I inhaled the air as I got off the plane. Atlast, after a year of studying in the US of college I forced mama to bring me back here to the Philippines.
Sa mga panahon na nandoon ako, hindi ako kumontak sa mga pinsan at kapatid ko’ng si Nathan.
Nathan is a year younger than me. I am excited to see my brother. Kahit siya lang kausap ko sa mga oras na nadepress ako.
Even mama, I don't talk to her because of my reasons. I am ashamed of the disgraced I gave to our family especially to papa. I'm scared, because I've never been such a public person but because of my sin that happened. distance, that is also the reason why I chose to avoid everyone, even papa.
Sapat ang pera ko nang nandoon ako sa US para sa aking pag aaral. Papa brought a house for me there and I live with a house maid. Ngayon, ang house maid ang nangangalaga sa naiwan na bahay na binili ni papa.
Agad akong dinaluhan ng kanang kamay ni papa nang makalabas na ng airport.
"Good morning Madam. Welcome in the Philippines."
"Thanks Von."
He get my luggages and stuffs. Hinilot ko ang aking leeg dahil sa ilang oras sa eroplano kanina. Kahit ganon, hindi ako napagod.
I just miss the toxic air of the Philippines and it's toxic people.
Tahimik kong tinatanaw ang bawat madaanan namin. It's still the same, bukod sa mga dumagdag at binagong buildings.
Ang aming mansyon ay malayo sa mansyon ng mga pinsan ko. Si Emerald ay piniling manatili sa mansyon ni tita Frixxie at tito Radleigh o baka naman ayaw payagan bumukod ni tito Rad.
Si Ruby ay may sariling condo around BGC at ganon' rin si Amethyst pero si Margo ay nanatili sa mansyon nila.
After an hour ay nakarating na kami.
Our gate was then surrounded by vegetation and even fences. There's a nice weeding around. Moreover, the silence of the surroundings did not change. Our mansion is in the middle and charming .
Bago rin ang guard ng mansion. He opened the our large gate kaya binaba ko ang bintana ng sasakyan para mas makita ang mansyon ng mabuti.
Labag sa loob ko ang umalis doon kaya sobrang namiss ko dito.
When the car stop, Von get my luggages at bumukas agad ang main door ng mansion. Lumabas doon si mama na tila ba, kanina pa ako inaabangan.
I felt, guilty for not talking to her almost a year.
Sinalubong niya ako ng yakap. Sobrang higpit. My mama looks doesnt age. Mukhang ako pa ang mauunang tumanda. Bata pa siya ng ipanganak ako at si Nathan at hindi na kami nasundan. I love kids so much. I really fond of them. Siguro kung may kapatid pa akong babae ay mamahalin ko siya ng lubos.
Malas ko lang dahil may pinsan nga akong mga babae pero sutil naman.
Mahirap kapag nag iisang babae ka dahil nasayo ang atensyon at maraming bawal. Sabi nila, maganda kapag nag iisang babae, for me...no. Nakakasakal.
“I miss you....” nangingilid ang luha ni mama habang nakatitig sakin. I smiled slightly and held her hand.
"I'm sorry ma.."
She nodded. Eversince, ramdam na ramdam ko ang pagmamahal ni mama samin lalo na ang pag aalaga niya. She's soft with us pero kay papa ,palagi ko siyang naririnig na pinapagalitan niya ito lalo na kapag nagiging terror si papa sa kompanya.
Pakiramdam ko ang sama sama ko lalo na't di ako sinumbatan ni mama sa mga nagawa ko. Malaking kahihiyan ang naibigay ko sa kanila.
Nagiging kuting si papa pagdating sa kanya. Iba rin mag disiplina si papa sa amin lalo na sakin.
I remembered Him. The boy I hate the most. Masyado siyang....swabe at barumbado. Hindi ko tuloy halos maisip kung bakit....ugh. Nothing.
"Where's Nathan ma?"
"Umalis...mamaya nandito na iyon. Magpahinga ka muna papahatiran kita ng pagkain sa kuwarto mo. I change the interior design of your room. Your dad..wants to talk to you later."
"Yes ma.." I kissed her in the cheeks and hugged her again. Alam kong sabik si mama sakin but I'm used to her ...being silent.
Sumalampak agad ako sa kama nang makapasok sa aking kuwarto. Huminga ako ng malalim at nakaramdam ng kakomportablehan. Sa US, hindi ako nakaramdam ng ganito. I always seeks for a comfort like this.
Naiba na nga ang kulay ng kuwarto ko. Magaling si mama. Hindi ako nakalinis ng katawan ng hilahin ako ng antok at nakatulog.
I woke up because of a slight touch on my cheeks. Nang imulat ko ang mga mata ay nakita kong si papa iyon. He smiled at me.
"Papa..."
"It's time to eat , princess.Gabi na." paalala niya. Nakita ko ngang' madilim na sa labas.
I nodded and hugged papa. I heard his chuckled. He aged a bit but still my strong and proud papa.
"I'm sorry p-pa.." my voice croaked. Uminit ang gilid ng aking mga mata. He hushed me and caressed my back.
"Ayokong kontrolin ka princess but I will protect you at all cost. Raphael Mondragon is dangerous...like his fuckin’ father.."
Ngumisi ako at tumango.Kinalas ko ang yakap sa kanya.
"Sino ang hindi patatawarin ang anak kong napakaganda ,suplada and a brat?"
I rolled my eyes. "You made me like this pa.."
"Alright..alright. Kumain kana at dahil ayokong malungkot ka..you're free to go with your cousins now.." ngumuso siya. "Clubbing, drinking-"
"I miss my cousins pa.."
Kahit gabi, nagtatrabaho sila mama at papa sa library. Hindi ko pa nakikita si Nathan. May training raw ito ng basketball.
"Yaya..matagal pa ba sila mama at papa sa library?"
Halos masamid ang katulong sa tanong ko. Pumula ang pisngi nito.
"Uh madam,ayaw na ayaw po ni senyorito Sebastian na istorbohin sila sa library at sa kuwarto ni senyora mga ganitong oras. B-Baka po importante ang g-ginagawa."
I nodded.
"Tsaka po! Ang ganda ganda niyo po!"
"Oh. Thank you!"
I've got offer for a modelling in US, but I declined it. Sisiw lang doon ang USD pero mas focus ako sa pag aaral.
"Tsaka madam, nasabi pala kanina sakin ni Senyor na nasabihan na niya ang mga pinsan mo na dumating ka at si Senyor mismo ang gumastos para sainyong labas ngayong gabi.Alam na po ng driver niyo ang address."
"Thanks a lot ya."
Ngumiti ito at umalis. Sa US ako nag- eighteen. It was a dull and boring debut for me.
Sanay ako kung gaano ka liberal ang mga tao doon. I saw a lot of them kissing and more than that. Sa edad ko, Alam ko kung paano igastos ang pera. Alam ko ang limitasyon ko. Sa mata ng iba, I am a perfect daughter. Sa aming magpipinsan, ako ang perfect...pero nasira ang lahat na iyon.
They all disgusted to me.
Nakasuot ako ng fitted short dress. My hair is jet black ‘Yung mga kakilala ni mama na mga fashion designer nag suggest na pakulayan ko ang aking buhok but I want it simple. My long jet black hair is beautiful for me. My dress fits with my stilletos.
Ang driver na ang bahala kung saan niya ako ibababa. Ang cellphone ko ay binaha na nang mga texts from my cousins. Ngayon lang sila nagbomba ng texts at calls sa aking cellphone simula noong sinabi kong gusto ko muna ng katahimikan. Palagi naman nila ako kinakamusta, hanggang doon lang.
Tinext sakin ni Ruby ang table sa bar. Halos magkasingkatulad lang ang bar na ito at sa US. Hindi na bago sa mata ko. My cousins are really outgoing. Mahilig mag bakasyon at kumain saan saan.
Nga lang, walang tumatagal na kaibigan dahil puro sila maattitude.
Si Ruby...simpleng wild. I guess, Margo too.
Si Emerald...sutil.
Si Amethyst...siga at magandang tomboy.
Halos sabay kaming lumaki pwera nalang kung mag aabroad ang isa sa amin.
And Nathan is the serious type. Laging napapaaway.
The party has started and already in boost. Maraming grupong nag iinuman. I ducked so hindi ako mabunggo ng mga nagsisiksikan.
Pero minamalas yata ako dahil may nakabunggo akong dalawang babae.
"Hey! Watch your-shet! Ikaw 'yung..."
Lumaki ang mata nila. I arched my left brow. They are familiar. Sila yung batchmate ko nung highschool.
"Oo nga! Siya yun!"
Ngumisi sila at tinapunan nila ako ng nandidiring tingin.
"Are you done? I'm in hurry.." matigas ang english ko.
Umirap sila. "Cheap. Nakakadiri.Hindi porke Montemayor ka, isa na kami sa sasamba sayo? No way!"
Seriously? I know these girls. Mga obsessed.
Ngumisi ako. "What's your problem bitches? Are you bothering with my scandal or maybe you are angry because I fuck Raphael Mondragon? The man you are crazy about ?"