"Δεν σε έσωσα. Απλά δεν γουστάρω να βλέπω ψευτόμαγκες"
"Εξήγησε μου κάτι..." άρχισε ξανά να τον πλησιάζει.
"Μου έβαλες τρικλοποδιά και έγινα ρεζίλι σε όλο το κολλέγιο επειδή δεν με χωνεύεις, σωστά?"
"Το έκανα γιατί δεν είχες κανένα δικαίωμα να φερθείς έτσι σε ένα παιδί"
"Α, δηλαδή εσύ φέρεσαι πάντα ιπποτικά στις γυναίκες?" το φρύδι της σηκωμένο, ενώ ο Άρον χάθηκε στις σκέψεις του.
Ήξερε ότι σίγουρα η στάση του απέναντι στις γυναίκες δεν ήταν ιπποτική.
"Γιατί δεν μιλάς? Σου κόπηκε η γλώσσα?" το ύφος της ειρωνικό.
"Δεν έχω φέρει ποτέ γυναίκα σε τέτοια εξευτελιστική θέση, όπως έκανες εσύ με το παιδί που σου έδωσε τριαντάφυλλο. Του έριξες το νερό στα μούτρα μπροστά σε όλη την τραπεζαρία! Δεν θα βγεις και από πάνω!"
"Ωραία! Τότε τι ζόρι τραβάς και χώνεσαι στη ζωή μου?!" φώναξε και ο Άρον σήκωσε την πλάτη του από το κρεβάτι.
"Συγγνώμη?!"
"Ποιος σου είπε ότι χρειαζόμουν τη βοήθεια σου? Ποιος σου είπε να χωθείς εκεί που δεν σε σπέρνουν?!"
"Πας καθόλου καλά?? Έφαγα ξύλο από τον γκόμενο σου και μου τη λες κι από πάνω?!"
"Ποιος σου ζήτησε να παίξεις ξύλο?! Σου ζήτησα εγώ να παίξεις ξύλο για χάρη μου?!"
Ο Άρον με ανοιχτό στόμα, δεν πίστευε το θράσος της.
"Ωραία! Δεν με χωνεύεις. Αλλά μάντεψε. Ούτε εγώ σε χωνεύω και δεν γουστάρω να σου χρωστάω χάρη! Το θέμα με τον Τζόσουα ήταν προσωπικό και δεν γουστάρω να μπλέκεσαι στη ζωή μου!! Μια φορά το έκανες και μου την κατέστρεψες!"
Το κεφάλι του Άρον πέρα δώθε σε άρνηση. Η τύπισσα είχε χαλασμένη βίδα.
"Από δω και πέρα, είμαστε δυο ξένοι! Δεν θέλω να σε ξέρω! Και αν τύχει και με ξαναδείς, κάνε πως δεν υπάρχω!!!" φώναξε με όλη της τη δύναμη και βγήκε από δωμάτιο, ενώ κοπάνησε την πόρτα δυνατά.
*****
Η Άσλευ μπήκε στο δωμάτιο της, την ώρα που η Λία έβαζε τις πιτζάμες της.
"Τι έγινε, μιλήσατε? Ήταν πολύ χτυπημένος?"
"Δεν θέλω να το συζητήσω"
"Θα μου πεις τι έγινε με τον Τζόσουα?"
"Όχι τώρα, δεν έχω όρεξη"
"Μα ρε Άσλευ---"
"Λία είπα όχι τώρα!" φώναξε και την κοίταξε στα μάτια για λίγο, πριν αλλάξει ρούχα.
*****
Ο Έρικ επέστρεψε στο δωμάτιο με δύο χυμούς.
"Ακόμα με τα αίματα είσαι? Δεν σε καθάρισε η Άσλευ? Νόμιζα για αυτό ήρθε"
Ο Άρον αμίλητος, είχε στραμμένο το σώμα του προς τον τοίχο.
"Ε!... Τι έγινε ρε?" στάθηκε όρθιος κοντά του, όταν παρατήρησε το βαλιτσάκι των πρώτων βοηθειών.
"Αυτό δεν το πήρε μαζί της?" συνέχισε ο Έρικ, όμως δεν πήρε καμία απάντηση.
Έκατσε κοντά στο τέλος του κρεβατιού.
"Θα μιλήσεις ρε μαλάκα? Τι έγινε με την Άσλευ?"
"Δεν θα ξαναπείς αυτό το όνομα!" γύρισε απότομα και τον κοίταξε.
"Τέλος αυτό το όνομα εδώ μέσα! Δεν υπάρχει πλέον, κατάλαβες??"
"Θα μου πεις τι έγινε? Τι παθαίνεις?"
"Η κοπελίτσα είναι καθυστερημένη ρε. Μου την είπε κι από πάνω που πήγα και τη βοήθησα, κατάλαβες?!" θυμός στο πρόσωπο του.
"Έλα ρε, νόμιζα ότι θα τα βρίσκατε. Φαινόταν σαν να ήρθε όντως να σε φροντίσει"
"Αυτή? Να φροντίσει αυτή?! Αυτή μόνο τ' άντερα της μπορεί να φροντίσει. Δεν έχω γνωρίσει πιο εγωκεντρικό, ψωνισμένο και κακιασμένο άνθρωπο στη ζωή μου"
"Να τα πάρουμε λίγο από την αρχή? Τι έγινε στο Cuba? Γιατί σε είδα να σηκώνεσαι ξαφνικά και να πηγαίνεις προς την έξοδο. Τότε είδα την Άσλευ με αυτόν. Τι παίχτηκε? Γιατί τον χτύπησες?"
"Άστο ρε Έρικ"
"Πες μου ρε φίλε. Εμείς τα λέμε όλα μεταξύ μας"
Ο Άρον με το κεφάλι του στα πλάγια να ξεφυσάει.
"Τον είδα να την τραβάει κι αυτή δεν ήθελε. Ούτε πέντε λεπτά δεν είχε που πήγαν στη τουαλέτα μαζί"
"Πώς το ξέρεις?"
"Τους είδα, της έριξα και ένα βλέμμα... Κατάλαβες?! Πάει και πηδιέται με όλο το κολλέγιο, ανεβάζει τις φώτο που ανεβάζει και μετά της φταίω εγώ που όλοι την κράζουν"
"Και μετά τις τουαλέτες τι?"
"Ε δεν καταλαβαίνεις? Προφανώς του έριξε άκυρο κι αυτός τα πήρε. Όταν πλησίασα τον άκουσα να της λέει πως όποτε γουστάρει αυτός, να τρέχει να την πηδάει"
Τα μάτια του Έρικ άνοιξαν έκπληκτα.
"Εσύ αν άκουγες κάποιον να λέει κάτι τέτοιο σε μια κοπέλα, δεν θα αντιδρούσες? Εντάξει κι εγώ κάνω μαλακίες με τις γκόμενες συνέχεια, αλλά δεν θα κάνω κάποια να μου κάτσει με το ζόρι"
"Ναι ρε φίλε, εννοείται. Για αυτό τον χτύπησες?"
"Του είπα πως την ξέρω και να την αφήσει ήσυχη και τι γύρισε και μου είπε ο μπάσταρδος? Ότι είμαι κι εγώ ένας από τους γαμιάδες της. Εκεί το έφαγε το σκαμπίλι"
"Πωω τι μαλάκας είναι αυτός ρε"
"Με τέτοιους πάει και μπλέκει. Και μετά της φταίνε οι άλλοι που δεν τη σέβονται"
"Και γιατί δεν τα βρήκατε?"
"Άρχισε να φωνάζει ότι δεν γουστάρει να μπλέκομαι στη ζωή της και ότι την κατέστρεψα και να κάνω πως δεν υπάρχει... Ακούς?! Να κάνω πως δεν τη βλέπω λέει, γιατί δεν θέλει να με ξέρει. Έχει πρόβλημα η τύπισσα ρε"
"Τι να πω ρε... Έτσι κι αλλιώς, γνωριστήκατε επειδή πήγες και της έβαλες τρικλοποδιά. Καλύτερα να κάνετε σαν να μην έγινε τίποτα"
"Αφού θέλει να κάνω πως δεν τη βλέπω, αυτό θα κάνω! Και πολύ ασχολήθηκα με την υστέρο!"
*****
Το ξυπνητήρι της Άσλευ χτύπησε στις στις 8 και ξύπνησε ξεκούραστη, παρόλη τη χθεσινή βραδιά.
Έβαλε κοντό αθλητικό σορτσάκι, τιραντάκι και αθλητικά.
Άνοιξε τον σάκο της και έλεγξε να δει τι είχε μέσα από τους αγώνες. Ό,τι έλειπε, το συμπλήρωσε.
Ένα έξτρα ζευγάρι αθλητικά και κάλτσες, μια ζακέτα, ένα κολάν και μπλούζα, πετσέτα, αποσμητικό, χτένα, σαμπουάν, αφρόλουτρο, σφουγγάρι, σαγιονάρες, παγούρι, ταλκ, λάστιχα αντίστασης, αθλητική ταινία, κύλινδρο ισορροπίας, ακουστικά και λαστιχάκια για τα μαλλιά.
Έκλεισε το φερμουάρ, την πέρασε από τον ώμο της και βρέθηκε με τα κορίτσια για πρωινό.
"Θα μας πεις τώρα τι έγινε χθες? Δεν έβγαλες λέξη, ούτε στα μηνύματα απάντησες" της είπε η Λούσι.
"Ναι, γιατί ήθελα να κοιμηθώ νωρίς. Και τώρα δεν πρόκειται να μιλήσω για τα χθεσινά, γιατί θέλω να είμαι συγκεντρωμένη στην προπόνηση" πήρε ένα δίσκο και πήγε κατευθείαν στα φρούτα.
Πήρε ένα πράσινο μήλο, μια φρυγανιά ολικής με ταχίνι και ασπράδια αυγού στο μέγεθος της παλάμης με λίγο αλατοπίπερο.
Τέλος, πήγε στους χυμούς που ήταν όλοι φυσικοί και φρεσκοστημένοι. Σήμερα είχε ρόδι - μπανάνα.
Έκατσαν σε ένα τραπέζι, ενώ παντού είχε παιδιά με φόρμες και αθλητικούς σάκους.
Οι προπονήσεις του έτους της γίνονταν 9-11 το πρωί και το απόγευμα είχαν θεωρητικό μάθημα.
Εκτός εάν είχαν διπλή προπόνηση χωρίς θεωρητικό. Συνήθως οι διπλές προπονήσεις, γίνονταν 6-8 το βράδυ.
Οι διπλές προπονήσεις δεν ξεπερνούσαν την μία φορά την εβδομάδα, εκτός αν ο προπονητής ζητούσε έξτρα ώρες για έναν συγκεκριμένο αθλητή.
Πλήρης ξεκούραση είχαν κάθε Κυριακή και πάντα μετά τους αγώνες και την επομένη.
Μετά το πρωινό, έφυγαν για το κτίριο της ενόργανης γυμναστικής.
Μπήκαν μέσα στις 9 παρά 15 και άφησαν τους σάκους τους.
Είδαν την προπονήτρια τους και μερικές συναθλήτριες και συναθλητές τους. Δεν είχαν μαζευτεί όλοι ακόμα.
"Καλημέρα coach!"
"Καλημέρα κυρία Jessy" χαιρέτησαν η Λούσι και η Μέλοντι.
"Καλημέρα κορίτσια. Ετοιμαστείτε για ζέσταμα"
Η Άσλευ μάζεψε τα καστανόξανθα μαλλιά της σε μια κοτσίδα ψηλά, έβγαλε τα παπούτσια της και άρχισε το foam rolling για να ζεσταθούν οι μύες της.
*****
Ο Άρον είχε ξυπνήσει και βρισκόταν κι αυτός στην τραπεζαρία για πρωινό.
Ευτυχώς, ήταν πολύ μεγάλη η αίθουσα και δεν έπεσαν μούρη με μούρη με την Άσλευ.
Πήγαν με τον Έρικ στο κτίριο του κολυμβητηρίου.
Είδαν εκτός πισίνας τους συνκολυμβητές τους, όμως το βλέμμα του έπεσε πάνω στο γεμάτο σνομπ ύφος του Steve. Του μεγαλύτερου ανταγωνιστή του.
"Καλημέρα παιδιά"
"Καλημέρα coach" ακούστηκε από πολλά γυναικεία και αντρικά στόματα ταυτόχρονα.
"Ξεκινάμε διατάσεις χέρια πόδια και συνεχίζουμε με επιτόπου σπριντάκια. Πάμε"
Άρχισαν να κάνουν όλοι την ίδια ρουτίνα και ο προπονητής, όπου έπρεπε πίεζε περισσότερο.
"Τραβάμε τον μυ. Να νιώσουμε το κάψιμο, μην έχουμε θλάσεις και τα σχετικά" το βλέμμα του πάνω σε μια κοπέλα.
"Ε κύριε, μια φορά το έπαθα" δικαιολογήθηκε χαμογελαστά.
"Αυτό έλειπε, να το παθαίνεις και κάθε μέρα" σχολίασε ο Στιβ και κάποιοι γέλασαν, ενώ άρχισαν και να μιλάνε.
"Έλα ησυχία! Κομμένες οι κουβέντες πάνω στην προπόνηση. Στιβ, να κοιτάς τη δουλειά σου και άσε τι κάνει η Κέλλυ"
"Ναι coach!" φώναξε σαν να είναι στον στρατό και χαμογέλασε, ενώ συνέχισε τις διατάσεις.
Μόλις τελείωσαν και τα επιτόπου σπριντάκια, τους έδωσε άλλες οδηγίες.
"Τρέχετε ένας ένας στην άκρη του διαδρόμου, ακουμπάτε κάτω και γυρνάτε τρέχοντας πίσω. Κρατάω χρονόμετρο για τον καθένα. Μπείτε όλοι σε μια σειρά"
Μπήκε ο ένας πίσω από τον άλλον και περίμεναν την σφυρίχτρα του προπονητή να σημάνει την έναρξη.
"Όποιος κάνει καλύτερο χρόνο, του κάνω δώρο γυαλάκια"
"Σοβαρά??" ακούστηκαν διάφορα επιφωνήματα από τα παιδιά, αν και τους είχε συνηθίσει σε τέτοια δώρα.
Δεν ήταν τόσο ακριβά βέβαια, αλλά ένα παγωτό τους το έπαιρνε βρε παιδί μου.
Σφύριξε και ο πρώτος αθλητής έτρεξε με όλη του τη ταχύτητα μέχρι το τέλος του διαδρόμου και μετά πίσω.
Συνέχισαν ένας ένας και όταν τελείωσαν, κοίταξε το χρονόμετρο του.
"Λοιπόν, οι πιο γρήγοροι ήταν... Ο Στιβ... Η Μάλορι... Και ο Άρον"
"Ένας ήταν ο πιο γρήγορος coach" επισήμανε ο Στιβ.
"Ελάτε εσείς οι τρεις μπροστά. Θα τρέξετε άλλη μία" τους είπε ενώ ακόμα έδειχναν κουρασμένοι από πριν.
"Γιατί coach? Ποιος έκανε καλύτερο χρόνο?"
"Μην παραπονιέσαι Μάλορι. Λοιπόν, πάρτε θέσεις. Στιβ πρώτος"
Πήρε ξανά θέση και περίμενε το σφύριγμα.
Έφυγε σφαίρα προς το τέλος του διαδρόμου, ακούμπησε κάτω και γύρισε πίσω τρέχοντας.
Το ίδιο έκαναν και ο Άρον και η Μάλορι.
"Ποιος νίκησε?" ρώτησε ένα παιδί ενώ περίμεναν όλοι να μάθουν.
"Ο Στιβ"
"YES" ζητοκραύγασε, ενώ και οι φίλοι του έδειχναν χαρούμενοι.
"Σε αυτόν τον γύρο, ο Στιβ"
"Γιατί, στον πρώτο?" ρώτησε η Μάλορι.
"Ο Άρον" είπε ο coach και το χαμόγελο του Στιβ χάθηκε.
"Άρα ποιος νίκησε παιδιά?" ρώτησε ο προπονητής.
"Το δίκαιο είναι ο Άρον coach, γιατί ήταν πιο γρήγορος και είπατε ότι θα τρέξουμε μια φορά" είπε η Μάλορι.
"Δεν είπα ότι δεν θα τρέχατε και δεύτερη"
"Ναι coach, αλλά---"
"Για τον πρώτο γύρο είπατε---"
"Αφού ήταν πιο γρήγορος---" άρχισαν να μιλάνε όλοι μαζί, υπερασπίζοντας τον Άρον.
"Εντάξει παιδιά, εντάξει!" γέλασε ο coach ενώ φαινόταν ότι το διασκέδαζε.
"Νικητής είναι ο Άρον"
"Αντε τυχερέε!" φώναξε ο Έρικ ενώ άρχισαν οι ομιλίες.
Ο coach τον πλησίασε και του μίλησε προσωπικά.
"Είδα και σήμερα αυτό που σου έλεγα στους αγώνες. Είσαι εκρηκτικός, για αυτό και στον πρώτο γύρο που ήσουν ξεκούραστος ήσουν ο πιο γρήγορος. Αλλά δεν έχεις την αντοχή του Στιβ, που μετά από κούραση έχει να δώσει παραπάνω"
"Είχες πει ότι θα με βοηθήσεις στην αντοχή coach"
"Θα σε βοηθήσω. Αλλά δεν μπορούμε να αντικαταστήσουμε το τωρινό πρόγραμμα με αυτό της αντοχής.
Χρειάζεσαι έξτρα δουλειά"
"Δηλαδή?"
"Δηλαδή πέρα από την πρωινή προπόνηση με το πρόγραμμα που δουλεύουμε τώρα, εσύ θα κάνεις ένα έξτρα για να αυξήσουμε την αντοχή σου. Η λέξη κλειδί : αντοχή στη δύναμη"
"Κατάλαβα..."
"Κανείς δεν είπε ότι θα ήταν εύκολο. Ετοιμάσου για διπλές προπονήσεις κάθε - μέρα"
Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά και ο coach πήγε να συντονίσει την ομάδα.
Το βλέμμα του Στιβ καρφωμένο πάνω στον Άρον, γεμάτο μίσος.
Ο Άρον τον πλησίασε και του μίλησε με ύφος.
"Τι μου είχες πει στους αγώνες? Α, ναι. Δεν πιστεύω να χάρηκες που βγήκες δεύτερος" ένα πλάγιο χαμόγελο στο πρόσωπο του.
"Πάρε τα γυαλάκια σου αγόρι μου. Και άσε εμένα να μπω με τα χίλια εθνική"
"Έτσι έλεγες και την άλλη φορά, αλλά ακόμα εδώ είσαι. Γιατί είσαι εδώ Mendoza και όχι στο NASEL?" η φωνή του Άρον ειρωνική.
"Είσαι ένα τίποτα Μάρσαλ. Ακούς?"
"Ξέρεις γιατί ασχολείσαι μαζί μου? Γιατί με φοβάσαι"
"Για ξαναπες το άλλη μία αυτό"
"Με φοβάσαι" του είπε επιδεικτικά ο Άρον και τότε ο Στιβ τον τράβηξε από τη μπλούζα.
Οι ματιές τους να πετάνε φωτιές μίσους.
"Θα μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που τα έβαλες μαζί μου"
{~~~~~}