Chapter 1
- Enjoy reading!
***
I never thought of having this kind of life. Or wish? Sino ba namang may gusto ng ganito like duh? Nananahimik lang ako eh. Gusto ko lang naman ng mapayapang buhay. Pero ang mga tanginang to. Sinusubok talaga ang tanginang pasensya ko.
Wala ba talagang araw na hindi ako mapapaaway?
I just stared at them boredly. Nakapamulsa habang nakikinig sa mga kaputanginahan nila. Di ko alam bat trip ako ng mga to? Sa pagkakaalam ko, wala naman akong hinahamon?
Wala nga ba?
"Ano? Labas mo tapang mo! Pakita mo kung sino ka! Kapal ng mukha mong sipain ako! Sino ka ba sa akala mo?!" the one with the ano ba, uhm geng geng? Actually lahat sila geng geng ang pormahan or outfit? Pero kakaiba to kasi may bandana sa ulo.
Tangina! Mang kepweng, is dat yu?
"Sa lahat ng tanga na nakaaway ko. Ikaw ang pinakatanga sa lahat ng mga tanga. Lider ka ba ng mga tanga?" I raised my brow and looked at them blankly.
Naoffend naman si mang kepw— i mean yung boss netong mga to.
"Anong sabi mo?!" sigaw niya at dinuro ako. Galit na galit, mukha namang anghit.
"Ay bingi. Palinis ka muna tenga mo, marami ka na yatang tutuli na naipon jan."
I boredly rolled my eyes. Di pa ba matatapos to?
"Aba't—"
"Kung di ka ba naman kasi gago diba? Dadaan ako tapos haharang ka? Feeling pader ka? Feeling dingding? Mas tanggap ko pa kung humiga ka sa sahig tutal mukha kang lupang bako bako."
"Tangina mo ah!"
"Ay tanginamo din. Puro ka mura. Tapusin nalang kaya natin." I smirked at them coldly.
"Ano ngayon lang kayo nakakita ng magandang nakasquat?" i smirked at the students whose staring and murmuring with each other.
Inirapan ako ng mga babae at umalis na. Aba't. Apakabastos naman. Nagtatanong lang naman ako.
"Oh kayo? Tinitingin tingin niyo?" paniniga ko naman sa mga lalaki, napailing iling sila at umalis na.
Tangina naman kasi. Late na nga ako nagising. Nagmamadali na nga ako. Kung di ba naman mga inutil ang mga putangina. Haharang harang, tapos kasalanan ko pa? Ay wow na wow.
Ika'y mapapawow.
At ang ending? Ayun nalate ako lalo. Pagbukas ko ng pinto saktong bungad ni mam Verdocillo at mukhang nasa kalagitnaan na ng lesson.
"Miss Fuentabella bakit ngayon ka lang?" mataray na tanong niya sakin.
"Uhm kasi hindi po kanina? Dapat po ba mamaya pa?" tangang tanong ko. At nagtawanan naman ang mga kaklase ko habang si mam, nagsalubong na ang mga kilay sa galit.
"Aba't nagagawa mo pang mamilosopo!"
"Tama naman po eh. Ngayon po ako nakarating kasi hindi kanina, at hindi rin mamaya. Tiyaka mam wag niyo po kong mulagatan ng mata mukha po kayong asong di naturukan ng rabies. Ang pangit niyo po." inosenteng sabi ko at lalong lumakas ang tawanan ng mga kaklase ko.
Talaga nga naman at nakuha pang tumawa. Lagot talaga.
"Enough!" sigaw ni mam sa mga classmates ko sabay galit na bumaling sakin.
"At ikaw, late ka na nga, sinasagot sagot mo pa ko! Magsquat ka jan sa labas bilang punishment mo!" galit niyang sabi sabay turo sa labas.
"Noted ma'am." Sabay talikod pero agad din akong humarap sa kaniya. "Ma'am, iwasan niyo po pala laging galit, mukha po kayong ibon. The angry Verd" ngisi ko sabay takbo ng akmang babatuhin niya ko ng marker niya.
Nangangalay na ko kanina pa. Kainis talaga. Makakatayo lang ako pag tapos na time nung angry verdocillo na yon. Eh 2 hours nagtuturo yon. Di pa ko nagaalmusal. Walang kwentang alarm.
Dapat kusa pa din siyang tutunog kahit patayin ko.
Gutom na ko kaso may 30 mins pa siya. Tanginang kamalas malasan. Kung alam ko lang na malelate ako, eh di sana kumain nalang muna ko sa bahay. Kingina naman kasi.
Bahala na nga si batman.
Inayos ko ang uniform ko at tumayo ng ayos. Bahala siya jan. Nagugutom na ko. Naglakad nalang ako papunta sa cafeteria para bumili ng makakain. At pinagtitinginan na rin ako ng iba. Maaga recess nung iba kasi hindi nagkakasya lahat sa cafeteria.
Kulang nalang lumuwa mga mata ng mga babae kakairap sakin habang yung mga lalaki naman pag uusapan ako sabay tatawa.
Binalewala ko nalang at dire diretso sa cafeteria. Pagpasok ko ay tumahimik agad sila na akala ko may dumaang anghel.
Demonyong nagtatago sa anghel na katawan.
Ang feminine ko sana daw tingnan sabi ni kuya kung di lang ako siga maglakad. Kasi makinis at babaeng babae naman ako.
Ganda ko ba naman eh.
Bumili lang ako ng 3 burger, 3 softdrinks, 3 malaking cup ng fries. Ang unti nga eh. Kadalasan kasi taglilima.
Napapaisip lang ako kasi di na naman ako nalasipot sa drag race, lagot na naman ako sa baklang yon. Hays.
Sa kakaisip ko habang kumakain na naglalakad, di ko namalayan na napunta na pala ako sa likod ng highschool building. Napahinga nalang ako ng malalim at nagpasya na umupo sa isang tabi ngunit sa kamalas malasang kaputanginahan.
Mukhang may delubyong mangyayari.
Andito pala ang mga asungot na nakaaway ko nung nakaraan. May pasa pa yung iba dahil sa away nung nakaraan.
"Tingnan mo nga naman ang pagkakataon." ngising sabi nung isa pero halata mong walang tuwa sa tono niya.
Tumalikod ako para sana umalis na kasi wala ako sa mood makipag away. Ang gusto ko lang at kumain dahil gutom ako.
"Oh? San ka pupunta? Mag usap muna tayo." sabi nung isa sa humarang sakin. Mukhang madami dami sila kumpara nung nakaaway ko. Nasa higit sampo ata sila ngayon di gaya nung nakaraan na nasa lima lang ata.
"Ayoko ng away. Kaya kung pwede lang, umalis kayo sa dadaanan ko." bored kong sabi at kakagatan na sana yung pagkain na hawak ko pero biglang tinabig ng isa yung kamay ko kaya nalaglag ang pagkain ko.
Ang pagkain ko!!! Rip. Sana masaya ka na kung san ka man mapunta.
Maluha luha kong tiningnan ang pagkain ko. Napatingin ako sa walang hiyang gumawa non.
"PUTANGINA MO KA! TARANTADO KANG TANGINAMONG GAGO KA!" sigaw ko sa kaniya na ikinagulat nila.
"Anong—"
"HINDI MO BA ALAM KUNG ANONG EFFORT GINAWA SA KANIYA TAPOS MASASAYANG LANG?!" galit na sabi ko. At nagtinginan sila na parang weirdo na weirdo sakin.
"Sinasabi mo ba—"
"HINDI NIYO BA ALAM NA PINAGKAHIRAPAN SIYANG LUTUIN TAPOS SASAYANGIN NIYO?! NILUTO YAN SA APOY, GRABE ANG SINAPIT NIYA TAPOS GANYAN?!!!" galit na galit ako.
Di ko tanggap.
Gulong gulo na sila sakin. "Nababaliw na yata to pre."
"HINDI AKO BALIW! NGAYONG NASAYANG SIYA, KAPAG NALAMAN NIYA YAN, PAG NAKITA YAN NG KALULUWA NIYA, ANO SA TINGIN NIYONG MARARAMDAMAN NIYA HA?!" naiiyak na sabi ko.
Napanganga naman sila sakin. "Lah, baliw na ata pre, pati pagkain hinuhugutan." sabi ng isa pero di ko na pinansin yon.
"MALAMANG MASASAKTAN SIYA! ANG DAMI DAMI NILA DON AT MASWERTE SIYA KASI NAPILI SIYA PARA MAKAIN TAPOS MASASAYANG LANG?! NASAYANG ANG LAHAT NG SAKIT NA NARANASAN NIYA SA APOY!" hinanakit kong sabi.
"Alam mo bahala ka. Tara na nga. Nabaliw na ata to." sabi at sinenyasan ang iba na umalis na.
May tumapik sakin at napatingin ako don. "Alam kong mahirap pero kaya mo yan, wag mo lang kakalimutan na uminom ng gamot. Lakas ng amats mo eh." naaawang sabi niya sakin.
PUTANGINA?
Ano?! Ganon ganon nalang yon?! Tangina. Di ako napayag.
Bago pa sila makaalis agad kong hinila ang tumapik sakin sabay suntok ng malakas sa kaniya na tumama sa pisngi niya. Napatumba siya sa mga kasama niyang nauuna at agad na naalarma.
"GAGO KA!" sigaw ng sinuntok ko. Isa isa silang sumugod.
Dahil siguro sa hinanakit ko sa kanila dahil sa pagkain ko, nagawa ko silang patumbahin lahat.
Lumuhod ako sa tatlong burger na nalaglag ko, yung isa bawas na.
"Naiganti ko na kayo. Ako na ang gumanti para sa inyo. Maaari na kayong magpahinga. Di ko kayo makakalimutan." madramang sabi ko at suminghot singhot pa kaso agad din akong natigilan nang makarinig ng pito.
"MS. FUENTABELLA, OFFICE NOW!" sabi nung principal naming kamukha ni shrek.
Lagot.
"ANO NA NAMAN BA TO HA CLAIRE?!" sigaw sakin ni mama kaya napayuko ako.
I disappoint her again.
"WALA KA NG GINAWANG TAMA! KAHIT SAANG SCHOOL KA NALANG NAMIN ILIPAT, LAGING GANYAN ANG UGALI MO!" sigaw naman sakin ni papa.
Kinabahan ako ng lumapit siya sakin at kinwelyuhan ako. "DI KA BA TALAGA MAGTATANDA HA?! LALAKI KA BA HA?! LALAKI KA?!!" sigaw niya sa mukha ko. Si mama ay inawat siya pero masama din ang tingin sakin.
"Sorry po." That's all i can say. If di ko siguro pinairal yung galit ko sana walang ganto.
Ang mga tanginang lumapastangan sa burger ko!
"SORRY?! MAY MAGAGAWA BA YANG SORRY MO?!!! NAKICK OUT KA NA NAMAN DAHIL JAN SA KATARANTADUHAN MO! WALA KA NA NGANG KWENTA, PALAMUNIN KA PA! WALA KA NG IBANG BINIGAY KUNDI SAKIT NG ULO SAKIN! NAPAKAWALANG KWENTA MONG ANAK!" sigaw niya sakin at dun na tumulo ang luha ko.
"NGAYON IIYAK KA?! ANG TAPANG MO DIBA?! TAS IIYAK KA NGAYON?! LABAS MO TAPANG MO! MATAPANG KA DIBA?! PAKITA MO!" gigil siya sakin. Pati rin naman si mama.
Di ko alam kung dahil sa kasalanan ko pero alam ko naman, noon palang, ayaw na nila sakin. Kahit nung bata pa ko. Alam ko. Alam na alam ko.
Kasi nga ampon ako.
At hindi nila alam na alam ko na. Natatakot akong sabihin. Kasi alam ko, lalo akong magiging walang kwenta at silbi sa kanila. Di ko alam bat pa nila ko kinupkop kung ganito lang din mararanasan ko.
Natigilan kaming lahat ng dumating si kuya. Agad nahanap ng mata ko ang kaniya at dali dali siyang lumapit samin at tinanggal niya ang pagkakakapit sakin ni papa.
"Pa bitawan mo si Claire! Ano bang nangyayari?" gulong tanong ni kuya saka ako hinila at niyakap.
"Yang magaling mong kapatid, nakick out na naman! Lagi nalang ganyan! Kahit kailan napakawalang kwent—"
"Pa enough!" inis na sabi ni kuya kay papa.
"Kumalma nga kayo! Ikaw ma, pigilan mo kaya si papa! Nakikisali ka din!" sermon niya.
Nagtataka tuloy ako kung si kuya ba yung nanay at si mama yung anak.
Napayuko lang si mama at inawat na si papa pero pasimple siyang tumingin ng masama sakin.
"Pagsabihan mo yang kapatid mo! Di ko na alam gagawin namin jan sa batang yan! Wala na atang matinong tatanggap sa kaniya!" stress na sabi ni papa at umalis na sila ni mama.
Napatingin sakin si kuya at niyakap ako lalo ng mahigpit.
"Pasensya na princess ha? Nahuli si kuya eh. Sinaktan ka ba ni papa?" masuyong tanong niya sakin. Hinalikan niya ang ulo ko at hinimas himas ang likod ko.
Napaiyak ako lalo. I'm safe now. My superhero is here. My kuya is here.
"Shhh. I'm sorry nalate si kuya eh. May masakit ba sayo? Wag mo nalang silang intindihin ha?" hinarap niya ko sa kaniya at tinitigan ako. Nakita niya na namumula ang pisngi ko. Alam niya na agad kung ano yon. Si mama lang naman ang gagawa non.
Hinaplos niya yon, bahagya akong napadaing. Mukhang may sugat pa ata.
Talas ba naman ng kuko ni mama, daig pa crocodile.
"I'm sorry, baby. Nasaktan ka pa tuloy. Ang ganda ganda mo, nagkasugat ka na naman." masuyo ang boses niya. Hinahawakan niya ko na para akong isang babasagin bagay.
Napakaingat.
Niyakap niya ko ulit ng mahigpit at ramdam ko ang paghalik niya sa ulo ko.
Kuya.
***