FAST FORWARD
-
matapos namin mag usap ni rylie, hindi parin maalis sa isip ko lahat ng sinabi nya, hindi ko alam siguro nga.. tama na.
haha nakakatawa lang na sya na yung nasa panaginip ko na magiging kasama ko panghabang buhay,
hanggang panaginip lang pala yon...
---------------
nakahiga ako ngayon sa aking kama, dama parin ang lungkot ko na nadarama, hinihiling na sana hindi na maimulat ang mga mata..
nararamdaman ko lang ngayon ay ang mga luha kong walang tigil sa pag agos at kung may anong tumutusok sa aking puso
"paano kita makakalimutan.. kung ngayon palang gusto na kitang yakapin.. haha"
pabulong at pabiro kong saad kasabay non ang hagulgol kong pag iyak.
"pero.. kapag ba niyakap kita mawawala yung sakit na nararamdaman ko?"
para na akong tangang kinakausap ang kisame...
gusto kong itanggi na galit ako sayo, pero hindi ehh galit na galit ako sayo..
bumangon ako at kinuha ang mga beer at snucks, at tyaka mabilis na bumalik sa kwarto, mabilis ko rin binuksan ang beer.
"cheers! para sa isang taong nag tatanga tangahan tulad ko!"
sabay lagok ng beer na hawak ko
"woahh! mahal ko bakit mo ako ginaganito!"
tanging lumabas sa aking bibig..
kasabay non ang mga luha kong parang walang katapusan, hindi ko narin maimulat ang aking mata masyado ng maga.
"its really hurts ang mahal ng g-ganitu kung sino pang pinili ko ay syang mahirap makuha ng buo.." kanta ko sa liriko dala ng kalasingan ko. sa mga oras na ito ay ibig ko'y hindi kona alam ang mga ginagawa ko..
marami narin akong mga alak na nainom.
at kasunod non hindi ko na alam ang nangyari..
KINABUKASAN
-
RILEY POV•
papasok na ako sa hospital na trinatrabahuhan ko, ng maalala ko yung kahapon. yah nakita ko yung pinsan ko which is girlfriend ng kaibigan ko.
naawa ako sa kaibigan ko bakit ba sya ginaganito ni greg napaka walang kwenta nya!
gusto ko syang lapitan non para matikman nya ang sampal ng kadugo.
pero hindi ko ginawa, tinawagan kona agad si ave nakiusap ako na hiwalayan na nya ang pinsan ko dahil ako yung nasasaktan para sa kanya.
at nagulat nalang ako na alam na nya.
i know that avery is a fragile girl pero yung alam mo na na niloloko kana ng tao hiwalayan mona!
pero hindi ko naman masisi si avery i think mag eight years na sila at alam ko na malapit na ang monthsary nila.
"nakagayak na kaya yon?" oo doctor kami ni avery at pareho lang ang hospital na trinatrabahuhan namin.
i dial her number "nakapatay yung phone"
may kung anong kaba akong nararamdaman wala naman sanang masamang nangyari sa kanya.
magisa lang si avery sa totoong bahay nila wala ang mom and dad nya parehong nasa state kasama ang sister nya. kaya bumili sya ng bahay sa isang malapit na village at doon ako ngayon pupunta.
"bat ba kase nakapatay yung phone nya, nakakainis naman tong babaeng to!"
"avery answer the call! hays!!"
Avery POV
"ugh! sakit.." hawak ko sa ulo ko ng maramdaman kong bigla itong sumakit.
pag kadilat ko sa aking mga mata mga nag kalat na bote ng beer at balat ng chichiriya, "argh! napakasakit talaga.."
"sh*t!!"
bulalas ko ng maalala kong may duty pala ako sa hospital na tinatrabahuhan ko at baka hiihintay nako ni riley.
"ha! napakalaki kong tanga bat ngaba hindi ko muna naisip na may duty ako?!"
sambit ko sa sarili ko at ramdam ko paring may hang over pa ko at napakasakit talaga ng ulo ko at parang hindi ko kayang pumasok ngayon.
"bzz!bzz!bzz!" narinig ko namang nag vibrate slang phone ko at mabilis na kinuha.
"kanina pa pala sya tumatawag ni hindi ko manlang narinig." tukoy ko sa pangalan ni riley.
tatawagan kona sana si riley ng marinig ko ang sunod sunod na katok sa gate.
"tok!tok!tok!tok!tok!tok!"
"avery! buksan mo tong gate!!"
"ano ba avery?! ano bang nang yayari sayo"
"hyss.." napasinghal nalang ako alam kong nag aalala lang sya saken nararamdaman ko naman yon..
at alam kong alam din nya kung ano yung nararamdaman ko ngayon, at sana naiintindihan rin nya ako sa sitwasyon ko ngayon.
"ayan na!" mahinahon kong sigaw.
at binuksan ang gate, at nakahawak parin ako sa aking ulo dahil napasakit talaga balak ko sanang uminom ng gamot mamaya.
"akala ko kung napano kana avery pinag alala mo ko.." sambit nya agad saakin
"pasensya kana.." aniya ko naman sa kanya.
"uminom ka." hindi nako mag tataka kung bakit nya nasabi yon.
"amoy ba?" kunwaring tanong ko.
"so uminom ka nga ave, kelan kapa natutong uminom ave?" at parang galit na sabi nya.
"kagabi, nung malaman ko lahat. haha nakakatawa lang na.. kahit papaano nakakawala sya ng sakit, kahit papaano gumaan yung pakiramdam ko.."
aniya ko sa kanya habang nakasandal at nakatulala at nakatingin sa kawalan.
"avery.. makakamove on ka rin. kahit ilang taon pa yung pinag samahan nyo, kung gusto mong ibaon sa limot lahat ng pinag samahan nyo. makakaya mo ha.."
naramdaman ko naman ang sinsiridad sa mga sinabi nya, at sana nga kayanin ko..
"sana nga kase parang halos lahat ng lugar puro memories, haha magshoshower lang ako tas alis na tayo.."
tugon ko sa kanya at ngumiti ng mapait.
"hindi wag na wag kana lang pumasok sure akong masakit pa yang ulo"
sambit naman nya.
"hindi kaya ko panaman, madadala panaman siguro to ng gamot"
"baka kase.."
"ry please. kung ako lang mag isa dito baka, kung ano ano lang ang pumasok sa utak ko... malulungkot lang ako kaya payagan mona akong pumasok."
"s-sige.. pero kapag masakit na masakit talaga yung ulo mo mamaya, kahit wag kanang mag paalam sa akin umuwi ka nalang ok"
"ahm." tango ko nalang sa kanya tyaka umakyat at naligo.
thank you for reading this chapter 2❤️