COLLEN'S POV
"Nakatanggap ako ng text message galing kay Courtney. Kararating lang nila sa bahay nina Alex." Thelina informed as she approaches me as I was talking to Alvin.
Alvin Demarisilio is the new leader of Ozna after the HEAD decided to demote the former leader due to his consistent irresponsibility recently. Therefore, the issue about getting the school's security tighter will be passed on to him. There shall never be any student who will go back and forth of the premises without any proper process.
I excused myself from him for a moment and took a glance on Thelina who is still holding her smartphone. "Is that so? Then, good." I replied bluntly. I can't choose whether I will take this opportunity or not.
The five highest ranking Heads have been keeping a secret from the rest of us. They are somewhat aware of the fuss that has been happening here but I wonder why they won't tell us.
We are a group. We pledged our allegiance to each other the day we were declared as the new set of Heired Eminence Approbate Decarchy. That is why... My feelings are being swayed. My mind is being wrecked.
"May pagkakaparehas talaga kayo ni Spade. Napapatulala at nagpapalutang-lutang ang isip niyo kapag may iniisip kayo ng sobra pero hindi niyo mailabas. What is it, Collen Matthew Lee? Tell me."
Surpresa agad ang bumakas sa mukha ko nang marinig ko ang mga iyon sa mismong bibig ni Thelina. She's an observant type of woman yet shuts her mouth about it. Just like how she knew that Marc has been affected by what Jonathan called as Alex Syndrome.
All of us except from that dense and insensitive idiot, Marco Joe Llanes knew about Thelina Ray Valdez's true feelings. Mula pagkabata ba naman ay magkasama na sila. How could you not expect something to bloom? However, the casanova is not the type to fall on that kind of logic. That is why she always seals her mouth whenever that idiot is talking about Alex or asking about Alex.
"Actually, I've been dying to ask —"
"Guys! Come here! You have to see this!" Alexis yelled to the top of his lungs.
Geez. When would I be able to ask her about it? This is only the chance to know. And here goes the another idiot interrupting the setting and mood. Seriously. Bagsak ang mga balikat ko naman siyang nilingon. "What is it?"
Pero, bago pa man siya makasagot sa itinatanong ko ay naalarma na ako sa mga estudyanteng kapwa nagsisigawan at nagkukumpulan sa may bandang papuntang Russet Building kung saan matatagpuan ang mga klase ng mga nasa junior high. What is it this time?
Mabilis kaming nagkatinginan ni Thelina at sabay nang tumakbo papunta sa direksyong pinuapupuntahan ng lahat. Sinenyasan naman kami ni Alexis sa kung saan kami mas makakalapit nang maharang kami ng dami ng tao.
"Gosh. Is that Ms. Romualdez?"
"The Filipino teacher?"
"Yeah. She wasjust like teaching us yesterday!"
"Oh my god."
"What the fuck." nasabi ko na lang nang ang bumungad sa akin ay ang nakabulagtang bangkay ng isa sa mga guro rito sa eskwelahan. Nitong nakaraan lang, may mga namatay na rin. Bakit umuulit na naman yata?
Dilat na dilat pa ang mga mata ng ginang at nakapormang kamao pa ang dalawang kamay nito. May ilang saksak ito sa dibdib, tiyan, at tagiliran. Ang sugat at dugong nagmumula sa ulo niya ang nagsasabi sa aking may nangyari rin sa bandang ulunan niya. Hindi rin siya makikitaan ng kahit anong gamit para sa klase niya na siyang una ko lamang yata nakita.
If my memory is right, she has her first class this morning on the opposite building of Russet which is the Crimson Building. This is the commonly used pathway by the students and faculty members who had a business from Alfus Beige to get on to the Crimson.
Subalit wala namang ibang mas umaaga pa kay Ginang Romualdez sa pagpasok sa faculty ng Alfus Beige Building. I've been assigned to check the log books before. No one has ever got there before her.
Kung iintindihin naman ang disenyo ng Mhorfell Academy, may ilang bagay kang pagtatakahan. Una, ang gusali ng Russet ang pinakamalaki sa lahat ng academic buildings na nandirito. It means, it is already given that this contain the biggest number of students. Even so, why would the culprit kill her in this spot? In this spot where someone or even a group of students could see the crime scene?
Or did he or she also killed those who could have seen his or her crime? If so, where are the bodies? Is this where the poor professor's running feet could only take her?
Pangalawa, walang nakakalampas sa Alfus Beige nang hindi mapapansin ang daan papunta sa headquarters. Of course, the way to our house would be the dead-end! No one could enter and exit on that way without passing the headquarters' gates. Kaya nga kami roon ipwinesto upang masiguradong walang makakalusot na pasaway na estudyante ang makakalabas o makakapasok nang hindi dumaraan sa mga nakatataas.
"We reviewed the footage from the time those four left the school up to the moment twenty minutes ago. Walang ibang kahina-hinalang nakapasok dito. Paanong..." pagtataka rin ni Thelina sa tabi ko. The horror evident on her eyes while watching the old woman's blood flow as if it's just a water spilled by a child. Siya pa ang huling gurong nakita namin bago kami umalis para kagabi.
Kinikilabutan din tuloy ako.
The blood. Kakaganap lang ng pagpatay base sa pagkasariwa ng dugong ngayon pa lamang tuluyang umaagos sa semento. She was just killed a few minutes ago. Hindi pa gaanong nagpapakita ng senyales ang itsura ng katawan ng ginang ng pagkamatay. Posibleng nandirito pa rin sa loob ng Mhorfell Academy ang pumatay.
"What should we do, Collen? Shall we call Spade and the others?" Alexis suggested which I immediately disagreed to. This case is not that different from the previous murders. We have to execute an investigation as soon as possible.
There's a huge chance that the suspect used the forbidden entrance from the back of the headquarters to enter the academy. Kilalang matagal na at sanay na sa mga kung anong kababalaghan dito si Ginang Romualdez. Hindi malayong may nakita o di kaya'y may napansin siya para patayin ng ganito.
In this time of the morning? No such experienced killer would try to kill someone as early and as fast as this if it wasn't for a plan that has been ruined. He or she would not risk the possibility that he or she might get caught, given by the time and place.
Of all restricted entrances and exits, the killer chose the one wherein he or she could pass by our house. Mahusay at maaaring pa ngang planado kung nalampasan nga niya ang mga inilagay naming mga patibong para sa mga hindi kilalang magtatakang lumandas sa teritoryo ng HEAD. Pwede ring may kailangan siya sa Alfus Beige Building kung kaya't minabuti niyang dumaan doon upang mas mapabilis ang trabaho niya.
Yes, that makes sense. Ms. Romualdez would always go to the teachers' room first thing in the morning to fetch her things before her class. She might have seen the killer or maybe, she might have seen something she should have not.
"Walang magsasabi muna nito kina Spade o sa iba. Alexis, ask the Ozna to keep an eye to every piece of our surveillance cameras and close every gate of the Mhorfell Academy. Thelina, could you give a word to the management to stop accepting requests for school passes unless we tell them to do so?"
****
SKY'S POV
As I was trying to solve the puzzle surrounding my relatives' reactions with Spade, there's another thing that I should be concerned about. The whole second household of the Cromellos and Dela Vegas is in a roar the moment Spade left the mansion.
I've been friends with him for a long time. He is not the type of person who would do reckless and impulsive decisions. If he is really determined to save someone, there are just two options for him to assure the safety and success rate of his plans. It's whether to go alone but with a killing detailed plan or going there out of the blue with his men at his back ready to kill anyone who would try to get in the way of their master's schemes.
"You're just letting him go like that?" Fiacre exclaimed as she was pertaining to Alexander who has his eyes closed and his arms crossed.
What are you really thinking, Alexander? Hindi kita mabasa. Pero mas lalong hindi ko basado ang mga maaaring gawin ni Spade sa mga susunod na oras. "Master, I'm going to follow the young master of Vantress mafia." I said. It's better to look out for him than standing here waiting for an order.
Uncle Johan was about to oppose me for what I have decided when I prevented him to do so. "I am not asking for your permission. I'm just letting you know." at pinanliitan ko ng mga mata ang nakakatandang pinsan ko bago ko tuluyang nilisan ang ikalawang palapag para sundan si Spade.
The others called out for me as well the same way we did for our king. But, just like him, I won't listen to them.
As soon as I entered my car, the first thing I did is to dial that mad man's number on my phone. Come on, answer. And the second I revived the machinery, he accepted the call. "Hey Spade! Where the hell are you?" salubong na tanong ko sa kanya.
["You shit head. I'm so fed up with Juno's psychotic acts. If you want to come then, go to the monsters' lair."] iyon lamang ang isinagot niya sa akin at pinatayan niya na ako.
Tanging ang paulit-ulit na tunog na siyang senyales na namatay na ang tawag ang narinig ko. Aba't! Kung hindi lang mas nakakatataas sa akin ang lalaking iyon 'e nasapak ko na siya. Napakabastos! Kinakausap ng maayos 'e.
W-Wait. The monsters' lair? Teka, nahihibang na ba siya? Oo, alam kong matindi ang galit niya kay Juno mula noon hanggang ngayon at sabihin na nga nating sumama siya sa amin dahil kaibigan siya ni Alex. But we are not asking him to release an official order to his guards! Ordering those reapers out from their den using his title as the heir is completely unheard of!
Baka malintikan kami nang 'di oras sa tatay niya nito 'e. Anak naman ng tupa 'o.
Kung noon ay inaakala kong parte lamang ng mga asaran namin sa grupo ang ukol kay Spade na kesyo nagkakagusto raw siya kay Alex, ngayon, nagtataka na rin ako kung parte pa ba ng asaran itong nag-uudyok sa kanya para iligtas ang pinsan ko.
Bakit ba ang daming konektado sa akin na mga taong mahirap basahin? Makapagmaneho na nga lang. Kabawas ng pagkamatikas, tch.
As far as I can remember, human microchip implant is known as identifying integrated circuit device or a transponder packaged in a silicate glass and meant to be implanted in the body of any person. However, by how Riell... ugh, err, Janice describes it a while ago, I think she is referring to a cyberchip.
I heard it somehow from Collen and Marc not a long time ago. About the advancement of technologies and other possible future applications of chip implantation to a human being. Napadaan din sa akin ang dating memorya noong mga panahong kasama pa namin si Juno at isa ito sa mga bukambibig niya. I thought he was just joking that time but I think I am the one who made myself a joke that time.
"Microchips could be improved not only for the sake of medical, identification, and information purposes but also to enhance capabilities of someone, Sky! You'll see!"
Everything is possible when it comes to science.
Or more like, everything becomes possible the moment someone believes that it really is.
I thought humans can't get any stronger and more developed than they are now and then, those four came up with a formidable capacity on strength, accuracy, etc., through Escape. Their expertise on different fields and their unfamiliar abilities to us. All of them were made possible through science. Therefore, how could I say that manipulating a person with an embedded chip on their body is just a ridiculous myth?
Sa kahit anong sandali ngayon, maaaring nagsisimula na ang operasyon. Kinakailangan namin magmadali kung ayaw naming hayaan ang lalaking iyon sa paggamit niya kay Alex para kalabanin kami. Hindi niya rapat mamanipula si Alex na gamitin ang kakayanan niya para sa ikakapagtagumpay ng mga masasamang plano ng kupal na iyon.
At sa kalagitnaan ng pakikipag-usap ko sa sarili ko ay nabuhay na lang ang dugo ko nang nababanaag ko na ang mga tauhan ng pamilya ni Spade sa labas ng mansyon. Katulad ng dati, ganoon pa rin ang mga porma nila. Naglalakihang mga katawan, armado, ni hindi makabasag pinggan, at nakakatakot pa rin silang pagmasdan.
Aba Ginoong Maria, napupuno ka ng grasya—
"Your business here, young man?" one of those men sneered as I stopped my car right at the front of the mansion. He was carrying a set of pistols surrounding his huge hip.
Bababa ba ako o ano? "I was—"
"The young master asked him to come. Let him pass." a guy who I vividly remembers as one of this household's butlers came in to the intimidation game this bulked guy is trying to start on.
Butler Kim. Nagkatinginan naman ang mga tauhan at pawang pasukong hinayaan ako ng mga ito na makapasok sa teritoryo nila. Dama ko ang hindi magandang tingin sa akin ng bawat tauhang nalalampasan ko sa bawat hakbang ko papasok kung kaya't hindi ko mapigilan ang pagpawisan ng malamig.
Hindi naman ito ang unang beses na nakarating ako rito pero pakiramdam ko sadyang naligaw lang ako sa lugar na ito. Tila napansin naman ng katiwala ang pagiging hindi ko komportable kung kaya't agad niyang pinangunahan ang paglalakad para sa akin. I don't know what this old man has but the reapers instantly shift their gazes to other directions once his presence has been identified.
Magalang akong nagpasalamat sa katiwala nang maabot ko na sa wakas ang bukana ng pintuan ng mansyon. Akala ko ilang taon pa ang aabutin ko para lamang makarating ako sa lintik na pintuan na ito.
"Wala pong anuman. Pumasok na po kayo." pormal na pag-aalo nito sa akin sa loob na siyang mabilis kong inanyayahan.
Spade's house is still the same as it is when I first came here. The dark aura surrounding the whole place as if it's a haven of corrupted souls. The peculiar paintings hung from every wall of the mansion. The air conditioners are functioning but not as for the guests' comfort but as an additional ingredient to make someone shiver out of fright. I would like to sue the designer they hired for this place. It feels like I was transferred back to the dark ages.
"Umupo muna kayo. Ipapaalam ko po sa aking amo ang pagdating ninyo." pagpapaalam nito sa akin nang makaupo na ako sa isa sa mga sopa nila rito. Malambot nga pero pakiramdam ko ito na 'yung hinihigaan sa kabaong.
Tumango na lamang ako bilang sagot sa kanya at tuluyan na nga siyang nagtungo sa mataas at mahabang hagdan papunta sa ikalawang palapag kung saan matatagpuan ang silid ni Spade. Nakakapagtaka. Bakit ba laging tila walang katao-tao rito maliban sa mga tauhan at mga katiwala nila?
Hindi ako mapakali sa klase ng pakiramdam na binibigay sa akin ng bahay na ito kaya napatayo rin ako nang wala sa oras hindi pa man ako nakakatagal ng ilang minuto sa pag-upo. Sinubukan kong aliwin ang sarili ko sa pagtingin sa mga kuwadrado pero sino ba naman ang magiging mahinahon kung pati ang mga larawan tungkol sa mga madudugo at brutal na pagpatay?
That reminds me, before when I was left on cleaning the headquarters, I found some really odd documents on Spade's desk tackling about a massacre or something. There were pictures attached as well. Halos hindi ko matitigan nang matagalan ang mga iyon sa kung gaano katindi ang pagpatay sa mga taong naroroon.
Sa mga oras na iyon, una kong naalala ay ang nangyari ring trahedya sa bakasyon noon nina Tita Xandra at Tito Kristoffer noon. Wala ng ibang naibalita sa akin kung hindi ang pagsalakay ng mga kalaban ng pamilya namin at marami ang namatay sa araw na iyon. Ito rin ang mismong araw na nakaabot sa akin ang masamang balita na isinugod sa ospital ang pinsan ko dulot ng isang malubhang pagkakabagok ng ulo. At ito ang nagtakas sa mga alaala ni Alexandria. Mga alaala mula sa pinakabatang memorya niya hanggang sa maganap ang insidente.
Flashback.
"Sky, kahit anong mangyari, huwag ka nang magbabanggit na kahit anong bagay tungkol sa naging bakasyon nila, ha? Hindi dapat natin mapaalala sa kanya ang nangyari, do you understand?" pakiusap sa akin ng isang labing-isang taong gulang na Alexander habang hawak niya ng mahigpit ang magkabilang balikat ko. Ito ang unang-una niyang sambulat sa akin nang mapag-alaman niyang napanood ko kung paano niya pinagbabaril isa-isa ang mga natirang tauhan na isinama nina tita sa bakasyon.
Why kill them if they crawl back here to live?
I was just eight year old back then. I was patiently waiting for my playmates to come back from their vacation when on their last night, I received the news of them being rushed to the hospital due to severe injuries. Hindi lang sina tita at tito. Pati na rin sina Alex at Xander.
Malinaw pa sa akin kung paano ako nagmamadaling nagpadala sa drayber namin upang puntahan agad sila. Nagugunita ko pa rin ang paghangos ko nang makarating akong basa dulot ng matinding ulan at hindi paghintay sa payong na dala ng tauhang sumama sa akin.
"Bakit, kuya? What happened there? Why do you have to ask me that kind of favor?" angal ko sa kanya. I never really understand him that time. But in that young age, all I know about Xander is enough to trust him with his decisions. So, I tried to digest everything he told me and followed it up to this day.
I was there when the Alexander hurriedly hides the silencer at the backpocket of his pants the time the doctor came out from the emergency room. I was also present when he informed us that Alexandria suffered a great impact from what happened and she has an amnesia.
Hindi ko matanggap ang mga pinagsasasabi ng doktor noon. Mahirap isipin na nabubuhay ka sa mga masasayang alaala kasama ang isa sa mga mahahalagang tao sa buhay mo ngunit siya, hinding-hindi niya maaalala ang mga iyon. Lumabo ang paningin ko noon nang dahil sa luha ngunit hindi pa ganoon kalobo upang magbulag-bulagan sa mga naging hakbang nina kuya at tiyo.
As soon as his parents and sister were released from the intensive care unit, Alexander asked some of our closed relatives to get them plane tickets. Ang sabi niya sa akin, dadalhin daw niya ang pamilya niya roon upang doon mas makapagpagaling at upang makalayo muna sa gulong nangyari.
Malinaw pa rin sa mga tainga ko ang pag-utos ni Uncle Johan na patayin ang ilang mga tao nang agaran. Nilinis din nila ang lahat ng tala na mayroon ang pamilya sa ospital na iyon na halos umabot sa punto na kinitil nila ang mga buhay ng ilang doktor at nars upang masiguro lamang ito. Halos wala nang pumapasok sa isipan ko noon. Ni hindi ko rin makwestiyon ang mga pinaggagagawa nila.
"Listen to me, cousin. Alam mo naman na sobrang importante si Alex sa angkan natin, tama ba? She is someone betrothed to a son of an equally influential family. Pero ikapapahamak niya nang maaga kapag nagkita sila ulit ngayon. I don't want her to marry that boy or at least, I don't want her to be taken away from us this early."
I thought it was selfishness. The sister complex I have always seen on Alexander. But no. It's not. He is actually telling me that being engaged to that particular boy would endanger Alexandria's safety.
Siya na taong hinantulad sa lubid. She will be the object to tighten the ties between our family and to that boy's family. As for the name that family carries on? They never told about it. That is why I'm having a hard time recollecting every piece of the incident.
"I can't afford to lose Alex's trust. If her fate is already tied with someone then, so be it!" umiiyak na depensa ko.
Alam kong ikapapahamak niya ang kung sakaling pagkikita nilang muli pero hindi ko maaatim na manakawan ng kaligayahan ang halos itinuturing ko nang kapatid. Siguro nga lagi kaming magkaaway bilang mga bata pero hinding-hindi ko yata magagawa na pagnakawan ng tiyansa na maging masaya ang kalaro ko.
I'm certain that that boy had left a great deal on Alex and that may be the reason why Xander wanted to keep it a secret but... I don't want to hide something from her.
But I don't want to disobey Alexander too.
"At iyon mismo ang dahilan kung bakit natin siya lalong kailangang protektahan."
End of Flashback.
Hanggang ngayon, binabagabag pa rin ako ng mga memoryang iyon. Ito siguro ang dahilan kung bakit gusto ko lalong ungkatin ang dahilan ng mga naging reaksyon nila nang marinig nila ang pangalan ni King. Dahil sa isang sulok ng utak ko, naniniwala ako na maaaring si Spade William Vantress ang batang lalaking iyon.
Parehas na nanggaling sa mga prestihiyosong pamilya sina Alex at Spade. Sa pagkakaalam ko rin ay matagal nang magkaalyado ang mga pamilya namin. Hindi naman malabong mangyari ang mga naiisip ko. At sa lahat ba naman ng mga epilyidong narinig nina Uncle Johan at Kuya Xander, bakit ang Vantress ang nag-iisang nakakuha ng atensyon nila?
Malapit na ang kaarawan ni Alexandria Cromello. Ilang taon na lang din at legal na siya upang magpakasal. Ito rin ang takdang panahon upang maisakatuparan ang kung anumang usapan sa mabangungot na bakasyon nilang iyon.
Ipagtatapat na kaya ng kuya niya ang totoo sa oras na iyon?
"Boo!"
"What the—"
"Tss. Can you stop cussing around? I've had enough with my father and brother."
"Sean." tawag ko sa kanya at siya namang pagsulpot niya mula sa isa sa mga kwarto rito nang may nakakalokong ngiti sa kanyang mukha. He will be the death of me, seriously.
Kinalma ko naman muna ang puso ko. Muntikan na akong mapatalon sa panggugulat ng batang ito. But could I really call him a kid? He's almost in the same height as his brother. He just turned sixteen this year and yet he is already showing quite a resemblance to his elder brother's characteristics. Ang pinagkaiba lang, mas malalapitan ang taong ito kaysa sa kuya niyang pawala-wala na lang nang biglaan.
Sean Kyle Vantress is the third child among the four Vantress siblings and the youngest son of the family. He is a bit childish but he can outwit anyone using his intelligence and knowledge on different sorts of stuff. Madalang ko rin siya makita. Madalas daw kasi siyang nagkukulong sa kwarto o hindi kaya ay nasa labas at nagliliwaliw sa kung saan-saan.
"My brother seems to be in a not-so-good mood. I have a feeling that a lot of people are going to die today." he mumbled as he puts down a large book at the coffee table nearby. He sounds as if it's just natural and normal. I will not be surprised if he surpassed Spade from being enigmatic in the future.
Napalayo naman ang pokus ko sa kanya nang makita ko ang pagbaba ni Spade kasama ang ilang mga armadong tauhan sa likuran niya. Abang napalapit na lamang ako kaagad sa kanya at sinabayan siya sa paglabas.
"What's your plan?" tanong ko sa kanya.
Nanatiling malamig ang ekspresyon niya at kinuha niya ang isang baril mula sa likurang bulsa ng pantalon niya upang ikasa. "My plan? Well, it is to end that bastard's life and to take my prey back. No eagle would like his prey stolen from him, right? I will make sure that their mafia will deteriorate just like him." at nagdire-diretso na siya ng lakad papunta sa sasakyan niya kasama ng iba pang mga tauhan.
Ako naman ay pawang napatigil sa paglalakad at natigil sa bukana ng pintuan. Mukhang desidido na talaga siya rito. Walang kaabog-abog siyang nagdeklara ng pagtapos sa mahabang kasaysayan ng isang pamilya. Napahinga ako nang malalim. Magiging mahaba ang araw na ito para sa aming lahat.
Bago ako tuluyang lumabas ay inatake naman ako ng pagdududa ko kung may naiwan ba akong kagamitan sa may sopa kaya naman napabalik ako roon upang tingnan. Habang naghahanap ang mga mata ko ay naisipan kong tawagan ang isang taong maaasahan ko sa pagkakataong ito. Isang taong handang ilaan ang buhay niya para kay Alex at sa buong pamilya ng mga Cromello at Dela Vega.
"We're on our way. We'll rescue her, don't worry. Maraming salamat sa pagpapadala ng tulong." ani ko nang marinig ko ang pagtanggap niya sa tawag. Narinig ko naman ang pagbuntong-hininga niya sa kabilang linya.
["Make those people pay for me. I trust you. Save her. If you need something, 'wag kang magdadalawang isip na tawagan ako. Gagawin ko ang lahat para kay Alex."]
Due to being conscious of any system that might detect him, he ended the call neatly as soon as he delivered his message to me. This time, it was my turn to heave a sigh. Fine. As if I have a choice.
Paalis na sana ako nang mapansin ko ang librong iniwan ni Sean sa lamesa. Sinubukan kong hanapin ang presensya ng kapatid ni Spade pero hindi ko na siya mamataan sa kahit anong sulok ng palapag na ito. And now he adopts his brother's sudden disappearance act.
I was about to get it and ask Butler Kim to hand it to Sean later when the subject title of the large book tossed my mind up and down. I didn't even expect it. Nevertheless, how could this file be here of all places? This is purely a confidential file of the family. How could Sean leave this thing carelessly? And how was he able to attain this in the first place?
Sumaglit na naman siguro siya sa opisina ng tatay nila. Sinabi nang hindi siya nararapat na magpunta roon at mangialam na lamang ng kung anu-anong naroroon 'e!
'The Compilation of Records and Progress Reports about the Missing Mafia Pendant'
Their mafia pendant is missing? Oh god. Sa oras na malaman ng mga pamilya at mga grupong taliwas sa pamamalakad ng mga Vantress ang bagay na ito ay paniguradong sasamantalahin nila ang pagkakataon upang hanapin ito at gamitin sa ikababagsak nina Spade. Gayunpaman, paanong nawawala ito? Hindi ba dapat ay nasa pangangalaga ito ni Spade mula pagkabata?
Kung talaga ngang nawawala ito, nasaan nga nga kaya ito at nakanino?