Ο Χάρι κατάφερε να πνίξει μια κραυγή έκπληξης, αλλά με μεγάλη
δυσκολία. Το μικροσκοπικό πλάσμα που καθόταν στο κρεβάτι είχε
μεγάλα αφτιά, σαν της νυχτερίδας, και γουρλωτά πράσινα μάτια, σαν
τα μπαλάκια του τένις. Ο Χάρι κατάλαβε αμέσως πως αυτό ήταν το
πλάσμα που τον παρακολουθούσε το πρωί κρυμμένο στους θάμνους του
κήπου. Καθώς κοίταζαν ο ένας τον άλλον, ο Χάρι άκουσε τη φωνή του Ντάντλι από το χολ.
«μου δίνετε, σας παρακαλώ, τα παλτά σας;» Το αλλόκοτο πλάσμα κατέβηκε από το κρεβάτι και υποκλίθηκε τόσο
βαθιά, που η λεπτή, μακριά μύτη του άγγιξε το χαλί. ο Χάρι πρόσεξε
ότι φορούσε ένα ρούχο που θϋμίζε μαξιλαροθήκη, με ανοίγματα για να
βγαίνουν τα χέρια και τα πόδια.
«Ε... γεια», είπε νευρικά ο Χάρι.
«ο Χάρι πότερ!», είπε το πλάσμα με ψιλή, διαπεραστική φωνή, που ο
Χάρι ήταν σίγουρος ότι ακούστηκε ως το ισόγειο. «πόσο καιρό ήθελε
να σας γνωρίσει ο Ντόμπι, κύριε... Τι τιμή...»
«Ε... ευχαριστώ», είπε ο Χάρι και πήγε στο γραφείο του τοίχο
τοίχο, όπου σωριάστηκε στην καρέκλα, δίπλα από τη Χέντβιχ, η οποία κοιμόταν στο μεγάλο κλουβί της. Ήθελε να ρωτήσει «Τι είσαι;», αλλά, για να μη φανεί αγενής, είπε:
«ποίος είσαι;»
«ο Ντόμπι, κύριε. ο Ντόμπι, ένα ασήμαντο σπιτικό ξωτικό», είπε το
πλάσμα.
«α, αλήθεια;» είπε ο Χάρι.
«Ε... χωρίς να θέλω να φανώ αγενής...
δεν είναι κατάλληλη η ώρα για επισκέψεις ξωτικών στο δωμάτιο μου». Από το σαλόνι ακούστηκε το διαπεραστικό, προσποιητό γέλιο της
θείας πετούνια. Το ξωτικό έσκυψε το κεφάλι.
«Όχι ότι δε χάρηκα για τη γνωριμία», πρόσθεσε βιαστικά ο Χάρι,
«αλλά, ε... υπάρχει ειδικός λόγος που βρίσκεσαι εδώ;»
«Ω, ναι, κύριε», είπε σοβαρά ο Ντόμπι.
«ο Ντόμπι ήρθε να σας πει,
κύριε... ο Ντόμπι δυσκολεύεται, κύριε... δεν ξέρει από πού ν'
αρχίσει...»
«Κάθισε», είπε ευγενικά ο Χάρι δείχνοντας του το κρεβάτι.
Κι είδε έντρομος το ξωτικό να ξεσπά σε κλάματα, σε θορυβώδη
κλάματα.
«Κ... κάθισε!» φώναξε.
«ποτέ μην...» ο Χάρι είχε την εντύπωση ότι οι ομιλίες από κάτω είχαν κοπάσει προς στιγμήν.
«συγγνώμη» , ψιθύρισε, «δεν ήθελα να σε προσβάλω».
«Να προσβάλετε τον Ντόμπι!» αναφώνησε πνιχτά το ξωτικό.
«ποτέ μάγος δεν πρόσφερε κάθισμα στον Ντόμπι... ποτέ δεν του φέρθηκε σαν ίσος...»
Ο Χάρι, που προσπαθούσε να πει «σσς!» στο ξωτικό και ταυτόχρονα να
το καλμάρει, το οδήγησε στο κρεβάτι και το έβαλε να καθίσει. Έτσι
όπως τρανταζόταν το σώμα του από τους λυγμούς, έμοιαζε με μεγάλη,
δύσμορφη κούκλα. Κάποια στιγμή ανέκτησε επιτέλους την
αυτοκυριαρχία του και κάρφωσε τα πελώρια, βουρκωμένα μάτια του
στον Χάρι, με μια έκφραση απόλυτης λατρείας.
«Καθώς φαίνεται δε θα έχεις γνωρίσει πολλούς μάγους με φιλότιμο»,
είπε ο Χάρι προσπαθώντας να του φτιάξει τη διάθεση.
Ο Ντόμπι κούνησε αρνητικά το κεφάλι. μετά πετάχτηκε όρθιος εντελώς απροειδοποίητα και Βάλθηκε να χτυπά με μανία το κεφάλι του στο
παράθυρο, κραυγάζοντας:
«Κακέ Ντόμπι! Κακέ Ντόμπι!»
«μη... τι κάνεις εκεί;» πρόφερε πνιχτά ο Χάρι καθώς ορμούσε πάνω
του και τον τραβούσε πίσω στο κρεβάτι. Η Χέντβιχ ξύπνησε βγάζοντας μια στριγκή κραυγή και βάλθηκε να χτυπά με μανία τα φτερά της στα κάγκελα του κλουβιού.
«ο Ντόμπι πρέπει να τιμωρήσει τον εαυτό του, κύριε», είπε το
ξωτικό, το οποίο είχε αλληθωρίσει ελαφρώς.
«ο Ντόμπι ήταν έτοιμος να κακολογήσει την οικογένεια του...»
«Την οικογένεια του;»
«Την οικογένεια των μάγων που υπηρετεί ο Ντόμπι, κύριε... ο Ντόμπι
είναι ξωτικό του σπιτιού, υποχρεωμένο να υπηρετεί για πάντα το ίδιο σπίτι και την ίδια οικογένεια...»
«Ξέρουν πως ήρθες εδώ;» ρώτησε με περιέργεια ο Χάρι. Ο Ντόμπι αναρίγησε.
«α, όχι, κύριε, όχι... ο Ντόμπι θα τιμωρήσει σκληρά τον εαυτό του
που ήρθε να σας δει, κύριε. Ο Ντόμπι θα κλείσει τα αφτιά του στην
πόρτα του φούρνου γι' αυτό που έκανε. αν το μάθουν, κύριε...»
«μα δε θα το καταλάβουν αν κλείσεις τα αφτιά σου στην πόρτα του
φούρνου;»
«ο Ντόμπι αμφιβάλλει, κύριε. ο Ντόμπι τιμωρεί πολύ συχνά τον εαυτό
του κι εκείνοι ποτέ δεν τον αποτρέπουν. μερικές φορές μάλιστα του βάζουν κι άλλες τιμωρίες...»
«Και γιατί δε φεύγεις; Γιατί δεν το σκας;»
«Τα σπιτικά ξωτικά, κύριε, μπορούν να φύγουν μόνο αν τα ελευθερώσουν οι κύριοι τους. Κι οι δικοί μου δε θα ελευθερώσουν ποτέ τον Ντόμπι... ο Ντόμπι θα υπηρετεί αυτή την οικογένεια μέχρι να πεθάνει, κύριε...«
Ο Χάρι είχε σαστίσει.
«Κι εγώ που νόμιζα πως κακοπερνάω επειδή θα μείνω εδώ άλλον ένα μήνα», είπε.
«σε σύγκριση με τους δικούς σου, οι Ντάρσλι φαντάζουν αγγελούδια. Δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανείς; μήπως μπορώ να σε βοηθήσω εγώ;» μόλις ο Χάρι το είπε, την ίδια στιγμή το μετάνιωσε. ο Ντόμπι αναλύθηκε ξανά σε λυγμούς ευγνωμοσύνης.
«σε παρακαλώ», ψιθύρισε αλαφιασμένος ο Χάρι, «σταμάτα, να χαρείς. Αν ακούσουν τίποτα οι Ντάρσλι, αν καταλάβουν πως βρίσκεσαι εδώ...»
«ο Χάρι πότερ ρωτάει αν μπορεί να βοηθήσει τον Ντόμπι... ο Ντόμπι
είχε ακούσει για τη μεγαλοσύνη σας, κύριε, αλλά για την καλοσύνη
σας... δεν ήξερε τίποτα ο Ντόμπι...»
«αυτά που έχεις ακούσει για τη μεγαλοσύνη μου είναι βλακείες και
τίποτα παραπάνω. Δεν είμαι καν ο πρώτος της τάξης μου. Η Ερμιόνη
είναι η πρώτη που...» άρχισε να λέει ο Χάρι με πρόσωπο κατακόκκινο.
Αλλά σταμάτησε αμέσως, γιατί του ήταν οδυνηρό να σκέφτεται την
Ερμιόνη.
«ο Χάρι πότερ είναι σεμνός και μετριόφρων», είπε όλο σεβασμό ο
Ντόμπι και τα ολοστρόγγυλα μάτια του φωτίστηκαν.
«ο Χάρι πότερ δε
λέει τίποτα για το θρίαμβο του εναντίον του ακατονόμαστου».
«Του Βόλντεμορτ;» ρώτησε ο Χάρι.
ο Ντόμηι βούλωσε τα αφτιά του με τα χέρια του και βόγκηξε:
«μην ξαναπείτε το όνομα του, κύριε! μην το ξαναπείτε!»
«συγγνώμη», έσπευσε να απολογηθεί ο Χάρι.
«Ξέρω πολλούς που δεν
τους αρέσει, όπως ο φίλος μου ο Ρον...», σταμάτησε πάλι. Του ήταν οδυνηρό να σκέφτεται τον Ρον.
Ο Ντόμπι έσκυψε προς το μέρος του, με μάτια γουρλωμένα σαν
προβολείς.
«ο Ντόμπι άκουσε», είπε βραχνά, «ότι ο Χάρι πότερ συνάντησε για
δεύτερη φορά τον άρχοντα του σκότους, πριν από μερικές
εβδομάδες... κι ότι ο Χάρι πότερ γλίτωσε πάλι». Ο Χάρι έγνεψε καταφατικά και τα μάτια του Ντόμπι βούρκωσαν ξαφνικά.
«αχ, κύριε», κοντανάσανε σκουπίζοντας τα δάκρυα του με την άκρη της βρόμικης μαξιλαροθήκης που φορούσε, «ο Χάρι πότερ είναι ανδρείος και ατρόμητος! αντιμετώπισε ένα σωρό κινδύνους! αλλά ο Ντόμπι ήρθε να προστατεύσει τον Χάρι πότερ, να τον προειδοποιήσει, έστω κι αν πρέπει μετά να κλείσει τα αφτιά του στην πόρτα του φούρνου... ο Χάρι πότερ δεν πρέπει να ξαναγυρίσει στο
"Χόγκουαρτς"». Τη σιωπή που ακολούθησε, έσπαγε μόνο ο θόρυβος των μαχαιροπίρουνων από το ισόγειο και η ομιλία του θείου Βέρνον, η οποία ακουγόταν πνιχτή ως εκεί.
«Τ.. .τι;» τραύλισε ο Χάρι. «πρέπει να γυρίσω. Τα μαθήματα αρχίζουν την πρώτη σεπτεμβρίου. Δε βλέπω την ώρα να φύγω. Δε φαντάζεσαι τι τραβάω εδώ. Δεν έχω θέση εδώ. Η θέση μου είναι στο "Χόγκουαρτς"».
«Όχι, όχι, όχι», τσίριξε ο Ντόμπι, κουνώντας τόσο ζωηρά το κεφάλι,
που τα αφτιά του ανέμιζαν.
«ο Χάρι πότερ πρέπει να μείνει εδώ,
όπου είναι ασφαλής. Είναι πολύ σπουδαίος, πολύ καλός για να
πεθάνει. αν ο Χάρι πότερ γυρίσει στο "Χόγκουαρτς", θα διατρέξει
θανάσιμο κίνδυνο».
«Γιατί;» απόρησε ο Χάρι.
«Εξυφαίνεται μια συνωμοσία, κύριε. Υπάρχει ένα ολόκληρο σχέδιο να
προκληθούν φέτος φοβερά πράγματα στο "Χόγκουαρτς"», ψιθύρισε ο
Ντόμπι τρέμοντας σύγκορμος.
«ο Ντόμπι το ξέρει εδώ και μήνες,
κύριε. ο Χάρι πότερ δεν πρέπει να θέσει τον εαυτό του σε κίνδυνο.
Είναι πολύ σημαντικός, κύριε!»
«Τι εννοείς "φοβερά πράγματα";» είπε ευθύς ο Χάρι.
«ποιος τα σχεδιάζει;» ο Ντόμπι έβγαλε έναν παράξενο, πνιχτό ήχο κι ύστερα άρχισε να χτυπάει πάλι το κεφάλι του στον τοίχο.
«Εντάξει, κατάλαβα!» φώναξε ο Χάρι αρπάζοντας από το μπράτσο το
ξωτικό για να το σταματήσει.
«Δεν μπορείς να μου πεις. αλλά γιατί
με προειδοποιείς;» Ξάφνου έκανε μια δυσάρεστη σκέψη.
«στάσου... δε φαντάζομαι να είναι ανακατεμένος ο Βολ... συγγνώμη, ο Ξέρεις- ποιος; μπορείς να γνέψεις απλώς», πρόσθεσε ξαφνικά καθώς το κεφάλι του Ντόμπι πλησίαζε επικίνδυνα τον τοίχο για μια ακόμη φορά. ΟΝτόμπι έγνεψε αρνητικά.
«Όχι, όχι ο ακατονόμαστος, κύριε».
Όμως ο Ντόμπι είχε γουρλώσει τα μάτια σαν να προσπαθούσε να του
κάνει μια νύξη. Ο Χάρι αδυνατούσε να καταλάβει.
«Δεν έχει αδελφό, έτσι;» ρώτησε ο Χάρι το ξωτικό. ΟΝτόμπι κούνησε αρνητικά το κεφάλι, γουρλώνοντας ακόμα πιο πολύ τα μάτια.
«Τότε δεν μπορώ να φανταστώ ποιος άλλος θα επιδίωκε να προκαλέσει
φοβερά πράγματα στο "Χόγκουαρτς"», είπε ο Χάρι αμήχανος, «θέλω να
πω... κατ' αρχήν είναι εκεί ο Ντά-μπλντορ... Ξέρεις ποιος είναι ο
Ντάμπλντορ, έτσι;» Ο Ντόμπι ένευσε καταφατικά.
«ο άλμπους Ντάμπλντορ είναι ο σπουδαιότερος διευθυντής που πέρασε ποτέ από το "Χόγκουαρτς". ο Ντόμπι το ξέρει, κύριε. ο Ντόμπι έχει
ακούσει ότι οι δυνάμεις του Ντάμπλντορ συναγωνίζονται εκείνες που είχε ο ακατονόμαστος στον Κολοφώνα της δόξας του. αλλά, κύριε», η φωνή του Ντόμπι έγινε ένας επιτακτικός ψίθυρος, «υπάρχουν δυνάμεις που ο Ντάμπλντορ δεν μπορεί... που κανένας αξιοπρεπής μάγος...».
Και πριν ο Χάρι προλάβει να τον εμποδίσει, ο Ντόμπι πήδησε στο
κρεβάτι, άρπαξε το πορτατίφ του Χάρι και βάλθηκε να το κοπανάει
στο κεφάλι του βγάζοντας διαπεραστικές στριγκλιές.
Ξάφνου στο ισόγειο επικράτησε σιωπή. Δύο δευτερόλεπτα αργότερα ο
Χάρι άκουσε, με την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή, το θείο
Βέρνον να βγαίνει στο χολ και να φωνάζε:
«αυτό το παλιόπαιδο, ο Ντάντλι, θα ξέχασε πάλι την τηλεόραση ανοιχτή!»
«Γρήγορα στην ντουλάπα!» ψιθύρισε επιτακτικά ο Χάρι στον Ντόμπι
σπρώχνοντας τον ταυτόχρονα στην ντουλάπα, ενώ ο ίδιος μόλις που πρόλαβε να ξαπλώσει στο κρεβάτι τη στιγμή που το πόμολο της πόρτας άρχισε να γυρίζει.
«Τι στο διάβολο κάνεις;» ρώτησε ο θείος Βέρνον με σφιγμένα δόντια,
φέρνοντας το πρόσωπο του κοντά στο πρόσωπο του Χάρι.
«μόλις κατέστρεψες το κλου του ανεκδότου μου με το Γιαπωνέζο παίκτη του γκολφ... αν ξανακούσω τον παραμικρό θόρυβο, θα μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκες!». Και βγήκε φουριόζος από το δωμάτιο.
Ο Χάρι έβγαλε τρέμοντας τον Ντόμπι από την ντουλάπα.
«Βλέπεις τι τραβάω;» είπε. «Βλέπεις γιατί πρέπει να γυρίσω
οπωσδήποτε στο "Χόγκουαρτς";
Είναι το μόνο μέρος που έχω... που
νομίζω ότι έχω φίλους».
«Φίλους που δεν έστειλαν ούτε ένα γράμμα στον Χάρι πότερ;» είπε
πονηρά ο Ντόμπι.
«Δε θα είχαν χρόν... μια στιγμή», συνοφρυώθηκε ο Χάρι. «Κι εσύ πού
ξέρεις ότι δε μου έγραψαν οι φίλοι μου;» ο Ντόμπι μετατόπισε αμήχανα το βάρος του από το ένα πόδι στο άλλο.
«ο Χάρι πότερ δεν πρέπει να θυμώσει με τον Ντόμπι. ο Ντόμπι το
έκανε για το καλό του...»
«Εσύ έπαιρνες και έκρυβες τα γράμματα μου;»
«ο Ντόμπι τα έχει εδώ, κύριε», είπε το ξωτικό. πισωπάτησε για να μην τον φτάνει ο Χάρι και έβγαλε ένα χοντρό πάκο φακέλους μέσα από τη μαξιλαροθήκη που φορούσε. Ο Χάρι διέκρινε το καλλιγραφικό γράψιμο της Ερμιόνης, τα τσαπατσούλικα γράμματα του Ρον και κάτι ορνιθοσκαλίσματα που πρέπει να ήταν του Χάγκριντ, του δασοφύλακα του "Χόγκουαρτς". Ο Ντόμπι κοίταξε με αγωνία τον Χάρι.
«ο Χάρι πότερ δεν πρέπει να θυμώσει... ο Ντόμπι ήλπιζε... αν ο
Χάρι πότερ νόμιζε ότι τον ξέχασαν οι φίλοι του... ο Χάρι πότερ δε
θα ήθελε να γυρίσει στη σχολή, κύριε...»
Ο Χάρι δεν του έδωσε σημασία. προσπάθησε να αρπάξει τα γράμματα, αλλά ο Ντόμπι τραβήχτηκε με ένα πήδημα.
«ο Χάρι πότερ θα τα πάρει, κύριε, αν μου δώσει το λόγο του ότι δε
θα επιστρέψει στο "Χόγκουαρτς". αχ, κύριε, είναι ένας κίνδυνος που
πρέπει να αποφύγετε πάση θυσία! πείτε μου ότι δε θα γυρίσετε,
κύριε!»
«Όχι» , είπε θυμωμένος ο Χάρι.
«Δώσε 'μου τα γράμματα των φίλων
μου!»
«Τότε ο Χάρι πότερ δεν αφήνει άλλη επιλογή στον Ντόμπι», είπε
μελαγχολικά το ξωτικό.
Και πριν ο Χάρι προλάβει να κάνει οτιδήποτε, ο Ντόμπι έτρεξε στην
πόρτα, την άνοιξε και κατέβηκε τις σκάλες σαν αστραπή.
Ο Χάρι έτρεξε ξωπίσω του, με στόμα στεγνό και στομάχι σφιγμένο,
προσπαθώντας να μην κάνει θόρυβο. Κατέβηκε με ένα σάλτο τα έξι
τελευταία σκαλοπάτια και προσγειώθηκε με τα τέσσερα στο χαλί του χολ, κοιτώντας ολόγυρα για τον Ντόμπι. από την τραπεζαρία
ακουγόταν ο θείος Βέρνον να λέει:
«...πείτε στην πετούνια εκείνο το ανέκδοτο με τους αμερικανούς
υδραυλικούς, κύριε Μέισον. πεθαίνει να το ακούσει...» ο Χάρι έτρεξε από το χολ στην κουζίνα κι ένιωσε το στομάχι του να δένεται κόμπος.
Η αριστουργηματική πουτίγκα της θείας πετούνια, το Βουναλάκι με
την κρέμα γάλακτος και τις ζαχαρωμένες βιολέτες, πετούσε λίγο πιο κάτω από το ταβάνι. Ο Ντόμπι ήταν σκαρφαλωμένος πάνω σε ένα
γωνιακό ντουλάπι.
«Όχι», βόγκηξε ο Χάρι. «σε παρακαλώ... θα με σκοτώσουν...»
«Να πει ο Χάρι πότερ ότι δε θα γυρίσει στη σχολή...»
«Ντόμπι... σε παρακαλώ...»
«πείτε το, κύριε...»
«Δεν μπορώ!» ο Ντόμπι του έριξε ένα τραγικό βλέμμα.
«Τότε ο Ντόμπι πρέπει να το κάνει, κύριε, για το καλό του Χάρι
πότερ».
Η πουτίγκα έπεσε στο πάτωμα με έναν εκκωφαντικό πάταγο. Η κρέμα
πιτσίλισε τοίχους και παράθυρα καθώς ο δίσκος θρυμματίζοταν. Ο
Ντόμπι εξαφανίστηκε με έναν κρότο
σαν από μαστίγιο.
Ακούστηκαν κραυγές από την τραπεζαρία και ο θείος Βέρνον όρμησε στην κουζίνα. Βρήκε τον Χάρι μαρμαρωμένο από το σοκ και
πασαλειμμένο από την κορυφή ως τα νύχια με την πουτίγκα της θείας
πετούνια.
Στην αρχή φάνηκε ότι ο θείος Βέρνον θα κατάφερνε να τα μπαλώσει.
«Δεν είναι τίποτα. ο ανιψιός μας -διαταραγμένος πνευματικά-...
ταράζεται όταν βλέπει ξένους, γι' αυτό τον κρατάμε πάνω...»
Ηρέμησε κάπως τους αναστατωμένους μέισον κι αφού τους έστειλε πίσω στην τραπεζαρία, έταξε στον Χάρι ότι θα τον σαπίσει στο ξύλο μόλις φύγουν οι επισκέπτες.
Ύστερα του έδωσε τη σφουγγαρίστρα. Η θεία πετούνια έβγαλε παγωτό από τον καταψύκτη και ο Χάρι, τρέμοντας
ακόμα, στρώθηκε να καθαρίσει την κουζίνα.
Τη στιγμή που όλα φαίνονταν να έχουν ηρεμήσει πάλι και ο θείος
Βέρνον να πλησιάζει με επιτυχία το στόχο του, να "κλείσει" δηλαδή
την πολυπόθητη δουλειά, μια κουκουβάγια ήρθε και τα κατέστρεψε
Όλα.
Η θεία πετούνια περιέφερε ένα κουτάκι με καραμέλες μέντας ένα γύρω στο τραπέζι, όταν μια τεράστια κουκουβάγια μπήκε από το παράθυρο
της τραπεζαρίας, πέταξε ένα γράμμα στο κεφάλι της κυρίας Μέισον
και έφυγε πετώντας.
Η κυρία Μέισον άρχισε να ουρλιάζει σαν μαινάδα και βγήκε τρέχοντας από το σπίτι, φωνάζοντας κάτι για παρανοϊκούς. Ο κύριος Μέισον έμεινε μόνον όσο χρειαζόταν για να εξηγήσει στους Ντάρσλι ότι η γυναίκα του φοβόταν παθολογικά τα πουλιά κάθε είδους και μεγέθους και να ρωτήσει αν συνήθιζαν να κάνουν συχνά τέτοιες φάρσες.
Ο Χάρι στεκόταν στην κουζίνα έχοντας για στήριγμα το κοντάρι της σφουγγαρίστρας, όταν ο θείος Βέρνον όρμησε καταπάνω του με μια δαιμονική λάμψη στα μικροσκοπικά μάτια του.
«Διάβασε το!» ψιθύρισε μοχθηρά, τείνοντας του το γράμμα που είχε
φέρει η κουκουβάγια. «Εμπρός, διάβασε το!» ο Χάρι το πήρε.
Δεν έγραφε ευχές για τα γενέθλια του.
Αγαπητέ κύριε Πότερ, πληροφορηθήκαμε ότι απόψε στις εννέα και δώδεκα εφαρμόστηκε στον
τόπο κατοικίας σας ένα πτητικό μαγικό ξόρκι.
Όπως γνωρίζετε, οι ανήλικοι μάγοι απαγορεύεται να εκτελούν μάγια
εκτός σχολής. Εάν επαναληφθεί, ενδέχεται ακόμα και να αποβληθείτε
από τη σχολή (Κανονισμός περί προληπτικών περιορισμών της Χρήσης μαγείας από ανηλίκους, 1875, παράγραφος Γ).
θα θέλαμε να σας υπενθυμίσουμε επίσης ότι κάθε μαγική
δραστηριότητα που κινδυνεύει να γίνει αντιληπτή από τα μέλη της
εξωμαγικής κοινότητας (μαγκλ), συνιστά βαρύ παράπτωμα σύμφωνα με το άρθρο 13 του θεσπίσματος περί μυστικότητας της Διεθνούς
συνομοσπονδίας μάγων.
Καλές διακοπές!
Ειλικρινώς ημετέρα,
μαφάλντα Χόπκιρκ.
Γραφείο νια την ανάρμοστη χρήση της μαγείας, Υπουργείο μαγείας.
Ο Χάρι σήκωσε τα μάτια του από το γράμμα που κρατούσε και
ξεροκατάπιε.
«Δε μας είχες πει ότι απαγορεύεται να κάνεις μάγια εκτός σχολής», είπε ο θείος Βέρνον, ενώ στα μάτια του χόρευε μια τρελή λάμψη.
«Ξέχασες να το αναφέρεις... σου διέφυγε, τολμώ να πω...» Κοιτούσε
τον Χάρι σαν πελώριο μπουλντόγκ, με όλα τα δόντια γυμνωμένα. «σου
έχω νέα λοιπόν, αγόρι μου... θα σε κλειδώσω στο δωμάτιο σου... Δε θα ξαναπάς στη σχολή... ποτέ... Κι αν κάνεις μάγια για να Βγεις από το δωμάτιο σου, θα σε αποβάλουν για πάντα!»
Κι έσυρε τον Χάρι στο πάνω πάτωμα γελώντας ασταμάτητα σαν
μανιακός. Ο θείος Βέρνον τήρησε, δυστυχώς, το λόγο του. Την άλλη μέρα έφερε έναν τεχνίτη να Βάλει κάγκελα στο παράθυρο του Χάρι. Ο ίδιος ο
θείος Βέρνον εγκατέστησε ένα πορτάκι στο κάτω μέρος της πόρτας του Χάρι, μέσα από το οποίο έσπρωχνε το λιγοστό φαγητό τρεις φορές την ημέρα. γιά να πάει στην τουαλέτα ο Χάρι, του επέτρεπαν να βγει μιαφορά το πρωί και μια το Βράδυ. Το υπόλοιπο εικοσιτετράωρο έμενε κλειδωμένος μέσα.
Τρεις μέρες αργότερα, οι Ντάρσλι δεν έδειχναν κανένα σημάδι υποχώρησης και ο Χάρι δεν έβλεπε κανέναν τρόπο να σωθεί από αυτή την κατάσταση. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι, παρακολουθούσε τη δύση του
ήλιου πίσω από τα κάγκελα κι αναρωτιόταν απελπισμένος τι θα
απογίνει. ποιο το όφελος να βγει με μάγια από το δωμάτιο του, αν τον
απέβαλαν για πάντα από το "Χόγκουαρτς"; Ωστόσο η ζωή στην οδό πριβέτ είχε γίνει μαρτύριο. Τώρα που οι Ντάρσλι ήξεραν πως δεν
κινδύνευαν να ξυπνήσουν μια ωραία πρωία μεταμορφωμένοι σε
νυχτερίδες, είχε χάσει το μοναδικό όπλο του. μπορεί να τον έσωσε ο
Ντόμπι από τα φοβερά και τρομερά που θα συνέβαιναν στο
"Χόγκουαρτς", αλλά, έτσι όπως πήγαιναν τα πράγματα, θα πέθαινε
τελικά από την πείνα.
Το πορτάκι της πόρτας έτριξε και εμφανίστηκε το χέρι της θείας
πετούνια, που έσπρωξε μέσα ένα μπολ με σούπα κονσέρβα. ο Χάρι, που
πονούσε το στομάχι του από την πείνα, πετάχτηκε από το κρεβάτι και
άρπαξε το μπολ. Η σούπα ήταν παγωμένη, αλλά ήπιε τη μισή με μια
γουλιά. μετά πήγε στο κλουβί της Χέντβιχ, ανέσυρε τα παπαριασμένα
λαχανικά από τον πάτο του μπολ και τα έβαλε στο πιατάκι της. Η Χέντβιχ φούσκωσε τα φτερά της και του έριξε ένα βλέμμα έσχατης περιφρόνηστις.
«Δεν κάνεις καλά να μου γυρνάς το ράμφος σου. Δεν έχουμε τίποτα
άλλο» , είπε σκυθρωπά ο Χάρι.
άφησε το άδειο μπολ στο πάτωμα, μπροστά στο πορτάκι και ξάπλωσε
στο κρεβάτι πιο πεινασμένος από πριν. Στην περίπτωση που ήταν ακόμα ζωντανός σε ένα μήνα, τι θα γινόταν
αν δεν εμφανιζόταν στο "Χόγκουαρτς"; θα έστελναν άραγε κάποιον να δει γιατί δε γύρισε; Είχαν τη δυνατότητα να αναγκάσουν τους
Ντάρσλι να τον αφήσουν να φύγει;
Το δωμάτιο σκοτείνιασε σιγά σιγά.
Ο Χάρι βυθίστηκε σε έναν ύπνο
ανήσυχο, εξουθενωμένος, με το στομάχι του να γουργουρίζει και στο
μυαλό του να κλωθογυρίζουν τα ίδια, αναπάντητα ερωτήματα.
Ονειρεύτηκε ότι ήταν έκθεμα του ζωολογικού κήπου και ότι στο
κλουβί του είχαν κρεμάσει μια ταμπέλα που έγραφε "ανήλικος μάγος".
Ο κόσμος συνωστιζόταν γύρω από τα κάγκελα, ενώ εκείνος κειτόταν
εξουθενωμένος από την πείνα σε ένα αχυρόστρωμα. Διέκρινε το
πρόσωπο του Ντόμπι ανάμεσα στο πλήθος κι άρχισε να φωνάζει
ζητώντας του Βοήθεια, αλλά ο Ντόμπι απάντησε: «ο Χάρι πότερ είναι
ασφαλής εδώ, κύριε!» κι
εξαφανίστηκε. μετά εμφανίστηκαν οι Ντάρσλι και ο Ντάντλι άρχισε να τον περιγελά χτυπώντας τα κάγκελα του
κλουβιού.
«σταμάτα», μουρμούρισε ο Χάρι καθώς τα χτυπήματα σφυροκοπούσαν το μουδιασμένο του μυαλό. «άσε με ήσυχο... Κόφ'το... θέλω να
κοιμηθώ...» άνοιξε τα μάτια.
Το φως της σελήνης γλιστρούσε μέσα από τα κάγκελα. Κάποιος τον κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια πίσω από τα κάγκελα κάποιος με μακριά μύτη, φακίδες και κόκκινα μαλλιά.
Έξω από το παράθυρο του Χάρι βρισκόταν ο Ρον Ουέσλι.