Εβελιν Σκάι: Το μυστικό του πεπρωμένου μου
Κεφάλαιο 4
Διστακτικά άνοιξα την πορτα... Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά και προσπαθούσα να ηρεμήσω λίγο διότι δεν ήμουν και στα καλύτερά μου... Διάφορες σκέψεις περνούσαν στο μυαλό μου σαν εικόνες, το αν και η μητέρα μου πάθαινε κάτι; δεν ξέρω τι θα έκανα...δεν θέλω να σκέφτομαι όλες αυτές τις βλακειες, τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί;
Τράβηξα το χερούλι της πόρτας και αργά αργά την άνοιξα... Ηταν ο επιστατης του ξενοδοχείου, εβηχε χωρίς σταματημό! Όταν κατάλαβε την παρουσία μου γύρισε προς τη μεριά μου και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια..
Έκανα ενα βήμα πίσω κάθε φορά που εκείνος πλησίαζε αργά προς εμένα... Ηταν λες και έπαιζα σε ταινία τρόμου και εγώ ήμουν το θύμα.. Άργησα να καταλάβω οτι έτρεμα οχι επειδή έκανε κρύο αλλα επειδή τα είχα κάνει για τα καλά πάνω μου!(Να το πω έτσι). Καθώς απόμακρυνομουν απο κοντά του γύρισα ναα δω πίσω μου και ένιωσα ένα χέρι να με πιάνει από τον καρπό τόσο σφιχτά που άρχισα να δακρύζω.. Γύρισα και ο επιστάτης σαν μανιακός δολοφόνος πίεζε τον καρπό μου ολο και περισσότερο! Προσπαθούσα να ξεφύγω, δεν είχα αλλη λύση από το να ουρλιάξω! Ο επιστάτης μου έκλεισε το στόμα με το άλλο του το χέρι, τον δάγκωσα και συνέχισα να φωνάζω για βοήθεια.. Εκείνος με τράβηξε απο τα μαλλιά και με πέταξε στον διάδρομο.. Ηταν έτοιμος να ξαπλώσει από πάνω μου ουτε θέλω να σκεφτώ τον λόγο...προσπάθουσα να αποφύγω την κατάσταση.
Τη στιγμή που έρχονταν κατα πάνω μου εμφανίστηκε μια σκιά σαν αυτή που με κυνηγούσε.. Αλλα οχι.. Δεν ηταν ακριβώς σκια αυτήν τη φορά αλλα άνθρωπος και επιτέθηκε στον επιστάτη και με ενα χτύπημα στα πλευρά έπεσε κάτω.. Έπειτα ο άνθρωπος και συγκεκριμένα άντρας γύρισε προς το μέρος μου και με βοήθησε να σηκωθώ απο το πάτωμα, δεν έβλεπα καλά μέχρι που μίλησε και αναγνώρισα ποιος ήταν
-Εβελιν! Εισαι καλά; σε πείραξε; πες μου οτι δεν σου εκανε κακο!
Γύρισα το κεφάλι μου προς εκείνο και τον κοίταξα...χωρις καμιά έκφραση.. Ήμουν κουρασμένη και δεν ήξερα πως είχα περάσει τόσα σε περίπου 2 μερες. Το μονο που ειπα ηταν
-Καλά είμαι..
Γιατί πήγες απο κει; το δωμάτιο σου είναι από εκεί λεει σαν με ανακρινει δείχνοντας την αντίθετη πλευρά , αλλά ναι έχει δίκιο αν δεν είναι η μητέρα μου εδώ τότε τι γυρεύω στο δωμάτιο του επιστάτη;
-Δεν ξέρω... Απλός ήμουν περιεργη> είπα και ξέσπασα σε κλάματα
-Ηρεμησε εβελιν ολα καλά, όλα καλά είναι τώρα ειπε και με αγκάλιασε, έβαλα τα χέρια μου γύρω από την μέση του σαν ανταπόκριση στην αγκαλιά... Απομακρυθηκα απο την αγκαλιά, σκούπισ τα δάκρυα μου, πηρα μια ανάσα.. Και
-Πρέπει να γυρίσω στο δωμάτιο συνεχισα απλος πρέπει να ξεκουραστώ, αυτό είναι όλο..
- Ενταξει.., αλλά επέτρεψε μου να σε παω εγώ στο δωμάτιο σου για να σιγουρευτώ ότι θα πας στο σωστό αυτή την φορα! μου λέει με ένα χαμόγελο
-Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη πόρτα του επιστάτη ετσι κι αλλιώς > λέω και κοιταζομαστε και αρχίζουμε και γελάμε...
Αφού φτάσαμε έξω από την πόρτα του δωματίου εκείνος μου ρίχνει ενα τελευταίο χαμόγελο, ανταποδίδω και καθώς είμαι έτοιμη να μπω στο δωμάτιό
-Καλο βράδυ εβελιν σκαι
Μου λεει σιγανα
-Επίσης Ραφελ>λεω κι εγώ εξίσου σιγανά καθώς στέκομαι με γυρισμένη την πλάτη σε εκείνο μπροστά απο την πόρτα με το χέρι στο πομολο..
Η σκιά πάντα θα σε ακολουθεί >και πριν τελειώσει την πρόταση γυρίζω να τον δω και έχει φύγει... Εχει φύγει σαν σκιά..
Μπαίνω γρήγορα στο δωμάτιο μπαίνω κάτω απο τα σκεπάσματα ήρεμα για να μην ξυπνήσω την μαμά και κλείνω τα μάτια μου... σκεφτοντας τα λόγια του (η σκιά θα είναι παντα εκεί να σε προστατεύει ..)Μα καλα τι ήταν αυτο!; εκείνος είναι; η σκιά δεν ήθελε να μου κάνει κακό τόσα χρόνια αλλα να με προστατεύσει ή όχι; δεν ξερω... Χρειάζομαι απαντήσεις σε ερωτήματα που δύσκολα μπορώ να απαντήσω μόνη μου... Και τις χρειάζομαι τώρα!
Απλός κλείνω τα μάτια μου κι εύχομαι σαν ήταν όλα ένα όνειρο..ή μήπως δεν το θέλω;
Η συνεχεια...
Άνοιξα τα μάτια μου και ένιωθα πιασμένη σε ολο μου το κορμί... Τα χέρια μου πονούσαν και απο το σβέρκο μου μέχρι την μέση δεν ένιωθα καν τη πλάτη μου! Γύρισα προς την μεριά του κρεβατιού που κοιμόταν η μητέρα μου... Αλλα δεν ηταν εδω, μάλλον θα είχε πάει να ψάξει σε αγγελίες το "μελλοντικό" μας σπίτι...
Σηκώθηκα και αφού φόρεσα τις παντόφλες μου κατευθύνθηκα προς το παράθυρο για να ρίξω μια ματιά... Είχε πολύ ήλιο και δεν υπήρχε κανένα ίχνος απο τα σύννεφα και αμέσως πήγα να κάνω ενα ντους, νομίζω ως θα έπρεπε μετά απο τα χθεσινά... Τα χθεσινα;; το είχα ξεχάσει τελείως.. Ελπίζω να κρατήσει την υπόσχεση του και να μην πει τίποτα σε κανένα, δεν ξέρω αν μπορώ και αν θέλω να τον εμπιστευτώ... Ούτε που τον ξέρω μόλις εχθές τον γνώρισα και μου έχει σωσει την ζωή εδώ και 2 φορες.. "σώσει "ακου εκεί! Αλλά ναι το έχει κάνει...
Μου φάνηκε πολύ γλυκός και καλό παιδί... Δεν ξερω τι να σκεφτώ! Στην αρχή ήθελα να απομακρυνθω για να μην αναπτύξω τίποτα είδους καλή σχέση... Υπήρχαν στιγμές που ένιωθα λες και τον ξέρω καιρό ή τον είχα γνωρίσει πιο πάλια.... Αλλα ποιος είναι και τι κρύβει;... Πρέπει να μάθω, πρέπει να ξέρω αλλα γιατί; νιώθω οτι είμαι πολύ κοντά του ενω τον ξέρω περίπου μόνο μια μέρα!
Θα πρέπει να είμαι έτοιμη και εκείνος ειλικρινής... Μπήκα στο ντους και άφησα το ζεστό νερό να πέσει πάνω μου...ένιωσα του μυς μου να χαλαρώνουν, το νερό καθώς έπεφτε κάτω είχε μια απόχρωση ανάμεσα στο κόκκινο και το ροζ...
Μήπως εχω ψευδαιθησεις; ένιωσα ένα τσούξιμο στον δεξί μου ώμο οπου ήταν ο Ρούνος ..έτρεχε αίμα και είχε γίνει κατα κόκκινος σαν να τον είχε χαράξει κάποιος βαθιά... Τον άγγιξα και μου ήρθε μια ανάμνηση...όχι μια οποιαδήποτε ανάμνηση...........
Ήταν ο Ραφέλ που με πήρε αγκαλιά αφού είχε χτύπησε τον επιστάτη, με την παλάμη του χεριού του ακούμπησε τον ώμο μου και το μανίκι της μπιτσαμας άρχισε να καίγεται...
Συνήλθα.. Και κοίταξα πάλι τον Ρούνο... Μα πως;; σκέφτηκα.. Αφου τελείωσα απο το ντουζ, βγήκα απο την μπανιέρα. Άκουσα την πόρτα του δωματίου να κλείνει.. τύλιξα μια πετσέτα γύρω μου και βγήκα απο το μπάνιο, ήταν η μαμά μου κρατώντας το πολύ 4 με 5 σακούλες!
- Εχω θαυμάσια νεα! μου είπε με τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της που για να πω την αλήθεια είχα καιρό να δω..και μου είχε λείψει. Μου αρέσει όταν είναι έτσι.
Της ανταπέδωσα το χαμόγελο και για να μην της το χαλάσω ανταποκριθηκα
- Και ποια είναι τα θαυμάσια νέα;;
Βρηκαμε καινουριο σπίτι ουτε οοκυ μεγαλο αλλα ουτε πολύ μικρο.. Οτι πρέπει! Ειπε καιχοροπηδησε σαν μικρό παιδί κάνοντας παλαμάκια.
- χαχαχ χαίρομαι Αλήθεια! άρχισα να γελάω με την μητέρα μου...ήταν τόσο καλά, φαινόταν καλά, όλα αυτά με το σπίτι τι εχουν κάνει να ξεχάσει τον τσακωμό με τον μπαμπά... Καλύτερα έτσι.. Την έχω πιάσει μερικές φορές να κλαίει..αλλα πάντα έβρισκε μια δικαιολογία οπως μου μπήκε κάτι στο μάτι..(το ψέμα!)
-Βρηκα ενα φορεμα και μολις το ειδα φανταστηκα να το φορας εσυ και δεν μπορουσα να μην το παρωω : είπε και άρχισε να ψάχνει τις σακούλες >
Μόλις το είδα έμεινα.. Ήταν το φόρεμα που ήθελα να πάρω εδώ και καιρό και μάζευα χρήματα για να το πάρω . Δεν είχα πει στην μαμά ποιο φόρεμα ήθελα καιδεν μπορούσα να το πιστέψω...
Ήταν εξωπλατο, το μπούστο είχε το σχήμα καρδιάς και τα μανίκια ήταν στον ώμο μου, στενό λίγο πάνω από το γόνατο, ολη η πλάτη μου ήταν καλυμμένη με δαντέλα και το φόρεμα έπεφτε σαν τούλι (δεν ήταν βέβαια τουλι!)
Δάκρυσα από χαρα..,
-Σε ευχαριστώ πολύ μαμά! Είναι υπέροχο!
-τιποτα αγαπη μου είπε και με τράβηξε ξε στην αγκαλιά της..
Ειχα ξεχάσει το τσουξιμο μέχρι που τραβήχτηκα απο εκεινη και αναφώνησε
Η μητέρα μου με ρώτησε αν είμαι καλά και κοίταξε τον ώμο μου, τρομαξεε και μου ειπε
-Μαμα...καλά είμ..
Δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου..καιι..
Καλα το λες αυτο; φώναξε -ανησυχητικά και τρομαγμένη λες και ήταν τίποτα το φοβερό..
Το κοιταξε καλά καλά.. Και για μια στιγμή χλωμιασε.. Δεν είπε τίποτα.
- είσαι καλα ; ρωτησα
Κούνησε το κεφάλι της καταφατικα αφηρημένη στις σκέψεις τις..
-Σιγουρα; ; >είπα αλλα δεν νομίζω να το άκουσε ή να προσέξει ότι τις μιλούσα...
Ξαφνικά μουρμούρισε κάτι .. Καθώς πηγαινοερχοταν πέρα δώθε στο δωμάτιο..
-Μαπως; δεν γινεται.. Μουρμούρισε
Σηκωθηκα και πήγα προς εκείνη
Με κοίταξε
- τι δεν γίνεται; της ειπα
Και με ρώτησε αν το είχα αγγίξει και αν ναι αν είδα κάτι..
-
-Ναι.. Το αγγιξα απάντησα καθως θυμήθηκα την ανάμνηση που χρειαζόμουν μια απάντηση.
Δεν ήξερα αν έπρεπε να μιλήσω η όχι... Αν ομως μιλούσα μπορεί να έπαιρνα και μια απάντηση για όλα αυτά... Για το τι τρέχει με εμένα; τι είναι αυτός ο Ρούνος; αυτό το αγόρι που νιώθω οτι τον ξέρω απο πάντα καθε φορά που ειναι δίπλα μου; ποια είμαι εγώ;. Δεν ξερω...