~Πλευρά Έκτορα~
Μήτσος- ΤΗΝ ΕΊΔΕΣ; ΤΙ; ΠΩΣ; ΠΟΥ;
Έκτορας- Τι θες τώρα ρε βλάκα; Την είδα, μπροστά μου ,σου λεω. Με σάρκα και οστά. Την αναγνώρισα. Παρόλο που ποτέ δεν είχα δει ολόκληρο το πρόσωπό της. Δεν την είχα δει ποτέ ακριβώς ολόκληρη πως είναι,απο τη μια όμως καλύτερα.
Μήτσος- Γιατί;
Έκτορας-Τι γιατί ρε βλάκα. Επειδή ειμαι μαλάκας και θα είχα κάνει μεγαλύτερο κακό, ο ανόητος. Είμαι άχρηστος ρε Μήτσο. Πρέπει να πεθάνω.
Ειπα και ανέβασα τα πόδια μου στον καναπέ της καφετέριας και εβαλα το κεφάλι μου εκεί ανάμεσά τους.
Έκτορας- Είμαι πραγματικά απαίσιος. Απαίσιος
Ειπα ξανά και κλωτσισα το τραπέζι που βρισκόταν μπροστά μου.
Μήτσος- Ωπα ρε απαίσιε. Άμα πεθάνεις εσυ ποιος θα προσέχει τη μικρή ρε; Πέρα απο αυτο θα στην πάρει άλλος αν πεθάνεις. Εκτός αυτών εσυ φταις όντως ήσουν πραγματικά σκληρός, σου τα έλεγα αλλά και αυτη φτάει λιγο.
Έκτορας- Δεν φταίει! Απλώς δεν ήθελε κάποιον άσχετο να την πηδήξει! Καλά έκανε ,εγω ήμουν άχρηστος. Είναι ευαίσθητη, το πιο ευαίσθητο ατομο που θα γνωρίσει ποτέ κανείς. Τότε απλά δεν καταλάβαινα τίποτα.
Μητσος- Ενώ τώρα καταλαβαίνεις;
Έκτορας- Σκασε. Ναι τώρα καταλαβαίνω πολλά και τι δεν καταλαβαίνεις απο τη φράση είμαι απαίσιος; Ήμουν άχρηστος, φέρθηκα χάλια. Της φέρθηκα χάλια γαμωτο πολύ χάλια. Αλλά βλέπεις... ΤΙ ΠΟΙΌΣ ΘΑ ΤΗΝ ΈΧΕΙ; ΚΆΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΈΧΕΙ!
Μήτσος- Α φίλε μου, δεν νομίζω να έχει κολλήσει και προφανώς να σε θυμάται τρια χρόνια μετά.
Έκτορας- Τα μάτια της γαμωτο. Είναι τόσο όμορφη, τόσο καλή, ευγενική. Τόσο υπέροχη. Γαμωτο είμαι ανόητος!!
Μήτσος- Ε μα είσαι! Τι θες να πω; Αν ομως δεν ειχες πέσει πάνω της τώρα, δεν θα την ξανα θυμώσουν.
Έκτορας- Ποτέ δεν την ξέχασα και ούτε πρόκειται. Γαμωτο είμαι ερωτευμένος μαζί της πέντε χρόνια τώρα. Τι θα κάνω ρε φίλε; Τι; Βοήθα με..
Δεν μίλησε και ήπια απο τον καφέ μου. Όταν το κουδουνακι της πόρτας του μικρού γειτονικού καφέ λιγο πιο δίπλα απο τις εστίες και στο μεγάλο φαστφουντάδικο της γειτονιάς, ακούστηκε. Γύρισα το κεφάλι μου προς την στρογγυλή πόρτα και είδα έναν μαντράχαλο να ανοίγει την πόρτα στη Βαλέρια μου!!!
Μήτσος- ΕΕΕΕ ΡΕ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ;
Έκτορας- Ναι αυτη είναι και μη φωνάζεις. Δεν θέλω να με δει έτσι.
Μήτσος- Ασε το πως είσαι. Κοίτα εκεί, είναι κάποιος μαζί της.Τον ξέρεις τον μαντράχαλο;
Έκτορας- Πλήρης ταύτιση φίλε μου.
Μήτσος- Τι;
Έκτορας- Α δε καταλαβαίνεις κι ολας το ξέχασα . Λεω οχι δεν ξέρω.
Μήτσος- Απο το βλέμμα σου έχουν σπασει τα νεύρα. Το βλέπω και πρόσεχε πως αντιδράς έρχονται προς τα εδω... Βασικά προς το πίσω τραπέζι μας. Πρόσεχε
Έκτορας- Ναι, ξέρω όλα καλά, το 'χω. Μπορώ να τα καταφέρω.
Μήτσος- Ωχ...
Καθώς πέρναγε απο δίπλα μου γύρισα το κεφάλι μου και την κοίταξα αλλά δυστυχώς είχα το πόδι μου κάπως απλωμένο και έπεσε. Ευτυχώς πρόλαβα να την πιάσω απο τη μέση, για να μην πέσει. Όταν τα βλέμματά μας ενώθηκαν,ανατρίχιασα, την ένιωσα να τρέμει με το που την άγγιξα. Σηκώθηκε απότομα απο την αγκαλιά μου, τα μακριά καστανά ,σγουρά, μαλλιά της πήγαν απο τη μια πλευρά και φάνηκε ο λαιμός της.
Έκτορας- Όλα καλά...Βαλέρια;
Βαλέρια- Ναι. Μια χαρά. Εσυ;
Έκτορας- Καλά μικρή, καλά είμαι..
Όταν βλέπω τον Μήτσο να σηκώνεται και να απλώνει το χέρι του στην Βαλέρια, ανησύχησα.
Μήτσος- Εγω είμαι ο Δημήτρης. Χάρηκα.
Βαλέρια- Εμενα
Δεν την άφησε να μιλήσει και το ειπε ο ίδιος. Βλάκα. Δεν έχει τρόπους.
Μήτσος- Ξέρω ξέρω, Βαλέρια σε λένε. Το άκουσα και πριν. Το παλικάρι απο εδω;
- Αντρέας.
Μήτσος- Αντρέας. Ωραία. Δεν κάθεστε μαζί μας; Να γίνουμε μια παρέα;
Αντρέας- Τι λες εσυ Βαλέρια;
Τον κοίταξε κάπως αλλά μετα συμφώνησε. Ήρθε και έκατσε στην απέναντι απο εμένα καρέκλα. . .