Meğer ne çok aldanmışlık var içimde,
Adanmışlıktan boşandığım kaç gece var kadehimde,
Kırılmaz dediğim kaçıncı aynanın kaçıncı yüzü sığmış şu koca ömrüme,
Kağıttan gemilerini kaybetmiş çocuklar gibi çıplak kalan hayallerim şimdi bir rüzgarın ellerinde,
Savurdukça dallarımı hırçınlaşan yapraklarım, sahipsiz sağırlığa pervane,
Ne yerdeyim ne de gökte benim kaybolmuşluğum yalnızlığımın içinde ki yıldızlardan bile öte,
Bitmeyen bu kurmaca eğer yine olursa bir güne gebe,
Kelam etmem bir daha sevdaya yok olsun bu dil Kümülatif'in ezberinde