Yorumlarınızı bekliyorum en bolundan djdjejj
Fazla bekleyemedim hemen atmak istedim bölümü iyi okumalar 😘
Abim bizim olduğumuz tarafa gelince kurtlara yem olmaktan kurtulduğumuzu düşünmüştüm. Evet tek düşündüğüm şey bu çünğü kurtlara yem olursak ölürüz ve sizlerde üzülürsünüz o yüzden şimdi mutlu olabilirsiniz çünkü yem falan olmadık ehehehe.
"Siz ikiniz!"diye sertçe kükremiş ardından da "Ne işiniz var burada?"diye sormuştu.
Abim el fenerini yüzümüze tutup bir cevap beklemişti. He bu arada kendisi çok iyi kükrer en sertinden aslan gibi abim var evelallah.
"Abi biz yakacak topla..."cümlemi devam ettiremeden abim sözümü kesip "Düşün önüme sizinle sonra hesaplaşacağız."demişti.
İşte şimdi korku çanlarını çalabiliriz geçmiş girsin şimdiden.
Ben ve Meriç düşmüştük abimin peşine aynı zamanda birbirimizi de cimcikleyip ittiriyorduk. Abim dalaştığımızı anlayınca "Siz! Ne yaptığınızı zannediyorsunuz?"diye sormuştu.
O sırada ben ve Meriç birbirimize bakmış ve aynı anda "Hiçç!"diye bağırmıştık.
Abim daha fazla sorgulamadan devam etmişti yürümeye uzun süre yürüdükten sonra kamp alanına varmıştık herkesin gözü üzerimizdeydi. Aylin yengem koşarak Meriç'e sarıldı nerde olduğumuzu sordu. Abime söylemeye çalıştığım şeyi yengeme söylemiştim.
"Biz yakacak topluyorduk meğer bayağı uzaklaşmışız kaybolduk."
"Şükür ki bir şeyiniz yok."
Yengem hâlâ endişeliydi öğrenciler de mal mal Aylin ve Meriç'e bakıyordu kardeş olduklarını öğrenecekler zaten bunca zaman öğrenmemeleri büyük bir olay. İnsanda akıl mantık olur bu ikisinin soyadı aynı hiç mi sorgulamadınız tırrekler.
Bizi izleyenlerin arasında Mehmet'i görmüştüm morali bozuk ve endişe içerisinde bize bakıyordu. Tepkileri bende şüphe uyandırıyordu eski Mehmet geri gelmiş gibiydi.
Benden öylece ayrılmıştı beni ne kadar yıpratığını, üzdüğünü bile bile ayrılmak istemişti şimdide garip garip konuşup suçu üzerime atıyordu.
Mehmet'le bakışmayı kesip kendi çadırıma geçtim bu sırada herkes de dağılmıştı. Acaba bize yemek vermeyecekler mi diye de düşünmeden edemiyordum. Açım la ben aç, aç!
Çadırdan çıkıp neler olduğuna baktım birinin beni kolumdan çekmesiyle küçük bir çığlık patlatmıştım.
Aniden çadırın arkasına çekip ağzımı kapatmıştı bunu yapanın Mehmet olduğunu görünce ağzım kapalı bir şekilde saymaya başladım.
"Bırak lan beni."
Sesim çıkmıyordu bile. Mehmet "Eğer çığlık atmazsan elimi çekeceğim."deyince onu başımla onayladım.
Mehmet elini çektiği gibi ordan uzaklaşmaya kalkıştım beni kolumdan tutmasıyla duraksadım.
"Nil dur."
"Ne var Mehmet ne var?"
"Sadece biraz konuşalım."
"Ne konuşacağız? Beni bir kez daha mı rencide etmeye kalkacaksın yoksa tekrardan kendine aşık edip bir kez daha mı ayrılacaksın? Hı? Ne yapacaksın söyle de ona göre konuşalım."
"Bunların hiçbiri olmayacak."
"Ne istiyorsun?"
"O çocuğu gerçekten seviyor musun?"
"Bu seni ne ilgilendirir?"
"İlgilendiriyor çünkü..."
"Çünkü?"
"Çünküsü yok."
"O zaman ilgilendirdiğini düşünmüyorum."
Yanından gidecekken bir soru sormuştu Mehmet.
"Beni sevmiyor musun?"
Olduğum yerde kalmıştım yavaş yavaş arkamı dönüp tek bir şey söyledim.
"Beni kendinden soğutmak için elinden geleni yaptın..."deyip duraksadım ardından yarım kalan cümlemi şu sözle tamamladım.
"Ve başardın da."
Mehmet biraz öfkeli biraz düşünceli duruyordu öylece konuşmaya başlamıştı.
"Benim başardığım bir şey yok aslında soruyu yanlış sordum."
Anlamsız gözlerle Mehmet'e baktım ne demek istiyordu onu bile anlayamamıştım. Mehmet devem etmişti konuşmaya.
"Beni hiç sevdin mi diye sormalıydım."
Sinirle suratına baktım Mehmet'in. Bunu bana nasıl sorabiliyor? Hiç mi tanımadı beni? Yoksa ayrıldığı için bir suçlu mu arıyordu?
"Eğer o zaman gözlerimin içine baksaydın seni sevip sevmediğimi anlardın."
Mehmet çaresizce olduğu yerde kalmıştı. Mehmet'in bu halleri beni şüpheye düşürmüştü. Bilmediğim şeyler var gibiydi. Ayrılığımızın sebebi ne Ece'ydi ne de başka bir kızdı yakında onunda kokusu çıkar. Onu orda bırakıp kamp ateşinin yandığı yere doğru yürüdüm tüm herkes burada toplanmıştı gitarlar çalınıp şarkılar söyleniyordu. Akdeniz akşamlarını söyleyen olsaydı yeminle ayakkabımı çıkartıp fırlatırdım neyseki öyle bir şey olmamıştı o yüzden ayakkabım da ayağımda kalmıştı.
İleride Meriç'i görünce yanına gittim omzuna vurup "Naber lan?"diye sormuştum.
Meriç sırıtarak "İyi senden?"demişti.
"İyi benden de ne olsun."
"İyi."
"İyi."
"Zıkkım."
"Meriç kapmışsın benden bir şeyler."
"Yanından kala kala sana benzedim pü ya."
"Ay bir de tükürüyor lan sen bana benzediğin için şükret."
"O değilde ben acıktım."
"Harbi ya ben de acıktım."
"Herhalde yemek vermeyecekler bize."
"Yok be abim bizi aç bırakmaz."
"Umarım."
"Umarım ne lan yok bir de bıraksın."
"Valla eniştem diye söyleyemiyorum öyle bir potansiyeli var."
"Höst lan abim hiç de öyle biri değil."
"Vay be gözlerim doldu abisini de korurmuş."
"Eheheh ne sandın kardeş dediğin böyle olmalı."
"Seni bizim eve transfer etmeliyiz."
"Sen de bu sırada bizim eve transfer olursun hı nasıl olur?"
"Eniştemle ömür geçirmek mi öğk."
İkimiz de kahkaha atmıştık. Yemek dağıtıldığını görünce birbirimize aç kurtlar gibi bakıp aynı anda yemeğin dağıtıldığı yere doğru koşmuştuk. İkimiz aynı anda gelince sıraya ilk ben gireceğim kavgası çıkmıştı. Onu ittirip yemeğe güzel bir bakış attım tam yemeği elime alacakken Meriç beni hızla itip bana verilen yemeğe konmuştu.
Sinirle ona bakıp pislik demiştim. Meriç dil çıkarıp kendine yer bulmuştu şimdi de zıkımlanıyordu hayvan.
Ben de yemeğimi aldıktan sonra Meriç'in yanına geçip oturdum ben oturunca Merve de gelip dibime oturmuştu. Bu kız yapışkan olabilir mi acaba?
Cevap vereyim; Tabii ki olabilir.
"Yemek mi yiyiyorsunuz?"
Yok ayakkabı kemiriyoruz amk
"Gördüğün gibi."deyince ben, Merve gülümseyip "Meriç ben Merve Nil'in en yakın arkadaşıyım."demişti.
Meriç yüzüme baktıktan sonra Merve'ye dönüp pis pis sırıttı ve "Ya! Nil senden hiç bahsetmemişti."diye yapıştırdı.
Bu söz karşısında tepkisiz kalmıştım Merve'nin de yüzü düşmüştü bana dönüp "Ya demek hiç bahsetmedi."diye tekrar etmişti Meriç'in sözünü. Meriçse inadına "Evet etmedi."diye geçirmişti.
O an ne diyim bilemedim aklıma gelen şeyi söyleyiverdim.
"Fırsatım olmadı ki söyleyeyim."
"Nee fırsatın mı olmadı? Gece gündüz konuşuyoruz fırsat senindi Nilcim."
Meriç sanki inadıma yapıyordu dişlerimi sıkıp "Meriçcim senin o dolu sohbetlerin bitmiyordu ya malum."diye yapıştırdım.
Merve "Size afiyet olsun."diyerek yanımızdan kalkıp gitmişti. Meriç bana yaklaşıp "Merve'ye söylediğin şeyi unuturum mu sandın?"deyince gizliden bir cimcik atmıştım Meriç ah diye bağırınca oh oldu demiştim.
Hayvan hiçbir boku da unutmuyor. Sanki Merve çok umrumda istediğini söyle hatta bana iyilik yaptın sağ ol Meriçcim.
İçimden konuşurken yemeğimi yemeye başladım hayvan gibi acıkmıştım ve önümdeki yemekleri hunharca tüketmiştim.
Yemekte pek bir şey yoktu cimri okul müdürümüz ancak bunları verdirtmiş.
Durun menüyü sayayımda hak verin.
Mercimek çorbası, salata, makarna.
Ivit sadece bu kadarcık he durun en önemli şeyi unuttum bir de ekmek var ha bir de su.
Meriç'le hem yemek yiyor hem de dalaşıyorduk bu hallerimiz beni güldürmüştü. Yemeği bitirdikten sonra plastik tabakaları atmak için çöpün olduğu tarafa gittik abim ve Aylin yengemi görünce Meriç'i kolundan tutarak onların yanına götürdüm. Maksat Aylin yengemin yanındayken abim yumuşasın ve bizim kaybolduğumuzu unutsun. Ah ne kadar zekiyim ben.
"Afiyet olsun abicim yengecim."diyerek giriş yapmıştım.
Aylin yengem gülümseyip "sağ ol canım gelin birlikte olsun."demişti.
Meriç "Biz az önce yedik siz yiyin."deyince. Abim, ben ve Meriç'e ters bakışlar atarak konuştu.
"Gözümün önünden sakın kaybolmayın yoksa bu sefer sizin için iyi olmaz."
"Enişte ne desen haklısın bir daha böyle bir şey olmayacak."
Meriç böyle söyleyince gözlerimi kısıp ona baktım. Bu çocuk yağcı olabilir mi?
"Siz çok iyi arkadaşsınız sanırım." Yengemin bu sözü söylemesi üzerine ben ve Meriç aynı anda "Evet öyleyiz."demiştik. Ahahaha yalandan sevgili olacak halimiz yok dimi ama?
"Sonra görüşürüz ablacım, eniştecim." Meriç böyle diyerek beni çekiştirerek götürmüştü peşinden gidip kafasını şişirmeye başladım.
"Bir şey diyim mi?"
"Deme!"
"Klavyedeki halimizi özledim şimdi yüz yüzeyiz rahat küfür bile edemiyorum."
"Sen ve rahat küfür edememek."
"Pardon? Klavye dışında ne zaman küfür ettiğimi gördün?"
"Arada ediyorsun farkında değilsin herhalde."
"Yav he he."
"Tamam şöyle yapalım şuradaki taşın üzerine oturup telefondan yazışalım."
"Ehehehe çok iyi fikri aferin lan."
Meriç koşarak kendi çadırına gitmişti. İyide neden gitti ki yoksa ordan mı yazacak?
Gösterdiği taşa oturmuştum Meriç elinde örtü yanıma koşarak geldi ikimizin üzerine atmasını beklemiştim ama onun çok farklı planları var gibiydi beni kaldırıp taşın üzerine sermişti. Bu çocuğun salak olup olmadığını anlayamadım yaptığı şey mantıklıydı ama bir o kadar da saçmaydı. İnsan getirir üzerimize atar öyle daha iyi ısınırız akıl var mantık var.
Serdiği yerden alıp oturmasını söyledim anlamsız gözlerle bana bakarken ben örtüyü ikimizin üzerine atmıştım.
Aniden gözlerimiz kesişmişti Meriç hızla kendini toparlayıp "Hadi başlayalım." dedi. Onu onaylayarak telefona girmiştim ve mesaj yazmaya başlamıştım.
Nil: Ehehehehe burdan garip oldu
Deli Komşum: O değilde burda şebeke var
Nil: Harbi he
Deli Komşum: ihtiyaç olduğunda şebeke olmaz ihtiyaç olmadığında olur
Deli Komşum: Böyle işin gelmişini geçmişini
Nil: Tamam lan abartma
Meriç'e baktığımda sırıtıyordu ben de sırıtmaya başladım ta ki o igrenç sesi duyana dek.
"Meriç acilen konuşmamız gerek."
Ben ve Meriç aynı anda başımızı kaldırdık Ece'yi görünce az önceki halimizden eser kalmamıştı. Meriç ayağa kalkınca ben öylece yerimde kalmıştım.
Korktuğum başıma mı geliyordu? İşte orası muammaydı en azından şimdilik...
Bölüm sonu...
Yeni bölüm bir aksilik çıkmazsa yarın gelecek sağlıkla kalın ❤