ေနာက္ေန့မွာ အရင္လိုပဲ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သၫ့္ ရိေပၚျပန္ေရာက္လာခဲ့သည္။ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကသလိုမ်ိဳး။ အရင္ကလို အႏိုင္ယူတတ္ၿပီး အဆိုးအဆာေလးကို ေရွာင္က်န႔္ အရင္ကထက္ အေလ်ွာ့ေပးမိသည္။ တမင္သက္သက္ အက်င္ယုပ္ၿပီး အႏိုင္ယူဆာကိုပင္ လိုက္ေရာမိသည္။
"က်န႔္ေကာ!!!!!!! "
"ဘာလဲ! ဘာလဲ!ဘာျဖစ္လိုလဲ!"
ေခၚသံစူးစူးေၾကာင့္ အေလာတႀကီးေျပာလာကာ ျပာျပာသလဲေမးမိသည္။
"ဗိုက္.....ဗိုက္က ..."
ဗိုက္ပူပူေလးကို လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေျခာက္ျခားေနဟန္ရိွတဲ့မ်က္ႏွာထားနဲ႔ ထိုေကာင္ေလးေၾကာင့္ တကယ္ပူထူသြားသည္။
ရိေပၚက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္လက္ကိုဆြဲၿပီး သူ႔ဗိုင္ေပၚတင္ေပးလိုက္သည္။
ဒီလပါထၫ့္တြက္ရင္ ရိေပၚကိုယ္ဝန္ကရွစ္လေလာက္ေတာင္ရိွၿပီ။
ဗိုက္ေပၚတင္ထားတဲ့ လက္ဖဝါးေလးကို တိုးေဝ႔ွေနတဲ့ ခံစားမႈေလးက ရူးသြပ္သြားမလိုေရွာင္က်န႔္ခံစားရတယ္။ က်ေနာ္ရဲ ့ေသြးသားကေန ခံစားမိတယ္က်ေနာ္ရဲ့ကေလးေတြရဲ့အထိအေတြ့ကို။ က်ေနာ္ရဲ့ကေလးေတြဆိုတဲ့အသိက က်ေနာ္ကိုေနြေထြးေစတယ္။ ေအးခ်မ္းလြန္တဲ့ ေဆာင္ရာသီတခုရဲ ့ မနက္ခင္းက ရရိွဖူးတဲ့ ေနေရာင္ျခည္ႏုႏုေလးလိုပဲ။ ႏူးႏူးညံ့ညံ့ ေနြးေနြးေထြးေထြးေလး။ က်ေနာ္ဘဝမွ ဒီေလာက္အေစာႀကီး ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးရလိမ့္မယ္လို႔ တခါမွမေတြးဖူးဘူး။
ကေလးေလးတို႔ မင္းတို႔ကို ေတြခ်င္လွၿပီ။ ခ်စ္ရသူကေမြးေပးတဲ့ က်ေနာ္ရဲ ့ကေလး။အဲ့အသိေလးနဲ့တင္ တစ္ဘဝလံုးျပၫ့္စံုၿပီ။
"က်န႔္ေကာ .ခင္မ်ားဘာျဖစ္သြားတာလဲ"
"မဟုပ္ပါဘူး ဒီတိုင္း မိန္းမမယူလိုက္ရဘဲ ငါ့ကေလးေလးေတြရိွလာေတာ့ ၾကည္ႏူးမိသြားလို႔"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"ရိေပၚ အဲ့လိုမဟုပ္.."ငါတကယ္စိတ္လႊတ္သြားတာပဲ။ သူ႔ေရ႔ွမွာဘာေတြေျပာမိေနတာလဲ။
"ဗိုက္ဆာတယ္တခုခုလုပ္ေပး"
"အာ..အြန္း"
ေတာင္းပန္ပါတယ္။က်ေနာ္က်န့္ေကာက သာမန္ေပ်ာ္ရွြင္တဲ့ဘဝေလးကိုပိုင္ဆိုင္သင့္တာ။ခ်စ္တဲ့သူနဲ့ ေပါင္းဖက္သင့္တာ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္လည္းမတတ္ႏိုင္ဘူး။ က်ေနာ္က်နိ႔ေကာေဘးမွာ တသက္လံုးတဖက္သပ္ခ်စ္သြားခ်င္ေပမယ့္ အခုမထင္မွတ္ဘဲ က်န႔္ေကာကိုခ်ဳပ္ေနွာင္မိၿပီ။
..........
"Hi က်ေနာ္က အသစ္ေရာက္လာတဲ့ဝန္ထမ္းအသစ္ ဝမ္ရိေပၚပါ"
"လာ အကုန္လံုးနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္
အားလံုးပဲ ဒါက အသစ္ေလး"
"ရိေပၚ!!!!"
"က်န႔္ေကာ!!!"
"အသစ္ကေလးက မန္ေနဂ်ာနဲ႔အသိလား?"
"ဟုပ္တယ္ေလ တကယ္ေတာ့ ရိေပၚက က်ေနာ္ရဲ ့...."
"စီနီယာ...က်န႔္ေကာက က်ေနာ္ရဲ့စီနီယာေလ .တေက်ာင္းထဲတက္ခဲ့တာ"
........
"ဘာလို႔လိမ္ေျပာတာလဲ"
"ဘယ္လိုလိုက္လာတာလဲ"
"ငါေမးတာေျဖ"
"က်ေနာ္က ခင္မ်ားနဲ႔ယူထားတဲ့သူပါလို႔ အလုပ္ကလူကိုေျပာရေလာက္ေအာင္ရူးေနတာမွမဟုပ္တာ
ေနာက္ၿပီး ခင္ဗ်ားကအထက္လူႀကီးေလ က်ေနာ္ကိုဘယ္လိုထင္မလဲ
က်ေနာ္အလုပ္ရဖို႔ေတာ္ေတာ္ေလးႀကိဳစားထားရတာေလဗ်ာ"
"ေအာ္...."
"ခင္ဗ်ားလည္းဒီတိုင္းပဲေန ေဟ့!!!" ေျပာတာကိုေတာင္မေစာင့္ဘဲထြက္သြားတဲ့ လူႀကီးကို ေဘးကေဖ်ာ္ေနတဲ့ေကာ္ဖီခြက္နဲ႔ေကာက္ထုခ်င္စရာ
......
"ဝမ္မားးး!!!!ေရွာင္မားးးး!!!"
"ဘာတုန္း !!"
"ဘာတုန္း !!"
"ဒါေတြကဘာလဲ" မိမိအခန္းထဲတြင္ရိွေသာ ကေလးႏွစ္ေယာက္၏ ပစၥည္းေတြကိုလက္ညိုးထိုးကာေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ပထမဆံုးရံုးတက္တဲ့ေန့ ေလ့လာစရာေတြအေတာ္မ်ားေသာေၾကာင့္ အခ်ိန္ပိုယူရသည္။ ျပန္ေရာက္ေတာ့ပင္ပန္းလိုနားမည္ရိွေသး အခန္းရဲ့ အေျခအေနေၾကာင့္ ေသခ်င္ေစာ္နံသြားသည္။
"ဘာကမွလဲ ကေလးေတြလည္းအရြယ္ေရာက္ၿပီေလ အခန္းသပ္သပ္ေပးသင့္တာေပါ့"
"အဲ့ဒါဘာလို႔ က်ေနာ္အခန္းလဲ"
"ငါတို႔ကအသက္လည္းႀကီးပါၿပီဟယ္"
"ေအာ္ ဟုပ္လား..
အဲ့ဒါဆိုက်ေနာ္ကေကာ
က်ေနာ္ကေကာဘယ္မွာသြားေနရမွာတုန္း"
"ေရွာင္က်န႔္အခန္းသြားေနရမွာ"
"ဘာ!!!!!!!"
"လန႔္လိုက္တာဟယ္ ျဖည္းျဖည္းေျပာလဲရပါတယ္ မဟုပ္လည္းနင္တို႔ႏွစ္ေယာက္က တရားဝင္ယူထားတဲ့လင္လင္ေတြမဟုပ္လား
ႏွစ္ေတြဒီေလာက္ၾကာေနၿပီ တၫ့္တၫ့္ရႊင္ရႊင္ေလးေနေတာ့ဘာျဖစ္မွာလဲ"
2761 words
24.5.2020
ဒီေန့ကစၿပီးတေန့တပိုင္းupေပးမယ္
အဲ့ဒါေၾကာင့္ moti ေလးေပးၾကပါအံုး
ေရးရတာအားရိွေအာင္ တခါတေတာင္ရိွရဲ့လားဆိုၿပီးေရးခ်င္စိတ္ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလို႔
ဒါေလးကနဲနဲရွည္မယ္ထင္တယ္
သိတဲ့အတိုင္းကို႔ficေတြက20မေက်ာ္ဘူးေလ