတာ"
ကျင်း၏ရှင်းပြချက်ကိုလုချန်ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
"တံတားပေါ်ကနေမြင်ရတဲ့ရေကန်ရှုခင်းကလည်းမဆိုးလှပါဘူး..အတော်ပင်နှစ်ခြိုက်ဖွယ်ရာကောင်းတယ်"
"ငါကနယ်ခံပါ..မင်းကပိုတောင်သိနေတယ်"
"နယ်ခံလို့သာဆိုပေမဲ့မင်းဒေသရဲ့အလှအပတွေကိုတစ်ခါများအသိအမှတ်ပြုသဘောကျဖူးလို့လား?ဟိုတဖက်လွင်ပြင်မှာရှိတဲ့မြက်တွေကပိုစိမ်းတယ်"
"မင်းကျတော့ရော?မြို့တော်ကိုသဘောတွေ့ဘူးလို့လား?ငါကတောင်မင်းထက်တုန်းအန်အကြောင်းပိုသိနေဦးမယ်"
အခုလတ်တလောတွင်လုချန်သည်ယှဥ်ပြိုင်ရတာမျိုးကိုသဘောကျနှစ်ခြိုက်နေကြောင်းကျင်းသတိပြုမိ၏။ကျင်းနှင့်မရရအောင်သေးသေးလေးကအစလိုက်ယှဥ်ပြိုင်လေ့ရှိသည်။နိုင်နေတယ်ဟုယူဆသွားချိန်တွင်ဝံ့ကြွားစွာတောက်ပလာတတ်သောမျက်ဝန်းညိုများကိုကြည့်ရသည်မှာလည်းကျင်းအတွက်သဘောတွေ့စရာတစ်ခု။သူ့လက်ထဲတွင်ရှိနေသကဲ့သို့တုန်းအန်နှင့်ပတ်သတ်ပြီးအလုံးစုံသိပေမဲ့လည်းလုချန်သဘောအကျသာဝန်ခံပေးလိုက်သည်။
"မင်းပြောတာလည်းမှန်ပါတယ်..ငါကငယ်စဥ်ကတည်းကအပြင်မှာပဲမွေ့လျှော်တဲ့သူမလို့တုန်းအန်ကနေထွက်ပြေးနေခဲ့တာများတယ်..ဟန်ကျိုးကိုဟိုးယခင်တုန်းကရောက်ခဲ့ဖူးတယ်..ရေကန်ရဲ့အလှဟာငါ့စိတ်ကိုအဆုံးမရှိဖမ်းစားနိုင်ခဲ့တယ်"
မျက်လုံးထောင့်စွန်းကနေကျင်းအနောက်ကိုရွေ့လာသည်ကိုလုချန်မြင်သည်။လက်များကိုဆန့်တန်းကာနောက်ကျောမှသိုင်းဖက်လာသည်။သို့သော်ငြားလည်းလုချန်သည်အဖက်ခံရခြင်းထက်သူကပဲဖက်ချင်နေမိ၏။မထင်ထားသောအမြန်နှုန်းနှင့်ကျင်းနောက်ရောက်သွားကာခါးမှသိုင်းဖက်ပြီးရင်ခွင်ထဲထည့်ထားလိုက်သည်။ကျင်းအမြဲတမ်းဖက်ထားခဲ့သလိုပဲကျင်းပုခုံးထက်မေးတင်ထားလိုက်သည်။
ကျင်းအမြဲတမ်းထို့သို့ဖက်ရတာသဘောကျသည်မှာလည်းအံ့သြစရာတော့မကောင်း။အမှန်ပင်ထို့သို့ဖက်ရခြင်းသည်သက်တောင့်သက်သာရှိလှ၏။နွေးထွေးကျစ်လစ်သောခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးရင်ခွင်တွင်းရောက်နေရာကျင်းသည်သူပိုင်ဆိုင်တာဖြစ်ကြောင်းအတတ်သိနိုင်၏။
လုချန်အနောက်မှဖက်လာသည်အားခွင့်ပြုထားကာခေါင်းကိုစောင့်ငဲ့ရင်းနူးညံ့နက်ရှိုင်းသောအနမ်းတွေကိုစတင်လိုက်သည်။
ကျင်း၏ဘက်လက်သည်လုချန်လည်ပင်းကိုဆွဲကိုင်ကာအနမ်းတွေကိုပို၍နက်ရှိုင်းစေသည်။လုချင်၏လိုချင်တပ်မက်မှုမျာကိုဘယ်လိုနိုးထရမလဲကျင်းကောင်းကောင်းသိသည်။လိမ္မာကျွမ်းကျင်သောလျှာဖျားလေးသည်လုချန်၏ခံတွင်းအမိုးဖျားကိုကြိမ်ဖန်များစွာတိုးဝှေ့နေ၏။
အသိစိတ်တွေပျောက်ကွယ်ကုန်ကာလုချန်၏အရိုင်းဆန်သောစိတ်ဆန္ဒတွေသည်တမျှမျှတောက်လောင်လာ၏။ချော်ထွက်တိုးဝှေ့နေသောလျှာဖျားလေး၏ဒဏ်ကြောင့်လုချန်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းအကြားပုန်းကွယ်နေသောအရာသည်တဖြည်းဖြည်းနှင့်ပူနွေးရောင်ကိုင်းလာကာကျင်းနောက်ကျောကိုသွားထောက်မိတော့သည်။
ကျင်းလည်းညာလက်ကိုနောက်ကျောကိုထောက်နေသောလုချန်အရာဆီသို့ပို့လိုက်သည်။ဘောင်းဘီခံနေတာတောင်အပြင်းအထန်တုန်ယင်နေသည်ကိုကျင်းသိရှိနိင်သည်။လုချန်ထံမှညည်းသံထွက်လာစေဖို့ရာအပေါ်မှဖွဖွလေးပွတ်ဆွဲလိုက်ရုံသာလိုသည်။လုချန်၏ထိပ်ပိုင်းသည်ရာဂစိတ်ပြင်းထန်နေသောအရှိန်နှင့်အရည်ကြည်များလိမ့်ဆင်းလျက်စိုထိုင်းနေ၏။
ယမန်နေ့လှေပေါ်တွင်ကူးလူးဆက်ဆံရာ၌ကျင်းတမင်ပင်အချိန်ချုံ့ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။လုချန်ကိုဒီကနေ့အတွက်ခံနိုင်ရည်ရှိစေရန်အလွှတ်ပေးခဲ့ခြင်းသာ။ဒီကနေ့တော့လုချန်ကိုယ်တိုင်တောင်မသိပါသောရင်တွင်းပုန်းအောင်းနေသည့်ရမ္မက်များကိုလွှတ်ပေးရမည်။မူးယစ်ဆွဲမက်စရာကောင်းလွန်းသောသူသာ။
ကျေနပ်မှုနှင့်ပြုံးနေတုန်းလုချန်၏တုန်ရီနေသောလက်သည်သူ့၏အရှေ့ပိုင်းအားထိတွေ့ရန်လှမ်းလာ၏။သူ၏ဧကရာဇ်လေးသည်မှာလည်းလုချန်အရာနှင့်ထူးမခြားနား။ကိုင်တွယ်လာမည့်သူကိုကမ်းလင့်လျက်။စိတ်မရှည်ခြင်းများအစိုးရလာချိန်တွင်အရှက်မဲ့စွာထွက်ပေါ်လာတတ်သောလုချန်၏လိုချင်ရမ္မက်များကြောင့်ကျင်းပင့်သတ်ရှိုက်မိသည်။ကျင်း၏ကျီစယ်ကာထိတွေ့မှုတွေကိုလုချန်ဆက်လက်မခံစားနိုင်တော့။နှလုံးခုန်သံများသည်ဗြောင်းဆန်နေပြီးအသက်ရူသံများကလည်းမူမမှန်တော့။လုချန်ကိုက်လာတော့မည်ကိုကြိုသိ၍ကျင်းလည်းလျှာကိုပြန်ရုတ်လိုက်သည်။တစ်ခါတုန်းကအထွတ်အထိပ်ရောက်နေသောဆန္ဒတို့သည်ကျင်းတင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်ထားမှုကြောင့်စိတ်မလိုမကျဖြစ်ရင်းအသိလွတ်လျှက်ကျင်း၏လျှာကိုကိုက်ခဲ့ဖူး၏။
ဤမျှအချိန်အကြာကြီးအတူရှိနေပြီးနောက်ချစ်တင်းနှောရာတွင်တုံ့ဆိုးနေခဲ့သောလုချန်သည်မရှိသလောက်လျော့ပါးသွားခဲ့၏။ကျင်းထံမှမဖြစ်နိုင်တာတောင်းဆိုလာလျှင်တော့အမြဲတမ်းငြင်းဆိုလေ့ရှိသည်။သို့ပေမဲ့လုချန်လက်ခံလာအောင်နည်းလမ်းမရှာနိုင်လျှင်ကျင်းဆိုတာလည်းရှိမည်မဟုတ်။
လုချန်စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ်အသိလွတ်သွားအောင်လုပ်ရသည်မှာကျင်းအတွက်တော့လွယ်ကူလှ၏။နူးညံသောအထိအတွေ့၊စိတ်မရှည်ခြင်းများပပျောက်လျက်သာမန်နှင့်မတူပဲဆက်ဆံရုံသာ။အမြဲတမ်းပြောလေ့ရှိသောနောက်တောက်တောက်စကားများတော့မဆိုရန်လိုသည်။စကားသံတိတ်လျက်အချစ်များကိုအနမ်းနှင့်ဖော်ပြပြီးပွေ့ဖက်ရန်သာလိုသည်။သူ၏နည်းလမ်းကိုလုချန်သံသယဝင်သိရှိသွားမှာဆိုး၍လည်းကျင်းရံဖန်ရံခါသာသုံးဖြစ်သည်။
ပုံမှန်အားဖြင့်ကျင်းသည်လုချန်ကိုလွန်စွာ၊အလွန့်အလွန်၊အလွန်အမင်းရှက်သွေးဖြာစေသောညစ်ညမ်းစကားများဖြင့်မထိတထိစလေ့ရှိသည်။လုချန်၏ဒေါသဖြစ်နေသောမျက်နှာကိုချစ်မြတ်နိုးလှသည်မို့ကျင်းလည်းမကြာခဏစနောက်နေမိခြင်းဖြစ်သည်။
လုချန်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ရန်ဖြည်းညှင်းစွာလှည့်လာပြီးချိုမြိန်သောနှူတ်ခမ်းကိုအသာလေးလျက်လိုက်သည်။လုချန်၏မပြည့်ဝသေးသောလိုချင်ရမ္မက်များကြောင့်ရီဝေဝေဖြစ်နေသောမျက်နှာသည်သူ့မျက်စိရှေ့တွင်ကျဆင်းလာ၏။နဂိုထက်ပိုမည်းမှောင်နေသောမျက်ဝန်းနက်ထဲတွင်သဘာဝရှုခင်းများရောင်ပြန်ဟပ်နေရမည့်အစားကျင်းတစ်ဦးတည်းသာရှိသည်။ဝေဝါးနေသောမျက်ဝန်းတို့သည်ဇရပ်ဆောင်ထဲတွင်ဂွမ်းမွေ့ယာရှိနေသည်အားသတိမပြုနိုင်တော့။ကျင်းသည်နောက်လိုက်ပါများကိိုညချမ်းအချိန်ကိုဖြတ်သန်းမည့်နေရာအားကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားခိုင်းခဲ့၏။သက်တောင့်သက်သာရှိစေသောချည်သားအိပ်ရာလွှမ်းသည်အိပ်ရာထက်ဖုံးကာထား၏။
ရမ္မက်များအကြားစုန်ဆန်မကူးခတ်နိုင်တော့သောလုချန်မှာတော့ကျင်းထံမှအမြန်ဝင်ရောက်လာကာသူ၏လိုချင်မှုတွေကိုဖြည့်ဆည်းပေးဖို့ရန်သာတောင်းတလျက်။ကျင်းကတော့အလျင်လိုခြင်းမရှိဘဲတစ်လွှာချင်းခွာချလျက်။ဆန့်ကျင်ဘက်အရောင်ဖြစ်သောခါးစည်းကြိုးအစုံသည်ပထမဆုံးပြေကျသွား၏။ပြေကျသွားသောကြိုးနှင့်အတူလုချန်သည်လည်းကျင်းလျှာဖျားကိုအငမ်းမရစုတ်ယူနေသည်။တွန်းတိုက်နေသောလုချန်လျှာဖျားကိုသွားနှင့်ဖိချေလိုက်တဲ့အခါချစ်ရသူမျက်ဝန်းသည်မျော်လင့်စောင့်စားမှုတွေနှင့်တောက်ပလာ၏။
ရှက်ရွံ့နေရန်မလိုသလိုတားမြစ်ဖို့လည်းမလိုတာကြောင့်လုချန်၏တောက်လောင်နေသောရမ္မက်မီးတွေသည်အတွင်းကောအပြင်ကောလောင်မြိုက်ကာပြာကျလုမတတ်ပင်။
အဝတ်များကိုကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ချနေသောကျင်းမျက်နှာထက်နှစ်သက်အားရမှုနှင့်လိုရင်တပ်မက်မှုများပြည့်လျက်။လုချန်အဝတ်များကိုဖြည့်ချင်းစွာပင်ချွတ်ပေးနေ၏။ဘယ်တော့မှလုချန်ထံမှလွှဲသွားမည်မဟုတ်သောမျက်ဝန်းတို့နှင့်ကြည့်လျက်သူ့ကိုယ်ပေါ်မှဝတ်ရုံကိုဖြည်ချလိုက်ရာပြစ်မျိုးမဲ့မထင်သောခန္ဓာကိုယ်သည်လေဟာနယ်အတွင်းလစ်ဟာလာ၏။
များများစားစားမတွေးနိုင်တော့ပဲနှင်းတမျှဖြူဆွတ်နေသောချောမွေ့သောကြွေသားဆန်သောခန္ဓာကိုယ်ကိုကိုင်တွယ်ရန်လုချန်လက်လှမ်းလိုက်သည်။သို့ပေမဲ့ကျင်းသည်လုချန်လက်များကိုခေါင်းအထက်တွင်စုထိန်းကိုင်ထားလိုက်သည်။
"စိတ်မပူနဲ့..ဒီနေ့ညတော့ငါလွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး"
နား၌တိုးကပ်ကာပြောလာသောစကားကြောင့်လုချန်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်လာသည်။လုချန်ထံမှရိုးသားပွင့်လင်းသောတုံ့ပြန်မှုများကိုကျင်းနှစ်ခြိုက်လှသည်။
အားနေသောလက်တစ်ဖက်သည်လုချန်ရင်ဘက်ထက်အဖုလေးများကိုမထိတထိပွတ်တိုက်ပြီးချက်ရှိရာသို့ရောက်သွားသည်။ကျင်းဘာတွေများလုပ်နေလဲအံ့သြနေသောလုချန်အသွင်ကြောင့်ဘယ်နားရွယ်နားသံသီးကိုတစ်ချက်လျက်ပြီးလည်ပင်းဆီသို့ဆင်းသွားသည်။ပျားရည်ရောင်အသားဆိုင်အနှံ့ကိုက်လိုက်ယှက်လိုက်လုပ်နေပြီးထောင်တတ်နေသောအဖုလေးကိုဖိချေလိုက်သည်။ရုတ်တရက်တစ်ကိုယ်လုံးကျဥ်တတ်လာတာကြောင့်လုချန်လည်း
"အမ်း.."
ထိရုံမျှသာနှင့်ထိန်းမထားနိုင်တော့သောခံစားချက်များကြောင့်သူအမြဲတမ်းရှက်ရွံ့နေခဲ့သောတဏှာရာဂများသည်စိတ်အားထက်သန်မှုများအဖြစ်ပြောင်းလဲကုန်၏။
"မင်းဒီလောက်အထိမခံနိုင်ဖြစ်ဖူးတာငါဖြင့်မှတ်တောင်မမှတ်ဘူး..ငါ့အထိအတွေ့ကိုအရမ်းလိုချင်နေတာလား?လှေပေါ်မှာတုန်းကအလုံအလောက်မပေးခဲ့လို့လား?”
လုချန်အနည်းငယ်တော့မိန်းမောတွေဝေနေသည်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတာသူသိပေမဲ့သူမဖြေချင်။ဖြေမည့်အစားကျင်းစိတ်တိုင်းကျထိတွေ့စေပြီးကျင်းကိုအဖြေပြသချင်သည်။ပြေလျော့နေပြီဖြစ်သောကျင်းဖမ်းချုပ်ထားမှုမှလက်ရုတ်ကာလည်တိုင်ကိုဆွဲကိုင်ပြီးမျက်နှာချင်းနီးစေလိုက်သည်။တိတ်ဆိတ်စွာအနမ်းနှင့်တုံ့ပြန်လာသူနှင့်အပြုံးဖက်နေသောကျင်း...။
ကျင်းသည်လုချန်ရင်ဘတ်ထံသို့ပြန်လည်ရောက်ရှိသွား၏။ရင်ဘတ်ပေါ်မှအဖုလေးကိုနူးညံ့စွာထွေးပွေ့နေခြင်းနှင့်အတူအောက်မှသကောင့်သားကလည်းကြီးသထက်ကြီးမားလာသည်။တံတွေးများရွှဲကာတင်းမာနေသောလုချန်ရင်ဘက်ထက်ကအဖုလေးများသည်ကျင်း၏ရမ္မက်ဆန်ဆန်တိုက်ခိုက်မှုအောက်တွင်ရှက်သွေးဖြာနေကြသည်။
ခါးထက်ရောက်လာသောကျင်းလက်သည်စိတ်လှုပ်ရှားမှုနှင့်တုန်ယင်နေသောအငယ်လေးနှင့်ထိတွေ့မိ၏။လိုအပ်သောအရာကိုတောင်းတလျက်ဝမ်းဗိုက်ပိုင်းရောက်တဲ့အထိဆန့်တန်းနေသည်။
သွေးဆောင်ဖြားယောင်းတတ်သောအပြုံးသည်နှုတ်ခမ်းထက်တွင်ရှိပြီးပုံမှန်ထက်ပို၍ပင်စိတ်အားထက်သန်နေသောရှောင်ချန်ကြောင့်ကိုယ့်ကိုကိုယ်အံ့သြသင့်နေသည်။ဒီကနေ့လိုမျိုးဟင်းလင်းပြင်မှာနှီးနှောရတာကိုလုချန်သဘောကျတာများဖြစ်နေမလား?မဟုတ်ဘူးငြင်းဆိုလျှင်တောင်စစ်မှန်သောအတွင်းစိတ်ကသစ္စာဖောက်သွားလိမ့်မည်။ဒါမှမဟုတ်ကျင်းကပဲစူးရဲစွာကြည့်မိနေခဲ့လို့လား?
စိတ်အားထက်သန်မှုတွေကိုဖုံးကွယ်နိုင်စွမ်းမရှိတော့သောလုချန်၏တဆက်ဆက်တုန်နေသောအရာထံမှအရည်ကြည်များကလည်းမရပ်တန့်နိုင်စွာလျံကျလျက်။ရှက်သွေးဖြာနေသောပန်းနုရောင်အဝဆီသို့စီးကျလာရာမြေကြီးလတ်ခတ်မလွဲကြုံကြိုက်တော့မည်ဖြစ်သောဧကရာဇ်လေးအတွက်ချောမွေ့အောင်အဆင်သင့်ပြင်ပေးနေသည်။
လုချန်၏ဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်ကိုဖိတ်ခေါ်မှုအားလက်ခံကြောင်းပြလိုဟန်နှင့်ဆွဲကားလိုက်သည်။
"တယ်ကြည့်ကောင်းတဲ့မြင်ကွင်းပဲ"
နွေးထွေးသောခန္ဓာကိုယ်ပူးကပ်လာချိန်တွင်တုန်ယင်ခြင်းတွေကိုဖိနှိပ်မထားနိုင်တော့ပဲလုချန်ပင့်သတ်ရှိုက်မိသည်။နေရာလတ်မကျန်သူ့ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ထိနေသည်ကိုလုချန်ခံစားလို့ရ၏။လက်တွေကိုရမ္မက်တွေကြောင့်ပူလောင်နေသောခန္ဓာကိုယ်ကိုတင်းကျပ်စွာထွေးပွေ့ရန်မြှောက်လိုက်သည်။မျက်လုံးများကိုမှိတ်ထားပြီးနူးညံ့ချောမွေ့နေသောကျင်း၏နောက်ကျောပြင်နှင့်လက်ဖဝါးထိတွေ့နေမှုကိုခံစားမျောဝင်နေ၏။သူအရာနှင့်ကျင်းအရာသည်လည်းအလယ်တွင်ပူးကပ်နေတာကြောင့်သာယာသောခံစားချက်ကိုရလိုအားဖြင့်မသိလိုက်ပါပဲကိုယ်ကိုလှုပ်ရှားမိသွားသည်။
ကျင်းသည်သူ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုဖြည်းညှင်းစွာလှည့်လိုက်ပြီးနောက်လုချန်၏လှို့ဝှက်နယ်ပယ်သည်သူ့မျက်လုံးများရှေ့တွင်ရှင်းရှင်းလင်းလင်းဖော်ပြနေပြီးသူ၏အရာကတော့လုချန်၏မျက်နှာပေါ်တွင်ရှိနေသည်။တဖိတ်ဖိတ်တောက်ပနေသောနေရောင်အောက်တွင်တစ်ဦးတစ်ယောက်၏အစိတ်အပိုင်းများကတော့ကိုယ်စီ၏မျက်စိရှေ့မှောက်တွင်ရှိနေသည်။
နှစ်များကြာလာတာတောင်အလွန်အမင်းရှက်ရွံ့နေဆဲဖြစ်သောလုချန်သည်အတော်ကြာမှတစ်ခါပါးစပ်နှင့်ပြုစုပေးလေ့ရှိ၏။သာမန်အရွယ်အစားထက်ပိုမိုကြီးမားနေသောကျင်းအရွယ်အစားနှင့်လုချန်အခုအချိန်ထိအသားမကျသေးဘူး။သူ၏စိတ်ဆန္ဒများကိုကျင်းတမင်ထိန်းထားတတ်သောအချိန်မှာဆိုလျှင်ကြောက်မက်ဖွယ်ရာကောင်းအောင်ဖောင်းကားနေလိမ့်မည်။ယခုကဲ့သို့ဖြစ်၏။ဤတစ်ကြိမ်မှာသာပြီးမြောက်အောင်လုချန်မလုပ်နိုင်လျှင်နောက်ပေါက်လေးသည်ကျူးကျော်သူ၏ဒဏ်ကိုခံနိုင်မှာမဟုတ်တာကိုလုချန်တွေးပူနေမိသည်။
ဆိုင်းတွခြင်းမရှိတော့ပဲနီရဲနေသောအချောင်းတံကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးပါးစပ်ဟကာထိပ်ဖူး၏တစ်လျှောက်လုံးကိုလျှာနှင့်မရစ်ခွေခင်ထိပ်ပိုင်းလေးကိုအသာလျက်လိုက်သည်။ဧကရာဇ်၏ထောက်တိုင်တစ်လျှောက်ကိုညင်သာစွာလျှာနှင့်လျှောဆင်း၍တင်းမာပြီးအရည်များတဆတ်ဆတ်လျှံကျနေသောဧကရာဇ်ကိုပါးစပ်အတွင်းနေရာယူစေသည်။
နေရာယူထားတာရှိ၍မပီမသထွက်ပေါ်နေသောညည်းသံသည်ကျင်းကိုပို၍စိတ်အားတတ်ကြွစေ၏။အချိန်မဆွဲပဲလုချန်၏ဓားမြလေးကိုပါးစပ်အတွင်းထည့်ကာလျှာနှင့်ကစားပေးပြီးစုပ်ယူလိုက်သည်။အထိမခံနိုင်သောထိပ်ဖူးတစ်လျှောက်ကိုလျှာနှင့်လျက်နေသလိုပဲထိပ်ဖျားအဝလေးကိုလျှာဖျားနှင့်ကျွမ်းကျင်စွာဆော့ကစားနေ၏။ဓားမြလေးကိုပါးစပ်အတွင်းခပ်နက်နက်ပို့ဆောင်လိုက်ရာကျင်းအရာမှာလည်းလုချန်ပါးစပ်အတွင်းခပ်နက်နက်ဝင်ရောက်သွား၏။
အတူတကွလုပ်ဆောင်နေကြတာဖြစ်ပေမဲ့ကျင်းနှင့်ယှဥ်လျှင်လုချန်၏ကျွမ်းကျင်မှုသည်အဝေးမှာသာရှိ၏။လုချန်သည်ကျင်းသင်ပေးထားသည့်အတိုင်းအားပါပါနှင့်စုပ်ယူနေသလိုလျှာကိုလည်းလှည့်၍ကစားပေးနေ၏။လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်စွမ်းရှိသောကျင်း၏ယောကျ်ားသားအနံ့အသက်များသည်လုချန်၏အတွေးအခေါ်ယူဆချက်များကိုပျောက်ရှစေ၏။စိတ်ထဲ၌တဏှာရမ္မက်များသာရှိသည်။သာမန်ထက်ပိုကြီးသောအရွယ်အစားသည်အာခေါင်အထိနက်ရှိုင်းစွာရောက်နေပြီကိုလည်းရမ္မက်မွှန်၍သတိမမူမိ။
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲနှစ်ယောက်စလုံး၏အရာများသည်အပြင်းအထန်တုန်ယင်လာပြီးအဖြူရောင်အရည်များထွက်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်းအချက်ပြလာ၏။ထိန်းချုပ်မှုရှိသောကျင်းအဖို့ခန္ဓာကိုယ်ကိုအချိန်မှီလှည့်လိုက်တာကြောင့်အဖြူရောင်ထူထဲပျစ်နှစ်သောအရည်များသည်ဝမ်းဗိုက်ထက်လျံကျလာ၏။
လုချန်သည်ပြီးမြောက်သောခံစားချက်ကိုအတော်ကြာပြည့်ပြည့်ဝဝတောင်မခံစားလိုက်ရ။သူခြေထောက်နှစ်ဖက်သည်ကျဥ်းမြောင်းသောဝင်ပေါက်အတွင်းကျင်းအဆင်ပြေစွာဝင်ရောက်နိုင်ရန်ကျင်း၏ပုခုံးထက်ရောက်ရှိသွား၏။
ပူနွေးစေးကပ်နေသောအရည်များကိုချောဆီအဖြစ်အသုံးပြုပြီးပျော့ပျောင်းသွယ်လျသောလက်ချောင်းကိုလုချန်၏အက်ကွဲရာအတွင်းဝင်စေလိုက်သည်။တင်းကျပ်နေသောဂူဝကိုဖြိုခွဲကာအတွင်းပိုင်းသို့တိုးဝင်လိုက်၏။နာကျင်မှုကြောင့်မဟုတ်ပဲရုတ်တရက်ဝင်ရောက်လာသောသာယာမှုကြောင့်လုချန်ပင့်သတ်ရှိုက်မိသည်။ထူးကဲသောအတွင်းပိုင်းသို့ထိခြင်းဟာလုချန်၏စိတ်များကိုလွတ်သွားစေသည်။
"အား..အာ့"
အတွင်းပိုင်းကိုခပ်မှန်မှန်ထိုးစိုက်ရင်းချယ်လှယ်နေသည်။ကျင်းလက်ချောင်းပို၍နက်ဝင်သွားချိန်တွင်လုချန်တွင်းဝသည်မှာလည်းလက်နှစ်ချောင်းစာဝင်လို့ရသည့်အခြေအနေရောက်သွားသည်။
လက်သုံးချောင်းမျှချောမွေ့စွာဝင်ရောက်နိုင်ချိန်မှာတော့ဒူးနှစ်ဖက်အကြားတွင်ရှိနေဆဲအနေအထားနှင့်လုချန်၏ဆွဲဆောင်ကာမျှော်လင့်စောင့်စားနေသေယအဝအတွင်းသို့ဦးတည်ကာချစ်ရသူနှင့်တစ်သားတည်းဖြစ်စေသည်။
တစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီးသားဖြစ်ပေမဲ့လည်းနဂိုထက်ကြီးမားတင်းမာဆဲဖြစ်သောကျင်းအရာသည်နွေးထွေးသောတွင်းဝအတွင်းအပေါက်ပိုကျယ်လာအောင်ထိုးဆိုက်နေသလားပင်။ကျင်း၏ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်စွာချိန်ဆထားသောလှုပ်ရှားမှုများသည်ပို၍ပင်နက်သထက်နက်အောင်တွန်းပို့ပေးနေ၍အောက်ကခန္ဓာကိုယ်လေးသည်မှာလည်းတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။နက်သထက်နက်အောင်ပို့ကော့ပေးသောလုချန်အတွက်ရရှိလာသောအရည်ပျော်လောက်နိုင်သည့်သာယာမှုများကတော့စင်ကြည်သောဝမ်းသာပီတိများဖြစ်၏။ဤအချိန်မှာတော့အနှီလူသားနောက်လိုက်ပါပျော်ဝင်ရရုံကလွဲပြီးကျန်တာမရှိ။
အကြားအလပ်မရှိပူးကပ်နေကျသလိုညည်းသံများကလည်းသံပြိုင်ထွက်ပေါ်နေသည်။အခုအချိန်တွင်လုချန်သည်ကျင်းအပိုင်ဖြစ်သလိုကျင်းသည်မှာလည်းလုချန်အတွက်ပဲဖြစ်၏။စိတ်ကောခန္ဓာပါတစ်သားတည်းထပ်တူကျနေသူနှစ်ဦးသည်အချိန်ကြာလာသလိုအကြိမ်ရေများလည်းမရေတွက်နိုင်တော့။သာယာမှုများဆိုသည်မှာလည်းလျော့ပါးသွားတယ်ဆိုတာမရှိ။ချိတ်ဆက်နေသောခန္ဓာကိုယ်ပိုင်ရှင်နှစ်ဦးအကြားရှိချစ်ခြင်းတရားတွေသည်အတိုင်းအဆမရှိတိုးမြဲတိုးဆဲဖြစ်၏။
သာယာခြင်းနယ်ပယ်တွင်နစ်မြုတ်နေသော်ငြားလည်းထိန်းချုပ်မရတော့သောညည်းသံများအကြားတွင်ကျင်းနာမည်ကိုအော်ခေါ်ဖို့ရန်လုချန်မေ့မနေခဲ့။ကြားနေရသောရေတံခွန်စီးကျသံများသည်ရင်ခွင်အတွင်းတောက်လောင်နေသောရမ္မက်အရှိန်ကိုကိုယ်စားပြုပေးနေ၏။
ခါးကိုစီးချက်ကျလှုပ်ရှားရင်းလုချန်၏ထောက်မတ်နေသောအရာကိုလည်းတဆက်တည်းပုံမှန်အထက်အောက်ဆွဲချပေးနေသည်။လုချန်ကတော့အထိန်းအကွပ်မဲ့စွာညည်းညူနေတော့သည်။သို့သော်လည်းလုချန်အထွတ်အထိပ်မရောက်ခင်တွင်လက်၏လှုပ်ရှားမှုနှင့်ခါးကိုရောပါကျင်းရပ်တန့်လိုက်သည်။လုချန်ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပုခုံးထက်မှချပြီးအောက်ကအရာကိုလည်းမထုတ်သေးပဲအလိုမပြည့်၍စိတ်မရှည်ဖြစ်နေသောမျက်နှာလေးကိုတသသငေးမော့ကြည့်နေတော့သည်။
ထင်မှတ်ထားသလိုပဲလုချန်သည်လွှင့်ထုတ်နိုင်မည့်နည်းလမ်းကိုစတင်ရှာဖွေတော့၏။ယစ်မူးစေသောလုချန်ခန္ဓာကိုယ်နှင့်ရမ္မက်ခိုးဝေနေသောအမူအရာများနှင့်အတူကာမဆန်သောလှုပ်ရှားမှုများသည်ကျင်းစိတ်ရှည်သည်းခံစောင့်စားခဲ့ရသောရတနာများဖြစ်၏။ထိုသို့သောလုချန်ရောက်လာရင်အတော်ခဲယဥ်းလှသည်။
ကျင်းကိုအံ့သြသင့်စေသည်မှာလုချန်သည်ရုတ်ချင်းထထိုင်ကာနှစ်ဦးသားဆက်နွယ်မှုအားအဆက်မပြတ်စေရပဲအောက်သို့တွန်းလှဲလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ကျင်း၏အပေါ်တွင်ကပိုကယိုထိုင်နေလျက်နားအနားတိုးကပ်ကာတိုးတိုးလေးစကားဆိုသည်။
"မင်းဘာလုပ်ချင်နေလဲဆိုတာငါမသိဘူးထင်မနေနဲ့"
ကျင်းသည်ခေတ္တမျှကြက်သေသေသွားပြီးရယ်သံဖျော့ဖျော့ထွက်လာ၏။အမှန်ပင်အနာဂတ်တွင်ဒီထက်ပိုပြီးသတိထားဖို့တော့လိုနေပြီ။သူ့အကြံအစည်ကိုနားလည်ပေမဲ့ယခုတစ်ကြိမ်မှာတော့လိုက်ပါစီးမျောဖို့သာဆုံးဖြတ်လိုက်သောလုချန်သည်အနာဂတ်တွင်ထိုသို့အထိန်းအကွပ်မဲ့သောပုံစံကိုပြပါလေတော့မလားကျင်းလည်းသေချာမသိ။
ဤသည်မှာကျင်း၏အမျှော်အမြင်ရှိရှိနားလည်ပေးကာလုပ်ဆောင်ပေးမှုများအပေါ်ကျေးဇူးတင်လိုသောအနေဖြင့်လက်ခံပေးခဲ့ကြောင်းကိုကျင်းကတော့သတိမထားမိခဲ့။လုချန်မွေးရပ်မြေနှင့်ဝေးကွာသောနေရာ၌စိတ်ပျော်ရွှင်ဖို့ရာသီးသန့်လုပ်ဆောင်ပေးခဲ့သည်များနှင့်ယှဥ်လျှင်ဤလိုက်လျောပေးမှုသည်သေးငယ်နေပါဦးမည်။ကျင်း၏တောင်းဆိုချက်များကိုလိုက်လျောပေးရန်လုချန်ဆုံးဖြတ်ထားလိုက်ပြီဖြစ်သည်။
ကျင်းအပေါ်တွင်တသိမ့်သိမ့်စီးမျောနေရင်းချွေးများနှင့်ပနံသင့်နေသောပြစ်မျိုးမဲ့မထင်အလှပိုင်ရှင်ကိုလည်းလုချန်ရှင်းလင်းစွာမြင်နေရသည်။ပိုးသားအသွင်ဆံနွယ်တို့ဖြန့်ကျဲနေသည်မှာကြွေသားအသွင်ခန္ဓာကိုယ်နှင့်တော့လိုက်ဖက်ညီလှသည်။နူးညံ့သောလည်ပင်းသားတို့ကာဆုပ်ကိုင်လှည့်ပါဟုကမ်းလင့်နေသလိုပင်။ကျစ်လစ်သန်မာသောရင်ဘက်သည်သွေးသားဆန္ဒတို့ကြောင့်မြင့်တစ်ချီနိမ့်တလှည့်။
မသိလိုက်ပါပဲလုချန်သည်အချိုသာဆုံးအပြုံးနှင့်နတ်ဘုရားအသွင်လူသားကိုနူးညံ့စွာပင်ထွေးပွေ့မိ၏။နဖူးပြင်မှစကာချွန်ထက်သောနှာခေါင်း၊နူးညံ့ပူထွေးသောနှုတ်ခမ်းဆိုင်ကိုမေးစေ့သို့မဆင်းသွားခင်လက်နှင့်အတော်ကြာထိတွေ့နေမိသည်။ပြီးလျှင်လက်နှစ်ဖက်လုံးကိုလည်တိုင်၌နေရာယူစေလိုက်သည်။နူးညံ့ချောမွေ့လှသည်ဖြစ်ရာခပ်သာသာတစ်ချက်တည်းနှင့်ကျိုးကြေသွားနိုင်သည်။ကျင်းကတော့စိုးရိမ်စိတ်အလျင်းမရှိပြုံး၍သာနေသည်။
လက်ချောင်းများနှင့်ကျင်း၏ဂတ်ပိုးနေရာကိုအားနဲ့ဖစ်ညစ်လိုက်သည်။လုချန်ခေါင်းငုံ့ပြီးကျင်း၏လည်တိုင်အတွင်းဝင်တိုးနေမိသည်။လုချန်၏အသက်ရှုသံခပ်ပြင်းပြင်းနှင့်မှုတ်ထုတ်လိုက်သောလေပူများသည်ကျင်း၏နားထက်ရပ်တည်နေပြီးလုချန်မရည်ရွယ်ပဲလုပ်လိုက်သောလုပ်ရပ်သည်ကျင်း၏သွေးသားဆန္ဒများကိုလှုံဆော်နေပုံရ၏။ခန္ဓာကိုယ်သည်မသိမသာတုန်ယင်လာသည်။ဤတစ်ခါတော့စုပုံလာသောကာမရည်တို့သည်ပေါက်ကွဲလုမတတ်ဖြစ်လာပြီးစိတ်ဒုက္ခအကြီးအကျယ်ရောက်နေသူမှာလုချန်မဟုတ်ပဲကျင်းကိုယ်တိုင်သာ။
လျှင်မြန်စွာဖြင့်ကျင်းသည်အထက်အောက်ပုံစံပြောင်းလိုက်၏။လုချန်ပါးစပ်အတွင်းလျှာသည်ကျွမ်းကျင်စွာသွားလာနေပြီးပူးကပ်နေသောပါးစပ်အတွင်းမှတစ်ဦးတစ်ယောက်၏ရနံ့များကိုပါခံစားရနိင်သည်။
လုချန်သည်သူ့လှို့ဝှက်ချက်ကိုသိသွားပြီဖြစ်သော်လည်းလိုက်နာရန်သာဆုံးဖြတ်လိုက်ပုံရ၏။
"ရှောင်ချန်၊ကျယ်ကျယ်လေးညည်းပါဦး"
ကျင်းထင်မှတ်ထားသည်နှင့်ဆန့်ကျင်လျက်အက်တက်တက်အသံဖြင့်လုချန်စကားပြန်ပြောလာသည်။
"ငါအော်ရင်တောင်ရေတံခွန်အသံနဲ့ကြားရမှာမဟုတ်..အမ်း း း း.."
လုချန်တွင်းဝ၏အနက်ဆုံးအပိုင်းသို့ကျင်းမှရုတ်တရက်ထိုးသွင်းလာမှုကြောင့်အဆုံးမှာတော့လုချန်ကျယ်လောင်စွာညည်းညူမိသွားသည်။
ရုတ်တရက်လှုပ်ရှားလိုက်တာဖြစ်တာကြောင့်လုချန်၏အတွင်းသားနံရံတွေသည်ကျုံ့ဆင်းလာပြီးကျင်း၏ဂုဏ်ယူဖွယ်ရာကိုဖျစ်ညစ်ကြရာကျင်းလည်းပဲအတူညည်းညူမိ၏။
ကျင်းမှခါးကိုအထက်အောက်ရွေ့လျားနေစဥ်ကတည်းကလုချန်သည်လည်းပြင်းထန်သောတပ်မက်ခြင်း၏ရေလှိုင်းအတွင်းလိုက်ပါနစ်မြုပ်နေပြီဖြစ်သည်။အသွေးအသားများကိုတစ်ခါပွတ်ဆွဲသွားတိုင်းမဖော်ပြနိုင်သောသာယာမှုကိုသူရရှိသည်။ကျင်း၏အရှိန်မြင့်လာသောအသက်ရှူသံတို့သည်လုချန်၏နားထက်တွင်တော့တေးသံစဥ်များနှယ်။အေးမြသောရာသီဥတုဖြစ်သော်ငြားလည်းနှစ်ဦးသားမှထွက်သောအပူရှိန်များနှင့်ဇရပ်ဆောင်သည်အတော်ပင်ပူနွေးလာ၏။တော်ဝင်စုံတွဲ၏အလွန့်အလွန်ချစ်တင်းနှောမှုများကိုမျက်မြင်တွေ့ရတာကိုရှက်ရွံ့နေသည့်အလားချွေးနံ့များနှင့်အချစ်ရည်နံ့များသည်နှင်းတောထဲတွင်ပျောက်ရှကုန်၏။
ကိစ္စများပြီးမြောက်သွားချိန်တွင်မှန်ကန်သောအသက်ရှုသံများကိုပြန်လည်ရှာဖွေရင်းအားအင်ပြန်လည်ရရှိသူသည်ကျင်းပင်ဖြစ်၏။ဇရပ်ဆောင်၏ဘေးနားသို့လျှောက်သွားပြီးရေတကောင်းမှရေနွေးများကိုသွန်းလောင်းလိုက်သည်။ရေတကောင်းအတွင်းမှရေများအေးမသွားစေရန်အတွက်အသေအချာအလုံပိတ်ထားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ခန္ဓာကိုယ်ထက်အချစ်ရည်များကိုဆေးကြောသန့်စင်ရန်ရေနွေးထဲပိုးသားပုဝါကိုနှစ်ချလိုက်သည်။
လုချန်မောဟိုက်နေရာမှပြန်လည်ကောင်းမွန်လာအောင်စောင့်ရင်းကောင်းကင်ယံသည်အရောင်ပြောင်းသွားခဲ့ပြီ။
"ရှောင်ချန်၊လာပါဦး"
ကလေးတစ်ယောက်နှယ်ပျော်ရွှင်တတ်ကြွနေရင်းလုချန်ကိုလှမ်းခေါ်လာ၏။နှေးကွေးစွာဖြင့်ကျင်းအနားသို့လုချန်လျှောက်သွားလိုက်သည်။
တစ်ချိန်တည်းမှာပဲမျက်စိရှေ့မှောက်ရှိခမ်းနားထည်ဝါသောအလှတရားကြောင့်လုချန်ပြောစရာစကားများပင်ပျောက်ရှကုန်သည်။
မရေမတွက်နိုင်သောအနီရောင်ကျောက်ခဲတုံးများသည်နေရာအနှံ့ပျံ့ကျဲနေရာဆည်းဆာရောက်ချိန်တွင်တော့ပတ္တမြားစီချယ်ထားသလိုတဖိတ်ဖိတ်တလက်လက်တောက်ပနေသည်။သဘာဝ၏အလှတရားများသည်ဆည်းဆာ၏ပံ့ပိုးမှုနှင့်အတူပြဇာတ်ဆန်စွာခင်းကျင်းပြသလာခဲ့၏။
ရှုမျောခင်းများသည်တွေဝေမိန်းမောစေသလိုမျက်စိကျိန်းမတတ်လှပလွန်းလှ၏။
"ရေတံခွန်ကိုကြည့်ပါဦး"
လုချန်အကြည့်များသည်ရေတံခွန်ရှိရာသို့ရောက်ရှိသွား၏။မြင်တွေ့လိုက်ရသောလွန်စွာအံ့သြသင့်ဖွယ်ရာပြယုဂ်ကြောင့်လုချန်သည်ပါးစပ်ပင်ဟမိသွားလေသလားခံစားလိုက်ရသည်။
ရေတံခွန်နောက်ဝယ်လှိုဏ်ဂူရှိနေသည်။လှိုဏ်ဂူအတွင်းကကျောက်တုံးနီတွေဟာအပြင်ထက်ပိုကြီးပြီးအတွင်းထဲမှာရှိနေပေမဲ့လည်းရောင်စဥ်ဖြာထွက်နိုင်သေးသည်။အက်ကြောင်းရာများမှတစ်ဆင့်ဖြာထွက်လာသောရောင်စဥ်တန်းသည်ဘေးပတ်လည်ရှိကျောက်တုံးများနှင့်ရေပြင်ထက်အလင်းရောင်ပေးနေ၏။ရေတံခွန်သည်မသိလျှင်ရေအစားအဖိုးထိုက်သောကျောက်သားကျောက်စိုင်များတသွင်သွင်စီးကျနေသလားတောင်ထင်ရ၏။
"ဘယ်လိုသဘောရလဲ?"
ကျင်း၏လက်များသည်လုချန်ခါးထက်ရစ်ပတ်လာ၏။
"ဒီအရာတွေအကုန်လုံးမင်းကိုပေးချင်တာ"
"တောင်တစ်တောင်လုံးလား?"
ကျင်းခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။
အမှန်တိုင်းပြောရလျှင်လုချန်သည်အဖိုးထိုက်သည်ငြားဘာငြားဂရုစိုက်တတ်သောသူမဟုတ်။ဒီအတိုင်းသာသဘာဝအလှတရားကိုချစ်မြတ်နိုးရုံသာ။
"အင်း..မဆိုးပါဘူး..အသက်ကြီးလာရင်ဒီလိုခမ်းနားထည်ဝါတဲ့ရှုခင်းတွေကိုကြည့်ရင်းအချိန်ကုန်ဆုံးလို့ရတာပေါ့..ငါတစ်ယောက်တည်း..အေးအေးဆေးဆေး..စိတ်အနှောင့်အယှက်ပေးမဲ့သူမပါပဲနဲ့"
"ငါ့စကားငါပြန်ရုတ်သိမ်းတယ်..တစ်ယောက်တည်းနေဖို့အစီအစဥ်ချနေတယ်ဆိုရင်နန်းတော်မှာသာငါနဲ့တစ်သက်လုံးအတူနေသွားတာကပိုကောင်းတယ်"
“လောကီစည်းစိမ်တွေကိုငါမမက်မောပါဘူး..ဒီမှာငါတစ်ယောက်တည်းနေတယ်ဆိုရင်တောင်ငါပျော်ရွှင်မိမှာမဟုတ်ဘူး..ခမ်းနားထည်ဝါတဲ့ရှုမျှော်ခင်းတွေထက်စာရင်ညီအစ်ကိုတွေနဲ့တဲစုတ်မှာအတူနေရတာကိုပို၍နှစ်ခြိုက်မိပါသေးတယ်"
"မင်းဘယ်တော့မှတစ်ယောက်တည်းရှိနေမှာမဟုတ်ဘူး"
ညှို့ယူဖမ်းစားစွမ်းနိုင်သောအလှတရားများကိုနှစ်ဦးသားသည်နေစုံးစုံးမြုပ်သွားသောအချိန်အထိကြည့်ခဲ့ကြ၏။လခြမ်းကွေးနှင့်အတူတဖိတ်ဖိတ်တောက်ပနေသောကြယ်စင်တန်းတို့သည်နေမင်းအစားဟေမန်၏ကောင်းကင်ယံ၌နေရာပြောင်းလဲယူလိုက်ကြသည်။ကျင်းသည်ခန္ဓာကိုယ်အနွေးဓာတ်ရအောင်မီးမဖိုပဲတစ်ဦးနှင့်တစ်ဦးပူးကပ်၍သာနွေးထွေးစေ၏။
အတော်ကြာမှသာကျင်းဘာကြောင့်မီးမမွှေးသည်ကိုလုချန်နားလည်သွားသည်။မရေမတွက်နိုင်သောပိုးစုန်းကြူးတို့သည်မီးရောင်အစားထိုးပေးရန်ထွက်ပြူလာကြ၏။
အံ့သြသင့်ဖွယ်ရာမြင်ကွင်းများကိုတစ်စုတစ်စည်းတည်းထားကြည့်လျှင်မနက်ခင်း၏ထည်ဝါမှုသည်ညနေခင်းနှင့်အလားတူပင်။ရေစင်တန်းစီမှငွေရောင်အလင်းတန်းနှင့်ကျောက်တုံးနီများဆီမှာပတ္တမြားရောင်အလင်းတန်းများသည်မနက်ခင်းလင်းရောင်ခြည်ဖြာကျချိန်တွင်ရောယှက်ထွေးပွေ့လျက်။ငွေစင်တန်းများသည်ပန်းပင်ရိုင်းများထံတွင်တင်ကျန်နေဆဲဖြစ်သည်။တောင်ကိုဝန်းရံထားသောတိမ်စိုင်တို့သည်နှင်းဆီသွေးရောင်ဖြာနေ၏။
သို့သော်ငြားလည်းလုချန်အတွက်တော့ထိုရှုမဆုံးနိုင်သောမြင်ကွင်းများထက်စာလျှင်သူနှင့်အတူရှိနေသောဧကရာဇ်ရွှမ်းယွမ်ကျင်းသာအံ့သြသင့်ဖွယ်အကောင်းဆုံး၊အလှပဆုံး၊အထည်ဝါဆုံး၊အချစ်ရဆုံးသူဖြစ်၏။
ကျင်းသာအတူမရှိလျှင်ရောင်စုံခြယ်သောရှုမျှော်ခင်းများဆိုသည်မှာလည်းမှောင်မိုက်သွားပေလိမ့်မည်။
ဇရပ်ဆောင်အပြင်သို့ထွက်ရပ်လိုက်ချိန်တွင်နေရောင်ခြည်ဖြာကျလာတာကြောင့်နှင်းအသွင်ဖွေးဖြူသောအသားအရေသည်တဖျိုးဖျိုးတဖြတ်ဖြတ်ပင်။တောက်ပလင်းလက်နေသောမျက်ဝန်းအစုံသည်အဖိုးထိုက်သောကျောက်တုံးများထက်ပင်ခမ်းနားထည်ဝါလှ၏။
နေရောင်ခြည်၏လွှမ်းခြုံမှုအောက်တွင်တဖိတ်ဖိတ်လင်းလက်နေသောကျင်းကိုကြည့်ရင်းလုချန်ရင်အတွင်းသို့အမျိုးအစားစုံလင်သောခံစားချက်များတိုးဝင်ရောက်လာ၏။ဤလူ့လောကနှင့်သက်ဆိုင်ခြင်းမရှိသူဟုလုချန်ထင်မှတ်ရလောက်အောင်ကျင်းသည်ပြီးပြည့်စုံလှ၏။ဤနတ်ဘုရားအသွင်ပုဂ္ဂိုလ်သည်လုချန်ကိုချစ်ပါသတဲ့လား?
"ဘာများလဲ?ငါ့ကိုဘာလို့အဲ့လိုကြည့်နေတာလဲ?လာပါဦး..သွားစရာနေရာတွေများစွာကျန်ပါသေးတယ်"
ဆန့်တန်းလာသောကျင်းလက်ကိုလုချန်တင်းကျပ်စွာဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
တိုးတိတ်စွာဖြင့်သူတောင်းဆုတစ်ခုခြွေနေမိသည်။
'သက်ဆုံးတိုင်အထိမင်းငါ့ကိုချစ်သွားနိုင်ပါစေ၊ကမ္ဘာကြီးအဆုံးသတ်သည်အထိငါနဲ့အတူရှိနေပေးပါ'
သက်ပြင်းချနေသောလုချန်ထံသို့ကျင်းလှည့်ကြည့်လာပြီး
"စိတ်မပူပါနဲ့..ဘာပဲဖြစ်နေငါမင်းကိုဘယ်တော့မှလက်လွှတ်မှာမဟုတ်ဘူး"
သူ့စိတ်ကိုဘယ်လိုများကျင်းဖတ်တတ်နေသလိုဆိုတာလုချန်နားမလည်ပေမဲ့အတိုင်းအဆမရှိသောဝမ်းမြောက်ပျော်ရွှင်များနှင့်သူ့နှလုံးသားသည်လည်းနွေးထွေးသွား၏။
"ရေကန်နှင့်အစောင့်တောင်တန်းတွေအကြောင်းငါပြောပြမယ်"
ငြိမ်သက်အေးချမ်းသောမနက်ခင်း၌ကျင်း၏တေးသံသာလေးကိုကြားနေရခြင်း၊စကားပြောလိုက်တိုင်းအဖြူရောင်အငွေ့များထွက်သွားသည်ကိုမြင်နေရခြင်း၊လက်ဖဝါးဆီမှနွေးထွေးမှုကိုခံစားနေရခြင်းတို့ကြောင့်သာကျင်းသည်သူ၏အပိုင်ဖြစ်ကြောင်းလုချန်ယုံကြည်မိခြင်းဖြစ်သည်။အသက်ရူမှားနိုင်သောတောင်တန်းတခွင်ကိုလက်ချင်းတွဲလျှောက်လှမ်းပါဦးမည်။
နေဝင်ဆည်းဆာအလှတရားများကိုကြယ်စင်တန်းများကနေရာယူသွားပေမဲ့လုချန်ရင်တွင်းမှကျင်းကိုတော့ဘယ်သူနှင့်မှအစားမထိုးနိုင်ပါ။ကျင်း၏ဖြစ်တည်မှုကိုအစားထိုးပေးနိုင်သောသူလုချန်ထံတွင်ရှိမနေ။
နေမင်းသည်နေဝင်ချိန်တွင်ပျောက်ကွယ်သွားသလိုမိုးသောက်ချိန်တွင်ပြန်လည်တစ်ခေါက်အဆုံးမရှိထွက်ပေါ်လာလေလိမ့်မည်။
အဆုံးအစမရှိသောချစ်ခြင်းများဖြင့်.....
••••••
[TN/HHYLလေးဟာဖြင့်extraအကုန်ပြီးသွားပါပြီရှင်..fanfiction 1နှင့်2ပေါင်းပြီး Volume3အနေနဲ့ထွက်မှာပါ..စာအုပ်ထဲမှာextraပါထည့်ပေးထားပါတယ်]