First pov:
'Help... p—please h-help me.'
'Hindi ako makagalaw.'
I want to close my eyes para maiwasan lang ang nakakatatakot niyang mga titig pero di ko magawa.
She was smiling but she was not happy at all.
—-her stare ..—— I'm scared please somebody help me!
I hardly breath. Parang tinakasan ako ng kaluluwa dahil sa lakas ng tibok ng puso ko ngayon.
'I'm begging.. please wake me up.'
Miracle pov;
"H—help... please h—help me."
Naalimpungatan ako sa mahinang iyak na naririnig ko sa loob ng kwarto. Dito na kasi kami ulit natulog ng umulan ng malakas kanina.
I thought I was dreaming pero nang tignan ko ang pwesto ni First napansin ko ang pagbaling ng ulo niya.
Dahan-dahan akong bumangon at pinuntahan siya sa higaan niya. Napansin ko kaagad ang pawis niya sa noo at basa sa mukha niya. She's crying.
"H—help..."
She said again while her eyes close. Is she dreaming?
"F-First wake up.. h-hey.. First." niyugyog ko ang balikat niya upang marinig niya lang ako. Pero hindi pa rin siya nagigising.
Her sobbing again and this time she trembled. Ano kaya ang napapanaginipan niya?
Parang takot na takot siya sa panaginip niya kaya nilakasan ko na ang pagyugyog sa balikat niya.
"Hey First wake up.. please wake up!"
Napabangon siya mula sa pagkakahiga kasabay ng malalim niyang paghinga.
Hindi ko mapigilan ang sarili kong yakapin siya ng marinig ko siyang mahinang humikbi kasabay ng bawat malalalim niyang paghinga. Nanginginig pa rin ang katawan niya na parang takot na takot siya at ramdam ko din ang lakas ng pintig ng puso niya.
"F—first y-your awake now. Don't be scared hmm?" mahina kong bulong upang kumalma siya. I can't help myself to cry too. My conscience hit me more when I heard again how she beg.
"Miracle please help me." Lalo akong napaiyak ng maalala ko na naman ang paghingi niya ng tulong sa akin noon. But I choose to turned my back at her.
"Suzy.." natigilan ako ng marinig ko ulit ang pangalang iyon. Siya lang ang tumatawag sa akin ng ganoon.
Naramdaman kong natigilan din siya sa binigkas niyang pangalan. Mabilis siyang kumawala sa pagkakayakap sa akin at napasapo pa siya sa mukha niya ng hindi malaman ang sasabihin.
Kahit mahina ang ilaw sa kwarto pansin ko pa rin sa mukha niya ang pagkailang sa pwesto naming dalawa. Sa ilang taon na naputol ang pagkakaibigan namin. Ito ang unang sandali na masyado kaming malapit sa isa't isa. Ito ulit ang unang sandali na muli naming nayakap ang isa't isa.
Ilang minuto ang nagdaan, kapwa lang kami tahimik na parang parehas naming pinapakiramdaman ang bawat isa.
Gusto ko siyang kausapin kung ano ang napanaginipan niya pero nagdalawang-isip ako kung may karapatan pa ba akong kausapin siya.
Narinig ko siyang malalim na napabuntong hininga bago siya tahimik na lumabas sa kwarto.
Gusto ko siyang tawagin pero pinangunahan ako ng hiya at takot na baka mas magalit pa siya sa akin.
Muli akong tahimik na napaiyak. Bumabalik sa isipan ko ang paghihirap na nakikita ko sa mukha niya kanina. Wala pa rin talaga akong magawa para mawala ang lungkot at sakit na nararamdaman niya hanggang ngayon.
I know she suffered so much at ang sama kong tao dahil dinagdagan ko pa ang paghihirap niya.
Lumabas ako ng kwarto upang sundan siya ngunit may kadiliman na ang paligid kaya hindi ko na siya maaninag.
Gusto kong humingi ng tulong kay Craig upang hanapin siya ngunit kakatok pa lang sana ako sa pintuan nila ay nauna na itong bumukas.
"What are you doing here?" malamig na tanong ni Clover sa akin.
Napatungo ako sa paraan ng pagtatanong niya. Sa lahat ng kaibigan ni Craig, si Clover lang ang malamig ang pakikitungo sa akin.
Hinarap ko siyang muli kahit nahihiya akong kausapin siya. Kelangang mahanap si First dahil alam kong wala nang gaanong gising sa mga oras na ito.
"Si First." napalunok pa ako bago magsalitang muli. "Lumabas siya —-
Hindi ko pa man natapos ang sasabihin ko ay mabilis na niya akong tinalikuran at patakbong lumabas ng pavilion.
Tahimik akong napasunod ng tingin sa kanya. Kahit hindi man niya sabihin, pansin ko ang pag-aalala sa mukha niya ng mabanggit ko pa nga lang ang pangalan ni First.
Is that guy inlove with First? Paano na si Craig?
Napailing na lang ako sa naisip ko. Mahal ko si Craig pero unti-unti ko nang tinatanggap na hindi niya ako mamahalin katulad ng pagmamahal ko sa kanya. She love First at susuportahan ko iyon kahit masaktan man ako.
***
Clover pov;
"First! Where are you?"
Tuloy-tuloy lang akong naglakad at hindi ko alam kung saan ko siya hahanapin.
My heart beats fast. Sobra akong nag-aalala na naman ngayon sa kanya. Bakit ba lage mo akong pinag-aalala kapag nawawala ka First?
Napasabunot ako sa buhok ko ng hindi ko pa rin siya mahagilap. Sinuyod ko na lahat ng kiosk na pinuntahan namin kanina pero hindi ko pa rin siya nakikita.
Ano ba kasing pumasok sa utak mo at lumabas ka sa kalagitnaan ng gabi First?
Wala ka na naman bang maisip sa buhay? Tsk! Lage mo na lang akong pinag-aalala.
Pinuntahan ko pa ang iilang shop na bukas pa pero wala pa rin siya doon. Pati na din ang lugar kung saan kami nag-camping kanina. Nahirapan pa ako sa daan dahil medyo maputik pa ito gawa ng malakas na ulan kanina.
Nagbasakali akong puntahan ang mga tindahang nagtitinda ng pagkain pati na din ang kusina baka nagutom lang siya pero nanlumo na lang ako ng hindi ko pa rin siya makita.
Lakad-takbo kong pinuntahan ang open field na sinabi ni Krys at nagbasakali muling doon ko siya mahahanap.
Napahinga na lang ako ng maluwag ng may makita akong nakatalikod na nakaupo sa isang upuan. Kahit may kadiliman alam kong si First iyon.
Dahan-dahan akong lumapit sa pwesto niya. Natigilan pa ako ng marinig ko siyang mahinang humihikbi. Para na namang dinudurog ang puso ko kapag naririnig ko siyang umiiyak. Parang kanina lang ang saya pa namin habang ginagawa nila ang dare niya kasama ang mga kaibigan niya.
Gusto ko siyang lapitan at yakapin pero pinigilan ko ang sarili kong humakbang pa at hinayaan muna siyang malabas ang lungkot na nararamdaman niya ngayon. Baka kasi gusto niya munang mapag-isa.
Napatingala siya sa langit at malalim na huminga. Alam kong pinipilit niyang tumahan pero hindi niya pa rin mapigilang mapahikbi.
"Clover." kahit pabulong lang ang pagtawag niya sa pangalan ko. Rinig na rinig ko pa rin ito.
Napansin niya bang nandito ako sa likod niya?
Suminghot muna siya bago muling tumingala na naman sa langit.
"What are doing here?" sambit niya habang nasa langit pa rin ang mga mata.
Paano niya nalamang nandito ako?
Dahan-dahan akong lumapit sa harapan niya. Tumahimik ulit siya habang malungkot pa rin na nakatingala sa langit.
Ilang segundo siyang nanatili sa ganoong posisyon kaya kitang-kita ko ang sakit na nagrerepleksiyon sa mga mata niya.
I don't really want to see her like this. It painfully breaks my heart.
Kahit pilit man niyang pigilan ang mga luha niya, nakatakas pa rin itong pumatak mula sa mga mata niya.
"I'm s-sad again, Clover." humihikbi siya habang nagsasalita. "My h—heart hurts s—so much."
Para siyang batang nagsusumbong ng sakit na nararamdaman niya ngayon at hindi ko mapigilan ang mga luhang kanina pa gustong pumatak sa mga mata ko kaya napatingala na din ako upang di lang niya makita ito.
Ramdam na ramdam ko ang sakit sa bawat salitang binibigkas niya na alam kong galing iyon sa puso niya. Pinipiga ang puso ko sa bawat hikbing tumatakas mula sa mga labi niya.
Bigla siyang napayakap sa tiyan ko at doon ulit binuhos ang iyak niya. I'm just caressing her hair para malaman lang niyang andito lang ako sa tabi niya at handa siyang damayan sa kalungkutan na nararamdaman niya ngayon.
Seconds.. minutes pass.. She's still crying kaya tumabi na ako sa kanya ng upo para mayakap ko na din siya.
I hug her tight. She cried river again this time. Patuloy ko lang hinahagod ang likod at buhok niya at hindi ko na naman alam kung paano siya patatahanin.
I started humming a song hoping that it makes her calm. Ilang beses ko na din siyang kinantahan noon at baka sakaling gagana pa rin iyon sa sandaling ito.
🎶When the nights comes..I carve the secret between you and me.. After putting a bookmark on the night to recall..I secretly open it🎵
She's still sobbing but little by little it stop. I'm thankful that it still work.
Bumitaw na siya ng yakap sa akin kaya umupo na ako sa tabi niya.
She then put her head on my shoulder after she deeply sigh.
Magaan ko lang na hinahagod ang buhok niya.
Malamig na umihip ang hangin at buti na lang pareho kaming nakasuot ng jacket ngayon.
She cleared her throat before she talk.
"Ang lungkot ng kanta mo Clover." mahina niyang sambit at pansin ko pa rin ang pagkabasag ng boses niya. Suminghot muna siya bago ulit nagsalita. "Next time kapag kakantahan mo ako yung rock naman para masaya." nagpilit pa siya ng ngiti sa biro niya. Alam kong gusto niya lang pagaanin ang loob niya pero sa mga sandaling ito hindi niya iyon magawa.
Muli siyang nagpunas ng luha niya at humarap ulit sa akin.
"Clover may panyo ka? Gusto kong suminga." I want to frowned. Kung iba lang talaga ang sitwasyon ay baka kinunutan ko na siya ng noo.
I don't have handkerchief. Kinapa ko ang bulsa ng jacket ko at may nahawakan akong tissue. Hindi ko ata ito natapon matapos naming kumain non.
I handed it to her at tinanggap naman niya. Hindi naman siya maarte, masungit nga lang.
Tumahimik ulit siya at malalim na naman napabuntong hininga.
"Can I tell you a secret Clover?" mahinang sabi niya habang nakatingin pa rin sa langit.
"Hmm."napatingin ako sa kanya at naghihintay lang ng sasabihin niya.
Matabang siyang napangiti bago ako tignan.
"Do you l-love me?" malungkot niyang tanong sa akin.
Nabigla ako sa tanong niya kaya seryoso ko lang siyang tinignan.
"Mahirap ba akong mahalin Clover?" tanong na naman niya na mabilis kong inilingan.
Hindi ko alam kung bigla-bigla na lang siyang nagtatanong ng ganoong bagay ngayon. Hindi ko ito napaghandaan pero alam ng puso kong mahal ko na siya. MAHAL KO SIYA.
"H—hindi ka mahirap mahalin First..
—-and I—i love y-you." nauutal kong sagot sa kanya.
Bigla siyang natigilan sa sagot ko at napansin ko ulit ang pilit na naman niyang pagngiti.
itutuloy...
***
night-firefly 💙
Please vote and leave your comments. Thank you.