(Zawgyi)
"Kookieလေး.....သားလေးရေ.....ဖေဖေ့ကိုကြည့်ပါဦး......"
Sofaမှာထိုင်ရင်း taehyung coffeeခွက်ကို ကိုင်ကာ jungkook kookieလေးကို ချီထားတာကြည့်ပြီး စိတ်ကုန်နေတော့သည်။သူ့ကိုသူရော jungkookကိုရောပေါ့။kookieလေးကို နမ်းလိုက်စကားတွေပြောလိုက်နဲ့ jungkookဟာလဲ လုံးဝ ကို ကြည့်ရတာ အူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေပြန်တယ်။
Taehyungကတော့ကြောင်ကြည့်ရင်း လက်ရှိဘ၀မှာဘာတွေဖြစ်နေမှန်းမသိအောင်အထိစိတ်လွတ်စွာထိုင်နေတော့တယ်။
"Taehyung.....သားလေးက taehyungငယ်ငယ်ကနဲ့တူတယ်နော်....."
ဘာမှမဖြေဘဲ taehyungကြောင်ကြည့်နေပြန်တယ်။
"Taehyung......."
Jungkookဒုတိယအကြိမ်ခေါ်လိုက်မှ အသိစိတ်ကပ်သွားတော့တယ်။
"ဟမ်-....ရပြီ kookieလေးကိုပြန်ပေးတော့....သူစိမ်းလက်ထဲမှာအကြာကြီး မထားချင်ဘူး....."
စိတ်ထဲကမပြောချင်ပေမယ့်taehyungရဲ့အကျင့်အရ နှုတ်ကတော့အနိုင်ယူလေ့ရှိသည်။
"မင်း-taehyung....ဒါကို့ရဲ့သားလေ....ဘာလို့အဲ့လောက်ပြောရက်ရတာလဲ....."
"အဲ့ဒါဆို kookieလေးကမွေးမွေးပြီးချင်း ခင်ဗျားလက်ထဲရောက်လို့လား....ဒါတောင်အဖေလို့ခေါ်နေသေးတယ်"
Jungkookဘာမှဆက်မပြောဘဲ လက်ထဲက kookieလေးကိုသာကြည့်နေခဲ့တယ်။
"ဒါနဲ့....taehyung....ကိုမနက်စာ လုပ်ပေးမယ်....ဘာစားချင်လဲ...."
"ရတယ်အခုပြန်မှာ....."
"နေပါဦး taehyungရဲ့ တစ်ရက်လေးဘဲနေပေးလို့မရဘူးလား...."
"တစ်ရက်လုံးတော့ အချိန်အဖြန်းနိုင်ဘူးနေ့လည်အထိဘဲရမယ်...."
Taehyungရဲ့စကားကိုနားထောင်ပြီး jungkookသက်ပျင်းချလိုက်ကာ ကလေးကို လှည်းထဲထည့်ပြီး မနက်စာပြင်ဖို့ထမင်းစားခန်းဆီလျှောက်လာခဲ့တယ်။
Taehyungကတော့ kookieလေးနဲ့အတူဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေခဲ့တယ်။မနက်စာပြင်းပြီးတာနဲ့ jungkookက taehyungကို ဧည့်ခန်းအထိလာပြောတယ်။
"Taehyung....မနက်စာ အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီ.....kookieလေးအတွက်ရော တိုက်စရာ နို့ဗူးပါရဲ့လား မပါရင်ကိုထွက်၀ယ်မလို့...."
"ပါတယ်....လှည်း မှာချိတ်ထားတယ်....."
Taehyungက jungkookပြင်ပေးထားတဲ့မနက်စာစားနေတုန်း jungkookကတော့ taehyungရှေ့ထိုင်ပြီး kookieလေးကိုနို့ဘူးတိုက်နေခဲ့တယ်။
"Kookieလေး က အိမ်မှာ ဘယ်သူနဲ့အိပ်လဲ...."
"ကျနော်နဲ့...."
"ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ....strawberryနံ့လေးကလဲသင်းနေရော...."
Kookieလေးကလဲ jungkookလက်ထဲမှာ ပြုံးနေရော....။ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်အရင်ကအကြောင်းတွေသတိရလာပြီး နာကျဉ်းလေ ဖြစ်နေတော့တယ်။
"စားလေ taehyung....ဘာအဆင်မပြေလို့လဲ...."
အဲ့ကျမှ taehyungအကြည့်လွဲပြီး မနက်စာဆက်စားနေတော့တယ်။taehyungမျက်နှာမကောင်းသည်ကိုမြင်တော့ jungkookလဲစိတ်မကောင်း။
Taehyungမနက်စာစားပြီးသည်အထိ jungkookက လမ်းပတ်လျှောက်ပြီး kookieလေးကို နို့ဘူးတိုက်ရင်း သိပ်နေတာ.....။တကယ်ကို ကလေးအဖေ တစ်ယောက်ဖြစ်ထိုက်ပါတယ်။နောက်ဆုံကလေးအိပ်ပျော်သွားမှ taehyungဆီက ခွင့်တောင်းတော့တယ်။
"Taehyung.....ကလေးကို ကို့အိပ်ယာပေါ်သွားထားလိုက်မယ်....လှည်းထဲမှာဆိုလှောင်နေမှာဆိုးလို့....."
"အင်း......"
Jungkook kookieလေးကိုချီပြီး အပေါ်ထပ်မှာ သွားသိပ်ကာ ပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ်။taehyungကတော့ စိတ်၀င်စား စရာမကောင်းတဲ့ TV showကို လုပ်ကြံကြည့်ရင်း jungkookနဲ့စကားမပြောဖို့ကိုရှောင်နေတော့တယ်။
"Taehyung......"
Jungkookက taehyungဘေးမှာထိုင်ပြီး စကားစပြောတယ်။ဦးတည်ချက်ကတော့တောင်းပန်ချင်လို့ပေါ့။taehyungက လက်မခံဘဲ ထပြန်မှာလဲကြောက်ရသေး။
"ကိုကို့ ဒုတိယအခွင့်အရေးပေးနိုင်မလား...."
"ဘာကြောင့်လဲ....."
"ကိုမှားမှန်းသိပါတယ်.....သားလေးကိုသနားသောအားဖြင့်......"
Taehyung tvကိုပိတ်လိုက်ပြီး jungkookဘက်ကိုလှည့်လိုက်သည်။
"ခင်ဗျား-....."
စကားစချီရုံနဲ့ မျက်ရည်၀ဲစေတာ က jungkook၂စ ပိုစိတ်ပူပြီး သူ့ကိုသူအပြစ်တင်တော့သည်။
"Rmနဲ့ဒီအိမ်ကိုရောက်လာသေးတာ ခင်ဗျားသိတယ်မှတ်လား....."
"အင်း....."
"အဲ့တုန်းက စားပွဲပေါ်မှာ liver allergyနဲ့ပက်သက်တဲ့ဆေးမှတ်တမ်းွေတွေ့ခဲ့တယ်......"
Jungkook's pov
"ဆေးစစ်ချက်တွေ.....အဲ့ညက ဒီတိုင်းတင်ထားမိခဲ့တာထင်တယ်......"
"ကို-ကိုရှင်းပြ ပါရစေ.....အဲ့ဒါက....."
"ခင်ဗျားဆေးစစ်ချက်တွေမှတ်လား...."
"ကို အဲ့တုန်းက....."
"ဘာဖြစ်လို့လဲ ဘာကြောင့်အနီးဆုံးဖြစ်တဲ့ကျနော်က မသိရတာလဲ.....အရေးမပါခဲ့လို့လား ဒါမှမဟုတ်အရင်ထဲက ကျနော့်ကိုမချစ်ခဲ့လို့လား......"
"အဲ့တုန်းက မထင်မှတ်ဘဲဖြစ်သွားတော့ ကိုပြန်လာလို့မရဖြစ်ခဲ့လို့ပါ.....kookieမမွေးခင်အမှီလာဖို့လုပ်ပါသေးတယ်....ဒါပေမယ့်.....အစားထိုးမကုရင်koreaမြေပေါ်ခြေမချနိုင်တော့ဘူးဆိုတာ ဆရာဝန်ကသေချာပြောလို့ပါ.....taehyungကိုမပြောသွားတာကလဲ တစ်ခုခုလွဲချော်သွားရင်မုန်းလက်ဆနဲ့မေ့သွားအောင်ကိုအဲ့လိမ်းကိုရွေးခဲ့တာ....."
"ဘာ.......ခင်ဗျား....ခင်ဗျား.....တော်တော်တကိုယ်ကောင်းဆန်ခဲ့တာဘဲ....kookieလေးကို လွယ်ထားတဲ့အချိန်.....kookieလေးကိုမွေးပြီး ကျနော်တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လောက်အထိကြောက်နေခဲ့ရလဲသိရဲ့လား......"
"ကို လဲမင်းအနားမှာဘဲရှိနေချင်ခဲ့တာ....taehyung....ကျေးဇူးပြုပြီး တစ်ကြိမ်လောက်ဖြစ်ဖြစ်....."
"တော်တော့....ခင်ဗျားက အခုမှပြန်လာပြီး-....."
Taehyungငိုရင်း jungkookအင်္ကျီကော်လံကိုဆွဲကာ ၁နှစ်တာမကျေနပ်သမျှကို အကြေချေတော့သည်။
"ကို- ကိုတောင်းပန်ပါတယ်....."
"ဘာကြောင့်များ ပြသာနာတွေကို-တူတူဖြေရှင်းနိုင်မဲ့လမ်းကိုမရွေးတာလဲ....ပြောတော့ ကျနော့်ဘေးမှာဘဲအမြဲရှိနေပေးမယ်ဆို....."
"Taehyungကျေနပ်တဲ့အထိ လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပါ....ဒါပေမယ့်နောက်ဆုံးအခွင့်အရေးတော့ထပ်ပေးပါ taehyung....."
ယောက်ျားတန်မဲ့ ၂ယောက်လုံးမျက်ရည်ကျနေရသလားလို့ကဲ့ရဲ့ရင်း လူပုံလယ်မှာ လဲသေတောင်သူများအပြစ်ပြောစရာအဖြစ်ကျန်ခဲ့ဦးမယ်.....။အချိန်အခါမသင့်တာရယ်ဆုံးဖြတ်ချက်လွဲမှားမှုရယ်ကြောင့် တန်ဖိုးရှိသည့်အချိန်တွေအလွမ်းတွေနဲ့ကုန်ဆုံးသွားပေမယ့်ပိုကောင်းတဲ့အနာဂတ်ကိုတော့ဖန်တီးနိုင်ဦးမှာပါ.....။
မုန်းလှပါပီရဲ့ ဆိုတဲ့ လူသားရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ငိုနေတဲ့ taehyungကတော့ထိန်းသမျှမျက်ရည်တွေတစ်ရက်နဲ့သွန်ချနေသလားဘဲ။အချိန်အတော်ကြာမှ ဖက်ထားသည်ကိုဖြည်ပြီး တိတ်ဆိတ်စွာထိုင်နေကြတယ်။
"ဒီကိစ္စကို jinနဲ့rmပါသိတယ်လို့မပြောနဲ့နော်......"
"ဒါတော့ ကိုသူတို့ကိုမပြောထားဘူး....."
Taehyungထရပ်လိုက်တော့ jungkookပြန်မှာဆိုးလို့ စိတ်ပူတကြီး လက်ကိုကိုင်ဆွဲထားသည်။
"လွှတ်......"
"ဘယ်သွားဖို့လဲ taehyung....."
"မျက်နှာသွားသစ်ဖို့....."
"အော်အမ်....."
ဆွဲထားကိုလက်ကိကလွှတ်ပေးပြီး taehyungထွက်သွားသည်နဲ့ ဘုရားဆီတိုင်တည်ကာ ကတိစကားဆိုတော့သည်။
Jungkook's pov
"Taehyungကိုရော kookieလေးကိုရော အဖေကောင်း ခင်ပွန်းကောင်း အဖြစ်တသက်လုံးစောင့်ရှောက်ကိုကတိစကားဆိုပါတယ်.....ပျော်ရွှင်စရာမိသားစုလေးကိုဖန်တီးနိုင်မှာပါ....."
Taehyungမျက်နှာသစ်ပြီး ပြန်ထွက်လာတာ sofaဆီတောင်မရောက်သေး kookieလေး ငိုသံကြားလို့ အပေါ်တပ်သွားခဲ့တယ်။jungkookပါလိုက်တက်သွားတာပေါ့....။
Taehyungက ကလေးကို ကုတင်ပေါ်ကကောက်ချီပြီးအောက်ထက်ကိုပြန်ဆင်းလာခဲ့တယ်။
"ပြန်တော့မယ်....kookieလဲပင်ပန်းနေလောက်ပြီ...."
"ကို- ကိုပြန်လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်.....ဒါပေမယ့်တစ်ခုလောက်တော့ပြောခဲ့ပါtaehyung....ကို့ကိုခွင့်လွှတ်ပေးနိုင်မလားဆိုတာ....."
Kookieလေးကို လှည်းထဲထည့်တာ taehyung ခနငြိမ်သက်စွာရပ်နေသည်။
Taehyung's pov
"ငါ့နားမရှိနေခဲ့ပေမယ့်သူလဲ သူခက်ခဲနေတဲ့အခြေအနေမှာတစ်ယောက်ထဲဖြတ်သန်းခဲ့တာမဟုတ်လား.....mommyပြောသလို kookieလေးမျက်နှာထောက်ပြီးဘဲဖြစ်ဖြစ်......"
"ကျနော့်မိဘတွေကိုတော့ ပြန်တောင်းပန်ဖို့ ပြင်ဆင်ထားတာကောင်းမယ်....သူတို့လက်ခံရင်တော့...."
"ကိုအစကတည်းကစဉ်းစားပြီးသားပါ....ကျေးဇူးပါtaehyung....."
ဒုတိယအကြိမ်taehyungဆီလာပြီးပွေ့ဖက်လိုက်ပေမယ့်taehyungကတော့ ကြာကြာမခံ တွန်းဖယ်ပြီး ကလေးလှည်းနှင့်အတူ ကားဆီထွက်လာခဲ့တယ်။
100%မပျော်နိုင်သေးပေမယ့်မျှော်လင့်ချက်တွေပိုရှိလာတာကြောင့်jungkookကျေနပ်နေပြီဖြစ်တယ်။
Taehyungရဲ့အိမ်အထိ jungkookလိုက်ပို့ခဲ့တာပေါ့......။
.
.
.
.
To be continue.....
3.12.2020(Thursday)
Thanks for reading💜
(Unicode)
"Kookieေလး.....သားေလးေရ.....ေဖေဖ့ကိုၾကည့္ပါဦး......"
Sofaမွာထိုင္ရင္း taehyung coffeeခြက္ကို ကိုင္ကာ jungkook kookieေလးကို ခ်ီထားတာၾကည့္ၿပီး စိတ္ကုန္ေနေတာ့သည္။သူ႔ကိုသူေ႐ာ jungkookကိုေရာေပါ့။kookieေလးကို နမ္းလိုက္ စကားေတြေျပာလိုက္နဲ႔ jungkookဟာလဲ လံုး၀ ကို ၾကည့္ရတာ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္ေနျပန္တယ္။
Taehyungကေတာ့ ေၾကာင္ၾကည့္ရင္း လက္႐ွိဘ၀မွာဘာေတြျဖစ္ေနမွန္းမသိေအာင္အထိစိတ္လြတ္စြာထိုင္ေနေတာ့တယ္။
"Taehyung.....သားေလးက taehyungငယ္ငယ္ကနဲ႔တူတယ္ေနာ္....."
ဘာမွမေျဖဘဲ taehyungေၾကာင္ၾကည့္ ေနျပန္တယ္။
"Taehyung......."
Jungkookဒုတိယအႀကိမ္ေခၚလိုက္မွ အသိစိတ္ကပ္သြားေတာ့တယ္။
"ဟမ္-....ရၿပီ kookieေလးကိုျပန္ေပးေတာ့....သူစိမ္းလက္ထဲမွာအၾကာႀကီး မထားခ်င္ဘူး....."
စိတ္ထဲကမေျပာခ်င္ေပမယ့္ taehyungရဲ႕အက်င့္အရ ႏႈတ္ကေတာ့အႏိုင္ယူေလ့႐ွိသည္။
"မင္း-taehyung....ဒါကို႔ရဲ႕သားေလ....ဘာလို႔အဲ့ေလာက္ေျပာရက္ရတာလဲ....."
"အဲ့ဒါဆို kookieေလးက ေမြးေမြးၿပီးခ်င္း ခင္ဗ်ားလက္ထဲေရာက္လို႔လား....ဒါေတာင္အေဖလို႔ေခၚေနေသးတယ္"
Jungkookဘာမွဆက္မေျပာဘဲ လက္ထဲက kookieေလးကိုသာၾကည့္ေနခဲ့တယ္။
"ဒါနဲ႔....taehyung....ကိုမနက္စာ လုပ္ေပးမယ္....ဘာစားခ်င္လဲ...."
"ရတယ္ အခုျပန္မွာ....."
"ေနပါဦး taehyungရဲ႕ တစ္ရက္ေလးဘဲ ေနေပးလို႔မရဘူးလား...."
"တစ္ရက္လံုးေတာ့ အခ်ိန္အျဖန္းႏိုင္ဘူး ေန႔လည္အထိဘဲရမယ္...."
Taehyungရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ၿပီး jungkookသက္ပ်င္းခ်လိုက္ကာ ကေလးကို လွည္းထဲထည့္ၿပီး မနက္စာျပင္ဖို႔ ထမင္းစားခန္းဆီေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
Taehyungကေတာ့ kookieေလးနဲ႔အတူ ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ေနခဲ့တယ္။မနက္စာျပင္းၿပီးတာနဲ႔ jungkookက taehyungကို ဧည့္ခန္းအထိလာေျပာတယ္။
"Taehyung....မနက္စာ အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီ.....kookieေလးအတြက္ေရာ တိုက္စရာ ႏို႔ဗူးပါရဲ႕လား မပါရင္ ကိုထြက္၀ယ္မလို႔...."
"ပါတယ္....လွည္း မွာခ်ိတ္ထားတယ္....."
Taehyungက jungkookျပင္ေပးထားတဲ့မနက္စာစားေနတုန္း jungkookကေတာ့ taehyungေ႐ွ႕ထိုင္ၿပီး kookieေလးကိုႏို႔ဘူးတိုက္ေနခဲ့တယ္။
"Kookieေလး က အိမ္မွာ ဘယ္သူနဲ႔အိပ္လဲ...."
"က်ေနာ္နဲ႔...."
"ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ....strawberryနံ႔ေလးကလဲသင္းေနေရာ...."
Kookieေလးကလဲ jungkookလက္ထဲမွာ ျပံဳးေနေရာ....။ထိုျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ အရင္ကအေၾကာင္းေတြသတိရလာၿပီး နာက်ဥ္းေလ ျဖစ္ေနေတာ့တယ္။
"စားေလ taehyung....ဘာအဆင္မေျပလို႔လဲ...."
အဲ့က်မွ taehyungအၾကည့္လြဲၿပီး မနက္စာဆက္စားေနေတာ့တယ္။taehyungမ်က္ႏွာမေကာင္းသည္ကိုျမင္ေတာ့ jungkookလဲစိတ္မေကာင္း။
Taehyungမနက္စာစားၿပီးသည္အထိ jungkookက လမ္းပတ္ေလွ်ာက္ၿပီး kookieေလးကို ႏို႔ဘူးတိုက္ရင္း သိပ္ေနတာ.....။တကယ္ကို ကေလးအေဖ တစ္ေယာက္ျဖစ္ထိုက္ပါတယ္။ေနာက္ဆံုူကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားမွ taehyungဆီက ခြင့္ေတာင္းေတာ့တယ္။
"Taehyung.....ကေလးကို ကို႔အိပ္ယာေပၚသြားထားလိုက္မယ္....လွည္းထဲမွာဆိုေလွာင္ေနမွာဆိုးလို႔....."
"အင္း......"
Jungkook kookieေလးကိုခ်ီၿပီး အေပၚထပ္မွာ သြားသိပ္ကာ ျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။taehyungကေတာ့ စိတ္၀င္စား စရာမေကာင္းတဲ့ TV showကို လုပ္ၾကံၾကည့္ရင္း jungkookနဲ႔စကားမေျပာဖို႔ကိုေ႐ွာင္ေနေတာ့တယ္။
"Taehyung......"
Jungkookက taehyungေဘးမွာထိုင္ၿပီး စကားစေျပာတယ္။ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ ေတာင္းပန္ခ်င္လို႔ေပါ့။taehyungက လက္မခံဘဲ ထျပန္မွာလဲေၾကာက္ရေသး။
"ကိုကို႔ ဒုတိယအခြင့္အေ႐းေပးႏိုင္မလား...."
"ဘာေၾကာင့္လဲ....."
"ကိုမွားမွန္းသိပါတယ္.....သားေလးကိုသနားေသာအားျဖင့္......"
Taehyung tvကိုပိတ္လိုက္ၿပီး jungkookဘက္ကိုလွည့္လိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား-....."
စကားစခ်ီ႐ုံနဲ႔ မ်က္ရည္၀ဲေစတာ က jungkook၂စ ပိုစိတ္ပူၿပီး သူ႔ကိုသူအျပစ္တင္ေတာ့သည္။
"Rmနဲ႔ဒီအိမ္ကိုေရာက္လာေသးတာ ခင္ဗ်ားသိတယ္မွတ္လား....."
"အင္း....."
"အဲ့တုန္းက စားပြဲေပၚမွာ liver allergyနဲ႔ပက္သက္တဲ့ေဆးမွတ္တမ္းေြေတြ႔ခဲ့တယ္......"
Jungkook's pov
"ေဆးစစ္ခ်က္ေတြ.....အဲ့ညက ဒီတိုင္းတင္ထားမိခဲ့တာထင္တယ္......"
"ကို-ကို႐ွင္းျပ ပါရေစ.....အဲ့ဒါက....."
"ခင္ဗ်ားေဆးစစ္ခ်က္ေတြမွတ္လား...."
"ကို အဲ့တုန္းက....."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာေၾကာင့္ အနီးဆံုးျဖစ္တဲ့က်ေနာ္က မသိရတာလဲ.....အေ႐းမပါခဲ့လို႔လား ဒါမွမဟုတ္ အရင္ထဲက က်ေနာ့္ကိုမခ်စ္ခဲ့လို႔လား......"
"အဲ့တုန္းက မထင္မွတ္ဘဲ ျဖစ္သြားေတာ့ ကိုျပန္လာလို႔မရျဖစ္ခဲ့လို႔ပါ.....kookieမေမြးခင္အမွီလာဖို႔လုပ္ပါေသးတယ္....ဒါေပမယ့္.....အစားထိုးမကုရင္ koreaေျမေပၚ ေျခမခ်ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတာ ဆရာ၀န္ကေသခ်ာေျပာလို႔ပါ.....taehyungကိုမေျပာသြားတာကလဲ တစ္ခုခုလြဲေခ်ာ္သြားရင္ မုန္းလက္ဆနဲ႔ေမ့သြားေအာင္ ကိုအဲ့လိမ္းကိုေရြးခဲ့တာ....."
"ဘာ.......ခင္ဗ်ား....ခင္ဗ်ား.....ေတာ္ေတာ္ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ခဲ့တာဘဲ....kookieေလးကို လြယ္ထားတဲ့အခ်ိန္.....kookieေလးကိုေမြးၿပီး က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ ဘယ္ေလာက္အထိေၾကာက္ေနခဲ့ရလဲသိရဲ႕လား......"
"ကို လဲမင္းအနားမွာဘဲ႐ွိေနခ်င္ခဲ့တာ....taehyung....ေက်းဇူးျပဳၿပီး တစ္ႀကိမ္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္....."
"ေတာ္ေတာ့....ခင္ဗ်ားက အခုမွျပန္လာၿပီး-....."
Taehyungငိုရင္း jungkookအက်ႌေကာ္လံကိုဆြဲကာ ၁ႏွစ္တာမေက်နပ္သမွ်ကို အေၾကေခ်ေတာ့သည္။
"ကို- ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္....."
"ဘာေၾကာင့္မ်ား ျပသာနာေတြကို-တူတူေျဖ႐ွင္းႏိုင္မဲ့လမ္းကိုမေရြးတာလဲ....ေျပာေတာ့ က်ေနာ့္ေဘးမွာဘဲအျမဲ႐ွိေနေပးမယ္ဆို....."
"Taehyungေက်နပ္တဲ့အထိ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္ပါ....ဒါေပမယ့္ေနာက္ဆံုးအခြင့္အေရးေတာ့ထပ္ေပးပါ taehyung....."
ေယာက်္ားတန္မဲ့ ၂ေယာက္လံုးမ်က္ရည္က်ေနရသလားလို႔ကဲ့ရဲ႕ရင္း လူပံုလယ္မွာ လဲေသေတာင္ သူမ်ားအျပစ္ေျပာစရာအျဖစ္က်န္ခဲ့ဦးမယ္.....။အခ်ိန္အခါမသင့္တာ႐ယ္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္လြဲမွားမႈရယ္ေၾကာင့္ တန္ဖိုး႐ွိသည့္အခ်ိန္ေတြ အလြမ္းေတြနဲ႔ကုန္ဆံုးသြားေပမယ့္ ပိုေကာင္းတဲ့အနာဂတ္ကိုေတာ့ဖန္တီးႏိုင္ဦးမွာပါ.....။
မုန္းလွပါပီရဲ႕ ဆိုတဲ့ လူသားရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာ ငိုေနတဲ့ taehyungကေတာ့ ထိန္းသမွ်မ်က္ရည္ေတြတစ္ရက္နဲ႔သြန္ခ်ေနသလားဘဲ။အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ ဖက္ထားသည္ကိုျဖည္ၿပီး တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ေနၾကတယ္။
"ဒီကိစၥကို jinနဲ႔rmပါသိတယ္လို႔မေျပာနဲ႔ေနာ္......"
"ဒါေတာ့ ကိုသူတို႔ကိုမေျပာထားဘူး....."
Taehyungထရပ္လိုက္ေတာ့ jungkookျပန္မွာဆိုးလို႔ စိတ္ပူတႀကီး လက္ကိုကိုင္ဆြဲထားသၫ္။
"လႊတ္......"
"ဘယ္သြားဖို႔လဲ taehyung....."
"မ်က္ႏွာသြားသစ္ဖို႔....."
"ေအာ္ အမ္....."
ဆြဲထားကိုလက္ကိကလႊတ္ေပးၿပီး taehyungထြက္သြားသည္နဲ႔ ဘုရားဆီတိုင္တည္ကာ ကတိစကားဆိုေတာ့သည္။
Jungkook's pov
"Taehyungကိုေရာ kookieေလးကိုေရာ အေဖေကာင္း ခင္ပြန္းေကာင္း အျဖစ္တသက္လံုး ေစာင့္ေ႐ွာက္ ကိုကတိစကားဆိုပါတယ္.....ေပ်ာ္ရႊင္စရာမိသားစုေလးကိုဖန္တီးႏိုင္မွာပါ....."
Taehyungမ်က္ႏွာသစ္ၿပီး ျပန္ထြက္လာတာ sofaဆီေတာင္မေရာက္ေသး kookieေလး ငိုသံၾကားလို႔ အေပၚတပ္သြားခဲ့တယ္။jungkookပါလိုက္တက္သြားတာေပါ့....။
Taehyungက ကေလးကို ကုတင္ေပၚကေကာက္ခ်ီၿပီး ေအာက္ထက္ကိုျပန္ဆင္းလာခဲ့တယ္။
"ျပန္ေတာ့မယ္....kookieလဲပင္ပန္းေနေလာက္ၿပီ...."
"ကို- ကိုျပန္လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္.....ဒါေပမယ့္ တစ္ခုေလာက္ေတာ့ ေျပာခဲ့ပါtaehyung....ကို႔ကိုခြင့္လႊတ္ေပးႏိုင္မလားဆိုတာ....."
Kookieေလးကို လွည္းထဲထည့္တာ taehyung ခနၿငိမ္သက္စြာရပ္ေနသည္။
Taehyung's pov
"ငါ့နားမ႐ွိေနခဲ့ေပမယ့္ သူလဲ သူခက္ခဲေနတဲ့အေျခအေနမွာတစ္ေယာက္ထဲျဖတ္သန္းခဲ့တာမဟုတ္လား.....mommyေျပာသလို kookieေလးမ်က္ႏွာေထာက္ၿပီးဘဲျဖစ္ျဖစ္......"
"က်ေနာ့္မိဘေတြကိုေတာ့ ျပန္ေတာင္းပန္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတာေကာင္းမယ္....သူတို႔လက္ခံရင္ေတာ့...."
"ကိုအစကတည္းကစဥ္းစားၿပီးသားပါ....ေက်းဇူးပါtaehyung....."
ဒုတိယအႀကိမ္ taehyungဆီလာၿပီး ေပြ႔ဖက္လိုက္ေပမယ့့္taehyungကေတာ့ ၾကာၾကာမခံ တြန္းဖယ္ၿပီး ကေလးလွည္းႏွင့္အတူ ကားဆီထြက္လာခဲ့တယ္။
100%မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြပို႐ွိလာတာေၾကာင့္ jungkookေက်နပ္ေနၿပီျဖစ္တယ္။
Taehyungရဲ႕အိမ္အထိ jungkookလိုက္ပို႔ခဲ့တာေပါ့......။
.
.
.
.
To be continue.....
3.12.2020(Thursday)
Thanks for reading💜