"Εδώ γιατρέ, εδώ!" ακούστηκε η φωνή του Έρικ τη στιγμή που πλησίαζαν με τον γιατρό του κολλεγίου, Stefan Geller.
"Άσλευ?" αναρωτήθηκε και εκείνη πρόσεξε πως ήταν κι αυτός χτυπημένος.
"Που πονάς?" ρώτησε ο γιατρός τον Άρον.
"Στο αριστερό γόνατο... Δεν μπορώ να το λυγίσω καθόλου"
"Έρικ, έλα να τον σηκώσουμε"
Τον σήκωσαν αργά όρθιο, με το αριστερό του γόνατο τεντωμένο και τον στήριξαν και από τις δύο μεριές πάνω τους, όσο η Άσλευ και ο Κάισον κοίταζαν.
Ο Άρον βρισκόταν φανερά σε πόνο και κατάφεραν να τον μεταφέρουν σιγά σιγά στο ιατρείο.
Ο γιατρός κατέβασε τελείως το κάθισμα και τον έβαλαν να ξαπλώσει.
Η Άσλευ παρακολουθούσε από λίγο πιο πίσω αγχωμένη μαζί με τον Κάισον.
"Φίλε πονάς?" ρώτησε ο Έρικ.
Ο γιατρός άρχισε να καθαρίζει τα αίματα και να φροντίζει τις πληγές στο πρόσωπο του.
"Θα σηκώσω λίγο την πλάτη Άρον" είπε και ανέβασε το κάθισμα, έτσι ώστε να είναι καθιστός.
"Λοιπόν. Πες μου αν πονάς κάπου" άρχισε να πιέζει απαλά το αριστερό του γόνατο από χαμηλά.
Ο Άρον αμέσως τινάχτηκε και μούγκρισε.
Ο γιατρός ανέβηκε λίγο πιο πάνω, στην επιγονατίδα.
Πίεσε, όμως ο Άρον δεν αντέδρασε όπως πριν.
Ανέβηκε λίγο πιο πάνω, πίεσε και ο Άρον ξανατινάχτηκε από τον πόνο.
"Θέλω να μου το λες όταν πονάς" είπε και πίεσε το γόνατο του από τα πλάγια.
"Οχι" είπε ο Άρον και έκανε το ίδιο και από την άλλη μεριά.
Κούνησε το κεφάλι του αρνητικά και ο γιατρός για να σιγουρευτεί, πίεσε ξανά ψηλά στο γόνατο.
Βγήκε ένα επιφώνημα πόνου από τα χείλη του, ενώ έκλεισε τα μάτια του σφιχτά.
"Λίγο υπομονή, να σιγουρευτώ" πίεσε ξανά στο κέντρο και ο Άρον δεν πόνεσε.
Και τέλος, πίεσε χαμηλά.
Μούγκρισε ξανά από τον πόνο και ο γιατρός δεν φαινόταν ιδιαίτερα αισιόδοξος.
"Γιατρέ?" ρώτησε ο Έρικ αγχωμένος.
"Οι δύο τένοντες... Του τετρακεφάλου..." έδειξε ψηλά.
"Και του επιγονατιδικού..." έδειξε χαμηλά.
"Έχουν υποστεί ρήξη. Το πιο πιθανό δηλαδή. Η επιγονατίδα φαίνεται να μην έχει τραυματιστεί"
"Τ-τι σημαίνει αυτό??" ρώτησε η Άσλευ.
"Ρήξεις στους τένοντες συμβαίνουν συνήθως από πτώσεις, απευθείας χτυπήματα στο γόνατο και ανώμαλες προσγειώσεις. Πώς το έπαθες?"
Ο Άρον αναστέναξε με κλειστά μάτια πριν απαντήσει.
"Με χτύπησαν"
"Απευθείας στο γόνατο?"
"...Ναι"
"Θα συζητήσουμε μετά για το τι έγινε εκεί έξω. Προς το παρόν εγώ σου είπα τι συμβαίνει. Προσπάθησε να το λυγίσεις" του είπε και ο Άρον με την πλάτη του στην ιατρική καρέκλα, κοίταξε το γόνατο του και προσπάθησε να το λυγίσει.
Δεν κατάφερε να το λυγίσει σχεδόν καθόλου αφού πονούσε και σταμάτησε.
"Κάνε άλλη μια προσπάθεια"
Κράτησε το γόνατο του με τα δυο του χέρια για να καταφέρει να το λυγίσει.
"Πονάει" σταμάτησε απότομα κλείνοντας τα μάτια του.
"Λοιπόν. Θα καλέσω τον φυσικοθεραπευτή σου για να δούμε τι θα κάνεις μέχρι αύριο το πρωί που θα ξέρουμε σίγουρα τι συμβαίνει" πήγε να σηκωθεί, όμως τον σταμάτησε η φωνή του Άρον.
"Έχουμε αγώνες σε δύο εβδομάδες..." το χέρι του στο μέτωπο του χτενίζοντας τα μαλλιά του προς τα πίσω.
"Δεν θέλω να είμαι απόλυτος μαζί σου, αλλά..." είπε και ο Άρον δάγκωσε τα χείλη του για αυτό που θα άκουγε.
"Προς το παρόν ξέχνα τους αγώνες"
Τα μάτια του έκλεισαν και το κεφάλι του γύρισε από την άλλη, προς το τοίχο, ενώ έσφιξε στα δάχτυλα του τα μαλλιά.
Ο Έρικ κάλυψε το μέτωπο του σε άρνηση, σοκ.
Μόλις που είχε πιάσει το όριο...
Το χέρι της Άσλευ μπροστά από το στόμα της, σοκαρισμένη. Θα έχανε τους εθνικούς αγώνες εξαιτίας της?
Ο γιατρός σηκώθηκε να τηλεφωνήσει και ο Άρον άνοιξε τα μάτια του με το κεφάλι του από την άλλη, όσο εκείνα είχαν βουρκώσει.
Απόλυτη σιωπή για λίγο.
"Άρον..." μίλησε η Άσλευ.
"Φύγε" η φωνή του σιγανή αλλά σταθερή.
"Τι?"
"Πες της να φύγει" είπε στον Έρικ κι εκείνος την κοίταξε λυπημένος.
"Άσλευ... καλύτερα να..."
Εκείνη τον κοίταζε και διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της.
Γιατί τώρα? Γιατί του το έκανε αυτό ο Τζόσουα? Εκείνη έφταιγε? Εκείνη έφταιγε που ήταν τραυματισμένος και θα έχανε τους εθνικούς αγώνες?
Ο Κάισον την ακούμπησε απαλά σαν να της κάνει νόημα να τους αφήσουν μόνους κι εκείνη κοίταξε χαμηλά.
"Συγγνώμη" βγήκε από τα χείλη της, πριν φύγουν από το ιατρείο.
Ο Άρον έτσι όπως ήταν καθιστός, στήριξε τους αγκώνες στα πόδια του και έριξε το κεφάλι ανάμεσα τους.
Ο Έρικ τον κοίταζε και σκεφτόταν. Τον καταλάβαινε. Πόσο άδικο ήταν όλο αυτό...
"Ο φυσικοθεραπευτής είναι καθ' οδών" τους πλησίασε ξανά ο γιατρός, όμως ο Άρον συνέχισε να κρύβει το πρόσωπο του.
"Θα μου πείτε τι συνέβη? Ποιοι σας χτύπησαν?" ρώτησε αλλά δεν πήρε απάντηση από κανέναν.
"Έλα να στα καθαρίσω εσένα αυτά" είπε στον Έρικ γιατί είχε κι εκείνος πληγές, ενώ τα ρούχα του είχαν λερωθεί.
Άρχισε να καθαρίζει τις πληγές του Έρικ και ο Άρον σήκωσε το κεφάλι του, πριν ακουμπήσει την πλάτη του πίσω με κλειστά μάτια.
"Φίλε..." είπε ο Έρικ και σταμάτησε ο γιατρός.
"Μίλα μου ρε..." του είπε συμπονετικά και άνοιξε τα μάτια του.
Γυάλιζαν από τα δάκρυα που είχαν μαζευτεί.
"Γιατί τώρα?" απόγνωση στη φωνή του.
"Δεν γίνεται να μου λέτε να ξεχάσω τους αγώνες" η φωνή του ακουγόταν διαφορετική.
"Εγώ σου μίλησα με βάση αυτό που είδα. Δεν μπορείς ούτε να το κουνήσεις το πόδι σου αυτή τη στιγμή. Μακάρι σε δυο εβδομάδες να είναι καλά, στο εύχομαι"
Σκούπισε το δεξί του μάτι και μίλησε.
"Σήμερα στην προπόνηση έπιασα όριο εθνικής... Μετά από 11 χρόνια κολύμβησης..."
Ήταν ράκος.
"Θα έχεις την υποστήριξη όλης της ιατρικής ομάδας. Θα κάνεις φυσικοθεραπείες. Αν ακολουθήσεις κατά γράμμα τις οδηγίες τους, ίσως καταφέρεις να το επαναφέρεις μέχρι ένα σημείο. Αν και είναι ριψοκίνδυνο να το ζορίσεις πριν γιατρευτεί τελείως. Αυτά θα τα συζητήσεις με τον γιατρό σου και τον προπονητή σου. Μην στεναχωριέσαι"
***
Η Άσλευ πήγαινε μαζί με τον Κάισον στο δωμάτιο του που θα είχαν ησυχία.
Μπήκαν μέσα και εκείνη έμεινε σιωπηλή κοιτώντας το κενό.
"Δεν το πιστεύω... Επειδή με υπερασπίστηκε τότε στο Cuba, τον χτύπησε τόσο άσχημα... Είναι άρρωστος"
Ο Κάισον δεν μίλησε.
"Τον τραυμάτισε λίγο πριν τους αγώνες... Και φταίω εγώ για αυτό..."
"Άσλευ δεν φταις εσύ"
"Πώς το ξέρεις? Δεν σου έχω μιλήσει για τον Τζόσουα και εκείνο το βράδυ"
"Δεν χτύπησες εσύ τον Άρον. Ό,τι και να έγινε, εκείνος τον τραυμάτισε. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου"
Εκείνη συνέχισε να νιώθει τύψεις και υπήρξε ησυχία για λίγο.
Ήρθε μήνυμα στο κινητό του Κάισον.
"Είναι από τη σχολή. Ήρθε ένα δέμα, πρέπει να είναι αυτό που μου έστειλε η μητέρα μου"
"Τέτοια ώρα?"
"Δεν ξέρω, μπορεί να έγινε κάποιο λάθος. Πάω να τσεκάρω γρήγορα. Μη φύγεις, έρχομαι" της είπε και βγήκε από το δωμάτιο, αφήνοντας την μόνη.
Δεν άντεχε τις σκέψεις της άλλο. Είδε έναν αθλητικό σάκο κοντά στο κρεβάτι που καθόταν.
Σηκώθηκε και πήγε κοντά. Γύρισε το καρτελάκι και είδε το όνομα.
Kyson Waynes
Αναστέναξε σκεπτόμενη όλα όσα έγιναν την τελευταία εβδομάδα.
Στάθηκε όρθια και παρατηρούσε τους τοίχους του δωματίου.
Τις διάφορες αφίσες που είχε εδώ κι εκεί, αλλά και το δεύτερο κρεβάτι του συγκατοίκου του.
Στην άκρη του άλλου κρεβατιού είχε έναν ακόμα αθλητικό σάκο.
Πλησίασε και λύγισε τα γόνατα της.
Έπιασε το καρτελάκι του ονόματος και το γύρισε.
Όταν το είδε, τα γαλάζια της μάτια άνοιξαν έντονα, η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά.
Joshua Wilson
Σηκώθηκε απότομα όρθια με κομμένη ανάσα και γύρισε το κεφάλι της προς την αφίσα.
["Βλέπω και αφίσα μπάσκετ..."
"Ο συγκάτοικος μου"
"Και αυτά τα βελάκια?"
"Κάνουμε κόντρες"]
.....
["Ο συγκάτοικος σου?"
"Είναι έξω. Γυρνάει αργά"]
Ο Joshua είναι ο συγκάτοικος του Kyson? Πώς, γιατί?
Διάφορες σκέψεις άρχισαν να περνάνε από το μυαλό της.
Θυμήθηκε τη γνωριμία τους. Πόσο εύκολα έβγαλε τα ρούχα του μπροστά της. Πώς μέσα σε μια εβδομάδα κατάφερε να την κάνει να τον εμπιστευτεί. Και πώς....
["Τι είχε γίνει πραγματικά εκείνη τη μέρα στην τραπεζαρία? Ακούστηκε ότι κάποιος σε έριξε επίτηδες. Είναι αλήθεια?"
"Ναι, αλήθεια είναι"
"Πάντως είχα ακούσει ότι είναι κολυμβητής"
"Ο Άρον δεν είχε καμία δουλειά να μπλεχτεί, ό,τι και να έγινε. Ήθελε να με ρεζιλέψει και τα κατάφερε"]
Όχι... Όχι, δεν παίζει... Δεν γίνεται να με πλησίασε ο Κάισον για να μάθει πληροφορίες για τον Άρον...
Όμως είναι ο συγκάτοικος του Τζόσουα... Και μια εβδομάδα μετά, τον άφησα να με φιλήσει και βρέθηκε χτυπημένος ο Άρον...
Γιατί?....
Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και έβγαλε την Άσλευ από τις σκέψεις της.
Γύρισε να δει και τα γαλάζια της μάτια έμειναν ορθάνοιχτα.
"Βρε βρε, καλώς την Άσλευ" μπροστά της στεκόταν ο Τζόσουα με ένα υπεροπτικό χαμόγελο.
Η ανάσα της κομμένη, ακόμα δεν είχε συνειδητοποιήσει τι γινόταν.
"Φαντάζομαι έχεις καταλάβει για το κόλπο, ε?"
"...Ποιο?" ρώτησε σαν χαμένη.
"Μη μου πεις ότι πίστεψες πως ο Κάισον σε ερωτεύτηκε μέσα σε μια εβδομάδα" άρχισε να γελάει κι εκείνη ήθελε να ανοίξει η γη να την καταπιεί.
"Τι είναι αυτά που λες?..."
"Στο είχα πει στο Cuba. Δεν γεννήθηκε ακόμα η γκόμενα που θα μου ρίξει άκυρο. Ποια νομίζεις ότι είσαι? Και ήρθε ο φιλαράκος σου να με κάνει ντα? Πάτε καθόλου καλά ρε?" γέλασε ξανά και η Άσλευ προσπαθούσε να βάλει τα γεγονότα στο μυαλό της σε μια σειρά.
"Όλο αυτό... Το έκανες εσύ?"
"Σοβαρά τώρα, πίστεψες ότι μπόρεσε κάποιος να νιώσει κάτι αληθινό για σένα? Το τελευταίο τσουλάκι?"
Τα λόγια του την πλήγωσαν, όχι γιατί είχε δίκιο, αλλά γιατί κατάλαβε ότι ο Κάισον έπαιζε μαζί της.
"Ο Κάισον με βοήθησε να πετύχω με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και να δώσω ένα μάθημα στον κολυμβητή σου και να πληρώσεις εσύ για αυτό που έκανες. Όταν έμαθα ότι ο τυπάς στο Cuba σπούδαζε σε εμάς, τον έψαξα. Αλλά δεν ήθελα να αρχίσω να ρωτάω εδώ κι εκεί. Μετά, έμαθα ότι αυτός που σε έκανε ρεζίλι στο Instagram, ήταν ο ίδιος που με χτύπησε στο μπαρ. Και κάπου εδώ μπαίνει ο Κάισον. Χάρη στις φήμες, μάθαμε ότι είναι κολυμβητής και τον λένε Άρον. Από κει, τα πράγματα ήταν πολύ εύκολα"
"Είσαι άρρωστος ρε. Έβαλες τον Κάισον να μου την πέσει για να με στείλει μετά?!"
"Όχι μωρό μου. Ο στόχος ήταν να σε κάνει να νιώσεις πράγματα για αυτόν. Πληγώθηκες τώρα που έμαθες ότι σε δούλευε, ε?"
Ξαφνικά μίσος στο πρόσωπο της.
"Είσαι αξιοθρήνητη. Δεν περίμενα να πιστέψεις το παραμύθι που σου πούλησε" συνέχισε και εκείνη τη στιγμή, άνοιξε η πόρτα.
Μόλις είδε ο Κάισον τον Τζόσουα, κοίταξε την Άσλευ.
Από το βλέμμα της κατάλαβε ότι είχαν προλάβει να μιλήσουν.
"Τι κάνεις εσύ εδώ?" ρώτησε τον Τζόσουα.
"Όλα καλά, φίλε. Της τα είπα, ξέρει"
Το βλέμμα του έπεσε στην Άρια.
Αναστάτωση στο πρόσωπο του, ενώ στο δικό της προδοσία, θυμός.
"Τι της είπες??" ρώτησε τον Τζόσουα.
"Άσλευ τι σου είπε??" μίλησε έντονα κι εκείνη τον πλησίασε αργά.
Το στέρνο του ανεβοκατέβαινε γρήγορα.
Έφτασε μπροστά του και δεν σταμάτησε στιγμή να καρφώνει τα καστανά του μάτια πάνω στα δικά της.
"Άσλευ..."
Βρέθηκε ένα δυνατό χαστούκι στο μάγουλο του και έμεινε με το κεφάλι του στα πλάγια.
"Μη σε ξαναδώ μπροστά μου" η φωνή της απόλυτη, σκληρή.
Άνοιξε την πόρτα του δωματίου κι έφυγε.
Ο Κάισον σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε τον Τζόσουα.
Η Άσλευ με σοβαρό ύφος συνέχισε να περπατάει προς την έξοδο του διαδρόμου.
Έφτασε στα σκαλοπάτια του ορόφου και κάθισε.
Η σκληρότητα στο βλέμμα της άρχισε να φεύγει.
Πόσο ηλίθια είσαι... Σε δούλεψε ένας ακόμα από αυτούς... Κι εσύ τσίμπησες λες και δεν τους ξέρεις...
Και τώρα ο Άρον είναι τραυματισμένος εξαιτίας σου... Επειδή επέτρεψες στο κάθαρμα τον Τζόσουα να σου μιλήσει έτσι τότε...
Το βλέμμα της αγρίεψε και πάλι.
Ως εδώ!!!
{~~~~~}