#OIFLS00
Pierre: caf?
Magmula ng mamatay si papa ay hindi na naging tulad ng dati ang relasyon namin ni Pierre. Naging malamig na kami sa isa't isa.
Pero kahit ganon ay walang may kasalanan sa amin. Hindi ko naman sya pwedeng sisisihin kase ginagawa niya lang ang trabaho niya.
"Kamusta?" Tanong ni Pierre ng naupo ako sa harap niya.
"Magsisinungaling ako kung sasabihin ko na okay lang ako" sabi ko
"Rain sorry. Ginagawa ko ang lahat pero wala akong makitang paraan para hindi ang papa mo ang itinuturo na suspect.--" si Pierre
"Wag na natin yan pag usapan. Magiging maayos rin ang lahat" sabi ko habang tipid na ngumiti.
"Hindi. Kakausapin ko si mama na--" Hindi na natapos ni Pierre ang sasabihin niya ng ako na ang magsalita.
"Yun ang wag mong gagawin. Walang may gusto ng nangyari Pierre." Sabi ko.
Binalot kami ng katahimikan.
"Alam ko late na ako. Pero pwede pa bang bumati ng Happy Birthday?" Tanong ni Pierre
Natawa ako ng bahagya.
Magmula kase nung birthday ko kung saan ay nalaman namin na wala na si papa ay hindi ko sya makausap.
"Surprise!" Sabi niya sabay pakita sa akin ng isang strawberry shortcake na favorite ko at may kandila doon.
"Blow the candle Rain!" Si Pierre.
At hinipan ko nga ang kandila.
Hiniling ko na sana walang gulo. Walang namatay.
Sana nandito si papa
Sana maging maayos na ang lahat.
Sana wala ng umiyak.
Masyadong masakit na. Gusto ko lang naman maging masaya. Pero bakit ang komplikado ng mga bagay?
"Kantahan kita gusto mo?" Tanong ni Pierre sabay kuha ng gitara niya.
Natawa ako kase ito ang lagi niyang ginagawa sa tuwing may problema ako.
Everybody's got something
They had to leave behind
One regret from yesterday
That just seems to grow with time
There's no use
Looking back, or wondering
How it could be now
Or might have been
All this I know
But still I can't
Find ways to let you go
I never had a dream come true
'till the day that I found you
Even though I pretend
That I've moved on
You'll always be my baby
I never found the words to say
You're the one
I think about each day
And I know no matter where
Life takes me to
A part of me
Will always be with you
Somewhere in my memory
I've lost all sense of time
And tomorrow can never be
Cause yesterday is all
That fills my mind
Sana panaginip na lang ang lahat.