ဉာဏ်များလွန်းသော ခင်ပွန်းသည်

အခန္​း (၁၄)

Burmese Translation of Fu Jun You Zhe Dian {夫君，悠着点} by Author 苏行乐.

--------------------

ဆုယြဲ႕တစ္​ေယာက္​ ေဖ့က်င္​းအိမ္​ေတာ္​မွ ေမာင္​းထုတ္​ခံလိုက္​ရသည္​။

ရန္​ရွိနဥ္​ကေတာ့ ေဖ့က်င္​း၏ အစီအစဥ္​ကို ျပန္​လည္​သံုးသပ္​ေနရင္​း မ်က္​ေမွာင္​က်ဳတ္​ခဲ့မိေလသည္​။ သူ႔အႀကံစည္​အတိုင္း သူမ လိုက္​နာေဆာင္​႐ြက္​ခဲ့သည္​မွန္​ေသာ္​လည္​း သူ႔လုပ္​ရပ္​က သူမကို အံ့အားသင္​့သြားေစေသးသည္​။ အမွန္​တကယ္​ပင္​ ေဖ့က်င္​းက ရန္​ရွိနဥ္​ အတြက္​ ေဆး႐ြက္​ျပဳတ္​ရည္​ပို႔ေပးရန္​ ဆုယြဲ႕ကို ခိုင္​းခဲ့သည္​။ အစီအစဥ္​အရဆို ေဆး႐ြက္​ျပဳတ္​ရည္​တြင္​းမွာ ဘာ အဆိပ္​မွ မပါသင္​့။ သို႔ေသာ္​လည္​း ရန္​ရွိနဥ္​ လက္​သည္​းခြံေအာက္​မွာ အဆိပ္​မႈန္​႔မ်ား ကပ္​ထားသည္​။ သူမ စြပ္​ျပဳတ္​ရည္​ဇြန္​းကို ကိုင္​ၿပီး မႈတ္​ေနစဥ္​မွာ အဆိပ္​ကို ခိုးထည္​့ၿပီး ဆုယြဲ႕ကို ေခ်ာက္​ခ်မလို႔ပင္​။ သူမ ထင္​မထားခဲ့သည္​့အခ်က္​က ထိုအဆိပ္​ပုလင္​းကို ဆုယြဲ႕ အိပ္​ခန္​းတြင္​ ထပ္​မံရွာေတြ႕ခဲ့ျခင္​း။

ရန္​ရွိနဥ္​ လက္​ဝယ္​ရထားသည္​့အဆိပ္​မွာ ေဖ့က်င္​းေပးထားျခင္​းျဖစ္​သည္​။ ဆုယြဲ႕အခန္​းထဲမွ ရွာေတြ႕သည္​့အဆိပ္​ကို ေပ့သို စစ္​ၾကည္​့ၿပီးေသာအခါမွာ ေဖ့က်င္​း သူမကို ေပးထားသည္​့ အဆိပ္​နွင္​့လအတူတူပင္​ျဖစ္​ေနသည္​ကို သိလိုက္​ရသည္​။ အစကေတာ့ ဆုယြဲ႕အိပ္​ခန္​းထဲ အဆိပ္​ပုလင္​းထည္​့ၿပီး ေခ်ာက္​ခ်သည္​ဟု သူမ ထင္​ခဲ့ေသးသည္​။ သို႔ေသာ္​လည္​း ဆုယြဲ႕၏ အျပစ္​မကင္​းသည္​့မ်က္​နွာထားကို ေတြ႕ေတာ့မွ ဆုယြဲ႕ တကယ္​ပဲ အဆိပ္​ကို လက္​ဝယ္​ပိုင္​ဆိုင္​သိမ္​းထားမွန္​း သေဘာေပါက္​ရေတာ့၏။ ဆိုလိုတာက တစ္​စံုတစ္​ေယာက္​က ေဖ့က်င္​းကို အႏၱရာယ္​ျပဳရန္​ အစီအစဥ္​ရွိေနၿပီး ေဖ့က်င္​းက ထိုသူ၏ လက္​နက္​ျဖင္​့ပင္​ ျပန္​လည္​တုန္​႔ျပန္​လိုက္​သည္​့သေဘာ။ ေဖ့က်င္​း အတြက္​အခ်က္​ေတာ္​သည္​့အေပၚကိုေတာ့ သူမ ေလးစားအထင္​ႀကီးမိၿပီ။

ဆုယြဲ႕၏ အဆိပ္​က ေဖ့က်င္​းအတြက္​လား၊ သူမ အတြက္​လား ဆိုသည္​ကိုေတာ့ ရန္​ရွိနဥ္​ မေသခ်ာပင္​။ ၿပီးေတာ့ ဆုယြဲ႕ကိုယ္​တိုင္​ ဝယ္​ထားသည္​လား၊ တစ္​ပါးသူက ဆုယြဲ႕ကို တိတ္​တဆိတ္​လာေပးထားသည္​ကိုလည္​း မသိရ။ ဟြမ္​ေကာ္​ကုန္​းအိမ္​ေတာ္​က တစ္​ဦးဦးနွင္​့ ပတ္​သက္​ေနပံုေတာ့ရသည္​။

ေဖ့က်င္​း သူမ နားအနား ကပ္​တိုးေျပာခဲ့သည္​ကို ရန္​ရွိနဥ္​ သတိရမိေတာ့ ရင္​ေတြ လႈိက္​ဖိုသြားမိျပန္​သည္​။

အေစခံမိန္​းကေလးမ်ား အိပ္​ေဆာင္​ထဲကထြက္​သြားေတာ့ ေဖ့က်င္​းက သူမ လက္​ေကာက္​ဝတ္​မ်ားကို ဖမ္​းခ်ဳပ္​ကိုင္​ထားေတာ့၏။

"အစ္​ကိုႀကီး၊ ဒါ ဘာလုပ္​ေနတာလဲ" ရန္​ရွိနဥ္​ေမးလည္​း ေမး၊ လက္​ေကာက္​ဝတ္​မ်ားကိုလည္​း အလြတ္​ရုန္​းေနလိုက္​သည္​။

ေဖ့က်င္​းကေတာ့ ရန္​ရွိနဥ္​ မ်က္​နွာေရွ႕ကို ကတ္​ေၾကးအေသးေလးတစ္​ခု ေဝွ႔ရမ္​းျပရင္​း၊ "မင္​း လက္​သည္​းေတြ ညႇပ္​ေပးမလို႔ေလ... လက္​သည္​းၾကားမွာ အဆိပ္​ေတြ အၾကာႀကီး ထားထားတာ မေကာင္​းဘူး..." ဟု ဆိုခဲ့၏။

အရင္​တုန္​းကေတာ့ ရန္​ရွိနဥ္​ လက္​သည္​းအရွည္​ထားရတာ မုန္​းသည္။ သူမ လက္​သည္​းမ်ားကို အၿမဲတေစ တိုေအာင္​ညႇပ္​ထားခဲ့သည္​။ သို႔ေသာ္​လည္​း ရန္​အိမ္​ေတာ္​ ေရာက္​လာခ်ိန္​မွာေတာ့ သူမ လက္​သည္​းကို အက်ည္​းတန္​သည္​ဟု ရန္​ရွိထင္​ မၾကာခဏ ေဝဖန္​ျပစ္​တင္​ေသာေၾကာင္​့ အရွည္​ထားျဖစ္​ခဲ့ျခင္​း။

ေဖ့က်င္​း သူမ လက္​သည္​းမ်ားကို ညႇပ္​သြားသည္​့အတြက္​ေတာ့ ရန္​ရွိနဥ္​ စိတ္​မေကာင္​းမျဖစ္​။ သို႔ေသာ္​လည္​း ေဖ့က်င္​းက သူမ လက္​ကို ကိုင္​ၿပီး လက္​သည္​းကို အက်အနညႇပ္​ေပးသည္​့အေပၚကိုေတာ့ ရင္​ခုန္​သြားမိသည္​။

ေဖ့က်င္​းကေတာ့ သူမ လက္​သည္​းကို ညႇပ္​ရရံုနွင္​့ မေက်နပ္​နိုင္​သည္​့အလား ေရေႏြးဇလံုယူၿပီး သူမ လက္​နွစ္​ဖက္​ကို စိမ္​ေဆးေပးေနခဲ့သည္​။

"အစ္​ကိုႀကီး၊ ကြၽန္​မ လက္​သည္​းၾကားမွာ အဆိပ္​နည္​းနည္​းေလးပဲ ရွိေနတာေနာ္​" ရန္​ရွိနဥ္​ ဆိုသည္​။ "အစ္​ကိုႀကီး လက္​သည္​းလည္​း ညႇပ္​ၿပီးၿပီပဲ၊ လက္​ေဆးေပးရေလာက္​တဲ့ အထိေတာ့ မလိုပါဘူး..."

"သတိဆိုတာ ပိုတယ္​မရွိဘူး..." ေဖ့က်င္​း ျပန္​ေျပာခဲ့သည္​။ "မင္​း ေယာင္​ၿပီး ပါးစပ္​ထဲ လက္​ထည္​့မိရင္​ ဘယ္​လို လုပ္​မလဲ... ျခေသၤ့ေလးကို ဆံုးရွံဳးလိုက္​ရရင္​ ကိုယ္​ ဘယ္​လိုလုပ္​ရပါ့...?"

ရန္​ရွိနဥ္​ေတာ့ ေသခ်င္​ေယာင္​သာ ေဆာင္​လိုက္​ေတာ့သည္​။

ေတာ္​ေတာ္​ၾကာေတာ့မွ ရန္​ရွိနဥ္​ ယပ္​ေတာင္​တစ္​ခု ေကာက္​ကိုင္​ရင္​း စားပြဲမွာ ဝင္​ထိုင္​သည္​။

"မင္​း ဘယ္​အခ်ိန္​ကစလို႔ သြားေလရာကို ယပ္​ေတာင္​ ယူသြားတတ္​တာလဲ..." ေဖ့က်င္​းက ေမးသည္။ "အခုဆို ရာသီဥတုကလည္​း ေအးလာၿပီကို..."

ယပ္​ေတာင္​မွာ အလြန္​အသံုးဝင္​သည္​။ ယပ္​ေတူင္​ ကိုင္​ထားလ်င္​ ၾကည္​့ေကာင္​းသည္​။ ရန္​ရွိနဥ္​ အစာစစားလ်င္​၊ သမ္​းေဝလ်င္​ ယပ္​ေတာင္​နွင္​့ ကာ၍ ျပဳနိုင္​သည္​။ သူမက ငယ္​႐ြယ္​တက္​ႂကြဟန္​ေဆာင္​လ်က္​ ျမဴးတူးဟန္​ျပမည္​ဆိုလ်င္​လည္​း လိပ္​ျပာေလးမ်ားကို ယပ္​ေတာင္​ျဖင္​့ လွမ္​းခတ္​ရင္​း ေဆာ့ကစားနိုင္​သည္​။ ရာသီဥတု ပူလ်င္​ ယပ္​ခတ္​နိုင္​သည္​။ ေနပူလ်င္​ မ်က္​နွာကို ကာလို႔ရသည္​။ မိုး႐ြာလ်င္​ ေခါင္​းေပၚ အုပ္​ထားလို႔ရေသး၏။ ရန္​ရွိထင္​းပင္​လ်င္​ အက်ႌဂါဝန္​မွာ ေသြးစြန္​းေပသြားတုန္​းက သူမ၏ ယပ္​ေတာင္​ကို ငွားၿပီး ကာသြားခဲ့ဖူးသည္​။

ၿမိဳ႕ေတာ္​ကို ေရာက္​ကတည္​းက ရန္​ရွိနဥ္​ သြားေလရာကို ယပ္​ေတာင္​ေလး ကိုင္​သြားရသည္​့ အဓိကအေၾကာင္​းရင္​းကေတာ့ ဂုဏ္​သေရရွိ အမ်ိဳးသမီး အသြင္​ေပၚေပါက္​ေစရန္​ျဖစ္​၏။ သို႔ေသာ္​လည္​း ဤအေၾကာင္​းရင္​းမွန္​ကို သူမ ေဖ့က်င္​းအား သိေစမည္​ မဟုတ္​ေပ။

"နဝမမင္​းသား ကြၽန္​မကို ရွင္​းျပစရာေလး ဘာေလး မရွိေတာ့ဘူးလား" ရန္​ရွိနဥ္​ ေဖ့က်င္​း ေမးခြန္​းကို မေျဖဘဲ ျပန္​ေမးခြန္​းထုတ္​လိုက္​သည္​။

ေဖ့က်င္​းလည္​း ရန္​ရွိနဥ္​နံေဘး ဝင္​ထိုင္​ကာ လက္​ဖက္​ရည္​တစ္​ခြက္​ ယူသည္​။ "ရွင္​မက ဘာကို သိခ်င္​လို႔လဲ"

"ဆုယြဲ႕အခန္​းထဲမွာ အဆိပ္​ရွိေနမွန္​း နဝမမင္​းသား ဘယ္​လိုလုပ္​ သိတာလဲ..." ရန္​ရွိနဥ္​က ေမးလိုက္​သည္​။

ေဖ့က်င္​းကေတာ့ လက္​ဖက္​ရည္​ၾကမ္​းကို ေသာက္​ရင္​း သက္​ျပင္​းသာခ်လိုက္​၏။ "ၾကည္​့ရတာ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ ရွင္​မကို ဖံုးကြယ္​ထားလို႔ မရနိုင္​ဘူးပဲ"

ေဖ့က်င္​း ရွင္​းျပလာမည္​ကို ေစာင္​့ရင္​း ရန္​ရွိနဥ္​ စိတ္​မရွည္​စြာ စားပြဲခံုကို ေခါက္​ေနလိုက္​သည္​။

ေဖ့က်င္​းက ခြက္​ကို ျပန္​ခ်လိုက္​သည္​။ "မင္​့ခ်စ္​လင္​သာ သူမ်ားေတြ အိပ္​ခန္​းထဲ ဘာေတြ ဝွက္​ထားမွန္​း သိမေနရင္​ ေနာက္​ဘဝကူးသြားတာ ၾကာလွရွိၿပီ..."

ေဖ့က်င္​းက စသလို ေနာက္​သလို ေလသံေပါ့ျဖင္​့ေျပာသြားေသာ္​လည္​း ရန္​ရွိနဥ္​ နားလည္​သည္​။ သူမ ေဖ့က်င္​းကို လက္​မထပ္​ခင္​ကတည္​းက ဘုရင္​့သားေတာ္​နွစ္​ပါး အၿပိဳင္​ နဂါးပုလႅင္​ေပၚ ထိုင္​ခ်င္​ေနသည္​မွန္​း သိခဲ့သည္​။ ေဖ့က်င္​းကေတာ့ ဘုရင္​ မျဖစ္​လို။ သို႔ေသာ္​လည္​း နန္​းလုပြဲ၏ ရိုက္​ခတ္​ဒဏ္​ကို မထိခိုက္​ မနစ္​နာရပဲ လြတ္​မည္​ မဟုတ္​ေပ။ ေဖ့က်င္​း အိမ္​ေတာ္​တြင္​း လႊတ္​ထားေသာ သူလ်ိဳမ်ား ရွိေနနိုင္​သည္​။ ထို႔ေၾကာင္​့လည္​း သူမမွာ ေဖ့က်င္​းနွင္​့ နွစ္​ဦးတည္​းရွိခ်ိန္​မွာသာ နဂိုအက်င္​့အတိုင္​း ေနၿပီး သူမ်ားေတြ ေရွ႕မွာ ဣေျႏၵအျပည္​့နွင္​့ မင္​းကေတာ္​တစ္​ပါးလို ေနရျခင္​းျဖစ္​ေလသည္​။

ေဖ့က်င္​း၏ အိမ္​ေတာ္​မွာ ၿငိမ္​းခ်မ္​းေအးေဆးပံုရေသာ္​လည္​း အမွန္​စင္​စစ္​ ေၾကာက္​ခမန္​းလိလိေသာ စစ္​ေျမျပင္​ျဖစ္​ေန၏။ ေနာက္​ဆိုလ်င္​ ပိုၿပီး သတိႀကီးႀကီးထားရဖို႔သာ ရွိသည္​ကို ရန္​ရွိနဥ္​ ရိပ္​မိလာေတာ့သည္။

___

___

[Unicode]

Burmese Translation of Fu Jun You Zhe Dian {夫君，悠着点} by Author 苏行乐.

--------------------

ဆုယွဲ့တစ်ယောက် ဖေ့ကျင်းအိမ်တော်မှ မောင်းထုတ်ခံလိုက်ရသည်။

ရန်ရှိနဉ်ကတော့ ဖေ့ကျင်း၏ အစီအစဉ်ကို ပြန်လည်သုံးသပ်နေရင်း မျက်မှောင်ကျုတ်ခဲ့မိလေသည်။ သူ့အကြံစည်အတိုင်း သူမ လိုက်နာဆောင်ရွက်ခဲ့သည်မှန်သော်လည်း သူ့လုပ်ရပ်က သူမကို အံ့အားသင့်သွားစေသေးသည်။ အမှန်တကယ်ပင် ဖေ့ကျင်းက ရန်ရှိနဉ် အတွက် ဆေးရွက်ပြုတ်ရည်ပို့ပေးရန် ဆုယွဲ့ကို ခိုင်းခဲ့သည်။ အစီအစဉ်အရဆို ဆေးရွက်ပြုတ်ရည်တွင်းမှာ ဘာ အဆိပ်မှ မပါသင့်။ သို့သော်လည်း ရန်ရှိနဉ် လက်သည်းခွံအောက်မှာ အဆိပ်မှုန့်များ ကပ်ထားသည်။ သူမ စွပ်ပြုတ်ရည်ဇွန်းကို ကိုင်ပြီး မှုတ်နေစဉ်မှာ အဆိပ်ကို ခိုးထည့်ပြီး ဆုယွဲ့ကို ချောက်ချမလို့ပင်။ သူမ ထင်မထားခဲ့သည့်အချက်က ထိုအဆိပ်ပုလင်းကို ဆုယွဲ့ အိပ်ခန်းတွင် ထပ်မံရှာတွေ့ခဲ့ခြင်း။

ရန်ရှိနဉ် လက်ဝယ်ရထားသည့်အဆိပ်မှာ ဖေ့ကျင်းပေးထားခြင်းဖြစ်သည်။ ဆုယွဲ့အခန်းထဲမှ ရှာတွေ့သည့်အဆိပ်ကို ပေ့သို စစ်ကြည့်ပြီးသောအခါမှာ ဖေ့ကျင်း သူမကို ပေးထားသည့် အဆိပ်နှင့်လအတူတူပင်ဖြစ်နေသည်ကို သိလိုက်ရသည်။ အစကတော့ ဆုယွဲ့အိပ်ခန်းထဲ အဆိပ်ပုလင်းထည့်ပြီး ချောက်ချသည်ဟု သူမ ထင်ခဲ့သေးသည်။ သို့သော်လည်း ဆုယွဲ့၏ အပြစ်မကင်းသည့်မျက်နှာထားကို တွေ့တော့မှ ဆုယွဲ့ တကယ်ပဲ အဆိပ်ကို လက်ဝယ်ပိုင်ဆိုင်သိမ်းထားမှန်း သဘောပေါက်ရတော့၏။ ဆိုလိုတာက တစ်စုံတစ်ယောက်က ဖေ့ကျင်းကို အန္တရာယ်ပြုရန် အစီအစဉ်ရှိနေပြီး ဖေ့ကျင်းက ထိုသူ၏ လက်နက်ဖြင့်ပင် ပြန်လည်တုန့်ပြန်လိုက်သည့်သဘော။ ဖေ့ကျင်း အတွက်အချက်တော်သည့်အပေါ်ကိုတော့ သူမ လေးစားအထင်ကြီးမိပြီ။

ဆုယွဲ့၏ အဆိပ်က ဖေ့ကျင်းအတွက်လား၊ သူမ အတွက်လား ဆိုသည်ကိုတော့ ရန်ရှိနဉ် မသေချာပင်။ ပြီးတော့ ဆုယွဲ့ကိုယ်တိုင် ဝယ်ထားသည်လား၊ တစ်ပါးသူက ဆုယွဲ့ကို တိတ်တဆိတ်လာပေးထားသည်ကိုလည်း မသိရ။ ဟွမ်ကော်ကုန်းအိမ်တော်က တစ်ဦးဦးနှင့် ပတ်သက်နေပုံတော့ရသည်။

ဖေ့ကျင်း သူမ နားအနား ကပ်တိုးပြောခဲ့သည်ကို ရန်ရှိနဉ် သတိရမိတော့ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုသွားမိပြန်သည်။

အစေခံမိန်းကလေးများ အိပ်ဆောင်ထဲကထွက်သွားတော့ ဖေ့ကျင်းက သူမ လက်ကောက်ဝတ်များကို ဖမ်းချုပ်ကိုင်ထားတော့၏။

"အစ်ကိုကြီး၊ ဒါ ဘာလုပ်နေတာလဲ" ရန်ရှိနဉ်မေးလည်း မေး၊ လက်ကောက်ဝတ်များကိုလည်း အလွတ်ရုန်းနေလိုက်သည်။

ဖေ့ကျင်းကတော့ ရန်ရှိနဉ် မျက်နှာရှေ့ကို ကတ်ကြေးအသေးလေးတစ်ခု ဝှေ့ရမ်းပြရင်း၊ "မင်း လက်သည်းတွေ ညှပ်ပေးမလို့လေ... လက်သည်းကြားမှာ အဆိပ်တွေ အကြာကြီး ထားထားတာ မကောင်းဘူး..." ဟု ဆိုခဲ့၏။

အရင်တုန်းကတော့ ရန်ရှိနဉ် လက်သည်းအရှည်ထားရတာ မုန်းသည်။ သူမ လက်သည်းများကို အမြဲတစေ တိုအောင်ညှပ်ထားခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း ရန်အိမ်တော် ရောက်လာချိန်မှာတော့ သူမ လက်သည်းကို အကျည်းတန်သည်ဟု ရန်ရှိထင် မကြာခဏ ဝေဖန်ပြစ်တင်သောကြောင့် အရှည်ထားဖြစ်ခဲ့ခြင်း။

ဖေ့ကျင်း သူမ လက်သည်းများကို ညှပ်သွားသည့်အတွက်တော့ ရန်ရှိနဉ် စိတ်မကောင်းမဖြစ်။ သို့သော်လည်း ဖေ့ကျင်းက သူမ လက်ကို ကိုင်ပြီး လက်သည်းကို အကျအနညှပ်ပေးသည့်အပေါ်ကိုတော့ ရင်ခုန်သွားမိသည်။

ဖေ့ကျင်းကတော့ သူမ လက်သည်းကို ညှပ်ရရုံနှင့် မကျေနပ်နိုင်သည့်အလား ရေနွေးဇလုံယူပြီး သူမ လက်နှစ်ဖက်ကို စိမ်ဆေးပေးနေခဲ့သည်။

"အစ်ကိုကြီး၊ ကျွန်မ လက်သည်းကြားမှာ အဆိပ်နည်းနည်းလေးပဲ ရှိနေတာနော်" ရန်ရှိနဉ် ဆိုသည်။ "အစ်ကိုကြီး လက်သည်းလည်း ညှပ်ပြီးပြီပဲ၊ လက်ဆေးပေးရလောက်တဲ့ အထိတော့ မလိုပါဘူး..."

"သတိဆိုတာ ပိုတယ်မရှိဘူး..." ဖေ့ကျင်း ပြန်ပြောခဲ့သည်။ "မင်း ယောင်ပြီး ပါးစပ်ထဲ လက်ထည့်မိရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲ... ခင်္သြေ့လေးကို ဆုံးရှုံးလိုက်ရရင် ကိုယ် ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့...?"

ရန်ရှိနဉ်တော့ သေချင်ယောင်သာ ဆောင်လိုက်တော့သည်။

တော်တော်ကြာတော့မှ ရန်ရှိနဉ် ယပ်တောင်တစ်ခု ကောက်ကိုင်ရင်း စားပွဲမှာ ဝင်ထိုင်သည်။

"မင်း ဘယ်အချိန်ကစလို့ သွားလေရာကို ယပ်တောင် ယူသွားတတ်တာလဲ..." ဖေ့ကျင်းက မေးသည်။ "အခုဆို ရာသီဥတုကလည်း အေးလာပြီကို..."

ယပ်တောင်မှာ အလွန်အသုံးဝင်သည်။ ယပ်တေူင် ကိုင်ထားလျင် ကြည့်ကောင်းသည်။ ရန်ရှိနဉ် အစာစစားလျင်၊ သမ်းဝေလျင် ယပ်တောင်နှင့် ကာ၍ ပြုနိုင်သည်။ သူမက ငယ်ရွယ်တက်ကြွဟန်ဆောင်လျက် မြူးတူးဟန်ပြမည်ဆိုလျင်လည်း လိပ်ပြာလေးများကို ယပ်တောင်ဖြင့် လှမ်းခတ်ရင်း ဆော့ကစားနိုင်သည်။ ရာသီဥတု ပူလျင် ယပ်ခတ်နိုင်သည်။ နေပူလျင် မျက်နှာကို ကာလို့ရသည်။ မိုးရွာလျင် ခေါင်းပေါ် အုပ်ထားလို့ရသေး၏။ ရန်ရှိထင်းပင်လျင် အကျႌဂါဝန်မှာ သွေးစွန်းပေသွားတုန်းက သူမ၏ ယပ်တောင်ကို ငှားပြီး ကာသွားခဲ့ဖူးသည်။

မြို့တော်ကို ရောက်ကတည်းက ရန်ရှိနဉ် သွားလေရာကို ယပ်တောင်လေး ကိုင်သွားရသည့် အဓိကအကြောင်းရင်းကတော့ ဂုဏ်သရေရှိ အမျိုးသမီး အသွင်ပေါ်ပေါက်စေရန်ဖြစ်၏။ သို့သော်လည်း ဤအကြောင်းရင်းမှန်ကို သူမ ဖေ့ကျင်းအား သိစေမည် မဟုတ်ပေ။

"နဝမမင်းသား ကျွန်မကို ရှင်းပြစရာလေး ဘာလေး မရှိတော့ဘူးလား" ရန်ရှိနဉ် ဖေ့ကျင်း မေးခွန်းကို မဖြေဘဲ ပြန်မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

ဖေ့ကျင်းလည်း ရန်ရှိနဉ်နံဘေး ဝင်ထိုင်ကာ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် ယူသည်။ "ရှင်မက ဘာကို သိချင်လို့လဲ"

"ဆုယွဲ့အခန်းထဲမှာ အဆိပ်ရှိနေမှန်း နဝမမင်းသား ဘယ်လိုလုပ် သိတာလဲ..." ရန်ရှိနဉ်က မေးလိုက်သည်။

ဖေ့ကျင်းကတော့ လက်ဖက်ရည်ကြမ်းကို သောက်ရင်း သက်ပြင်းသာချလိုက်၏။ "ကြည့်ရတာ တချို့ကိစ္စတွေမှာ ရှင်မကို ဖုံးကွယ်ထားလို့ မရနိုင်ဘူးပဲ"

ဖေ့ကျင်း ရှင်းပြလာမည်ကို စောင့်ရင်း ရန်ရှိနဉ် စိတ်မရှည်စွာ စားပွဲခုံကို ခေါက်နေလိုက်သည်။

ဖေ့ကျင်းက ခွက်ကို ပြန်ချလိုက်သည်။ "မင့်ချစ်လင်သာ သူများတွေ အိပ်ခန်းထဲ ဘာတွေ ဝှက်ထားမှန်း သိမနေရင် နောက်ဘဝကူးသွားတာ ကြာလှရှိပြီ..."

ဖေ့ကျင်းက စသလို နောက်သလို လေသံပေါ့ဖြင့်ပြောသွားသော်လည်း ရန်ရှိနဉ် နားလည်သည်။ သူမ ဖေ့ကျင်းကို လက်မထပ်ခင်ကတည်းက ဘုရင့်သားတော်နှစ်ပါး အပြိုင် နဂါးပုလ္လင်ပေါ် ထိုင်ချင်နေသည်မှန်း သိခဲ့သည်။ ဖေ့ကျင်းကတော့ ဘုရင် မဖြစ်လို။ သို့သော်လည်း နန်းလုပွဲ၏ ရိုက်ခတ်ဒဏ်ကို မထိခိုက် မနစ်နာရပဲ လွတ်မည် မဟုတ်ပေ။ ဖေ့ကျင်း အိမ်တော်တွင်း လွှတ်ထားသော သူလျိုများ ရှိနေနိုင်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း သူမမှာ ဖေ့ကျင်းနှင့် နှစ်ဦးတည်းရှိချိန်မှာသာ နဂိုအကျင့်အတိုင်း နေပြီး သူများတွေ ရှေ့မှာ ဣနြေ္ဒအပြည့်နှင့် မင်းကတော်တစ်ပါးလို နေရခြင်းဖြစ်လေသည်။

ဖေ့ကျင်း၏ အိမ်တော်မှာ ငြိမ်းချမ်းအေးဆေးပုံရသော်လည်း အမှန်စင်စစ် ကြောက်ခမန်းလိလိသော စစ်မြေပြင်ဖြစ်နေ၏။ နောက်ဆိုလျင် ပိုပြီး သတိကြီးကြီးထားရဖို့သာ ရှိသည်ကို ရန်ရှိနဉ် ရိပ်မိလာတော့သည်။