[[Zawgyi]]
စိတ္ကူးယဥ္ဆန္စြာရြက္လႊင့္ျခင္း
ေတာင္ဘက္ပိုင္း၏ေဆာင္းရာသီသည္ၿမိဳ႔ေတာ္ကဲ့သို႔ေရခဲတမ်ွေအးစက္ျခင္းမရိွ။
သာယာၾကည္ႏူးဖြယ္ရာေဆာင္းကာလ၌ခမ္းနားထည္ဝါေသာေလွတစ္စင္းသည္ဟန္က်ိဳး၏အေနာက္ဘက္ေရကန္ျပင္တြင္တလြင့္လြင့္ေရြ့ေန၏။ဆယ္ၪီးမ်ွလိုက္ပါစီးနင္းလို႔ရသည္အထိႀကီးမားေပမဲ့လည္းတခမ္းတနားျဖစ္ေသာေလွထက္လိုက္ပါသူႏွစ္ၪီးတည္းသာရိွသည္။
ၿငိမ့္ေညာင္းစြာလႈပ္ခတ္ေနေသာေလွေပၚတြင္ရပ္လ်က္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပေနေသာေရကန္ျပင္ကိုရူစားေနေသာလူႏွစ္ၪီး၏အထင္ႀကီးအားက်ဖြယ္ရာလွပမႈတြင္သာမန္သူမ်ားမဟုတ္ေၾကာင္းသိသာေသာအေရာင္အဝါကဖံုးလႊမ္းထား၏။ေဘးမျွဖတ္သြားရင္းတစ္ခ်က္ၾကၫ့္မိသူမ်ားသည္ရွက္ေသြးျဖာ၍ထိတ္တိုက္မၾကၫ့္ရဲပဲမ်က္ႏွာလဲြသြားၾက၏။ေက်ာ့ရွင္းေသာအသြင္မ်က္စိေအာက္မွမေပ်ာက္ကြယ္သြားခင္အထိမတတ္သာပဲခိုးၾကၫ့္မိၾကသည္။ျဖတ္ေက်ာ္သြားၿပီးလ်ွင္လည္းအားမရ၍သက္ျပင္းခ်မိၾကသည္။
ႏွစ္ၪီးစလံုးသည္ေလမွတစ္ဆင့္ေရာက္ရိွလာေသာၾကာနံ႔သင္းသင္းကိုရူရိုက္လ်က္ေပ်ာ္ရႊင္စြာစကားဆိုေနလ်က္ရိွသည္။ေျပာရလ်ွင္ႏွစ္ၪီးစလံုးေတာ့မဟုတ္။လွပျခင္းအရာတြင္ခိုင္းႏိႈင္းစရာစကားေတာင္ရွာမရေသာအျဖဴေရာင္ဝတ္ရံုႏွင့္အမ်ိဳးသားတစ္ၪီးသာေပ်ာ္ရႊင္ေနသည္။ေဘးမွအမည္းေရာင္ဝတ္ရံုႏွင့္အမ်ိဳးသား၏ခန႔္ညားေသာမ်က္ႏွာထက္တြင္ေတာ့မသာယာေသာအမူအရာရိွသည္။ဓားေျမာင္အသြင္ဆန႔္တန္းေသာမ်က္ခံုးတို႔သည္တြန႔္ေကြးေန၏။
"ေျပာပါၪီးေရွာင္ခ်န္..ငါအကုန္လံုးအဆင့္သင့္ျပင္ၿပီးသား..မင္းပူပန္ေနစရာမလိုဘူး.ငါ့ကိုယံု..မင္းသက္ေသာင့္သက္သာမျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရိွဘူး"
နန္းေမြ့နန္းလ်ာဆန္ေသာအလွပိုင္ရွင္သည္ကေလးတစ္ၪီးကိုေခ်ာ့ျမဴေနေသာအသြင္ႏွင့္ေတာက္ပေသာအႃပံုးနဲ႔အတူေဘးနားကအမ်ိဳးသားထံခ်ဥ္းကပ္လာ၏။
"ငါ့မွာေရြးခ်ယ္စရာေကာရိွရဲ့လား?"
အျဖဴေရာင္အမ်ိဳးသားထံမ်က္ေစာင္းေရာက္လာသည္။တစ္ခစ္ခစ္ရယ္ရင္းေခါင္းၿငိမ့္လ်က္
"ရိွတာေပါ့..မင္းမွာေရြးခ်ယ္စရာသံုးမ်ိဳးရိွတယ္..ဒီမွာလား?အခန္းထဲမွာလား?ေလွရဲ့ဟိုဘက္ျခမ္းမွာလား?"
"က်င္း!!"
မေက်မနပ္ေအာ္ဟစ္ရင္းနားရြက္ပါမက်န္မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးနီရဲတတ္လာသည္။ေဒါသေၾကာင့္ပဲလားရွက္ေသြးျဖာတာပဲလားေတာ့မခဲြတတ္။
ခမ္းနားထည္ဝါေသာေဖာင္ေတာ္ေပၚတြင္လိုက္ပါလာသူႏွစ္ၪီးသည္ေတာ္ဝင္စံုတဲြမွလဲြၿပီးအျခားမရိွ။ဧကရာဇ္က်န္းဇုန္ႏွင့္အခ်စ္ေတာ္အမတ္မင္းလုခ်န္ပင္။
သမပိုင္းေဒသတြင္ဧကရာဇ္အားျပန္လည္ေမြးရမည္ဟူေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္ဟန္က်ိဳးသို႔ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ဒီကေန့ေတာ့ဟန္က်ိဳး၏အေနာက္ဘက္ေရကန္ျပင္၌ရြက္လႊင့္ကာအပန္းေျဖမည္ဟုဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။လွပ၍အျမင္တင့္တယ္ေသာေရကန္သည္နယ္ခံမ်ားအၾကားတြင္ကံေကာင္းျခင္းမ်ားယူလာေပးႏိုင္သည္ဟုနာမည္ႀကီး၏။
လုခ်န္ကိုခါးမွဆဲြကာတစ္ကိုယ္လံုးကိုရင္ခြင္တြင္းသြင္းၿပီးလုခ်န္၏ပုခံုးထက္ေမးတင္လိုက္သည္၊
"က်င္း!ေတာ္ေတာ့!လူေတြကအရင္တည္းကထူးဆန္းသလိုၾကၫ့္ေနၾကတာကို"
အမ်ားျမင္ရာအရပ္တြင္လက္ပြန္းတတီးေနျခင္းကိုရွက္ရြံ႔ျခင္းအလ်င္းမရိွေသာက်င္းသည္လုခ်န္းလြတ္ေျမာက္ဖို႔ရုန္းကန္ေနစဥ္အေတာ္အတြင္းမ်ိဳးစံုနမ္းရိႈက္ၿပီးႏွင့္ေနၿပီ။လုခ်န္၏အားထုတ္မႈမ်ားသည္မယံုၾကည္ႏိုင္စရာေကာင္းေသာအမ်ိဳးသားေရ႔ွတြင္ေတာ့အက်ိဳးေရာက္ျခင္းအလ်င္းမရိွ။
စိတ္ဆံုးျဖတ္ၿပီးလ်ွင္ေအာ္ဟစ္ျခင္းသည္လည္းအရာေရာက္မွာမဟုတ္ေၾကာင္းလုခ်န္သိသည္။အခုလည္းတစ္မ်ိဳးတဖုန္ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲေသာအႀကံကိုႀကံစည္ေန၏။ကိုယ္တိုင္ကဧကရာဇ္တစ္ပါးျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္မသင့္ေတာ္မေလ်ွာ္ကန္ေသာအႀကံကိုသာရည္ရြယ္သည္။
ခ်စ္တင္းေနွာျခင္းကိုျပင္ပအရပ္တြင္စြန႔္စားခန္းဖြင့္ခ်င္ေနသည္။ေလွေပၚမွလဲြၿပီးတစ္ပါးမရိွ။
အတိအက်ေျပာရလ်ွင္သူတို႔ေလာင္းထားသည္ျဖစ္ေသာအေၾကာင္းအရာ၏သေဘာတူညီမႈျဖစ္သည္။လုခ်န္ညီအစ္ကိုေတြသာက်င္းကိုေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာဆိုခဲ့လ်င္ျပစ္ဒဏ္ေတြကိုလုခ်န္ကခံယူရမည္။သာမန္မဟုတ္ေသာလူထူးဆန္းအေၾကာင္းလုခ်န္သိလွသည္မို႔ပံုမွန္ဆိုလ်ွင္လုခ်န္ဘယ္ေတာ့မွသေဘာတူမွာမဟုတ္ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကိုခိုင္းေစလာမည္ကိုလုခ်န္သိသည္။
ေလွဝန္းပိုင္းတြင္ရိွေသာအခန္းငယ္ကိုၾကၫ့္ရင္းလုခ်န္မ်က္ေမွာင္က်ဳံ႔သြားသည္။တဏွာရူးေကာင္ ဘယ္အခ်ိန္ထဲကျပင္ဆင္ထားလဲမသိဘူး?
အခန္းငယ္ကိုေဖာက္၍ျမင္ႏိုင္ေသာအၾကည္ေရာင္ပိုးသားမ်ားျဖင့္ကာရန္ထားသည္။အတြင္းမွဆိုလ်ွင္အျပင္မွရူခင္းမ်ားကိုျမင္ႏိုင္ေပမဲ့အျပင္မွလူမ်ားကေတာ့အခန္းတြင္းကိုျမင္ရမွာမဟုတ္။လံုးဝပင္လံုႃခံုမႈရိွသည္၊ေရကန္ျပင္၏အလွအပမ်ားကိုထိုင္လ်က္ရူစားႏိုင္ရန္က်င္းသည္အိပ္ရာတစ္မ်ွရိွေသာေညာင္ေစာင္းကိုအခန္းတြင္းထၫ့္ထား၏။သာမန္ထက္အရြယ္အစားပိုႀကီးေနေသာေညာင္ေစာင္းကိုျမင္ေသာအခါကက်င္းအေၾကာင္းသိေသာလုခ်န္အဖို႔သံသယဝင္လိုက္မိေသးသည္။အခုေတာ့သူ႔သံသမ်ားမွန္ကႏ္ုေနပံုရသည္။ေညာင္ေစာင္းသည္ထိုအျခင္းအရာ၏ရည္ရြယ္ခ်က္သာျဖစ္၏။
အခန္းတြင္းသို႔က်င္းဆဲြေခၚသြားခ်ိန္တြင္လုခ်န္လည္းဘာမွမတတ္သာပဲေခါင္းသာယမ္းမိေတာ့သည္။
က်င္းႏႈတ္ခမ္းထက္မွအလြန္အကၽြံျဖစ္ေနေသာေသြးေဆာင္ျဖားေယာင္းသၫ့္အႃပံုးေၾကာင့္လုခ်န္ရင္ထိတ္သြားသည္။ထိုသို႔ႃပံုးတိုင္းေကာင္းတာျဖစ္လာတယ္ဆိုတာမရိွ။
ေညာင္ေစာင္းေပၚတြင္ထိုင္ရင္းလုခ်န္ကိုေပါင္ေပၚထိုင္ေစလိုက္သည္။က်င္းဘက္မ်က္ႏွာမူကာခြလ်က္ထိုင္ေနေသာလုခ်န္သည္အဝတ္မ်ားရိွေနဆဲေတာင္ေအာက္ကဂုဏ္ယူစြာေထာင္တတ္ေနေသာအရာကတင္ပါးကိုေထာက္ေနေၾကာင္းခံစားေနရသည္။
နဂိုတည္းကနီေနေသာမ်က္ႏွာသည္ပူေနြးလာၿပီးေသြးမ်ားပင္နားထင္သို႔ေစာင့္တတ္လာၾကသည္။
ထံုးစံအတိုင္းက်င္းကေတာ့သု႔အေပၚတြင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနေသာေခ်ာေမာခန႔္ညားသၫ့္အမ်ိဳးသာမ်က္ႏွာထက္ေျပာင္းလဲမႈေတြကိုတဝႀကီးရူစားေန၏။
လက္ေခ်ာင္းမ်ားသည္လုခ်န္ရင္ဘက္အထက္ငွက္ေမႊးမ်ားသဖြယ္ဖြဖြေလးစက္ဝိုင္းပံုစံေရြ့လ်ားေန၏။အဖုေလးႏွင့္ထိသြားတိုင္းမေဖာ္ျပႏိုင္ေသာခံစားခ်က္မ်ားကႏိုးထလာသည္။ပြတ္တိုက္သြားေသာအထိအေတြ့ေၾကာင့္လုခ်န္လည္းမသိလိုက္ပါပဲႏႈတ္ခမ္းအားလ်ွာျဖင့္သတ္မိသြားသည္။
ႏူးညံ့ၾကင္နာစြာေထြးပိုက္ျခင္းသည္လုခ်န္အႏွစ္သက္ဆံုးျဖစ္ေၾကာင္းက်င္းသိသည္။က်င္းအထိအေတြ့တစ္ခုတည္းသာလ်ွင္လုခ်န္ကိုရင္ဖိုေစႏိုင္သည္။က်င္းသည္ဒီတစ္ခါအလ်ွင္လိုစြာလုခ်န္အဝတ္ကိုခၽြတ္ပစ္တာမ်ိဳးမလုပ္။ထို႔အစားပိုးသားေအာက္တြင္ပုန္းကြယ္ေနေသာလုခ်န္ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလ်ွာက္ကိုအေပၚကပဲလက္ေခ်ာင္းမ်ားႏွင့္ပြတ္ဆဲြလ်က္ရိွသည္။
က်င္းလည္ပင္းထက္လက္ႏွစ္ဖက္ကိုယွက္တြယ္ထားေသာလုခ်န္သည္ျပင္းျပေသာအသက္ရူသံမ်ားကိုထိန္းရင္းမ်က္လံုးစံုမိွတ္ထား၏။ရွည္လ်ားေသာအနက္ေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားႏွင့္ထိမိခ်ိန္တြင္အဖိုးထိုက္ေသာပိုးသားမ်ားႏွင့္ထိမိေလသလားေတာင္ထင္မိသည္။
လုခ်န္မ်က္လံုးမ်ားဖြင့္လိုက္ခ်ိန္တြင္သလင္းေက်ာက္ႏွယ္ၾကည္လင္ေနေသာမ်က္ဝန္းနက္အစံုႏွင့္ဆံုႀကိဳက္သြား၏။ထိုမ်က္ဝန္းအစံုသည္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ေန၍ညအခ်ိန္လင္းလက္ေနေသာၾကယ္စင္တန္းမ်ားလို႔ေတာင္ထင္မိ၏။လုခ်န္မ်က္ဝန္းမ်ားသည္အၿမဲတေစခံစားခ်က္မ်ားကိုမဖံုးမကြယ္ခင္း က်င္းျပလ်က္ရိွ၏။မ်က္ဝန္းအစံု၏နက္ရိႈင္းေသာေနရာမွာေတာ့တပ္မက္ျခင္း၏မီးေတာက္ကဖ်က္ကနဲေတာက္ေလာက္ေနသည္။
ႏူးညံေသာႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုထပ္တူက်ရန္က်င္း၏ႀကံရြယ္မႈကိုလုခ်န္ထံမွဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာႀကိဳဆိုလာ၏။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္အထိလ်ာမ်ားရစ္တြယ္ေန၏။က်င္း၏ခ်ိဳၿမိန္ေသာလ်ွာဖ်ားေလးသည္လုခ်န္၏ပူေနြးေနေသာလ်ာဖ်ားေလးအားအတူကရန္ေခၚေဆာင္ေနလ်က္။ၿမိဳခ်ရန္ပင္အခ်ိန္မရိွ၍ေငြေရာင္အမ်ွင္တန္းတို႔သည္ပါးစပ္အတြင္းမွလ်ံက်ကာလည္ပင္းတစ္ေလ်ွာက္စီးဆင္းေန၏။
အနမ္းမ်ားရပ္တန္႔လိုက္ခ်ိန္တြင္လုခ်ိန္သည္လိုအင္ဆႏၵ၏ဝကၤပါအတြင္းလမ္းေပ်ာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။က်င္း၏ျပင္းထန္နက္ရိႈင္းေသာအနမ္းတို႔သည္သူ႔ကိုအၿမဲက်ရွံးေစ၏။
"က်င္း.."
အသက္ဝေအာင္ရူရင္းလုခ်န္တိုးၫွင္းစြာေခၚလိုက္သည္။အသိလြတ္ေနၿပီျဖစ္ေသာလုခ်န္၏အသံသည္ဆဲြေဆာင္မႈအားေကာင္းလြန္း၍သူ၏အရိုင္းဆန္ေသာသဘာဝကိုခြင့္မျပဳေသာစိတ္ကိုႏွစ္ဆတင္လိုက္ရသည္။အခုအခ်ိန္မွာမလိုအပ္ပဲလုခ်န္ပင္ပန္းသြားတာမ်ိဳးက်င္းလက္မခံႏိုင္။
ပံုမွန္ဆိုလ်ွင္အဝတ္မ်ားဆဲြခၽြတ္ရတြင္သူမတူေအာင္ျမန္ဆန္လြန္း၍လုခ်န္အၿမဲအံ့ၾသသင့္ေနရေသာသူသည္အခုေတာ့ႏိွပ္စက္ရန္နည္းလမ္းအသစ္ရရိွသြားပံုရ၏။လုခ်န္အထိမခံႏိုင္ေသာေနရာမ်ားကိုအဝတ္ေပၚကပဲပြတ္ဆဲြရင္းတမင္တကာစေနာက္ေနသည္။သူထိေတြ့ရန္ႏွစ္သက္ေသာေနရာမ်ားကိုဖိပြတ္ေပးၿပီးခံစားခ်က္မ်ားမၿပီးေျမာက္ႏိုင္ေသးခင္မွာေနရာေျပာင္းသြား၏။ေထာင္တတ္ေနေသာအဖုမ်ားကိုအဝတ္အေပၚမွလ်ာဖ်ားႏွင့္လ်က္ေပးေနေပမဲ့လ်ာဖ်ား၏စိုစြတ္ပူေနြးမႈမ်ားကိုလုခ်န္ခံစားရသည္။စိတ္မရွည္မႈမ်ားသည္မီးေတာက္တစ္ခုႏွယ္လုခ်န္ရင္တြင္းအရိွန္ျပင္းျပင္းေတာက္ေလာင္လာ၏။က်င္းထံမွာတိုက္ရိုက္ထိလာသည္ကိုလုခ်န္လိုအပ္ေနၿပီ။
သို႔ေပမဲ့လည္းေခါင္းမာေသာက်င္းသည္အဟန႔္အတားျဖစ္ေနသၫ့္အဝတ္မ်ားကိုဆဲြခြာပစ္ခ်င္ေနေသာစိတ္ကိုထိန္း၍သူ႔ကိုယ္ေပၚမွအဝတ္ကိုသာအရင္ဖယ္ရွားလိုက္၏။
ႏွင္းတမ်ျွဖဴေဖြးေသာအသားအေရသည္အရင္လိုအံ့ၾသသင့္ေစၿမဲ။အတူေနလာသည္မွာႏွစ္ေတြၾကာလာေပမဲ့လည္းက်င္း၏ခမ္းနားတင့္တယ္ေသာအလွတရားမ်ားကိုလုခ်န္ရိုးသြားတယ္ဆိုတာမရိွ။ခႏၶာကိုယ္ရိွခၽြေးေပါက္တစ္ခုခ်င္းဆီမွလႊတ္ထုတ္လိုက္ေသာကိုယ္သင္းရနံ႔သည္ေမႊးပ်ံ႔ၿပီးစိတ္ကိုတည္ၿငိမ္ေစ၏။မ်က္ႏွာေတာ္မွာမိန္းမပ်ိဳမ်ားမယွဥ္ႏိုင္ေအာင္လွပေပမဲ့လည္းက်စ္လစ္ေသာႂကြက္သားဆိုင္မ်ားသည္ထုဆစ္ထားသလိုအံၾသဖြယ္တည္ရိွေန၏။ေယာက်္ားထုအရွက္ရသြားေစႏိုင္ေသာပန္းႏုေရာင္အရာ၏ဧကရာဇ္အရြယ္အစားကေတာ့မဆိုနဲ႔ေတာ့။အတိုခ်ဳံးေျပာရလ်ွင္ၿပီးျပၫ့္စံုျခင္းဆိုေသာစကားကိုဥပမာျပႏိုင္ရန္ရုပ္လံုးေဖာ္ထားေသာလူသားသာ။
လုခ်န္မွႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးမွဴေတြနဲ႔ၾကၫ့္ေနတာကိုသိတာမလို႔ႏွာေခါင္းဖ်ားေလးကိုလက္ညိုးႏွင့္ဖ်တ္ကနဲတို႔လိုက္ၿပီး
"ဧကရာဇ္ရဲ့ျမင့္ျမတ္တဲ့ခႏၶာကိုယ္ကိုအငမ္းမရၾကၫ့္ေနတာဟာႀကီးေလးတဲ့အျပစ္ဆိုတာသိတယ္မလား?'
က်င္းသေဘာကိုသိတာမလို႔လုခ်န္လည္းမ်က္ခံုးပင့္ျပၿပီး
"ဧကရာဇ္ကိုၾကၫ့္မိတာအျပစ္ဆိုရင္ဧကရာဇ္ကိုယ္တိုင္ကေရာ?"
က်င္းသည္အရင္းခံအားျဖင့္ဂရုဏာေမတၲာႀကီးမားေသာသူမဟုတ္သလိုရက္စက္တတ္ေသာသဘာဝကေတာ့မဆိုနဲ႔ေတာ့။က်င္းႏွင့္စေတြ့ခဲ့ေသာအခ်ိန္တုန္းကေသးငယ္ေသာျပစ္မႈကိုပင္ႀကီးေလးေသာျပစ္ဒဏ္ေပးတတ္သလိုေဒါသျဖစ္တိုင္းဆက္ဆံတတ္ေသာပံုမ်ားသည္လုခ်န္အတြက္မေန့တေန့ကလိုလတ္ဆတ္ေနေသး၏။မေျဖာင့္ျဖဴးေသာလမ္းေၾကာင္း၏ေျပာင္းလဲသြားေသာအေကြ့သည္လုခ်န္ျပန္လိုက္ခဲ့ရန္ဂုဏ္ထူးဂုဏ္ျဒပ္ေတြခဝါခ်လ်က္က်င္းဒူးေထာက္ေတာင္းပန္ခဲ့ေသာအခ်ိန္မွသာျဖစ္၏။
ဒီလိုမ်ိဳးက်င္းသည္အျပစ္ဒဏ္အေၾကာင္းအေရမရအဖတ္မရေျပာေနျပန္သည္။
လုခ်န္စိတ္တြင္းအားဖတ္ႏိုင္ေနသလိုႏွင့္က်င္းတခစ္ခစ္ရယ္ၿပီး
"ငါ့ေဘးနားမွာရိွေနသ၍ေတာ့ခြင့္လႊတ္ေပးထားမွာ.အၿမဲတမ္း"
“မင္းရဲ့အၿမဲတမ္းကဘယ္အခ်ိန္ကာလအထိလဲ"
က်င္း၏ခံယူခ်က္မ်ားသည္အျခားသူမ်ားႏွင့္ဘယ္ေတာ့မွမတူ။သူဆိုလာေသာသစၥာေစာင့္သိျခင္းကိုလည္းလုခ်န္အခုအခ်ိန္ထိေမးခြန္းထုတ္ေနရစၿမဲျဖစ္သည္။
ရာသီဥတုကိုပ်က္ျပားသြားေစႏိုင္ေသာေမးခြန္းအားမေျဖလို၍လုခ်န္ညီငယ္ကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးအေပၚေအာက္လႈပ္ရွားေပးလိုက္သည္။အဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးေသာလုခ်န္သည္သိမ့္ကနဲတုန္သြားၿပီးပင့္သတ္ရိႈက္လာ၏။မႏွစ္ၿမိဳ႔ဖြယ္ရာေမးခြန္းသည္လည္းေနာက္သို႔ေရာက္ရိွသြားၿပီ။
ေမ်ွာ္လင့္ထားသလိုတံု႔ျပန္လာသၫ့္အတြက္က်င္းေက်နပ္သြားၿပီး
"အခုကစၿပီးမင္းအျပစ္ေတြကိုညည္းသံနဲ႔ေျဖေဖ်ာက္လို႔ရၿပီ"
လုခ်န္သည္သာယာမႈအထြတ္အထိပ္ေရာက္မွသာညည္းၫူတတ္၏။မဟုတ္လ်ွင္အေပ်ာ္မယ္မ်ားသဖြယ္အရွက္မဲ့စြာညည္းၫူမဲ့အစားေသသြားတာပိုေကာင္းမည္။
"က်စ္"
အိမ္ေဆာင္အတြင္းမွာလည္းမဟုတ္သလိုေလွေပၚတြင္ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္လုခ်န္မသက္မသာေသာအက်ပ္အတည္းၾကားေရာက္လ်က္ရိွသည္။မထင္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္မွာက်င္းသာရုတ္တရက္မလႈပ္ရွားလာဘူးဆိုရင္လုခ်န္ညည္းၫူမိမွာမဟုတ္။
ရင္ဘက္အႏွံ႔ခပ္ဖြဖြစုပ္ခဲေပးေနရင္းဘယ္လက္သည္လုခ်န္၏အေနာက္ဘက္ျခမ္းသို႔ေရာက္ရိွသြား၏။ႂကြက္သားမ်ားေလ်ာ့က်သြားေစရန္ဝိုက္ကာပြတ္ေပးရင္းဝင္ခြင့္ေတာင္းေနသည္။လက္ေခ်ာင္းဝင္သြားခ်ိန္တြင္ကမ္းလင့္ေနေသာေနရာသည္ဆက္ကနဲလႈပ္သြားသည္ကိုက်င္းခံစားလိုက္ရ၏။
"ဟင္း.."
ေခ်ာ့ေမြ့သြယ္လွေသာလက္ခလယ္သည္ကိုယ္တြင္းဝင္ေရာက္လာ၍လုခ်န္ညည္းၫူမိသြားသည္။သူ၏အထိမခံႏိုင္ေသာေနရာကိုဆက္တိုက္ထိခိုက္ၿပီးေရြ့လ်ားေနရာခႏၶာကိုယ္အႏွံ႔က်ဥ္တတ္လာသည္။သူေျပေလ်ာ့သြားရန္ရည္ရြယ္ကာက်င္းျပင္ဆင္ေပးသည္ကိုသိေပမဲ့လည္းရွက္စရာေနရာကိုထိေတြ့ျခင္းခံရသၫ့္အေပၚအခုထိအသားမက်ႏိုင္ေသး။
"အခုလက္ဘယ္ႏွေခ်ာင္းရိွေနၿပီလဲသိလား?"
"ပါးစပ္ပိတ္!"
လုခ်န္မေက်မနပ္မႈေတြႏွင့္က်င္းကိုထုရိုက္ေတာ့သည္။က်င္းသည္တခစ္ခစ္ရယ္ရင္းဆက္လက္စေနာက္ေနေသးသည္။
"အေျဖမွားရင္ၿပီးခြင့္မေပးဘူး"
ကိုယ္အတြင္းက်င္း၏လက္သံုးေခ်ာင္းရိွေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းလုခ်န္သိေပမဲ့လည္းကိုယ္လက္မႏွီးေနွာခင္အခ်ိန္တြင္က်င္းေျပာေလ့ရိွေသာညစ္ညမ္းစကားေတြကိုျပန္ေျပာေပးရန္သူ႔အက်င့္သိကၡာကမတတ္သာ။
လုခ်န္မ်က္လံုးမ်ားမိွတ္ကာမေျဖရန္စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္ခ်ိန္တြင္က်င္းသည္လည္းလက္ေခ်ာင္းမ်ားကိုရပ္ကာအေျဖကိုေစာင့္ေနေတာ့သည္။
ခႏၶာကိုယ္ေအာက္ပိုင္းမွအဆင္မေျပလွေသာအေျခအေနသည္တြန႔္ေကြးလာေသာမ်က္ခံုးထက္ေဖာ္ျပေန၏။အဓိကလႈံေဆာ္ေပးေသာေနရာျဖစ္သၫ့္ဆီးက်ိတ္ရိွရာကိုက်င္းလက္ေခ်ာင္းႏွင့္ဖိလိုက္ခ်ိန္တြင္ဆုလာဒ္အေနႏွင့္လုခ်န္ညည္းသံေလးရရိွလိုက္သည္။
"အင္း.."
"အရႈံးေပးလိုက္ပါေတာ့..ငါ့ကိုအေျဖေပးပါၪီး"
အထိမခံႏိုင္ေသာေနာက္တစ္ေနရာျဖစ္သၫ့္နားသံသီးကိုလ်ွာႏွင့္ကေလာ့ရင္းတိုးၫွင္းစြာစကားဆိုလာသည္။
ရမၼက္ဆန္ေသာေတးသံသာႏွင့္ေနြးေထြးေသာကိုယ္သင္းရနံ႔သည္အလိုမျပၫ့္၍ဂနာမၿငိမ္ျဖစ္ေနေသာစိတ္ကိုပို၍ေျမဆီထက္ေလာင္းေပးေန၏။
"ၿပီးေရာ!"
"ဘယ္ႏွေခ်ာင္းလဲ?"
"သံုးေခ်ာင္း!"
"မွားတယ္"
အမွန္တကယ္သံုးေခ်ာင္းျဖစ္တာေၾကာင့္မွားသည္ဆိုေသာစကားတြင္လုခ်န္မ်က္လံုးမ်ားျပဴးက်ယ္သြားသည္။
"အား.."
ထူထဲပူေနြးေနေသာအရာရုတ္တရက္တိုးဝင္လာမႈေၾကာင့္လုခ်န္မတတ္သာပဲညည္းသံထြက္လာသည္။
"အေျဖမွန္ကတစ္ခုတည္း"
က်င္းဆီမွလွၫ့္စားခံရသည္မွာလည္းအခါခါရိွေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္းလုခ်န္စိတ္အလိုမက်ျဖစ္မိသည္။စိတ္တြင္းတြင္ေတာ့မ်ိဳးစံုက်ိန္ဆဲလ်က္။
လႈပ္ခ်င္တိုင္းလႈပ္၍မရေအာင္က်င္း၏ခါးကိုတင္းက်ပ္စြာခြဖက္ထားၿပီးသူ႔ဘက္ကလက္တံု႔ျပန္လိုက္သည္။လုခ်န္၏စိတ္အလိုမက်ေပမဲ့လည္းအႀကံမ်ားေနေသာအသြင္ေၾကာင့္က်င္းလည္းမတတ္သာပဲရယ္မိ၏။
"ေကာင္းၿပီ..မင္းကိုပဲလႈပ္ရွားခိုင္းလိုက္ေတာ့မယ္"
က်င္းကေတာ့ထံုးစံအတိုင္းအရႈံးကိုအရႈံးအတိုင္းမဝင္ခံပဲလုခ်န္စိတ္တိုေအာင္လုပ္လိမ့္မည္။လုခ်န္၏ျပင္းျပေသာဆႏၵေတြဆိုသည္မွာလည္းက်င္းခြင့္ျပဳမွသာရသည္။
က်င္း၏အရွက္မရိွလွေသာေကာက္ခ်က္ခ်မႈေၾကာင့္လုခ်န္ေသြးအန္မိေတာ့မည္။လုခ်န္လားၪီးေဆာင္ၿပီးလုပ္ပါလိမ့္မယ္။
သို႔ေပမဲ့လည္းသာယာမႈကိုထြက္ေပါက္ရိွရာကိုဆုပ္ကိုင္ထားေသာက်င္းေၾကာင့္လုခ်န္မွာသူ႔ဟာသူလႈပ္ရွားရံုကလဲြၿပီးေရြးခ်ယ္စရာမရိွ။က်င္းသည္သူခြင့္မျပဳပဲအထြတ္အထိပ္ေရာက္သြားျခင္းကိုလက္ခံမည္မဟုတ္ေၾကာင္းလုခ်န္သိသည္။လြန္စြာတင္းမာေနၿပီျဖစ္ေသာအရာသည္အရည္ၾကည္မ်ားေတာင္လ်ွံက်ေနၿပီျဖစ္ရာလုခ်န္ဆက္လက္ေခါင္းမာရန္ခက္ခဲလြန္းလွသည္။
သူ႔အရာကိုက်င္းတစ္ခ်က္ပြတ္ဆဲြလိုက္တိုင္းလိုခ်င္ေတာင့္တျခင္းမ်ားသည္ပို၍ျပင္းထန္လာ၏။ရင္ဘတ္ရိွအဖုေလးထက္ႏႈတ္ခမ္းကိုေနရာခ်ထားၿပီးလ်ွာႏွင့္လည္းအတြင္းမွာေဆာ့ကစားေနသည္။ပ်ားရည္ေရာင္အဖုေလးမ်ားကိုဘယ္တစ္ခ်က္ညာတစ္ခ်က္ေရြ့ေျပာင္းလ်က္ရင္းခ်ိဳၿမိန္ျခင္းေတြကိုအရသာခံေနျပန္သည္။အႏုစိတ္တစ္ခုခ်င္းဆီကိုအရသာခံလို၍ပါးစပ္အတြင္းငံုကာတင္းတင္းေစ့ထားလိုက္ၿပီးလက္ကလည္းတင္းမာေနဆဲအရာကိုဆက္တိုက္ပြတ္ဆဲြေပးေနသည္။က်င္း၏အဆက္မျပတ္ေသာလႈပ္ရွားမႈအလိုက္ခႏၶာကိုယ္မွအရွက္မဲ့စြာလိုက္ပါေရြ့လ်ားခ်င္ေနသည္ကိုလုခ်န္သိသည္။
လုခ်န္ကိုယ္ကိုရုတ္တရက္ေျမာက္လိုက္မိခ်ိန္တြင္အတြင္းသားနံရံေတြသည္က်င္း၏ေတာ္ဝင္အဖဲြ႔ဝင္အားတင္းက်ပ္စြာဖက္တြယ္လာ၏။လုခ်န္လည္းမသိလိုက္ပါပဲအထက္ေအာက္စီးခ်က္က်စတင္လႈပ္ရွားေနၿပီျဖစ္သည္။နက္သထက္နက္ေအာင္တိုးဝင္သြားၿပီးက်င္း၏တင္းမာေနေသာအရိုးတံတစ္ခုလံုးသည္ဝါးၿမိဳျခင္းခံလိုက္ရ၏။
ဧကရာဇ္၏ေခ်ာေမြ့ႀကီးမားေသာအရာအတြင္းထဲေရာက္လာေလေလက်င္းခါးထက္မွလုခ်န္ေျခေထာက္မ်ားပို၍တင္းက်ပ္စြာဖက္လာေလေလျဖစ္သည္။က်င္း၏လက္မ်ားသည္လုခ်န္တင္ပါးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္ကိုတင္းက်ပ္ပူေနြးေနေသာဝင္ေပါက္ထဲသူ၏ေတာ္ဝင္ပစၥည္းခပ္နက္နက္ေရာက္ေစရန္ဆဲြခြာလ်က္ရိွသည္။
တသိမ့္သိမ့္တုန္ယင္ေနေသာခ်စ္ရသူကိုယ္လံုးထက္အနမ္းမိုးေတြရြာခ်ၿပီးအနည္းငယ္ဖူးေယာင္ေနၿပီျဖစ္ေသာႏူတ္ခမ္းဆီသို႔ေရာက္လာ၏။လက္တံု႔ျပန္ခ်င္ေနေသးေသာလုခ်န္သည္က်င္းလည္ပင္းေနာက္ကိုၿမဲျမဲစြာဆုပ္ကိုင္ၿပီးအနမ္းေတြကိုပို၍နက္ရိႈင္းေစလိုက္သည္။ႏွစ္ေယာက္စလံုး၏ခႏၶာကိုယ္တစ္ေလ်ွာက္စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းခံစားခ်က္ႏွင့္အတူလုခ်န္အထြက္အထိပ္ေရာက္သြားၿပီးက်င္းေရာအတူပင္ျဖစ္သည္။
အိမ္မက္တစ္ခုလိုပင္၊ဒီထက္ေကာဆႁႏၵပင္းျပခဲ့တာမ်ိဳးရိွခဲ့ဘူးလား?အေတာမသတ္ႏိုင္တဲ့လိုခ်င္ရမၼက္ေတြခ်စ္ရသူႏွစ္ၪီးၾကားဒီလိုမ်ိဳးေကာရိွခဲ့ဖူးလား?
အရင္ပံုစံအတိုင္းပဲတစ္ၪီးမ်က္ႏွာတစ္ၪီးမလႈပ္မယွက္ၾကၫ့္လ်က္။အခုေလာေလာဆယ္ပင္ခ်စ္တင္းေနွာခဲ့ေသာျဖစ္ရပ္ကိုေတြးမိေတာ့လုခ်န္ရွက္သြားၿပီးအၾကၫ့္လႊဲလိုက္သည္။
လုခ်န္အဝတ္ေတြသည္က်င္းေျခေထာက္နားတြင္ပံုက်ေန၏။အေပၚပိုင္းလစ္ဟာေနေသာက်င္း၏ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုပြတ္တိုက္ရာမွအရည္လဲ့ကာတင္းမာေနေသာအဖုေလးသည္ေခါင္းငံု႔ထားေသာလုခ်န္ျမင္ကြင္းႏွင့္ကြက္တိျဖစ္ေနသည္။ဒီကေန့အရင္လိုလုခ်န္ႏြမ္းလ်ေအာင္မလုပ္ခ်င္ေသာက်င္းသည္ပံုက်ေနေသာဝတ္ရံုကိုျပန္ဝတ္လိုက္၏။
က်င္းကိုအံ့ၾသသင့္ေစသည္မွာေအာက္ႏႈတ္ခမ္းဖိကိုက္လ်က္လုခ်န္မွအရင္အတိုင္းဝတ္ရံုကိုျပန္ဖယ္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ျပစ္မ်ိဳးမဲ့မထင္ေသာခႏၶာကိုယ္သည္ျပန္လည္လစ္ဟာလာ၏။လုခ်န္လက္မ်ားသည္ေက်ာေနာက္ဘက္တြင္းေျပးလႊားေနၿပီးေနာက္လည္ပင္းထက္ေရာက္လာသည္။ျဖားေယာင္းေသြးေဆာင္ေနေသာက်င္း၏ေထာင္တတ္ေနေသာအဖုေလးႏွင့္က်စ္လစ္ေသာခႏၶာကိုယ္သည္လုခ်န္မ်က္ဝန္းအတြင္းေတာ့ျပၫ့္လ်က္ရိွ၏။
အစကရွက္ရြံ႔ေနမႈမ်ားသည္လိုခ်င္တပ္မက္မႈမ်ားအျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲကုန္၏။ခ်စ္ရသူ၏အမူအရာကိုတစ္ခုမက်န္ၾကၫ့္ရူေနေသာက်င္းသည္အသံတိတ္ဖိတ္ေခၚမႈကိုလက္ခံလိုက္ၿပီးလုခ်န္လည္ပင္းအားဖြဖြေလးဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ထိုအျဖစ္အပ်က္တစ္ေလ်ာက္လံုးတြင္ထိုင္ၿမဲအတိုင္းရိွေနဆဲျဖစ္ရာသူ႔အရာကိုခ်စ္ရသူ၏မူးယစ္စဲြလမ္းေစေသာအဝအတြင္းမွမထုတ္ရေသး။ေနာက္တစ္ခါထပ္လႈပ္ရွားေပးရန္ေတာင္းဆိုခ်က္အရလုခ်န္တြင္းငယ္ထဲျပၫ့္သိပ္ေနေသာက်င္းအရာသည္ျပန္လည္တင္းမာလာၿပီးတဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ေနသည္။
လုခ်န္ကိုေညာင္ေစာင္းထက္တြင္သက္ေသာင့္သက္သာရိွေအာင္ေနရာျပန္ခ်လိုက္သည္။ခါးကိုဆဲြကိုင္ကာသဲကႏၲာရအတြင္းအိုေအစစ္ကိုအပူတျပင္းရွာေဖြေနေသာခ်စ္ရသူကိုကယ္တင္ရန္ခရီးစတင္ၿပီျဖစ္သည္။
ပိတ္ကာရံထားေသာခံတပ္ကိုၿဖိဳခဲြဖ်က္ဆီးလိုေသာစစ္သည္၏ေတာင္းဆိုခ်က္အတိုင္းလုခ်န္တင္ပါးကိုအလိုက္သင့္လႈပ္ရွားေပးေနမိသည္။အကယ္၍က်င္းကသာဘယ္ႏွေခ်ာင္းလဲေမးလာလ်ွင္'က်..က်င္း"ဟူ၍သာသူျပန္ေျဖလိုက္မည္။ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာေကာစိတ္ထဲမွာေကာအျပၫ့္အသိပ္ေနရာယူထားသည္မွာတစ္ခုတည္းသာရိွ၏။
က်င္းအေရ႔ွသို႔တစ္ခ်က္ေစာင့္တိုင္းအတြင္းသားမ်ားသည္ဆတ္ကနဲတင္းက်ပ္လာတတ္သည္။ထိပ္ဖ်ားပို၍တိုးဝင္လာေသာခံစားခ်က္ေၾကာင့္လုခ်န္ကိုယ္တစ္ခုလံုးတုန္ယင္သြားသည္။ႀကီးမားေသာပမာဏႏွင့္ေရာက္ရိွလာေတာ့မၫ့္သာယာမႈမ်ားကိုေမ်ွာ္လင့္ေစာင့္စားလ်က္လုခ်န္ခါးကိုပိုေကာ့ေပးရင္းက်င္း၏အေရ႔ွအေနာက္လႈပ္ရွားမႈကိုခံယူေနသည္။ဘယ္သူေတြမ်ားၾကားသြားေလမလားလဲအားရံုမထားႏိုင္ေတာ့။
"က်င္း...အင္း"
လုခ်န္ညည္းသံမ်ားသည္အတြင္းနံရံေတြကိုအဆက္မျပတ္စားသံုးေနေသာပူေနြးတင္းမာၿပီးတဆတ္ဆတ္တုန္ခါေနေသာအရာ၏လိုခ်င္ရမၼက္ေတြကိုမီးစာထၫ့္ေပးေနသည္။လုခ်န္အတြင္းနံရံမ်ားမွာလည္းအရည္ေပ်ာ္ေနသၫ့္အလားပင္။
အတြင္းသို႔နက္နက္ထိုးသြင္းေနရင္းပ်ားရည္အရသာရိွေသာလုခ်န္ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကိုလည္းစားသံုးေနသည္။ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုအသာအယာဆုပ္ေထြးလိုက္ၿပီးေနာက္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုလံုးကိုေထြးေပြ့လိုက္ေတာ့သည္။ခ်စ္သူႏွစ္ၪီးလံုးၿပီးေျမာက္သြားၿပီျဖစ္သည္။ထပ္တူက်ေသာညည္းသံႏွင့္အတူတစ္ၪီးတစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ၏သာယာမႈမ်ားကိုလည္းရရိွလိုက္ၾကသည္။
ဘာေၾကာင့္မွန္းေတာ့မသိေပမဲ့က်င္းသည္လုခ်န္ထင္ထားသလိုဆက္လက္ၫွင္းဆဲျခင္းမရိွ။ႏွစ္ႀကိမ္ၿပီးေျမာက္သြားၿပီးေနာက္လုခ်န္အနားယူေစရန္ရင္ခြင္ထဲထၫ့္ကာေရကန္တြင္းအလွအပမ်ားကိုဆက္လက္ရူစားေစသည္။
ေကာင္းကင္ယံတြင္ျဖာက်ေနေသာလိမၼော္ရင့္ေရာင္တိမ္စိုင္တို႔သၫ့္မၾကာခင္ေနဝင္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္းစကားဆိုေနၾကသည္။သို႔ေပမဲ့သူတို႔ႏွစ္ၪီး၏အပန္းေျဖခရီးသည္ဆံုခန္းတိုင္ေအာင္မေရာက္ရိွေသး။အခ်စ္ရနံ႔မ်ားထံုမြန္းေနသၫ့္ေနြးေထြးေသာအခန္းငယ္တြင္ေရ႔ွဆက္ရမၫ့္ခရီးစဥ္အတြက္လိုအပ္သည္မ်ားျပၫ့္စံုစြာပါလာၿပီးသားျဖစ္သည္။
ေဆာင္းကာလ၏ၾကယ္ေတြစံုလင္ေသာေကာင္းကင္ယံကိုက်င္းႏွင့္အတူၾကၫ့္ရူခြင့္ရမၫ့္အေၾကာင္းေတြးရင္းလုခ်န္မ်က္ႏွာထက္ႃပံုးေယာင္သန္းလာသည္။
ၾကက္ေသြးေရာင္အေနအထားရိွေနေသာေကာင္းကင္ယံမွေရာင္ျပန္ဟပ္ေနေသာေရကန္မ်က္ႏွာျပင္သည္ေတာင္ဝင္စံုတဲြ၏ခ်စ္ျခင္းတရားမ်ားအားမ်က္ျမင္သက္ေသျဖစ္၍ရွက္ေသြးျဖာေနဟန္ႏွင့္တူသည္။ေန့လည္ခင္းကေလာက္ေတာ့မေနြးေထြးေတာ့ေသာေလျပည္ၫွင္းသည္ေရကန္ျပင္၏ဆန္းက်ယ္ေသာဆဲြေဆာင္မႈကိုထပ္ေပါင္းေပးဖို႔ရာၾကာပန္းရနံ႔မ်ားကိုသယ္ေဆာင္လာလ်က္။
••••••••
[[Unicode]]
စိတ်ကူးယဥ်ဆန်စွာရွက်လွှင့်ခြင်း
တောင်ဘက်ပိုင်း၏ဆောင်းရာသီသည်မြို့တော်ကဲ့သို့ရေခဲတမျှအေးစက်ခြင်းမရှိ။
သာယာကြည်နူးဖွယ်ရာဆောင်းကာလ၌ခမ်းနားထည်ဝါသောလှေတစ်စင်းသည်ဟန်ကျိုး၏အနောက်ဘက်ရေကန်ပြင်တွင်တလွင့်လွင့်ရွေ့နေ၏။ဆယ်ဦးမျှလိုက်ပါစီးနင်းလို့ရသည်အထိကြီးမားပေမဲ့လည်းတခမ်းတနားဖြစ်သောလှေထက်လိုက်ပါသူနှစ်ဦးတည်းသာရှိသည်။
ငြိမ့်ညောင်းစွာလှုပ်ခတ်နေသောလှေပေါ်တွင်ရပ်လျက်တဖိတ်ဖိတ်တောက်ပနေသောရေကန်ပြင်ကိုရူစားနေသောလူနှစ်ဦး၏အထင်ကြီးအားကျဖွယ်ရာလှပမှုတွင်သာမန်သူများမဟုတ်ကြောင်းသိသာသောအရောင်အဝါကဖုံးလွှမ်းထား၏။ဘေးမှဖြတ်သွားရင်းတစ်ချက်ကြည့်မိသူများသည်ရှက်သွေးဖြာ၍ထိတ်တိုက်မကြည့်ရဲပဲမျက်နှာလွဲသွားကြ၏။ကျော့ရှင်းသောအသွင်မျက်စိအောက်မှမပျောက်ကွယ်သွားခင်အထိမတတ်သာပဲခိုးကြည့်မိကြသည်။ဖြတ်ကျော်သွားပြီးလျှင်လည်းအားမရ၍သက်ပြင်းချမိကြသည်။
နှစ်ဦးစလုံးသည်လေမှတစ်ဆင့်ရောက်ရှိလာသောကြာနံ့သင်းသင်းကိုရူရိုက်လျက်ပျော်ရွှင်စွာစကားဆိုနေလျက်ရှိသည်။ပြောရလျှင်နှစ်ဦးစလုံးတော့မဟုတ်။လှပခြင်းအရာတွင်ခိုင်းနှိုင်းစရာစကားတောင်ရှာမရသောအဖြူရောင်ဝတ်ရုံနှင့်အမျိုးသားတစ်ဦးသာပျော်ရွှင်နေသည်။ဘေးမှအမည်းရောင်ဝတ်ရုံနှင့်အမျိုးသား၏ခန့်ညားသောမျက်နှာထက်တွင်တော့မသာယာသောအမူအရာရှိသည်။ဓားမြောင်အသွင်ဆန့်တန်းသောမျက်ခုံးတို့သည်တွန့်ကွေးနေ၏။
"ပြောပါဦးရှောင်ချန်..ငါအကုန်လုံးအဆင့်သင့်ပြင်ပြီးသား..မင်းပူပန်နေစရာမလိုဘူး.ငါ့ကိုယုံ..မင်းသက်သောင့်သက်သာမဖြစ်စရာအကြောင်းမရှိဘူး"
နန်းမွေ့နန်းလျာဆန်သောအလှပိုင်ရှင်သည်ကလေးတစ်ဦးကိုချော့မြူနေသောအသွင်နှင့်တောက်ပသောအပြုံးနဲ့အတူဘေးနားကအမျိုးသားထံချဥ်းကပ်လာ၏။
"ငါ့မှာရွေးချယ်စရာကောရှိရဲ့လား?"
အဖြူရောင်အမျိုးသားထံမျက်စောင်းရောက်လာသည်။တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်းခေါင်းငြိမ့်လျက်
"ရှိတာပေါ့..မင်းမှာရွေးချယ်စရာသုံးမျိုးရှိတယ်..ဒီမှာလား?အခန်းထဲမှာလား?လှေရဲ့ဟိုဘက်ခြမ်းမှာလား?"
"ကျင်း!!"
မကျေမနပ်အော်ဟစ်ရင်းနားရွက်ပါမကျန်မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲတတ်လာသည်။ဒေါသကြောင့်ပဲလားရှက်သွေးဖြာတာပဲလားတော့မခွဲတတ်။
ခမ်းနားထည်ဝါသောဖောင်တော်ပေါ်တွင်လိုက်ပါလာသူနှစ်ဦးသည်တော်ဝင်စုံတွဲမှလွဲပြီးအခြားမရှိ။ဧကရာဇ်ကျန်းဇုန်နှင့်အချစ်တော်အမတ်မင်းလုချန်ပင်။
သမပိုင်းဒေသတွင်ဧကရာဇ်
အားပြန်လည်မွေးရမည်ဟူသောအကြောင်းပြချက်နှင့်ဟန်ကျိုးသို့ရောက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
ဒီကနေ့တော့ဟန်ကျိုး၏အနောက်ဘက်ရေကန်ပြင်၌ရွက်လွှင့်ကာအပန်းဖြေမည်ဟုဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြသည်။လှပ၍အမြင်တင့်တယ်သောရေကန်သည်နယ်ခံများအကြားတွင်ကံကောင်းခြင်းများယူလာပေးနိုင်သည်ဟုနာမည်ကြီး၏။
လုချန်ကိုခါးမှဆွဲကာတစ်ကိုယ်လုံးကိုရင်ခွင်တွင်းသွင်းပြီးလုချန်၏ပုခုံးထက်မေးတင်လိုက်သည်၊
"ကျင်း!တော်တော့!လူတွေကအရင်တည်းကထူးဆန်းသလိုကြည့်နေကြတာကို"
အများမြင်ရာအရပ်တွင်လက်ပွန်းတတီးနေခြင်းကိုရှက်ရွံ့ခြင်းအလျင်းမရှိသောကျင်းသည်လုချန်းလွတ်မြောက်ဖို့ရုန်းကန်နေစဥ်အတော်အတွင်းမျိုးစုံနမ်းရှိုက်ပြီးနှင့်နေပြီ။လုချန်၏အားထုတ်မှုများသည်မယုံကြည်နိုင်စရာကောင်းသောအမျိုးသားရှေ့တွင်တော့အကျိုးရောက်ခြင်းအလျင်းမရှိ။
စိတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးလျှင်အော်ဟစ်ခြင်းသည်လည်းအရာရောက်မှာမဟုတ်ကြောင်းလုချန်သိသည်။အခုလည်းတစ်မျိုးတဖုန်ကောက်ကျစ်စဥ်းလဲသောအကြံကိုကြံစည်နေ၏။ကိုယ်တိုင်ကဧကရာဇ်တစ်ပါးဖြစ်ပါလျက်နှင့်မသင့်တော်မလျှော်ကန်သောအကြံကိုသာရည်ရွယ်သည်။
ချစ်တင်းနှောခြင်းကိုပြင်ပအရပ်တွင်စွန့်စားခန်းဖွင့်ချင်နေသည်။လှေပေါ်မှလွဲပြီးတစ်ပါးမရှိ။
အတိအကျပြောရလျှင်သူတို့လောင်းထားသည်ဖြစ်သောအကြောင်းအရာ၏သဘောတူညီမှုဖြစ်သည်။လုချန်ညီအစ်ကိုတွေသာကျင်းကိုစော်ကားမော်ကားပြောဆိုခဲ့လျင်ပြစ်ဒဏ်တွေကိုလုချန်ကခံယူရမည်။သာမန်မဟုတ်သောလူထူးဆန်းအကြောင်းလုချန်သိလှသည်မို့ပုံမှန်ဆိုလျှင်လုချန်ဘယ်တော့မှသဘောတူမှာမဟုတ်သောအကြောင်းအရာများကိုခိုင်းစေလာမည်ကိုလုချန်သိသည်။
လှေဝန်းပိုင်းတွင်ရှိသောအခန်းငယ်ကိုကြည့်ရင်းလုချန်မျက်မှောင်ကျုံ့သွားသည်။တဏှာရူးကောင် ဘယ်အချိန်ထဲကပြင်ဆင်ထားလဲမသိဘူး?
အခန်းငယ်ကိုဖောက်၍မြင်နိုင်သောအကြည်ရောင်ပိုးသားများဖြင့်ကာရန်ထားသည်။အတွင်းမှဆိုလျှင်အပြင်မှရူခင်းများကိုမြင်နိုင်ပေမဲ့အပြင်မှလူများကတော့အခန်းတွင်းကိုမြင်ရမှာမဟုတ်။လုံးဝပင်လုံခြုံမှုရှိသည်၊ရေကန်ပြင်၏အလှအပများကိုထိုင်လျက်ရူစားနိုင်ရန်ကျင်းသည်အိပ်ရာတစ်မျှရှိသောညောင်စောင်းကိုအခန်းတွင်းထည့်ထား၏။သာမန်ထက်အရွယ်အစားပိုကြီးနေသောညောင်စောင်းကိုမြင်သောအခါကကျင်းအကြောင်းသိသောလုချန်အဖို့သံသယဝင်လိုက်မိသေးသည်။အခုတော့သူ့သံသများမှန်ကန်ုနေပုံရသည်။ညောင်စောင်းသည်ထိုအခြင်းအရာ၏ရည်ရွယ်ချက်သာဖြစ်၏။
အခန်းတွင်းသို့ကျင်းဆွဲခေါ်သွားချိန်တွင်လုချန်လည်းဘာမှမတတ်သာပဲခေါင်းသာယမ်းမိတော့သည်။
ကျင်းနှုတ်ခမ်းထက်မှအလွန်အကျွံဖြစ်နေသောသွေးဆောင်ဖြားယောင်းသည့်အပြုံးကြောင့်လုချန်ရင်ထိတ်သွားသည်။ထိုသို့ပြုံးတိုင်းကောင်းတာဖြစ်လာတယ်ဆိုတာမရှိ။
ညောင်စောင်းပေါ်တွင်ထိုင်ရင်းလုချန်ကိုပေါင်ပေါ်ထိုင်စေလိုက်သည်။ကျင်းဘက်မျက်နှာမူကာခွလျက်ထိုင်နေသောလုချန်သည်အဝတ်များရှိနေဆဲတောင်အောက်ကဂုဏ်ယူစွာထောင်တတ်နေသောအရာကတင်ပါးကိုထောက်နေကြောင်းခံစားနေရသည်။
နဂိုတည်းကနီနေသောမျက်နှာသည်ပူနွေးလာပြီးသွေးများပင်နားထင်သို့စောင့်တတ်လာကြသည်။
ထုံးစံအတိုင်းကျင်းကတော့သု့အပေါ်တွင်မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေသောချောမောခန့်ညားသည့်အမျိုးသာမျက်နှာထက်ပြောင်းလဲမှုတွေကိုတဝကြီးရူစားနေ၏။
လက်ချောင်းများသည်လုချန်ရင်ဘက်အထက်ငှက်မွှေးများသဖွယ်ဖွဖွလေးစက်ဝိုင်းပုံစံရွေ့လျားနေ၏။အဖုလေးနှင့်ထိသွားတိုင်းမဖော်ပြနိုင်သောခံစားချက်များကနိုးထလာသည်။ပွတ်တိုက်သွားသောအထိအတွေ့ကြောင့်လုချန်လည်းမသိလိုက်ပါပဲနှုတ်ခမ်းအားလျှာဖြင့်သတ်မိသွားသည်။
နူးညံ့ကြင်နာစွာထွေးပိုက်ခြင်းသည်လုချန်အနှစ်သက်ဆုံးဖြစ်ကြောင်းကျင်းသိသည်။ကျင်းအထိအတွေ့တစ်ခုတည်းသာလျှင်လုချန်ကိုရင်ဖိုစေနိုင်သည်။ကျင်းသည်ဒီတစ်ခါအလျှင်လိုစွာလုချန်အဝတ်ကိုချွတ်ပစ်တာမျိုးမလုပ်။ထို့အစားပိုးသားအောက်တွင်ပုန်းကွယ်နေသောလုချန်ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်ကိုအပေါ်ကပဲလက်ချောင်းများနှင့်ပွတ်ဆွဲလျက်ရှိသည်။
ကျင်းလည်ပင်းထက်လက်နှစ်ဖက်ကိုယှက်တွယ်ထားသောလုချန်သည်ပြင်းပြသောအသက်ရူသံများကိုထိန်းရင်းမျက်လုံးစုံမှိတ်ထား၏။ရှည်လျားသောအနက်ရောင်ဆံနွယ်များနှင့်ထိမိချိန်တွင်အဖိုးထိုက်သောပိုးသားများနှင့်ထိမိလေသလားတောင်ထင်မိသည်။
လုချန်မျက်လုံးများဖွင့်လိုက်ချိန်တွင်သလင်းကျောက်နှယ်ကြည်လင်နေသောမျက်ဝန်းနက်အစုံနှင့်ဆုံကြိုက်သွား၏။ထိုမျက်ဝန်းအစုံသည်တဖိတ်ဖိတ်တောက်နေ၍ညအချိန်လင်းလက်နေသောကြယ်စင်တန်းများလို့တောင်ထင်မိ၏။လုချန်မျက်ဝန်းများသည်အမြဲတစေခံစားချက်များကိုမဖုံးမကွယ်ခင်း ကျင်းပြလျက်ရှိ၏။မျက်ဝန်းအစုံ၏နက်ရှိုင်းသောနေရာမှာတော့တပ်မက်ခြင်း၏မီးတောက်ကဖျက်ကနဲတောက်လောက်နေသည်။
နူးညံသောနှုတ်ခမ်းများကိုထပ်တူကျရန်ကျင်း၏ကြံရွယ်မှုကိုလုချန်ထံမှဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာကြိုဆိုလာ၏။အချိန်အတော်ကြာသည်အထိလျာများရစ်တွယ်နေ၏။ကျင်း၏ချိုမြိန်သောလျှာဖျားလေးသည်လုချန်၏ပူနွေးနေသောလျာဖျားလေးအားအတူကရန်ခေါ်ဆောင်နေလျက်။မြိုချရန်ပင်အချိန်မရှိ၍ငွေရောင်အမျှင်တန်းတို့သည်ပါးစပ်အတွင်းမှလျံကျကာလည်ပင်းတစ်လျှောက်စီးဆင်းနေ၏။
အနမ်းများရပ်တန့်လိုက်ချိန်တွင်လုချိန်သည်လိုအင်ဆန္ဒ၏ဝင်္ကပါအတွင်းလမ်းပျောက်နေပြီဖြစ်သည်။ကျင်း၏ပြင်းထန်နက်ရှိုင်းသောအနမ်းတို့သည်သူ့ကိုအမြဲကျရှံးစေ၏။
"ကျင်း.."
အသက်ဝအောင်ရူရင်းလုချန်တိုးညှင်းစွာခေါ်လိုက်သည်။အသိလွတ်နေပြီဖြစ်သောလုချန်၏အသံသည်ဆွဲဆောင်မှုအားကောင်းလွန်း၍သူ၏အရိုင်းဆန်သောသဘာဝကိုခွင့်မပြုသောစိတ်ကိုနှစ်ဆတင်လိုက်ရသည်။အခုအချိန်မှာမလိုအပ်ပဲလုချန်ပင်ပန်းသွားတာမျိုးကျင်းလက်မခံနိုင်။
ပုံမှန်ဆိုလျှင်အဝတ်များဆွဲချွတ်ရတွင်သူမတူအောင်မြန်ဆန်လွန်း၍လုချန်အမြဲအံ့သြသင့်နေရသောသူသည်အခုတော့နှိပ်စက်ရန်နည်းလမ်းအသစ်ရရှိသွားပုံရ၏။လုချန်အထိမခံနိုင်သောနေရာများကိုအဝတ်ပေါ်ကပဲပွတ်ဆွဲရင်းတမင်တကာစနောက်နေသည်။သူထိတွေ့ရန်နှစ်သက်သောနေရာများကိုဖိပွတ်ပေးပြီးခံစားချက်များမပြီးမြောက်နိုင်သေးခင်မှာနေရာပြောင်းသွား၏။ထောင်တတ်နေသောအဖုများကိုအဝတ်အပေါ်မှလျာဖျားနှင့်လျက်ပေးနေပေမဲ့လျာဖျား၏စိုစွတ်ပူနွေးမှုများကိုလုချန်ခံစားရသည်။စိတ်မရှည်မှုများသည်မီးတောက်တစ်ခုနှယ်လုချန်ရင်တွင်းအရှိန်ပြင်းပြင်းတောက်လောင်လာ၏။ကျင်းထံမှာတိုက်ရိုက်ထိလာသည်ကိုလုချန်လိုအပ်နေပြီ။
သို့ပေမဲ့လည်းခေါင်းမာသောကျင်းသည်အဟန့်အတားဖြစ်နေသည့်အဝတ်များကိုဆွဲခွာပစ်ချင်နေသောစိတ်ကိုထိန်း၍သူ့ကိုယ်ပေါ်မှအဝတ်ကိုသာအရင်ဖယ်ရှားလိုက်၏။
နှင်းတမျှဖြူဖွေးသောအသားအရေသည်အရင်လိုအံ့သြသင့်စေမြဲ။အတူနေလာသည်မှာနှစ်တွေကြာလာပေမဲ့လည်းကျင်း၏ခမ်းနားတင့်တယ်သောအလှတရားများကိုလုချန်ရိုးသွားတယ်ဆိုတာမရှိ။ခန္ဓာကိုယ်ရှိချွေးပေါက်တစ်ခုချင်းဆီမှလွှတ်ထုတ်လိုက်သောကိုယ်သင်းရနံ့သည်မွှေးပျံ့ပြီးစိတ်ကိုတည်ငြိမ်စေ၏။မျက်နှာတော်မှာမိန်းမပျိုများမယှဥ်နိုင်အောင်လှပပေမဲ့လည်းကျစ်လစ်သောကြွက်သားဆိုင်များသည်ထုဆစ်ထားသလိုအံသြဖွယ်တည်ရှိနေ၏။ယောကျ်ားထုအရှက်ရသွားစေနိုင်သောပန်းနုရောင်အရာ၏ဧကရာဇ်အရွယ်အစားကတော့မဆိုနဲ့တော့။အတိုချုံးပြောရလျှင်ပြီးပြည့်စုံခြင်းဆိုသောစကားကိုဥပမာပြနိုင်ရန်ရုပ်လုံးဖော်ထားသောလူသားသာ။
လုချန်မှနှစ်သက်မြတ်နိုးမှူတွေနဲ့ကြည့်နေတာကိုသိတာမလို့နှာခေါင်းဖျားလေးကိုလက်ညိုးနှင့်ဖျတ်ကနဲတို့လိုက်ပြီး
"ဧကရာဇ်ရဲ့မြင့်မြတ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုအငမ်းမရကြည့်နေတာဟာကြီးလေးတဲ့အပြစ်ဆိုတာသိတယ်မလား?'
ကျင်းသဘောကိုသိတာမလို့လုချန်လည်းမျက်ခုံးပင့်ပြပြီး
"ဧကရာဇ်ကိုကြည့်မိတာအပြစ်ဆိုရင်ဧကရာဇ်ကိုယ်တိုင်ကရော?"
ကျင်းသည်အရင်းခံအားဖြင့်ဂရုဏာမေတ္တာကြီးမားသောသူမဟုတ်သလိုရက်စက်တတ်သောသဘာဝကတော့မဆိုနဲ့တော့။ကျင်းနှင့်စတွေ့ခဲ့သောအချိန်တုန်းကသေးငယ်သောပြစ်မှုကိုပင်ကြီးလေးသောပြစ်ဒဏ်ပေးတတ်သလိုဒေါသဖြစ်တိုင်းဆက်ဆံတတ်သောပုံများသည်လုချန်အတွက်မနေ့တနေ့ကလိုလတ်ဆတ်နေသေး၏။မဖြောင့်ဖြူးသောလမ်းကြောင်း၏ပြောင်းလဲသွားသောအကွေ့သည်လုချန်ပြန်လိုက်ခဲ့ရန်ဂုဏ်ထူးဂုဏ်ဒြပ်တွေခဝါချလျက်ကျင်းဒူးထောက်တောင်းပန်ခဲ့သောအချိန်မှသာဖြစ်၏။
ဒီလိုမျိုးကျင်းသည်အပြစ်ဒဏ်အကြောင်းအရေမရအဖတ်မရပြောနေပြန်သည်။
လုချန်စိတ်တွင်းအားဖတ်နိုင်နေသလိုနှင့်ကျင်းတခစ်ခစ်ရယ်ပြီး
"ငါ့ဘေးနားမှာရှိနေသ၍တော့ခွင့်လွှတ်ပေးထားမှာ.အမြဲတမ်း"
“မင်းရဲ့အမြဲတမ်းကဘယ်အချိန်ကာလအထိလဲ"
ကျင်း၏ခံယူချက်များသည်အခြားသူများနှင့်ဘယ်တော့မှမတူ။သူဆိုလာသောသစ္စာစောင့်သိခြင်းကိုလည်းလုချန်အခုအချိန်ထိမေးခွန်းထုတ်နေရစမြဲဖြစ်သည်။
ရာသီဥတုကိုပျက်ပြားသွားစေနိုင်သောမေးခွန်းအားမဖြေလို၍လုချန်ညီငယ်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအပေါ်အောက်လှုပ်ရှားပေးလိုက်သည်။အဆင့်သင့်မဖြစ်သေးသောလုချန်သည်သိမ့်ကနဲတုန်သွားပြီးပင့်သတ်ရှိုက်လာ၏။မနှစ်မြို့ဖွယ်ရာမေးခွန်းသည်လည်းနောက်သို့ရောက်ရှိသွားပြီ။
မျှော်လင့်ထားသလိုတုံ့ပြန်လာသည့်အတွက်ကျင်းကျေနပ်သွားပြီး
"အခုကစပြီးမင်းအပြစ်တွေကိုညည်းသံနဲ့ဖြေဖျောက်လို့ရပြီ"
လုချန်သည်သာယာမှုအထွတ်အထိပ်ရောက်မှသာညည်းညူတတ်၏။မဟုတ်လျှင်အပျော်မယ်များသဖွယ်အရှက်မဲ့စွာညည်းညူမဲ့အစားသေသွားတာပိုကောင်းမည်။
"ကျစ်"
အိမ်ဆောင်အတွင်းမှာလည်းမဟုတ်သလိုလှေပေါ်တွင်ဖြစ်နေခြင်းကြောင့်လုချန်မသက်မသာသောအကျပ်အတည်းကြားရောက်လျက်ရှိသည်။မထင်မှတ်ထားတဲ့အချိန်မှာကျင်းသာရုတ်တရက်မလှုပ်ရှားလာဘူးဆိုရင်လုချန်ညည်းညူမိမှာမဟုတ်။
ရင်ဘက်အနှံ့ခပ်ဖွဖွစုပ်ခဲပေးနေရင်းဘယ်လက်သည်လုချန်၏အနောက်ဘက်ခြမ်းသို့ရောက်ရှိသွား၏။ကြွက်သားများလျော့ကျသွားစေရန်ဝိုက်ကာပွတ်ပေးရင်းဝင်ခွင့်တောင်းနေသည်။လက်ချောင်းဝင်သွားချိန်တွင်ကမ်းလင့်နေသောနေရာသည်ဆက်ကနဲလှုပ်သွားသည်ကိုကျင်းခံစားလိုက်ရ၏။
"ဟင်း.."
ချော့မွေ့သွယ်လှသောလက်ခလယ်သည်ကိုယ်တွင်းဝင်ရောက်လာ၍လုချန်ညည်းညူမိသွားသည်။သူ၏အထိမခံနိုင်သောနေရာကိုဆက်တိုက်ထိခိုက်ပြီးရွေ့လျားနေရာခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ကျဥ်တတ်လာသည်။သူပြေလျော့သွားရန်ရည်ရွယ်ကာကျင်းပြင်ဆင်ပေးသည်ကိုသိပေမဲ့လည်းရှက်စရာနေရာကိုထိတွေ့ခြင်းခံရသည့်အပေါ်အခုထိအသားမကျနိုင်သေး။
"အခုလက်ဘယ်နှချောင်းရှိနေပြီလဲသိလား?"
"ပါးစပ်ပိတ်!"
လုချန်မကျေမနပ်မှုတွေနှင့်ကျင်းကိုထုရိုက်တော့သည်။ကျင်းသည်တခစ်ခစ်ရယ်ရင်းဆက်လက်စနောက်နေသေးသည်။
"အဖြေမှားရင်ပြီးခွင့်မပေးဘူး"
ကိုယ်အတွင်းကျင်း၏လက်သုံးချောင်းရှိနေပြီဖြစ်ကြောင်းလုချန်သိပေမဲ့လည်းကိုယ်လက်မနှီးနှောခင်အချိန်တွင်ကျင်းပြောလေ့ရှိသောညစ်ညမ်းစကားတွေကိုပြန်ပြောပေးရန်သူ့အကျင့်သိက္ခာကမတတ်သာ။
လုချန်မျက်လုံးများမှိတ်ကာမဖြေရန်စိတ်ဆုံးဖြတ်လိုက်ချိန်တွင်ကျင်းသည်လည်းလက်ချောင်းများကိုရပ်ကာအဖြေကိုစောင့်နေတော့သည်။
ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းမှအဆင်မပြေလှသောအခြေအနေသည်တွန့်ကွေးလာသောမျက်ခုံးထက်ဖော်ပြနေ၏။အဓိကလှုံဆော်ပေးသောနေရာဖြစ်သည့်ဆီးကျိတ်ရှိရာကိုကျင်းလက်ချောင်းနှင့်ဖိလိုက်ချိန်တွင်ဆုလာဒ်အနေနှင့်လုချန်ညည်းသံလေးရရှိလိုက်သည်။
"အင်း.."
"အရှုံးပေးလိုက်ပါတော့..ငါ့ကိုအဖြေပေးပါဦး"
အထိမခံနိုင်သောနောက်တစ်နေရာဖြစ်သည့်နားသံသီးကိုလျှာနှင့်ကလော့ရင်းတိုးညှင်းစွာစကားဆိုလာသည်။
ရမ္မက်ဆန်သောတေးသံသာနှင့်နွေးထွေးသောကိုယ်သင်းရနံ့သည်အလိုမပြည့်၍ဂနာမငြိမ်ဖြစ်နေသောစိတ်ကိုပို၍မြေဆီထက်လောင်းပေးနေ၏။
"ပြီးရော!"
"ဘယ်နှချောင်းလဲ?"
"သုံးချောင်း!"
"မှားတယ်"
အမှန်တကယ်သုံးချောင်းဖြစ်တာကြောင့်မှားသည်ဆိုသောစကားတွင်လုချန်မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားသည်။
"အား.."
ထူထဲပူနွေးနေသောအရာရုတ်တရက်တိုးဝင်လာမှုကြောင့်လုချန်မတတ်သာပဲညည်းသံထွက်လာသည်။
"အဖြေမှန်ကတစ်ခုတည်း"
ကျင်းဆီမှလှည့်စားခံရသည်မှာလည်းအခါခါရှိနေပြီဖြစ်သော်လည်းလုချန်စိတ်အလိုမကျဖြစ်မိသည်။စိတ်တွင်းတွင်တော့မျိုးစုံကျိန်ဆဲလျက်။
လှုပ်ချင်တိုင်းလှုပ်၍မရအောင်ကျင်း၏ခါးကိုတင်းကျပ်စွာခွဖက်ထားပြီးသူ့ဘက်ကလက်တုံ့ပြန်လိုက်သည်။လုချန်၏စိတ်အလိုမကျပေမဲ့လည်းအကြံများနေသောအသွင်ကြောင့်ကျင်းလည်းမတတ်သာပဲရယ်မိ၏။
"ကောင်းပြီ..မင်းကိုပဲလှုပ်ရှားခိုင်းလိုက်တော့မယ်"
ကျင်းကတော့ထုံးစံအတိုင်းအရှုံးကိုအရှုံးအတိုင်းမဝင်ခံပဲလုချန်စိတ်တိုအောင်လုပ်လိမ့်မည်။လုချန်၏ပြင်းပြသောဆန္ဒတွေဆိုသည်မှာလည်းကျင်းခွင့်ပြုမှသာရသည်။
ကျင်း၏အရှက်မရှိလှသောကောက်ချက်ချမှုကြောင့်လုချန်သွေးအန်မိတော့မည်။လုချန်လားဦးဆောင်ပြီးလုပ်ပါလိမ့်မယ်။
သို့ပေမဲ့လည်းသာယာမှုကိုထွက်ပေါက်ရှိရာကိုဆုပ်ကိုင်ထားသောကျင်းကြောင့်လုချန်မှာသူ့ဟာသူလှုပ်ရှားရုံကလွဲပြီးရွေးချယ်စရာမရှိ။ကျင်းသည်သူခွင့်မပြုပဲအထွတ်အထိပ်ရောက်သွားခြင်းကိုလက်ခံမည်မဟုတ်ကြောင်းလုချန်သိသည်။လွန်စွာတင်းမာနေပြီဖြစ်သောအရာသည်အရည်ကြည်များတောင်လျှံကျနေပြီဖြစ်ရာလုချန်ဆက်လက်ခေါင်းမာရန်ခက်ခဲလွန်းလှသည်။
သူ့အရာကိုကျင်းတစ်ချက်ပွတ်ဆွဲလိုက်တိုင်းလိုချင်တောင့်တခြင်းများသည်ပို၍ပြင်းထန်လာ၏။ရင်ဘတ်ရှိအဖုလေးထက်နှုတ်ခမ်းကိုနေရာချထားပြီးလျှာနှင့်လည်းအတွင်းမှာဆော့ကစားနေသည်။ပျားရည်ရောင်အဖုလေးများကိုဘယ်တစ်ချက်ညာတစ်ချက်ရွေ့ပြောင်းလျက်ရင်းချိုမြိန်ခြင်းတွေကိုအရသာခံနေပြန်သည်။အနုစိတ်တစ်ခုချင်းဆီကိုအရသာခံလို၍ပါးစပ်အတွင်းငုံကာတင်းတင်းစေ့ထားလိုက်ပြီးလက်ကလည်းတင်းမာနေဆဲအရာကိုဆက်တိုက်ပွတ်ဆွဲပေးနေသည်။ကျင်း၏အဆက်မပြတ်သောလှုပ်ရှားမှုအလိုက်ခန္ဓာကိုယ်မှအရှက်မဲ့စွာလိုက်ပါရွေ့လျားချင်နေသည်ကိုလုချန်သိသည်။
လုချန်ကိုယ်ကိုရုတ်တရက်မြောက်လိုက်မိချိန်တွင်အတွင်းသားနံရံတွေသည်ကျင်း၏တော်ဝင်အဖွဲ့ဝင်အားတင်းကျပ်စွာဖက်တွယ်လာ၏။လုချန်လည်းမသိလိုက်ပါပဲအထက်အောက်စီးချက်ကျစတင်လှုပ်ရှားနေပြီဖြစ်သည်။နက်သထက်နက်အောင်တိုးဝင်သွားပြီးကျင်း၏တင်းမာနေသောအရိုးတံတစ်ခုလုံးသည်ဝါးမြိုခြင်းခံလိုက်ရ၏။
ဧကရာဇ်၏ချောမွေ့ကြီးမားသောအရာအတွင်းထဲရောက်လာလေလေကျင်းခါးထက်မှလုချန်ခြေထောက်များပို၍တင်းကျပ်စွာဖက်လာလေလေဖြစ်သည်။ကျင်း၏လက်များသည်လုချန်တင်ပါးတစ်ဖက်တစ်ချက်ကိုတင်းကျပ်ပူနွေးနေသောဝင်ပေါက်ထဲသူ၏တော်ဝင်ပစ္စည်းခပ်နက်နက်ရောက်စေရန်ဆွဲခွာလျက်ရှိသည်။
တသိမ့်သိမ့်တုန်ယင်နေသောချစ်ရသူကိုယ်လုံးထက်အနမ်းမိုးတွေရွာချပြီးအနည်းငယ်ဖူးယောင်နေပြီဖြစ်သောနူတ်ခမ်းဆီသို့ရောက်လာ၏။လက်တုံ့ပြန်ချင်နေသေးသောလုချန်သည်ကျင်းလည်ပင်းနောက်ကိုမြဲမြဲစွာဆုပ်ကိုင်ပြီးအနမ်းတွေကိုပို၍နက်ရှိုင်းစေလိုက်သည်။နှစ်ယောက်စလုံး၏ခန္ဓာကိုယ်တစ်လျှောက်စပ်ဖျဥ်းဖျဥ်းခံစားချက်နှင့်အတူလုချန်အထွက်အထိပ်ရောက်သွားပြီးကျင်းရောအတူပင်ဖြစ်သည်။
အိမ်မက်တစ်ခုလိုပင်၊ဒီထက်ကောဆန္ဒပြင်းပြခဲ့တာမျိုးရှိခဲ့ဘူးလား?အတောမသတ်နိုင်တဲ့လိုချင်ရမ္မက်တွေချစ်ရသူနှစ်ဦးကြားဒီလိုမျိုးကောရှိခဲ့ဖူးလား?
အရင်ပုံစံအတိုင်းပဲတစ်ဦးမျက်နှာတစ်ဦးမလှုပ်မယှက်ကြည့်လျက်။အခုလောလောဆယ်ပင်ချစ်တင်းနှောခဲ့သောဖြစ်ရပ်ကိုတွေးမိတော့လုချန်ရှက်သွားပြီးအကြည့်လွှဲလိုက်သည်။
လုချန်အဝတ်တွေသည်ကျင်းခြေထောက်နားတွင်ပုံကျနေ၏။အပေါ်ပိုင်းလစ်ဟာနေသောကျင်း၏ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုပွတ်တိုက်ရာမှအရည်လဲ့ကာတင်းမာနေသောအဖုလေးသည်ခေါင်းငုံ့ထားသောလုချန်မြင်ကွင်းနှင့်ကွက်တိဖြစ်နေသည်။ဒီကနေ့အရင်လိုလုချန်နွမ်းလျအောင်မလုပ်ချင်သောကျင်းသည်ပုံကျနေသောဝတ်ရုံကိုပြန်ဝတ်လိုက်၏။
ကျင်းကိုအံ့သြသင့်စေသည်မှာအောက်နှုတ်ခမ်းဖိကိုက်လျက်လုချန်မှအရင်အတိုင်းဝတ်ရုံကိုပြန်ဖယ်လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ပြစ်မျိုးမဲ့မထင်သောခန္ဓာကိုယ်သည်ပြန်လည်လစ်ဟာလာ၏။လုချန်လက်များသည်ကျောနောက်ဘက်တွင်းပြေးလွှားနေပြီးနောက်လည်ပင်းထက်ရောက်လာသည်။ဖြားယောင်းသွေးဆောင်နေသောကျင်း၏ထောင်တတ်နေသောအဖုလေးနှင့်ကျစ်လစ်သောခန္ဓာကိုယ်သည်လုချန်မျက်ဝန်းအတွင်းတော့ပြည့်လျက်ရှိ၏။
အစကရှက်ရွံ့နေမှုများသည်လိုချင်တပ်မက်မှုများအဖြစ်သို့ပြောင်းလဲကုန်၏။ချစ်ရသူ၏အမူအရာကိုတစ်ခုမကျန်ကြည့်ရူနေသောကျင်းသည်အသံတိတ်ဖိတ်ခေါ်မှုကိုလက်ခံလိုက်ပြီးလုချန်လည်ပင်းအားဖွဖွလေးဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ထိုအဖြစ်အပျက်တစ်လျောက်လုံးတွင်ထိုင်မြဲအတိုင်းရှိနေဆဲဖြစ်ရာသူ့အရာကိုချစ်ရသူ၏မူးယစ်စွဲလမ်းစေသောအဝအတွင်းမှမထုတ်ရသေး။နောက်တစ်ခါထပ်လှုပ်ရှားပေးရန်တောင်းဆိုချက်အရလုချန်တွင်းငယ်ထဲပြည့်သိပ်နေသောကျင်းအရာသည်ပြန်လည်တင်းမာလာပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေသည်။
လုချန်ကိုညောင်စောင်းထက်တွင်သက်သောင့်သက်သာရှိအောင်နေရာပြန်ချလိုက်သည်။ခါးကိုဆွဲကိုင်ကာသဲကန္တာရအတွင်းအိုအေစစ်ကိုအပူတပြင်းရှာဖွေနေသောချစ်ရသူကိုကယ်တင်ရန်ခရီးစတင်ပြီဖြစ်သည်။
ပိတ်ကာရံထားသောခံတပ်ကိုဖြိုခွဲဖျက်ဆီးလိုသောစစ်သည်၏တောင်းဆိုချက်အတိုင်းလုချန်တင်ပါးကိုအလိုက်သင့်လှုပ်ရှားပေးနေမိသည်။အကယ်၍ကျင်းကသာဘယ်နှချောင်းလဲမေးလာလျှင်'ကျ..ကျင်း"ဟူ၍သာသူပြန်ဖြေလိုက်မည်။ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာကောစိတ်ထဲမှာကောအပြည့်အသိပ်နေရာယူထားသည်မှာတစ်ခုတည်းသာရှိ၏။
ကျင်းအရှေ့သို့တစ်ချက်စောင့်တိုင်းအတွင်းသားများသည်ဆတ်ကနဲတင်းကျပ်လာတတ်သည်။ထိပ်ဖျားပို၍တိုးဝင်လာသောခံစားချက်ကြောင့်လုချန်ကိုယ်တစ်ခုလုံးတုန်ယင်သွားသည်။ကြီးမားသောပမာဏနှင့်ရောက်ရှိလာတော့မည့်သာယာမှုများကိုမျှော်လင့်စောင့်စားလျက်လုချန်ခါးကိုပိုကော့ပေးရင်းကျင်း၏အရှေ့အနောက်လှုပ်ရှားမှုကိုခံယူနေသည်။ဘယ်သူတွေများကြားသွားလေမလားလဲအားရုံမထားနိုင်တော့။
"ကျင်း...အင်း"
လုချန်ညည်းသံများသည်အတွင်းနံရံတွေကိုအဆက်မပြတ်စားသုံးနေသောပူနွေးတင်းမာပြီးတဆတ်ဆတ်တုန်ခါနေသောအရာ၏လိုချင်ရမ္မက်တွေကိုမီးစာထည့်ပေးနေသည်။လုချန်အတွင်းနံရံများမှာလည်းအရည်ပျော်နေသည့်အလားပင်။
အတွင်းသို့နက်နက်ထိုးသွင်းနေရင်းပျားရည်အရသာရှိသောလုချန်နှုတ်ခမ်းများကိုလည်းစားသုံးနေသည်။အောက်နှုတ်ခမ်းကိုအသာအယာဆုပ်ထွေးလိုက်ပြီးနောက်နှုတ်ခမ်းတစ်စုံလုံးကိုထွေးပွေ့လိုက်တော့သည်။ချစ်သူနှစ်ဦးလုံးပြီးမြောက်သွားပြီဖြစ်သည်။ထပ်တူကျသောညည်းသံနှင့်အတူတစ်ဦးတစ်ယောက်ချင်းဆီ၏သာယာမှုများကိုလည်းရရှိလိုက်ကြသည်။
ဘာကြောင့်မှန်းတော့မသိပေမဲ့ကျင်းသည်လုချန်ထင်ထားသလိုဆက်လက်ညှင်းဆဲခြင်းမရှိ။နှစ်ကြိမ်ပြီးမြောက်သွားပြီးနောက်လုချန်အနားယူစေရန်ရင်ခွင်ထဲထည့်ကာရေကန်တွင်းအလှအပများကိုဆက်လက်ရူစားစေသည်။
ကောင်းကင်ယံတွင်ဖြာကျနေသောလိမ္မော်ရင့်ရောင်တိမ်စိုင်တို့သည့်မကြာခင်နေဝင်တော့မည်ဖြစ်ကြောင်းစကားဆိုနေကြသည်။သို့ပေမဲ့သူတို့နှစ်ဦး၏အပန်းဖြေခရီးသည်ဆုံခန်းတိုင်အောင်မရောက်ရှိသေး။အချစ်ရနံ့များထုံမွန်းနေသည့်နွေးထွေးသောအခန်းငယ်တွင်ရှေ့ဆက်ရမည့်ခရီးစဥ်အတွက်လိုအပ်သည်များပြည့်စုံစွာပါလာပြီးသားဖြစ်သည်။
ဆောင်းကာလ၏ကြယ်တွေစုံလင်သောကောင်းကင်ယံကိုကျင်းနှင့်အတူကြည့်ရူခွင့်ရမည့်အကြောင်းတွေးရင်းလုချန်မျက်နှာထက်ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။
ကြက်သွေးရောင်အနေအထားရှိနေသောကောင်းကင်ယံမှရောင်ပြန်ဟပ်နေသောရေကန်မျက်နှာပြင်သည်တောင်ဝင်စုံတွဲ၏ချစ်ခြင်းတရားများအားမျက်မြင်သက်သေဖြစ်၍ရှက်သွေးဖြာနေဟန်နှင့်တူသည်။နေ့လည်ခင်းကလောက်တော့မနွေးထွေးတော့သောလေပြည်ညှင်းသည်ရေကန်ပြင်၏ဆန်းကျယ်သောဆွဲဆောင်မှုကိုထပ်ပေါင်းပေးဖို့ရာကြာပန်းရနံ့များကိုသယ်ဆောင်လာလျက်။
••••••••