KABANATA 4
ELLE'S POV
NAKAUWI NA ako sa bahay ipinadala narin ni unggoy ang mga folder na kailangan kong pag-aralan.
Pumasok ako sa kwarto at inilagay lahat ng folder doon, maaga pa naman 5pm pa ng hapon eh.
Tinawagan ko muna ang landline sa ibaba tinatamad akong bumaba eh.
Sosyal sa pamamahay nato may butler? Butler ba tawag don ayt waiter pala-what ever basta yung nauutusan mong kumuha ng kakailanganin mo
"Hello po, pwedi niyo po ba akong dalhan ng pagkain at kape?" tanong ko.
"Ah oho maam sige ipapaakyat ko nalang po." sagot nung butler na sumagot sa tawag ko.
"Salamat ho." ibinaba ko na ito at saka nagbihis ng pambahay.
Isang cotton short at oversize shirt ang isinuot ko komportable kasi ako sa ganon.
Habang hinihintay ang pagkain naisip kong tawagan ang numero ng kaibigan ko memorize ko kasi ang numero niya
Matapos ang ilang ring sumagot ito.
"Hello this is Abegail Zeygan the owner of Zeygan's boutique how may i help you?" mabilis na bati niya
"Gail." tawag ko.
"Who is this?" tanong niya.
"Si Elle to, Rochelle." sabi ko.
"Elle?! bruha ka alam mo bang isang linggo na kitang hinanap at wala nading nagmomodel sa gawa ko! umuwi kana kaya!"
Wala daw eh ayaw mo ngang ipasukat sa akin yung wedding gown na gawa mo! Hmp! Buti pa si Cat!
"Ah-eh kasi....basta mahabang kwento, ikukwento ko nalang pag nagkita tayo." Sabi ko.
"Umuwi kana Elle umiiyak na si Levin dito!" sigaw nito sa kabilang linya.
"Kumusta si Levin?" tanong ko.
"Umiiyak nga diba? Alangan naman tatawa-tawa rito habang wala ka, parang tanga." Sarkastikong sabi nito.
"Tatawagan kita kong kailan ako makakauwi napaka komplekado kasi ng sitwasyon ko e." Sabi ko.
"Ay bahala ka sa buhay mo basta umuwi ka na dito bukas kung hindi hihingi na ako ng tulong sa mga pulis!" S
sabi nito at pinatay ang tawag.
"Kainis naman!" Sabi ko at napasabunot sa sariling buhok nakaka frustrate naman!
Anak ni ate Sabrina si Levin iniwan niya muna sa akin kasi nasa abroad siya at nagtatrabaho. yung tatay niya naman ewan ko saan nayon sana namatay na lang siya! Kainis!
Ewan ko pero ng maalala ko ulit ang pamangkin ko ay agad na nagsituluan ang luha ko.
Miss na miss ko na ang pamangkin ko. kailan ba kasi ako makakaalis dito.
Dahil narin siguro sa pagod at kakaiyak ko ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako.
KINABUKASAN....
KUEN'S POV
NAGBABASA AKO ng dyaryo habang iniinom ang kapeng itinimpla ni manang para sa akin.
Nakarinig ako ng yabag at paghila ng upuan, hindi doon ang atensyon ko kung hindi doon sa taong umupo.
Kahit naka make-up siya kitang-kita parin ang namumugto nitong mga mata at sumisinghot-singhot pa.
What the hell did she do yesterday? Don't tell me she's crying dahil sa pinapagawa ko?
She's so oa
Maganda naman siya kahit malaki eyebags niya, saka ang- damn Kuen what the hell are you thinking! Stop it, she's a woman, at dumidikit lang sila sayo pag may kailangan.
Inalis ko ang tingin ko sakanya saka tumikhim para kunin ang atensyon nito.
"Finish your food quick, we still have a lot of works to do." Sabi ko at saka itiniklop ang dyaryong hawak bago inayos ang tuxedo ko saka tumalikod at umakmang aalis na.
Narinig ko pa itong minumura ako kaya naman tumigil ako sa paglalakad at binalikan ito.
Natigil naman ito ng makita ako kaya may naisip akong gawin.
Lumapit ako sakanya habang siya naman ay napapahiga na sa upuan nito.
"A-anong g-gawin mo?" Nauutal na sabi nito.
I leaned closer to her and leave a little distance between our faces, i saw how her face turned red, she closed her eyes as if she's expecting something.
I smirk and return to my usual poker face. I can smell her minty breath, and those sexy red lips are tempting me to kiss them. Pinitik ko ang ilong niya saka lumayo na.
"Tsk..as if I'll kiss you." I whispered through her ear before walking backwards at tumayo ng tuwid.
Idinilat na nito ang mata at nakita ko ang pagkadismaya roon, uh huh? She really wants me to kiss her.
"You know what, don't use red lipstick. It's tempting me to kiss you."I said trying to be serious but it turns out to be a joke to her.
'Ah yes of course it's just a joke nothing more, nothing less.'
'What? I am just playing around, there's no need to be serious here.'
Tinalikuran ko na ito saka na nagsimulang maglakad papunta sa labas.
I even heard her calling me monkey.
What the hell? I am too handsome to be called like that.
Nang makalabas, agad akong sumakay sa sasakyan ko at saka iyon pinaharurot papuntang opisina.
Akmang lalabas na ako sa sasakyan ko ng biglang tumunog ang telephono ko.
"Who's this?" Deretsahang sabi tanong ko.
"Your wife is beautiful, isn't she?" hindi ko na kailangan pang tanongin.
"Don't you dare touch my wife Damon! Papatayin talaga kita!" sigaw ko sa kabilang linya.
"Well, She really look like a goddess, how about i'll kill her infront of you? That would be a very painful love story, a modern romeo and juliet eh?"With that he ended the call.
"Damn! Shit That guy! I will kill him! Papatayin ko talaga siya pag ginalaw niya si Rochelle."
I dialed Saffiro's number.
Hindi pa ito nakakasagot agad akong nagsalita.
"Secure my wife, wag na wag niyo siyang palalabasin ng Walang kasama." Sabi ko bago ibinaba ang linya.
I texted Damon's number.
'The battle is only between you and me Damon, wag mong idamay ang asawa ko rito.'
Nag vibrate ang phone ko at nakita ko ang reply nito.
Picture iyon ni Rochelle may nakatarak na kutsilyo sa ulo nito at nilagyan pa ng dugo na parang totoo.
Biglang tinambol ang puso ko.
Hindi ito maaari. Sumakay uli ako sa kotse ko at nagdrive pabalik sa dinaanan ko kanina, itinext ko uli si Saffiro at sinabing wag munang aalis nang wala ako.
Elle's life is in danger because of me, so i should be the one who's responsible for her safety.
Besides i'm her husband and it's my duty to serve and protect her no matter what.
Talking about duty huh? Husband material ka na niyan?
Iniliko ko ang sasakyan pabalik sa mansyon.
Damon's going to pay if he tries to harm her...i won't let him. I will definitely kill him bago niya pa magawa ang masamang binabalak niya.
**