Napaupo ako sa kama ng maramdaman ang sakit ng ng ulo. Shit! I think I know this!
Akmang tatayo na ko ng may lalaking nakahiga sa tabi ko. Nakatalikod ito mula sa akin at tsaka... Shit!
What the heck!?
May nangyari ba kagabi? Don't tell me... One night stand?
Kinuha ko ang comforter at tinakpan ang sarili ko. Anong nagawa ko?
Nakita ko ang maliit na dugo sa kumot na nakuha ko. Napasinghap ako. Akmang aalis na ako ng magising na rin ang lalaki sa tabi ko.
"Chanel."
Hindi ako makatingin sa kanya ng mamukhaan ko kung sino ang nasa tabi ko. Impossible.
Nananaginip ba ako? Shit!
"Rafael... B-Bakit..." napakagat labi ako, halos natulala ng makita siya.
"Hindi ko rin alam, Chan."
Tumalikod siya sa akin at nagsuot na ng pantalon. Nakatopless pa rin siya na nakatalikod habang inaayos ang sinturon niya bago niya ako hinarap.
"I'm sorry." he muttered.
"Walang may kasalanan Rafael. Pareho tayong lasing at hindi natin alam ang ginagawa natin." malamig na tugon ko.
Hindi na siya nagsalita bago siya pumasok sa bathroom. Napapikit ako at kusa ng tumulo ang mga luha ko.
Anong katangahan ito Chanel? Bakit sa lahat siya pa?
Enough, Chan. Wag ka na lang umiyak please? Hindi ka ba napapagod!?
Lumabas ako ng kwarto ni Rafael at pumasok na sa guestroom na pansamantalang kwarto ko. Nag ayos muna ako bago nagpahinga saglit dahil masakit pa ang ulo ko kagabi at pagod na pagod din ako.
"Chan? I'm sorry last night! Si Poncio kasi nalasing at tsaka si Sky at Luna lasing din e. Mabuti na nga ay sinundo ng driver 'yong dalawa, ikaw? Are you fine?" she asked worriedly over the phone.
Tumawag kasi si Sicji sa kabila ng pagpapahinga ko. Kaya sinagot ko na. Mabuti na lang dahil nagaalala din pala siya sa akin.
"I'm fine, Sicji. Thank you for the concern, biatch." I said sleepily.
"Naku! Ano ka ba biatch! Anytime 'no! At tsaka ayos lang! Sorry talaga kagabi ah? Hindi din kasi kita nakita." paliwanag niya.
Napangiti ako. "Okay lang, biatch."
Matapos namin mag-usap ay nagpaalam na kami sa isa't isa dahil may gagawin pa daw siya. It's fine with me because I need more sleep too.
Siguro 'yong nangyari kagabi ay hindi naman namin sinadyang dalawa at isa pa, wala kami sa sarili habang ginagawa 'yon. Kaya dapat ibaon ko na sa limot ang lahat ng nangyari sa amin kagabi.
It's already lunchtime when I'm awake. I just wear a simple of rose pink spaghetti ruffled offshoulder shirt and a pair of rose pink pajamas. Kinuha ko ang sling bag ko sa closet bago ko sinuot ang headband ko na rose pink din.
Ngumuso ako sa harap ng vanity mirror. Aww. Cute. Pfft.
Matapos kong mag-ayos ay bumaba na ako sa living area. C'mon, Chan! Remain civil to Rafael! Boss mo pa rin siya remember? Don't so stupid!
Pero pwede 'bang umiwas kahit isang araw lang? I don't want to open a talk with him. Hindi ko alam kong bakit.
"Chanel, let's talk." mahinahon niyang pakiusap ng makita akong papunta sa kitchen area.
Nandito pala siya? Hindi siya pumasok sa trabaho? Diba dapat ay nandoon siya sa law firm niya ngayon?
Nanatili akong tahimik at tinalikuran siya. I don't know why. May alitan kasi kami kahapon, kaya siguro ganon.
"Chanel." hinawakan niya ako sa pulso para pigilan ako sa paglalakad. "Let's talk about the case." he pleaded.
Tumikhim ako at hindi tumingin sa kanya. Hindi pa rin niya ako binibitawan.
"Okay." I said weakly.
Binitawan niya na ako kaya sinamantala ko 'yon para umalis sa harap niya. I don't wanna see him but if it is all about the case... Then I will coorporate.
Nakasimangot ako habang pumupili ng fruit tea at okinawa milktea dahil sa out of stock na ang paborito ko. Matapos kong pumili ay nagtake-out ako ng pagkain sa restaurant bago umuwi. Naabutan ko doon si Rafael sa living area na kaharap ang papeles at abala sa laptop. Naupo ako malayo sa kanya bago ilapag ang lunch ko sa side table.
"Bakit ka bumili ng pagkain? Nagluto ako." seryoso niya akong binalingan.
"No thanks." I smiled politely.
Napatigil siya bigla sa ginagawa at seryosong tinitigan ako. "Iniinsulto mo ba ako?" sabog niya.
"Rafael... About the case." pabalang na panimula ko.
"Chanel, about last night-" I cut him off.
"Please lang Rafael. Wag na natin 'yan pag-usapan." pumikit ako.
"Fine, let's talk about the case of my parents. The evidence that you gave to me is enough." he stated. "Thank you, Chan." nanlambot siya bigla.
"I'm doing this in behalf of you Rafael." Cause I think I started to fall- No.
Matapos namin mag-usap ng tungkol sa kaso ay napagdesisyunan kong puntahan si Sky. He's now planning to run the case started tommorow.
"Our petition is now accepted. Nakafile na din ako ng kaso laban sa step-mother mo. We'll see her in court trial tommorow." Sky stated.
Napasinghap ako. Nahuli na ba si Marivic ng mga awtoridad? What about Papa? Si lolo?
"Chan, hinuli sila ng mga pulis kahapon. Si Atty. Rafael ang nagpahuli sa kanila." suminghap siya at nagpatuloy. "Kaya pwede natin kasuhan ang step mom mo dahil sa pagpatay niya sa Mama mo." ngumiti si Sky.
Napangiti na rin ako at niyakap siya. "Thank you Skyler. I was aiming for my Mama's justice..." I can help my sobs.
"We can also file a case for hurting you, Chan. I will handle the case." he beamed.
Napabitiw ako sa kanya. "Ayos lang ako Sky. Ang importante ay magiging maayos ang lahat."
"We will, Chan. Pupuntahan ko sila ngayon." sabi niya.
Napayuko ako. "Sasama ako Sky. I want also to talk to my Papa." mahinang sabi ko.
"Are you sure?" his hesitant voice beamed.
"It's all fine, Sky. I want to tell him what I feel. Para mas gumaan na rin ang pakiramdam ko. After all the pain that they give me, still... They are my family. Hindi ko maipagkakaila 'yon." malungkot na pahayag ko.
"Masyado kang mabait Chanel, kaya ka nila laging niloloko." he voice out.
Ngumuso ako at napailing na lang. "So tara na?"
Inakbayan niya ako papunta sa kotse niya bago kami bumyahe papunta sa lugar kong saan ay nakakulong sila.
Nauna kong binisita si Papa. Naabutan ko siya doon na nakatanaw lang sa bintana. Maraming nagbago sa kanya, mas lalo siyang naging malungkot ngunit walang imik, medyo pansin na rin ang pamumutla niya. Sabi ng nurse na nagbabantay sa kanya ay medyo hindi maganda ang pangangatawan niya.
What's wrong with Papa?
"Papa..." lumapit ako.
Nakatayo ako sa harap niya pero hindi siya tumingin sa akin. Mabilis ang pagtulo ng mga luha ko. Why is he like this?
"Pa, ayos ka lang ba?" mahinang tanong ko.
Doon na siya napatingin sa akin. Ngumiti siya ng makita ako kaya hindi ko na mapigilan ang yakapin siya. I miss my Papa.
"Anak."
I cried more as he speak, I hug him more.
"Papa, sorry! I'm sorry for leaving you! I'm sorry!" I cried as I embraced him more.
"No, sweetie, I'm sorry. It's all my fault. I'm sorry for all the pain, anak. Forgive your Papa." he cried.
Umiling ako habang patuloy ang ang pamimilibis ng mga luha ko. Wala siyang kasalanan. May mga pagkukulang si Papa sa akin pero pinatawad ko na siya. I was the one should be blame! Iniwan ko siya doon.
"Pa, we'll start again okay? We just figure things first. Please Pa, take care of yourself always." I kissed my Papa on the forehead.
Bago pa ako tumalikod ay hinawakan niya ako sa pulso.
"Anak, I love you and your Mom." namumuo ang luha niya.
Agad bumuhos ang mga luha ko bumitaw si Papa ng makita akong sobrang apektado.
"Papa..." I sob.
"Shhh, don't cry." niyakap niya ako. "I'm sorry, I'm sorry." he hushed me again.
"I promised to find justice to her after that, I will find a way to let you out here. I promise Papa." tears are still pooling in my eyes.
"Kasalanan ko, kung hindi ko sana pinapasok si Marivic sa buhay natin, hindi sana nagkakaganito. Hinding hindi ako mapapagod humingi ng tawad anak, paulit ulit akong hihingi ng tawad sa lahat ng maling desisyon na nagawa ko." humikbi siya kaya niyakap ko na naman siya ulit. I promise Papa. Maaayos ang lahat.
Napasinghap ako ng makalabas ako sa lugar na 'yon. I want to go home first. Kakausapin ko si Rafael tungkol sa kaso na gaganapin bukas. Gusto ko siyang kausapin ng masinsinan.
I'm here on his law firm in Makati. Nagpaapointment muna ako sa secretary niya bago ako pumunta doon. Gusto ko siyang kausapin tungkol sa kaso bukas. Gusto kong maging maayos kami at makita niya na hindi ako katulad ng pamilya ko. I want to help.
"Nandiyan ba si Attorney?" I asked her secretary.
"Good morning Miss! Yes po! Maghintay na lang po kayo sa loob!" ngiti nito.
Ngumiti ako at tumango lang. Nagpasalamat ako bago ako pumasok sa office ni Rafael.
I sighed as I walked on his office. Maganda. Wala akong ibang masabi. I wonder if he will run on politics too after this?
Abala ako sa paninitig sa paintings at libro sa tabi-tabi hanggang sa marinig ang pagbukas ng pintuan. Nilingon ko siya, he sighed tiredly.
He's wearing his long-sleeved white polo tinupi niya ito hanggang siko, he also paired it with a faded maong jeans and a watch. Napasinghap ako ng dumapo ang tingin ko sa mukha niya. Ang gwapo talaga ng lalaking 'to.
"What brings you here?" he asked casually.
"About the case." I sighed heavily. "My Mom's case will be opened tommorow."
Hindi siya nagsalita kaya nilingon ko siya. He remained straight face with no reaction or emotion.
"You and Sky will handle the case." I stated.
"Do you have a special relationship with your bestfriend?" he raised his brows.
"No. Hindi kami." umiling ako.
"Well then good." he said coldly.
"Pupunta ka ba bukas? The case will opened tommorow. I hope you'll be there." I bit my lower lip.
"I will be there, Miss Valientes. I'm making sure of winning the case against your family." he said darkly.
Napalunok ako sa sinabi niya. If the justice is served, will he forgive me then?
"Thank you for your time Atty. Rama. Aalis na ako." kinuha ko ang bag ko pero bago pa ako makaalis ay hinawakan niya ang pulso ko.
"Do your work this afternoon. May ipapaasikaso ako sa'yo." malamig na utos niya.
Napasinghap ako at tumango bago umalis sa opisina. May trabaho pa pala ako mamaya. Mabuti na lang at pinaalala niya.
"Good morning! Kamusta?" malaking ngiti na salubong ni Luna sa akin.
Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi. "Good morning too! It's fine! You?"
"Nah. Oo naman." she said attentively.
Ngumiti ako sa kanya bago kami umorder ng lunch. Matapos kong pumunta sa office ay napagdesisyunan kong makipagkita kay Luna para makasama siya. I suddenly miss her.
"What's with you and Sky?" I asked innocently.
Napansin ko kasi na magkakasama sila lately. May hindi yata sila sinasabi sa akin.
Natahimik siya bigla dahil sa tanong ko. I wonder if there is a problem between the two of them?
Hinawakan niya ang kamay ko at malungkot na napatunghay. "Ikakasal na ako, biatch."
Nagulat ako sa sinabi niya. Really? Ikakasal sila ni Sky!? Wow! Bakit hindi ko alam 'yon?
"Talaga! Wow! Congratulations! Sobrang bilis niyo naman!" humagikhik ako.
Hindi siya nagsalita at nananatili lang na tahimik sa isang tabi, hindi ba siya masaya na ikakasal na sila ni Sky? Akala ko ba ay sila na?
"That's not what you think, biatch. I-I don't know... H-Hindi ako pwedeng magpakasal..." she cried as her tears are pooling in her eyes.
Nagaalala akong nilapitan siya. Why is she crying? Hindi ba dapat excited ito? Ano ba talaga?
"Bakit, Luna? Sabihin mo." I said worriedly.
Umiling siya kaya mas nagalala ako. Ngayon ko lang nakita si Luna na nagkakaganito at umiiyak. I am sure that there is something wrong with her. Kinabig ko siya para mayakap pero mas lalo lang siyang umiyak bago magsalita.
"Sky is not my fiancé. He's not the one who I will marry."