•TRUTH•
^პრობლემა კიბოს გავს, როგორც კი გამოჩნდება მაშინვე უნდა მოსპო, ვიდრე გაიზრდება და მოგკლავს^
თავი 1
სკოლისკენ ნელი ნაბიჯებით მივიწევ , ვაკვირდები გზას რომლის შეცნობაც მთელი 12 წელია მიწევს. თითქოს ყელშიმაქ უკვე ამოსული და რაიმე ახლის მოძებნა მსურს, მაგრამ ეს ახალი გზა უბრალოდ არარსებობს, ამიტომაც იძულებული ვხდები გავუყვე ამ ერთი შეხედვით უსასრულობას და მივაღწიო იმ ადგილამდე, რომელიც ასე ძალიან იწვევს ჩემში გულის რევას "სკოლა".
მაგარჯობა მე ელი მქვია ვარ მეთორმეტე, უკვე დამათავრებელ კლასში და ჩემს სიხარულს საზღვარი არ აქვს. რას გავაკეთებ სკოლა რომ დასრულდება? ალბათ წავალ და ახალი გზებით ჩემ ოცნებებს ავიხდენ, გავხდები ადვოკატი, ჩემს საქმეს უფრო შევიყვარებ და შემდეგ ალბათ ჩემ სიყვარულსაც ვიპოვი, რომელთან ერთადაც ოჯახს შევქმნი შემდეგ კი უკვე გვეყოლება შვილები...არა არა ვიხუმრე, არანაირი ბავშვები და განსაკითრებით "მეუღლე".
სკოლა....ეს ის ადგილია, რომელიც ყველა ბავშვს სძულს, შეიძლება სწავლა გიყვარდეს ან უარს არამბობდე მაგრამ პირობები...საშინელებაა. არცერთ თქვენგანს არ გირჩევდით ამ ადგილას უდესმე გესწავლათ...ან უბრალოდ ცალი თვალით შეგეხედათ.
არვიცი ჩემთავზე რავილაპარაკო, ალბათ ამას ჩემი მეგობარები უფრო ადვილად მოგიყვებიდნენ საერთოდ რომ არსებონდნენ... ხო მეგობრები არმყავს და ეს ამ სკოლის დამსახურებაა ერთი ნორმალური ადამიანიც კი რომ არ სწავლობს. ჰო მყავს მშობლები უსაყვარლესი დედა და მამა, რომელებიც შეხმატკბილებულები არიან ერთმანეთან. მყავს ერთი ძმა ქეი, რომელიც ნარცისი და იდიოტია, მაგრამ რასვიზამთ მაინც გვიყვარს. და ბოლოს ჩემი პატარა მეგობარი ჩემი ძაღლი... აი ესაა ჩემი ცხოვრება განსაკუთრებული არაფერი მხოლოდ მე და ჩემი ოჯახი, სახლი სკოლა და ხანდახან მაღაზია, სადაც წელიწადში ერთხელ მაინც უნდა შევიძინო ტანსაცმელი.
სკოლაში შევაბიჯე და ისევ ის საზიზღარი სახეები დავინახე, რომელიც ასე ძალიან მძულდა. დერეფანს თვალი მოვავლე და თვალდახრილი კლასისკენ წავედი, ოთახში შევაბიჯე და მაშინვე ჩემი ადგილი დავიკავე, მხოლოდ ისღა დამრჩენოდა დავლოდებოდი ზარს. ცოტახანში სიცილით კლასელი გოგო მომიახლოვდა და ჩემს მაგიდას დაეყრდნო. მობეზრებით ავხედე და თვალები მას მივაპყარი.
⁃ რამე გინდა? გაკვირვებით დავუსვი კითხვა.
⁃ კარგი რა ნუ ხარ ასეთი სერიუზული ცოტა გამხიარულდი. - მითხრა და გაღიმებულმა შემომხედა.
⁃ კარგი, მითხარი რისთვის მოხვედი.
⁃ მოდი ეს ბოლო წელი ცოტა მხიარულად ჩავატაროთ და ჩემთან ერთად გასართობად წამოდი. - პირდაპირ მომახალა სათქმელი
- არმინდა! მტკიცე უარი ვტყორცნე და თავი მერხზე ჩამოვდე.
⁃ კარგი რა. - ჩემ წინა სკამზე ჩამოჯდა და ხელი ხელზე დამადო.
⁃ ამერთხელ წამოდი და თუ არ მოგეწონება ამის მერე თავს დაგანებებ, უბრალოდ მინდა ბოლო წელი ჩემთან ერთად გართობაში გაატარო.
⁃ დავფიქრდები! მობეზრებით ვუთხარი .
⁃ ძალიან კარგი მაშინ შემატყობინე დღის ბოლომდე. - გამიღიმა და თავისი ადგილი დაიკავა.
ეს ლივაა, ბიოლოგიაზე ერთ კლასში ვართ. მას არვენდობი და ამიტომაც არ მინდა წასვლა, მას კიარა მთლიან სკოლას არ ვენდობი, თუმცა წასვლა და ამ ერთხელ გართობა არ მაწყენდა.
გაკვეთილი როგორც კი დასრულდა მივედი და ვუთხარი, რომ მასთან ერთად წავიდოდი. გაუხარდა მითხრა რომ საღამოს 9 საათზე გამომივლიდა და წამიყვანდა, მეც დავთანხმდი და კლასიდან გავედი სხვა გაკვეთილზე შესასვლელად.
სკოლის საათებმა ასე ჩაიარა, სახლში ისევ მარტო და იმ მოსაწყენი გზით დავბრუნდი. შესვლისთანავე ჩანთა შემოსასვლელში მივაგდე ფეხზე გავიხადე და დედასთან სამზარეულოში წავედი, საიდანაც უგემრიელესი სურნელი გამოდიოდა..
შევაბიჯე თუარა ხმაურიანად სურნელი ჩავისუნთქე გავიღიმე და დედას მივუახლოვდი საკოცნელად, ლოყაზე ვეამბორე და მაგიდასთან მოვთავსდი.
⁃ აბა როგორ ჩაიარა ჩემო გოგო დღევანდელმა დღემ? - გამიღიმა და თეფში წინ დამიდო.
⁃ როგორც ყოველთვის, მოსაწყენად. - გავუღიმე და ჩანგალი ხელში მოვიმარჯვე.
⁃ კარგი ჭამე და მერე რაცგინდა გააკეთე.
⁃ მამა სადაა? - ვიკითხე ცნობისმოყვარემ.
⁃ სადიქნება როგორც ყოველთვის სამსახურში.
⁃ გასაგებია. არმშია მირჩევნია ოთახში ავიდე და მოვემზადო. - დედასთან მივედი და კიდევ ერთხელ ვაკოცე.
⁃ დაიცა დაიცა რისთვის ემზადები?
⁃ დღეს მეგობარი გამომივლის და გასართობად მივდივართ. - კედელზე ხელი ჩამოვდე და დედას მივაჩერდი.
⁃ ოჰო რას მოვესწარი მეგობარიო, კიმარა რომელზე მიდიხარ.
⁃ ცხრისკენ. - მივაძახე კიბეებზე ასულმა.
⁃ და რომელზე მოხვალ. - ამომძახა მან
⁃ ალბათ გვიან არშეგეშინდეს...
⁃ კარგი კარგი რადგან მაგას მოვესწარი რომ შენ სადმე გადიხარ აღარ დავეძებ.
ცხრისთვის უკვე მზად ვიყავი და სავარძელზე მოკალათებული სასტუმრო ოთახში მყოფი ტელევიზორს ვუყურებდი. ცოტახანში გავიგონე სიგნალის ხმა, ფანჯრიდან გავიხედე, ლივა იყო. მეც დედას მივაძახე რომ მივდიოდი და ლივას მანქანისკენ წავედი.
მივესალმე და გვერძე მივუჯექი.
⁃ საით? ცნობისმოყვარესავით მივაჩერდი.
⁃ კლუბში რათქმაუნდა. ჩაიცინა და გაზს ფეხი დააჭირა. - ცოტახანში კი უკვე ადგილზე ვიყავით, ორივე მანქანიდან გადმოვედით შიგნით ლივას დამსახურებით ნაცნობობით შეგვიშვეს. როგორც ყოველთვის დაგვხვდა აყროლებული გარემო ბინძური ხალხითა და საშინელი გარემოთი.
⁃ წამოდი რას გაჩერდი. - მან ხელი ჩამავლო და ქვევით ჩამიყვანა სადაც ხალხი ერთმანეთში ირეოდა და ცეკვავდა.
ლივამ დასალევად მიმიყვანა და რამდენიმე ძლიერი სასმელი შეუკვეთა ხარჯები კი თავის თავზე აიღო. დიდად დალევა არ მხიბლავს, მაგრამ ამ ერთხელ მივეცი ჩემ თავს უფლება. ვამჩნევ რამდენიმე ადამიანის მწველ მზერას ჩვენი მიმართულებით, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე... რამდენიმე ჭიკის შემდეგ ბუნებრივმა მოთხოვნილებებმა შემაწუხა, ლივამ მიმასწავლა და მეც დამჯერი ლეკვივით კიბეებს ავუყევი. ოთახში აღმოვჩნდი და არა იქ სადაც ვთხოვე გავეშვი. მეუხედავად ეჭვებისა, პატარა ოთახის საპირფარეშოში შევედი.
თმები შევისწორე, წყალი სახეზე შევისხი და ოთახში გამოვედი. გაანალიზება ვერ მოვასწარი ვიღავამ ხელი, რომ ჩამავლო და ლოგინზე მომისროლა.
გონზე ძლივს მოვდიოდი ვერ ვიაზრებდი რა ხდებოდა თავბრუ დამეხვა და სრულ გაუგებრობაში აღმოვჩნდი.
აზრზე მოსვლის შემდეგ კი გავაანალიზე, როგორ მხდიდა მხეცი მაისურს, რომელიც ზემოდან მეჯდა, შეშინებულმა ფართხალი და ყვირილი დავიწყე, თუმცა არანაირი შედეგი არიყო, მუსიკის ხმაში ჩემი ხმა იკარგებოდა ან უბრალოდ იყრუებდნენ.
სანამ ძალა სრულიად გამომეცლებოდა მივხდი ვინც იყო...
ამის გაანალიზება ერთი დიდი დარტყმა აღმოჩნდა ჩემთვის. მთელ სხეულს მიკოცნიდა ყელზე სილურჯეებს მიტოვებდა. ყველა მატერია რაც კი სხეულს მიფარავდა ერთიანად მომაშორა და საქმე უფრო გაიმარტივა.
თვალებიდან ცრემლები წამსკდა და ბოლო სიტყვები რაც გავიგე ის იყო რაც მან მითხრა: მაპატიე, მაგრამ ნიძლავი ნიძლავია.
ამ სიტყვებმა თავზარი დამცა და ყველანაირი რეაგირება უბრალოდ შეჩერდა. ხომ გაგიგიათ, როგორ ამბობენ ადამიანები, როდესაც გოგოზე იძალადებენ და ისმის კითხვა, რატომ არ გაუძალიანდაო ან არ იყვირაო, სხვა სხვის ომში ბრძენიაო ჩემო კარგებო.
____________________________________