Chapter 23
Kumuha ako ng isang pack ng Quacker Oats saka nilagay ito sa cart na tulak-tulak ni Nic. Yes si Nic.
"You eat oats for breakfast?"
"Yep." I said, popping the 'p' on my lips
Nahuli ko siyang nakatingin sa labi ko pero agad ding nag-iwas ng tingin. "Just oats?"
Nangunot ang noo ko. Pansin ko lang, kanina niya pa pinapakiaalaman ang mga kinakain ko, at talagang mukha siyang problemado ng tumango ako.
"You know what, you don't have to worry about the food I take every single meal, dahil kung hindi naman ako nabubusog edi sana kalansay na ako ngayon."
He mumbled something and I didn't bother to ask what it is. Ng matapos ako ay siya na mismo ang pumila sa Counter, all women are watching him, but he seems not to care at all. I wonder how it feels like... to be a famous guy, to have a thousand of admirers, to be someone's dream, to get everything you want without a single drop of sweat.
"I'll pay the bill." Inunahan ko siya ng ilalabas na sana niya ang kaniyang wallet.
He silenty nodded and let me hand my money to the cashier. Akala ko hindi siya aalma nung sinabi kong magta-taxi nalang ako, but he insisted, kaya pumayag na lang din ako. Grabe kung makatingin ang mga janitor, gwardya, at kung sino pa nung sabay naming tinahak ni Nic ang Elevator, halos pa nga mabali ang mga leeg nila para lang maki-usisa kahit pa pasara na ang pinto ng elevator.
I sigh, napatingin naman sa akin si Nic, umiling agad ako bago pa siya makapagsalita, bumaba ang tingin ko sa bitbit niyang karton at mga cellophane, gusto ko siyang tulungan pero mukha namang di siya nahihirapan kaya hinayaan ko nalang.
Habang sinususian ko ang pinto ng unit ay napag-isip-isip kong medyo bastos kung di ko yayain si Nic sa loob. Huminga ako ng malalim saka hinanda ang ngiti nang mabuksan ko na ang pinto.
"Pasok ka..." paanyaya ko, mukha namang nabigla siya pero agad ding pumasok sa loob.
Dumiretso siya sa kitchen counter na para bang siya ang may-ari ng bahay, hinayaan ko nalang. Humugot uli ako ng malalim na hininga saka siya sinundan sa kusina, he was busy taking out the foods I bought from the box, mabilis akong lumapit sa kaniya at bahagyang inilayo ang karton sa kaniya.
"Ako na... anong gusto mo? Ahm. Kape?"
Tinitigan niya ako, nakakailang man pero pinigilan ko ang sarili kong mag-iwas ng tingin. He licked his lower lip. "A water would do."
Ngumiti ako at itinuro ang sala. "Doon ka muna, aayusin ko saglit itong mga pinamili... natin."
A ghost smile formed on his lips before nodding and went to the living Room. Nangunot ang noo ko. Ang tahimik niya ata? Mabilis kong nilagay sa Ref ang mga karne, itlog, fresh milk at ibang inumin, at hinayaan nalang muna ang iba sa gilid ng counter.
Nagmamadali akong nagsalin ng tubig, malalaking hakbang ang ginawad ko papuntang sala pero kinalma ko ang sarili at binagalan ang paglalakad ng papalapit na ako sa kaniya. Thank god, nakatalikod siya, dahil kung nakita niya ako? He must think I'm stupid.
"Eto, oh." Sabi ko sabay lapag ng tubig niya sa coffe table at umupo na sa kaharap niyang upuan.
Agad naman niyang kinuha ang basong may tubig at ininum... lahat ng laman neto. Mabilis kong isinara ang bibig ko ng matapos siya.
I must say, he looks sexy while drinking.
"So... di ka pa uuwi?" Stupid! I mentally curse myself when those words came out from my mouth.
Mukhang di naman siya na-offend sa sinabi ko, he even look at his watch. "Still early for dinner." Bulong niya.
Dinner. I immediately stand up when I got some idea, napatingin naman siya sa akin, bahagya pa akong nahiya dahil mukhang nagulat siya sa ginawa kong biglaang pagtayo, pero idinaan ko nalang ito sa pagtikhim.
"Dito ka na maghapunan, magluluto ako."
He look surprised by my offer but he nodded afterwards.
I smiled before going to the kitchen. Mabilis kong inilabas ang mga putaheng kakailanganin ko, kumunot ang noo ko ng mapagtantong wala na akong asin. I checked the cellphones and the box pero walang asin. I groan and wash my hands.
Naabutan kong may kausap sa telepono si Nic ng lumabas ako sa kusina but he hurriedly end the call the moment he saw me coming, nasa may pinto kasi siya palabas.
"Where are you going?" Tanong niya pero halata sa boses niya ang pangamba.
"Sorry, wag kang mag-alala wala naman akong narinig."
He seems relieved by what I said, bumaba ang tingin niya sa suot Kong apron. "Where are you going?" Tanong niya ulit.
"Bibili muna ako ng asin dyan sa baba, wala akong nabiling asin eh."
"Asin? You mean Iodized Salt?"
Pwede namang Salt diba? Wala ng Iodized. "Oo."
"Hmm. Kailangan mo na agad-agad?"
Umiling ako. "Mamaya pa, naghihiwa pa kasi ako ng karne."
I can't help but blush, why do we sound like a couple? Na mag-asawa kami at ngayon ay nag-uusap kami kung anong putahe ang kakainin namin ngayong hapunan? Damn.
"Ako na bibili."
Gulat ko siyang tiningnan. "Ha? Wag na-"
"It's fine. Sa baba lang diba?" Tiningnan niya ulit ang suot kong apron. "And you said that you won't need the Iodized Salt right now, take your time on slicing the meat, I'll buy the Iodized Salt."
It makes sense so there's no reason for me to say no. Um-oo ako, kaya nung makalabas siya ay agad din akong bumalik sa kusina para ipagpatuloy ang paghihiwa sa karne. Pinilit ko ang sarili na wag mag-alala kay Nic, truth to be told, I am worried dahil baka anong mangyari sa kaniya lalo pat wala yatang tao ang hindi nakakakilala sa kaniya baka mamaya niyan may magbalak ng kung ano sa kaniya...
"Stupid, kezia! Stop acting like a worried wife!" Sermon ko sa sarili.
But then I tried to focus on what I'm doing, nasa kalagitnaan ng paglagay ng karne sa kaldero ng may kumatok, I adjusted the fire first before heading to the door. Nakahinga ako ng maluwag ng makitang wala naman siyang galos, but he is panting..
"Bat ka hinihingal?" Bakas ang pag-aalala sa tono ko at wala na akong pakialam, lumapit ako sa kaniya at tiningnan ulit ang kabuuan niya. Wala naman siyang galos.
"I hurriedly went back to you, baka kasi kakailanganin mo na ito." Hinihingal niya paring sabi sabay lahad sa akin ng asin.
A smile crept into my lips when I read the Name tag written. Iodized Salt.
"Baliw..." bulong ko habang natatawa at bumalik na sa kusina.
Nakangiting naglapag ako ng mga kubyertos, Hindi ko alam bat di ko matanggal ang ngiti ko habang inaayos ang mesa, maybe because of his Iodized salt.
"Ok lang?" Tanong ko matapos niyang tikman ang luto kong sinigang na baboy.
Hindi siya sumagot bagkus ay nagsubo lang siya ulit ng sabaw, saka tinikman ang karne. Nabahala ako kaya tumikim na din ako, it taste normal, hindi naman sobra at kulang.
Ng tingnan ko siya ay bigla akong namula kasabay neto ang pagpintig na para baliw ng puso ko. He is looking at me with a genuine smile on his lips.
"It tastes great."
Mabilis akong nagbaba ng tingin. Why is he using that voice? The voice he always use whenever he's talking to Em?
Nagpilit ako ng ngiti. "Of course, paborito nga iyan ni Natoy eh."
Unti-unting nawala ang ngiti niya at sumeryoso habang kumakain. Hindi na siya ulit nagsalita. May nasabi ba akong mali?
Biglang tumunog ang cellphone niya, kumunot ang noo niya saka ito sinagot. "Yes.. Em?"
With those simple words, my mood immediately changed. Kaya ngayon ay nakasimangot na akong kumakain.
"I already Ate. Next time then. Ok." May munting ngiti sa kaniyang labi habang binabalik niya ang kaniyang cellphone sa kaniyang bulsa.
Mabilis akong nag-iwas ng tingin, baka mamaya sabihin niyang nagseselos ako kahit di naman!
"The food's nice, but I think I need to go now." Kaswal niyang sabi.
Agad naman akong tumango at tumayo, taka niya akong tiningnan.
"Ihahatid kita." Malamig kong sabi.
Napalitan ang pagkalito niya ng pagkamangha. "I have my own car, kez-"
"Ihahatid kita sa baba, at wala akong kotse para ihatid ka sa inyo, wag kang mag-alala kapag nagkapera ako bibili ako ng kotse para maihatid ka sa bahay mo."
I don't understand myself. Those words that came out from my mouth is just so weird. Wala akong balak bumili ng kotse at mas lalong di ako marunong mag drive! Ano batong pinagsasabi ko?
Mahina siyang umiling habang may ngiti sa mga labi. Sinabihan ko siyang hintayin ako sa sala dahil magliligpit pa ako ng mesa, um-oo naman siya. Tahimik kaming naglalakad patungong elevator, no one have the guts to talk.
Pero habang papalapit kami ay mas lalong nangunot ang noo ko, may nakalagay na 'do not enter, use the stairs instead' kasi ang pinto ng elevator. Bigla kong naalalang hinihingal siya kanina nung dumating siya galing sa pagbili ng asin. He ran while using the staircase? Baliw ba siya?! This floor is the fifteenth floor! At nasa ground floor ang mini store ng building na ito!
"You use the staircase?" Pagalit kong sabi kay Nic at tumigil na sa paglalakad.
Namula naman ang tenga niya maging ang pisnge niya saka tumikhim at binasa ang pang-ibabang labi. "Yeah, the elevator didn't function-"
"At tumakbo ka?" Dagdag ko pa.
Mas namula pa ang tenga niya, mukha na siyang sasabog. "Hmm, sanay ako."
Tinaasan ko siya ng kilay. "So maghahagdan ka ulit ngayon? Bat ba bigla nalang nasira ang elevator na Ito? Kagagamit lang natin neto kanina, ah?"
"They said that it will be done by tomorrow. "
"Kahit na! Dapat ok na iyan ngayon!"
Naramdaman ko ang paghawak niya sa braso ko. "Calm down, baby..."
Napalunok ako ng maramdaman ang kaniyang mainit na hininga sa likod ng aking tenga. Napapikit ako ng marahan niyang haplusin ang aking braso.
"I'm ok with using the staircase... I made sure you can use the Elevator by tomorrow, don't worry."
Napalunok ulit ako dahil saglit na tumama ang labi niya sa aking tenga. What's happening to me? Wala pa nga pero...
"E-edi umalis ka na..." pagtataboy ko sa kaniya.
I heard him chuckle before stepping backwards. Nakahinga ako ng maluwag ng bitawan na niya ako, sinubukan kong pakalamahin ang puso ko pero wala. Kaya kabadong hinarap ko si Nic na ngayoy titig na titig sa akin..
"Wag mo akong tingnan ng ganiyan, Nicolette Fren Ashley. " may pagbabanta sa boses ko.
Binasa niya ulit ang pang-ibabang labi niya, which made me look at his lips... those red lips...
Umiling ako at inangat ang tingin sa kaniyang mga matang nakatingin ngayon sa aking mga labi, peke akong umubo dahilan ng pag-angat ng tingin niya sa aking mga mata, saglit pa kaming nagkatitigan.
"Uuwi ka na diba?" Sabi ko pa para mawala ang kakaibang pakiramdam na nabubuo sa puson ko.
Tumikhim siya. "Yeah, so bye?" Nag-aalangang sabi niya.
Why is it hard to say goodbye, now? Tumango nalang ako sa kaniya.
"Can you say it?" Namamaos niyang sabi habang titig na titig sa akin.
"S-say what?"
I heard him cursed, and before I could do anything he seal my lips with a hungry kiss. Wala naman akong ibang ginawa kundi ang ipikit ang nga mata ko at damhin ang mga halik niya. I felt him snaking his arms on my waist, so I encircled my arms on his nape as well, he deepened the kiss and even bite my lower lip and it earns moan from me, he slid his tongue inside my mouth and played with my tongue, hanggang sa di ko namalayang ginagalaw ko na din pala ang dila ko gaya niya. He is kissing me torridly, and I like it, nawala na sa isip kong maari kaming makita ng ibang tao, we're eating each others face in public, for damn's sake! kaya umungol ako ng bigla siyang tumigil.
"Why did you stop?" Hinihingal na saad ko. I sound desperate but I don't care, I want his kisses! Damn it.
I tried to kiss him again pero bahagya niyang inilayo ang kaniyang mukha, nasa beywang ko padin ang mga kamay niya at sobrang lapit parin ng mga mukha namin! Maskin siya ay mukhang gusto pa akong halikan! Kaya bat siya tumigil!
"Nic-"
"No, baby."
"Why? I know you like more-"
He groaned. "No, kezia." mariin niyang sabi.
Umirap ako at sinubukang itulak siya pero walang epekto, mas himigpit pa nga ang pagkakahawak niya sa akin, dahilan ng pagdidikit ng ibabang pribadong parte ng mga katawan namin, I even felt his hardness.
"See?" As the matter of fact of kong sabi.
"Marry me first, then. "
Saglit pa akong natigilan. He is still upto this? Akala ko ba wala ng ganito?
I snorted and irritably look at him. "You can't be serious, right?"
"I am dead serious, Kezia."