ჩემი სიტყვები ბოლოს მიღებდნენ, მაგრამ სიმართლე სიმართლეა, ფეი ეს დაწყევლილი ტკივილი გამოიარა და აქამდე ისე მოვიდა რომ არავის არაფერი ახვენა გარდა ღიმილისა რომელიც მთელ მის ტკივილს ფარავდა
- ჩემი პატარა
დედას ხმა მესმის მაგრამ ისევ არ მაქვს რეაგირება, ისევ ფეის მშვიდ სახეს ვუყურებ და მასში ვიკარგები
თვალი დედას მოვკარი რომელიც თმებზე ეფერობა და ჩუმათ ჩურჩულებდა, თუ როგორ წუხდა, თუ როგორ უნდოდა ნანობდა
მაგრამ უკვე გვიანია, მან ეს უკვე გამოიარა, მან ეს ტკივილი უკვე იგრძნო, ჩვენ კი ვერ დავიცავით, მისი სული სიბინძურისგან ვერ დავიცავი
- ჰარი
მისი ხმა გავიგონე, სწრაფად თავი ავიღე და მის ლამაზ თვალებს შევხედე, მასთან ახლოს მივედი და შუბლზე ვეამბორე
ნამდვილად არ მეგონა მე თუ ვიქნებოდი ის ადამიანი ვის სახელსაც პირველი დაიძახებდა, მისთვის ასეთი მნიშვნელოვანი პიროვნება თუ ვიყავი და მე მას იმედები გავუცრუე
- რა მოხვდა? აქ რა მინდა?
არცერთი პასუხს არ ცემდა, ცდილობდენ რამე ისეთი ეთქვათ რაც ამ სიტუაციას არ დაამძიმებდა და ფეიზეც არ იმოქმედებდა
- ფეი ჰარიმ გვითხრა რომ...
მამამ საუბარი დაიწყო, მაგრამ დასრულება ვერ მოახრეხა, ცრემლები მასაც ახჩობდა და ვერ ხვდებოდა როგორ მოეყარა თავი ყველაფრისთვის
ფეი p.o.v
როგორც ჩანს ჰარის ყველაფერი უთქვამს, მას არც ვადანაშაულებ, მაგრამ მაინც ვფიქრობ რომ არასწორად მოიქცა
- მართალია
ეს ერთი სიტყვა წარმოვტქვი თუ არაოროვემ ტირილს უმატა ხოლო ჰარიმ ხელზე უფრო მომიჭირა
- რატომ არაფერი მითხარი? ნუთუ აზე გძულვარ?
ასეთ სიტყვებს როგორ მეუბნება, ასეთი უგულო ვგონივარ, ნუთუ ყველას იმიტომ გონია ამ ყველაფერს იმიტომ ვმალავ რომ ისინი მძულს
- ასეთ რამეს საერთოდ როგორ ამბობ, ნუთუ ამას ფიქრობ ჩემზე? ნუთუ ასეთი უგულო გგონივარ დედა?
უკვე თავს ვეღარ ვაკონტროლებდი, მალე მემგონი კიდევ გავითიშებოდი, უკვე მეტის გადატანა აღარ შემეძლო
ჰარისკენ გავიხედე და თვალების მუდარით ვთხოვე რომ ოთახიდან გაეყვანა, რაზეც მხოლოდ თავი დამოქნია
- დედა მამა თქვენთან სასაუბრო მაქვს
- ახლა არა ჰარი, ახლა მაგის დრო არ არის
- სწორედაც რომ ახლა მაგის დროა, ფეიმ კი დაისვენოს, საკმარისი მიიღო დღეს
მადლობა ჰარი, ამ სიტყვებს გულში ვამბობდი და ჰარის მადლიერი ვუყურებდი, თვითონ კი თვალებზე ემჩნეოდა თუ როგორი უძილო და დაღლილი იყო ამ ყველაფრით
ყველამ წავიდა და ჩემს ფიქრებთან დამტოვა, როგორც იქნა ფიქრი შემეძლო რომელიც მინდოდა რომ წამრთმეოდა, ამ ყველაფერზე ფიქრს რომ ვიწყებდი ვგიჟდებოდი, მაგრამ მხოლოდ ეს თუ შემეძლო
ჩემი გათიშვის მიზეზს მაინც ვერ ვხდები, არამგონია დიდი რაოდენობით სისხლი დამეკარგა რომ ჩემი გათიშვა გამოეწვია
ნუთუ ასე დავსუსტდი რომ მისი გავლენა ჩმეზე ასე მოქმედებს, რათქმაუნდა იქნება, მან ჩემზე ყველაფერი იცის მე კი აზრზეც არ ვარ რა არის
აქედან მალე უნდა გავიდე ისე რომ ვერავინ შემაჩნიოს, ის ყველაფერს შეიძლება არა ჩემით არამედ ჩემი ოჯახით და მეგობრებით იგებს
ფეხზე წამოვდექი და სრაფად გამოვიცვალე ტანსაცმელი, კარები ვოტა შევაღე და დავაკვირდი ვინმე თუ იყო გარეთ
შესანიშნავია, ჰარი დარჩა, მას როგორ უნდა დავუსხლტე, უცებ მის გვერდით ექთანი დავინახე რომელიც ჩემსკენ მოდიოდა, მეც უკან დავიხიე და მას დაველოდე
როგორც ჩანს დამამშვიდებელი უნდა მომცეს, კარებიც გაიხსნა და ისიც გამოჩნდა
მაგრამ შოკში ვიყავი დანახულით და არ მჯეროდა, უბრალოდ მისი აქ დანახვა
- აქ რა ჯანდაბა გინდა?
- მეგონა ჩემი ნახვა გაგიხარდებოდა
ლიამ p.o.v
ნამდვილად არ მეგონა თუ ფეი ასე მოიტყუებდა და არაფერს ეტყოდა, მას ჰარი ძალიან უყვარს, ასე უბრალოდ ვერ მოატყუებდა
ამ ფიქრებში მაგდასთან ახლოს მივედი და ფეის ტელეფონი ვიპოვე, შემდეგ კი გამახსენდა თუ რაც მოხვდა
ამ ფიქრებში გარათულმა ვერც კი გავიგე როგორ გავხდი დამომიდებული მასზე, როგორ მინდოდა მისი მახვა ყოველ წამს, რომ ნარკომანი გავხდი მისი სურნელის მიმართ
არასდროს მეგონა თუ ოდესმე ვინმე შეძლებდა ჩემს აზე დატყვევებას, თუ ვინმე შეძლებდა ასე დაეპყრო ჩემი გული და გონება
ახლაც გაკვირვებული ვარ ამ მოვლენებით, მე ფეი მიყვარს, მიყვარს და ამას ახლა ვხდები, როდესაც გავიგე რომ ორეული ჰყავს, როდესაც გავიგე რომ ასეთ ტკივილს ატარებს, როდესაც მას ასე ღრმად პირველად შევეხე
ტელეფონი ავიღე და სწრაფად დავტოვე სახლი, ფეი უნდა მენახა ეს ყველაფერი უნდა მეთქვა მისთვის, დრო დასაკარგად არც მქონდა, თუნდ ჰარის ვეცემე მაინც არ დავთმობდი მას
ფეის სახლის კართან მივედი თუ არა სწრაფად დავაკაკუნე, მაგრამ არავინ იყო, შემდეგ კი ჰარის, ფეის ტელეფონი ისედაც აქ მქონდა
როგორც იქნა ჰარიმაც უპასუხა ზარს, რაზეც სწრაფად მივაყარე
- ჰარი სად ხართ?
- რა მოხვდა ლიამ?
მის ხმიდან ჩანდა თუ როგორ დაღლილი იყო, მაგრამ მაინც ვერ გავიგე სად იყო?
- თქვენთან მოვედი და სახლში არ დამხვდით, სად ხართ?
- შენ ჩვენთან რა გინდოდა?
მის კითხვაზე სულელური პასუხის გაცემას ვაპირებდი სანამ ფეის ტელეფონი არ დავინახე რომელიც მთელი ძალით მეჭირა
- ფეის ტელეფონი დარჩა ჩემთან და მოვუტანე
ჩემს ნათქვამზე ღრმად ჩაისუნთქა და ის სიტყვები წარმოთქვა რამაც ჩემი გულის ფეთქვა შეასუსტა
- საავადმყოფოში ვარ, ფეიმ გონება დაკარგა
ჩემი ანგელოზი, რა დაემართა, ნუთუ ეს ყველაფერი ისევ იმ ორეულის ბრალია, ნუთუ ეს ყველაფერი ისევ მისი თამაშის ნაწილია
- რომელ საავადმყოფოში?
- უახლოეს
ტელეფონი სწრაფად გავუთიშე და საავადმყოფოსჯენ ისე წავედი რომ გონებაში ისიც კი არ გამვლია რომ იქ მისულს ახსნა-განმარტების ჩაბარება მომიწევდა
მაგრამ ეს ყველაფერი ფეხებზე მეკიდა, ახლა მთავარია ფეი მენახა და ამ ჩემ გულს სიმშვიდე ეგრძნო
საავადმყოფოში მისულს სწრაფად ვიკითხე ფეის პალატა და მალევე გავჩნდი ჰარის გვერდით
- სად არის?
- პალატაში
პალატისკენ ისე წავედი რომ მისთვის არ მომისმენია, ახლა მხოლოდ მისი ნახვა თუ მომცემდა სიმშვიდეს
მისი ტკბილი სურნელი, მისი თბილი სხეული, მისი ფუმფულა ტუჩები
კარები გავხსენი და ფეი დავინახე რომელიც მშვიდად მიყურებდა და მიღიმოდა კიდეც, თითქოს მელოდებოდა
- ლიამ, აქ რა გინდა?
მისი ხმა შეცვლილი მეგონა სანამ არ დავინახე რ თუ როგორ მივიდა ჩემთან და ჩამეხუტა
მისმა სურნელმა ყველა ის ეჭვი გამიქრო რასაც ვფიქრობდი, მისმა თბილმა სხეულმა მიმახვედრა რომ ეს ჩემი ანგელოზი იყო
- ფეი კარგად ხარ?
როგორ იქნა ხმა ამოვიღე, მას მოვშორდი და მისი ფერება დავიწყე, ხელი ხელზე დამადო და ხელზე მაკოცა
ეს ცოტა უჩვეულო, მაგრამ სასიამოვნო იყო, ასეთი თამამი ჯერ არ მენახა, მაგრამ მომწონდა
- ახლა უკეთ ვარ
- მიხარია თუ ასეა
მასთან მივედი და მის ტუჩებს მგელივით დავაცხრი, როგორ მომნატრებია, როგორ მდომებია, არ მჯეროდა რომ აქამდე ვერ გავაანალიზე ეს
ჩემი ყველა ფიქრი მას ეკუთვნის, ჩემი ყველა გრძნობა მასზე გადის, ჩემი მთელი ინტერესი მასზეა გადართული
აქამდე ასეთი ბრმა ვიყავი რომ ეს ვერ გავაანალიზე, ყოველთვის ჩემი თვალი მას პოულობდა და ყველასგან განსხვავებულს ხედავდა, მაგრამ ამის მიზეზს დღემდე
ვერ ვხდებოდი
უკან ვიღაცის ჩახველების ხმა მომესმა რაზეც ორივესი ყურადღება მიიზიდა და კოცნის გაწყვეტა მაიძულა
- ახსნას რომელი აპირებთ?
გავრაზებული კითხულობს ჩვენი დანახვით მყოფი ჰარი, სულ დამავიწყდა რომ ესეც აქ იყო დაჩვენ გვიყურებდა
უცებ ჩემს წინ ფეიმ დადგა და ჰარის წინაშე მტკიცედ წარმოთქვა ეს სიტყვები
- მე ის მიყვარს ჰარი და მოგიწევს ამ ფაქტს შეეგუო
სიტყვა ჰარიზე ვიგრძენი როგორ მოულბა ხმა, თითქოს ეს სახელი მისთვის იმაზე მეტი იყო ვიდრე ჩანდა
ცოტა არ იყოს ვიეჭვიანე, მაგრამ ეს ფიქრებიც უკან ვაგდე, ის მისი და არის, რათქმაუნდა მისთვის მნიშვნელოვანი პიროვნება
მაგრამ რაღაც იყო მასში რაც მაეჭვიანებდა
Hope you like it ❤️❤️♥️