"Θα βγάλεις ένα βίντεο που θα ζητάς συγγνώμη για όλα όσα έχεις κάνει και έχεις πει στη Σαβάνα και τις φίλες της" δήλωσε ο Ράιαν και το στόμα της Άσλευ έμεινε ανοιχτό.
"Δεν το πιστεύω... Αυτή σε έβαλε"
"Μετά θα ανεβάσεις μια παράγραφο που θα λες πόσο θαυμάζεις τη Σαβάνα και θα της δώσεις συγχαρητήρια που βγήκε πρώτη στους προκριματικούς εθνικής" συνέχισε, όμως η Άσλευ δεν μπορούσε να πιστέψει ότι όλο αυτό το είχε στήσει εκείνη.
"Έχεις 24 ώρες. Αν δεν κάνεις αυτά που σου είπα... Ξέρεις τι θα γίνει" κούνησε το κινητό του μιλώντας για την ηχογράφηση.
"Γιατί το κάνεις αυτό? Γιατί κάνεις ό,τι σου λέει αυτή?? Σε εκβιάζει και σένα, αυτό είναι??" μίλησε πλέον αναστατωμένη.
"Εγώ στη θέση σου θα ανησυχούσα για την ηχογράφηση, όχι για τη Σαβάνα.
24 ώρες" της υπενθύμισε και πήγε να την προσπεράσει, όμως τον έπιασε από το μπράτσο.
"Πες μου γιατί έγινες το τσιράκι της! Με τι σε κρατάει?!"
Τράβηξε απότομα το χέρι του και την έπιασε από το δικό της απειλητικά.
"Μη παίζεις με την υπομονή μου. Μπορώ να σου κάνω πολύ χειρότερα με την ηχογράφηση που έχω. Προς το παρόν, έχεις να κάνεις μόνο δύο πράγματα. Κόψε το υφάκι της ντίβας αν θες να τα πάμε καλά οι δυο μας" την κοίταξε με νόημα στα γαλάζια της μάτια και έφυγε μαζί με τους άλλους δύο.
Όταν κατάφερε να συνέλθει και να συνειδητοποιήσει τι είχε μόλις γίνει, πήγε στο δωμάτιο της.
Οι σκέψεις έπεφταν βροχή στο μυαλό της.
Δεν υπήρχε περίπτωση να ζητήσει ποτέ συγγνώμη σε αυτή τη βρωμιάρα. Πόσο μάλλον να δείξει ότι την θαυμάζει και μάλιστα δημόσια.
Αλλά αν δεν το έκανε? Άκουσε με τα ίδια της τα αυτιά την ηχογράφηση. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι είχε ακόμα κάτι τέτοιο στο κινητό του μετά από δύο χρόνια. Πόσο διεστραμμένος ήταν?
Και τώρα τι θα έκανε? Δεν μπορούσε να κάνει αυτό που ήθελε η Σαβάνα. Είναι η εχθρός της, δεν θα ζητούσε ποτέ συγγνώμη ακόμα κι αν την απειλούσε με τη ζωή της.
Όμως... Ο Άρον ήταν εκεί, την είδε. Γιατί δεν τη βοήθησε? Πώς ήταν δυνατόν να είδε τι γινόταν και να διάλεξε να την αγνοήσει? Του φώναξε βοήθεια.
Ήταν δυνατόν να την τιμωρούσε επειδή του είπε ότι από δω και πέρα θέλει να κάνει σαν να μην τη βλέπει?
Δεν έχει καμία σημασία τι του είχε πει! Κινδύνευε, έπρεπε να τη βοηθήσει κι αυτός την αγνόησε. Καλά έλεγε πως είναι σάπιος.
Τις σκέψεις της διέκοψε η Λία που μπήκε στο δωμάτιο.
"Hello, τι λέει?"
"Καλά" απάντησε κοφτά γιατί δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για συζητήσεις.
*****
Είχε πέσει νωρίς για ύπνο, παρόλο που τη βασάνιζαν οι σκέψεις. Ήταν πλέον μέρα και ξύπνησε για να ετοιμαστεί για την προπόνηση.
Έφυγαν μαζί με τη Λία για πρωινό και συνάντησαν εκεί τη Λούσι και τη Μέλοντι.
Πήρε έναν δίσκο και κοίταζε να δει τι θα βάλει από τον μπουφέ.
Το μάτι της έπεσε πάνω σε αυτόν. Αυτόν που μπορούσε να τη βοηθήσει, αλλά δεν το έκανε.
Ο Άρον την κοίταξε. Οι ματιές τους ενωμένες.
Εκείνη έδειχνε θυμωμένη και φοβισμένη ταυτόχρονα, πριν γυρίσει το βλέμμα της ξανά στον μπουφέ.
Ο Άρον συνέχισε να την κοιτάζει προσπαθώντας να την ψυχολογήσει, όταν τον διέκοψε η φωνή του Έρικ.
Μετά το πρωινό, πήγαν όλα τα παιδιά του τρίτου έτος στην προπόνηση τους.
Όταν μπήκαν οι τρεις φίλες στο κτίριο της ενόργανης και είδε η Άσλευ τη Σαβάνα, πέταξε τον σάκο της κάτω και πήγε κατά πάνω της βιαστικά.
"Αυτό που έκανες θα μου το πληρώσεις" την κοίταξε από κοντά απειλητικά, γεμάτη οργή, ενώ δίπλα της ήταν η Σάννυ και άλλες δύο.
"Ε? Τι κάπνισες χθες γλυκιά μου?"
"Άκουσες τι σου είπα?? Δεν θα περάσει έτσι αυτό!" μίλησε πιο έντονα και τις διέκοψε η προπονήτρια.
"Άσλευ τι συμβαίνει πάλι? Σαβάνα?"
"Τίποτα κυρία. Η Άσλευ μάλλον δεν κοιμήθηκε πολύ καλά το βράδυ και λέει ασυναρτησίες"
Τα γαλάζια μάτια της Άσλευ καρφωμένα πάνω της με μίσος.
"Άσλευ πήγαινε να ετοιμαστείς. Τώρα" της μίλησε αυστηρά η προπονήτρια και εκείνη αναγκαστικά το έκανε.
Ήταν μέσα στα νεύρα με το γεγονός ότι το έπαιζε ανήξερη, ενώ ο Ράιαν ήταν ξεκάθαρος για το τι έπρεπε να κάνει η Άσλευ μέχρι το βράδυ. Και φυσικά για το ποιος τον είχε βάλει.
"Τι ήταν αυτό? Τι έγινε πάλι με το μπάζο?" ρώτησε η Λούσι ενώ την κοίταζαν και οι δύο με απορία.
"Τίποτα" απάντησε και άρχισε να ζεσταίνει τους μύες της.
Μετά τις 11 αφού τελείωσε η προπόνηση, πήγαν στα ντους.
Ήταν και η Σαβάνα με τις φίλες της εκεί και δεν μπορούσε παρά να την κοιτάζει με απέχθεια.
Εκείνη όμως χαζογελούσε με τις φίλες της σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Έκλεισαν το νερό για να πάνε να ντυθούν, όταν η Σαβάνα πλησίασε την Άσλευ και της μίλησε στο αυτί δίπλα από το νερό που έσταζε από την ντουζιέρα.
"Το βράδυ περιμένω την αποθέωση μου στο ινστα. Μην το αργήσεις πολύ, δεν σε συμφέρει" την κοίταξε στα μάτια με ένα χαμόγελο και έφυγε.
Η Άσλευ είχε μείνει κολλημένη στη θέση της με μια αύρα όλο μίσος.
"Οκεευ... Έχετε και μυστικά τώρα με την ψωνάρα? Τι σου είπε?" ρώτησε η Μέλοντι.
"Θα σας πω το βράδυ"
***
Αφού ντύθηκαν, ετοιμάστηκαν για το εστιατόριο, όμως η Άσλευ δεν είχε όρεξη να φάει και έτσι έφυγε για τους κοιτώνες.
Μόλις έφτασε στον δεύτερο όροφο, έπεσε μούρη με μούρη με τον Άρον που κατέβαινε τα σκαλιά από τον τέταρτο.
Και οι δύο έμειναν στάσιμοι για λίγο, πριν η Άσλευ συνεχίσει να περπατάει.
"Είσαι καλά?" την σταμάτησε η φωνή του και γύρισε να τον κοιτάξει με ένα υπεροπτικό βλέμμα.
"Ε?"
Εκείνος ξεφύσηξε κοιτώντας κάτω.
"Είσαι καλά λέω?"
"Τώρα σε νοιάζει?" το ύφος της επιθετικό, πριν συνεχίσει.
"Τώρα είναι αργά"
"Μπορείς απλά να μου απαντήσεις?"
"Όχι, δεν είμαι καλά. Και φταις εσύ για αυτό!"
"Κάτσε, τι? Φταίω εγώ?!"
"Από τη μέρα που σε γνώρισα, όλα πάνε στραβά! Εσύ φταις που έγινα ρεζίλι σε όλη τη σχολή και εσύ φταις που τώρα δεν είμαι καλά!"
"Ναι έχεις δίκιο, φταίω. Που ασχολούμαι με την πάρτη σου" είπε αδιάφορα και πήγε να κατέβει και τις υπόλοιπες σκάλες.
"Γιατί δεν με βοήθησες χθες?" τον σταμάτησε η φωνή της.
"Με είδες. Σου φώναξα. Είδες ότι με τραβούσαν, πώς μπόρεσες να κάνεις σαν να μην υπάρχω?!"
"Εσύ μου το ζήτησες, το ξέχασες?!" φώναξαν και οι δύο.
"Στο ζήτησα γιατί ενώ ήρθα να σου περιποιηθώ τις πληγές, μου φέρθηκες σαν σκουπίδι! Λες και έφταιγα εγώ που έφαγες ξύλο! Δεν σου ζήτησα τίποτα! Δεν σου ζήτησα να με προστατεύσεις από τον Τζόσουα, μόνος σου το έκανες!" μετά τις φωνές της επικράτησε ησυχία για λίγο.
"...Το ξέρω" είπε ο Άρον ενώ το βλέμμα του κοιτούσε αλλού.
"Με νευρίασες και θυμήθηκα και το ρεζιλίκι που έφαγα εξαιτίας σου και μου βγήκε να σου πω ότι δεν θέλω να σε ξέρω! Αλλά χθες...." στην τελευταία της πρόταση ηρέμησε και μίλησε σιγανά.
"Χθες σου φώναξα βοήθεια..."
Τα καστανά μάτια του Άρον βρέθηκαν να κοιτάνε τα δικά της.
"Σε πείραξαν?"
"Τώρα είναι αργά"
"Πες μου γαμωτό, σε πείραξαν?? Μη το συνεχίζεις!" της φώναξε και επικράτησε και πάλι ησυχία.
Οι ματιές τους ενωμένες.
"Δεν μπορείς να κάνεις κάτι τώρα"
"Γιατί? Τι έγινε?"
"Αν με βοηθούσες θα ήξερες!"
"Έκανα σαν να μην υπάρχεις, αυτό δεν ήθελες? Έκανα αυτό που μου ζήτησες!" ένταση και πάλι στις φωνές τους.
Οι ματιές τους ενωμένες, πριν εκείνος κοιτάξει κάτω και συνεχίσει χαμηλόφωνα.
"Αλλά όταν μπήκα στο δωμάτιο μου, το μετάνιωσα"
Τα γαλάζια της μάτια πάνω του.
"Θα μου πεις τι έγινε?"
Τον κοίταζε σκεπτόμενη. Να του μιλούσε ή όχι? Έτσι κι αλλιώς μέχρι τώρα ήταν αυτός που σιχαινόταν λίγο λιγότερο από τη Σαβάνα.
"Όχι εδώ"
"Έλα μαζί μου" της είπε και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλιά.
Έφτασαν στον τέταρτο και άνοιξε με την κάρτα το δωμάτιο του.
"Ο Έρικ είναι στο εστιατόριο. Ήρθα να αφήσω τον σάκο μου για να πάω κι εγώ. Πες μου τι έγινε"
"Υπάρχει... μια ηλίθια στο έτος μου που με πολεμάει. Από την πρώτη στιγμή. Savanah Johnson τη λένε. Εκείνοι χθες... ήθελαν κάτι συγκεκριμένο. Με τον έναν είχα... είχα κοιμηθεί στο πρώτο έτος. Ήταν το χειρότερο πράγμα που μπορούσα να κάνω γιατί την επόμενη μέρα διέδωσε σε όλους του τους φίλους τι είχαμε κάνει" άρχισε να του λέει κι εκείνος την άκουγε προσεκτικά.
"Οι φίλοι του το διέδωσαν σε φίλους τους και ούτω καθεξής. Πλέον όλοι με είχαν για την εύκολη του κολλεγίου"
"Και τι ήθελαν χθες?"
"Αυτός... Ο Ράιαν... Μου είπε ότι έχω μέχρι σήμερα το βράδυ να ζητήσω συγγνώμη από τη Σαβάνα για όλα όσα έχω πει και να γράψω στο ινστα πόσο τη θαυμάζω"
"Αυτό?"
"Σου φαίνεται λίγο? Δεν ξέρεις πώς μου μιλάνε αυτή και οι φίλες της. Δεν ξέρεις πόσο με μισούν. Και τώρα έκανε τον Ράιαν να με βάλει να κάνω κάτι τέτοιο"
"Κι εσύ γιατί να το κάνεις? Απλά μη της δίνεις σημασία"
"Δεν μπορώ..."
"Γιατί?" τη ρώτησε όμως εκείνη κοίταξε χαμηλά ενώ άργησε να απαντήσει.
"Με εκβιάζει με κάτι"
"Θέλεις να μου πεις με τι?"
"Ε..." φάνηκε διστακτική.
"Αν θες να σε βοηθήσω, πρέπει να ξέρω. Μην ανησυχείς, δεν θα κάνω κάτι για να σε εκθέσω"
Στραβοκατάπιε και μίλησε κοιτώντας αλλού.
"Έχει μια ηχογράφηση από τότε που... από τότε που κοιμηθήκαμε μαζί" τον κοίταξε και αμέσως συνέχισε.
"Μη γελάσεις!"
"Δεν είναι για γέλια αυτό" απάντησε απόλυτα σοβαρός.
Η ματιά της πάνω του. Την ξάφνιασε η απάντηση του.
"Δηλαδή αυτή η Σαβάνα τον έβαλε να σε εκβιάσει με το ηχητικό για να ζητήσεις συγγνώμη και να την αποθεώσεις δημόσια?"
"Ναι"
Την κοίταζε σαν χαμένος.
"Καλά, τι ηλίθια είναι αυτή? Ποιος το κάνει αυτό?"
"Έχω διορία μέχρι το βράδυ... Αλλιώς είπε... Ότι θα ανεβάσει την ηχογράφηση"
"Πώς ανέχεσαι να σε εκβιάζουν? Εγώ θα τους είχα σπάσει τα κεφάλια"
"Δεν μπορώ να κάνω κάτι! Δεν το πιστεύω ότι έχει κρατήσει στο κινητό του κάτι τέτοιο"
"Το περίεργο είναι ότι σε ηχογραφούσε την ώρα που το κάνατε... Ο ψυχανώμαλος. Και τώρα έχει το θράσος να σε εκβιάζει και μάλιστα για λογαριασμό της άλλης"
"Δεν μπορώ να κάνω αυτά που μου είπε. Πόσο χαμηλά θα πέσω?? Θέλει να με εξευτελίσει, για αυτό τα κάνει όλα αυτά"
"Δεν θα κάνεις τίποτα"
"Ναι, αλλά η ηχογράφηση..."
"Στο κινητό του την είχε?"
"Ναι"
"Ξέρεις σε ποιο δωμάτιο μένεις αυτός?"
"Στη πτέρυγα Γ... Όροφο δεν ξέρω"
"Ονοματεπώνυμο"
"Ryan Herson"
"Μέχρι το βράδυ είπες ε?"
"Γιατί... ρωτάς?"
"Αν δεν έχει την ηχογράφηση δεν μπορεί να σου κάνει τίποτα, σωστά?"
"Μισό. Τι μου λες δηλαδή? Ότι θα πάρεις το κινητό του και θα σβήσεις την ηχογράφηση?"
"Θέλει προετοιμασία, αλλά ναι"
"Δεν ξέρουμε όμως αν την έχει αποθηκευμένη και αλλού"
"Ας ελπίσουμε να μην την έχει"
"Καλά, και πώς θα πάρεις το κινητό του?" ρώτησε με δυσπιστία.
"Στο έτος μας είναι?"
"Όχι, τέταρτο"
"Τι ειδίκευση έχει?"
"Ποδόσφαιρο"
"Ευκολάκι" ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη του.
***
Είχε περάσει μια ώρα και το σχέδιο είχε μπει σε εφαρμογή.
Τα παιδιά του τέταρτου έτους είχαν προπόνηση κάθε μέρα 11-1.
Ο Άρον μαζί με τον Έρικ πλησίαζαν το γήπεδο του ποδοσφαίρου.
"Όπως είπαμε. Προσεκτικά"
Κούνησε το κεφάλι του και μπήκαν μέσα.
Κανονικά δεν επιτρέπεται η πρόσβαση άλλων φοιτητών την ώρα της προπόνησης, οπότε αν τους έβλεπε κάποιος θα είχαν μπλεξίματα.
"Κοφτή πάσα στον Νικ, Ράιαν!" ακούστηκε η φωνή του προπονητή που στεκόταν μπροστά από τον πάγκο.
Τα δύο αγόρια πλησίασαν προσεκτικά και κρυφά τους σάκους των αθλητών, τη στιγμή που ήταν όλοι απορροφημένοι στο παιχνίδι.
"Η άμυνα που είναι ρε παιδιά?? Πίτερ είσαι μέσος, παίξε σωστά το ρόλο σου!" φώναζε ο προπονητής.
Έψαχναν ένα ένα τα καρτελάκια μέχρι που ο Άρον το βρήκε.
[Ryan Herson]
Έκανε νόημα στον Έρικ να σταματήσει να ψάχνει και άνοιξε τον σάκο ενώ ήταν και οι δύο κρυμμένοι πίσω από τους πάγκους.
Έβαλε το χέρι του μέσα και έψαχνε, όταν βρήκε το κινητό του.
Έκανε νόημα να φύγουν και σηκώθηκαν λίγο, τη στιγμή που σφύριξε για φάουλ.
Όλοι οι αθλητές σταμάτησαν να τρέχουν και γύρισαν προς τον προπονητή, που ακριβώς από πίσω ήταν ο Άρον και ο Έρικ σχεδόν όρθιοι.
Έσκυψαν κατευθείαν πίσω από τους πάγκους και άκουσαν μια φωνή από το γήπεδο.
"Ε!!"
Τα μάτια τους ορθάνοιχτα, ενώ κοιτάχτηκαν μεταξύ τους μες στον πανικό.
"Μας είδαν??"
{~~~~~}