" အားရြယ္...အားရြယ္...သားေလးျပန္လာၿပီလား.."
ဟန္ရြယ္အိမ္ေတာ္သို႔ေရာက္သည္ႏွင့္ဖခင္ႏွင့္မိခင္ဆီသို႔ဦးစြာဂါရဝျပဳလိုက္သည္......။
ထံုးစံအတိုင္းဖခင္သည္ေတာ့ေအးေဆးေနျမဲ....သို႔ေသာ္လည္း...သားတို႔အားမိခင္ကပိုခ်စ္သည္ဟူေသာစကားႏွင့္အညီမိမိကိုစိတ္ပူးေပးသည့္လူ႐ွိသည္ဟူေသာအေတြးသည္ႏွင့္မိမိအားပိုမိုအားတက္ေစသည္.....။
မိမိအားဂ႐ုမျပဳေသာ္လည္း...ဖခင္ဟူသည့္စိတ္ကိုထည့္၍ဂါရဝျပဳုလိုက္သည္.......။
" ညီမေတာ္ေလးေရာအဆင္ေျပပါရဲ႕လား.."
ဟန္ရြယ္ေဘးနားတြင္ေရာက္ေနသည့္ညီမေတာ္အားေမးလိုက္သည္......။
ဝမ္ရယ္၏မိန္းမျဖစ္သြားသူမို႔မာနသည္ေခါင္ခိုက္ေနေလသည္....သို႔ေသာ္လည္းမိမိဂ႐ုမစိုက္ေခ်.....ယခုဆိုလ်ွင္သူမသည္မူလဇာတ္လမ္းႏွင့္လြဲေခ်ၿပီျဖစ္သည္......။
အိမ္ေထာင္႐ွိေနၿပီျဖစ္၍မိမိအားလုပ္ၾကံရန္ဟူသည့္သူ၏အေတြးတို႔သည္ေဝးကြာေလာက္ေခ်ၿပီျဖစ္သည္.......။
ဟန္ရြယ္မိမိအေတြးႏွင့္မိမိမို႔ျပံဳးေနမိသည္.......။
" ေနေကာင္းပါတယ္...အစ္ကိုေတာ္ေရာက်န္းမာပါရဲ႕လား...ၾကည့္ရတာေတာ့....ခႏၶာကိုယ္ကအရင္ကထက္သန္မာလာတယ္ထင္တယ္..."
မိမိအားခနဲ႔တဲ့တဲ့ဆိုလာသည့္သူမ...........။
" သန္မာလာသင့္တာေပါ့...ဘာလို႔ဆို...ရန္သူဆိုတာေဘးနားမွာ႐ွိေနရင္ေတာင္သိႏိုင္တာမဟုတ္ဘူးေလ...အရင္လိုသာေပ်ာ့ညံေနခဲ့ရင္...ဒီကအစ္ကိုေတာ္ညံရာက်ေနၿပီေပါ့...မဟုတ္ဘူးလား...လူတကာကိုႏိုင္ခြင့္မေပးသင့္ေတာ့ဘူး....အေျခအေနအရကိုယ့္ကိုတက္နင္းသြားမဲ့လူႀကီးပဲေလ...."
ဟန္ရြယ္မိမိအေျပာေၾကာင့္မဲေမွာင္က်သြားသည့္လူတစ္ခ်ိဳ႕၏မ်က္ႏွာတို႔အားအကဲခတ္ကာစကားတို႔အားရပ္လိုက္ေလသည္......။
" အာ..ဒီကအစ္ကိုေတာ္စကားမ်ားသြားတယ္...အနားယူဖို႔သြားလိုက္ပါအံုးမယ္.."
**********************
" ဟြန္႔....အလကား...လူၾကည့္ေတာ့ေပ်ာ့ညံတဲ့စိတ္ကအခုထိမေပ်ာက္ေသးပဲ...ဂုဏ္ယူခ်င္ေနတာ..ဟန္ရြယ္...နင္အဲ့လိုလုပ္ေတာ့ေရာ....အေဖကနင့္ကိုအထင္ႀကီးလာမယ္ထင္ေနလား.."
လ်ဴေမအခန္းထဲ႐ွိပစၥည္းတို႔အားလႊင့္ပစ္၍ထင္တိုင္းၾကဲေနေလ၏....။
ထို႔ေနာက္အခန္းထဲဝင္လာသည့္ဝမ္ရယ္........။
" ဝမ္ရယ္ကိုဂါရဝျပဳပါတယ္.."
ဝမ္ရယ္သူ၏ဇနီးေခ်ာေလးအားစိတ္ေပ်ာ္ေစရန္က်ီစယ္လိုက္၏.....။
" ပစၥည္းေတြကိုခြဲရတာေက်နပ္ရဲ႕လားအားေမ...မေက်နပ္ေသးရင္ကိုယ္ဘာလုပ္ေပးရမလဲ.."
" မဟုတ္ပါဘူး...အဲ့ဟန္ရြယ္ရဲ႕မာန္မာနေမာက္မာေနမႈကိုၾကည့္မရတာပါ..အရင္ကဆိုကြၽန္မကိုအဲ့ေလာက္ထိျပန္မေျပာရဲတဲ့လူက.."
" စိတ္မပူပါနဲ႔...တကယ္လို႔အားေမသာမႀကိဳက္ရင္ကိုယ္စီစဥ္ေပးပါမယ္..."
" ႐ွင္ေျပာလို႔စိတ္ခ်ရပါၿပီ.....႐ွင္စံုစမ္းေနတဲ့ကိစၥေရာသိရၿပီလား.."
" အင္း....ကိစၥအားလံုး႐ွင္းလို႔ၿပီးေတာ့မွာပါ...ဘယ္သူမွေတာင္သိလိုက္မွာမဟုတ္လို႔စိတ္မပူပါနဲ႔...ၿပီးေတာ့အဲ့ေနရာကကိုယ္ပဲပိုင္ရမွာ...မင္းကေတာ့...ကိုယ့္ေဘးမွာေအးေဆးေလးေနၿပီး...ကိုယ့္ကိုအားေပးေနရံုပဲ.."
ဝမ္ရယ္မိမိခ်စ္ရသူေလး၏ခႏၶာကိုယ္ေလး၏ရင္ခြင္ထဲထည့္၍မ်က္လံုးတို႔အားေမွးစက္ထားလိုက္သည္......။
ႏႈတ္ခမ္းစတြင္ေတာ့နာက်ည္းမုန္းတီးမႈမနာလိုမႈဟူေသာအျပံဳးတစ္ပြင့္အားလဲခ်ိတ္ဆြဲထား၏.........။
*********************
" မနက္ျဖန္မနက္အမတ္ခ်ဳပ္ႀကီး၏အိမ္ေတာ္ကိုႂကြမယ္.."
က်ဴးလင့္ဘုရင္၏႐ုတ္တရက္ဆန္လွေသာအေျပာေၾကာင့္အံျသသြားေလသည္.......။
ဝမ္ရယ္လက္ထပ္တည္းကတစ္ခါမွလက္ထပ္ပြဲကိစၥႏွင့္ဆိုင္၍လည္းမသြားခဲ့ေခ်........။
ယခုမွအဘယ္ေၾကာင့္.....။
ထပ္မံအထြန္႔မတက္ရဲသူမို႔အမိန္႔အားနာခံကာထြက္လာလိုက္သည္.........။
မင္ဝမ္က်ဴးလင့္အားမိန္႔ၿပီးေနာက္အနားယူရန္ျပင္လိုက္သည္.......။
ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ေဘးတြင္႐ွိသည့္စားပြဲခံုေပၚမွေက်ာက္စိမ္းဆြဲပါးေလးအားရင္ဘတ္၌တင္ကာေမွးစက္လာသည့္မ်က္ဝန္းတို႔.........။
ထို႔ေနာက္လွပလြန္းသည့္အိပ္မက္ေလးေခၚေဆာင္ရာသို႔..........။
သာယာလွသည့္ေနေရာင္ျခည္ေလး၏ေအာက္တြင္ပြင့္လန္းေနသည့္ဇီးပန္းပြင့္တို႔.......။
ေလႏွင္ရာေႂကြက်လာသည့္ထိုပြင့္ဖတ္ေလးတို႔အားဖမ္းယူေဆာ့ကစားေနသည့္ကေလးႏွစ္ဦး............။
" အားရြယ္....ေရာ့ဒါေလးကိုယူထား.."
"ဒါကဘာလဲ.."
" မယ္ေတာ္မဆံုးခင္ငါ့ကိုေပးခဲ့တာေလ.....မယ္ေတာ္ကေျပာတယ္ဒါေလးကခမည္းေတာ္သူ႔ကိုေတြ႔တုန္းကေပးခဲ့တာတဲ့....ၿပီးေတာ့...ငါတန္ဖိုးထားတဲ့လူဆီကိုပဲဒါေလးေပးပါတဲ့.."
" ဟင္...ဒါဆိုဘာလို့့က်ြန္ေတာ့ကိုေပးတာလဲ...."
" မင္းက...မင္းကငါအခ်စ္ဆံုးညီေလးေလ..ဒါ..ဒါေၾကာင့္ေပးတာ..."
**********************
" မင္းႀကီးႂကြ..ႂကြလာတယ္..ဒီလိုနိမ့္က်တဲ့အိမ္ေတာ္ကိုႂကြလာေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
" အဆင္ေျပသလိုေနပါ..."
မင္ဝမ္မိမိအားဂါရဝျပဳလာသည့္ထိုသူတို႔အားေနသာေစရန္အမိန္႔ေပးလိုက္သည္......။
ထို႔ေနာက္မိမိေ႐ွ႕မွနက္ေမွာင္ေနသဘ့္ဆံႏြယ္႐ွည္တို႔အားထံုးဖြဲ႔ထားကာက်က္သေရ႐ွိလြန္းလွသည့္ေကာင္ေလးအားၾကည့္မိသည္........။
ဦးေခါင္းကိုငံု႔ထားကာစကားတစ္ခြန္းဆိုတစ္ခြန္းမွဆိုမလာသည့္ထိုလူသားေလးေၾကာင့္မိမိကပင္ေနမရထိုင္မရေျပာရေလေတာ့သည္......။
" ဒီကစစ္သုူႀကီးက...ကိုယ္ေတာ့္ကိုအိမ္ေတာ္တစ္ေလွ်ာက္လိုက္လျဲပသေပးေစခ်င္ပါတယ္.."
ထိုအခါမွေမာ့လာသည့္ထိုလူသားေလး...မ်က္ႏွာတစ္ဝိုက္တြင္ေတာ့အံျသမႈတို႔ကအတိုင္းသား.....။
မိုးျပာေရာင္မ်က္ဝန္းေလးတို႔ကဝိုင္းစက္လာေလသည္.......။
မင္ဝမ္မိမိစိတ္ထဲမွထိုလူသားေလးအားပိုင္ဆိုင္ခ်င္စိတ္အားခ်ိဳးႏွိမ္ထားခဲ့လိုက္သည္.......။
'အခုခ်ိန္ထိေ႐ွာင္ေနေသးတာပဲ...မၾကာပါဘူး..မင္းကကိုယ့္အပိုင္ဆိုတာအားလံုးသိရေတာ့မွာ..."
" အခြင့္အေရးေပးတဲ့အတြက္မင္းႀကီးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္.."
ျခံဝန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္စတင္စကားဆိုလာသည့္သူ....ဆိုလာေတာ့လဲ'ေက်းဇူးတင္ပါတယ္တဲ့..'ဘာကိုတင္တာလဲ...ဥယ်ာဥ္ထဲေခၚလာခိုင္းလို႔လား...ဒါမွမဟုတ္....ဘာကိုဆိုလိုသည္ကိုေတာ့မိမိအားဆိုေလသည့္ထိုစကားတို႔၏ပိုင္႐ွင္သာသိေပလိမ့္မည္........။
(သာသာ့ကိုမေမးနဲ့ေနာ္သာသာလဲသိဘူးရယ္😜😜ေျပာတဲ့လူပဲသိမွာဆိုေတာ့သာသာေျပာတဟုဘူးေလ....သာသာ့ရဲ႕အားရြယ္ေလးေျပာတာဆိုေတာ့..😁)
မင္ဝမ္ထိုစကားတို႔၏အနက္အဓိပၸါယ္တို႔အားေမး၍မေန...လက္ထဲမွေက်ာက္စိမ္းဆြဲျပားေလးအားမိမိေ႐ွ႕မွထိုလူသားေလးဆီသို႔..........။
******************
ဟန္ရြယ္မိမိလက္ထဲသို႔႐ုတ္တရက္ေရာက္လာသည့္ထိုေက်ာက္စိမ္းဆြဲျပားေလးအားေသခ်ာၾကည့္ၿပီးေနာက္ေ႐ွ႕မွထိုလူအားၾကည့္လိုက္သည္.........။
ေခါင္းထဲတြင္ေတာ့ေမးခြန္းမ်ားစြာ.......။
(A/N:ဘာလဲဟ...ဟန္ရြယ္ေလးကသိဘူးထင္တယ္ေနာ္😝😝
ဘိုလုပ္ၾကမလဲ...)