(Zawgyi)
☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎
Jungkookတစ်ယောက်koreaကိုပြန်လာဖို့ ညတည်းက အ၀တ်တွေထည့်နေသည်။အလုပ်စားပွဲအရှေ့မှာကပ်ထားတဲ့ taehyungနဲ့အရင်ကပုံတွေ kookieလေးရဲ့ပုံတွေကို တယုတယ ကြည့်ရင်း ခွင့်လွှတ်ပါ့မလားလို့တွေးနေတယ်။ဓာတ်ပုံလေးတွေကို ဖြုတ်ပြီး အိတ်ထဲထည့်သိမ်းကနောက်ဆုံးအနေနဲ့ သူ့တိုက်ခန်းကို လှည့်ကြည့်ပြီး အခန်းတံခါးဆွဲပိတ်ပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။
"Hey.....are u going back to korea...."
"Yeah....time to go home...."
"Take care bro....I'm glad you get well that fast"
"Thanks....Wish u will have a long live too....."
Jungkookစပြီးလာနေကတည်းက အဖော်ပြပေးပြီးနေတဲ့ အဖိုးအရွယ်အိမ်နီးချင်းကိုနောက်ဆုံးအကြိမ်နှုတ်ဆက်ပြီးလေဆိပ်ဆီထွက်လာခဲ့တယ်။jungkookတွေးနေတဲ့ တစ်ခုတည်းသော အရာက taehyungနဲ့kookieပင်။
တစ်ဖက်မှာတော့ ညသန်းခေါင်းကြီး kookieလေးငိုနေတော့ taehyung ခင်ဗျာ ချီပြီးအခန်းထဲလမ်းပတ်လျှောက်နေသည်။သူဖွင့်ပေးတဲ့ သီချင်းကလဲ popတို့ rockတို့ဆိုတော့ ကလေးက မကြိုက်။တစ်အိမ်လုံးလဲအိပ်ပြီဆိုတော့ သူဘဲ ကလေးထိန်းနေရတော့တယ်။
"Kookieရယ်.....မငိုပါနဲ့တော့....ဖေဖေလဲအိပ်ချင်လှပြီ....."
Taehyung's pov
"ဒီလောက်ပင်ပန်းမယ်မထင်ခဲ့ဘူး.....kookieကလဲ အခုကျမှ ဘာဖြစ်မှန်းမသိ.....ဟူး.....ငါတစ်ယောက်ထဲ ဒီကလေးနဲ့တော့ ဟုတ်နေပြီ....."
ည၁နာရီလောက်ကနေ ၃နာရီနီးပါးအထိ ချီပြီး လမ်းလျှောက်နေရတာ taehyungအတွက်အဆင်မပြေ။နောက်ဆုံးတော့ kookieအိပ်ပျော်သွားခဲ့တယ်။ပုခက်ထဲထည့်ရင်လဲ ထပ်ငိုနေမှာဆိုးလို့ taehyungက သူ့ဘေးမှာ သာထားလိုက်တော့။
မနက်လဲရောက်ရော taehyungမူးပြီးထလာသည်။ညကလဲမအိပ်ရ မနက်ကျတော့လဲ ကလေးကိုနို့တိုက်ရဦးမယ်မို့လို့ ကလေးချီပြီးဆင်းလာတယ်။
"အဒေါ်ကြီးရေ.....နို့ဖျော်ပေးပါဦးဗျာ....ကျနော်အတွက်ပါ အအေးတစ်ခွက်လောက်မူးလဲတော့မယ်...."
"ဟုတ်ပါပီ သားtae အဒေါ်ကြီး ပြင်လိုက်မယ်ခနနော်......"
ကလေးချီရင်း ထမင်းစားစားပွဲမှာ ထိုင်ငိုက်နေတော့သည်။
"Taehyung.....ညကမအိပ်ရဘူးလား...."
"Mommyကဗျာ....kookieကိုယူပါဦး ကျနော်သေတော့မယ်....."
ကလေးလက်ထဲထည့်ပေးပြီး taehyung ဧည့်ခန်းထဲက ဆိုဖာမှာ လာလှဲနေတော့သည်။
"Taehyung....အပေါ်တပ်အိပ်လေ...."
"Daddyတောင်နိုးပြီလားတော်ပါပီ ကျနော်ဒီမှာဘဲအိပ်တော့မယ်....အော်ဒါနဲ့ yoongiနဲ့jiminကိုပြန်ခေါ်ပေးပါဗျာ.....သူတို့ကလေးကောင်းကောင်းထိန်းတက်တယ်...."
"Taehyungရယ်သူတို့လဲသူတို့အလုပ်နဲ့သူတို့ မင်းကလေးမွေးမှဘဲ ကမ္ဘာလုံးက လူတစ်လှည့်စီထိန်းရမဲ့ပုံ....."
Taehyungအမေက နို့ဘူးတိုက်နေပြီး taehyungအဖေကတော့ အလုပ်သွားဖို့ မနက်စာစားနေတော့တယ်။
"သား ဒီမှာ အအေးရပြီ....."
မထချင်ထချင်နဲ့ထထိုင်အအေးသောက်ကာ အပေါ်တပ်ရေချိုး ပြီးပြန်ဆင်းလာသည်။ရေချိုးအခန်းထဲကပြန်ထွက်လာတော့ ဗီရိုထဲမှာမှောင်ပြီး ထည့်ထားတဲ့ jungkookနဲ့ပုံကိုကြည့်ပြီး ငြိမ်နေပြန်တယ်။
"တော်ပြီ.....တော်ပြီ....ငါနဲ့ဘာမှမဆိုင်တော့တဲ့သူ....ဒီပုံလဲ ဒိုးလိုက်တော့...."
ဓာတ်ပုံကို ယူပြီး ဗီရိုပေါ်က မလိုတဲ့ပစ္စည်းတွေထည့်ထားတဲ့ ဗုံးထဲထည့်ကာ အင်္ကျီလဲပြီးဆင်းလာခဲ့တယ်။
တစ်နေ့တာဟာ ဒါမျိုးတွေနဲ့သာ ကုန်ဆုံးခြင်းပင်။kookieေလးကြောင့်taehyungပင်ပန်းတယ်ဆိုရင်တော့ သူဘယ်တော့မှ စိတ်ကုန်သွားတာမရှိခဲ့ပါဘူး။အပြီးစွန့်လွှတ်သင့်တာတွေစွန့်လွှတ်နိုင်သည်ကိုတွေးရင်း taehyungသူ့ကိုသူ ခံနိုင်ရည်ရှိတယ်လို့သာတွေးနေခဲ့တော့တယ်။
"Jungkook!....."
လေဆိပ်ရှေ့မှာစောင့်နေတဲ့ jungkookက အသံလာရာကိုမော့ကြည့်တော့ jinနဲ့rmပင်။၀မ်းသာအားရနဲ့ပြုံးပြလိုက်တယ်။
"မင်းကို ကွာစောင့်နေခဲ့တာ...."
"ကျနော်လဲ ပြန်လာနိုင်အောင်ကြိုးစားခဲ့ရပါတယ်....."
"မင်းအိမ်ကိုတောင်မနေ့ကဘဲ လူတွေခေါ်ပြီးရှင်းထားသေးတယ်...."
"ကျေးဇူး rm...."
"အိမ်ပြန်ကြရအောင်...."
Rmတို့နှင့်အတူ စိတ်လှုပ်ရှားမှုများစွာနဲ့ အိမ်ကိုမောင်းလာခဲ့ကြတယ်။အချိန်အနည်းငယ်အတွင်း အိမ်ကိုရောက်လာကြတာပေါ့။jinက အထုပ်တွေကူသယ်ပေးပြီး ခြံထဲဝင်လာခဲ့ကြတယ်။
Jungkookကအရင်က taehyungနဲ့အတူရှိနေတဲ့အချိန်တွေကိုပုံဖော်ရင်း ခြံထဲမှာတင်မျက်ရည်က၀ဲနေပြီ။
Jungkook's pov
"ငါ့ကြောင့်....ငါ့ကြောင့်အရာအားလုံး အခုလိုဖြစ်ကုန်တာ....ငါမကောင်းတာတွေပါတယ်....."
"မင်းကလဲကွာ....အရမ်းစိတ်မညစ်ပါနဲ့...."
Rmရဲ့နှစ်သိမ့်မှုကြောင့်အားယူပြုံးပြီး အိမ်ထဲဝင်လာခဲ့တယ်။ရှင်းလင်းပြီး အရင်ကထက်ပိုလှနေတဲ့အိမ်ကိုကြည့်ရင်း rmနဲ့jinကိုကျေးဇူးတင်နေတော့သည်။
ခနလောက်ထိုင်စကားပြောပြီးမကြာပါဘူး jinနဲ့rmလဲ အလုပ်ဆီပြန်လာခဲ့ကြတယ်။ထိုအချိန်ကစလို့ Jungkook တစ်ယောက်အတွေးတွေနဲ့တစ်ယောက်ထဲ စိတ်ညစ်နေတော့တယ်။
အကယ်လို့ taehyungပြန်လက်မခံတော့ရင်ဆိုတဲ့အတွေးက ထပ်တလှဲလှဲနောက်ဆုံး jungkookအိပ်ပျော်သွားသည်အထိ။
နောက်တစ်နေ့အလုပ်မသွားချင်မနက်စောစော rmဆီက ဖုန်းလာထားတော့ jungkookတစ်ယောက်အလုပ်သွားဖို့တစ်ခါတည်းအသင့်ပြင်ပြီးထွက်လာခဲ့တယ်။
ဒီနေ့မနက်အစောကြီး taehyungကkookieလေးနဲ့လမ်းထွက်လျှောက်မယ်ဆိုတာကို jinကသိပြီး rmကိုပြောလိုက်ခြင်းပင်။အဲ့တာကြောင့်တစ်ဆင့်တစ်ဆင့်သိရပြီး jungkookလဲ အဝေးက ဖြစ်ဖြစ်ကြည့်ရဖို့ သူ့ကားနဲ့အတူ taehyungအိမ်နားမှာလာစောင့်နေခဲ့တယ်။
Taehyungကလဲ ကလေးလှည်းနဲ့အတူ သူ့အမေရဲ့အမှာစကားတွေကို ထားထောင်ပြီး ခြံထဲကထွက်လာခဲ့တယ်။လှည်းက taehyungဘက်ကို မျက်နှာမူထားသည့်ပုံမျိုးဆိုတော့ ကားပေါ်ကနေjungkookက kookieလေးကိုမမြင်ရဘူး။taehyungကိုတော့သေချာမြင်ရသည်။
Jungkook's pov
"အရင်အတိုင်းဘဲ ဘာမှမပြောင်းလဲသေးဘူးဘဲ ကြည့်ပါဦး taehyungက ကလေးအဖေသာဖြစ်သွားတာ ၀တ်ထားတာက လူပျိုstyle.....ပုံတွေထဲကပိုချောလာတယ်...."
လှည်းတွန်းရင်း ပလတ်ဖောင်းပေါ်က တရွေ့ရွေ့လျှောက်သွားတဲ့taehyungကိုကြည့်ရင်း jungkookအပြုံးကြီးပြုံးနေတော့တယ်။ကားလဲဆက်လိုက်လို့ကလဲအဆင်မပြေဘူးဆိုတော့ jungkookက ကားပေါ်က ဆင်းပြီး ခပ်ခွာခွာကလိုက်လာခဲ့တယ်။လမ်းမှာကလဲ မနက်အစောကြီးဆိုတော့လူရှင်းနေပြီး တစ်ယောက်စနှစ်ယောက်စလောက်သာရှိတယ်။taehyungမသိအောင်ဝေးဝေးကဖြေးဖြေးချင်းလျှောက်လာခဲ့တယ်။
Taehyung's pov
"တစ်ယောက်ယောက်ကြည့်နေသလိုဘဲ....."
Taehyungကမျက်လုံးထောင့်ကယေးယေးလေး မြင်နေတော့လှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ဘယ်သူကိုမှမတွေ့တာကြောင့်လမ်းအတိုင်းဆက်လျှောက်ခဲ့တယ်။
Jungkook's pov
"ကံကောင်းလို့ လမ်းကြားထဲဝင်လိုက်တာ....."
ထိုလမ်းကြားကနေဘဲကြည့်ရင်း jungkookဆက်မလိုက်တော့ချေ။ဒုတိယအကြိမ်ဆိုရင်တော့ taehyungမြင်မှာသေချာနေပြီလေ။တစ်ကြိမ်တွေ့ရမနည်းပါဘူး ဆိုပြီး အလုပ်ဆီလာခဲ့တယ်။
ဘာမှမသိလိုက်တဲ့ taehyungကတော့ kookieလေးနဲ့လမ်းလျှောက်ထွက်ရင်းပျော်နေတာပေါ့။
.
.
.
.
To be continue....
10.11.2020(Tuesday)
Thanks for reading💜
(Unicode)
☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎☟︎︎︎
Jungkookတစ္ေယာက္ koreaကိုျပန္လာဖို႔ ညတည္းက အ၀တ္ေတြထည့္ေနသည္။အလုပ္စားပြဲအေ႐ွ႕မွာကပ္ထားတဲ့ taehyungနဲ႔အရင္ကပံုေတြ kookieေလးရဲ႕ပံုေတြကို တယုတယ ၾကည့္ရင္း ခြင့္လႊတ္ပါ့မလားလို႔ေတြးေနတယ္။ဓာတ္ပံုေလးေတြကို ျဖဳတ္ၿပီး အိတ္ထဲထည့္သိမ္းက ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ သူ႔တိုက္ခန္းကို လွည့္ၾကည့္ၿပီး အခန္းတံခါးဆြဲပိတ္ၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။
"Hey.....are u going back to korea...."
"Yeah....time to go home...."
"Take care bro....I'm glad you get well that fast"
"Thanks....Wish u will have a long live too....."
Jungkookစၿပီးလာေနကတည္းက အေဖာ္ျပေပးၿပီး ေနတဲ့ အဖိုးအရြယ္ အိမ္နီးခ်င္းကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေလဆိပ္ဆီထြက္လာခဲ့တယ္။jungkookေတြးေနတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အရာက taehyungနဲ႔kookieပင္။
တစ္ဖက္မွာေတာ့ ညသန္းေခါင္းႀကီး kookieေလးငိုေနေတာ့ taehyung ခင္ဗ်ာ ခ်ီၿပီးအခန္းထဲလမ္းပတ္ေလွ်ာက္ေနသည္။သူဖြင့္ေပးတဲ့ သီခ်င္းကလဲ popတို႔ rockတို႔ဆိုေတာ့ ကေလးက မႀကိဳက္။တစ္အိမ္လံုးလဲအိပ္ၿပီဆိုေတာ့ သူဘဲ ကေလးထိန္းေနရေတာ့တယ္။
"Kookieရယ္.....မငိုပါနဲ႔ေတာ့....ေဖေဖလဲအိပ္ခ်င္လွၿပီ....."
Taehyung's pov
"ဒီေလာက္ပင္ပန္းမယ္မထင္ခဲ့ဘူး.....kookieကလဲ အခုက်မွ ဘာျဖစ္မွန္းမသိ.....ဟူး.....ငါတစ္ေယာက္ထဲ ဒီကေလးနဲ႔ေတာ့ ဟုတ္ေနၿပီ....."
ည၁နာရီေလာက္ကေန ၃နာရီနီးပါးအထိ ခ်ီၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနရတာ taehyungအတြက္အဆင္မေျပ။ေနာက္ဆံုးေတာ့ kookieအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့တယ္။ပုခက္ထဲထည့္ရင္လဲ ထပ္ငိုေနမွာဆိုးလို႔ taehyungက သူ႔ေဘးမွာ သာထားလိုက္ေတာ့။
မနက္လဲေရာက္ေရာ taehyungမူးၿပီးထလာသည္။ညကလဲမအိပ္ရ မနက္က်ေတာ့လဲ ကေလးကိုႏို႔တိုက္ရဦးမယ္မို႔လို႔ ကေလးခ်ီၿပီးဆင္းလာတယ္။
"အေဒၚႀကီးေရ.....ႏို႔ေဖ်ာ္ေပးပါဦးဗ်ာ....က်ေနာ္အတြက္ပါ အေအးတစ္ခြက္ေလာက္ မူးလဲေတာ့မယ္...."
"ဟုတ္ပါပီ သားtae အေဒၚႀကီး ျပင္လိုက္မယ္ ခနေနာ္......"
ကေလးခ်ီရင္း ထမင္းစားစားပြဲမွာ ထိုင္ငိုက္ေနေတာ့သည္။
"Taehyung.....ညကမအိပ္ရဘူးလား...."
"Mommyကဗ်ာ....kookieကိုယူပါဦး က်ေနာ္ ေသေတာ့မယ္....."
ကေလးလက္ထဲထည့္ေပးၿပီး taehyung ဧည့္ခန္းထဲက ဆိုဖာမွာ လာလွဲေနေတာ့သည္။
"Taehyung....အေပၚတပ္အိပ္ေလ...."
"Daddyေတာင္ႏိုးၿပီလား ေတာ္ပါပီ က်ေနာ္ဒီမွာဘဲအိပ္ေတာ့မယ္....ေအာ္ ဒါနဲ႔ yoongiနဲ႔jiminကိုျပန္ေခၚေပးပါဗ်ာ.....သူတို႔ကေလးေကာင္းေကာင္းထိန္းတက္တယ္...."
"Taehyungရယ္ သူတို႔လဲသူတို႔အလုပ္နဲ႔သူတို႔ မင္းကေလးေမြးမွဘဲ ကမာၻလံုးက လူတစ္လွည့္စီထိန္းရမဲ့ပံု....."
Taehyungအေမက ႏို႔ဘူးတိုက္ေနၿပီး taehyungအေဖကေတာ့ အလုပ္သြားဖို႔ မနက္စာစားေနေတာ့တယ္။
"သား ဒီမွာ အေအးရၿပီ....."
မထခ်င္ထခ်င္နဲ႔ထထိုင္ အေအးေသာက္ကာ အေပၚတပ္ေရခ်ိဳး ၿပီးျပန္ဆင္းလာသည္။ေရခ်ိဳးအခန္းထဲကျပန္ထြက္လာေတာ့ ဗီ႐ုိထဲမွာ ေမွာင္ၿပီး ထည့္ထားတဲ့ jungkookနဲ႔ပံုကိုၾကည့္ၿပီး ၿငိမ္ေနျပန္တယ္။
"ေတာ္ၿပီ.....ေတာ္ၿပီ....ငါနဲ႔ဘာမွမဆိုင္ေတာ့တဲ့သူ....ဒီပံုလဲ ဒိုးလိုက္ေတာ့...."
ဓာတ္ပံုကို ယူၿပီး ဗီ႐ုိေပၚက မလိုတဲ့ပစၥည္းေတြထည့္ထားတဲ့ ဗံုးထဲထည့္ကာ အက်ႌလဲၿပီးဆင္းလာခဲ့တယ္။
တစ္ေန႔တာဟာ ဒါမ်ိဳးေတြနဲ႔သာ ကုန္ဆံုးျခင္းပင္။kookieေလးေၾကာင့္ taehyungပင္ပန္းတယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူဘယ္ေတာ့မွ စိတ္ကုန္သြားတာမ႐ွိခဲ့ပါဘူး။အၿပီးစြန္႔လႊတ္သင့္တာေတြစြန္႔လႊတ္ႏိုင္သည္ကိုေတြးရင္း taehyungသူ႔ကိုသူ ခံႏိုင္ရည္႐ွိတယ္လို႔သာေတြးေနခဲ့ေတာ့တယ္။
"Jungkook!....."
ေလဆိပ္ေ႐ွ႕မွာေစာင့္ေနတဲ့ jungkookက အသံလာရာကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ jinနဲ႔rmပင္။၀မ္းသာအားရနဲ႔ျပံဳးျပလိုက္တယ္။
"မင္းကို ကြာေစာင့္ေနခဲ့တာ...."
"က်ေနာ္လဲ ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့ရပါတယ္....."
"မင္းအိမ္ကိုေတာင္ မေန႔ကဘဲ လူေတြေခၚၿပီး႐ွင္းထားေသးတယ္...."
"ေက်းဇူး rm...."
"အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္...."
Rmတို႔ႏွင့္အတူ စိတ္လႈပ္႐ွားမႈမ်ားစြာနဲ႔ အိမ္ကိုေမာင္းလာခဲ့ၾကတယ္။အခ်ိန္အနည္းငယ္အတြင္း အိမ္ကိုေရာက္လာၾကတာေပါ့။jinက အထုပ္ေတြကူသယ္ေပးၿပီး ျခံထဲ၀င္လာခဲ့ၾကတယ္။
Jungkookကအရင္က taehyungနဲ႔အတူ႐ွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြကိုပံုေဖာ္ရင္း ျခံထဲမွာတင္မ်က္ရည္က၀ဲေနၿပီ။
Jungkook's pov
"ငါ့ေၾကာင့္....ငါ့ေၾကာင့္အ႐ာအားလံုး အခုလိုျဖစ္ကုန္တာ....ငါမေကာင္းတာေတြပါတယ္....."
"မင္းကလဲကြာ....အရမ္းစိတ္မညစ္ပါနဲ႔...."
Rmရဲ႕ႏွစ္သိမ့္မႈေၾကာင့္ အားယူျပံဳးႁပီး အိမ္ထဲ၀င္လာခဲ့တယ္။႐ွင္းလင္းၿပီး အရင္ကထက္ပိုလွေနတဲ့အိမ္ကိုၾကည့္ရင္း rmနဲ႔jinကိုေက်းဇူးတင္ေနေတာ့သည္။
ခနေလာက္ထိုင္စကားေျပာၿပီးမၾကာပါဘူး jinနဲ႔rmလဲ အလုပ္ဆီျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ထိုအခ်ိန္ကစလို႔ Jungkook တစ္ေယာက္ အေတြးေတြနဲ႔တစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ညစ္ေနေတာ့တယ္။
အကယ္လို႔ taehyungျပန္လက္မခံေတာ့ရင္ ဆိုတဲ့အေတြးက ထပ္တလွဲလွဲ ေနာက္ဆံုး jungkookအိပ္ေပ်ာ္သြားသည္အထိ။
ေနာက္တစ္ေန႔အလုပ္မသြားခ်င္ မနက္ေစာေစာ rmဆီက ဖုန္းလာထားေတာ့ jungkookတစ္ေယာက္ အလုပ္သြားဖို႔တစ္ခါတည္းအသင့္ျပင္ၿပီးထြက္လာခဲ့တယ္။
ဒီေန႔မနက္အေစာႀကီး taehyungကkookieေလးနဲ႔လမ္းထြက္ေလွ်ာက္မယ္ဆိုတာကို jinကသိၿပီး rmကိုေျပာလိုက္ျခင္းပင္။အဲ့တာေၾကာင့္ တစ္ဆင့္တစ္ဆင့္ သိရၿပီး jungkookလဲ အေ၀းက ျဖစ္ျဖစ္ၾကည့္ရဖို႔ သူ႔ကားနဲ႔အတူ taehyungအိမ္နားမွာလာေစာင့္ေနခဲ့တယ္။
Taehyungကလဲ ကေလးလွည္းနဲ႔အတူ သူ႔အေမရဲ႕အမွာစကားေတြကို ထားေထာင္ၿပီး ျခံထဲကထြက္လာခဲ့တယ္။လွည္းက taehyungဘက္ကို မ်က္ႏွာမူထားသည့္ ပံုမ်ိဳးဆိုေတာ့ ကားေပၚကေနjungkookက kookieေလးကိုမျမင္ရဘူး။taehyungကိုေတာ့ေသခ်ာျမင္ရသည္။
Jungkook's pov
"အရင္အတိုင္းဘဲ ဘာမွမေျပာင္းလဲေသးဘူးဘဲ ၾကည့္ပါဦး taehyungက ကေလးအေဖသာျဖစ္သြားတာ ၀တ္ထားတာက လူပ်ိဳstyle.....ပံုေတြထဲကပိုေခ်ာလာတယ္...."
လွည္းတြန္းရင္း ပလတ္ေဖာင္းေပၚက တေရြ႔ေရြ႔ေလွ်ာက္သြားတဲ့taehyungကိုၾကည့္ရင္း jungkookအျပံဳးႀကီးႁပံဳးေနေတာ့တယ္။ကားလဲဆက္လိုက္လို႔ကလဲအဆင္မေျပဘူးဆိုေတာ့ jungkookက ကားေပၚက ဆင္းၿပီး ခပ္ခြာခြာက လိုက္လာခဲ့တယ္။လမ္းမွာကလဲ မနက္အေစာႀကီးဆိုေတာ့လူ႐ွင္းေနၿပီး တစ္ေယာက္စႏွစ္ေယာက္စေလာက္သာ႐ွိတယ္။taehyungမသိေအာင္ ေ၀းေ၀းက ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
Taehyung's pov
"တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနသလိုဘဲ....."
Taehyungကမ်က္လံုးေထာင့္က ေယးေယးေလး ျမင္ေနေတာ့လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။ဘယ္သူကိုမွမေတြ႔တာေၾကာင့္လမ္းအတိုင္းဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
Jungkook's pov
"ကံေကာင္းလို႔ လမ္းၾကားထဲ၀င္လိုက္တာ....."
ထိုလမ္းၾကားကေနဘဲၾကည့္ရင္း jungkookဆက္မလိုက္ေတာ့ေခ်။ဒုတိယအႀကိမ္ဆိုရင္ေတာ့ taehyungျမင္မွာေသခ်ာေနၿပီေလ။တစ္ႀကိမ္ေတြ႔ရမနည္းပါဘူး ဆိုၿပီး အလုပ္ဆီလာခဲ့တယ္။
ဘာမွမသိလိုက္တဲ့ taehyungကေတာ့ kookieေလးနဲ႔လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရင္း ေပ်ာ္ေနတာေပါ့။
.
.
.
.
To be continue....
10.11.2020(Tuesday)
Thanks for reading💜