'Hi, maraming nag tatanong sa temptation of fire. (Inalis ko po siya) at sana dito nalang kayo maging active. Ibabalik ko 'rin naman si huian, (di ko pa alam kung kailan)
Maraming salamat sa panguunawa.😊
...
Kanina pa ako nakatulala, I've never expected him to approach me like that. Inaamin ko naman na hindi ko siya kilala, at inaamin ko 'rin na wala akong pake-alam sa grupo nila.
But that man, he's different. Seryoso siya, his eyes look darkened always. Mukha ngang kapag kinausap mo siya hindi ka niya papansinin. Pero that guy was approaching me, I know it's been a week. Ang dami nang nangyari, ang dami ko nang ginawa at hindi ko na ulit siya nakita.
Ang laki kasi ng school sa university kung saan ako nag aaral. Ang laki ng field, at different courses ay may kanya-kanyang building. We're archi students at katabi lang namin ang engineering students. Malayo ang court at gym sa building namin. Ilang minuto ang lalakarin.
Pero bakit siya nagawi sa bench kung saan malapit lang sa building namin? I pressed my lips at napayuko. Unti unti sumilay ang ngiti sa aking labi.
That was our first met, at hindi na siya nawala sa isip ko.
"Hoy, bakla!" Napaiktad ako ng gulatin ako ni Larry. "Ano ngiti ngiti mo r'yan? May nangyari bang di ko alam?" Umupo siya sa tabi ko. We're not seatmets pero palagi siyang namamalengke sa akin at nakiki-chismis lang.
"Wala naman Larry," umayos ako ng aking kinauupuan. He looked at his nails na may cutics na red. Humaba ang nguso niya at mag angat ng tingin sa akin.
"I heard somewhere, madalas daw dito si Vix." Out of nowhere. My heart skip a beat, parang may biglang nasabi si Larry na kinabilis ng takbo ng puso ko.
"S-sino?" Gusto ko marinig ulit, dahil kumakabog ng mabilis ang puso ko.
"Si Vixiven, ang captain ng Alligators. Nakichismis lang ako sa iba ah, may tsimis kasi na nililigawan ni Vix ang engineering student sa kabilang builidng."
Bahagya akong nag iwas ng tingin, why is that? Bakit kumakabog ng sobrang bilis ang dibdib ko? Bakit may hindi dapat ako kailangang malaman.
"Si Koan, she's smart at nangunguna sa room nila. Magaling talaga siya at sobrang ganda." Pagpapatuloy ni Larry.
Bigla siyang umiyak, damang dama niya ata ang sakit.
But he just dramatically held his chest at umiiyak ng peke. "Crush ko pa naman si captain, he is so hot when he shot the ball ya' know?"
Nagpatuloy lang ako sa pakikinig, Larry dramatically hug me at parang apektadong apekdato.
"Crush ko pa naman siya, girl. Sana kasi architecture student nalang niligawan, para may pag asa naman ako." He said.
Tinapik ko ang likod niya, okay lang 'yan Larry. Uso mangarap.
That day natapos ang unang subject namin, nakikipag cooperate ako kapag malapit na ang exam. Isa pa, masipag naman talaga ako mag aral. Minsan lang itong si Larry ang tinatamad, tinatamad din ako. Pero I'm verry proud at wala akong bagsak, puro nasa highest top.
Nagpaalam kami sa teacher namin because it's lunch time. Nakaupo lang ako at hinihintay ang ibang lumabas, hindi kasi ako nakikipag siksikan. Larry stood up at kinuha ang mga gamit, umupo ulit sa upuan na katabi ko.
"Lunch ta'yo sa canteen. Narinig ko kaso do'n mag la- lunch si captain Vix."
Napatigil ako sa pagaayos sa aking gamit, he was always talked about that guy.
"Ano bilis na?" Sabi niya, agad naman ako sumunod sa gusto niyang mangyari.
"Bilis na baka wala tayong maabutan na mesa duon, alam mo na mga babaeng malalandi." Nag roled eyes pa ito.
Kinuha niya ang kamay ko at ipinasok sa siko ko, paglabas namin sa pinto muntikan na namin mabangga ang mg kababaihan na nag uusap.
Napatigil din sila dahil muntikan na talaga, yumuko at nag iwas ng tingin. Sobrang ganda naman talaga niya, she's joan right? Matanggap at sobrang puti. Walang pimple at pores ang balat. Para nga siyang dyosa na bumaba sa langiti.
Katulad ni Vix.
"Ay, I'm sorry. Sorry girls nagmamadali kasi kami nitong kaibigan ko."
Nag angat ako ng tingin, I saw joan's face. She was smiling at mas lalo siyang gumanda.
"It's okay Larry, did you guys have lunch already?"
"Ah, wala pa talaga Joan. We suppossed to, pero itong bestfriend ko eh. Kayo ba?" Larry was so nice, marami siyang kaibigan sa labas man o loob ng school. Marami siyang mga kakilalang different courses at sa magkabilang building ng school.
He's gay, at hindi na ako magtataka pa.
"Mag la-lunch na 'rin. Sabay na tayo?" Ngumiti ito ng malapad.
I admired her in the very first time, mabait siya at napaka humble niya. Kahit may ipagmamalaki naman siya at may kaya sa bubay.
"Sige ba, sama na tayo." Bago pa naman ako mag oo, Larry dragged me. Sumang-ayon na 'rin ako.
Nasa likod kami kitang kita ko pa ang tatlong kasama niya. Magaganda at parehas may ipagmamalaki. Bumaba ang tingin ko sa mga luma kong books.
At sa lumang bag ko na gamit ko pa noong highschool.
Matibay pa naman siya, hindi na ako bumili dahil may pinagiipunan ako. Hindi nawala ang tingin ko sa likod nilang apat, lalo na si Joan. She's like a God, ang ganda ganda niya.
"Hey, ano bang nangyari sa'yo?" Tahimik kasi ako buong minuto. Wala akong masabi, ayoko naman makisalamuha sa mayayaman na katulad nila dahil mas lalo ako nanliliit sa sarili ko.
"Napansin ko Larry, iyang bestfriend mo may lahi ba?" One of the girl said. Ngumiti siLarry at inangat ang nakayuko kong mukha.
"Yes naman girl, she's a half spanish-american. Tignan niyo naman, walang skin care o night routine 'yan. Pero sobrang kinis at ang ganda." Proud na sabi ni Larry, nakangisi lang ang mga babae.
"Yes, pwedi ka nga ata sa modeling sites. Napaka-puti mo 'rin." The other girl said. Napalunok ako, marami naman kasi ang may sabing kakaiba ako sa lahat. Mas nangingbabaw ang kutis at ganda ko.
"She's so gorgeous y'all, kaso mahirap ka pa 'rin." The other girl said. Napalingon ako kay Larry na siyang natahimik din. Bulong lang iyon ng sabihin ng babaeng mababa ang bubok.
They laughed, nag iwas ako ng tingin lalo.
"Siguro isang muchacha ang mga parents mo, o siguro isang pokpok. Nabuntis ba ng mga kano nanay mo?"
Tuluyan na akong huminto, a worried Larry stopped too. Lumingon si Joan na siyang kanina pa pala walang alam sa Nangyari.
"Girls naman, wag naman ganyan-" Larry was still depending me.
"Why Larry? Hindi ba totoo? She's poor rat. Tinutukoy ko lang naman na wala kang pag-asang pumunta sa tuktok." Naningkit ang babaeng kanina pa ako iniinsulto. "Like I said, hindi ka bagay sa mga katulad ni Vix."
"Enough!" Umalingawngaw ang boses ni Joan. Namumungay ang mga mata at kulang nalang aluin niya ako.
At bakit nadamay si Vix dito?
Dahil sa iritasyon, nilampasan ko sila at umalis.
Tumulo ang luha sa aking mata, tinawag nilang muchacha ang nanay ko. Wala silang karapatan, hindi nila alam ang pinagdaanan ng mama ko.
Pumunta ako sa malayo, duon sa hindi ako mahahanap ni Larry. Kusa akong nagtago at hindi nag lunch. Pinunas ko ang luha at umupo sa ilalalim ng puno sa tambayan ng mga studyante kadalasan
Tinignan ko ang litrato ng mama ko, I am okay mama, matapang ako mama.
Mabuti nalang at wala masyadong tao, kinuha ko nalang ang baon kong pandesal at iyon at kinain.
Nabigla ako ng may biglang nagising sa pagtulog niya. Nanlaki ang mga mata ko, hindi ko siya nakitang nariyan.
"V-vix.." I whispered. Nasa kabilang puno siya nakasandal. May katabi siyang bola sa gilid at may notebook sa mukha habang nakatingala.
Agad lumunok ako ng ilang ulit ng inalis ang nakatakip sa mukha niya. I gasped when he looked at my direction.
Walang expression ang mukha niya, he's lips parted a bit. His hair was messy a bit. Mahaba ito ng konti at medyo nagulo. Mas lako lang ako namangha ng tumaas ang isang kilay niya at nag Tatanong ang mga mata.
"Sorry," iyon lang ang nasabi ko.
Hindi manlang siya nagsalita, inayos niya ang pagkaka upo at nanatili lang siyang nakasandal. Nanatiling nakatingin ako sa kanya, at kinuha ang bola at nilalaro sa kamay.
"Why are you sorry for?" His baritone voice made me gasped.
Ang sexy ng bagong gising niyang boses. Napalunok ako ng umiling, at yumuko. Napansin kong nakatingin pa 'rin siya sa akin.
Habang may nginunguya akong pagkain.
Nabigla ako ng tumayo siya, kinuha niya ang bag at sinabit sa balikat niya. Patuloy ko lang siya tinitignan, patuloy 'rin kumakabog ng mabilis ang puso ko. Akala ko naman lalampasan niya ako, pero nanlaki ang mg mata ko ng bigyan niya ako ng panyo.
May nakasulat na name niya 'roon.
Vixiven T.
Kinuha ko 'yon at tiningala siya, wala siyang sinabi at nilampasan ako. Sinunandan ko siya ng tingin, he smells like something. Ang sarap sa ilong, masarap ang amoy.
Nanatili lang akong nakatingin sa kanya, patuloy siyang naglalakad na parang hindi niya ako narinig na umiyak. Kinagat ko ang aking labi, bumaba ang tingin sa panyo na binigay niya.
"Maraming salamat," I smiled.
Inamoy ko 'yon imbis na ipapunas sa aking luha.
I think I have a crush on him.
Pagkatapos no'n parang walang nangyaring bumabalik ako sa school. Si Larry hindi 'rin pala nag lunch kakahanap sa akin. Madali natapos ang period, hindi na ako ang pahatid kay Larry at umuwi ng maaga.
Mabuti nalang palagi akong sini-swerte sa traysikel. Maaga Naman akong dumating sa apartment kung saan ako nakatira. Ang unang ginawa ko, nag ayos ako ng kwarto at inamoy ang panyo.
Ganito pala ang amoy niya, ang sarap ng amoy niya.
Ngumingiti ako na parang tanga, pagkatapos ko nga kumain at magligpit kinuha ko ang phone ko at sinerch siya sa IG.
@vixiven T.
Lumabas agad ang pangalan niya, wala masyadong post at puro mga kaibigan lang niya na naka uniporme ng jersey.
Goodjob alligates..
Caption ng post niyang mga ka team mates niya ang kasama.
May nakita naman akong nasa beach siya at walang suot na pang itaas. Tanging beach shorts lang ang suot. Napakurap kurap ako ng makita siyang walang saplot at agad na ini-skip.
Bigla naman nakita ko siyang nakasimangot habang hinahalikan siya ng isang medyo may idad ng babae.
Probably his mom? Kamukhang kamukha niya kasi eh.
She's my supermom. Iyon ang caption no'n.
Bumalik ang mag i-scroll ko sa taas. Wala siyang propfile, tanging itim lang na blangko.
May 50.2k followers din siya.
Famous naman pala.
Aakmang matutulog na ako at papatayin ang phone ng ma-follow ko siya.
Oh my gosh? Anong ginawa ko? Sinusubukan kong i-unfollow pero huli na nang i follow back niya ako.
@vixiven T followed you back.
Nanlaki pa 'rin ang mga mata ko.
What just happened?
He followed me back? Anong nangyari? Bakit ko siya na follow? At bakit niya ako finallowed back?
Dahil sa ginawa ko, hindi ako nakatulog. Wala akong iniisip kundi siya. Nakita ko 'rin na halos nasa sampo ang mha following niya. Isa ako sa dumagdag.
Kinabukasan no'n gaya pa 'rin ng dati, maaga ako at dumeretso na sa room. Ako ang pinaka maaga sa lahat, umupo ako nalang ako at hindi alam ang gagawin.
Sana walang makapansin, hindi naman at ako nag aasume diba? He's just my crush.
Kahapon lang nong dineklara kong crush ko siya, ni hindi pa nag one week.
Nung una sobrang noramal naman, ni si Larry hindi niya ako inusisa. Wala ata siyang alam? Wala naman atang masamang may nag followed back sa akin na isang grupo ng mga alligators.
Larry was so sorry about what happened yesterday. Gusto niya ako ipagtanggol pero huli na 'raw dahil lumabas ako. Isa pa 'raw ganon daw talaga ang ugali ng mga babaeng iyon. Mapang-mata.
Pagkatapos ng period inaya ako ni Larry mag lunch. Hindi na ako sumama dahil may pupuntahan pa ako. At alam naman niya kapag di ako busy sasama talaga ako.
Mabilis ang takbo ko, lakad takbo na nga ang ginawa ko. Mabuti nalang may dala akong lunch box at ibibigay ko sana sa kanya bilang pasasalamat.
Malayo palang nakita ko na siya, natutulog na naman habang nakasandal sa puno.
Dahan dahan akong lumapit at umupo sa puno kung saan ako no'n umiyak. Nakita kong masarap ang tulog niya, kumain na ba siya?
Ibibigay ko pa naman sana ang ginawa kong lunch box para sakn'ya.
Iniwan ko talaga ng pasadya ang panyo niya, para manatili iyon sa poder ko kahit ilang araw lang.
Napansin kong nagising siya at inalis ang notebook sa mukha. Hindi na ata siya nagulat ng makit ako.
"H-hi," pumiyok pa ako.
Nakita kong tinitigan niya ako sa mukha, pababa sa aking katawan. Nakita kong nag iwas siya ng tingin bago umayos ng pagkakaupo.
"G-gusto mo?" Inumag ko ang lunch box na isa. Dalawa ang ginawa ko para incase na gusto niyang kumain.
Napansin kong umaalon ang adams apple niya, napansin ko 'rin na sobrang perpekto niyang nilalang. Ang pointed ng kanyang ilong, ang kanyang makakapal na kilay, ang mahahabang pilik mata. At natural na mapupulang labi.
"Kunin mo na," binigay ko sakanya. Agad naman na kinuha niya ng kinangiti ko.
"Masarap 'yan." I smiled.
Natigil ako ng kinuha niya at parang kuryenteng may dumaloy sa kalamnam ko ng madampian ng kamay niya ang konting balat ko. Tinaasan niya ako ng kilay at nag iwas naman ako ng tingin.
Walang imikan na kinain niya iyon, dalawang kutsara din ang dinala ko.
Dahil para talaga sakanya 'yon.
Mukhang nasasarapan naman siya, mukha ngang gustong gusto pa niya. Binigyan ko siya ng bottle ko na palagi kong dala sa bag. Uminom siya roon at pagkatapos lumingon siya sa akin.
"What's your name?"
Na-istatuwa ako. Hindi ko alam na tatanungin niya ang pangalan ko. Kinagat ko ang labi dahil sa hiya.
"I'm Astrea Wind, they call me Wind kasi easy daw." I chuckled at yumuko nga sa hiya. Pero Pag angat ko ng tingin, seryoso siyang nakatingin sa akin.
Palagi niya akong tinitignan ng ganya, simula nong marinig niyang umiiyak ako palagi nalang seryoso at parang galit na nakatingin siya sa akin.