Barb's mother died. She has a history of depression, they say. She's at her lowest. She needs Hurricane.
Nakaupo ako sa may bandang gitna katabi sila Martine na tahimik lamang nakatingin sa unahan. We're all dressed in black. Cane's sitting beside Barb in front, naka-akbay lamang sa kanya habang nakahilig sa balikat niya si Barb.
"Si Hurricane na lamang ang meron siya." Patty blurted out habang nakatingin sa dalawa. Agad napatingin sakin si Martine but I only smiled. Naiintindihan ko.
She's right. Wala ng ibang pamilya si Barb kundi ang Mom niya and now that her mother's gone si Hurricane nalang ang nanjan para sa kanya and her friends of course.
I really feel so sorry for her. I can't imagine losing my family, it's depressing. She needs every support she can get.
Tonight's the last night of wake.
I watched Hurricane standing up para kumuha ng tubig, hinabol ko siya ng tingin pero hindi siya bumaling sa direksyon namin. I guess, he's too preoccupied. Bumalik din siya agad sa tabi ni Barb at inabot ang tubig. My eyes were fix on them nang tumikhim si Miguel.
"It's getting late. Paalam na tayo?"
"Panong paalam bro?" Casper asked horrified kaya agad siyang binatukan ni Eric at minura.
"Masamang mag-biro sa lamay, respeto man!"
"Di naman ako nagbibiro! Tinatanong ko lamang pano magpapaalam. Awkward kasi."
I looked at Martine who's rolling her eyes at the two. Para silang si Ansel at Cy lagi kapag mag-kasama. Naunang tumayo si Martine kaya napatigil ang dalawa sa pag-tatalo. Pansin ko lamang na sa kanilang magkakaibigan, pinaka takot sila kay Martine.
"Chandy? Sasabay ka na ba sa'min?" she asked.
"Bata ka pa, Chandy. No pressure. Kulto kasi kami kaya sabay sabay kami mamamaalam." Casper whispered. Tinignan ko lamang si Casper bago bumaling kay Martine at tipid na tumango.
"Let's go." She said, agad sumunod sa kanya si Kenzo. Huli akong tumayo at sumunod sa kanila.
Nang makalapit kami agad tumayo si Cane at Barb, his arms are wrapped around her shoulder. She looks very pale, malaki din ang eyebags. I heaved a sigh bago lumapit sa kanya, naramdaman kong napatingin sakin si Cane pero kausap pa niya ang mga kaibigan niya.
"Barb."
"Hey," ngumiti siya ng tipid. "Thanks for coming. Alam kong busy ka."
"Don't worry about it." I smiled as I give her a side hug dahil doon inalis ni Cane ang kamay niya sa balikat ni Barb. I felt her hand tapping my back. I pulled off, looking at her. "We're.. here for you."
"Thank you."
"Barb." Martine called bago lumapit, gumilid ako para makapag-paalam din sila. Lumapit sakin si Hurricane kaya napatingin ako sa kanya, malalim din ang eyebags. Hindi din siguro siya nakakatulog ng ayos.
"Hey," he greeted as he reached for my hand and gently pressing it. "I'm sorry hindi ako nakakapag message."
"I understand." I sincerely said. Naiintindihan ko naman talaga bakit hindi na kami nakakapag usap simula nang mawala ang Mom ni Barbara. Nagiiwan ako lagi ng message sa kanya, just to remind him I am here for him. He can lean on me kapag napapagod siya. "Ang lalim na ng eyebags mo." I whispered. Tipid siyang ngumiti.
"Makakabawi naman ako ng tulog."
I only nodded.
"May exam ako bukas, hindi ako makaka-attend sa burial."
"Ayos lang."
I waited kung may sasabihin pa ba siya pero natakbo ang oras at nanatili lamang siyang tahimik. Iwas ang tingin.. kaya pinisil ko ang kamay niya para tumingin siya sakin.
"Maybe we can meet the day after tomorrow?"
He cleared his throat bago tipid na ngumiti, "Sige. Pasensya na babe, hindi kita mahahatid ngayon."
"Okay lang. You're needed here."
"Salamat."
"You should rest too, okay?"
His face softened before nodding, "Opo." He kissed my forehead before letting go of my hand. "Sige na, gagabihin ka masyado."
I nodded. Nang makauwi ako, nag-message agad ako sa kanya and as expected walang reply. Hindi naman ako nagde demand ngayon ng attention o oras sa kanya, his bestfriend needs him. I can take good care of myself, I just want him to take good care of himself too.
The day after the burial hindi kami nag-kita ni Hurricane. Marami daw siyang aaralin at the same time Barb's crying again. Pumayag lamang ako at sinabing naiintindihan ko siya. Weeks passed and still ganon ang set-up namin.
Nakakapag message naman siya sakin, asking if kumain na ako or nakauwi pero dadaan ang isang araw na wala talaga. Si Cyclone at Janella ang madalas kong nakakasama sa coffee shop. Minsan tinatanong nila ako kung nagkikita pa ba kami ni Cane and because ayokong pahabain ang usapan minsan.. nagsisinungaling na lang ako.
It's been almost three weeks.
Midyear break came and Barb's still not okay. Ansel told me na may mga tao talagang matagal mag grief. Hinayaan ko na lamang muna at tinuon ang atensyon ko kayna Charlie. So far, I passed my second year in medical school.
All grades were good.
I should be happy, right? Magte third year na ako. I survived the first two years and I have more time now with Charlie and Ansel but I still find myself checking my phone, thirsty for his message.
Simula nang gabi before nang burial ng Mom ni Barb, hindi na kami nagkikita ni Cane. Hanggang minsanan na text na lamang. Nagpa plano naman kami pero hindi laging natutuloy. Kung hindi siya busy, ako naman ang may kailangang gawin hanggang sa natapos ang sem.
"Ang lanta mo." Janella said, nag-message siya kanina kung pwede makipag-kita. Normally, tatanggi lamang ako sa offer niya but surprisingly pumayag din ako.
She just wants to talk. Wala daw siyang kasama sa bahay nila.
"Hindi ako halaman."
She rolled her eyes, smirking. "Ano, cold na boyfriend mo no?"
Hindi ko siya pinansin at tinuon lamang ang mata ko sa tea.. Tea, sa wakas hindi namin kailangan munang mag-kape.
"Nakaka-relax ang tyaa. Kaya niyang tagtagin stress mo, hindi lalaki ang totoong nakakapag patanggal satin ng stress sila kasi ang source."
"You're blabbing."
She mimicked me before sipping on her tea. Really, bakit ba ako pumayag makipagkita sa kanya?
Of course, kapag gusto niya makipag-usap tungkol lamang sa buhay ng kasama niya ang gusto niyang pag-usapan. Sobrang dalang lamang naman niya gawing topic ang sarili niya, ayaw din niyang pag-usapan ang ibang tao.
"So ano, break na kayo?"
"You're too bitter, Janella."
She smiled, "Hindi ka naman kasi papayag na kitain ako kung okay kayo ng boyfriend mo."
"What? I came kasi gusto ko okay?"
"I doubt it."
"Hindi kami nag-break. He's just busy."
She sneered, shaking her head a little. "Bakasyon na kaya!"
"And he's still busy."
She rolled her eyes, "Edi puntahan mo. Kung di niya kayang magbigay ng time edi ikaw magbigay."
My eyes did a circular motion as I sniffed my tea, then I looked outside the glass wall. "Wag kang mag-antay na bigyan ka ng time. Hindi laging lalaki ang gagawa non, girls should make some effort too."
Tumingin ako sa kanya. "You need a check-up."
"Suus. Okay lang yan. Kapag ginawa mo na part mo at sobrang busy padin niya isipin mo na babae ka. Ang babae malakas, alam kung kailan bibitaw." She winked.
I chuckle, "Wala kaming problema, okay? I don't need such advices."
"Sus, bakasyon pero busy?"
I cleared my throat, "You need to know that love is not about give and take. It's all just giving. Understanding while knowing the limitations. Hindi porke wala siyang oras sakin ngayon kailangan ko kaagad bumitaw. We're in a commitment, not in some kind of game."
Her brow arched, "Honey, we've been taught the wrong kind of love. We justified it too much. If it's real love, then there's no need for explanation or justification."
I looked at her, quite surprise na sa kanya talaga nanggaling yon and at the same time.. hindi ko mapigilan hindi isipin ang sinabi niya.
Is she right?
Have I learned love the wrong way? Did I hear the wrong words? Am I seeing the wrong picture?
Pero sa relasyon.. hindi naman porke hindi kami palagi magkasama o nagkikita ibig sabihin dapat sukuan na dba?
"You should see the red flags right. Mas madali."
"You're too pessimist."
"Just go and date your boyfriend now. Ayokong kaharap ang mga lantang tao."
I just rolled my eyes, hours later nasa harap na ako ng condo ni Hurricane. Gusto kong mainis dahil hindi ko man agad aminin ng buo, but I kinda take Janella's advice.
But I really miss him. Sobrang tagal naming di nagkikita o nag-uusap ng ayos. Minsan hindi talaga ako mapakali, ang hirap tumulog ng ayos kasi oo, naiintindihan ko naman ang sitwasyon pero minsan may kaba lang talaga. Hindi ko alam kung ayos pa ba kami o hindi.
I just really need to see him. I want to see him. Kung pwede ko lamang ulit siya masolo..
I miss Hurricane. I really do.
Napabuntong hinga na lamang ako.
Hindi ako sigurado if Hurricane's here. I kinda wanted to surprise him sana. Siguro naman nandito lamang siya.
I pressed the doorbell, wala si Cy ngayon sa condo. I am sure with that, may iba siyang kailangan puntahan ngayong bakasyon.
Seconds passed wala pa din kaya nag doorbell ulit ako. Baka wala siya dito?
Maybe puntahan ko nalang siya sa bahay nila? Pero hindi ko ganon katanda ang daan papunta sa kanila. Tumalikod na ako at nilabas ang phone ko, itatanong ko na lamang kay Cyclone ang direction.
Malapit na ako sa may elevator nang biglang bumukas ang pinto. Agad akong napalingon at bumalik.
I beamed nang makita siya. Finally!
He looked really surprise, I tried to behave and be prim pero hindi ko napigilan hindi itapon ang sarili para yakapin siya.
Geez, sobrang namiss ko ang bango niya. Finally.
I pulled off from him nang hindi siya gumalaw. He's quite surprised, I see.
"Nakaistorbo ba ako?" I asked, smiling.
He cleared his throat before pulling me again into his embrace, pero mabilis lang. "Baby.. what brings you here?"
"Are you busy?"
He gulped as he shook his head then niluwagan niya ang bukas ng pinto. "No. I'm.. I'm just.."
He's weird.
I just give him a look bago pumasok. Dire deretso lamang ako pero agad ding napatigil nang makitang hindi lang pala kami ang tao ngayon dito.
"Hey sino—Chandy.." gulat na bati ni Barb. Naramdaman ko si Hurricane sa may likod ko, saglit napatingin sa kanya si Barb bago bumalik ang tingin sakin.. then she smiled.
The TV's on, nanonood sila ng series. Maraming nag-kalat na pagkain at may ilang papel. Mukhang.. mukhang wrong timing ako ng bisita.
Hindi ko alam ang gagawin. I was frozen on my spot. Dapat ba akong umalis? Or should I stay?
Hindi ko din alam.
Mukha namang ayos na si Barbara.. I don't know..
Bigla lamang sumikip sa pakiramdam na.. no, stop Chandy. Stop thinking.
Pinanood ko si Barb ayusin lahat ng kalat nila, naramdaman ko ang kamay ni Hurricane sa may likod ko.. gusto kong umiwas but I remained rooted on my spot. Tumingin ako sa kanya.
"Kumain ka na ba?" he asked.
"Yes."
Tumango siya bago sumenyas sakin na saglit lang, tinulungan niya si Barb ayusin ang kalat nila.
"Chandy sorry makalat.. ayan, okay na. Lika." Barb patted the space beside her nang umupo siya. Malaki ang ngiti sakin.
Lumapit ako at umupo sa tabi niya, umupo si Hurricane sa single sofa. Agad umiwas si Barb ng tingin nang tignan ko siya.
I should leave..
I.. I better get rest.
"Baby.." Hurricane called.
Tinignan ko siya.
"Uh.. may kukunin lamang ako sa kwarto." Paalam ni Barb bago kami iwan ni Hurricane sa sala.
Wala agad nakaimik samin pero tinabihan niya ako.
"How's she?" I decided to break the silence.
"She's.. she's still not okay."
She looks okay to me.. but of course, ano ba namang alam ko dba?
So I nodded, "Dito siya natutulog?"
Hurricane shook his head pero agad ding umiwas ng tingin kaya hindi ko inalis ang mata ko sa kanya.
He's lying..
Dito.. natutulog si Barb? Kasama siya? Silang dalawa? Since vacation umalis dito si Cyclone..
Okay lang ba'yon?
Hindi kasi okay sakin..
"Babe.. at first hindi pero nagkaroon siya ng suicidal thoughts. I was advised na wag siya hayaang mapag-isa." He explained.
Hindi ko alam kung anong isasagot ko. Gusto kong intindihin ang sitwasyon. Lagpas na ako sa stage na'to e.. or so I thought.. akala ko lagpas na ako sa pagdududa at sa selos sa friendship na meron sila..
Pero kasi.. silang dalawa mula bakasyon magkasama dito?
Stop Chandy. Magkaiba sila ng kwarto, I am sure.
And I trust him.
I nodded, "I trust you." That's the only words I can say..
Kasi hindi ko na maintindihan.. napapagod akong laging umintindi. Maniwalang okay lamang na lahat muna ng oras niya nakay Barb kasi.. namatayan si Barb.. nawalan si Barb.. mahina si Barb..
Ako.. buo ako.. and people see me as a strong woman.
He nodded before pulling me closer to him. Sumandal siya sa sofa kasama ako then I felt his body relaxed..
Is he hugging her like this too?
Nare relax din ba siya kapag niyayakap niya si Barb?
Damn.. Just stop, Chandy.
"I missed you," he whispered. "I'm sorry.. babawi ako, promise. Kapag okay na siya.. babawi ako.."
Sana bilisan niya.. kasi hindi ko alam gaano katagal bago umokay si Barb.. hindi ko alam kung kaya ko pang tumagal ang set up namin.
Baka kapag babawi na siya pagod na pagod na ako..
At ayokong mangyari yon.
Not now.. kung kailan mahal na mahal ko na siya.
"I.. can't wait forever, Hurricane." I whispered.
Humigpit ang yakap niya sakin, ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso niya at ang pagka alarma sa katawan niya.
"Love.. please, kailangan lamang ako ni Barb.. but I promise, anytime soon babalik ulit tayo sa dati."
Hindi ako umimik. Mas sumisikip lamang ang pakiramdam ko.
"Let's date? Gusto mo date tayo bukas? No. Date talaga tayo bukas, hm? Sunduin kita."
I wanted to ask paano si Barb.. but she's an adult.. at pede naman sigurong maging selfish kahit minsan dba?
I am his girlfriend. I have the right. I deserve his time too.
Tumingin ako sa mga mata niya.. the glimmer was gone.
"Okay.."
He smiled, "Okay."
**
Night came, hindi ako makatulog. Hindi talaga ako mapakali sa thought na magkasama sila ngayon.
Kinuha ko ang cellphone ko para sana tawagan siya baka tulog na siya. Dumiretso na lamang ako sa kitchen para mag-timpla ng gatas, habang hinahalo ko ang kutsara hawak ko naman ang cellphone sa kabilang kamay. Scrolling through my IG nang mag-refresh ng kusa.
Unang tumambad sakin ang story ni Barb. Inopen ko kaagad yon.
And I saw my boyfriend's back habang nakahiga sa kama. Mukhang tulog na.
There's a text inserted, My constant. Thank you for staying dahil hindi ako agad makatulog but haha! Nauna ka padin matulog. Geez.
My hands were shaking as I willed myself to calm down.
It's just a picture..
I heaved a sigh, as I replied to her story. Goodnight.