The next days were like a roller coaster ride of emotions. Tulad nang plinano ni Aycxe ay agad naming nilusob at winasak ang teritoryo ni Leonardo pagkatapos naming mamahinga. Punung-puno kami ng awa sa kaibigan namin no'ng nalaman niya ang nangyari kay Matthew. Sumilay ang takot sa dibdib ko habang nakikita ang pagdadalamhati niya, aaminin ko na lalo akong natakot sa punto na 'yon para sa amin ni Jairon. Hindi ko man tanggapin ang nararamdaman ko para sa kanya ay alam kong mag-iinakto rin ako na tulad ni Sophia sakaling dumating ang panahon na may mangyaring masama kay Jai.
Hindi ko minamahina ang kakayahan niya na protektahan ang kanyang sarili. Alam ko lang talaga na hindi basta-basta ang mga kalaban namin. Si Matthew nga na bihasa sa pakikipaglaban ay inabot ang ganitong sitwasyon, paano pa ang mga normal na tao katulad ni Jairon. Traydor at brutal kung kumilos ang Ktinódis, isa iyong dahilan kung bakit pinili kong lumayo sa pamilya ko habang isinagawa ang pagpapalawak ng kakayahan ko sa paglaban. Ayaw ko na gamitin sila ng kalaban sa akin bilang pamain o panggipit.
"Tutok na tutok ka r'yan sa tablet mo. May ina-activate ka bang bomba?" usisa ni Shiela.
Narito siya sa aking condominium ngayon. Mayroon kasing misyon na ibinigay sa amin si Aycxe kahapon na kailangan naming isagawa mamayang gabi.
Mabilis kong pinatay ang hawak kong tab at itinabi. "Yeah," pagsisinungaling ko kahit ang totoo ay tinitingnan ko ang iba't ibang articles tungkol kay Jairon.
Nakakatawang isipin na iniiwasan kong magpanagpo ang presensya namin sa personal ngunit palagi akong nakasubaybay sa mga nangyayari sa kanya. I even attached a hidden camera outside my door to watched his arrival. Ganoon na rin sa parking lot at iba pang bahagi ng gusali na maaari niyang daanan.
Yeah, I really got it bad.
"So, magkita nalang tayo mamaya." Tumayo si Shiela mula sa pagkakaupo sa couch at isinukbit ang kanyang bag.
Kumunot ang aking noo at nagtataka ko s'yang tiningnan. "Ano'ng kinain mo?" hindi ko napigilang itanong.
"What?" kibit balikat niyang usal.
"You normally stay here until noon. Ngayon, wala ka pang isang oras ay gusto mo na agad umalis," saad ko.
Natigilan naman siya at umiwas ng tingin. "I have some errands to do," pabulong na wika n'ya.
"Was that about your freaking boyfriend?" asar na pang-uusisa ko.
"No," mabilis na sagot niya na may kasama pang pag-iling.
Lalo naman akong nagtaka. She groaned and made her way to the door.
"Soon, you'll find out. Byeee!" mabilis s'yang lumabas ng bahay pagkatapos niyon. Leaving me confused as fvck about her sudden change.
"Awit. Nagluto pa naman ako nang marami." Napatampal nalang ako sa aking noo at hinilot ang sintido ko habang iniisip kung paano uubusin lahat ng pagkain na inihanda ko.
Biglang nag-notif ang aking tab kaya naman natuon ang atensyon ko roon.
He's home.
I opened my gadget and watched him standing outside his unit. Kasalukuyan niyang pinipindot ang passcode sa kanyang pintuan at tumigil saglit para lingunin ang unit ko. Ilang segundo siyang tumitig na para bang nakikiramdam kung narito ako sa loob.
I don't know why, but I automatically walked near my door and stamped my feet—hard-enough to make any tiny noise outside.
Nakagat ko ang ibaba kong labi nang bumaling na siya paharap at tuluyang pumasok sa kanyang bahay. Hindi ko maiwasan na makaramdam ng tuwa sapagkat iniisip niya pa rin ako sa kabila nang pag-iwas at pagtanggi ko sa kanyang alok.
Maybe after all of this shit, I can try to be with you.
Sana lang... nand'yan ka pa rin.
Nagpakawala ako ng hininga at ini-off muli ang hawak na gadget. I went to the kitchen and stared on the foods that I prepared earlier for lunch.
Napanguso ako nang pumasok ang isang ideya sa aking isip.
Kumain na kaya s'ya?
Mukhang kagagaling niya lang sa isang shoot, base na rin sa article na nakita ko kanina sa news site. I went back to the couch and get my phone. Hinahap ko sa contact list ko si Shiela at agad na pinindot para tawagan.
Sinagot niya naman ito pagkatapos ng ilang ring. "Yeah, deceiver speaking. What do you fvcking need?" tamad na sagot niya.
I rolled my eyes and pinched my fingers. "I have a question," panimula ko.
"Just spill it out, Rose. I am driving," she said.
"Kasi 'di ba magaling ka naman sa pang-iimpostor. Can you suggest how can I deliver something to someone anonymously?"
"Magpapadala ka ba ng bomba sa bahay ko dahil hindi ako tumigil d'yan?"
"Fvckyou. Just answer my damn question kun'di pasasabugin talaga kita."
She chuckled and then told me some tricks after.
"That's all?" tanong ko.
"Yeah, okay na 'yon since sabi mo naman normal na tao lang naman ang target mo," aniya.
"Okay. Thanks," I uttered and ended the call.
Mabilis akong bumalik sa kusina pagkatapos saka naghanda ng isang tupperware para ilagay ang iba kong niluto na ulam. After preparing all of it, I called the lobby to asked for a new sim card. Agad naman itong dinala sa 'kin ng isang staff.
I opened it and inserted on my phone. Inilagay ko ang inihanda kong pagkain sa isang paper bag at maingat na lumabas. Nakiramdam muna ako sa paligid saka ako naglakad patungo sa pintuan ng unit ni Jairon. Marahan kong isinabit ang paper bag sa handle ng pinto niya at saka nagmadaling bumalik sa bahay ko pagkatapos.
I get my phone again and type a message.
Me:
Good day, Sir! Shoppee po ito. May delivery po ako sa inyo ngayon.
Kinakabahan kong tinitigan ang aking cellphone pagkatapos kong ipasa ang mensahe sa numero ni Jairon. Ilang segundo nga ang lumipas ay lumitaw sa thread ang reply niya.
Jairon
Sorry, but I didn't order anything.
Me:
Pero sa inyo po nakapangalan ang package. This is Sir Jairon Dela Merced, right?
Oh my ghosh! Feeling ko next week pwede na akong mag-apply as delivery girl sa mga courier.
Jairon
Yes, I am. What parcel is that? Where are you?
Parcel?
Nagtataka man at nalilito ay nireplayan ko nalang siya sa paraan ko.
Me:
It's already at your door, Sir. I left it there because something came up.
Hindi naman siya nag-reply pagkatapos n'yon. Dali-dali kong kinuha ang tablet para panuorin siya nang narinig ko ang pagbukas ng kanyang pinto.
He's holding his phone on his right hand while holding the paper bag on the left. Nakita ko ang pagtataka sa kanyang mukha base sa pagsasalubong ng kilay niya. Mayamaya pa ay nag-iba ang 'itsura niya—confused to... overwhelmed? Hindi rin nakatakas sa akin ang pagngiti niya saka muling pumasok sa kanyang bahay.
Why is he smiling?
Dahil ba sa pagkain? Gutom ba talaga siya kaya natutuwa siya na may pagkain na dumating sa kanya?
Natigil ako sa pag-iisip nang tumunog ang telepono ko. Mabilis ko naman itong tiningnan. Nanlaki ang mata ko nang nabasa ang mensahe mula sa kanya.
Jairon
Thanks, bae.
"What the hell?" I murmured.
Ilang beses ko pa 'yong binasa at sinugurado na hindi ako nagkamali sa nakita.
How did he know?
My phone vibrated again as a new message pop in the thread.
Jairon
Shoppee doesn't deliver cooked food bae. Better luck next time. Thanks for the food by the way, I love it.
Namula ang aking mukha, hindi ko alam kung dahil ba 'yon sa kahihiyan dahil sa palpak kong pang-iimpostor o dahil sa mensahe niya.
Imbes na mag-reply kay Jairon ay si Shiela ang tinawagan ko.
"What?" asar na sagot niya sa linya.
"P*tngn* ka. Mali ang binigay mong information sa 'kin!" asik ko.
"Ano'ng mali?" nagtataka niyang tanong.
"You didn't tell me that Shoppee doesn't deliver cooked foods!" singhal ko.
"What? Food? Potahamnida, malay ko ba na pagkain pala ang ipapadala mo. Hindi mo naman nilinaw, sana grab food o food panda ang sinabi ko sa 'yo," paninisi niya.
Napatampal nalang ako sa aking noo at pinatay ang linya.
"Damn. I really made a mess," I whispered to myself.
- - -
(NO COPYRIGHT INFRINGEMENT INTENDED) (THE COMPANY NAME WAS JUST USED TO BUILT A FICTION)