**Belated happy birthday Kristy. Kyaaah! Super duper late na ang pag-bati ko sa’yo. Huhu ToT
Anyway this chapter is dedicated to you. My birthday gift and maagang xmas gift ko na rin. Sorry kung pinagsabay ko na. Nagtitipid si ate JL, eh. Wala akong pang-aguinaldo sa’yo. Hehe.
____________________
Hello.. EricaNaomi09, JoycePadilla6, JoyceLibayan, SassyMeetsClassy, SuperRaiinee, MariaMontao, mikan_forever14, IamTHATDaydreamer, fulltimeflirt, applealbano, ShaEslao, anabananayeah, jhesselvessel, UrLaChicaBeybe and Naaaashiee na madalas akong i-PM and many more. *kaway.kaway*
Hanap pa kong iba na madalas kong makita sa yahoo.mail ko na nagko-comment dito. Hehe. Salamat sainyo dears. I appreciate all of your efforts. Iloveyou all. Godbless.
PS: Ang sabaw ng UD na 'to. So, bear with me (^/\^)
____________________
→→→ Iñaki Ruan at the right side →→→
CHAPTER 14
Tinatawagan niya si Rance pero kanina pa walang sumasagot. Ring lang ng ring ang cellphone nito. Gusto na niyang ibato ang cellphone sa sobrang pagkainis. Ano na naman ba kasi ang importante niyang gagawin? Bakit malelate ito?
“Hija.” tinig iyon ng kanyang ina.
“Mom,” niyakap niya ang kanyang. “Happy anniversary sainyo ni dad. I’m happy mom that you made it, 20 years.”
“Thank you sweetie. Hindi ka pa ba baba?”
“Later mom.”
“You sure about that huh. Uhm i’ll go ahead baka hinahanap na ako ng mga bisita.” she kissed her cheek.
“Yes, mom.”
*tok tok tok*
“Pasok.” maikli niyang sagot.
“Ma’am kailangan niyo na daw bumaba, mariing utos po ng ama ninyo.” sabi ng isa sa mga katulong nila sa mansiyon.
“Sige po. Susunod n po ako.”
Pinagmasdan niya muna ang sarili niya sa salamin bago siya lumabas. She’s wearing sexy blue gown—a sweet yet seductive style. A beaded one shoulder strap, low cut back and side slit on the flowing skirt. Light lang ang make up nito at ang ayos ng buhok nito ay falls braid.
She looks perfect. Definitely.
Pagkababa niya, lahat ng mga tao sa party napapatingin sakanya.
Nilapitan siya ng kanyang ina. “You look great in that dress sweetie.” puri nito.
“Mom,” nahihiya niyang sabi. “Too much err, revealing.”
“Of course not.”
Napailing na lang siya sa sinabi ng ina niya. Talo lang kasi ito pagdating sa mga ganyang diskusyon. Kaya hindi na lang sasalunatin kung ano man ang sinasabi nito.
Lumapit sakanilang direksyon ang kanyang, “Mabuti naman at naisipan mo na ring bumaba.”
Inirapan niya ang ama, “Dad, alam niyo namang allergic ako sa ganito diba.”
“Oh c’mon don’t fight.” saway ng kanyang ina.
“We’re not fighting.” Junoella and her dad, both said.
“If you say so,” her mom just smiled. “You think Mr. Salvatierra son’s—”
“Im sorry Mr. and Mrs. Montes, Im late.”
Napaangat ng tingin ni Junoella nang marinig nito ang isang pamilyar na boses. Halos manlambot siya ng makita kung sino yung lalaking kausap ng magulang nito. Gustong-gusto na nitong magpalamon sa lupa. Bakit ba siya nandito?
“Hey sweetie are you okay? You look so pale.” tanong ng kanyang ina.
Ganun na ba siya kaputla. And how come na napansin nila yun? Gayong naka-lipstick siya.
“Uhmm mom, dad, I think I need some rest.”
“Uh I guess so sweetie. You look so uneasy.”
Tumango siya. She’s about to leave ng pigilan siya ng kanyang ama.
“Wait, Sue, I’d like you to meet Mr. Aki Salvatierra.” binalingan naman nito ng tingin ang binata “And Aki this is my daughter, Junoella Sue, she’s the one i’ve been telling you. She’ll gonna be your business partner in shipping line by next year.”
She gasped. Bakit sa dinami-rami ng magiging business partner niya sa shipping line, bakit siya pa? Hindi ba pwedeng iba na lang.
He smirked, “It’s nice to meet someone like you.” inilahad nito ang kamay sa kanya. Ayaw niya sanang tanggapin pero ayaw din niyang maging bastos sa harapan ng mga magulang niya. Napilitan na lang siyang tanggapin ang kamay nito.
“Nice to meet you too,” binalingan niya ng tingin ang kanyang magulang, “Err, mom, dad I don’t want to be rude but I think I’ll go upstairs.”
Tumango naman ang mga magulang niya. Napatingin siya sa direksyon ng binata. Nakangiti lang ito.
Later on ay lumayo na siya dahil alam niyang magiging abala na ang nito sa mga bisita. Kumuha siya ng isang goblet ng wine mula sa roving waiter at naglakad patungo sa pinakadulong parte ng kanilang garden. She sighed in relief dahil walang tao sa lugar na iyon. Kung sabagay sino namang tao ang magkakainteres sa lugar na yun. Nanatili lang siyang nakatayo doon habang sinisimsim ang alak na dumadaan sakanyang lalamunan.
“Bakit sa lahat ng tao siya pa.” she murmered.
Paano nito patutunguhan ang binatang iyon? Pagkatapos ng mga nangyari sa bar.
Nagulat na lamang si Junoella nang may umagaw sa wineglass na hawag niya. Napanganga siya habang nakatingin sa lalaking walang pakundangangang ininom ang wine niya na walang iba kundi si Mr. Salvatierra.
“Ganyang ka ba kawalang manners? Basta ka na lang mang-aagaw ng drinks na may drinks. Puwede ka namang kumuha ng sa’yo. Libre naman.” wala sa isip niya na nagtatagis na pala siya ng bagang.
“Tinatamad akong kumuha, eh.” sagot nito pagkatapos ubusin ang laman ng baso niya.
Lumapit ito sa tabi niya. Naamoy niya ang pabango nito. In fairness, napakabango nito. At ang gwapo nito sa suot niyang black suit kahit wala man itong bow tie or neck tie bumagay pa rin yon sakanya.
“Akala ko ba ko ba aakyat ka?”
“Pakialam mo ba Mr.”
“Whoa, bakit ang sungit mo? Don’t you remember me, huh!” then a big grinned form into his face.
Nakipagsukatan siya ng tingin sa binata at tinaasan niya rin ito ng kilay, “Excuse me mister.”
“Oh, we’ve met in my bar.”
“And so.” mabilis niyang sagot.
“I want to explain what happened that night.”
Walang sabi-sabi, agad niya itong tinalikuran. Wala siyang balak malaman sa ngayon kung ano man ang nangyari nang gabing iyon. Ilang beses niya na bang tinanong sa sarili, paano kung magkita sila? Kaya niya bang harapin ito at pag-usapan kung ano man ang mga nangyari. Pero wala eh, hindi niya mahanap ang mga kasagutan sa tanong na ‘yon. At sa dinami-rami ng pagkakataon na puwede silang magkita bakit dito pa?
Akma na sana siyang aalis ngunit mabilis siyang napigilan.
“Ella.”
“Don’t call me Ella.” she yelled. Halo-halo na ang mga emotions niya. Hindi na niya kayang kontrolin. Kaya nasisigawan niya na ng wala sa oras ang binata.
“What’s wrong with that name? Ang ganda naman ng Ella, ah.”
Naningkit ang mga mata niya, “Eh, sa ayoko.”
“Eh, sa gusto ko.”
“What ever!” she rolled her eyes.
“Ehem.”
Nilingon ng dalawa kung sino ang tumikhim. And they both saw Rance, standing there.
“I was searching for you,” hangos na sabi ni Rance kay Junoella. “Nag-alala kasi ako nang sabihin ni mommy sa akin na masama ang pakiramdam mo.” niyakap nito ng mahigpit ang asawa. Nawala na sa isipan nilang dalawa na may audience sila.
“Im sorry Rance kung pinag-alala kita.” humiwalay si Rance mula sa pagkakayakap nito sa asawa, then he kissed her forehead. Napapikit naman siya.
“It’s okay baby boo. Oh let’s dance.”
Junoella smiled at Rance sweet, “Okay.” Hindi niya napigilang lingunin ang binata. He looks so curious. Nagtatanong ang mga mata, nagpalipat-lipat ito ng tingin sa mag-asawa.
Mukhang napansin naman ‘yon ni Rance. “Long time no see Aki.” at nag-fist pow ang dalawa.
“Yeah bro.” -- Ruan
“Kailan ka pa dumating?”
“A month ago.” maikling sagot ng lalaki.
Si Junoella naman ngayon ang naguluhan. Mukhang magkakilala pa ang dalawa. What she expect? Kilala nga nito si Tofee, what more pa kaya ang asawa niya.
“Uh, by the way Aki. This is my wife Junoella.” pagpapakilala ni Rance doon sa binata, “And this is my cousin Iñaki Ruan.”
“We knew each other already, Luhan.”
Ruan looked uncomfortable. Is he said wife? But.. he said in his mind.
Tumango-tango naman si Rance, “I see..”
“Wait up, you said that he..he is yo..your cou..cousin?” she shattered.
This can’t be right?
“Yeah.. Aki is my cousin. Second cousin actually..”
Cousin? Patay..
..to be continued
**Again, sorry kung more than one week akong hindi nakapag-UD T^T
Paano po ba yan? May mga revelations ng naganap. Haha. Labo-labo na talaga.
Hmm may isa pa akong chapter na i-a-UD before Xmas :)
Kyaaah! Magsisimbang gabi ako bukas. Haha. Kayo po magsisimbang gabi/madaling araw po ba kayo?
Wish me luck na mabuo ko ang nine days. Hihi ^.^
Thank you for reading..
VOTE. COMMENT. Be my friend.
If you think the story and I deserve for that.
GodBless!!
xoxo
<3 JL