Victor POV
After 5 years.
"Kamusta na kaya siya" tanong ko sa isipan ko. Habang nakatingin ako sa Laptop ko dahil tinitignan ko ang Facebook niya.. Naalala ko pa nung nag send siya ng friend request nun dati.. Grade 3 ako nun. Mas advance kasi siya sakin ng 1 taon. Pero nung kinder kami magkaklase kami. Ewan ko ba? Siguro nag advance siya.. Kaya ganun.
Hindi ko na alam kung ano na ba nangyayari sakanya. Kung ayos lang ba siya? Kung may Boyfriend na ba siya? Kung masaya ba siya ? Kung ano ba nagbago sakanya ? Syempre madami. Pero di nagbabago pagtingin ko sakanya. Bestfriend ko yun eh. Naaalala pa kaya niya ako ? Naiisip ? Hay..
Isa siya sa Importanteng tao at Babae sa Buhay ko. Dahil Bestfriend ko siya. She's always at my side everytime that I need her. she's always makes me Smile Widely and Seriously. She's always makes me Happy and Completely. Because She's my Bestfriend. Although sometimes we're having some argue. But in the end of the day. We're Okay. I've missed that. I've missed the old days. And ofcourse I really missed her. =(
Marami ng nagbago sa buhay ko buhat ng mawala siya,, buhat ng magkahiwalay kami. Naging Hearthrob ako sa school namin. Madami humahanga't nagkakagusto sakin. At syempre di ko sinayang ang Kagwapuhan ko. napakadami ko ng naging Syota. Playboy ako at maarte sa pagpili ng babae .. Pero may iilan din namang naging Girlfriend. Pero sa totoo Lang. Sa iisang tao lang talaga nakatali 'tong Puso ko. Kaso hindi kami pwede. Dahil..
Hindi niya na ako Gusto .. At may isang matinding dahilan kung bakit hindi kami Pwedeng dalawa.
Bukod sa aking pagkalungkot.. Binaling ko nalang sarili ko sa makabuluhang bagay. Nag aral din ako ng mabuti. Tsaka.. Inenjoy ko buhay ko, Dota. Computer. Gala dito Gala don. At kung anu ano pag kasarapan sa buhay. Wala naman problema sa pera dahil Both parents ko ay Doctor. Kaya nga nagamot na yung mata ko kasi dati lumabo ito at nabanlag pako pero nagamot naman ako nila Mommy. Kaya di na rin ako naka eyeglasses,. Mahilig pala ako sa Basketball. Kaya nga excited ako tuwing Liga sa amin. Kasi lagi ko nakikita si Giorgina. Pinagmamasdan ko siyang magcheer o manuod sa kapatid niya, si Dave. Kaibigan ko din si dave nagkakalaro kasi kami nun Dota. At minsan basketball. Magaling mag basketball si Dave, varsity yun at MVP sa school nila.
Kaya taon taon kapag Liga inaantay ko talaga siya sa court. Naalala ko pa dati. Nanalo siyang Muse nun. Ang cute niya nun kaso ang kapal ng pagkaka make up sakanya mukha na siyang clown pero Para sakin BARBIE DOLL siya. Tsaka, mas bagay kasi sakanya ang Pagkasimple niya. Simpleng babae lang si Giorgina ., pero dati mahilig yun sa accesories. Pero based sa nakikita ko sakanya ngayon ay sobrang simple nalang niya, ni hikaw, di siya nagsusuot, siguro kapag aalis nalang.
Magaling palang kumembot si Giorgina. Kaya namangha ako sa pagmomodel niya nun ang Ganda kasi niya at Ang galing kaya bagay lang sakanya yung Title na "BEST MUSE". Sa tuwing naalala ko yun, napapangiti ako kasi nung time nayun. After ng Parada nga nun ng mga Muses .. Nagkita kami ni Giorgina sa court. At tinawag ko siya. "Giorgina!" tapos ngumiti ako nun. Lumingon naman siya at ngumiti din siya sakin. Yung ngiting yun,, SOBRANG NAMISS KO YUN., lalo na yung may-ari ng Ngiting yun. Psh. Hay nako giorgina! Ginugulo mo nanaman isip ko.
Pero kahit ganoon, sobrang naging masaya pa din naman ako nung mga panahon na hindi na kami close ni giorgina,. Kasi pinilit kong maging Masaya. Kasi si Giorgina,, Masayang masaya na siya.
Giorgina POV
Yung mga panahon hindi na kami close ni Victor.. I mean Bitoy ko. Malungkot ako nun. Kasi namimiss ko na siya, sobra! Yung mga ngitian namin. Tawanan , kulitan , yung pagbuhat niya sakin at pagsalo mula sa slide, at kung anu ano pang moment namin dati, I really missed him.. So much.
Hindi ko nga alan kung naaalala niya pa ako? Sa dami pa naman ng nalilink sakanya at balita ko eh sikat na sikat siya sa school niya. Heartthrob pa nga siya. Hayy. Tsaka Playboy daw,,
Wala na malaki na talaga pinagbago ni bitoy ko, snobbers na yun eh. Pag nagkakasalubong kami sa daan minsan di niya ako pinapansin miski Smile wala,, MISS KO NA KAYA YUNG NGITI NIYA,.
Naalala ko nun dati, isang araw di siya nagsasalita nun di niya ko pinapansin. Ewan ko kung bakit.. Salita ako ng salita wala siyang imik. Eh sa inis ko.. Kiniliti ko siya sa beywang niya. HAHAHHAHA. Natawa ako ng makita kong bungi pala siya hahahahaha ^_____^ ang cute niya tumawa at ngumiti lalo na't bungi isa niyang ngipin sa itaas hahahahahaha.. Inasar ko siya nun, nagalit siya pero. As usual at the end of the day we're okay. Because I admit that it's my fault. At nag apologize ako sakanya.
Ang sweet namin nun,. Pero ngayon wala na., lagi lang siya naka poker face ,, snobbers! Psh!
Ang yabang yabang na din niya. Wala na,, yung bitoy ko? Nasan na!? Di ko din kasi nasabi sakanya dati na crush ko siya. Ng Harapan ah? Sa facebook ko lang ata nasabi eh. Hahahaha ^_^
Kamusta na kaya yun? Siguro masayang masaya yun ngayon. Eh sa madami nagkakagusto sakanya ehh. Eh saken? Wala. Psh. Strict parents ko, makipagtext sa boys bawal. Naiintindihan ko naman sila. Kaya ayoko din muna nagpaligaw or mag boyfriend at BAWAL. Tsaka never ko na experience na may mag confess sakin ng feelings,, WALA NAMAN ATA TALAGA NAGKAKAGUSTO sakin eh?
Pero kahit ganun, madami na din ako naging crushes .. Bukod kay bitoy .. Madami sila. At may isang taong sineryoso ko nun, Si Jay, basta. Pero hindi naging kami BAWAL at ayoko diba? Sadyang maeffort lang ako sa mga taong mahal ko kaya inefforttan ko yon. Pero di niya ako type eh.
Ayos lang yon. Bata pa naman ako,, marami pa jan,, tama na muna yung crush crush lang muna..
Wag lang magseseryoso, kasi mahirap. Sobra.
Lalo na kapag binabalewala ka lang. O kaya kapag ginagamit ka lang. Eh lahat naman ng tao nagiging tanga kapag umiibig eh, yung iba Magaling lang talaga magcontrol ng emotions. Magaling mag handle at dumiskarte, yung iba naman magaling Magpanggap.. Magsinungaling.. Ng tunay na nararamdaman. Kasi ang tunay na nararamdaman mahirap talaga sabihin yan lalo na kapag natotorpe ka o natatakot ka sa kahihinatnan. Pero bakit di mo subukan diba? Di mo naman malalaman ang kalalabasan kung di mo susubukan. Kasi ang bagay kung gusto mo may paraan kung Ayaw may dahilan. Parang sa kanta lang yan. Diba? Kaya nga yung iba idinadaan nalang sa music ang Nararamdaman nila, o yung gusto nila sabihin na hindi nila masabi sabi dahil natatakot sila.
Wag kang magpadala sa takot mo. Kasi hindi mo pa naman alam kahihinatnan eh. Gawin mo kung ano ang magpapasaya sayo, kung ano man ang mangyari masama man o maganda Atleast ginawa mo kung ano ang gusto mo. At atleast naging masaya ka sa ginawa mo, pero tandaan mo na lahat ng bagay may Kapalit. Lahat ng bagay may dahilan kung bakit nangyayari at kung bakit hindi nangyayari. At Lahat ng bagay ay May Limitasyon . at dapat alam mo kung hanggang saan ang Limitasyon mo. Dahil once na sumobra ka masasaktan ka din ng sobra pero once na magkulang ka mas lalo kang panghihinaan,, try to control yourself. Ikaw lang ang may kakilala ng Buong Pagkatao mo. Wag mo hayaang idown ka ng mga nanghuhusga sayo dahil dun nasusukat yung katatagan at katapangan mo,. Dun nasusukat kung gano mo kamahal sarili mo. Kasi kapag nakinig ka sa sabi ng iba. Niloko mo lang sarili mo,. Tandaan mo Ikaw ang bumubuhay sa sarili mo. Ikaw nagpapatakbo ng buhay mo. Maaring tinutulungan ka nila pero Ikaw ang May alam kung paano Buhayin ang sarili mo.
Dahil sa aminin mo man o sa hindi, may sikreto kang alam ng iba pero may Sikreto ka ding Hindi alam ng kahit sino, bukod sa sarili mo at sa Diyos. Ang diyos.. Yun ang may alam ng buong pagkatao mo. Lagi siyang nandyan di mo man nakikita at di ka man sigurado kung mayroon ba talagang diyos dahil sa dinami dami ng teorya at paniniwala, magtiwala ka pa din at manalig.. Wala naman mawawala sayo kapag naniwala ka sakanya diba? Atleast nga ikaw may pinaniniwalaan at pinagkakatiwalaan eh.. Yung iba ba? Masyado silang self centered kaya di nila iniisip ang kapakanan ng ibang tao. Wag mong tularan yon. Basta Be yourself. Be proud to what you have. Wag mong bilangin yung mga nawawala bilangin mo yung blessings at yung dumadating. Kasi hindi rin tayo masuwerte. We're blessed. Always remember that.
----------------------------*
A/N
Hi ^___^ medyo matagal din hindi nakapag update. Ayan. One last chapter papo yung pinaka ending Ng story nila G&V . pasensya na wala na po takbo ang kwento tutal Short story lang naman po ito. One shot kumbaga. Tsaka gusto ko lang po ishare yung story ng buhay nila G&V :)
I hope na may natutunan po kayo sa chapter na ito. Bayaan niyo po susubukan ko pong iupdate ngayon yung Lastchapter para tapos ko napo itong My Kinder Crush (one shot)
Thankyou po sainyo! Mag vote at comments po kayo hah? Tsaka sorry po sa mga pagkakamali ko.
Nobody's perfect am i right? =) Godbless Always takecare Guys ^_^ _/\_
-Simplymeyri