"Shit!" bulaslas ko nang ihiga ako ni Dela Merced sa aking kama.
"Will you stop cursing?" inis na singhal niya sa 'kin habang nakapamewang na nakatayo sa gilid ng higaan.
Tiningnan ko siya nang masama. "Bakit mo ba kasi ako sinundan?"
Natigilan naman siya at tumayo ng tuwid. He cleared his throat and glanced at me.
"I just want to know where you are going," he answered.
"And why the fvck?" I fired back.
Umigting naman ang kaniyang panga at matalim akong tiningnan. "Try to curse again, Miss Rado," he warned.
I raised my left eyebrow at him. "And?" panghahamon ko.
Nahigit ko ang aking hininga nang umismid siya at basta na lamang umibabaw sa 'kin. "Isang mura, isang putok Miss," aniya habang nakatitig sa mga mata ko.
Napalunok ako at umiwas ng tingin. "A-Ano'ng putok na pinagsasabi mo?" pinagpapawisan kong tanong.
I shut my eyes when his face crouched on my neck. "Kung ano ang naiisip mo," he whispered.
"Oo, papuputukin ko talaga 'yang nguso mo, Jairon, kapag hindi ka pa tumigil." Pagbabanta ko nang nakalma ang aking sarili.
He chuckled sexily then moved away. Umupo siya sa aking tabi 'tsaka tiningnan ang kanang paa ko.
"Hindi pa rin ako makapaniwala na bali lamang ang natamo mo sa pagtalon mula sa itaas. Sa anong palapag ka nga galing?" usisa niya.
I rolled my eyes at him, "third fvcking floor."
Sinamaan niya ako ng tingin at dinilaan ang ibabang bahagi ng kaniyang labi. "Gusto mo talagang maputukan?"
Tinarayan ko naman siya ng kilay bilang panghahamon. "Gusto mong pasabugin kita ora mismo, Dela Merced?"
Tila nawalan ng kulay ang mukha niya dahil sa aking banta kaya hindi ko maiwasan na palihim na tumawa. Napangiwi lang ako muli nang kumirot ang aking paa.
"Can you get me a cold compress?" I asked.
"Hindi ba sasabog ang ref mo kapag hinawakan ko?" balik na tanong niya.
Napabuga ako ng hininga at sinubukang bumangon. Mabilis naman s'yang umalalay sa 'kin. Sumandal ako sa headboard ng kama ko 'tsaka kinalikot ang aking customized tablet.
"Give me your hands," wika ko.
Bakas man ang kalituhan sa kanyang mukha ay ginawa niya na lamang ang sinabi ko. I hold his wrist and put his left hand on my tablet, letting it scanned all his finger prints. Pagkatapos n'yon ay ang kanang kamay naman niya ang aking isinunod.
"Done, you can now freely touch my things," ani ko nang natapos kong ipasok sa system ang mga finger prints niya.
"Okay, magpahinga kana muna. Mukhang masama talaga ang bagsak mo," puna niya at tumayo bilang paghahanda sa pag-alalay sa akin.
Hindi naman ako umimik pa at humiga nalang muli. Pakiramdam ko ay nabugbog ang katawan ko sandaling bumagsak ako kanina sa semento.
Asta s'yang lalakad palayo nang pigilan ko s'ya sa braso.
"May kailangan ka pa ba?" maamo niyang tanong sa 'kin.
"Can you get my phone?" mahina kong pakiusap.
Mabilis naman siyang bumaling sa 'king bedside table at ibinigay sa 'kin ang telepono ko.
"Sige na, ikuha mo na ako nang pinakukuha ko," tipid ngiti kong sambit sa kanya.
Kunot-noo niya akong tinitigan. Bahagya pang umigting ang kaniyang panga habang nakatingin sa cellphone ko.
"May tatawagan ka bang hindi ko dapat marinig?" diretyo niyang usisa sa malalim niyang boses.
Napakurap ako ng ilang beses dahil sa biglaan niyang pagseseryoso.
"Is that a guy?"
Marahan akong umiling bagamat nagtataka ako sa kaniyang ikinikilos. Huminga naman siya nang malalim saka ako malamlam na tiningnan.
"Ihahanda ko lang kailangan mo," aniya bago ako tinalikuran at naglakad palabas ng silid.
He's acting weird.
"Nafa-fall ba siya sa 'kin?" I automatically cringe because of that.
Imposible.
Sa halip na pagtuunan ng pansin ang kakaiba niyang kilos ay kinalikot ko nalang ang telepono ko at tinawagan ang doktora namin sa organisasyon.
Nakakadalawang ring palang 'yon ay sinagot n'ya na rin agad.
"Gunshot?" she asked.
I rolled my eyes and laid down properly on my bed. Nakagat ko pa ang ibaba kong labi para mapigilan ang aking daing sa pagpintig ng paa ko sa sakit.
"No," I answered.
"Laceration?" sunod niyang tanong.
Nangunot naman ang aking noo dahil doon. "What the fvck was that?"
"Well, wala ka naman 'atang lalaki kaya imposible 'yon," aniya imbes na sagutin ako.
"Nilason ka ni Sophia?"
Mariin nalang ako na napapikit at hinilot ang aking sintido. "You should asked me the fvcking problem, Dra. Cuasay. Stop guessing around."
She chuckled on the line like she's really waiting for me to get pissed. "So, why did you call, bomber?" she asked mockingly.
I rolled my eyes and crouched a little to the side of my bed. "I did a stupid stunt earlier..." Panimula ko.
"Ahuh? And what is it?" tamad niyang sambit.
"Jumping from a building."
"Gaano kataas?"
I bit my lower lip and shut my eyes when I remember again how stupid I was. "Third floor," I answered.
Natahimik siya saglit sa kabilang linya. "Hindi mo naman agad sinabi pangarap mo palang lumipad," tudyo niya makailang saglit.
"Stop teasing me and come here in my house. Pakiramdam ko ay pinupukpok ng martilyo ang paa ko," nanghihina kong sambit.
Narinig ko ang malalim niyang paghinga sa kabilang linya. "Okay, I'll be there in two hours," sagot niya 'tsaka ibinaba ang tawag.
What? Two fvcking hours?!
Tatawagan ko sana siyang muli nang pumasok ang isang mensahe mula sa kanya.
Dra. Cuasay
Nasa labas ako ng bansa kaya maghintay ka. Hindi naman nakamamatay 'yan kaya hindi emergency.
I just groaned and throw my phone on the bed. Muling kumirot ang aking paa kaya naman napagdesisyunan ko nalang matulog para hindi 'yon maramdaman.
Madilim ang paligid. Puros mga nag-iiyakang bata ang aking naririnig. Isang eksena na paulit-ulit kong nakikita.
"Ate..." Umiiyak na tawag ng bunso kong kapatid.
"Quenevere," sambit ko habang inililibot ang aking paningin sa madilim na lugar.
"Ate, tulungan mo ako," natatakot niyang pakiusap sa gitna ng kaniyang paghikbi.
"Quenevere, nasaan ka?" kinakabahan kong tanong at naglakad nang naglakad sa kadiliman upang sundan ang kaniyang boses, ngunit hindi ko iyon matagpuan.
"Ate! Tulong! Ate!" malakas na sigaw niya kasabay nang pagpalahaw niya ng iyak.
Kumabog ang puso ko sa kaba at naluluhang tumakbo sa pinanggagalingan ng kaniyang boses.
"Quenevere! Nasaan ka?! Ililigtas ka ni ate!" lumuluhang sigaw ko.
"Ate! Ang sakit, ate! Tulungan mo ko, ate!" she shouted again out of nowhere.
Takbo rito, takbo roon ngunit nanatili akong nasa dilim at walang matagpuan.
"Ate, hindi ko na kaya, ate..." Nanghihina niyang wika.
"Hindi. Hindi, Quenevere. Nandito si ate. Magpakita ka, pakiusap." Umiiyak kong pagmamakaawa at napaluhod nalang sa frustrasyon.
Sa isang iglap ay nakita ko siya sa aking harapan. Nakahiga ang nanghihina niyang katawan sa sahig habang nakagapos ang kanyang kamay sa likuran. Wala siyang saplot at puros dugo ang maselang bahagi ng kanyang katawan patungo sa kaniyang hita.
"Ate. Ang sakit ng ginawa nila sa 'kin. Ate, tulong," nanghihina niyang saad kasabay nang pagpatak ng kaniyang luha sa gilid ng mga mata niya.
"H-Hindi. B-bunso," garalgal kong wika habang tulala na nakatingin sa kaniya.
"HINDI! QUENEVERE!" I shouted and attended to her side as she slowly closed her eyes.
"Hindi. Hindi. Bunso, gumising ka... Nandito na si ate," umiiyak kong pakiusap habang marahan na tinatapik ang kaniyang mukha.
"H-Hindi. Quenevere, pakiusap gumising ka kapatid ko," pumipiyok kong ani at niyakap ang kaniyang malamig na katawan.
"Hindi. 'Wag mo akong iwan... QUENEVEREEE!" I shouted as a force brought me up.
Ang kaninang malagim na eksena ay bigla nalang nawala at napalitan ng pamilyar kong silid.
"H-Hindi. Quenevere..." Garalgal kong tawag sa kawalan kasabay nang paglandas ng aking mga luha.
"Ssssh. It was just a nightmare, calm down, Quennie," a familiar voice spoke as I felt him caressing my back.
Unti-unting pumasok ang reyalisasyon sa 'kin habang nakakulong ako sa katawan niya.
Panaginip.
Napanaginipan ko na naman siya.
Humiwalay sa 'kin si Dela Merced nang naramdaman ang unti-unti kong pagkalma. He looked at me worriedly then wiped my tears.
"Uminom ka muna," aniya at mabilis na kinuha ang isang baso ng tubig sa lamesitang nasa gilid.
Hindi naman ako umimik at ininom nalang ang tubig na inalok niya. Ramdam na ramdam ko pa rin ang pangangatal ng aking katawan bagamat bahagya nang kumakalma ang isip ko.
Ipinatong niyang muli ang baso sa lamesita nang natapos ako at saka malamlam na tumingin sa 'kin. Wala emosyon na tingin naman ang aking isinukli. Paulit-ulit na bumabalik sa isip ko ang bangungot na aking napanaginipan.
Naramdaman ko ang paghaplos niya sa 'king mukha dahilan para tuluyan n'yang maagaw ang aking atensyon. "Madalas ka bang binabangungot?" maamong tanong niya.
Marahan naman akong tumango bilang tugon.
Huminga siya nang malalim saka muling lumapit sa 'kin. Maingat niya akong inalalayan na humiga ng patagilid sa kanyang hita. Hindi ako tumutol o gumawa ng iba pang kilos.
"Want to sleep again?" he asked.
Tumango akong muli.
"Sleep then, don't worry I will be here," he said hoarsely and combed my hair using his finger.
Tuluyan nang kumalma ang sistema ko makailang saglit at natuon nalang sa daliri niyang humahaplos sa aking buhok ang atensyon. Sa isang iglap ay tila nagbalik ako sa pagkabata na kinakalinga ng isang ina.
"Thank you," I murmured softly before I closed my eyes and drifted to sleep again.
Pangako, ibibigay ko ang hustisya para sa 'yo kapatid. Pangako.