[ ភូមិគ្រឹះJEON]
« Jung!!! »Taehyungដែលទើបតែចេញពី
ងូតទឹកក៏រត់ទៅទុកកន្សែងជូតសក់ទុកនៅម្ខាងរួច
ឡើងមកអង្គុយលើរាងក្រាស់ដែលកំពុងតែអង្គុយ
តម្រេតខ្លួនចុចទូរស័ព្ទនៅលើគ្រែ ព្រោះគេក៏ទំនេរ
ហើយក៏មិនត្រូវទៅណាទើបសម្ងំនៅក្នុងបន្ទប់តែ
ម្ដងទៅ។
«ហ្អឹមម?» JungKook
« ចាំកាលដំបូងដែលយើងជួបគ្នាទេ?»Taehyung
« ចាំតើ ពេលនោះអូនមកសម្ភាសការងារនោះអី»
JungKookបិទទូរស័ព្ទទុកនៅម្ខាងរួចលើកដៃមក
ឱបចង្កេះសំណព្វចិត្តរបស់នាយវិញ ស្របពេលដែល
រាងតូចក៏លូកដៃមកឱបចង្កេះនាយរួចដាក់ក្បាល
កើយលើទ្រូងរឹងមាំរបស់គេ
« ហើយកាលហ្នឹងវាថីបានជាសួរអូនថាចេះទាក់
ប្រុសឬអត់ហ្នឹង? អូនគិតថាបងឆ្កួតតើ! ប្រធានក្រុមហ៊ុនអីសួរសំណួរដូចឆ្កួតៗ»Taehyung
« ក៏...បងខ្លាចថាអូនមកដាក់ពាក្យធ្វើការដើម្បីញ៉ែបងដូចពួកស្រីអស់នោះ នោះអី»JungKook
« ធ្វើចរឹកឡូយ ចុងក្រោយមកញ៉ែអញខ្លួនឯង» Taehyungនិយាយតិចហើយពេបមាត់ នឹកឃើញកាលដំបូងដែលជួបនាយ គឺJungKookនេះហើយពេលគេធ្វើការនាយអង្គុយមើលមុខគេហើយញញឹមរហូត ចុងក្រោយក៏សុំគេធ្វើសង្សារពេលដែលទៅកោះHan-dongហ្នឹងឯង
« ចុងក្រោយក៏ព្រមហ្នឹងគេដែរសោះ»JungKook
«ហេតុអីក៏បងស្រឡាញ់អូន?»Taehyung
« មិនដឹងទេ បងស្រឡាញ់អូនក៏ព្រោះតែបងស្រឡាញ់អូននោះអី បងនឹកមិនឃើញហេតុផលផ្សេងទេ » JungKook
« អញ្ចឹងហ៎...??? » Taehyung
« មែនហើយ!! ហើយនឹកឃើញអីទើបមកសួរបង?»JungKook
«មិនដឹងទេ អូនសួរបងក៏ព្រោះតែអូនចង់ដឹងនោះអី អូននឹកមិនឃើញហេតុផលផ្សេងទេ »Taehyung
« ហ៊ានCopyប្រយោគរបស់បងផងហេ៎ស??» ថាហើយJungKookក៏ចាប់ផ្ដួលរាងតូចដែលកំពុងតែសើចឌឺគេនោះឲ្យគេងនៅក្រោមម្ដងរួចចាប់ចាក់ក្រឡេកគ្នាសើចឲ្យកក្អឹកពេញបន្ទប់ធំមួយនេះ ក្រោយពីស្នាមញញឹមដែលបានរលាយបាត់ទៅ
ប៉ុន្មានថ្ងៃនេះក៏ត្រឡប់មកវិញ ជីវិតស្នេហា ភាពស្នឹត
ស្នាលក៏ត្រឡប់មកដូចដើមវិញម្ដងទៀតហើយក៏
សង្ឃឹមថាវានិងបែបនេះរៀងរហូតទៅ។
« បងស្រឡាញ់Taeណា...» មិនដឹងថាជាលើកទី
ប៉ុន្មានហើយទេដែលនាយនិយាយពាក្យនេះចេញមក
ប៉ុន្តែមិនខ្វល់ទេព្រោះនាយចង់និយាយវាប្រាប់ទៅ
មនុស្សសំខាន់ម្នាក់នេះឲ្យដឹង មិនថាជាលើកទីប៉ុន្មាន
មិនថាយូរប៉ុណ្ណានាយនិងនិយាយពាក្យនេះទៅកាន់
Taehyungរហូតទៅហើយក៏គ្មានថ្ងៃប្រែ
« តែអូនអត់ស្រឡាញ់បងផងហ្នឹង ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ?» Taehyungពេបមាត់រួចញាក់ចិញ្ចើមតបទៅ
JungKookវិញ
« អត់ស្រឡាញ់ពិតមែនហេ៎ស?»JungKook
« មែនហើយ!!»Taehyung
« អត់ពិតមែន?»JungKook
« អឺ!! ហ្នឹងហើយ»Taehyung
« ចាំមើលណា ក្មេងឈ្លើយ!!!» មិនទាន់និង
និយាយចប់ផងJungKookក៏ត្រូវTaehyungធាក់
ទៅម្ខាងរួចរាងតូចក៏រត់ចុះពីលើគ្រែហើយឈរសើច
ចម្អកឲ្យនាយ ចង់លេងKim Taehyungផងហេ៎ស?
« អូនអាយុបង បងដល់ទៅពីរឆ្នាំនិយាយប៉ុណ្ណឹង
គេមិនហៅថាថាឈ្លើយទេ»Taehyungឱបដៃ
ពេបមាត់ឌឺរាងក្រាស់ មានអារម្មណ៍ថាសប្បាយម្យ៉ាង
ពេលដែលបានញ៉ោះគ្នាលេងបែបនេះ
« អូយ...ឈឺ...ឈឺក្បាលណាស់សឺតត» នៅសុខៗJungKookក៏ស្រែកឡើងរួចយកដៃមកស្ទាបក្បាលរបស់គេធ្វើឲ្យរាងតូចបារម្ភចង់ចូលទៅមើលដែរតែខ្លាចចាញ់បោកនាយវិញ
« កើតអី? មិញនេះមិនឃើញប៉ះអីផង»Taehyung
«អូនហ្នឹងហើយ ធាក់បងប៉ះនិងគ្រែនោះ ឈឺសឹងស្លាប់មិនដឹងថាពកឬអត់ផង!»JungKook
« ពិតមែនហេ៎ស?»Taehyungឈរសួរពីចម្ងាយតែ
ក៏មិនទាន់ហ៊ានដើរទៅមើលJungKookដែរ
« បើមិនជឿហីទៅ!!» JungKookតបទៅវិញ
របៀបកំពុងខឹងរួចក្រោកឡើងទៅអង្គុយលើគ្រែ
ទាំងមិនមើលមុខរាងតូចរួចស្ទាបត្រង់ក្បាលរបស់
នាយថ្នមៗធ្វើដូចឈឺណាស់អញ្ចឹង Taehyung
ឃើញបែបនេះក៏មានអារម្មណ៍ថាខឹងខ្លួនឯងដែរ
ដែលលេងជ្រុលបន្តិចទើបគេដើរទៅអង្គុយជិត
រាងក្រាស់រួចទាញដៃនាយចេញ
« មើសស៎ ឈឺកន្លែងណា?»Taehyung
« មិនបាច់ទេ!!»JungKookរុញដៃគេចេញរួច
បែរមុខទៅម្ខាងធ្វើជាខឹង ទាំងក្នុងចិត្តចង់តែសើចៗៗ
ឲ្យងាប់ទេពេលឃើញTaehyungមានទឹកមុខរបៀបដឹងខុសបែបនេះ ។
''ឆ្លាតយ៉ាងណាក៏Jeon JungKookនៅតែឆ្លាតជាងស្រាប់ហើយ''
« ហ្អ៎...?សុំទោសណា...ណាលោកប្រុសJung
ចាស់ហើយង៉ក់ងរច្រើនម្ល៉េះ??»Taehyungលូក
ដៃទៅចាប់ដៃនាយកម្លោះមុខចាស់ដែលកំពុងតែអង្គុយឱបដៃខឹងគេនោះ តែក៏ត្រូវនាយគ្រវាសចេញ
មុននិង....
« អេ៎!!! ចាប់បានហើយយយយ»JungKookសើចចាប់ផ្ដួលរាងតូចទៅលើគ្រែមុននិងឡើងទៅទ្រោបពីលើគេរួចប្រើដៃទាំងសងខាងទៅចាប់Taeមិនឲ្យរើទៅណារួច។
« លេងខូចគេ!»Taehyungក្ដាប់មាត់រួចសម្លក់
នាយឃើញទេ? ចាញ់បោកប្រុសម្នាក់នេះទាល់
តែបាន ហ៊ើយ!!
« មិនបានលេងខូច អ្នកណាឆ្លាតអ្នកនោះឈ្នះស្រាប់
ហើយ»JungKookញញឹមកំហូចរួចឱនទៅថើបត្រង់
ក.Taehyungថើរៗគ្រប់កន្លែងតាមចិត្ត ព្រោះ
Taehyungរុញគេចេញលែងបានទៀតហើយ
« ចាញ់ក៏បានដែរ តែល្មមឈប់ថើបបានហើយ
យប់ហើយអូនឃ្លាន»Taehyung
« ចាំស្អែកចាំញ៊ាំទៅ»JungKook
« Aww? ហេតុអី?មនុស្សឃ្លានមែនណាខានញ៊ាំ
បាយ2ថ្ងៃហើយ»Taehyung
« ចាំស្អែកបងនាំអូនទៅផ្សារ ចង់ញ៊ាំអីក៏បានដែរ
តែឥឡូវនេះ....បងសុំញ៊ាំអូនសិន»JungKook
« លែងភ្លាម! អូនអត់ព្រមទេ!! »Taehyung
« អត់ព្រមក៏អត់ទៅ សំខាន់មនុស្សឃ្លានហើយ
បងខានញ៊ាំអូន5ថ្ងៃហើយ»JungKookញញឹមចុងមាត់ដាក់អ្នកដែលកំពុងតែប្រឹងរើខ្លួនគេចពីនាយ
មុននិងប្រើដៃម្ខាងទៅសើយអាវរាងតូចរួចដោះចេញ
មិនយូរប៉ុន្មានសម្លេងថ្ងួចថ្ងូរក៏បន្លឺឡើងពេញបន្ទប់....
[SKIP]
ថ្មិចបើកៗពេលវេលាក៏កន្លងអស់ទៅមួយឆ្នាំត្រឹមតែមួយពព្រិចភ្នែក ពីរដូចរងារទៅរដូចក្ដៅ ពីរដូវក្ដៅឆ្លងទៅដល់និទាឃរដូវ ពេលវេលាដែលកន្លងទៅជាងមួយឆ្នាំ ចំពោះគូស្នេហ៍មួយគូនេះ ថ្ងៃខ្លះក៏មាន
រឿងល្អកើតឡើង ថ្ងៃខ្លះក៏ឈ្លោះគ្នា ង៉ក់ងរជាមួយគ្នាអ្វីៗតែងតែប្រែប្រួលរហូត មានតែក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកប៉ុណ្ណោះដែលមិនបានប្រែប្រួល ហើយអាយុកាល
នៃទំព័រជីវិតស្នេហារបស់គេក៏មានអាយុ1ឆ្នាំ3ខែទៅ
ហើយ កន្លងទៅមកនេះTaehyungក៏នៅតែធ្វើជា
លេខារបស់JungKookដូចដើម ។
ចំណែកឯYoonGiនិងJiminក៏ស្និតស្នាលជាមួយគ្នាជាងពេលមុនៗបន្ទាប់ពីរៀបការហើយចំណាយ
ពេលរស់នៅជាមួយគ្នាអស់ពេលជាយូរត្រួយពន្លកនៃសេចក្ដីស្នេហាក៏ចាប់ផ្ដើមរីកដុះដាលឡើងដូចគ្នា
« ថេយ៍ហ្ហា៎...អូនសម្លាញ់! ភ្ញាក់ឡើងដល់ពេលញ៊ាំ
បាយថ្ងៃត្រង់ហើយ»សម្លេងផ្អែមស្រទន់របស់
JungKookបន្លឺឡើងតិចៗយ៉ាងពិរោះក្បែរត្រចៀក
Taehyungខណៈពេលដែលគេកំពុងតែដាស់រាងតូច
ដែលកំពុងតែគេងដណ្ដប់អាវក្រៅរបស់នាយនៅលើ
សាឡុង ព្រោះតែគេមិនស្រួលខ្លួនតាំងពីព្រឹកទើប
JungKookមិនឲ្យគេធ្វើការ គ្រាន់តែលេបថ្នាំហើយ
គេងនៅក្នុងអូសហ្វីសតែម្ដងព្រោះនាយចង់មើលថែ
គេដោយផ្ទាល់ហេតុនេះហើយបានជានាយមិនឲ្យ
គេទៅផ្ទះវិញបែបនេះ
« ហ្អឺ...Jung » Taehyungបើកភ្នែកប្រឹមៗមើល
មុខJungKookដែលកំពុងតែញញឹមសម្លឹងមុខគេ
មុននិងងើបអង្គុយហើយស្ងាបបន្តិច
« យ៉ាងម៉េចហើយ? ឈឺក្បាលឬអត់??មានឈឺត្រង់ណាទៀតទេ? »JungKookសួរព្រមទាំងលូកដៃ
មកស្ទាបថ្ងាសរាងតូចដើម្បីដឹងពីកម្ដៅរបស់គេ
មុននិងយកក្រណាត់សើមយកមកជូតលើមុខថេយ៍
តិចៗដើម្បីឲ្យគេស្វាងងងុយហើយមួយទៀតដើម្បី
ឲ្យស្រឡះមុខផង
« អត់ទេ គ្រាន់បើជាងមុនហើយ »Taehyung
ញញឹមមើលមុខJungKook មានអារម្មណ៍ថាកក់
ក្ដៅគ្រប់ពេល ព្រោះនាយតែងតែខ្វល់ខ្វាយពីគេ
រហូតគ្រប់ពេលវេលា
« ល្អហើយ អញ្ចឹង...ទៅញ៊ាំបាយជាមួយគ្នាសិនទៅ
រួចហើយចាំបងជូនទៅពេទ្យណា»JungKook
« អឹមម » រាងតូចងក់ក្បាល JungKookក៏ទាញអាវ
ក្រៅដែលដាក់ដណ្ដប់ឲ្យថេយ៉ុងមុននេះយកមកពាក់
វិញរួចកាន់ដៃគ្នាដើរចេញពីអូសហ្វីស។
TO BE CONTINUED