Kiedyś nauka do egzaminów nie miała znaczenia. Ale teraz, kiedy Saiki nosi pierścionek, będzie musiał się uczyć. Chyba, że ściągnie go podczas testu. Nie, nie korzystanie z tej umiejętności przez tak długi czas, wywoła silny ból głowy. Spóźnię się i zostanę bez czasu na przystąpienie do testu. Mógłbym zdjąć pierścień na początku dnia. Ale nie, musiałbym cały dzień męczyć się z myślami. Więc. Muszę tylko odgadnąć, które odpowiedzi nie są poprawne, mam nadzieję, że nie wzbudzę zbyt wielu podejrzeń.
"Mam już wszystko. Więc może ci pomóc, jeśli chcesz?" Toritsuka zaoferował.
Saiki odmówił.
"Nie, już się nauczyłem, możemy wyjść na chwilę, jeśli chcesz." Toritsuka był zszokowany ofertą Saikiego. Sam Saiki był zszokowany, szczerze mówiąc, nie był pewien, dlaczego w ogóle to zaproponował. Po tak długim czasie spędzonym z kimś, zazwyczaj starał się rozstać z byle powodu. Ale ... nie miał nic przeciwko.
"Pewnie, jeśli ... tego właśnie chcesz. To zależy od ciebie, skoro to twój dom ... I przestanę już gadać." Toritsuka zaśmiał się nerwowo, a Saiki podziwiał jego twarz. Kąciki jego oczu zmarszczyły się i uśmiechnął się delikatnie. Jego policzki były lekko zarumienione. Saiki odwrócił wzrok, gdy zdał sobie sprawę, że się pochylał ku niemu. Co to niby było? Wkrótce, po minięciu wstydu, Toritsuka wstał. Wyciągnął rękę do Saikiego, który przyjął ją z radością.
W duchu zadrżał, czując dotyk skóry Toritsuki. Jego dotyk był ciepły i delikatny, sprawił, że Saiki nigdy nie chciał puścić. Podeszli do drzwi, puszczając swój uścisk dłoni, gdy Toritsuka je otworzył.
243 Słowa