[ Unicode ]
တစ်လောကလုံးကလူတွေ
ဘယ်လိုပဲလက်ညှိုးထိုးကြပါစေ။
အဲ့ဒီသူဟာ မောင် မဖြစ်သရွေ့
ငါ့အတွက် အဆင်ပြေတယ်...။
အကယ်၍များ....
သူတို့အပုတ်ချတဲ့လူဟာ
မောင် ဖြစ်နေခဲ့ရင်တော့...
ဖြစ်သင့်တာ ငါပါလို့
ငါ့ကိုပဲ အပြစ်ပြောကြပါလို့..
ပျော်ပျော်ကြီးစတေးခံပစ်ဉီးမယ်...။
________________________
ပြတင်းမှန်ကိုဖြတ်ကာ မျက်လုံးကိုလာထိုးတဲ့ စူးရှရှနေရောင်ကြောင့် လေးပင်နေသေးတဲ့မြင်လွှာတို့ကို ပွင့်ဖို့ အလုပ်ပေးရသည် ။
" ကျစ်! "
ကိုက်ခဲနေတဲ့နားထင်ကို လက်မနဲ့အသာဖိပြီး ရောက်နေတဲ့အရပ်ကိုလေ့လာလိုက်တော့ အဖြူရောင်မျက်နှာကျက်၊ တွဲကျနေတဲ့မီးဆိုင်းနဲ့ မှန်ကိုတစွန်းတစ်စ ကာထားတဲ့လိုက်ကာရှည် ။
တဖြေးဖြေးချင်းစဉ်းစားမှ မနေ့ညက ရိပ်ရောင်နဲ့ ရန်ဖြစ်ခဲ့တာကိုသတိရသည်။ ညဉ့်နက်ပိုင်းအထိ သုပိုင်တို့နဲ့အသောက်လွန်ကာ အိမ်မပြန်ချင်သော လက်ယာကို သုပိုင်တို့ကပဲ ဟိုတယ်ကိုပို့ခဲ့ဟန်တူ၏။
ဘေးစားပွဲပေါ်က ဖုန်းကိုယူကာ Power ဖွင့်လိုက်တော့ "ကိုကို"ဆိုတဲ့ Contact Name နဲ့ Missed call ပေါင်းများစွာသည် ဆီးကြိုလျက် ။ နောက်ဆုံး Call logအရ မနက်မိုးလင်းပိုင်းအထိ ဖုန်းဆက်တိုက်ခေါ်ခဲ့ပုံပဲ။ စိတ်ရှုပ်စွာနဲ့ Contact Name ဖျက်ပြီးမှ တစ်ခါတည်း Block ပစ်လိုက်သည်။
နာရီကိုကြည့်တော့ ရှစ်နာရီထိုးလုပြီမို့ ဖုန်းကိုချကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်ရသည်။ မနေ့ညက အဝတ်ဟောင်းတွေကိုပဲပြန်ဝတ်ပြီး ကားသော့ဆွဲကာ ထွက်ခဲ့တော့ ဉီးတည်မိရာနေရာက တိုက်ခန်းသို့ ။
အလွတ်ရနေတဲ့ Password ကို ရိုက်ကာ အခန်းထဲဝင်ခဲ့၏ ။ ထင်ထားသည်နှင့် ကွဲပြားစွာ ရနေကျအငွေ့အသက်တို့မရှိ၍ အခန်းကတိတ်ဆိတ်နေသယောင်...။
" ဟက်!အခုမှ အစပဲရှိသေးတာလေ၊ ကိုကိုက ကြောက်ပြီးပြေးသွားပြီလား "
အသက်မပါလှတဲ့ခြောက်ကပ်ကပ်ရယ်သံက အလုံခန်းအတွင်းဝယ် ပဲ့တင်ထွက်နေသည် ။ ကုတင်ပေါ်မှာ တင်ထားတဲ့ အနောက်တိုင်းဝတ်စုံဆီအကြည့်ရောက်မိတော့ ထူထဲလှတဲ့ မျက်ခုံးနှစ်ဖက်က ထိလုမတတ်ချိုးကျသွားသည်။ ဘာလဲ!! ဝတ်ဖို့ဝတ်စုံကို ထုတ်ပေးထားခဲ့သေးတာလား!!ရိပ်ရောင်ထုတ်ပေးခဲ့တဲ့ အဖြူရောင်အင်္ကျီလက်ရှည်နဲ့ အနက်ရောင်ကုတ်သည် ကြက်သွေးရောင်နက်ခ်တိုင်နှင့် ပနံသင့်စွာ။
အင်္ကျီတို့ကိုယူ၍ လုံးချေကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ပစ်ပေါက်လိုက်သည်။
" အမှတ်မရှိလိုက်တာ! "
ဗီဒိုထဲက Suit တစ်စုံအသစ်ထုတ်ကာ ဝတ်ပြီး လက်ယာ မီးဖိုချောင်ထဲထွက်ခဲ့သည်။ မနက်စာကို ဝဝ စားပြီးမှ company သွားတတ်တာ လက်ယာအကျင့်ပင်..။ခါတိုင်းဆို ရိပ်ရောင်နဲ့မတွေ့ချင်၍ အစောကြီးထကာ မနက်စာကို အပြင်မှာစားတတ်ပေမဲ့ ဒီနေ့တော့ အိမ်မှာလက်ယာသာရှိတာမလို့ အဆင်ပြေသည်။ အုပ်ဆောင်းနဲ့အုပ်ထားတဲ့ ထမင်းကြော်ပန်းကန်ကိုလျစ်လျူရှုပြီး ပေါင်မုန့်ထုပ်ကိုဖောက်၍ ပေါင်မုန့်နှစ်ချပ်ကိုကြက်ဉနဲ့ကြော်ကာ ကော်ဖီဖျော်လိုက်သည် ။ သောက်နေကျ ကော်ဖီခါးခါးဟာ ဒီနေ့မှ အရသာမရှိသလိုဖြစ်နေတာ အဘယ်ကြောင့်နည်း ...။
_________________
" လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော တယ်လီဖုန်းမှာ... "
အကြိမ်ကြိမ်ခေါ်ပါသော်လည်း လူကြီးမင်းနဲ့သာတိုးနေသည်မို့ ဒေါသထွက်စွာ ဖုန်းကို နံရံဆီပစ်ပေါက်လိုက်၏ ။
" အား!!!! "
စိတ်ရှိလက်ရှိအော်အပြီး နှလုံးသားကတဆစ်ဆစ်နာကျင်လာ၍ ဆေးပုလင်းကိုဖွင့်ကာ အပြားဖြူဖြူတို့ကိုသောက်ရပြန်သည်။
" ရိပ်ရောင် ဘာဖြစ်နေတာလဲ "
ဖြစ်စဉ်အစအဆုံးကို ဆိုဖာပေါ်ကကြည့်နေရာမှ မနေနိုင်တော့တဲ့အဆုံး ဇေသုတ ရိပ်ရောင်အနားရောက်လာသည်။
" လက်ယာမောင်နဲ့ ရန်ဖြစ်လာပြန်တာလား "
ဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ ဖွင့်မပြောပါဘဲ တန်းသိသူသည် ချစ်လှစွာသော သူငယ်ချင်း.. ။
ရိပ်ရောင် တစ်ယောက်ယောက်ကိုရင်ဖွင့်ချင်နေတာမလို့ ချက်ချင်းပဲ ဇေသုတကို ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည် ။
" မနေ့က..မနေ့က မောင်က ငါ့ကို ကွာရှင်းပေးတဲ့ ၊ အခု..သူ..သူ ငါ့ဖုန်းကို မကိုင်တော့ဘူး..၊ ဇေသု မောင်..မောင် ငါ့ကိုတကယ်မုန်းသွားတာလားဟင် "
ပြောရင်းနဲ့ပုခုံးတသိမ့်သိမ့်တုန်ကာ ငိုနေတဲ့ရိပ်ရောင်ကို ဇေသုတ ပွေ့ဖက်လျက်ပုခုံးကိုခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးလိုက်သည် ။ ဒီအချိန်မှာ ရိပ်ရောင်လိုနေတာ နှစ်သိမ့်မှုပေမလို့.. ။
" ငါ..ငါ..ဘာလုပ်ရမလဲဟင်..ငါ မောင့်ကို အဆုံးရှုံးမခံနိုင်ဘူး... "
" ရိပ်ရောင် မင်း လက်ယာကိုချစ်တယ်မလား "
မျက်ရည်ဝိုင်းလျက် တုံ့ဆိုင်းခြင်းမရှိ ခေါင်းငြိမ့်ပြသူ ။
" အင်း ချစ်ခြင်းမေတ္တာမှန်ရင်ရောင်ပြန်ဟပ်တယ်တဲ့၊ မင်း လက်ယာကိုချစ်သလို တနေ့နေ့ကျ လက်ယာလည်းမင်းကိုပြန်ချစ်လာမှာပါ၊ အဲ့ဒါကို မင်းယုံထား "
" တကယ်လား..မောင် ငါ့ကို တစ်နေ့နေ့ကျ ပြန်ချစ်လာမှာလား "
မျှော်လင့်ချက်တို့နဲ့မေးခွန်းသည် တလက်လက်။
" တကယ်ပေါ့ကွ ၊ ငါက အချစ်ဂုရုကြီးပါ ၊ ငါ့ကိုယုံထားလိုက် "
ငိုရလွန်း၍ရဲနေတဲ့မျက်ခွံမို့မို့သည် အရောင်ပြယ်စပြုကာ မုန့်ရလို့အငိုတိတ်သွားတဲ့ကလေးလိုမျိုး ကြည်လင်လာသည်။
" ကဲ ငိုလို့ဝပြီဆိုရင် မျက်နှာသွားသစ်၊ နေ့လယ် K Center မှာ JE က ဉီးစိုင်းလင်းနဲ့တွေ့ဖို့ရှိတယ်၊ ဒီဖားမျက်လုံးကြီးတွေနဲ့သွားတွေ့ရင် မင်းကို Silver Groupက CEOရိပ်ရောင်မဲ့ပါလို့ ဘယ်သူမှယုံမှာမဟုတ်ဘူး "
" ဇေသုတ မင်းဟာလေ. .."
မှီရာကျောပြင်ကို တဘုန်းဘုန်းလှမ်းရိုက်သော်လည်း ဇေသုတဟာ " တဟားဟား "အော်ရယ်ရင်း အပြုံးမပျက် ။
ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူသိနိုင်မှာလဲ ။ အဲ့ဒီမျက်ဝန်းထဲမှာလည်း ဝမ်းနည်းခြင်းတွေကိန်းအောင်းနေမယ်ဆိုတာ ။
" ဟားဟားးစတာပါကွာ အဲ့လိုလေးပြုံးနေမှပေါ့၊ငိုတာက မင်းကိုရုပ်ဆိုးစေတယ်၊ ဒါဆို ငါသွားပြီ ၊ ဖိုင်အချို့လက်စသတ်စရာကျန်သေးလို့ "
အငိုတိတ်ကာ သွားတက်ကလေးပေါ်အောင်ပြုံးပြနေတဲ့ရိပ်ရောင်ကိုကျောခိုင်းကာ ဇေသုတထွက်လာခဲ့သည် ။
မင်းပျော်နေတယ်ဆိုရင် ကိုယ်ကျေနပ်ပါတယ် ရိပ်ရောင်..။ မမှီတဲ့ပန်းလေးမလို့ လှမ်းဆွတ်ဖို့တောင်မကြိုးစားတော့ပါဘူး...။ မင်းက ပင်မြင့်ထက်မှာပဲ စံထားသင့်တဲ့ ပန်းလေးတစ်ပွင့် ။
စစ်မှန်တဲ့ချစ်ခြင်းတရားတွေကရောင်ပြန်ဟပ်တယ်တဲ့ ။
မေတ္တာသိပ်စစ်ပါတဲ့ ငါ့အချစ်တွေက လွဲရင်ပေါ့။
__________________
ကဗျာ့ကိုရုပ်ရှင်ပြဖို့ လက်ယာ ရုံးချိန်စောစောဆင်းလာသည် ။ company ပိုင်ရှင်က လက်ယာရဲ့ဖခင်မလို့ လက်ယာစိတ်တိုင်းကျ လုပ်ချင်သလိုလုပ်လည်း အပြစ်ပြောရဲသူမရှိ ။တကယ်ဆို လက်ယာကျောင်းပြီးတာ နှစ်နှစ်ပင်ပြည့်လုပြီ ။ အခုထိ ဖခင်ဆီကယုံကြည်မှုမရသေး ။ ဒုဉက္ကဌ အနေနဲ့သာ အလုပ်လုပ်နေရသည် ။ ဒါကလည်း မိဘလောင်းရိပ်အောက်က ရုန်းမထွက်နိုင်သေးတဲ့အကြောင်းရင်းတစ်ခု ။
" ကို ၊ ကဗျာ ကြက်ကြော်စားချင်သေးတယ် "
" အင် ကြက်ကြော်လား "
နာရီကိုကြည့်တော့ ရုပ်ရှင်ပြချိန်ကလည်း အတော်လေးလိုနေသေးသည်မို့ ဆိုင်ထိုင်၍အဆင်ပြေသေးသည်။
" အဲ့ဒါဆို ဟိုဘက်ကဆိုင်မှာသွားစားမယ်လေ "
" ယေးးး ဒါမှ တို့ကိုကိုကွ "
ချစ်ရသူမျက်နှာလေး ပြုံးရွှင်သွားတော့လည်း လက်ယာ ကျေနပ်ရပါသည်။
ချောင်ကျကျစားပွဲဝိုင်းမှာ နေရာယူကာ ကဗျာ့ကိုထိုင်စေပြီး ကြက်ကြော်ထအယူ...
လက်ယာတို့ဝိုင်းဘက်ကိုကျောပေးကာ မျက်နှာချင်းဆိုင်က လူနှစ်ယောက်နဲ့ရယ်မောနေတဲ့ရိပ်ရောင် ။ အသားညိုညိုလူငယ်ရဲ့ မျက်လုံးက ရယ်လိုက်ရင်မျက်လုံးလေးတွေမှေးပြီးသွားတက်ကလေးပေါ်လာတဲ့ ရိပ်ရောင်ထံတွင်သာ ။
အခြေအနေက မြွေမြွေချင်းခြေမြင်သည်မဆိုသာသော်လည်း ထိုအကြည့်တွေကို လက်ယာသိသည်။ ဒေါသထွက်သည်လား ၊ မနှစ်မြို့သည်လား ၊ မွန်းကြပ်လာတဲ့စိတ်အစုံနဲ့အတူ အကြံတစ်ခုလက်ခနဲပေါ်လာကာ မဲ့ပြုံးတစ်ချက်ပြုံး၍ ထိုဝိုင်းဆီ ဉီးတည်လိုက်သည်။
" ကိုကို "
ကြားဖူးနေကျအသံနဲ့အတူ ရင်းနှီးနေတဲ့ ခြေထောက်ဖွေးဖွေးတစ်စုံဘေးနားမှာလာရပ်လေတော့ ရိပ်ရောင် မယုံနိုင်စွာ မော့ကြည့်လိုက်သည်။ မောင်မှမောင်အစစ်ပင်။ ကြက်ကြော်ဗန်းကိုကိုင်ကာ ရိပ်ရောင်ကိုပြုံးပြီး ကြည့်နေသည်။
" ကိုကို ဘာတွေငေးနေတာလဲ၊ မောင် ထိုင်မယ်နော် "
မောင် ဟုတ်ရဲ့လားဟု နှစ်ခါပြန်မေးယူရလောက်အောင် နူးညံ့တဲ့အသံနဲ့ လွတ်နေတဲ့ရိပ်ရောင်ဘေးကခုံတွင်ဝင်ထိုင်သည် ။ ကိုကိုနဲ့ မောင် ဆိုတဲ့အသုံးအနှုန်းကြောင့် ရှေ့ကလူကြီးက အခြေအနေကိုအကဲခတ်မိသော်လည်း လူငယ်မှာတော့ ပြူးတူးပြဲတဲကြည့်နေသည် ။
" လက်.ယာ.. "
" ဟမ် ဘာလက်ယာလဲ၊ ခေါ်နေကျအတိုင်းပဲခေါ် "
ဘုရားရေ!!နှုတ်ခမ်းဆူဟန် စိတ်ကောက်ပြနေတာ ရိပ်ရောင်သိတဲ့မောင်မှဟုတ်ရဲ့လား!!
" အာ ဒီကဉီးလေးတို့က ကိုကို့အသိတွေထင်တယ်၊ တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်နော်၊ ကျွန်တော် က ရိပ်ရောင်မဲ့ရဲ့တရားဝင်ခင်ပွန်း လက်ယာမောင်ပါ"
" ဟုတ်ကဲ့ ကျွန်တော်က JE groupက ဉီးစိုင်းလင်းပါ၊ ဒီဘက်က ကျွန်တော့်ရဲ့သား စိုင်းညိုသွေး "
လူကြီးနဲ့ပြုံးပြနှုတ်ဆက်နေတဲ့မောင့်ကို ရိပ်ရောင် အံ့သြတကြီးငေးကြည့်နေမိသည် ။ စိုင်းညိုသွေးမှာတော့ အသက်မတိမ်းမယိမ်းလူငယ်ဆီက "ဉီးလေး"အခေါ်ခံရ၍ မျက်နှာပျက်နေတာသိသိသာသာ ။
" ဟို..မောင် ဒီကိုဘာကိစ္စ.."
" အော် မောင် ကဗျာ့ကိုရုပ်ရှင်လိုက်ပြတာလေ "
" ကဗျာ?? "
အသံထွက်လာတာ ရှေ့က စိုင်းညိုသွေးဆီကဖြစ်သည် ။ လက်ယာလိုချင်တဲ့ အကွက်ထဲဝင်လာပြီမလို့ ဟန်ပါပါပြုံးကာ..
" ဟုတ်တယ် ကဗျာဆိုတာ ကိုယ့်ချစ်သူလေ၊ ဟိုးဘက်ဝိုင်းက ဆံပင်ရွှေရောင်နဲ့တစ်ယောက်"
ကျောပေးထိုင်နေသော ကဗျာ့ထံညွှန်ပြလိုက်တော့ လူငယ်က ကရုဏာသက်ဖွယ်မျက်လုံးတွေနဲ့ ရိပ်ရောင်ကိုကြည့်ကာ..
" ဟို..ကိုရိပ်ရောင်မဲ့ကရော ဒါတွေကို သိလား "
" သား!! "
အဖေဖြစ်သူဉီးစိုင်းလင်းကတော့ သူ့သားကိုလှမ်းတားရှာသည် ။ သို့သော် လူငယ်ရဲ့ပုံက မသိရမချင်းမေးမည့်ပုံ ။
လက်ယာ ဘေးနားက သူထံတစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည် ။ သိက္ခာအချခံလိုက်ရ၍ထင်....ဖြူဖွေးတဲ့အသားလေးတွေပင် နီကာ လက်သီးကျစ်ကျစ်ဆုပ်ထားသည် ။ လက်ယာ.. လက်သီးဆုပ်ကိုအတင်းဖြည်ချကာ လက်ချောင်းတွေကို နာနာ ဆုပ်ကိုင်လိုက်တော့ အားငယ်နေတဲ့မျက်လုံးနဲ့မော့ကြည့်လာသည် ။ ရုန်းနေတဲ့လက်ချောင်းနုနုတွေကို အားအကုန်ထည့်၍ဆုပ်ကိုင်ပြီး ..
" ကိုကိုက အကုန်သိပါတယ်၊ ကိုကိုက ကျွန်တော့် ကိုသိပ်ချစ်တာလေ၊ ဒါကြောင့်လည်း အကုန်လုံးကိုခွင့်ပြုပေးထားတာ "
လူငယ်က "ဟုတ်ရဲ့လား"ဆိုတဲ့ အကြည့်နဲ့ ရိပ်ရောင်ကို အတည်ပြုချက်တောင်းနေသယောင် ။ရိပ်ရောင် ခေါင်းမဖော်မိ ။ ငိုချင်စိတ်ကို အောင့်ကာ မျက်ရည်မကျဖို့ထိန်းနေရသည် ။
မောင် ငါ့ကို မုန်းတယ်ဆိုရင် ငါ့အသားနာအောင်နှိပ်စက်တောင် ကြိတ်ခံမယ့်သူပါ မောင်...။
ဒါပေမဲ့ အခု မောင် ဖျက်ဆီးလိုက်တာက ငါ့ရဲ့သိက္ခာတွေ ။
ရုန်းထွက်လို့မရလောက်အောင် နာကျင်လောက်တဲ့အထိ ရိပ်ရောင်ရဲ့လက်ချောင်းတွေကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးမှ မောင်က လွှတ်ပေးလာသည် ။
" ဒါဆို ကျွန်တော့်ကိုခွင့်ပြုပါဉီးနော် ၊ ရုပ်ရှင်ပြချိန် နီးပြီမလို့ပါ ၊ ကိုကို မောင်သွားပြီနော် ၊ ညမှတွေ့ကြတာပေါ့...အိပ် ယာ ပေါ် မှာ ဟက်! "
နောက်ဆုံးလက်နက်အဖြစ် စကားလုံးတို့ကို တစ်လုံးချင်းခနဲ့တဲ့တဲ့ပြောကာ ထွက်သွားတဲ့မောင်...။ ရှေ့ကလူနှစ်ယောက်ရဲ့အကြည့်က ရိပ်ရောင်ကို နေစရာမရှိအောင် သိမ်ငယ်စေသည် ။
" မောင်ရင့်ခင်ပွန်းက ငယ်ငယ်လေးနဲ့ တော်တော်ရိုင်းတယ်နော်၊မိဘက မဆုံးမဘူးထင်တယ် "
တိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွင်းလိုက်တဲ့ဉီးစိုင်းလင်းရဲ့ စကားသည် ရိပ်ရောင်ရဲ့ စိမ်းစိမ်းတောက်တောက်အကြည့်အောက်မှာပျောက်ရှကုန်သည်။
နှုတ်ကထွက်လာတဲ့စကားတို့က မာဆတ်ဆတ်။
" ဒီမှာ!ခင်ဗျား မောင့်အကြောင်းကို သေချာမသိရင် မောင့်ကိုမစော်ကားပါနဲ့၊ မောင်က ခင်ဗျားပါးစပ်က ပြောချင်တိုင်းပြောလို့ရတဲ့သူမဟုတ်ဘူး ၊ ဒီနေ့တော့ ဒီလောက်ပါပဲ၊ ကျွန်တော် စကားပြောဖို့အဆင်မပြေသေးလို့ နောက်နေ့မှပဲ ဒီprojectကို ဆွေးနွေးဖို့ ကျွန်တော့်လူတစ်ယောက်ကို ပြန်ဆက်သွယ်ခိုင်းလိုက်ပါ့မယ်၊ကျွန်တော့်ကို ခွင့်ပြုပါဉီး "
ရိပ်ရောင် ခြေကိုခိုင်ခိုင်ရပ်ကာ ကားပါကင်ဆီကိုအမြန်ပြန်ဆင်းလာရသည် ။ ကားစတီရာတိုင်ကို ခေါင်းအပ်ကာ တင်းခံထားသမျှကို လွှတ်ချလိုက်၏။
တစ်လောကလုံးကလူတွေ
ဘယ်လိုပဲလက်ညှိုးထိုးကြပါစေ။
အဲ့ဒီသူဟာ မောင် မဖြစ်သရွေ့
ငါ့အတွက် အဆင်ပြေတယ်...။
အကယ်၍များ....
သူတို့အပုတ်ချတဲ့လူဟာ
မောင် ဖြစ်နေခဲ့ရင်တော့...
ဖြစ်သင့်တာ ငါပါလို့
ငါ့ကိုပဲ အပြစ်ပြောကြပါလို့..
ပျော်ပျော်ကြီးစတေးခံပစ်ဉီးမယ်...။
တစ်ဖက်တွင်တော့ ယတိပြတ်ပြောကာလှည့်ထွက်သွားတဲ့ ကျောပြင်ငယ်လေးကို ငေးမောကြည့်နေတဲ့ ကောင်ကလေး...။
" ပိုင်သူရှိပေမဲ့ အကိုနဲ့တော့ဆိုင်ချင်သေးတာမို့ ကျွန်တော့်ကို ကြိုးစားခွင့်ပြုမယ်မလား အကို "
ချစ်ခြင်းတရားကသိပ်ဆန်းကြယ်တယ်။
ဘယ်သူ့ကိုတော့ချစ်လိုက်ပါ
ဘယ်သူ့ကိုတော့မချစ်ပါနဲ့လို့
ကျုပ်တို့ ခင်ဗျားတို့တွေ တားလို့မှမရကြတာ..။
လောကဇာတ်ခုံမှာ တချို့သူတွေဟာ
မဖြစ်ချင်ပါဘဲ အရန်လူလည်းဖြစ်ခဲ့ကြရရဲ့..။
_________________
Han Nay Ter 👶👴💚
[ Zawgyi]
ျပတင္းမွန္ကိုျဖတ္ကာ မ်က္လုံးကိုလာထိုးတဲ့ စူးရွရွေနေရာင္ေၾကာင့္ ေလးပင္ေနေသးတဲ့ျမင္လႊာတို႔ကို ပြင့္ဖို႔ အလုပ္ေပးရသည္ ။
" က်စ္! "
ကိုက္ခဲေနတဲ့နားထင္ကို လက္မနဲ႔အသာဖိၿပီး ေရာက္ေနတဲ့အရပ္ကိုေလ့လာလိုက္ေတာ့ အျဖဴေရာင္မ်က္ႏွာက်က္၊ တြဲက်ေနတဲ့မီးဆိုင္းနဲ႔ မွန္ကိုတစြန္းတစ္စ ကာထားတဲ့လိုက္ကာရွည္ ။
တေျဖးေျဖးခ်င္းစဥ္းစားမွ မေန႔ညက ရိပ္ေရာင္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ့တာကိုသတိရသည္။ ညဥ့္နက္ပိုင္းအထိ သုပိုင္တို႔နဲ႔အေသာက္လြန္ကာ အိမ္မျပန္ခ်င္ေသာ လက္ယာကို သုပိုင္တို႔ကပဲ ဟိုတယ္ကိုပို႔ခဲ့ဟန္တူ၏။
ေဘးစားပြဲေပၚက ဖုန္းကိုယူကာ Power ဖြင့္လိုက္ေတာ့ "ကိုကို"ဆိုတဲ့ Contact Name နဲ႔ Missed call ေပါင္းမ်ားစြာသည္ ဆီးႀကိဳလ်က္ ။ ေနာက္ဆုံး Call logအရ မနက္မိုးလင္းပိုင္းအထိ ဖုန္းဆက္တိုက္ေခၚခဲ့ပုံပဲ။ စိတ္ရႈပ္စြာနဲ႔ Contact Name ဖ်က္ၿပီးမွ တစ္ခါတည္း Block ပစ္လိုက္သည္။
နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ရွစ္နာရီထိုးလုၿပီမို႔ ဖုန္းကိုခ်ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္ရသည္။ မေန႔ညက အဝတ္ေဟာင္းေတြကိုပဲျပန္ဝတ္ၿပီး ကားေသာ့ဆြဲကာ ထြက္ခဲ့ေတာ့ ဉီးတည္မိရာေနရာက တိုက္ခန္းသို႔ ။
အလြတ္ရေနတဲ့ Password ကို ႐ိုက္ကာ အခန္းထဲဝင္ခဲ့၏ ။ ထင္ထားသည္ႏွင့္ ကြဲျပားစြာ ရေနက်အေငြ႕အသက္တို႔မရွိ၍ အခန္းကတိတ္ဆိတ္ေနသေယာင္...။
" ဟက္!အခုမွ အစပဲရွိေသးတာေလ၊ ကိုကိုက ေၾကာက္ၿပီးေျပးသြားၿပီလား "
အသက္မပါလွတဲ့ေျခာက္ကပ္ကပ္ရယ္သံက အလုံခန္းအတြင္းဝယ္ ပဲ့တင္ထြက္ေနသည္ ။ ကုတင္ေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ အေနာက္တိုင္းဝတ္စုံဆီအၾကည့္ေရာက္မိေတာ့ ထူထဲလွတဲ့ မ်က္ခုံးႏွစ္ဖက္က ထိလုမတတ္ခ်ိဳးက်သြားသည္။ ဘာလဲ!! ဝတ္ဖို႔ဝတ္စုံကို ထုတ္ေပးထားခဲ့ေသးတာလား!!ရိပ္ေရာင္ထုတ္ေပးခဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္အက်..လက္ရွည္နဲ႔ အနက္ေရာင္ကုတ္သည္ ၾကက္ေသြးေရာင္နက္ခ္တိုင္ႏွင့္ ပနံသင့္စြာ။
အက်..တို႔ကိုယူ၍ လုံးေခ်ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚပစ္ေပါက္လိုက္သည္။
" အမွတ္မရွိလိုက္တာ! "
ဗီဒိုထဲက Suit တစ္စုံအသစ္ထုတ္ကာ ဝတ္ၿပီး လက္ယာ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲထြက္ခဲ့သည္။ မနက္စာကို ဝဝ စားၿပီးမွ company သြားတတ္တာ လက္ယာအက်င့္ပင္..။ခါတိုင္းဆို ရိပ္ေရာင္နဲ႔မေတြ႕ခ်င္၍ အေစာႀကီးထကာ မနက္စာကို အျပင္မွာစားတတ္ေပမဲ့ ဒီေန႔ေတာ့ အိမ္မွာလက္ယာသာရွိတာမလို႔ အဆင္ေျပသည္။ အုပ္ေဆာင္းနဲ႔အုပ္ထားတဲ့ ထမင္းေၾကာ္ပန္းကန္ကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ေပါင္မုန္႔ထုပ္ကိုေဖာက္၍ ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခ်ပ္ကိုၾကက္ဉနဲ႔ေၾကာ္ကာ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လိုက္သည္ ။ ေသာက္ေနက် ေကာ္ဖီခါးခါးဟာ ဒီေန႔မွ အရသာမရွိသလိုျဖစ္ေနတာ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း ...။
_________________
" လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာ တယ္လီဖုန္းမွာ... "
အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚပါေသာ္လည္း လူႀကီးမင္းနဲ႔သာတိုးေနသည္မို႔ ေဒါသထြက္စြာ ဖုန္းကို နံရံဆီပစ္ေပါက္လိုက္၏ ။
" အား!!!! "
စိတ္ရွိလက္ရွိေအာ္အၿပီး ႏွလုံးသားကတဆစ္ဆစ္နာက်င္လာ၍ ေဆးပုလင္းကိုဖြင့္ကာ အျပားျဖဴျဖဴတို႔ကိုေသာက္ရျပန္သည္။
" ရိပ္ေရာင္ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ "
ျဖစ္စဥ္အစအဆုံးကို ဆိုဖာေပၚကၾကည့္ေနရာမွ မေနႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆုံး ေဇသုတ ရိပ္ေရာင္အနားေရာက္လာသည္။
" လက္ယာေမာင္နဲ႔ ရန္ျဖစ္လာျပန္တာလား "
ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ဖြင့္မေျပာပါဘဲ တန္းသိသူသည္ ခ်စ္လွစြာေသာ သူငယ္ခ်င္း.. ။
ရိပ္ေရာင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုရင္ဖြင့္ခ်င္ေနတာမလို႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဇသုတကို ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္ ။
" မေန႔က..မေန႔က ေမာင္က ငါ့ကို ကြာရွင္းေပးတဲ့ ၊ အခု..သူ..သူ ငါ့ဖုန္းကို မကိုင္ေတာ့ဘူး..၊ ေဇသု ေမာင္..ေမာင္ ငါ့ကိုတကယ္မုန္းသြားတာလားဟင္ "
ေျပာရင္းနဲ႔ပုခုံးတသိမ့္သိမ့္တုန္ကာ ငိုေနတဲ့ရိပ္ေရာင္ကို ေဇသုတ ေပြ႕ဖက္လ်က္ပုခုံးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ေပးလိုက္သည္ ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရိပ္ေရာင္လိုေနတာ ႏွစ္သိမ့္မႈေပမလို႔.. ။
" ငါ..ငါ..ဘာလုပ္ရမလဲဟင္..ငါ ေမာင့္ကို အဆုံးရႈံးမခံႏိုင္ဘူး... "
" ရိပ္ေရာင္ မင္း လက္ယာကိုခ်စ္တယ္မလား "
မ်က္ရည္ဝိုင္းလ်က္ တုံ႔ဆိုင္းျခင္းမရွိ ေခါင္းၿငိမ့္ျပသူ ။
" အင္း ခ်စ္ျခင္းေမတၱာမွန္ရင္ေရာင္ျပန္ဟပ္တယ္တဲ့၊ မင္း လက္ယာကိုခ်စ္သလို တေန႔ေန႔က် လက္ယာလည္းမင္းကိုျပန္ခ်စ္လာမွာပါ၊ အဲ့ဒါကို မင္းယုံထား "
" တကယ္လား..ေမာင္ ငါ့ကို တစ္ေန႔ေန႔က် ျပန္ခ်စ္လာမွာလား "
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔နဲ႔ေမးခြန္းသည္ တလက္လက္။
" တကယ္ေပါ့ကြ ၊ ငါက အခ်စ္ဂု႐ုႀကီးပါ ၊ ငါ့ကိုယုံထားလိုက္ "
ငိုရလြန္း၍ရဲေနတဲ့မ်က္ခြံမို႔မို႔သည္ အေရာင္ျပယ္စျပဳကာ မုန္႔ရလို႔အငိုတိတ္သြားတဲ့ကေလးလိုမ်ိဳး ၾကည္လင္လာသည္။
" ကဲ ငိုလို႔ဝၿပီဆိုရင္ မ်က္ႏွာသြားသစ္၊ ေန႔လယ္ K Center မွာ JE က ဉီးစိုင္းလင္းနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ရွိတယ္၊ ဒီဖားမ်က္လုံးႀကီးေတြနဲ႔သြားေတြ႕ရင္ မင္းကို Silver Groupက CEOရိပ္ေရာင္မဲ့ပါလို႔ ဘယ္သူမွယုံမွာမဟုတ္ဘူး "
" ေဇသုတ မင္းဟာေလ. .."
မွီရာေက်ာျပင္ကို တဘုန္းဘုန္းလွမ္း႐ိုက္ေသာ္လည္း ေဇသုတဟာ " တဟားဟား "ေအာ္ရယ္ရင္း အၿပဳံးမပ်က္ ။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူသိႏိုင္မွာလဲ ။ အဲ့ဒီမ်က္ဝန္းထဲမွာလည္း ဝမ္းနည္းျခင္းေတြကိန္းေအာင္းေနမယ္ဆိုတာ ။
" ဟားဟားးစတာပါကြာ အဲ့လိုေလးၿပဳံးေနမွေပါ့၊ငိုတာက မင္းကို႐ုပ္ဆိုးေစတယ္၊ ဒါဆို ငါသြားၿပီ ၊ ဖိုင္အခ်ိဳ႕လက္စသတ္စရာက်န္ေသးလို႔ "
အငိုတိတ္ကာ သြားတက္ကေလးေပၚေအာင္ၿပဳံးျပေနတဲ့ရိပ္ေရာင္ကိုေက်ာခိုင္းကာ ေဇသုတထြက္လာခဲ့သည္ ။
မင္းေပ်ာ္ေနတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္ေက်နပ္ပါတယ္ ရိပ္ေရာင္..။ မမွီတဲ့ပန္းေလးမလို႔ လွမ္းဆြတ္ဖို႔ေတာင္မႀကိဳးစားေတာ့ပါဘူး...။ မင္းက ပင္ျမင့္ထက္မွာပဲ စံထားသင့္တဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ။
စစ္မွန္တဲ့ခ်စ္ျခင္းတရားေတြကေရာင္ျပန္ဟပ္တယ္တဲ့ ။
ေမတၱာသိပ္စစ္ပါတဲ့ ငါ့အခ်စ္ေတြက လြဲရင္ေပါ့။
__________________
ကဗ်ာ့ကို႐ုပ္ရွင္ျပဖို႔ လက္ယာ ႐ုံးခ်ိန္ေစာေစာဆင္းလာသည္ ။ company ပိုင္ရွင္က လက္ယာရဲ႕ဖခင္မလို႔ လက္ယာစိတ္တိုင္းက် လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လည္း အျပစ္ေျပာရဲသူမရွိ ။တကယ္ဆို လက္ယာေက်ာင္းၿပီးတာ ႏွစ္ႏွစ္ပင္ျပည့္လုၿပီ ။ အခုထိ ဖခင္ဆီကယုံၾကည္မႈမရေသး ။ ဒုဉကၠဌ အေနနဲ႔သာ အလုပ္လုပ္ေနရသည္ ။ ဒါကလည္း မိဘေလာင္းရိပ္ေအာက္က ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ေသးတဲ့အေၾကာင္းရင္းတစ္ခု ။
" ကို ၊ ကဗ်ာ ၾကက္ေၾကာ္စားခ်င္ေသးတယ္ "
" အင္ ၾကက္ေၾကာ္လား "
နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ႐ုပ္ရွင္ျပခ်ိန္ကလည္း အေတာ္ေလးလိုေနေသးသည္မို႔ ဆိုင္ထိုင္၍အဆင္ေျပေသးသည္။
" အဲ့ဒါဆို ဟိုဘက္ကဆိုင္မွာသြားစားမယ္ေလ "
" ေယးးး ဒါမွ တို႔ကိုကိုကြ "
ခ်စ္ရသူမ်က္ႏွာေလး ၿပဳံး႐ႊင္သြားေတာ့လည္း လက္ယာ ေက်နပ္ရပါသည္။
ေခ်ာင္က်က်စားပြဲဝိုင္းမွာ ေနရာယူကာ ကဗ်ာ့ကိုထိုင္ေစၿပီး ၾကက္ေၾကာ္ထအယူ...
လက္ယာတို႔ဝိုင္းဘက္ကိုေက်ာေပးကာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လူႏွစ္ေယာက္နဲ႔ရယ္ေမာေနတဲ့ရိပ္ေရာင္ ။ အသားညိဳညိဳလူငယ္ရဲ႕ မ်က္လုံးက ရယ္လိုက္ရင္မ်က္လုံးေလးေတြေမွးၿပီးသြားတက္ကေလးေပၚလာတဲ့ ရိပ္ေရာင္ထံတြင္သာ ။
အေျခအေနက ေႁမြေႁမြခ်င္းေျချမင္သည္မဆိုသာေသာ္လည္း ထိုအၾကည့္ေတြကို လက္ယာသိသည္။ ေဒါသထြက္သည္လား ၊ မႏွစ္ၿမိဳ႕သည္လား ၊ မြန္းၾကပ္လာတဲ့စိတ္အစုံနဲ႔အတူ အႀကံတစ္ခုလက္ခနဲေပၚလာကာ မဲ့ၿပဳံးတစ္ခ်က္ၿပဳံး၍ ထိုဝိုင္းဆီ ဉီးတည္လိုက္သည္။
" ကိုကို "
ၾကားဖူးေနက်အသံနဲ႔အတူ ရင္းႏွီးေနတဲ့ ေျခေထာက္ေဖြးေဖြးတစ္စုံေဘးနားမွာလာရပ္ေလေတာ့ ရိပ္ေရာင္ မယုံႏိုင္စြာ ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ ေမာင္မွေမာင္အစစ္ပင္။ ၾကက္ေၾကာ္ဗန္းကိုကိုင္ကာ ရိပ္ေရာင္ကိုၿပဳံးၿပီး ၾကည့္ေနသည္။
" ကိုကို ဘာေတြေငးေနတာလဲ၊ ေမာင္ ထိုင္မယ္ေနာ္ "
ေမာင္ ဟုတ္ရဲ႕လားဟု ႏွစ္ခါျပန္ေမးယူရေလာက္ေအာင္ ႏူးညံ့တဲ့အသံနဲ႔ လြတ္ေနတဲ့ရိပ္ေရာင္ေဘးကခုံတြင္ဝင္ထိုင္သည္ ။ ကိုကိုနဲ႔ ေမာင္ ဆိုတဲ့အသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္ ေရွ႕ကလူႀကီးက အေျခအေနကိုအကဲခတ္မိေသာ္လည္း လူငယ္မွာေတာ့ ျပဴးတူးၿပဲတဲၾကည့္ေနသည္ ။
" လက္.ယာ.. "
" ဟမ္ ဘာလက္ယာလဲ၊ ေခၚေနက်အတိုင္းပဲေခၚ "
ဘုရားေရ!!ႏႈတ္ခမ္းဆူဟန္ စိတ္ေကာက္ျပေနတာ ရိပ္ေရာင္သိတဲ့ေမာင္မွဟုတ္ရဲ႕လား!!
" အာ ဒီကဉီးေလးတို႔က ကိုကို႔အသိေတြထင္တယ္၊ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ေနာ္၊ က်ေနာ္က ရိပ္ေရာင္မဲ့ရဲ႕တရားဝင္ခင္ပြန္း လက္ယာေမာင္ပါ"
" ဟုတ္ကဲ့ က်ေနာ္က JE groupက ဉီးစိုင္းလင္းပါ၊ ဒီဘက္က က်ေနာ့္ရဲ႕သား စိုင္းညိဳေသြး "
လူႀကီးနဲ႔ၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ေနတဲ့ေမာင့္ကို ရိပ္ေရာင္ အံ့ၾသတႀကီးေငးၾကည့္ေနမိသည္ ။ စိုင္းညိဳေသြးမွာေတာ့ အသက္မတိမ္းမယိမ္းလူငယ္ဆီက "ဉီးေလး"အေခၚခံရ၍ မ်က္ႏွာပ်က္ေနတာသိသိသာသာ ။
" ဟို..ေမာင္ ဒီကိုဘာကိစၥ.."
" ေအာ္ ေမာင္ ကဗ်ာ့ကို႐ုပ္ရွင္လိုက္ျပတာေလ "
" ကဗ်ာ?? "
အသံထြက္လာတာ ေရွ႕က စိုင္းညိဳေသြးဆီကျဖစ္သည္ ။ လက္ယာလိုခ်င္တဲ့ အကြက္ထဲဝင္လာၿပီမလို႔ ဟန္ပါပါၿပဳံးကာ..
" ဟုတ္တယ္ ကဗ်ာဆိုတာ ကိုယ့္ခ်စ္သူေလ၊ ဟိုးဘက္ဝိုင္းက ဆံပင္ေ႐ႊေရာင္နဲ႔တစ္ေယာက္"
ေက်ာေပးထိုင္ေနေသာ ကဗ်ာ့ထံၫႊန္ျပလိုက္ေတာ့ လူငယ္က က႐ုဏာသက္ဖြယ္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ ရိပ္ေရာင္ကိုၾကည့္ကာ..
" ဟို..ကိုရိပ္ေရာင္မဲ့ကေရာ ဒါေတြကို သိလား "
" သား!! "
အေဖျဖစ္သူဉီးစိုင္းလင္းကေတာ့ သူ႔သားကိုလွမ္းတားရွာသည္ ။ သို႔ေသာ္ လူငယ္ရဲ႕ပုံက မသိရမခ်င္းေမးမည့္ပုံ ။
လက္ယာ ေဘးနားက သူထံတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္ ။ သိကၡာအခ်ခံလိုက္ရ၍ထင္....ျဖဴေဖြးတဲ့အသားေလးေတြပင္ နီကာ လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုပ္ထားသည္ ။ လက္ယာ.. လက္သီးဆုပ္ကိုအတင္းျဖည္ခ်ကာ လက္ေခ်ာင္းေတြကို နာနာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေတာ့ အားငယ္ေနတဲ့မ်က္လုံးနဲ႔ေမာ့ၾကည့္လာသည္ ။ ႐ုန္းေနတဲ့လက္ေခ်ာင္းႏုႏုေတြကို အားအကုန္ထည့္၍ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ..
" ကိုကိုက အကုန္သိပါတယ္၊ ကိုကိုက က်ေနာ့္ကိုသိပ္ခ်စ္တာေလ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း အကုန္လုံးကိုခြင့္ျပဳေပးထားတာ "
လူငယ္က "ဟုတ္ရဲ႕လား"ဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ရိပ္ေရာင္ကို အတည္ျပဳခ်က္ေတာင္းေနသေယာင္ ။ရိပ္ေရာင္ ေခါင္းမေဖာ္မိ ။ ငိုခ်င္စိတ္ကို ေအာင့္ကာ မ်က္ရည္မက်ဖို႔ထိန္းေနရသည္ ။
ေမာင္ ငါ့ကို မုန္းတယ္ဆိုရင္ ငါ့အသားနာေအာင္ႏွိပ္စက္ေတာင္ ႀကိတ္ခံမယ့္သူပါ ေမာင္...။
ဒါေပမဲ့ အခု ေမာင္ ဖ်က္ဆီးလိုက္တာက ငါ့ရဲ႕သိကၡာေတြ ။
႐ုန္းထြက္လို႔မရေလာက္ေအာင္ နာက်င္ေလာက္တဲ့အထိ ရိပ္ေရာင္ရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကိုဆုပ္ကိုင္ၿပီးမွ ေမာင္က လႊတ္ေပးလာသည္ ။
" ဒါဆို က်ေနာ့္ကိုခြင့္ျပဳပါဉီးေနာ္ ၊ ႐ုပ္ရွင္ျပခ်ိန္ နီးၿပီမလို႔ပါ ၊ ကိုကို ေမာင္သြားၿပီေနာ္ ၊ ညမွေတြ႕ၾကတာေပါ့...အိပ္ ယာ ေပၚ မွာ ဟက္! "
ေနာက္ဆုံးလက္နက္အျဖစ္ စကားလုံးတို႔ကို တစ္လုံးခ်င္းခနဲ႔တဲ့တဲ့ေျပာကာ ထြက္သြားတဲ့ေမာင္...။ ေရွ႕ကလူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အၾကည့္က ရိပ္ေရာင္ကို ေနစရာမရွိေအာင္ သိမ္ငယ္ေစသည္ ။
" ေမာင္ရင့္ခင္ပြန္းက ငယ္ငယ္ေလးနဲ႔ ေတာ္ေတာ္႐ိုင္းတယ္ေနာ္၊မိဘက မဆုံးမဘူးထင္တယ္ "
တိတ္ဆိတ္မႈကိုၿဖိဳခြင္းလိုက္တဲ့ဉီးစိုင္းလင္းရဲ႕ စကားသည္ ရိပ္ေရာင္ရဲ႕ စိမ္းစိမ္းေတာက္ေတာက္အၾကည့္ေအာက္မွာေပ်ာက္ရွကုန္သည္။
ႏႈတ္ကထြက္လာတဲ့စကားတို႔က မာဆတ္ဆတ္။
" ဒီမွာ!ခင္ဗ်ား ေမာင့္အေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိရင္ ေမာင့္ကိုမေစာ္ကားပါနဲ႔၊ ေမာင္က ခင္ဗ်ားပါးစပ္က ေျပာခ်င္တိုင္းေျပာလို႔ရတဲ့သူမဟုတ္ဘူး ၊ ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ၊ က်ေနာ္ စကားေျပာဖို႔အဆင္မေျပေသးလို႔ ေနာက္ေန႔မွပဲ ဒီprojectကို ေဆြးေႏြးဖို႔ က်ေနာ့္လူတစ္ေယာက္ကို ျပန္ဆက္သြယ္ခိုင္းလိုက္ပါ့မယ္၊က်ေနာ့္ကို ခြင့္ျပဳပါဉီး "
ရိပ္ေရာင္ ေျခကိုခိုင္ခိုင္ရပ္ကာ ကားပါကင္ဆီကိုအျမန္ျပန္ဆင္းလာရသည္ ။ ကားစတီရာတိုင္ကို ေခါင္းအပ္ကာ တင္းခံထားသမွ်ကို လႊတ္ခ်လိုက္၏။
တစ္ေလာကလုံးကလူေတြ
ဘယ္လိုပဲလက္ညႇိဳးထိုးၾကပါေစ။
အဲ့ဒီသူဟာ ေမာင္ မျဖစ္သေ႐ြ႕
ငါ့အတြက္ အဆင္ေျပတယ္...။
အကယ္၍မ်ား....
သူတို႔အပုတ္ခ်တဲ့လူဟာ
ေမာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ရင္ေတာ့...
ျဖစ္သင့္တာ ငါပါလို႔
ငါ့ကိုပဲ အျပစ္ေျပာၾကပါလို႔..
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးစေတးခံပစ္ဉီးမယ္...။
တစ္ဖက္တြင္ေတာ့ ယတိျပတ္ေျပာကာလွည့္ထြက္သြားတဲ့ ေက်ာျပင္ငယ္ေလးကို ေငးေမာၾကည့္ေနတဲ့ ေကာင္ကေလး...။
" ပိုင္သူရွိေပမဲ့ အကိုနဲ႔ေတာ့ဆိုင္ခ်င္ေသးတာမို႔ က်ေနာ့္ကို ႀကိဳးစားခြင့္ျပဳမယ္မလား အကို "
ခ်စ္ျခင္းတရားကသိပ္ဆန္းၾကယ္တယ္။
ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့ခ်စ္လိုက္ပါ
ဘယ္သူ႔ကိုေတာ့မခ်စ္ပါနဲ႔လို႔
က်ဳပ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြ တားလို႔မွမရၾကတာ..။
ေလာကဇာတ္ခုံမွာ တခ်ိဳ႕သူေတြဟာ
မျဖစ္ခ်င္ပါဘဲ အရန္လူလည္းျဖစ္ခဲ့ၾကရရဲ႕..။
_________________
Han Nay Ter 👶👴💚