-Unicode -
.
.
.
Vampire အဖြစ်ပြောင်းလဲပြီးနောက်
TaeHyung နဲ့ချစ်သူအဖြစ်နေခဲ့တယ်
TaeHyung မှာတော့ HoSeok Nuna
နဲ့ရည်းစားဖြစ်လို့ပျော်ရမလား
သူငယ်ချင်း ရဲ့အဖြစ်ကို ကြည့်ပြီး
ဝမ်းနည်းရမလား မသဲကွဲတဲ့အချိန်
ကုတင်ဘေးမှ ဒေါင့်ကြသောနေရာလေးတွင်
ဒူးပိုက်ပြီးစောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာ
"Omma.....minလေး... ကို..တစ်
ယောက်ထဲ...ထားခဲ့...တာလား...
အီးဟီး....ဟီး....Omma ကို
လွမ်းတယ်...ဟီးဟီး Omma လုပ်တဲ့
တော့ပူကီစားချင်တယ်...ဟင်..
မလုပ် ကျွေးဘူး...အီးဟီး မရဘူး
လုပ်ပေးရမယ်...."
ဟိုတလှည့်ရီတလှည့် နဲ့ပြောနဲ့တာ
ကြောင့် သူကို မြင်ရင် ရင်တွေပါနာ
ရတယ်
"Tae. .."
"Nuna!. ."
"ငိုနေပြန်ပြီလား.."
"Annyi... "
မျက်ရည်တွေသုတ်လိုက်ပြီး ပြောလိုက်သည်။
Tae ကတအားခံစားရမှာပေါ့ Jimin
ဟာသူရဲ့ညီမလိုတစ်မျိုး ဆုံးမလိုက်ဆူ
လိုက်နဲ့ အမလိုလဲ ကပ်ချွဲနေကြသူ
မဟုတ္လား
လို့ တွေးမိသည်။
"Nuna Minnieကို ထမင်းခွန့်လိုက်အုံးမယ်.."
"အင်း.."
Jiminက Hobiကိုသူ့အမေနဲ့ မှာနေတာ
ကြောင့် Hobiခွန့်ရင်စားတယ်
တခြားသူခွန့်ရင်မစားဘူး
သူ့ဟာသူက ဆော့နေတယ်
TaeHyung ကို အတွေ့မခံတာကြောင့်
TaeHyung က တံခါးအေပါက္က
မှန်လေးကနေအမြဲချောင်းနေရတယ်
ယခု Jimin ရဲ့ ဦးနှောက် ထဲမွာ 8နှစ်သမီးနဲ့ အခင်းဖြစ်ပြီး Jungkook
ပြေးသွားတာကိုပဲ ထပ်တလဲလဲပေါ်
နေတာကြောင့် တခါတေလ
Hobiကို အမေလိုမြင်ပြီး တခါတေလ
Jungkook ဆိုပြီး ပစ္စည်းတွေနဲ့ကောက်ပေါက်
တတ်သည်။
Hobiအခန်းထဲဝင်သွားတော့
Jiminဟာ နံရံကို မျက်နှာမူကာ
ရောင်စုံခဲတံတွေနဲ့ပုံတွေလျှောက်ဆွဲ
နေတာမို့
"Minလေးရေ.....ထမင်းစားမယ်.."
Jiminရဲ့ Omma ခေါ်သလို ပြောပြီး
ကျွေးရတယ် မဟုတ်ရင် အစာမဝင်
တော့ဆေးထိုးမရ ပဲ ပြန်ပြန်အန်တတ်
တာကြောင့်
"ဟင်.... Omma.. ဟင့် ဟင့်.. "
"minလေးဘာလို့ငိုတာလဲ...လာပါအုံး.."
"Min လေးကို မဆူနဲ့နော် Minလေးနောက် မဆွဲတော့ဘူးနော်
Minလေးကို ထားမသွားပါနဲ့ ဟင့်
ဟင့်.."
"အင်း...မထားပါဘူး..."
Jiminကို ဖက်ပြီး ကျောလေးကို
အသာပွတ်ပြီး မျက်ရည်တွေဖြင့်သာ
ပြောလာသည်။
Minnie ကို ဒီပုံနဲ့မြင်ရတာ သုံးလ
ကျော်ပြီး ဘာလိုလိုနဲ့ လေးလတောင်
ပြည့်တော့မယ် Minnieလေးပြန်
မကောင်းလာဘူး....
ကျောလေးကို ပွတ်ပေးရမှာ တင်းကျပ်စွာဖက်မိပြီး ငိုရှာသည်။
အသံမထွက် ကြိတ်ခါငိုရသည်။
"Omma... minလေး
အသက်ရှူကြပ်တယ်.."
"အော်...အင်းအင်း.. "
"Omma ငိုနေတာလား..ဟင့် ဘာလိုလဲ
...minလေးကြောင့်လား...appa
ကြောင့်လား..."
"ဘယ်သူ့မှကြောင့်မှမဟုတ်ပါဘူး..
လာ...ထမင်းစားမယ်နော်.."
မျက်ရည်တွေကို သုတ်လိုက်ပြီး
အလှဆုံးပြုံးကာ ထမင်းခွန့်ပေးသည်။
ထမင်းစားသောက်ပြီးရှုပ်နေတဲ့ ဆံပင်
တွေ ဖီးလိမ်းပေးကာ အပြင်သို့ထွက်
လာသည်။
"Taeမ ပြန်သေးဘူးလား.."
"အင်း...ကျွန်တော်စောင့်မယ်
Nunaပြန်တော့.."
"ဘယ်ဖြစ်မလဲ မနေ့ကလည်း မအိပ်
ရေသးဘူးမွတ္လား... လူလည်း
ပန်ဒါဝက်ဝံဖြစ်နေပြီ အစားလေး
ဘာလေးလဲစားအုံး သွားအိမ်ပြန်
အိပ်လိုက်..."
"ရတယ်"
"KimTaeHyung... နင်ဒီလုပ်နေရင်
Minnie သက္သာမလာပဲ နင်ပါရူးသွား
နိုင်တယ် သိရဲ့လား.."
ဒေါသဖြစ်ကာအော်ပြောလိုက်သည်။
နံရံကို မွီကာ ဒူးထောင်ပြီး ထိုင်နေတဲ့
သူမှာတော့ ခေါင်းကြီး ငိုက္ဆိုက္က်
ကာ ညိုမဲနေတဲ့မျက်ခမ်းဆက်များ
မွာ မျပ်ရည်များ တွဲခိုနေတော့သည်။
=====================
"Jungkook... သား...လိမ္မာပါတယ်
ဒီသွေးအိတ်လေးတော့ကုန်အောင်
သောက်လိုက်ပါ...မဟုတ်ရင်သား
သေရင် Omma ပါလိုက်သေမှာနော်.."
မျက်တွင်းဟောက်ပတ်နဲ့ အသားတွေ
က ဖြူစွတ်စွတ် ခြောက်ကပ်ကပ်နဲ့
လူလည်း အရိုးမျှသာရှိတော့တာမို့
မိခင်ဖြစ်သူက အစားအတင်း
တိုက်လည်း အသံမပြု မျက်နှာသေနဲ့
သာ
"သား... omma ပြောတာကြားလား
သားရယ်....သားဒီလိုလုပ်နေရင်
Ommaရင်ကွဲလို့သေရချည်ရဲ့..."
မျက်ရည်စမ်းစမ်းနဲ့ပြောလည်း
မျက်နှာသေဖြင့်သာရှိနေပြန်တယ်
ထိုအချိန် NamJoon ဝင်လာပြီး
"ငယ်...ထား...ပြောလည်း ရတာမွ
မဟုတ္တာ...ဆေးပဲသွင်းပေးရတာ
ပေါ့.."
"အင်း"
ဆို၍အခန်းထဲမှာ ပြေးထွက်သွားသည်။
NamJoon ဆေးတွေဘာတွေသွင်းပြီး
"သား...Minnieကြောင့်အခုလိုဖြစ်နေတာဆို Daddyသိတယ်...ငါ့သား
ဒီနေ နေရင် Minnie သိသွားကြည့်
သူပိုပြီး စိတ်မကောင်း ဖြစ်မှာပေါ့.."
Minnieဆိုတဲ့ အသံကြားတော့
မျက်နှာသေမှာ NamJoon ကို
မျက်ရည်တွေဝိုင်းကာ ကြည့်
လာသည်။
"Daddyပြောတာမယုံရင်ဆက်လုပ်
Minnieရဲ့ဈာပန သတင်းပဲကြား
ရလိမ့်မယ်.."
ချော့တလှည့်ခြောက်တလှည့်ပြော
ရသည်။
"ပေး"
ထိုအခါမှသွေးအိတ်တောင်းကာ
သောက်လာသည်။
Vampire တွေ သွေးမသောက်ပဲ
နှစ်ရက်လောက်နေတာနဲ့ အရိုးသာသာ
ပဲကျန်တတ်သည်။
အရင်နေ့တွေကလည်း အခုလို ချော့
တလှည့်ခြောက်တလှည့်နဲ့တိုက်
ရသည်။
သို့သော် တစ်ရက်တည်း
သူဒီလိုလုပ်တိုင်း Minnie ပြန်မလာ
ဘူးဆိုပြီး ညဘက်ကြီး ထြက္သြားကာ
လူတွေလိုက်သတ်လို့ Yoongiနဲ့NamJoon မွာ ချုပ်ပြီး
ပြန်ခေါ်လာရသည်။
ထိုနေ့ကဆို အတော်ဒုက္ခရောက်ခဲ့ရသည်။
Jungkook ဘယ်သွားမှန်းမသိ
လိုက်ရှာတော့ Minnieတတ်ခဲ့တဲ့
ဆေးရုံ ခေါင်မိုးထက်တွင် အလောင်း
တချို့နှင့်အတူ ရှိနေခဲ့သည်။
ထိုကဲ့သော အဖြစ်အပျက်သာ
ရဲတွေသိသွားရင် Jungkook ကိုနေပြ
သတ်မှာ ရဲတွေထက်အရင် Yoongi
တို့အရင် လက်ဦးသွားတာကြောင့်
ရဲလက်မှလွှတ်ခဲ့ရသည်။
Stellaကေတာ့ Minnie မိဘတွေဆုံးသည့်နေ့မှ စပြီး
SeokJin အိမ်ပေါ်က မောင်းထုတ်
လိုက်တာကြောင့် ကြက်ပျောက်ငှက်
ပျောက်နေခဲ့တာ သုံးလကှောရှှိခဲ့ှပှိီ။
========================
"Minnie.. ထမင်းစားမယ်.."
သုံးလကျော် မနည်းလေ့ကျင့်ထား
သော်လည်း နှစ်နဲ့ချီ ခေါ်လာတဲ့
Minnieကိုတော့နှုတ်ဖျားမှ ထွက်
ထွက်သွားတတ်သည်။
"Jungkook! ?..အား......မလာနဲ့
ငါ့အနားမလာနဲ့...နင့်ကြောင့်... ငါမိဘေတြေသရတာ....မလာနဲ့...
အား......"
ဒုန်း
ဝုန်း
ခလွမ်
ပစ္စည်းတွေတစ်ခုပြီး တစ္ခု ပေါက်ခွဲ
ပစ်ပေါက်နေတာမို့ Hobi အခန်း
အပြင်ကို အျမန္ထြက္ကာ
ဆရာဝန်ပြေးခေါ်ရသည်။
"ငါကလည်းမေ့တာ....ဒီပါးစပ်
အင်အင် "
ကိုယ်ပါးစပ်ကို ပြန်ရိုက်ပြီး
"Minnie လို့အသံကြားတိုင်းဒီလို
ဖြစ်တာ ဒီဦးနှောက်ကြီးက မေ့စမ်း
မေ့စမ်း.."
ကိုယ်ခေါင်းကို ထုပြီး ဆရာဝန်
တွေဝိုင်းချုပ်ကာဆေးထိုးနေတဲ့
Jiminကို အခန်းအပြင်မှ ကြည့်
ရသည်။
"ဖယ်...ငါ့ကိူမထိ...ငါသူ့ကိုသတ်
မွာ...နင့်ကြောင့် အား...ဟား..ဟား
နင့်ကြောင့်...နင်သေရမယ် နင်သေ
ရမယ်.."
"ဆေးပေး."
"Nae"
"ဟား..ဟား..ဖယ်စမ်း...ဖယ်....."
ဆေးထိုးပြီး ငြိမ်ကျသွားတဲ့
အထိ အပေါ်မှတတ်ဖိထားရသည်။
ငြိမ်သွားတဲ့ လက်နှစ်ဖက် ယှက်
လျက်ချုပ်ထားတဲ့ အကျီကို
Nurse တွေမှာလှဲပေးလိုက်သည်။
လှဲပေးပြီး ဆရာဝန်မှာ နှလုံးခုန်နှုန်းတွေဘာတွေတိုင်းကြည့်
ပြီး Hobiကို ခေါင်းညိမ့် ပြကာ
ထွက်သွားသည်။
TaeHyung အိမ်ပြန် ရေမိုးချိုးပြီး
မုန့်တွေနဲ့ပြန်လာသည်။
"Nuna ဘာဖြစ်လို့လဲ "
"ဟင်...ငါ..ငါမှားပြီး Minnieလို့ခေါ်
မိတာ"
"အခုရော."
ဆိုပြီး အခန်း မုန်လေးမှသွားပြေးကြည့်လိုက်ပြီး
ကုတင်ပေါ်တွင် အချုပ်ခံရင်း အိပ်
ပျော်နေတဲ့သူငယ်ချင်းကိုမြင်မှ
"Nunaဘာဖြစ်သွားသေးလဲ.."
"ငါမျဖစ္ဘူး...Minnie ar minလေး
ကို သနားလို့.."
"သက္သြားမွာပါ...သူက စိတ်မာပါ
တယ်...တခုခု ကြောင့် ပြန်ကောင်း
လာမွာပါ... ကျွန်တော်ယုံတယ်.."
မှန်တံခါးပေါက်လေးမှကြည့်ကာ
ပြောလာသည်။
Jimin နိုးလာတော့ ဘာမွမသိတဲ့
ကလေးလေးကို အမေပဲတတပြီး
ငိုတော့သည်။
"Minလေး..ဘာဖြစ်လို့လဲ.. "
Hobiမွ အပြေးအလွှားသွားကာ
မေးလိုက်သည်။
"Omma minလေးကို ကြည့်ပါအုံး
ဘယ္လို အင်ကျီကြီးလဲ မတိဘူး
ဝတ်ချင်ဘူး လှဲပေးပါ.."
"အော် အင်းအင်း.. Omma လှဲပေးမယ်နော်..ထမင်းလေး
စားလိုက် ထမင်းကုန်ရင် လဲပေးမယ်
နော်.."
"ဟင့်အင်း ခုလဲပေး"
"လိမ္မာပါတယ် minလေးက ဆိုးတဲ့
ကလေးလေးလား...လိမ္မာတဲ့ကလေးလေးလား.."
"လိမ္မာတဲ့ကလေး"
အပြစ်ကင်းတဲ့ကလေးပုံလေးလို မြင်
ရတာ သောင်းကျန်း နေတဲ့ပုံထက်ဆိုင်
ကြည့်လို့ကောင်းပါတယ် သို့သော်
အရင်လိုပြန်နေစေချင််တယ်
လိုတွေးပြီး
"ဒါဆို...ထမင်းစားလိုက်နော်.."
"Nae"
ထမင်းစားပွဲဝိုင်းလေး မလာပြီး
ကုတင်ပေါ်တွင်တင်လိုက်ချိန်
"အွတ်အွတ် ဝေါ့.."
"Minnie!"
အမြန်ပါးစပ်ကို ပြန်ရိုက်ပြီး
"Minလေး...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ.."
"ဟို ...အဟွတ် ဝေါ့"
Jiminကို ခဏထားကာ TaeHyung ကို Nurse တွေဆီက ဝတ်စုံ တစ်စုံ
တောင်းခိုင်းပြီး ဆရာဝန်ခေါ်ခိုင်း လိုက်သည်။
"Minni minလေး...လာ.."
ကုတင်ပေါ်မှ ခုံကိုဖယ္ကာ
ရေချိုးခန်းထဲခေါ်သွားပြီး
ကိုယ်လက်သန့်စင်ပေးနေချိန်
Nurse တွေမှ အိပ်ရာခင်းတွေလှဲပေး
သည်။
ကိုယ်လက်သန့်စင်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်
ကလေးတစ်ယောက်လို မွှေးမွှေးကြိုင်ကြိုင်ဖြင့် ဆံပင်လေးနှစ်ဖက်ခွဲစီးပြီး ထိုင်နေ
သည်။
ဆရာဝန်တွေရောက်ပြီး jiminကို
ဟိုစမ်းဒီစမ်းဖြင့်စမ်းကာ အားလုံးက
တအံ ့တသြနဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာ
တစ်ယောက်ကြည့်ပြီး တပြုံးပြုံးနဲ့
ဖြစ်နေတာကို Hobiနဲ့ Taeနဲ့က
ကြည့်ကာ ရင်တမမ နဲ့သတင်းကို
စောင့်နေရသည်။
ဆရာဝန်တွေထက်လာတော့
Hobi သက်ပြင်း တိုးတိုးခ်ကာ
ရင်လတ်ကိုဖိပြီး နားထောင်နေရသည်။
"ဟို လူနာရဲ့အမျိုးသားလား."
TaeHyung ကို ကြည့်ပြီး မေး
တော့ hobiနည်းနည်း မျက်နှာပျက်သွားသည်။
TaeHyung ကတော့အလျင်အမြန်
ခြေကာလက်ကာဖြင့်
"မဟုတ်ပါဘူး သူ့မောင်ပါ.."
"အော်..ဒါဆိုကျွန်တော် လူနာ
အတွက်ပဲပြောပါတော့မယ်.."
""Nae""
သံပြိုင်ထွက်လာကြသည်။
"လူနာမွာ ကိုယ်ဝန်ရှိပြီ"
""Nae? ""
သံပြိုင်ဖြင့် တအံ ့တျသ တစ်ယောက်
မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်လိုက်
Jiminရှိရာကုတင်ကို ကြည့်လိုက်
နဲ့ ဘာပြောရမှန်းမသိ စက္ကန့်ပိုင်းမျှငြိမ်
သက်သွားကြသည်။
"အခုဆို ကေလးက ၂လကျော်ပြီ
အရင်က အန်တယ်ဆိုကတည်းက
ကျွန်တော်တို့စစ်ခဲ့သင့်တာ..အခုမွ
မသင်ကာလို့ စစ်ကြည့်တာ...မှန်နေတာပဲ.."
"Nae. .ဟို ဒါကဝမ်းသာစရာမှ မဟုတ္တာ.."
"ဟား....သိပ်ဝမ်းသားစရာပေါ့...
ယောက်ျား ရူးရင်ကုရခက်တယ်
မိန်းမရူးရင်ကုရလွယ်တယ်ဗျာ့
အမျိုးသမီး တွေက ကိုယ်ဝန်ဆောင်ရင် သွေးလှဲတတ်တယ်
ကလေးမွေးပြီး ရင်ပုံမှန်အတိုင်း ပြန်
ဖြစ်ဖို့က သူ့အပေါ်မှာ မူတည်တယ်..
ဒါကြောင့်လည်း တစ်သားမွေးတစ်
သွေးလှရှိတာပေါ့ ဗ်ာ..."
"ဒါဆို...Minnie😶 minလေးက"
"ဟား...ဝမ်းသာလိုက်တာဗျာ...
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်... "
TaeHyung ဆရာဝန်ကြီး လက္ကို
ကိုင်ကာ ဦးညွှတ်ညွှတ်ပြီး ပြောလာတာသည်။
"ရပါတယ္ဗ်ာ.."
ဆရာဝန် ထွက်သွားချိန် မုန္တံခါးကို
ချောင်းပြီး စဉ်းစားမိတယ်
ဒါဆိုဒါ....Jungkook ကိုယ်ဝန်ပေါ့
Jungkook သိရင် သိပ်ပျော်သွားမှာပဲ
ကိုယ်တောင် ဦးလေးဖြစ်ပြီဆိုပျော်ရင်ယသူဆို အဖေဖြစ်ပြီဆိုပြီး
ဟုတ်တယ်ငါပြောရမယ်
"Tae. .."
"ဟင်..."
"ခေါ်နေတာကြာလှနေပြီး...
တပြုံးပြုံးနဲ့ သူကကလေးအဖေကြနေတာပဲ.."
"Nunaကလည်း...minnieပြန်ကောင်းလို့ဝမ်းသာနေတာကို မဟုတ်မဟက်
တွေပြောနေပြီ.."
"ဘာဖြစ်လဲ... ဒါနဲ့ minလေး ကိုယ်ဝန်က..."
"အင်း.."
"ဘာအင်းလဲ.."
"Nuna ထင်သလိုပဲ.."
"Jungkook! "
"Shhhh တိုးတိုး.ဟိုက ကြားသွားပြီး ထသောင်းကျန်းနေမယ်."
"အင်း😷"
ထိုအချိန် နံရံတဖက်မှာ သန့်ရှင်း
သမားအယောင်ဆောင်လူတစ်ယောက်
မွ ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
======================
Canada ရောက်နေသော်လည်း
လူလွှတ်ပြီး jiminအကြောင်း စုံစမ်း
ခိုင်းနေတာမို့ အကုန်သိရသည်။
ကိုကိုအကြောင်းကြားရတာ
စိတ်မကောင်းပါဘူး ဒါပင်မဲ့
အသက်ပြင်းတဲ့သူကတော့မသေ
သေးဘူး...ဘာလိုမ်ား သြား
မသတ်ကြသေးတာလဲမသိဘူး
ဖုန်းတစ္ခု ဝင်လာသည်။
"ပြော.."
"ဘာ!!? "
"အေးအေး စောင့်ကြည့်ထား.. "
ဖုန်းချလိုက်ပြီး
"ဒါဆို...ကိုကိုနဲ့....အား....
အရူးမ....ငါတောင် မတို့မထိဘူးတဲ့
သူကိုကျူးလွန်တာများသွားပြီ...."
တစ်ယောက်ထဲအရူးလို ရေရွတ်နေသည်။
ကျေးဇူးတင်ပါတယ် 🌻
Next part, next day
-Zawgyi -
.
.
.
Vampire အျဖစ္ေျပာင္းလဲၿပီးေနာက္
TaeHyung နဲ႕ခ်စ္သူအျဖစ္ေနခဲ့တယ္
TaeHyung မွာေတာ့ HoSeok Nuna
နဲ႕ရည္းစားျဖစ္လို႔ေပ်ာ္ရမလား
သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး
ဝမ္းနည္းရမလား မသဲကြဲတဲ့အခ်ိန္
ကုတင္ေဘးမွ ေဒါင့္ၾကေသာေနရာေလးတြင္
ဒူးပိုက္ၿပီးေစာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာ
"Omma.....minေလး... ကို..တစ္
ေယာက္ထဲ...ထားခဲ့...တာလား...
အီးဟီး....ဟီး....Omma ကို
လြမ္းတယ္...ဟီးဟီး Omma လုပ္တဲ့
ေတာ့ပူကီစားခ်င္တယ္...ဟင္..
မလုပ္ ေကြၽးဘူး...အီးဟီး မရဘူး
လုပ္ေပးရမယ္...."
ဟိုတလွည့္ရီတလွည့္ နဲ႕ေျပာနဲ႕တာ
ေၾကာင့္ သူကို ျမင္ရင္ ရင္ေတြပါနာ
ရတယ္
"Tae. .."
"Nuna!. ."
"ငိုေနျပန္ၿပီလား.."
"Annyi... "
မ်က္ရည္ေတြသုတ္လိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္။
Tae ကတအားခံစားရမွာေပါ့ Jimin
ဟာသူရဲ႕ညီမလိုတစ္မ်ိဳး ဆုံးမလိုက္ဆူ
လိုက္နဲ႕ အမလိုလဲ ကပ္ခြၽဲေနၾကသူ
မဟုတႅား
လို႔ ေတြးမိသည္။
"Nuna Minnieကို ထမင္းခြန႔္လိုက္အုံးမယ္.."
"အင္း.."
Jiminက Hobiကိုသူ႕အေမနဲ႕ မွာေနတာ
ေၾကာင့္ Hobiခြန႔္ရင္စားတယ္
တျခားသူခြန႔္ရင္မစားဘူး
သူ႕ဟာသူက ေဆာ့ေနတယ္
TaeHyung ကို အေတြ႕မခံတာေၾကာင့္
TaeHyung က တံခါးေအပါကၠ
မွန္ေလးကေနအၿမဲေခ်ာင္းေနရတယ္
ယခု Jimin ရဲ႕ ဦးႏွောက္ ထဲမြာ 8ႏွစ္သမီးနဲ႕ အခင္းျဖစ္ၿပီး Jungkook
ေျပးသြားတာကိုပဲ ထပ္တလဲလဲေပၚ
ေနတာေၾကာင့္ တခါေတလ
Hobiကို အေမလိုျမင္ၿပီး တခါေတလ
Jungkook ဆိုၿပီး ပစၥည္းေတြနဲ႕ေကာက္ေပါက္
တတ္သည္။
Hobiအခန္းထဲဝင္သြားေတာ့
Jiminဟာ နံရံကို မ်က္ႏွာမူကာ
ေရာင္စုံခဲတံေတြနဲ႕ပုံေတြေလွ်ာက္ဆြဲ
ေနတာမို႔
"Minေလးေရ.....ထမင္းစားမယ္.."
Jiminရဲ႕ Omma ေခၚသလို ေျပာၿပီး
ေကြၽးရတယ္ မဟုတ္ရင္ အစာမဝင္
ေတာ့ေဆးထိုးမရ ပဲ ျပန္ျပန္အန္တတ္
တာေၾကာင့္
"ဟင္.... Omma.. ဟင့္ ဟင့္.. "
"minေလးဘာလို႔ငိုတာလဲ...လာပါအုံး.."
"Min ေလးကို မဆူနဲ႕ေနာ္ Minေလးေနာက္ မဆြဲေတာ့ဘူးေနာ္
Minေလးကို ထားမသြားပါနဲ႕ ဟင့္
ဟင့္.."
"အင္း...မထားပါဘူး..."
Jiminကို ဖက္ၿပီး ေက်ာေလးကို
အသာပြတ္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြျဖင့္သာ
ေျပာလာသည္။
Minnie ကို ဒီပုံနဲ႕ျမင္ရတာ သုံးလ
ေက်ာ္ၿပီး ဘာလိုလိုနဲ႕ ေလးလေတာင္
ျပည့္ေတာ့မယ္ Minnieေလးျပန္
မေကာင္းလာဘူး....
ေက်ာေလးကို ပြတ္ေပးရမွာ တင္းက်ပ္စြာဖက္မိၿပီး ငိုရွာသည္။
အသံမထြက္ ႀကိတ္ခါငိုရသည္။
"Omma... minေလး
အသက္ရႉၾကပ္တယ္.."
"ေအာ္...အင္းအင္း.. "
"Omma ငိုေနတာလား..ဟင့္ ဘာလိုလဲ
...minေလးေၾကာင့္လား...appa
ေၾကာင့္လား..."
"ဘယ္သူ႕မွေၾကာင့္မွမဟုတ္ပါဘူး..
လာ...ထမင္းစားမယ္ေနာ္.."
မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္လိုက္ၿပီး
အလွဆုံးၿပဳံးကာ ထမင္းခြန႔္ေပးသည္။
ထမင္းစားေသာက္ၿပီးရႈပ္ေနတဲ့ ဆံပင္
ေတြ ဖီးလိမ္းေပးကာ အျပင္သို႔ထြက္
လာသည္။
"Taeမ ျပန္ေသးဘူးလား.."
"အင္း...ကြၽန္ေတာ္ေစာင့္မယ္
Nunaျပန္ေတာ့.."
"ဘယ္ျဖစ္မလဲ မေန႕ကလည္း မအိပ္
ေရသးဘူးမြတႅား... လူလည္း
ပန္ဒါဝက္ဝံျဖစ္ေနၿပီ အစားေလး
ဘာေလးလဲစားအုံး သြားအိမ္ျပန္
အိပ္လိုက္..."
"ရတယ္"
"KimTaeHyung... နင္ဒီလုပ္ေနရင္
Minnie သက္သာမလာပဲ နင္ပါ႐ူးသြား
နိုင္တယ္ သိရဲ႕လား.."
ေဒါသျဖစ္ကာေအာ္ေျပာလိုက္သည္။
နံရံကို မြီကာ ဒူးေထာင္ၿပီး ထိုင္ေနတဲ့
သူမွာေတာ့ ေခါင္းႀကီး ငိုက္ဆိုကၠ္
ကာ ညိုမဲေနတဲ့မ်က္ခမ္းဆက္မ်ား
မြာ မ်ပ္ရည္မ်ား တြဲခိုေနေတာ့သည္။
=====================
"Jungkook... သား...လိမၼာပါတယ္
ဒီေသြးအိတ္ေလးေတာ့ကုန္ေအာင္
ေသာက္လိုက္ပါ...မဟုတ္ရင္သား
ေသရင္ Omma ပါလိုက္ေသမွာေနာ္.."
မ်က္တြင္းေဟာက္ပတ္နဲ႕ အသားေတြ
က ျဖဴစြတ္စြတ္ ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႕
လူလည္း အရိုးမွ်သာရွိေတာ့တာမို႔
မိခင္ျဖစ္သူက အစားအတင္း
တိုက္လည္း အသံမျပဳ မ်က္ႏွာေသနဲ႕
သာ
"သား... omma ေျပာတာၾကားလား
သားရယ္....သားဒီလိုလုပ္ေနရင္
Ommaရင္ကြဲလို႔ေသရခ်ည္ရဲ႕..."
မ်က္ရည္စမ္းစမ္းနဲ႕ေျပာလည္း
မ်က္ႏွာေသျဖင့္သာရွိေနျပန္တယ္
ထိုအခ်ိန္ NamJoon ဝင္လာၿပီး
"ငယ္...ထား...ေျပာလည္း ရတာမြ
မဟုတၱာ...ေဆးပဲသြင္းေပးရတာ
ေပါ့.."
"အင္း"
ဆို၍အခန္းထဲမွာ ေျပးထြက္သြားသည္။
NamJoon ေဆးေတြဘာေတြသြင္းၿပီး
"သား...Minnieေၾကာင့္အခုလိုျဖစ္ေနတာဆို Daddyသိတယ္...ငါ့သား
ဒီေန ေနရင္ Minnie သိသြားၾကည့္
သူပိုၿပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မွာေပါ့.."
Minnieဆိုတဲ့ အသံၾကားေတာ့
မ်က္ႏွာေသမွာ NamJoon ကို
မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းကာ ၾကည့္
လာသည္။
"Daddyေျပာတာမယုံရင္ဆက္လုပ္
Minnieရဲ႕ဈာပန သတင္းပဲၾကား
ရလိမ့္မယ္.."
ေခ်ာ့တလွည့္ေျခာက္တလွည့္ေျပာ
ရသည္။
"ေပး"
ထိုအခါမွေသြးအိတ္ေတာင္းကာ
ေသာက္လာသည္။
Vampire ေတြ ေသြးမေသာက္ပဲ
ႏွစ္ရက္ေလာက္ေနတာနဲ႕ အရိုးသာသာ
ပဲက်န္တတ္သည္။
အရင္ေန႕ေတြကလည္း အခုလို ေခ်ာ့
တလွည့္ေျခာက္တလွည့္နဲ႕တိုက္
ရသည္။
သို႔ေသာ္ တစ္ရက္တည္း
သူဒီလိုလုပ္တိုင္း Minnie ျပန္မလာ
ဘူးဆိုၿပီး ညဘက္ႀကီး ၾထက္ၾသားကာ
လူေတြလိုက္သတ္လို႔ Yoongiနဲ႕NamJoon မြာ ခ်ဳပ္ၿပီး
ျပန္ေခၚလာရသည္။
ထိုေန႕ကဆို အေတာ္ဒုကၡေရာက္ခဲ့ရသည္။
Jungkook ဘယ္သြားမွန္းမသိ
လိုက္ရွာေတာ့ Minnieတတ္ခဲ့တဲ့
ေဆး႐ုံ ေခါင္မိုးထက္တြင္ အေလာင္း
တခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ရွိေနခဲ့သည္။
ထိုကဲ့ေသာ အျဖစ္အပ်က္သာ
ရဲေတြသိသြားရင္ Jungkook ကိုေနျပ
သတ္မွာ ရဲေတြထက္အရင္ Yoongi
တို႔အရင္ လက္ဦးသြားတာေၾကာင့္
ရဲလက္မွလႊတ္ခဲ့ရသည္။
Stellaေကတာ့ Minnie မိဘေတြဆုံးသည့္ေန႕မွ စၿပီး
SeokJin အိမ္ေပၚက ေမာင္းထုတ္
လိုက္တာေၾကာင့္ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္
ေပ်ာက္ေနခဲ့တာ သုံးလကှောရှှိခဲ့ှပှိီ။
========================
"Minnie.. ထမင္းစားမယ္.."
သုံးလေက်ာ္ မနည္းေလ့က်င့္ထား
ေသာ္လည္း ႏွစ္နဲ႕ခ်ီ ေခၚလာတဲ့
Minnieကိုေတာ့ႏႈတ္ဖ်ားမွ ထြက္
ထြက္သြားတတ္သည္။
"Jungkook! ?..အား......မလာနဲ႕
ငါ့အနားမလာနဲ႕...နင့္ေၾကာင့္... ငါမိေဘေၾတသရတာ....မလာနဲ႕...
အား......"
ဒုန္း
ဝုန္း
ခလြမ္
ပစၥည္းေတြတစ္ခုၿပီး တစၡဳ ေပါက္ခြဲ
ပစ္ေပါက္ေနတာမို႔ Hobi အခန္း
အျပင္ကို အ်မႏၳၾကၠာ
ဆရာဝန္ေျပးေခၚရသည္။
"ငါကလည္းေမ့တာ....ဒီပါးစပ္
အင္အင္ "
ကိုယ္ပါးစပ္ကို ျပန္ရိုက္ၿပီး
"Minnie လို႔အသံၾကားတိုင္းဒီလို
ျဖစ္တာ ဒီဦးႏွောက္ႀကီးက ေမ့စမ္း
ေမ့စမ္း.."
ကိုယ္ေခါင္းကို ထုၿပီး ဆရာဝန္
ေတြဝိုင္းခ်ဳပ္ကာေဆးထိုးေနတဲ့
Jiminကို အခန္းအျပင္မွ ၾကည့္
ရသည္။
"ဖယ္...ငါ့ကိူမထိ...ငါသူ႕ကိုသတ္
မြာ...နင့္ေၾကာင့္ အား...ဟား..ဟား
နင့္ေၾကာင့္...နင္ေသရမယ္ နင္ေသ
ရမယ္.."
"ေဆးေပး."
"Nae"
"ဟား..ဟား..ဖယ္စမ္း...ဖယ္....."
ေဆးထိုးၿပီး ၿငိမ္က်သြားတဲ့
အထိ အေပၚမွတတ္ဖိထားရသည္။
ၿငိမ္သြားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ ယွက္
လ်က္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ အက်ီကို
Nurse ေတြမွာလွဲေပးလိုက္သည္။
လွဲေပးၿပီး ဆရာဝန္မွာ ႏွလုံးခုန္ႏႈန္းေတြဘာေတြတိုင္းၾကည့္
ၿပီး Hobiကို ေခါင္းညိမ့္ ျပကာ
ထြက္သြားသည္။
TaeHyung အိမ္ျပန္ ေရမိုးခ်ိဳးၿပီး
မုန႔္ေတြနဲ႕ျပန္လာသည္။
"Nuna ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
"ဟင္...ငါ..ငါမွားၿပီး Minnieလို႔ေခၚ
မိတာ"
"အခုေရာ."
ဆိုၿပီး အခန္း မုန္ေလးမွသြားေျပးၾကည့္လိုက္ၿပီး
ကုတင္ေပၚတြင္ အခ်ဳပ္ခံရင္း အိပ္
ေပ်ာ္ေနတဲ့သူငယ္ခ်င္းကိုျမင္မွ
"Nunaဘာျဖစ္သြားေသးလဲ.."
"ငါမ်ဖစၻဴး...Minnie ar minေလး
ကို သနားလို႔.."
"သက္ၾသားမြာပါ...သူက စိတ္မာပါ
တယ္...တခုခု ေၾကာင့္ ျပန္ေကာင္း
လာမြာပါ... ကြၽန္ေတာ္ယုံတယ္.."
မွန္တံခါးေပါက္ေလးမွၾကည့္ကာ
ေျပာလာသည္။
Jimin နိုးလာေတာ့ ဘာမြမသိတဲ့
ကေလးေလးကို အေမပဲတတၿပီး
ငိုေတာ့သည္။
"Minေလး..ဘာျဖစ္လို႔လဲ.. "
Hobiမြ အေျပးအလႊားသြားကာ
ေမးလိုက္သည္။
"Omma minေလးကို ၾကည့္ပါအုံး
ဘယႅို အင္က်ီႀကီးလဲ မတိဘူး
ဝတ္ခ်င္ဘူး လွဲေပးပါ.."
"ေအာ္ အင္းအင္း.. Omma လွဲေပးမယ္ေနာ္..ထမင္းေလး
စားလိုက္ ထမင္းကုန္ရင္ လဲေပးမယ္
ေနာ္.."
"ဟင့္အင္း ခုလဲေပး"
"လိမၼာပါတယ္ minေလးက ဆိုးတဲ့
ကေလးေလးလား...လိမၼာတဲ့ကေလးေလးလား.."
"လိမၼာတဲ့ကေလး"
အျပစ္ကင္းတဲ့ကေလးပုံေလးလို ျမင္
ရတာ ေသာင္းက်န္း ေနတဲ့ပုံထက္ဆိုင္
ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္ သို႔ေသာ္
အရင္လိုျပန္ေနေစခ်င္္တယ္
လိုေတြးၿပီး
"ဒါဆို...ထမင္းစားလိုက္ေနာ္.."
"Nae"
ထမင္းစားပြဲဝိုင္းေလး မလာၿပီး
ကုတင္ေပၚတြင္တင္လိုက္ခ်ိန္
"အြတ္အြတ္ ေဝါ့.."
"Minnie!"
အျမန္ပါးစပ္ကို ျပန္ရိုက္ၿပီး
"Minေလး...ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ.."
"ဟို ...အဟြတ္ ေဝါ့"
Jiminကို ခဏထားကာ TaeHyung ကို Nurse ေတြဆီက ဝတ္စုံ တစ္စုံ
ေတာင္းခိုင္းၿပီး ဆရာဝန္ေခၚခိုင္း လိုက္သည္။
"Minni minေလး...လာ.."
ကုတင္ေပၚမွ ခုံကိုဖယၠာ
ေရခ်ိဳးခန္းထဲေခၚသြားၿပီး
ကိုယ္လက္သန႔္စင္ေပးေနခ်ိန္
Nurse ေတြမွ အိပ္ရာခင္းေတြလွဲေပး
သည္။
ကိုယ္လက္သန႔္စင္ၿပီး ကုတင္ေပၚတြင္
ကေလးတစ္ေယာက္လို ေမႊးေမႊးႀကိဳင္ႀကိဳင္ျဖင့္ ဆံပင္ေလးႏွစ္ဖက္ခြဲစီးၿပီး ထိုင္ေန
သည္။
ဆရာဝန္ေတြေရာက္ၿပီး jiminကို
ဟိုစမ္းဒီစမ္းျဖင့္စမ္းကာ အားလုံးက
တအံ ့တၾသနဲ႕ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာ
တစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕
ျဖစ္ေနတာကို Hobiနဲ႕ Taeနဲ႕က
ၾကည့္ကာ ရင္တမမ နဲ႕သတင္းကို
ေစာင့္ေနရသည္။
ဆရာဝန္ေတြထက္လာေတာ့
Hobi သက္ျပင္း တိုးတိုးခ္ကာ
ရင္လတ္ကိုဖိၿပီး နားေထာင္ေနရသည္။
"ဟို လူနာရဲ႕အမ်ိဳးသားလား."
TaeHyung ကို ၾကည့္ၿပီး ေမး
ေတာ့ hobiနည္းနည္း မ်က္ႏွာပ်က္သြားသည္။
TaeHyung ကေတာ့အလ်င္အျမန္
ေျခကာလက္ကာျဖင့္
"မဟုတ္ပါဘူး သူ႕ေမာင္ပါ.."
"ေအာ္..ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ လူနာ
အတြက္ပဲေျပာပါေတာ့မယ္.."
""Nae""
သံၿပိဳင္ထြက္လာၾကသည္။
"လူနာမြာ ကိုယ္ဝန္ရွိၿပီ"
""Nae? ""
သံၿပိဳင္ျဖင့္ တအံ ့တ်သ တစ္ေယာက္
မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္လိုက္
Jiminရွိရာကုတင္ကို ၾကည့္လိုက္
နဲ႕ ဘာေျပာရမွန္းမသိ စကၠန႔္ပိုင္းမွ်ၿငိမ္
သက္သြားၾကသည္။
"အခုဆို ေကလးက ၂လေက်ာ္ၿပီ
အရင္က အန္တယ္ဆိုကတည္းက
ကြၽန္ေတာ္တို႔စစ္ခဲ့သင့္တာ..အခုမြ
မသင္ကာလို႔ စစ္ၾကည့္တာ...မွန္ေနတာပဲ.."
"Nae. .ဟို ဒါကဝမ္းသာစရာမွ မဟုတၱာ.."
"ဟား....သိပ္ဝမ္းသားစရာေပါ့...
ေယာက္်ား ႐ူးရင္ကုရခက္တယ္
မိန္းမ႐ူးရင္ကုရလြယ္တယ္ဗ်ာ့
အမ်ိဳးသမီး ေတြက ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ရင္ ေသြးလွဲတတ္တယ္
ကေလးေမြးၿပီး ရင္ပုံမွန္အတိုင္း ျပန္
ျဖစ္ဖို႔က သူ႕အေပၚမွာ မူတည္တယ္..
ဒါေၾကာင့္လည္း တစ္သားေမြးတစ္
ေသြးလွရွိတာေပါ့ ဗ္ာ..."
"ဒါဆို...Minnie😶 minေလးက"
"ဟား...ဝမ္းသာလိုက္တာဗ်ာ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္... "
TaeHyung ဆရာဝန္ႀကီး လကၠို
ကိုင္ကာ ဦးၫႊတ္ၫႊတ္ၿပီး ေျပာလာတာသည္။
"ရပါတယၺ္ာ.."
ဆရာဝန္ ထြက္သြားခ်ိန္ မုႏၱံခါးကို
ေခ်ာင္းၿပီး စဥ္းစားမိတယ္
ဒါဆိုဒါ....Jungkook ကိုယ္ဝန္ေပါ့
Jungkook သိရင္ သိပ္ေပ်ာ္သြားမွာပဲ
ကိုယ္ေတာင္ ဦးေလးျဖစ္ၿပီဆိုေပ်ာ္ရင္ယသူဆို အေဖျဖစ္ၿပီဆိုၿပီး
ဟုတ္တယ္ငါေျပာရမယ္
"Tae. .."
"ဟင္..."
"ေခၚေနတာၾကာလွေနၿပီး...
တၿပဳံးၿပဳံးနဲ႕ သူကကေလးအေဖၾကေနတာပဲ.."
"Nunaကလည္း...minnieျပန္ေကာင္းလို႔ဝမ္းသာေနတာကို မဟုတ္မဟက္
ေတြေျပာေနၿပီ.."
"ဘာျဖစ္လဲ... ဒါနဲ႕ minေလး ကိုယ္ဝန္က..."
"အင္း.."
"ဘာအင္းလဲ.."
"Nuna ထင္သလိုပဲ.."
"Jungkook! "
"Shhhh တိုးတိုး.ဟိုက ၾကားသြားၿပီး ထေသာင္းက်န္းေနမယ္."
"အင္း😷"
ထိုအခ်ိန္ နံရံတဖက္မွာ သန႔္ရွင္း
သမားအေယာင္ေဆာင္လူတစ္ေယာက္
မြ ဖုန္းဆက္လိုက္သည္။
======================
Canada ေရာက္ေနေသာ္လည္း
လူလႊတ္ၿပီး jiminအေၾကာင္း စုံစမ္း
ခိုင္းေနတာမို႔ အကုန္သိရသည္။
ကိုကိုအေၾကာင္းၾကားရတာ
စိတ္မေကာင္းပါဘူး ဒါပင္မဲ့
အသက္ျပင္းတဲ့သူကေတာ့မေသ
ေသးဘူး...ဘာလိုမ္ား ၾသား
မသတ္ၾကေသးတာလဲမသိဘူး
ဖုန္းတစၡဳ ဝင္လာသည္။
"ေျပာ.."
"ဘာ!!? "
"ေအးေအး ေစာင့္ၾကည့္ထား.. "
ဖုန္းခ်လိဳက္ၿပီး
"ဒါဆို...ကိုကိုနဲ႕....အား....
အ႐ူးမ....ငါေတာင္ မတို႔မထိဘူးတဲ့
သူကိုက်ဴးလြန္တာမ်ားသြားၿပီ...."
တစ္ေယာက္ထဲအ႐ူးလို ေရ႐ြတ္ေနသည္။
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ 🌻
Next part, next day