တိတ္ဆိတ္ေနတ့ဲနန္းေဆာင္တစ္ခုတြင္းမွာေတာ့သတိေမ့ေျမာေနတ့ဲေကာင္ေလးတစ္ဦးရယ္ထို
ေကာင္ေလးလက္ကိုကိုင္ျပီးမ်က္ရည္ေတြက်ေနတ့ဲေကာင္ေလးတစ္ဦး……
"ဘာလို႕သတိမရေသးတာလဲ…သမား
ေတာ္ေျပာေတာ့အဆင္ေျပျပီးဆို…ဘာလို႕ဒီလိုအိပ္ေနေသးတာလဲ"
Flack back
ကိုယ္ရံေတာ္မင္လက္ေအာက္မွလက္နက္ခ်
လိုက္ရတ့ဲအိမ္ေရွ႕စံမင္းသားကိုၾကိဳးနဲ႕ခ်ည္
ေနွာင္ေစလိုက္ျပီးရဲမက္ေတြကိုဖမ္းေခၚသြားေစလိုက္သည္…ရဲမက္ေတြနဲ႔အတူထြက္သြားတ့ဲ
အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕မ်က္နွာမွာေဒါသေတြတစ္ဟုန္ဟုန္
ေတာက္ေလာင္ေနခ့ဲသည္…အိမ္ေရွ႕စံရဲ႕ေနာက္လိုက္ေတြကိုပါတစ္ပါတည္းဖမ္းဆီးေစလိုက္
သည္……
သို႕ေသာ္…အေမွာင္တစ္ေနရာကေနျမားနဲ႕ခ်ိန္
ေနတ့ဲသူတစ္ေယာက္…သူရဲ႕ပစ္မွတ္ကတစ္ျခားသူမဟုတ္ကေလး…ထိုသူျမားပစ္လႊတ္လိုက္တာနဲ႕
"ကေလး…………………"
"ကု……ကုကီး…"
ရင္ဘတ္ဘယ္ဘက္ျခမ္းကေနေသြးေတြတစ္စက္စက္စီးက်လာျပီးေနာက္ေျမျပင္ေပၚလဲက်သြား
ေသာမင္းသားေဂ်ာင္ကု……အေၾကာင္းကေတာ့ဂ်ီမင္းဆီပစ္လႊတ္လိုက္တ့ဲျမားကိုဂ်ီမင္းအစား
ေရွ႕မွကြယ္ ကာဝင္ခံလိုက္ျခင္းပင္
"ကေလး…………"
"ကု…ကုကီး……ဘာ…ဘာလို႕………"
"ကေလး……ဘာ…ဘာမွ…မျဖစ္…အား…မျဖစ္ဘူးမလား"
"ဘာ… ဘာလို႕မင္အစားဝင္ခံလိုက္တာလဲ"
ငိုျပီးေျပာေနတ့ဲဂ်ီမင္းရဲ႕မ်က္နွာေလးကိုလက္နဲ႕လွမ္းကိုင္လိုက္ျပီး
"ကိုယ္…အဆင္ေျပ…ေျပတာမို႕…ကေလးစိတ္မပူနဲ႕ေနာ္"
အရမ္းကိုနာက်င္ရပါတယ္…ဒါမယ့္ကေလးကိုကယ္နိုင္လိုက္တ့ဲတြက္ေက်နပ္ပါတယ္…ငိုျပီးေျပာေနတ့ဲက်ေနာ္ၾကင္ယာေတာ္ေလးကိုၾကည့္ေနရင္းကအျမင္ေတြေဝဝါးလာခ့ဲတယ္…မၾကာပါက်ေနာ္ေလာကၾကီးနဲ႕အဆက္သြယ္
ပ်က္သြားခ့ဲျပီေလ……
"ကုကီး…ကုကီးထလို႕…ကုကီးမင္ကိုမထားခ့ဲပါနဲ႕…ကုကီး"
ေျမျပင္မွာလဲက်ေနတ့ဲမင္းသားေလးကိုဖက္ျပီးငိုေနတ့ဲၾကင္ယာေတာ္ေလး…သူခ်စ္တ့ဲသူကိုဒီလိုလုပ္တ့ဲသူကိုသာသိသြားရင္ခံနိုင္ရည္ရွိပါ့မလား……
"ၾကင္ယာေတာ္ေလး…မင္းသားကိုနန္းေတာ္အျမန္ေခၚသြားမွရမယ္"
"အင္း…ဟုတ္တယ္ျမန္ျမန္……"
နန္းတြင္းေရာက္လို႔ေဂ်ာင္ကုကိုသမားေတာ္ေတြစစ္ေပးေနတ့ဲခ်ိန္တြင္းမွာလည္းေဘးနားကေန
မ်က္ရည္ေတြက်ျပီးဆုေတာင္းေနရွာတ့ဲၾကင္ယာေတာ္ေလး……စစ္ေဆးေပးျပီးသည္ထိထို
ေနရာကမေရြ႕မင္းသားေလးကိုသာၾကည့္ျပီးငိုေနတ့ဲဂ်ီမင္းကိုၾကည့္ျပီးေဆာ့ဂ်င္းတို႕လည္းစိတ္မ
ေကာင္းျဖစ္ရုံကလႊဲမတတ္နိုင္……
"အကိုဟိုေဆာ့………"
ဟိုေဆာ့ကိုေခၚလိုက္ျပီး
"အင္းေျပာေလ…ဂ်ီမင္းအကိုဘာလုပ္ေပးရမလဲ"
"ကိုယ္ရံေတာ္မင္ကိုေခၚေပး…ကုကီးကိုဒီလိုလုပ္တ့ဲသူက်ေနာ္သိရမွာျဖစ္မယ္"
"အင္း…အကိုသြားေခၚေပးမယ္"
ခနၾကာဟိုေဆာ့တစ္ေယာက္ကိုယ္ရံေတာ္မင္နဲ႕အတူနန္းေဆာင္ကိုျပန္ေရာက္လာခ့ဲသည္
"မင္ေလး…ကိုယ္ရံေတာ္မင္ေရာက္လာျပီ"
"အင္းအထဲေခၚလိုက္…အကိုတို႔ကအျပင္ခန
ေရွာင္ေပးပါ"
ကိုယ္ရံေတာ္မင္နန္းေဆာင္ထဲဝင္လာတာနဲ႕ေဆာ့ဂ်င္းန႕ဲဟိုေဆာ့တို႔အေဆာင္ျပင္ထြက္သြားၾကသည္…
"ၾကင္ယာေတာ္ေလး…က်ေနာ္ကိုေခၚတယ္ဆိုတာ"
"ဘယ္သူလဲ…"
"ၾကင္ယာေတာ္……"
"ေျပာပါ…ကုကီးကိုဒီလိုလုပ္တ့ဲသူက်ေနာ္ကို
သတ္ခ်င္ေနတ့ဲသူကဘယ္သူလဲ"
"ၾကင္ယာေတာ္ကိုက်ေနာ္ေျပာျပပါ့မယ္…ဒါ
မယ့္…"
"ရတယ္…က်ေနာ္ကဘာမွမျဖစ္တာမို႔…ေျပာပါဘယ္သူလဲဆိုတာတာ"
"အိမ္ေရွ႕စံမိဖုရားပါ…"
"ဘာ……အမက…အမဂ်ီအြန္းကဘာ…ဘာလို႔လဲ…သူကက်ေနာ္ကိုဘာလို႔သတ္ခ်င္ရတာလဲ"
"ၾကင္ယာေတာ္ေလးမယုံနိုင္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ
ျဖစ္သင့္ပါတယ္…ဒါမယ့္ဒါကလက္ခံရမယ့္အ
မွန္တရားပါ…ၾကင္ယာေတာ္ကိုျမားပစ္ခ့ဲတာသူမပါ"
"မျဖစ္နိုင္တာအမကဘာလို႔က်ေနာ္ကိုဒီလိုလုပ္မွာလဲ…က်ေနာ္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္တယ္"
"ဟုတ္…က်ေနာ္လိုက္ပို႔ေပးပါ့မယ္"
~~~~~~~
အေစာင့္ေတြတင္းက်ပ္စြာေစာင့္ၾကည့္ေနတ့ဲ
ေထာင္သံတိုင္ေတြေနာက္ကြယ္ကအမဂ်ီအြန္း…က်ေနာ္မယုံဘူး…က်ေနာ္ကိုအေဖရင္းထက္
ေတာင္ပိုျပီးေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ဆက္ဆံခ့ဲတ့ဲသူကက်ေနာ္ကိုသတ္ဖို႕ၾကံတယ္ဆိုတာမျဖစ္နိုင္ဘူး……
"အမ………"
က်ေနာ္အသံၾကားေတာ့ေခါင္းေထာင္ၾကည့္လာျပီးခ်က္ခ်င္းမ်က္နွာျပန္တည္သြားတ့ဲသူမ
"အမ…မဟုတ္ဘူးမလားဟင္"
"မင္းအကုန္သိျပီးျပီမလား…ဘာလို႕လာေမး
ေနေသးတာလဲ…"
"တကယ္…တကယ္ဘဲအမလုပ္ခ့ဲတာလား…မဟုတ္ဘူးမလားဟင္…အမေျပာေလ…မဟုတ္ဘူးမလားဟင္"
"ငါမေျပာဘူးဂ်ီမင္း…ငါနင္ကိုတကယ္သတ္ခ်င္ခ့ဲတာ…နင္အစားမင္းသားေဂ်ာင္ကုကဝင္ခံသြားတာ…ငါနင္ကိုသတ္ခ်င္ခ့ဲတာ"
"ဘာလို႕လဲ…ဘာေၾကာင့္လဲ…ေျဖေလ"
ဂ်ီမင္းအသံဟာတုန္ယင္ေနခ့ဲသည္…
"မုန္းလို႔…ငါနင္ကိုမုန္းလို႔…နင္လိုခ်င္တ့ဲအေျဖရျပီးမလားသြားေတာ့ငါေရွ႕ထပ္ေပၚမလာနဲ႕"
"ေကာင္းျပီေလ…ခင္ဗ်ားပစ္ဒဏ္က်တ့ဲေန႕ထိက်ေနာ္ခင္ဗ်ားေရွ႕ေပၚမလာေစရဘူး"
ေျပာျပီးတာနဲ႕ခ်က္ခ်င္းလွည့္ထြက္သြားတ့ဲ
မင္ေလး…အဲခ်ိန္ကဘာျဖစ္လို႔မ်ားသူကိုသတ္ဖို႔ၾကံခ့ဲမိတာလဲ…ထိုခ်ိန္ကအိမ္ေရွ႕စံေျပာေနတ့ဲစကားေတြၾကားျပီးမလုပ္သင့္တာေတြလုပ္ခ့ဲမိ
တယ္…ကိုယ္ခ်စ္ေနတ့ဲသူကကိုယ္ေရွ႕မွာ
တစ္ျခားတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ေၾကာင္းေျပာေနတာကိုတကယ္သည္းခံနိုင္စြမ္းမ့ဲခ့ဲတယ္…ဘာမွမ
ဆိုင္အိမ္ေရွ႕စံဖမ္းခံရတာကိုလည္း
မင္ေလးေၾကာင့္ဆိုျပီးသူကိုသတ္ဖို႔ၾကံခ့ဲတယ္…ငါတကယ္ရူးေနခ့ဲတာဘဲ…အျပစ္မရွိတ့ဲ
ကေလးကိုသတ္ဖို႔လုပ္ခ့ဲတယ္…ငါတကယ္ရူး
ေနျပီဘဲ…မင္ေလးအမေတာင္းပန္ပါတယ္…အခုဘဝကအျပစ္ေၾကြးေတြကိုေနာင္ဘဝမွာဆပ္ပါရေစ……………"
~~~~~~~
"မင္ေလး……အဆင္ေျပရဲ႕လား"
သတိေမ့ေနတ့ဲမင္းသားေလးကိုဘဲၾကည့္ေနတာထမင္းလည္းမစား…ေရလည္းမေသာက္…ၾကာရင္သူပါလဲမွာေၾကာက္ရတယ္
"အင္းက်ေနာ္အဆင္ေျပပါတယ္…"
"အင္း…မင္းသားလည္းမၾကာခင္သတိရလာမွာပါ"
"ဂ်ီမင္း……"
အေလာတၾကီးနဲ႕နန္းေဆာင္ထဲဝင္လာတ့ဲအကိုဟိုေဆာ့
"အကို…ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"ဟို…ဟိုေလအိမ္ေရွ႕စံမိဖုရား…ဆုံးသြားျပီ"
"ဗ်ာ…"
"မေန႕ညကအက်ဥ္းေထာင္မွာဘဲကိုယ္ကိုအဆုံးစီရင္သြားတာ"
"မဟုတ္ဘူး…က်ေနာ္နဲ႕ေတာင္မေန႕ညက
ေတြ႕ေသးတာဘဲ…မျဖစ္နိုင္တာ"
"ဆံထိုးနဲ႕လက္ကေသြးေၾကာေတြကိုေဖာက္ထားတာတ့ဲ…"
လဲက်မလိုျဖစ္သြားတ့ဲမင္ေလးကိုထိန္းေပး
လိုက္ျပီး…တရိူက္ရိူက္ငိုေနတ့ဲသူကိုယ္ေလးကိုေထြးေပြးျပီးႏွစ္သိမ့္ေပးေနမိသည္ဘာလို႕သူက်မွဒီလိုအျဖစ္ေတြနဲ႕ၾကံဳေနရတာလဲကေလး
ရယ္…………*
flack back end
ခုဆိုကုကီးသတိေမ့ေနတာတစ္ပတ္ေတာင္
ျပည့္ေတာ့မယ္…သူကေတာ့ခုထိသတိမရလာခ့ဲ…လူစြမ္းေကာင္းလုပ္ျပီးက်ေနာ္အစားျမားပစ္ခံတ့ဲကုကီး…ကုကီးကေတာ့သတိေမ့ေနလို႕ဘာမွမသိေပမယ့္…နန္းတြင္းမွာေတာ့ေယာက္ယက္ခပ္ေနခ့ဲတယ္…ပုန္ကုန္သူေတြကိုဒီေန႕ၾကိဳးစင္တင္မယ္တ့ဲ…အိမ္ေရွ႕စံနဲ႕ဝန္ၾကီးပတ္ေကာပါတာေပါ့……
"ကုကီးရယ္…နိုးလာပါေတာ့ေနာ္…မင္တကယ္ပင္ပန္းေနျပီ…ဒါေၾကာင့္ျမန္ျမန္နိုးလာပါေတာ့
ေနာ္"
"မင္ေလး……"
"ဦးေလး…ကုကီးကဘာလို႕ခုထိသတိမရေသးတာလဲဟင္"
"သတိရလာမွာပါ…ကေလးရယ္"
"က်ေနာ္စိတ္ပူတယ္…ကုကီးက်ေနာ္ကိုထားသြားမွာက်ေနာ္ေၾကာက္တယ္"
"မဟုတ္တာေတြေတြးပူျပီးမေၾကာက္ပါနဲ႕
မင္ေလးရယ္…မင္းသားကမင္ေလးကိုဒီေလာက္ခ်စ္တာမထားခ့ဲပါဘူး…"
"ဒါနဲ႕…ၾကိဳးစင္တင္မွာဘယ္ခ်ိန္လဲဟင္"
"ေနလည္ေလာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္…မင္ေလးဝန္ၾကီးပတ္ကိုသြားေတြ႕မလို႕လား"
"အင္း…ေနာက္ဆုံးတစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့က်ေနာ္သြားေတြ႕ခ်င္တယ္"
~~~~~~~
ယခင္ပတ္အိမ္ေတာ္ရဲ႕အိမ္ဦးခန္းမွာခန္႕ခန္႕ညားညားထိုင္တ့ဲသူကအခုသံတိုင္ေတြၾကားမွာ
အဝတ္ျဖဴညစ္ညစ္ကိုဝတ္ျပီးေျခေထာက္မွာေျခက်င္းေတြနဲ႕ထိုင္ေနရေလျပီ…
"သခင္ၾကီး………"
"ဂ်ီမင္း……"
ဝန္ၾကီးပတ္ေခၚလိုက္တ့ဲအသံက်ေနာ္နားေတာင္မယုံနိုင္
"ဒီကိုဘာလို႔လာတာလဲ…မင္းနဲ႕ဒီေနရာမအပ္
စပ္ဘူးသြားျပန္ေတာ့"
"ခုထိက်ေနာ္ကိုမုန္းေနေသးတာလားသားတစ္
ေယာက္အျဖစ္အသိမွတ္မျပဳေသးဘူးလား"
"ငါေတာင္း…ေတာင္းပန္ပါတယ္"
မာနၾကီးလွပါတယ္ဆိုတ့ဲဝန္ၾကီးပတ္ကအခု
က်ေနာ္ကိုေတာင္းပန္စကားေျပာေနတယ္တ့ဲလား…
"ငါေၾကာင့္မင္းတို႕ေတြဒုကၡေရာက္ရတာပါ…ငါေၾကာင့္ဘဲဂ်ီအြန္းလည္းေသရတာ…အကုန္ငါ့အျပစ္ေတြပါ"
"အေဖ…………"
"မင္း…မင္းငါကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တယ္"
"အေဖ…ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕အေဖလို႕တစ္
ေခါက္ေလာက္ေခၚဖူးခ်င္လို႕ပါ…ဘဝမွာတစ္ခါေလးဘဲ…တစ္ခါေလးဘဲ…အေဖလို႕ေခၚခ်င္ခ့ဲလို႔ပါ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္…မင္းအေပၚမွာက်ဴးလြန္ခ့ဲတာေတြေကာ…အကုန္လုံးကိုငါေတာင္းပန္ပါ
တယ္"
"ၾကင္ယာေတာ္…အျပစ္သားေတြကိုေခၚသြားရပါေတာ့မယ္"
အျပစ္သားေတြကိုၾကိဳးစင္တင္ဖို႕အေစာင့္ေတြလာေခၚၾကျပီ…အေစာင့္ေတြရဲ႕ရိုက္နွက္ၾကိမ္း
ေမာင္းျခင္းကိုခံျပီးေသခ်င္းတရားဆီကိုသြားၾကျပီ…အေဖလို႔ေတာ့ေခၚခြင့္ရလိုက္ေပ
မယ့္သားဆိုတ့ဲအသံေလးကိုေတာ့ျပန္ၾကားခြင့္မရခ့ဲ…ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးေတြနဲ႕ေနာင္ဘယ္ဘဝမွာမွမၾကံဳေတြ႕ရပါေစနဲ႕……………
~~~~~~~
အရာအားလုံးကေတာ့ပုံမွန္လည္ပတ္ေနပါျပီ…အိမ္ေရွ႕စံတို႕လည္းေလာကၾကီးကထြက္သြားၾကျပီ…အရာအားလုံးကပုံမွန္ဆိုေပမယ့္ကုကီးကေတာ့သတိမရေသး…
"မင္ေလးေရ……"
"အကိုဟိုေဆာ့………"
"ဟို…မယ္ေတာ္ၾကီးအေခၚလႊတ္လိုက္တယ္"
"ဟုတ္လား…ဒါဆိုက်ေနာ္သြားလိုက္ပါ့မယ္"
မယ္ေတာ္ၾကီးကက်ေနာ္ကိုဘာလို႕ေတြ႕ခ်င္တာပါလိမ့္…
အေတြးမ်ားစြာနွင့္သာမယ္ေတာ္ၾကီးနန္းေဆာင္ကိုေဆာင္ကိုေရာက္လာခ့ဲေလျပီ…
"ၾကင္ယာေတာ္ကိုေခၚရတာအေရးတၾကီးေျပာစရာရွိလို႔ပါ"
"ဟုတ္မယ္မယ္ေျပာပါ"
"အခုျဖစ္သြားတ့ဲကိစၥေတြၾကင္ယာေတာ္လည္း
ေသခ်ာသိမွာပါ…"
"ဟုတ္…အဲတြက္လည္းက်ေနာ္ကဘဲေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ဒီကိစၥေတြကၾကင္ယာေတာ္လုပ္တာမဟုတ္
ေပမယ့္…ၾကင္ယာေတာ္မိသားစုေတြကဘဲလုပ္တာမလား…ဒါနဲ႕ေတာင္ေဂ်ာင္ကုနားေနဖို႔အ
ဆင္ေျပပါ့မလား"
"မယ္မယ္ေျပာခ်င္တာက………"
"ဟုတ္တယ္…ၾကင္ယာေတာ္ဒီနန္းေတာ္က
ထြက္သြားပါ…ပတ္အိမ္ေတာ္ဆိုတာတိုင္းျပည္ကိုသစၥာေဖာက္ခ့ဲတာ…ဒါေတာင္ပတ္မ်ိဳးႏြယ္
ျဖစ္တ့ဲၾကင္ယာေတာ္ကိုနန္းေတာ္မွာဆက္ထားရင္…"
"က်ေနာ္နားလည္ပါျပီ…မင္းသားသတိရတာနဲ႕…"
"ေဂ်ာင္ကုသတိမရခင္ထြက္သြားပါ…"
"က်ေနာ္…က်ေနာ္နားလည္ပါျပီ………"
ဘာလို႔က်ေနာ္ေပၚမွာရက္စက္ေနၾကတာလဲ…က်ေနာ္ကဘာမေကာင္းတာေတြလုပ္ထားလို႔ဒီလိုေတြၾကံဳေနရတာလဲ……
~~~~~~~
မင္ေလးတစ္ေယာက္မယ္ေတာ္ၾကီးနန္းေဆာင္ကျပန္လာတည္းကမ်က္နွာမေကာင္း…မင္းသားလက္ကိုကိုင္ျပီးငိုင္ေနတာနဲ႕
"မင္ေလး…မယ္ေတာ္ၾကီးကတစ္ခုခုေျပာလိုက္လို႕လား"
"ဦးေလး…က်ေနာ္တို႕ေတာင္ေပၚျပန္ၾကရင္
ေကာင္းမလားဟင္"
"မင္ေလး…မင္ေလးဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
ေျပာျပီးငိုက်လာတ့ဲမင္ေလးေၾကာင့္စိတ္ပူမိ
သည္…မဟုတ္မွလႊဲေရာမယ္ေတာ္ၾကီးက…
"မင္ေလး…ဦးေလးကိုေျပာဘာျဖစ္လာတယ္ဆိုတာ…မဟုတ္မွလႊဲေရာ…မင္ေလးကို………"
"ဟုတ္တယ္……က်ေနာ္သူနားကထြက္သြားရ
ေတာ့မယ္…က်…က်ေနာ္ခ်စ္တ့ဲကုကီးနားက
ထြက္သြားရေတာ့မယ္……"
"မင္ေလးရယ္…………"
ဒီတစ္ခ်ိန္ေတာ့ေဆာ့ဂ်င္းပါမ်က္ရည္က်မိ
သည္…ကံၾကမၼာဆိုတာၾကီးကသိပ္ရက္စက္
တတ္ပါလား…အျပစ္မရွိတ့ဲကေလးကိုဘဲနာက်င္မူေတြယူေဆာင္လာေပးေနတယ္……
"က်ေနာ္တို႕မနက္က်ျပန္ရေအာင္……အရင္ေနခ့ဲတယ္ေနရာေလးဆီကိုေပါ့…"
"မင္ေလး…မင္းသားကသတိမရေသးဘူး
ေလ……"
"သူသတိမရခင္က်ေနာ္သူနားကထြက္သြားမွရမယ္…မဟုတ္ရင္က်ေနာ္ထြက္သြားနိုင္မွမဟုတ္ဘူး"
"ေအးပါ…ကေလးရယ္……"
မနက္မိုးေသာက္တာနဲ႕နန္းေတာ္ကထြက္ဖို႕စီ
စဥ္ထားတယ္…ကုကီးနားရွိခြင့္ရေနေသးတ့ဲဒီညကိုေတာ့သူမ်က္နွာေလးကိုၾကည့္ျပီးကုန္ဆုံးေစလိုက္သည္………
မနက္မိုးေသာက္တာနဲ႕နန္းေတာ္ကထြက္ဖို႔ျပင္ရေတာ့သည္…အကိုဟိုေဆာ့ကေတာ့ငိုေနဆဲ…
"အကို…ကုကီးကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးပါ့မယ္…
ေသခ်ာဂရုစိုက္ေပးပါ…"
"မင္ေလးရယ္………"
"အကိုကလည္းတိတ္ပါေတာ့…က်ေနာ္ကိုကတိေပးပါေနာ္ကုကီးကိုေသခ်ာဂရုစိုက္ေပးပါမယ္လို႔…"
"အကို…ကတိေပးပါတယ္…မင္ေလးေကာ
ကိုယ္ကိုဂရုစိုက္ေနာ္…အကို ကိုေကာမေမ့သြားနဲ႕ေနာ္"
"အင္း………က်ေနာ္ကုကီးကိုသြားၾကည့္လိုက္အုံးမယ္ေနာ္"
က်လုဆဲမ်က္ရည္ေတြကိုထိန္းကာအေဆာင္ထဲကုိဝင္လာလိုက္သည္…အေဆာင္ထဲမွာေတာ့ခုထိေမ့ေျမာေနေသာက်ေနာ့္မင္းသားေလး…အနားသြားလိုက္ျပီးျပန္လည္စုပ္ကိုင္ျခင္းမရွိတ့ဲ
လက္တစ္ဖက္ကိုကိုင္လိုက္ျပီး
"ကုကီး…မင္ေလးသြားေတာ့မယ္…မင္ေလးမရွိရင္လည္းေကာင္းေကာင္းေနေနာ္…မင္ေလးမရွိေတာ့လို႔လည္းဝမ္းမနည္းနဲ႕…တိုင္းျပည္တြက္စစ္မွန္ျပီးတရားမ်ွတတ့ဲမင္းၾကီးတစ္ပါးျဖစ္
ေအာင္ၾကိဳးစားေနာ္…အရင္လိုအနားမွာမေန
ေပးနိုင္ေတာ့ေပမယ့္အေဝးကေနကုကီးတြက္
ဂုဏ္ယူေနပါမယ္…မင္ေလးကိုေမ့မသြားပါနဲ႕လို႔ေတာ့မမွာေတာ့ပါဘူးေနာ္…အရမ္းခ်စ္
တယ္ကုကီး"
ႏူတ္ခမ္းပါးေလးေပၚေနာက္ဆုံးအနမ္းတစ္ပြင့္ေပးက်န္ခ့ဲျပီးထိုနန္းေဆာင္ကေနထြက္လာခ့ဲရျပီ…
ေကာင္းစြာေနရစ္ခ့ဲပါခ်စ္ရတ့ဲမင္းသားေလး
ေရ………………
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ေနာက္တစ္ပိုင္းဇာတ္သိမ္းပါမယ္
Thz my readers
90°bow
🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰
For unicode
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့နန်းဆောင်တစ်ခုတွင်းမှာတော့သတိမေ့မြောနေတဲ့ကောင်လေးတစ်ဦးရယ်ထိုကောင်လေးလက်ကိုကိုင်ပြီးမျက်ရည်တွေကျနေတဲ့ကောင်လေးတစ်ဦး……
"ဘာလို့သတိမရသေးတာလဲ…သမား
တော်ပြောတော့အဆင်ပြေပြီးဆို…ဘာလို့ဒီလိုအိပ်နေသေးတာလဲ"
Flack back
ကိုယ်ရံတော်မင်လက်အောက်မှလက်နက်ချ
လိုက်ရတဲ့အိမ်ရှေ့စံမင်းသားကိုကြိုးနဲ့ချည်
နှောင်စေလိုက်ပြီးရဲမက်တွေကိုဖမ်းခေါ်သွားစေလိုက်သည်…ရဲမက်တွေနဲ့အတူထွက်သွားတဲ့အိမ်ရှေ့စံရဲ့မျက်နှာမှာဒေါသတွေတစ်ဟုန်ဟုန်တောက်လောင်နေခဲ့သည်…အိမ်ရှေ့စံရဲ့နောက်လိုက်တွေကိုပါတစ်ပါတည်းဖမ်းဆီးစေလိုက်သည်……
သို့သော်…အမှောင်တစ်နေရာကနေမြားနဲ့ချိန်
နေတဲ့သူတစ်ယောက်…သူရဲ့ပစ်မှတ်ကတစ်ခြားသူမဟုတ်ကလေး…ထိုသူမြားပစ်လွှတ်လိုက်တာနဲ့
"ကလေး…………………"
"ကု……ကုကီး…"
ရင်ဘတ်ဘယ်ဘက်ခြမ်းကနေသွေးတွေတစ်စက်စက်စီးကျလာပြီးနောက်မြေပြင်ပေါ်လဲကျသွားသောမင်းသားဂျောင်ကု……အကြောင်းကတော့ဂျီမင်းဆီပစ်လွှတ်လိုက်တဲ့မြားကိုဂျီမင်းအစားရှေ့မှကွယ် ကာဝင်ခံလိုက်ခြင်းပင်
"ကလေး…………"
"ကု…ကုကီး……ဘာ…ဘာလို့………"
"ကလေး……ဘာ…ဘာမှ…မဖြစ်…အား…မဖြစ်ဘူးမလား"
"ဘာ… ဘာလို့မင်အစားဝင်ခံလိုက်တာလဲ"
ငိုပြီးပြောနေတဲ့ဂျီမင်းရဲ့မျက်နှာလေးကိုလက်နဲ့လှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး
"ကိုယ်…အဆင်ပြေ…ပြေတာမို့…ကလေးစိတ်မပူနဲ့နော်"
အရမ်းကိုနာကျင်ရပါတယ်…ဒါမယ့်ကလေးကိုကယ်နိုင်လိုက်တဲ့တွက်ကျေနပ်ပါတယ်…ငိုပြီးပြောနေတဲ့ကျနော်ကြင်ယာတော်လေးကိုကြည့်နေရင်းကအမြင်တွေဝေဝါးလာခဲ့တယ်…မကြာပါကျနော်လောကကြီးနဲ့အဆက်သွယ်ပျက်သွားခဲ့ပြီလေ……
"ကုကီး…ကုကီးထလို့…ကုကီးမင်ကိုမထားခဲ့ပါနဲ့…ကုကီး"
မြေပြင်မှာလဲကျနေတဲ့မင်းသားလေးကိုဖက်ပြီးငိုနေတဲ့ကြင်ယာတော်လေး…သူချစ်တဲ့သူကိုဒီလိုလုပ်တဲ့သူကိုသာသိသွားရင်ခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား……
"ကြင်ယာတော်လေး…မင်းသားကိုနန်းတော်အမြန်ခေါ်သွားမှရမယ်"
"အင်း…ဟုတ်တယ်မြန်မြန်……"
နန်းတွင်းရောက်လို့ဂျောင်ကုကိုသမားတော်တွေစစ်ပေးနေတဲ့ချိန်တွင်းမှာလည်းဘေးနားကနေမျက်ရည်တွေကျပြီးဆုတောင်းနေရှာတဲ့ကြင်ယာတော်လေး……စစ်ဆေးပေးပြီးသည်ထိထိုနေရာကမရွေ့မင်းသားလေးကိုသာကြည့်ပြီးငိုနေတဲ့ဂျီမင်းကိုကြည့်ပြီးဆော့ဂျင်းတို့လည်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ရုံကလွှဲမတတ်နိုင်……
"အကိုဟိုဆော့………"
ဟိုဆော့ကိုခေါ်လိုက်ပြီး
"အင်းပြောလေ…ဂျီမင်းအကိုဘာလုပ်ပေးရမလဲ"
"ကိုယ်ရံတော်မင်ကိုခေါ်ပေး…ကုကီးကိုဒီလိုလုပ်တဲ့သူကျနော်သိရမှာဖြစ်မယ်"
"အင်း…အကိုသွားခေါ်ပေးမယ်"
ခနကြာဟိုဆော့တစ်ယောက်ကိုယ်ရံတော်မင်နဲ့အတူနန်းဆောင်ကိုပြန်ရောက်လာခဲ့သည်
"မင်လေး…ကိုယ်ရံတော်မင်ရောက်လာပြီ"
"အင်းအထဲခေါ်လိုက်…အကိုတို့ကအပြင်ခန
ရှောင်ပေးပါ"
ကိုယ်ရံတော်မင်နန်းဆောင်ထဲဝင်လာတာနဲ့ဆော့ဂျင်းနဲ့ဟိုဆော့တို့အဆောင်ပြင်ထွက်သွားကြသည်…
"ကြင်ယာတော်လေး…ကျနော်ကိုခေါ်တယ်ဆိုတာ"
"ဘယ်သူလဲ…"
"ကြင်ယာတော်……"
"ပြောပါ…ကုကီးကိုဒီလိုလုပ်တဲ့သူကျနော်ကို
သတ်ချင်နေတဲ့သူကဘယ်သူလဲ"
"ကြင်ယာတော်ကိုကျနော်ပြောပြပါ့မယ်…ဒါ
မယ့်…"
"ရတယ်…ကျနော်ကဘာမှမဖြစ်တာမို့…ပြောပါဘယ်သူလဲဆိုတာတာ"
"အိမ်ရှေ့စံမိဖုရားပါ…"
"ဘာ……အမက…အမဂျီအွန်းကဘာ…ဘာလို့လဲ…သူကကျနော်ကိုဘာလို့သတ်ချင်ရတာလဲ"
"ကြင်ယာတော်လေးမယုံနိုင်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ
ဖြစ်သင့်ပါတယ်…ဒါမယ့်ဒါကလက်ခံရမယ့်အမှန်တရားပါ…ကြင်ယာတော်ကိုမြားပစ်ခဲ့တာသူမပါ"
"မဖြစ်နိုင်တာအမကဘာလို့ကျနော်ကိုဒီလိုလုပ်မှာလဲ…ကျနော်သူနဲ့တွေ့ချင်တယ်"
"ဟုတ်…ကျနော်လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်"
~~~~~~~
အစောင့်တွေတင်းကျပ်စွာစောင့်ကြည့်နေတဲ့
ထောင်သံတိုင်တွေနောက်ကွယ်ကအမဂျီအွန်း…ကျနော်မယုံဘူး…ကျနော်ကိုအဖေရင်းထက်တောင်ပိုပြီးကောင်းကောင်းမွန်မွန်ဆက်ဆံခဲ့တဲ့သူကကျနော်ကိုသတ်ဖို့ကြံတယ်ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ဘူး……
"အမ………"
ကျနော်အသံကြားတော့ခေါင်းထောင်ကြည့်လာပြီးချက်ချင်းမျက်နှာပြန်တည်သွားတဲ့သူမ
"အမ…မဟုတ်ဘူးမလားဟင်"
"မင်းအကုန်သိပြီးပြီမလား…ဘာလို့လာမေး
နေသေးတာလဲ…"
"တကယ်…တကယ်ဘဲအမလုပ်ခဲ့တာလား…မဟုတ်ဘူးမလားဟင်…အမပြောလေ…မဟုတ်ဘူးမလားဟင်"
"ငါမပြောဘူးဂျီမင်း…ငါနင်ကိုတကယ်သတ်ချင်ခဲ့တာ…နင်အစားမင်းသားဂျောင်ကုကဝင်ခံသွားတာ…ငါနင်ကိုသတ်ချင်ခဲ့တာ"
"ဘာလို့လဲ…ဘာကြောင့်လဲ…ဖြေလေ"
ဂျီမင်းအသံဟာတုန်ယင်နေခဲ့သည်…
"မုန်းလို့…ငါနင်ကိုမုန်းလို့…နင်လိုချင်တဲ့အဖြေရပြီးမလားသွားတော့ငါရှေ့ထပ်ပေါ်မလာနဲ့"
"ကောင်းပြီလေ…ခင်ဗျားပစ်ဒဏ်ကျတဲ့နေ့ထိကျနော်ခင်ဗျားရှေ့ပေါ်မလာစေရဘူး"
ပြောပြီးတာနဲ့ချက်ချင်းလှည့်ထွက်သွားတဲ့
မင်လေး…အဲချိန်ကဘာဖြစ်လို့များသူကိုသတ်ဖို့ကြံခဲ့မိတာလဲ…ထိုချိန်ကအိမ်ရှေ့စံပြောနေတဲ့စကားတွေကြားပြီးမလုပ်သင့်တာတွေလုပ်ခဲ့မိတယ်…ကိုယ်ချစ်နေတဲ့သူကကိုယ်ရှေ့မှာတစ်ခြားတစ်ယောက်ကိုချစ်ကြောင်းပြောနေတာကိုတကယ်သည်းခံနိုင်စွမ်းမဲ့ခဲ့တယ်…ဘာမှမဆိုင်အိမ်ရှေ့စံဖမ်းခံရတာကိုလည်းမင်လေးကြောင့်ဆိုပြီးသူကိုသတ်ဖို့ကြံခဲ့တယ်…ငါတကယ်ရူးနေခဲ့တာဘဲ…အပြစ်မရှိတဲ့ကလေးကိုသတ်ဖို့လုပ်ခဲ့တယ်…ငါတကယ်ရူးနေပြီဘဲ…မင်လေးအမတောင်းပန်ပါတယ်…အခုဘဝကအပြစ်ကြွေးတွေကိုနောင်ဘဝမှာဆပ်ပါရစေ……………"
~~~~~~~
"မင်လေး……အဆင်ပြေရဲ့လား"
သတိမေ့နေတဲ့မင်းသားလေးကိုဘဲကြည့်နေတာထမင်းလည်းမစား…ရေလည်းမသောက်…ကြာရင်သူပါလဲမှာကြောက်ရတယ်
"အင်းကျနော်အဆင်ပြေပါတယ်…"
"အင်း…မင်းသားလည်းမကြာခင်သတိရလာမှာပါ"
"ဂျီမင်း……"
အလောတကြီးနဲ့နန်းဆောင်ထဲဝင်လာတဲ့အကိုဟိုဆော့
"အကို…ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
"ဟို…ဟိုလေအိမ်ရှေ့စံမိဖုရား…ဆုံးသွားပြီ"
"ဗျာ…"
"မနေ့ညကအကျဉ်းထောင်မှာဘဲကိုယ်ကိုအဆုံးစီရင်သွားတာ"
"မဟုတ်ဘူး…ကျနော်နဲ့တောင်မနေ့ညက
တွေ့သေးတာဘဲ…မဖြစ်နိုင်တာ"
"ဆံထိုးနဲ့လက်ကသွေးကြောတွေကိုဖောက်ထားတာတဲ့…"
လဲကျမလိုဖြစ်သွားတဲ့မင်လေးကိုထိန်းပေး
လိုက်ပြီး…တရိူက်ရိူက်ငိုနေတဲ့သူကိုယ်လေးကိုထွေးပွေးပြီးနှစ်သိမ့်ပေးနေမိသည်ဘာလို့သူကျမှဒီလိုအဖြစ်တွေနဲ့ကြုံနေရတာလဲကလေး
ရယ်…………*
flack back end
ခုဆိုကုကီးသတိမေ့နေတာတစ်ပတ်တောင်
ပြည့်တော့မယ်…သူကတော့ခုထိသတိမရလာခဲ့…လူစွမ်းကောင်းလုပ်ပြီးကျနော်အစားမြားပစ်ခံတဲ့ကုကီး…ကုကီးကတော့သတိမေ့နေလို့ဘာမှမသိပေမယ့်…နန်းတွင်းမှာတော့ယောက်ယက်ခပ်နေခဲ့တယ်…ပုန်ကုန်သူတွေကိုဒီနေ့ကြိုးစင်တင်မယ်တဲ့…အိမ်ရှေ့စံနဲ့ဝန်ကြီးပတ်ကောပါတာပေါ့……
"ကုကီးရယ်…နိုးလာပါတော့နော်…မင်တကယ်ပင်ပန်းနေပြီ…ဒါကြောင့်မြန်မြန်နိုးလာပါတော့နော်"
"မင်လေး……"
"ဦးလေး…ကုကီးကဘာလို့ခုထိသတိမရသေးတာလဲဟင်"
"သတိရလာမှာပါ…ကလေးရယ်"
"ကျနော်စိတ်ပူတယ်…ကုကီးကျနော်ကိုထားသွားမှာကျနော်ကြောက်တယ်"
"မဟုတ်တာတွေတွေးပူပြီးမကြောက်ပါနဲ့
မင်လေးရယ်…မင်းသားကမင်လေးကိုဒီလောက်ချစ်တာမထားခဲ့ပါဘူး…"
"ဒါနဲ့…ကြိုးစင်တင်မှာဘယ်ချိန်လဲဟင်"
"နေလည်လောက်ဖြစ်မယ်ထင်တယ်…မင်လေးဝန်ကြီးပတ်ကိုသွားတွေ့မလို့လား"
"အင်း…နောက်ဆုံးတစ်ခေါက်လောက်တော့ကျနော်သွားတွေ့ချင်တယ်"
~~~~~~~
ယခင်ပတ်အိမ်တော်ရဲ့အိမ်ဦးခန်းမှာခန့်ခန့်ညားညားထိုင်တဲ့သူကအခုသံတိုင်တွေကြားမှာအဝတ်ဖြူညစ်ညစ်ကိုဝတ်ပြီးခြေထောက်မှာခြေကျင်းတွေနဲ့ထိုင်နေရလေပြီ…
"သခင်ကြီး………"
"ဂျီမင်း……"
ဝန်ကြီးပတ်ခေါ်လိုက်တဲ့အသံကျနော်နားတောင်မယုံနိုင်
"ဒီကိုဘာလို့လာတာလဲ…မင်းနဲ့ဒီနေရာမအပ်
စပ်ဘူးသွားပြန်တော့"
"ခုထိကျနော်ကိုမုန်းနေသေးတာလားသားတစ်ယောက်အဖြစ်အသိမှတ်မပြုသေးဘူးလား"
"ငါတောင်း…တောင်းပန်ပါတယ်"
မာနကြီးလှပါတယ်ဆိုတဲ့ဝန်ကြီးပတ်ကအခု
ကျနော်ကိုတောင်းပန်စကားပြောနေတယ်တဲ့လား…
"ငါကြောင့်မင်းတို့တွေဒုက္ခရောက်ရတာပါ…ငါကြောင့်ဘဲဂျီအွန်းလည်းသေရတာ…အကုန်ငါ့အပြစ်တွေပါ"
"အဖေ…………"
"မင်း…မင်းငါကိုဘယ်လိုခေါ်လိုက်တယ်"
"အဖေ…နောက်ဆုံးအနေနဲ့အဖေလို့တစ်
ခေါက်လောက်ခေါ်ဖူးချင်လို့ပါ…ဘဝမှာတစ်ခါလေးဘဲ…တစ်ခါလေးဘဲ…အဖေလို့ခေါ်ချင်ခဲ့လို့ပါ"
"တောင်းပန်ပါတယ်…မင်းအပေါ်မှာကျူးလွန်ခဲ့တာတွေကော…အကုန်လုံးကိုငါတောင်းပန်ပါတယ်"
"ကြင်ယာတော်…အပြစ်သားတွေကိုခေါ်သွားရပါတော့မယ်"
အပြစ်သားတွေကိုကြိုးစင်တင်ဖို့အစောင့်တွေလာခေါ်ကြပြီ…အစောင့်တွေရဲ့ရိုက်နှက်ကြိမ်းမောင်းခြင်းကိုခံပြီးသေချင်းတရားဆီကိုသွားကြပြီ…အဖေလို့တော့ခေါ်ခွင့်ရလိုက်ပေမယ့်သားဆိုတဲ့အသံလေးကိုတော့ပြန်ကြားခွင့်မရခဲ့…ဒီလိုအဖြစ်ဆိုးတွေနဲ့နောင်ဘယ်ဘဝမှာမှမကြုံတွေ့ရပါစေနဲ့……………
~~~~~~~
အရာအားလုံးကတော့ပုံမှန်လည်ပတ်နေပါပြီ…အိမ်ရှေ့စံတို့လည်းလောကကြီးကထွက်သွားကြပြီ…အရာအားလုံးကပုံမှန်ဆိုပေမယ့်ကုကီးကတော့သတိမရသေး…
"မင်လေးရေ……"
"အကိုဟိုဆော့………"
"ဟို…မယ်တော်ကြီးအခေါ်လွှတ်လိုက်တယ်"
"ဟုတ်လား…ဒါဆိုကျနော်သွားလိုက်ပါ့မယ်"
မယ်တော်ကြီးကကျနော်ကိုဘာလို့တွေ့ချင်တာပါလိမ့်…
အတွေးများစွာနှင့်သာမယ်တော်ကြီးနန်းဆောင်ကိုဆောင်ကိုရောက်လာခဲ့လေပြီ…
"ကြင်ယာတော်ကိုခေါ်ရတာအရေးတကြီးပြောစရာရှိလို့ပါ"
"ဟုတ်မယ်မယ်ပြောပါ"
"အခုဖြစ်သွားတဲ့ကိစ္စတွေကြင်ယာတော်လည်းသေချာသိမှာပါ…"
"ဟုတ်…အဲတွက်လည်းကျနော်ကဘဲတောင်းပန်ပါတယ်"
"ဒီကိစ္စတွေကကြင်ယာတော်လုပ်တာမဟုတ်
ပေမယ့်…ကြင်ယာတော်မိသားစုတွေကဘဲလုပ်တာမလား…ဒါနဲ့တောင်ဂျောင်ကုနားနေဖို့အဆင်ပြေပါ့မလား"
"မယ်မယ်ပြောချင်တာက………"
"ဟုတ်တယ်…ကြင်ယာတော်ဒီနန်းတော်က
ထွက်သွားပါ…ပတ်အိမ်တော်ဆိုတာတိုင်းပြည်ကိုသစ္စာဖောက်ခဲ့တာ…ဒါတောင်ပတ်မျိုးနွယ်ဖြစ်တဲ့ကြင်ယာတော်ကိုနန်းတော်မှာဆက်ထားရင်…"
"ကျနော်နားလည်ပါပြီ…မင်းသားသတိရတာနဲ့…"
"ဂျောင်ကုသတိမရခင်ထွက်သွားပါ…"
"ကျနော်…ကျနော်နားလည်ပါပြီ………"
ဘာလို့ကျနော်ပေါ်မှာရက်စက်နေကြတာလဲ…ကျနော်ကဘာမကောင်းတာတွေလုပ်ထားလို့ဒီလိုတွေကြုံနေရတာလဲ……
~~~~~~~
မင်လေးတစ်ယောက်မယ်တော်ကြီးနန်းဆောင်ကပြန်လာတည်းကမျက်နှာမကောင်း…မင်းသားလက်ကိုကိုင်ပြီးငိုင်နေတာနဲ့
"မင်လေး…မယ်တော်ကြီးကတစ်ခုခုပြောလိုက်လို့လား"
"ဦးလေး…ကျနော်တို့တောင်ပေါ်ပြန်ကြရင်
ကောင်းမလားဟင်"
"မင်လေး…မင်လေးဘာတွေပြောနေတာလဲ"
ပြောပြီးငိုကျလာတဲ့မင်လေးကြောင့်စိတ်ပူမိ
သည်…မဟုတ်မှလွှဲရောမယ်တော်ကြီးက…
"မင်လေး…ဦးလေးကိုပြောဘာဖြစ်လာတယ်ဆိုတာ…မဟုတ်မှလွှဲရော…မင်လေးကို………"
"ဟုတ်တယ်……ကျနော်သူနားကထွက်သွားရ
တော့မယ်…ကျ…ကျနော်ချစ်တဲ့ကုကီးနားက
ထွက်သွားရတော့မယ်……"
"မင်လေးရယ်…………"
ဒီတစ်ချိန်တော့ဆော့ဂျင်းပါမျက်ရည်ကျမိ
သည်…ကံကြမ္မာဆိုတာကြီးကသိပ်ရက်စက်
တတ်ပါလား…အပြစ်မရှိတဲ့ကလေးကိုဘဲနာကျင်မူတွေယူဆောင်လာပေးနေတယ်……
"ကျနော်တို့မနက်ကျပြန်ရအောင်……အရင်နေခဲ့တယ်နေရာလေးဆီကိုပေါ့…"
"မင်လေး…မင်းသားကသတိမရသေးဘူး
လေ……"
"သူသတိမရခင်ကျနော်သူနားကထွက်သွားမှရမယ်…မဟုတ်ရင်ကျနော်ထွက်သွားနိုင်မှမဟုတ်ဘူး"
"အေးပါ…ကလေးရယ်……"
မနက်မိုးသောက်တာနဲ့နန်းတော်ကထွက်ဖို့စီ
စဉ်ထားတယ်…ကုကီးနားရှိခွင့်ရနေသေးတဲ့ဒီညကိုတော့သူမျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီးကုန်ဆုံးစေလိုက်သည်………
မနက်မိုးသောက်တာနဲ့နန်းတော်ကထွက်ဖို့ပြင်ရတော့သည်…အကိုဟိုဆော့ကတော့ငိုနေဆဲ…
"အကို…ကုကီးကိုစောင့်ရှောက်ပေးပါ့မယ်…
သေချာဂရုစိုက်ပေးပါ…"
"မင်လေးရယ်………"
"အကိုကလည်းတိတ်ပါတော့…ကျနော်ကိုကတိပေးပါနော်ကုကီးကိုသေချာဂရုစိုက်ပေးပါမယ်လို့…"
"အကို…ကတိပေးပါတယ်…မင်လေးကော
ကိုယ်ကိုဂရုစိုက်နော်…အကို ကိုကောမမေ့သွားနဲ့နော်"
"အင်း………ကျနော်ကုကီးကိုသွားကြည့်လိုက်အုံးမယ်နော်"
ကျလုဆဲမျက်ရည်တွေကိုထိန်းကာအဆောင်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်…အဆောင်ထဲမှာတော့ခုထိမေ့မြောနေသောကျနော့်မင်းသားလေး…အနားသွားလိုက်ပြီးပြန်လည်စုပ်ကိုင်ခြင်းမရှိတဲ့လက်တစ်ဖက်ကိုကိုင်လိုက်ပြီး
"ကုကီး…မင်လေးသွားတော့မယ်…မင်လေးမရှိရင်လည်းကောင်းကောင်းနေနော်…မင်လေးမရှိတော့လို့လည်းဝမ်းမနည်းနဲ့…တိုင်းပြည်တွက်စစ်မှန်ပြီးတရားမျှတတဲ့မင်းကြီးတစ်ပါးဖြစ်အောင်ကြိုးစားနော်…အရင်လိုအနားမှာမနေပေးနိုင်တော့ပေမယ့်အဝေးကနေကုကီးတွက်ဂုဏ်ယူနေပါမယ်…မင်လေးကိုမေ့မသွားပါနဲ့လို့တော့မမှာတော့ပါဘူးနော်…အရမ်းချစ်တယ်ကုကီး"
နူတ်ခမ်းပါးလေးပေါ်နောက်ဆုံးအနမ်းတစ်ပွင့်ပေးကျန်ခဲ့ပြီးထိုနန်းဆောင်ကနေထွက်လာခဲ့ရပြီ…ကောင်းစွာနေရစ်ခဲ့ပါချစ်ရတဲ့မင်းသားလေးရေ………………
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
နောက်တစ်ပိုင်းဇာတ်သိမ်းပါမယ်
Thz my readers
90°bow
🐰🐥🐰🐥🐰🐥🐰